Οι πεταλούδες που πίνουν τα δάκρυα των χελωνών

Το θέαμα των πεταλούδων που συρρέουν πάνω στα κεφάλια των χελωνών με τα κίτρινα στίγματα, στα δυτικά του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, δεν είναι ασυνήθιστο, τουλάχιστον αν κάποιος είναι σε θέση να εντοπίσει τα δειλά αυτά ερπετά.

Αλλά ο λόγος για τον οποίο οι πεταλούδες συγκεντρώνονται πάνω στις χελώνες μπορεί να είναι πιο παράξενος από ότι ίσως φαντάζεστε: για να πιουν τα δάκρυα τους.

«Οι πεταλούδες είναι πιθανό να προσελκύονται από τα δάκρυα των χελωνών, επειδή αυτά περιέχουν αλάτι και ειδικά νάτριο, ένα σημαντικό στοιχείο το οποίο είναι δυσεύρετο στον δυτικό Αμαζόνιο», δήλωσε ο Phil Torres, ένας επιστήμονας που κάνει μεγάλο μέρος της έρευνας του στο Κέντρο Tambopata Research στο Περού.

«Σε αντίθεση με τις πεταλούδες, οι χελώνες παίρνουν το νάτριο σε αφθονία κυρίως μέσω της σαρκοβόρας διατροφής τους. Το κρέας περιέχει σημαντικά επίπεδα αλατιού», είπε ο Torres στο LiveScience. «Αλλά τα φυτοφάγα ζώα πολλές φορές δεν προσλαμβάνουν αρκετό νάτριο και άλλα στοιχεία. Γρήγορα καταλήγουν στο να χρειάζονται επιπλέον ποσότητες από αυτά τα ανόργανα υλικά», πρόσθεσε.

Πίνοντας δάκρυα
«Τα δάκρυα από τις χελώνες δεν είναι η μόνη πηγή αλάτων για τις πεταλούδες. Τα έντομα, επίσης, μπορούν να πάρουν εύκολα το αλάτι από τα ούρα των ζώων. Λασπώδεις όχθες ποταμών, λακκούβες, ιδρωμένα ρούχα και η εφίδρωση των ανθρώπων, είναι επίσης πηγές αλάτων», δήλωσε ο Geoff Gallice, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής εντομολογίας στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, που έχει δει πεταλούδες να συρρέουν για τα δάκρυα των χελωνών στα τροπικά δάση του δυτικού Αμαζονίου.

«Αυτή η περιοχή έχει λιγότερο νάτριο από ότι πολλά μέρη πάνω στη Γη, επειδή είναι περισσότερο από 1.000 μίλια (1.600 χιλιόμετρα) μακριά από τον Ατλαντικό Ωκεανό, μια πρωταρχική πηγή αλατιού, και οι Άνδεις την κρατούν αποκομμένη από τα αερομεταφερόμενα μεταλλικά σωματίδια απο τα δυτικά. Σκόνη και ανόργανα συστατικά μεταφέρονται μέσα στον Αμαζόνιο από τα ανατολικά, μερικές φορές, ακόμη και από τη βόρεια Αφρική. Αλλά ένα μεγάλο μέρος από αυτό το υλικό αφαιρείται από τον αέρα με τη βροχή, πριν προλάβει να φτάσει στον δυτικό Αμαζόνιο», είπε ο Torres.

Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι: Η σίτιση των πεταλούδων βοηθά, βλάπτει ή δεν έχει καμία επίδραση στις χελώνες; Ο Torres είπε ότι αυτό δεν είναι απολύτως σαφές, αλλά το γεγονός αυτό μάλλον έχει μικρή επίδραση στις χελώνες, πλην ίσως του ότι τις καθιστά πιο ευάλωτες σε αρπακτικά όπως οι μεγάλες γάτες, δεδομένου ότι οι πεταλούδες μπορεί να εμποδίζουν την όρασή τους.

Στην πραγματικότητα, οι χελώνες - τυφλωμένες από τα φιλιά των πεταλούδων - μερικές φορές είναι πιο εύκολο να φωτογραφηθούν από άλλα ζώα, τα οποία μπορεί να είναι σε θέση να εντοπίζουν πιο εύκολα πότε πλησιάζει ένας φωτογράφος.

Ο Gallice είπε ότι η διατροφή είναι απίθανο να προκαλεί άμεσες βλάβες στις χελώνες. Οι χελώνες έχουν αρκετά δάκρυα να θρέψουν τις πεταλούδες απλά επειδή οι πεταλούδες λαμβάνουν τόσο ελάχιστη ποσότητα.

Ο Torres έχει επίσης δει μέλισσες να πίνουν δάκρυα από τις χελώνες. Οι μέλισσες φαίνεται να ενοχλούν τις χελώνες περισσότερο από τις πεταλούδες, ίσως λόγω του βουίσματος των φτερών τους.

«Η έλλειψη άλατος στην περιοχή έχει οδηγήσει και άλλα ζώα στο να εμφανίσουν ασυνήθιστες συμπεριφορές. Για παράδειγμα, το γλείψιμο των παπαγάλων στις εκτεθειμένες λασπωμένες πλαγιές κάποιων λόφων», είπε ο Torres. «Ή ορισμένα είδη πιθήκων που τρώνε λάσπη για τον ίδιο λόγο», πρόσθεσε.

Σφουγγαρίζοντας μάτια

«Οι πεταλούδες μπορεί επίσης να αναζητούν άλλα ορυκτά στα δάκρυα των χελωνών, και ίσως ακόμη και αμινοξέα, τα δομικά στοιχεία των πρωτεϊνών», είπε ο Torres. Ο ίδιος σχεδιάζει στο εγγύς μέλλον να κάνει μελέτες για να μάθει τι συμβαίνει.

«Δυνητικά, θα μπορούσαν να παίρνουν άλλα στοιχεία από αυτά τα μάτια για τα οποία να μην έχουμε ιδέα», δήλωσε ο Torres. «Βασικά, πρέπει να αρχίσουμε να σφουγγαρίζουμε τα μάτια από χελώνες και να δούμε τι θα πάρουμε».

Το φαινόμενο αυτό φαίνεται να λαμβάνει χώρα σπάνια έξω από την περιοχή αυτή. «Έχω μελετήσει χελώνες στο φυσικό τους περιβάλλον - από τις βόρειες ΗΠΑ, το Μεξικό και τον Αμαζόνιο - για πάνω από 50 χρόνια και ποτέ δεν έχω δει την κατανάλωση δακρύων τους από πεταλούδες», δήλωσε ο Richard C. Vogt, ερευνητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Έρευνας του Αμαζονίου στο Manaus της Βραζιλίας.

Ο Juarez Pezzuti, ειδικός στις χελώνες στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Βραζιλίας Para, επίσης δεν έχει δει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, ούτε ο ίδιος ούτε Vogt έχουν αμφιβολία ότι αυτό συνέβη, και είπαν ότι έχει νόημα, δεδομένου ότι ορισμένες χελώνες απαλλάσσονται από το υπερβολικό αλάτι μέσω των δακρύων τους.

Πηγή
LiveScience

gravitonio

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ