Το Σύμπαν είναι άχρονο

Η Μεγάλη Έκρηξη δεν συνέβη ποτέ – Το Σύμπαν είναι άχρονο

Μια εκτίμηση με πολύ σημαντικές φιλοσοφικές προεκτάσεις ότι το Σύμπαν δεν αποτελεί προϊόν της Μεγάλης Έκρηξης, αλλά ότι είναι άχρονο κάνουν δύο φυσικοί από τα πανεπιστήμια της Μπένχα της Αιγύπτου και Λέθμπριτζ του Καναδά.

Σύμφωνα με τη γενική θεωρία της Σχετικότητητας που ανέπτυξε ο Άλμπερτ Άινσταϊν πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια ένα σημείο με άπειρη πυκνότητα, γνωστό ως μοναδικότητα (singularity), άρχισε να διαστέλλεται στο πλαίσιο της Μεγάλης Έκρηξης, δημιουργώντας έτσι εξελισσόμενο τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Το πρόβλημα με αυτή τη θεωρία είναι ότι δεν δίνει απαντήσεις για το τι συνέβη πριν ή την ίδια τη στιγμή “μηδέν” της Μεγάλης Έκρηξης.

Οι κβαντικές “διορθώσεις” που συμπεριλαμβάνουν οι δύο φυσικοί υποθέτουν ότι το Σύμπαν υπήρχε πάντα ως “κβαντική πιθανότητα” που εν συνεχεία εξελίχθηκε σε αυτό που ονομάζουμε Μεγάλη Έκρηξη.

Όπως αναφέρει ο Αχμέτ Φαράζ Αλί, φυσικός από το Πανεπιστήμιο Μπένχα και ένας από τους συγγραφείς του άρθρου το Σύμπαν δεν έχει χρονική αρχή και τέλος και επομένως η Μεγάλη Έκρηξη ως γενεσιουργός αιτία και γεγονός δεν ισχύει.

Η βάση της υπόθεσης

Το μοντέλο των επιστημόνων βασίστηκε στην ιδέα των κβαντικών τροχιών, που διατύπωσε τη δεκαετία του ’50 ο θεωρητικός φυσικός και φιλόσοφος Ντέιβιντ Μπομ, καταλήγοντας έτσι σε κβαντικές διορθώσεις των εξισώσεων Φρίντμαν, οι οποίες περιγράφουν τη διαστολή του σύμπαντος στο πλαίσιο της γενικής θεωρίας της σχετικότητας.

Βασίστηκαν επίσης στην εργασία του ινδού φυσικού Amal Kumar Raychaudhuri, ο οποίος δούλεψε πάνω στην έννοια της μοναδικότητας. Πάνω σε αυτή τη βάση ανέπτυξαν μια εξίσωση με κβαντικές διορθώσεις και προχώρησαν σε νέες εξισώσεις που περιγράφουν την επέκταση και την εξέλιξη του σύμπαντος εντός της γενικής σχετικότητας. Απέδειξαν ότι τα κβαντικά σωματίδια δεν μπορούν ποτέ να συναντηθούν ή να διασταυρώσουν τις πορείες τους.

Το άχρονο Σύμπαν

Παρόλο που το μοντέλο τους δεν αποτελεί μια πλήρη θεωρία κβαντικής βαρύτητας, περιέχει στοιχεία από την κβαντική μηχανική και τη γενική θεωρία της σχετικότητας, ενώ οι δύο ερευνητές εκτιμούν πως, ακόμη κι όταν διατυπωθεί μία πλήρης θεωρία που να ενοποιεί πλήρως τις δύο περιγραφές της φύσης, τα συμπεράσματά τους θα εξακολουθούν να ισχύουν.

Πάντως, πέρα από το ότι δεν θεωρεί τη Μεγάλη Έκρηξη μιας μοναδικότητας ως αφετηρία του Σύμπαντος, το νέο μοντέλο αποκλείει επίσης ότι το σύμπαν θα αρχίσει να συρρικνώνεται, καταλήγοντας σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας.

Με κοσμολογικούς όρους, οι κβαντικές διορθώσεις «μεταφράζονται» σε μία κοσμολογική σταθερά, η οποία που δεν χρειάζεται την ύπαρξη της σκοτεινής ενέργειας για να δικαιολογηθεί. Επίσης, οι προβλέψεις του μοντέλου συμφωνούν με την κοσμολογική σταθερά και την πυκνότητα του σύμπαντος, όπως προκύπτουν από τις παρατηρήσεις.

Με φυσικούς όρους, το μοντέλο περιγράφει το σύμπαν ως να κατακλύζεται από ένα κβαντικό ρευστό. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το ρευστό αυτό πιθανόν αποτελείται από βαρυτόνια – υποθετικά σωματίδια χωρίς μάζα που αναλαμβάνουν να «μεταφέρουν» τις δυνάμεις ανάμεσα σε δύο σώματα που αλληλεπιδρούν. Αν υπάρχουν, τα βαρυτόνια θεωρείται πως θα παίξουν κεντρικό ρόλο σε μια θεωρία κβαντικής βαρύτητας.

Οι δύο φυσικοί σκοπεύουν να αναλύσουν ακόμη περισσότερο το μοντέλο τους, μεταξύ άλλων για να το προσαρμόσουν σε μικρές διαταραχές που καθιστούν το σύμπαν τοπικά ανομοιογενές. Πάντως, δεν αναμένουν ότι τα συμπεράσματά τους θα αλλάξουν σημαντικά.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Physics Letters B.

edwhellas

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ