ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ!!!

Βρε βρε βρε. Σαν τα χιόνια. Ξαναθυμηθήκαμε την ΑΕΚ μας. Ξεπρόβαλε μέσα από τους κουραμπιέδες κι αυτή και μας προσκάλεσε στο γήπεδο. Στο οποίο δεν ήθελα να πάω λόγω κρύου. Τι να κάνουμε; Μεγαλώσαμε πια κι υπολογίζουμε και τις συνθήκες. Όμως όταν το τηλέφωνο μου χτύπησε, δέχτηκα αμέσως την πρόσκληση. Κανόνισα να πάνε τα διαρκείας μου σε νεολαίους κι έσπευσα κι εγώ να παρακολουθήσω το παιχνίδι στο μπουθ.

Και τι μαγεία ήταν αυτή ! Μια ΑΕΚ βγαλμένη από παλιά, που στην κυριολεξία πάτησε τον αντίπαλο στο πρώτο μέρος. Με απόλυτο πλάνο επίθεσης κι όχι ημίμετρα, με σαρωτικό πρεσάρισμα από την άμυνα της Χαλκηδόνας και με παίκτες αποφασισμένους να διαλύσουν κάθε υποψία αντίστασης. Γρήγορη, δυνατή, με κατοχή μπάλας κι αποτελεσματική σε καίρια σημεία. Κι η άποψη που επικράτησε στο μπουθ, ήταν οτι η κακή εικόνα του αντίπαλου, οφειλόταν στο δικό μας παιχνίδι.

Αυτό δηλαδή που θέλουμε πάντα να βλέπουμε. Δυό γκολάρες, δυό σπουδαίες χαμένες ευκαιρίες και  μια απόλυτη ανυπαρξία στην πειροχή μας. Που δέσποζαν τα σέντερ μπακ αλλά σιγοντάρανταν κι από τους δυό πλάγιους. Ένα απόλυτο μηδενικό η Χαλκηδόνα, που ο εκνευρισμός της φάνηκε καθαρά στην αυστηρή κόκκινη του Γκαρσία – μάλλον τιμωρήθηκε η πρόθεση πιο πολύ – αλλά και στην τρελή αλλαγή του Τάτου. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, μπροστά στο μεστό παιχνίδι μας. Το ολοκληρωτικό, παρά την αναιμική παρουσία του Τζανετόπουλου – λογικότατο – και την δειλία του Μπρέσεβιτς. Μιλάμε για κανονικό δικέφαλο αετό, που σπρωχνόταν κι από δέκα χιλιάδες κόσμο που ζέσταιναν το παγωμένο ΟΑΚΑ.

Κι είχα μια αμφιβολία για το πόσο θα μπορούσαμε να αντέξουμε σε τόσο ψηλό ρυθμό αγωνιστικότητας. Αλλά και τι δεν έγινε στο πρώτο τέταρτο του δεύτερου μέρους ! Δοκάρι, γκολ μετά από υποδειγματική επίθεση, και τέζα ο καμπούρης. Η ΑΕΚ κυριαρχούσε, απειλούσε κι ήταν ομαδάρα. Το ξαναλέω : ΟΜΑΔΑΡΑ. Απέναντι σε ομάδα καλή, πρώτης κατηγορίας, η οποία απλά δεν ήξερε το απλό : ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ. Όπως ξέρουμε : Με επίθεση, με μπαλάρα και με πνίξιμο του αντιπάλου. Που δεν είναι βέβαια η Χαλκηδόνα, το παράρτημα. Εμείς θα πνίξουμε τις χαρτοπετσέτες στο λιμάνι.

Το μπουθ λοιπόν παραληρούσε, ακόμα και την ώρα που ορθότατα η ομάδα – ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΙΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΔΕΛΛΑ – γύρισε πίσω για να κοντρολάρει τον ρυθμό. Να δώσει γήπεδο και να πάει σε μεγαλύτερο σκορ με αντεπιθέσεις. Ο Σα Πίντο δεν τσίμπησε και πολύ έκανε. Θα έτρωγε πολλά αν τολμούσε κανονικές επιθέσεις. Όταν βλέπεις τον Πεταυράκη έτσι αλλά μέχρι και τον Ρόβα, τότε καλύτερα κάτσε πίσω κι άσε τον Σπανό να κάνει τηλέφωνα στον χάπια για τις πορτογαλλικές επιλογές τους.

Ο πολύς ενθουσιασμός βέβαια, φέρνει κι ορισμένα λάθη, που απλά για την κριτική του αγώνα, έχουν μια λεπτομερή σημασία. Λάθος η αλλαγή του Μπρέσεβιτς – ΟΜΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ – λάθος η παρουσία του Σουηδού ταυτόχρονα με τον Τζανετόπουλο και λάθος η είσοδος του Μπαρμπόσα, που αν έπαιζε καλά, απλά δεν θα είχε πού να σεντράρει. Αυτά τα λαθάκια, ήταν που αποσυντόνισαν λιγάκι τον ρυθμό, αλλά δεν τρέχει και κάτι. Η ΑΕΚ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΓΕΨΕ και δεν είμαστε από τα εύκολα παιδιά.

Και το πολύ σημαντικό, είναι οτι δεν μπορούμε – και δεν πρέπει – να ξεχωρίσουμε κάποιον σαν κορυφαίο. Θάταν κρίμα για όλη αυτήν την θαυμάσια ομαδική προπάθεια και λειτουργία. Που είναι και το ζητούμενο, μέχρι να καλύψουμε τα κενά, για επίπεδο πρωταθλητισμού στην επάνω κατηγορία, πάγωμα του ρυθμού σε δύσκολες έδρες και αξιοπρέπεια εκτός συνόρων. Ο έχων μάτια βλέπει κι ο νοών νοείτω. Αλλά κι έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Και δόξα τω μπουθ, άκουσε. Με χαμόγελα και χωρίς γκρίνιες, αφού πάντα, οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με την πλάτη μακριά από τον τοίχο.

Κι η παρέα έκλεισε το ωραίο απόγευμα με φιλοφρονήσεις κι ευχές, κύρια στον άνθρωπο που ήρθε και με τις πατερίτσες. Έχει φωνή καταλυτική, όπως και να το κάνουμε. Και είναι κι ανάχωμα  για υπερβολικά χαμόγελα. Τα οποία βέβαια και πρέπει να υπάρχουν, αλλά έχουμε και το χτίσιμο, μέχρι να τελειώσουμε στην τελευταία πινελιά. Που θα είναι, ή φάπες και λιγότεροι ή χαρτζηλίκια για περισσότερους. Όμως μέχρις εκεί, η ομάδα μας χάρισε ένα σπουδαίο παιχνίδι και μια μεγαλειώδη πρόκριση, απέναντι σε εγνωσμένο παράρτημα επιπέδου Σαρρή. Και με ένα πορτάκι ανοιχτό και με μια διαιτησία καθαρή, που έδειξε τον δρόμο. Και συγχαρητήρια στον Δέλλα για το απίστευτο θέαμα.

dailytripes

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ