Το περιστατικό συνέβη το 416 πΧ. Οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στην Μήλο, μια μικρή, Λακεδαιμονική αποικία, με σκοπό να την αναγκάσουν να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία.
Οι Μήλιοι ζήτησαν να γίνει σεβαστό το δικαίωμά τους να μείνουν ουδέτεροι στη σύγκρουση των Αθηναίων με τη Σπάρτη.
Τελικά οι Αθηναίοι εκμεταλλευόμενοι την τεράστια στρατιωτική τους υπεροχή καταλαμβάνουν την Μήλο, εκτελούν όλους τους ενήλικους άνδρες, και εξανδραποδίζουν τις γυναίκες και τα παιδιά, εγκαθιστώντας στο νησί Αθηναίους εποίκους.
Ο διάλογος αυτός έχει μείνει στην ιστορία ως η αντιπαράθεση του δικαίου έναντι της ισχύος. Η Νέμεση για τους Αθηναίους ήλθε λίγο αργότερα με την καταστροφή τους στη Σικελία.
Ο διάλογος Αθηναίων και Μηλίων
Αθηναίοι: «Παρακαλούμε για κάθε εξεταζόμενο ζήτημα, να παίρνετε αμέσως το λόγο και να λέτε τη γνώμη σας για οτιδήποτε κρίνετε ότι δεν λέγεται σωστά. Και κατ’ αρχήν απαντήστε μας, αν συμφωνείτε με αυτό που σας προτείνουμε».
Μήλιοι: «Αποδεχόμαστε την καλή σας διάθεση να συζητήσουμε ήσυχα μεταξύ μας. Όμως η πολεμική σας προπαρασκευή δεν συμφωνεί με τις προτάσεις σας. Βλέπουμε δηλαδή πως εσείς έχετε έρθει εδώ ως δικαστές της συζήτησης και πως στο τέλος, αν υπερισχύσει η δική μας περί δικαίου άποψη κι αν δεν υποχωρήσουμε στις προτάσεις σας, αυτό θα μας φέρει πόλεμο. Αν πάλι υποχωρήσουμε, αυτό θα μας φέρει την υποδούλωση».
Αθηναίοι: «Αν ήρθατε εδώ για να κάνετε προβλέψεις για το μέλλον ή για να λέτε πράγματα άσχετα με το θέμα μας, καλύτερα να σταματήσουμε την κουβέντα από τώρα. Αν όμως ήρθατε για να συζητήσουμε για τη σωτηρία της πόλης σας, τότε ας προχωρήσουμε».
Μήλιοι: «Όμως πρέπει να δείξετε κατανόηση, αν στρέφουμε τη συζήτηση και υπονοούμε διάφορα. Αυτό συμβαίνει, επειδή βρισκόμαστε σ’ αυτή τη δεινή θέση. Εν πάση περιπτώσει, αυτή εδώ η σύσκεψη γίνεται για τη σωτηρία μας. Επομένως ας γίνει, με τον τρόπο που ορίζετε εσείς».
Αθηναίοι: «Λοιπόν, δεν θα αρχίσουμε πάλι να μεγαληγορούμε για γνωστά πράγματα, ότι δηλαδή δικαιούμαστε να έχουμε την ηγεμονία, εφόσον εμείς σώσαμε την Ελλάδα από τους Πέρσες ή ότι ερχόμαστε εναντίον σας, επειδή μας αδικήσατε.
Αλλά κι εσείς μη νομίζετε πως θα μας πείσετε με επιχειρήματα του τύπου: «είμαστε μεν άποικοι των Σπαρτιατών, όμως δεν πήγαμε με το μέρος τους και δεν σας έχουμε πειράξει ποτέ». Απαιτούμε να ενεργήσουμε κι εμείς κι εσείς σύμφωνα με τις πραγματικές μας σκέψεις.
Και, μεταξύ μας, καλό είναι να μην ξεχνάτε ότι το δίκαιο, όπως το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, ισχύει, όταν οι αντίπαλοι είναι ίσοι. Διαφορετικά οι δυνατοί κάνουν αυτό που θέλουν και οι αδύνατοι υποχωρούν».
Μήλιοι: «Εσείς αντί για το δίκαιο, θέσατε ως βάση της συζήτησής μας το συμφέρον. Αλλά καλό είναι να μην ακυρώνετε αυτό το αγαθό που είναι κοινό για όλους. Το δίκαιο είναι χρήσιμο και για τους αδύνατους αλλά και για σας, γιατί, αν κάποτε ατυχήσετε, και μας έχετε αδικήσει εν τω μεταξύ, θα γίνετε παράδειγμα για τους νικητές και θα τιμωρηθείτε σκληρότερα».
Αθηναίοι: «Σας πληροφορούμε ότι δεν έχουμε καμιά απολύτως ανησυχία για τυχόν μελλοντική κατάλυση της ηγεμονίας μας. Στους νικημένους δεν είναι φοβεροί αυτοί που ηγεμονεύουν άλλους (εννοούν τους Σπαρτιάτες). Φοβεροί είναι οι υπήκοοι, αν συμβεί και επιτεθούν και νικήσουν τους αφέντες τους.
Αλλά για τέτοιους υποθετικούς κινδύνους, αφήστε μας να ανησυχούμε εμείς. Εδώ ήρθαμε για το συμφέρον της ηγεμονίας μας και για τη δική σας σωτηρία. Επιθυμούμε να είμαστε ηγεμόνες χωρίς εσείς να μας παρεμβάλλεται εμπόδια. Η σωτηρία της πόλης σας θα είναι ωφέλιμη και για τους δυο μας».
Σας θέλουμε εχθρούς...
Μήλιοι: «Και πώς μπορεί να είναι ωφέλιμο κάτι τέτοιο, να είμαστε δηλαδή εμείς οι δούλοι κι εσείς οι αφέντες;»
Αθηναίοι: «Είναι ωφέλιμο, γιατί αν υπακούσετε, δεν θα πάθετε τα χειρότερα κι εμείς θα έχουμε κέρδος, αν δεν σας καταστρέψουμε».
Μήλιοι: «Δηλαδή δεν δέχεστε να είμαστε φίλοι αντί εχθροί και παράλληλα να μην είμαστε σύμμαχοι ούτε με σας ούτε με τους Σπαρτιάτες;»
Αθηναίοι: «Όχι. Διότι πιο πολύ μας βλάπτει η φιλία σας παρά η έχθρα σας. Η φιλία σας θα είναι για τους υπηκόους μας απόδειξη της αδυναμίας μας. Αντίθετα το μίσος σας θα είναι η απόδειξη της δύναμης μας. Η υποδούλωση σας θα μας δώσει ασφάλεια έναντι των υπηκόων μας που θα δουν πόση δύναμη διαθέτουμε κι έτσι θα κάθονται ήσυχοι. Άρα η υποδούλωση σας είναι ασφάλεια για μας».
Μήλιοι: «Κι αυτό που σας λέμε εμείς δεν εγγυάται ασφάλεια; Μας απαγορέψατε να συζητήσουμε με βάση το δίκαιο και τώρα προσπαθείτε να μας πείσετε να υποκύψουμε στο συμφέρον σας. Κι εμείς λοιπόν θα προσπαθήσουμε να σας πείσουμε ότι ίσως αυτό που είναι συμφέρον για μας, είναι και για σας.
Πώς δεν θα αποκτήσετε εχθρούς, όταν δουν οι σύμμαχοί σας τι θα μας κάνετε; Δεν θα υποψιαστούν ότι κάποτε θα επιτεθείτε και σ’ αυτούς; Θα αυξήσετε λοιπόν τους εχθρούς σας και θα κάνετε εχθρούς κι αυτούς που δεν το έχουν σκεφτεί μέχρι σήμερα».
Αθηναίοι: «Δεν το νομίζουμε. Τους στεριανούς δεν τους θεωρούμε επικίνδυνους, διότι όσοι είναι ελεύθεροι, θα τους πάρει χρόνο να συνταχθούν εναντίον μας. Επικίνδυνοι είναι οι νησιώτες που, όπως εσείς, δεν έχουν υποταχθεί σε ξένη ηγεμονία και όλοι εκείνοι που εναντιώνονται στην υποταγή τους. Διότι αυτοί παρασύρονται από την απερισκεψία τους και βάζουν σε κίνδυνο και τους εαυτούς τους κι εμάς».
Πριν γίνουμε δούλοι...
Μήλιοι: «Επομένως, αν εσείς αναλαμβάνετε τόσο μεγάλους κινδύνους για να μην καταλυθεί η εξουσία σας κι αν οι υπόδουλοι διακινδυνεύουν τόσο πολύ για να απαλλαγούν από αυτήν, τότε εμείς που είμαστε ακόμα ελεύθεροι, θα θεωρηθούμε τελείως ανίκανοι και δειλοί, αν δεν φτάσουμε στα έσχατα προκειμένου να μην υποδουλωθούμε».
Αθηναίοι: «Δεν χρειάζεται καθόλου να φτάσετε στα έσχατα, αν σκεφτείτε φρόνιμα. Διότι δεν αγωνίζεστε περί αρετής εναντίον ίσων αντιπάλων, όποτε θα ήταν ντροπή να υποχωρήσετε, αλλά αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας. Επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανωτέρους σας».
Μήλιοι: «Ωστόσο καμιά φορά το αποτέλεσμα του πολέμου εξαρτάται από την τύχη και όχι από την υπεροχή δυνάμεων. Αν τώρα εμείς αμέσως χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε, δεν έχουμε καμιά ελπίδα σωτηρίας. Αν όμως αντισταθούμε, υπάρχει ελπίδα να σωθούμε».
Αθηναίοι: «Η ελπίδα την ώρα του κινδύνου είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Κι αν βλάψει αυτούς που έχουν άφθονα πολεμικά μέσα, τουλάχιστον δεν τους καταστρέφει εντελώς. Αλλά όσοι τα παίζουν όλα για όλα, όπως στα ζάρια, στηριγμένοι στην ελπίδα, όταν διαψευσθούν, βλέπουν ότι καταστράφηκαν και δεν τους έχει μείνει πια τίποτε.
Εσείς λοιπόν που είστε αδύναμοι και βρίσκεστε σε τόσο κρίσιμη θέση, κοιτάξτε να μην το πάθετε αυτό. Ούτε να μοιάσετε με εκείνους που ενώ μπορούν να σωθούν, όταν ζοριστούν και εξανεμιστεί και η τελευταία φανερή ελπίδα τους, το γυρίζουν στις αφανείς ελπίδες, στους χρησμούς και στις μαντικές και σε όλες αυτές τις ανοησίες που τους προσφέρουν αβέβαιη ελπίδα και τους καταστρέφουν».
Μήλιοι: «Ναι, το ξέρουμε, είναι δύσκολο να αγωνιζόμαστε συγχρόνως εναντίον σας και εναντίον της τύχης, εφόσον η τύχη δεν είναι ίση και για τους δυο μας. Αλλά με τη βοήθεια των θεών πιστεύουμε ότι δεν θα είμαστε πιο άτυχοι από σας, γιατί εμείς αγωνιζόμαστε δίκαιοι εναντίον αδίκων.
Κι αν είμαστε πιο αδύναμοι από σας, υπολογίστε και τη δύναμη των Σπαρτιατών που θα προστεθεί. Γιατί αυτοί θα έρθουν οπωσδήποτε σε βοήθειά μας, αν όχι γι άλλο λόγο, τουλάχιστον λόγω φυλετικής συγγένειας και από φιλότιμο, αφού είμαστε άποικοί τους. Επομένως το θάρρος που επιδεικνύουμε δεν είναι παράλογο».
Όλα για το συμφέρον...
Αθηναίοι: «Ούτε κι εμείς θα στερηθούμε την εύνοια των θεών. Δεν κάνουμε τίποτα που να είναι αντίθετο προς την ευσέβεια απέναντι στο θείο ή αντίθετο στην ανθρώπινη επιθυμία για τις ανθρώπινες σχέσεις. Σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη, οι θεοί και οι άνθρωποι άρχουν κατά φυσική ορμή εκεί που είναι ανώτεροι.
Αυτό το φυσικό νόμο ακολουθούμε κι εμείς. Δεν τον έχουμε θέσει εμείς ούτε και είμαστε οι πρώτοι που τον χρησιμοποιούμε. Υπήρχε, τον παραλάβαμε και μετά από μας θα υπάρχει αιώνια. Το ίδιο θα κάνατε κι εσείς στη θέση μας, το ίδιο θα κάνουν όλοι όσοι φτάσουν στο σημείο της δικής μας δύναμης. Άρα, όσον αφορά στους θεούς, δεν έχουμε κανένα λόγο να φοβόμαστε ότι θα είμαστε πιο άτυχοι από σας.
Όσο για τους Σπαρτιάτες που πιστεύετε ότι θα σας βοηθήσουν, είστε πολύ αφελείς. Αυτοί φέρονται τίμια στις δικές τους υποθέσεις μέσα στη χώρα τους. Όταν όμως έχουν να κάνουν με τους άλλους, τότε τίμια είναι γι αυτούς τα ευχάριστα και δίκαια όσα τους συμφέρουν. Άρα δεν σας ωφελεί η παράλογη ελπίδα ότι θα σας βοηθήσουν».
Μήλιοι: «Εμείς πιστεύουμε το αντίθετο. Ότι δηλαδή για το συμφέρον τους, εφόσον είμαστε άποικοί τους, δεν θα θελήσουν να μας προδώσουν, γιατί έτσι θα φανούν αναξιόπιστοι στους φίλους τους, πράγμα που θα ωφελήσει τους εχθρούς τους».
Αθηναίοι: «Το συμφέρον συμβαδίζει με την ασφάλεια. Το δίκαιο και το τίμιο γίνεται με κίνδυνο. Τέτοιο πράγμα δεν το αποτολμούν οι Σπαρτιάτες».
Μήλιοι: «Οι Σπαρτιάτες θα αναλάβουν αυτόν τον κίνδυνο για χάρη μας και θα μας θεωρούν πιστότερους από τους άλλους, γιατί βρισκόμαστε πολύ κοντά στην Πελοπόννησο. Αλλά και ως προς το φρόνημα θα μας βρουν πιστότερους λόγω φυλετικής συγγένειας».
Το ψευδές αίσθημα της τιμής...
Αθηναίοι: «Η καλή θέληση αυτών που ζητούν βοήθεια, δεν εγγυάται καμιά ασφάλεια στους συμμάχους. Ασφάλεια είναι η πραγματική υπεροχή των δυνάμεων που διαθέτουν. Αυτό ενδιαφέρει τους Σπαρτιάτες. Δεν πρόκειται να έρθουν σε νησί, όσο εμείς είμαστε θαλασσοκράτορες».
Μήλιοι: «Μπορούν όμως να μας στείλουν άλλους συμμάχους τους. Και ναι μεν, είστε θαλασσοκράτορες εσείς, αλλά το Κρητικό πέλαγος είναι μεγάλο και δεν θα καταφέρετε να τους πιάσετε. Αλλά κι αν ακόμα αποτύχουν οι Σπαρτιάτες στη θάλασσα, μπορούν να στραφούν εναντίον της χώρας σας και εναντίον των συμμάχων σας. Και τότε ο πόλεμος που θα αναλάβετε, δεν θα αφορά τη Μήλο, μια ξένη γη για σας, αλλά τον ίδιο σας τον τόπο και την επικράτειά σας».
Αθηναίοι: «Ίσως. Αλλά πολύ καλά γνωρίζετε ότι οι Αθηναίοι δεν έλυσαν ποτέ καμιά πολιορκία από φόβο για άλλες υποθέσεις. Παρατηρούμε ωστόσο ότι, αν και είπατε ότι θα μιλήσετε για τη σωτηρία σας, όμως παρά τα πολλά σας λόγια, τίποτα δεν αναφέρατε ως τώρα σχετικά με το πώς μπορείτε να σωθείτε. Αυτά όλα που μας αραδιάζετε ως ακλόνητα επιχειρήματα είναι μόνο μελλοντικές ελπίδες, ενώ η δύναμή σας σε σύγκριση με τη δική μας είναι μηδαμινή.
Θα δείξετε λοιπόν μεγάλη απερισκεψία, αν μετά το τέλος αυτής της συζήτησης δεν αποφασίσετε κάτι λογικότερο. Θα προτιμήσετε με άλλα λόγια την οδό της ντροπής, αν δεν υποταχθείτε με τη θέλησή σας. Η οποία ντροπή οδηγεί σε κινδύνους εξευτελιστικούς και ολοφάνερους.
Πολλοί άνθρωποι μολονότι είδαν το μεγάλο κίνδυνο προς τον οποίο ανοήτως οδηγούνταν, όμως δελεάστηκαν και παρασύρθηκαν από τη δύναμη της λέξης «αισχρό» (την υπακοή δηλαδή στους ισχυρότερους). Έτσι έπεσαν εκούσια σε αθεράπευτες συμφορές και δοκίμασαν χειρότερη ντροπή υποδουλωμένοι με δική τους απόφαση. Στη ντροπή αυτή προστέθηκε και η κατηγορία της ανοησίας τους και όχι της κακής τους τύχης.
Από αυτό θα προφυλαχτείτε, αν σκεφτείτε φρόνιμα. Αν δεν θεωρήσετε άπρεπο να υποταχθείτε σε ισχυρότατη πόλη που σας κάνει ήπιες προτάσεις, δηλαδή να γίνετε σύμμαχοί της, να κατέχετε τη χώρα σας και να καταβάλλετε φόρο.
Σας δόθηκε η ευκαιρία να εκλέξετε μεταξύ πολέμου και ειρήνης, μην αποφασίσετε λοιπόν το χειρότερο. Πολλά κατορθώνουν αυτοί που δεν υποχωρούν στους ίσους τους, που υπακούν στους ισχυρότερούς τους και που φέρονται με μετριοπάθεια στους κατώτερούς τους.
Τώρα που εμείς αποχωρούμε, σκεφτείτε ότι αποφασίζετε για την πατρίδα σας που είναι μία. Με μία μόνο απόφασή σας θα την ανορθώσετε ή θα την καταστρέψετε».
Μετά από αυτό το μάθημα πολιτικού ρεαλισμού, οι Αθηναίοι αποχώρησαν από τη συνδιάσκεψη και περίμεναν την απάντηση των Μηλίων. Οι Μήλιοι υπολόγισαν ότι θα ήταν προτιμότερο για τους Αθηναίους, να τους δεχτούν ως φίλους και όχι ως εχθρούς. Και ότι θα είχαν το χρόνο να εξασφαλίσουν την συμμαχία των Σπαρτιατών.
Έκαναν λάθος. Δυστυχώς, γι΄αυτούς, ούτε οι Σπαρτιάτες διακινδύνευσαν την εμπλοκή τους ούτε και οι Αθηναίοι έκριναν ότι συνέφερε πια να τους έχουν φίλους. Στην αντιπαράθεση επιχειρημάτων, τους τα είχαν εξηγήσει όλα αλλά δεν είχαν καταλάβει παρά μόνο ελάχιστα!
Οι Αθηναίοι διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, γεγονός αποτρόπαιο ακόμα και για εκείνη την εποχή. Η αλαζονεία τους βέβαια, τους τιμώρησε λίγα χρόνια αργότερα, με τη μεγάλη καταστροφή στους Αιγός Ποταμούς.
Πηγές
Wikipedia
Capital
Zougla
gravitonio
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.