Οι 7 νόμοι του Σύμπαντος ΟΔΗΓΟΥΝ στις 3 Πύλες

Στο κείμενο Οι 7 νόμοι του Σύμπαντος και οι 3 Πύλες είδαμε μέχρι και την τρίτη αρχή.

Τώρα ας αναζητήσουμε την Τέταρτη αρχή

«Όλα είναι δυαδικά, όλα έχουν δύο πόλους. Όλα είναι ένα ζεύγος αντιθέτων, τα άκρα αγγίζονται».(Τέταρτη Αρχή) Με μία λέξη κύκλος. Εκεί που αρχίζει το ένα τελειώνει το άλλο. Υπάρχει μία κυκλική τροχιά σε κάθε τι μέσα μας. Μία μόνιμη αρμονία. Όλα μας τα όργανα έχουν μία κυκλικότητα, ένα ρυθμό, ένα τέμπο. Ο χορός που γίνεται μέσα στο σώμα μας απόλυτα αρμονικός και απόλυτα ρυθμισμένος σε αυτή την τέταρτη αρχή, μας δίνει την διαδρομή της υγείας και της αρμονίας.

 

 Πώς όμως «κόβεται» αυτή η αρμονική διαδρομή της κυκλικής επανάληψης ? Μα αντί να είναι κυκλική την κάναμε κυκλοθυμική, δηλαδή βάλαμε αγκάθια τα οποία κάνουν παρεμβολές σε αυτή την ρυθμική επανάληψη. Με αποτέλεσμα να αρχίζουμε να χωρίζουμε το πάνω με το κάτω και τον κύκλο τον γεμίσαμε κόμπους οι οποίοι δεν μας επιτρέπουν αυτή την ομαλή κίνηση. 

 

Το πάνω με το κάτω που αρχίζει να δημιουργεί τη χωριστότητα είναι το κεφάλι- μυαλό το οποίο μέσα από τις σκέψεις οδηγεί σε συναισθηματικά μπλοκαρίσματα τα οποία με τη σειρά τους αρχίζουν να δημιουργούν τους φραγμούς ροής. Όλα αυτά τα συναντάμε στο σώμα μας με την πίεση στο αίμα μας, με την δύσπνοια, με τα προβλήματα στους πνεύμονες, με τα πρηξίματα στα άκρα μας. Έτσι το νευρικό μας σύστημα μέσα από τους νευρώνες του εγκεφάλου αρχίζουν να επηρεάζουν άμεσα το ορμονικό μας σύστημα. 

 

Οπότε το σώμα μας όταν δεν έχει ρυθμό και τέμπο, γίνεται αναγκαστικά τοξικό και αυτή η τοξικότητα είναι ασύμμετρη με την δόνηση του Σύμπαντος  και το Σύμπαν κάθε τι ασύμμετρο και τοξικό τείνει να το αποβάλει με κάθε τρόπο. Ότι δηλαδή κάνει και το σώμα μας όταν νοσεί, τείνει να βγάλει έξω κάθε μορφή ασύμμετρης ενέργειας και μας προειδοποιεί με όποιο τρόπο μπορεί. 

 

Για να φέρουμε εμείς το σώμα μας στην αρχική του κυκλική τροχιά μπορούμε να το κάνουμε μέσα από την αυτογνωσία. Μέσα από την μόνιμη έρευνά μας δηλαδή ως προς όλα όσα έχει υποστεί το σώμα μας από τις πιέσεις και συμπιέσεις. 

 

Αυτές οι συμπιέσεις και πιέσεις είναι γεννήματα συνήθως του μυαλού το οποίο από τη διαδρομή της εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας, γίνεται ένας υπέροχος μίμος- αντιγραφέας. Αντιγράφει με επιτυχία όλα όσα γίνονται γύρω του και δεν μπαίνει στην διαδικασία να τα ερευνήσει, αλλά τα αναπαράγει έτσι απλά. Θεωρεί το μυαλό μας ότι η πεπατημένη οδό που είχαν οι προκάτοχοί του είναι η πιο σίγουρη ή τουλάχιστον η πιο αποδεχτή από το περιβάλλον και έτσι παραμένει σε αυτή την οδό. Μέσα από αυτή την οδό, το σώμα αρχίζει να έχει την Ωδή, τη φωνή δηλαδή της ένστασης για να μας επαναφέρει στον δρόμο της φυσικότητας και της αρμονίας. 

 

Αντί για αντιγραφέας που ήσουν μέχρι τώρα μετέτρεψε τον εαυτό σου σε ανασκαφέα και ξεκίνα την έρευνά σου. Όσο πιο πολύ εκβαθύνουμε με σε εμάς τόσο πιο πολλά από αυτά που δεν μας αρμόζουν βγαίνουν στην επιφάνεια. 

 

Το μυστικό είναι κρυμμένο μέσα στο μυαλό, στις συνήθειές μας, στις σκέψεις μας, στα συναισθήματά μας, στα στάνταρ μας. 

 

Φυσικά για να έρθει το σώμα μας σε μία ισορροπία δεν έρχεται μέσα από την διατροφή και την όποια άσκηση μόνο. Αυτή η μορφή βοήθειας ως προς το σώμα μετράει ως βοήθεια σε ένα πολύ μικρό ποσοστό. 

 

Όταν για παράδειγμα υποβάλω το σώμα μου σε μία μορφή εξαναγκασμού μέσα από μία διατροφή ή μέσα από μία μορφή άσκησης, χωρίς να έχω αδειάσει τις αποθήκες του εγώ μου, των σκέψεων και των συναισθημάτων μου, το μόνο που θα καταφέρω είναι να ασκώ μία επιπλέον μορφή βίας, στην ήδη υπάρχουσα βία που βιώνω ως άνθρωπος. 

 

Γιατί όταν ένας άνθρωπος έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα, χωρίς αυτά να τα κατατάσσουμε σε σοβαρά ή όχι, απλώς γιατί το πρόβλημα του κάθε ένα από εμάς για τη χρονική στιγμή που το βιώνει είναι σοβαρό. 

 

Έτσι η επιπλέον άσκηση βίας μέσα από μία ψυχαναγκαστική επιβολή διατροφής το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να γεμίσουμε με επιπλέον τοξικότητα και δηλητήρια. Γιατί αν ένα σας πρόβλημα είναι μεγάλο και αυτό που θα σας δώσει μία μορφή ανακούφισης είναι μία σοκολάτα, μία λιχουδιά, ένα τσιγάρο, ένα μεζεδάκι με έναν φίλο κι εσείς επιλέξετε να φιμώσετε όλη αυτή την ανάγκη σας. Τότε το εγώ θα γίνει ένα θηρίο και θα «σας περιμένει» στην γωνία. Με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να «επιστρέψει» πιο επιθετικό από ότι είναι συνήθως.

Το να περάσουμε δε, από μία συνηθισμένη ροή διατροφής σε μία άλλη θέλει μέθοδο και δεν μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Από τη στιγμή που ο βιολογικός μας φορέας έχει λάβει μηνύματα από την όποια διατροφή κάνουμε, για να μπορέσει να αλλάξει πληροφορίες θέλει μία μορφή σταδιακής αφαίρεσης για να υπάρξει η νέα πληροφορία, με οδηγό την αγάπη και όχι την επιβολή. Μια επιβολή που συνδυάζεται πολύ καλά με μία μορφή εκφοβισμού. Έτσι αρχίζουμε έναν αγώνα «ταχύτητας» να προλάβουμε να διορθώσουμε το σώμα μας και μέσα από διατροφή, τεχνικές αναπνοών, γιόγκα, διαλογισμούς νομίζουμε ότι φτάσαμε στο ζητούμενο. Το ζητούμενο ίσως να πιάσει ίσως και να μην πιάσει και αν πιάσει θα είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό.  

 

Γιατί αν συνεχίσω να ζω με τους ίδιους θυμούς, με τις ίδιες σκέψεις, με τον ίδιο τρόπο ζωής τότε δεν θα καταφέρω τίποτε. Απλώς το εγώ θα γίνει λίγο πιο ύπουλο και κάποια στιγμή θα με φέρει αντιμέτωπο με ένα εγκεφαλικό στα καλά καθούμενα. Τότε θα ψάχνομαι να βρω το γιατί, αφού είχα γίνει θετικός άνθρωπος, αφού είχα σταματήσει όλες τις τοξικές τροφές, είχα βάλει στη ζωή μου τις ασκήσεις γιόγκα για να καθαρίσω το τρίτο μου τσάκρα και να το κάνω να λειτουργήσει, τι έγινε ? Που ήταν το λάθος ? 

 

Μα όταν ένας άνθρωπος πνίγει και καταπιέζει το εγώ του και αντί να ψάξει να βρει σε βάθος όλα τα πως και τα γιατί. Τότε όλο αυτό που πνίγουμε κάποια στιγμή θα σπάσει το φράγμα και ο «ποταμός» εγώ θα ξεχυθεί στο σώμα μας με τόση ορμή που δεν θα μαζεύεται. 

 

Συνοψίζοντας λοιπόν θα πούμε ότι για να λειτουργήσει αρμονικά αυτή η αρχή καλό είναι να μάθουμε να αδειάζουμε την αποθήκη του εγώ και αντί να περάσουμε από τη μία επιβολή στην άλλη να περάσουμε στην διαδρομή Μ’αγαπάω, με σέβομαι και μου επιτρέπω. Έτσι κι αλλιώς η Πνευματική οδό δεν είναι τίποτε άλλο από την ελευθερία. Ποια ελευθερία όμως, αυτή που είναι ένα και το αυτό με την ροή της αγάπης. Γιατί αγάπη και απαγορεύεται δεν πάνε μαζί. Απλώς το απαγορεύεται είναι ένας δρόμος χειραγώγησης και εκφοβισμού και αυτό μόνο αγάπη δεν το λες. 

Αγκαλιάζω με αγάπη αυτή την κυκλική μου μορφή, αυτή που μέχρι τώρα την είχα να την χωρίζω και να την ξεχωρίζω σε θετική και αρνητική πλευρά. Μα πως είναι δυνατόν να αγαπάω περισσότερο το ένα μου χέρι από το άλλο, το ένα μου πόδι από το άλλο ? 

 

Κάθε όργανό μου συμβάλει για την αρτιότητά μου αλλά και για την τελειότητά μου. Πώς μπορώ να ξεχωρίσω το συκώτι μου από το πάγκρεας που το ένα βρίσκεται δεξιά και το άλλο αριστερά, δηλαδή το ένα βρίσκεται στην θετική και το άλλο στην αρνητική μεριά ? Οπότε γιατί τόσο καιρό μάχομαι ? Και τι μάχομαι ? Την ολότητά μου ? Την φυσικότητά μου ? Γιατί ? Γιατί κάποιος μου το είπε ? Γιατί έχει γίνει μία μόδα το όλο πακέτο του μόνο θετικά ? Αντί λοιπόν του μόνο θετικά ας βάλω στη ζωή μου το Θεικά και το πραγματικά ολόκληρο. Τι να σε κάνεις μισό ? Δεν μπορεί να λειτουργήσει μισός άνθρωπος. Μπαίνουμε λοιπόν στον δρόμο της ολότητας, της φωτεινότητας. Αυτός ο δρόμος βάζει όλο τον ήλιο από πάνω μας και τότε σκιές δεν υπάρχουν. Σκιές που ξεχωρίζουν και χωρίζουν. Ο Ήλιος όταν είναι από πάνω μας γεμίζει όλο μας το σώμα με το φως της αλήθειας και της αρμονίας. Τότε δεν υπάρχει θετικό και αρνητικό, αλλά η μία και μοναδική πηγή αλήθειας. Του Πατέρα μας και την Αγάπης η οποία λειτουργεί αρμονικά με την ολότητά μας. 

Δωροθέα 

 

 zefira21

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ