Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: Ευφυής Ευτυχής Επιτυχής

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Ευφυής Ευτυχής Επιτυχής

Η Ευτυχία χρειάζεται Ευφυΐα, χαρίσματα και δημιουργικότητα.

Μόνο οι δημιουργικοί και Ευφυείς άνθρωποι είναι Ευτυχείς.

Η δυστυχία και η αποτυχία, δεν χρειάζονται κανένα ταλέντο, ο καθένας μπορεί να είναι δυστυχής κι αποτυχημένος, αφού η κοινωνική εκπαίδευση σε αυτό αποσκοπεί, στο να δημιουργεί ηλίθιους, δυστυχισμένους κι αποτυχημένους και όλοι οι άνθρωποι έχουν περάσει απ’ αυτήν. Αλλά το πως θα αποτινάξεις όλη αυτή την εκπαίδευση των ηλιθίων από πάνω σου είναι το βασικό θέμα αυτού του άρθρου. Είναι απαραίτητο να είσαι ευτυχής, για να είσαι ευφυής και τούμπαλιν και για να πετύχεις και τις δύο αυτές ζωογόνες και πολεμικές ιδιότητες είναι απολύτως απαραίτητο να είσαι δημιουργικός. Άσε το να πάει βαθιά μέσα σου αυτό, μόνο οι δημιουργικοί άνθρωποι είναι ευφυής και ευτυχής

Η ευτυχία είναι ταυτόσημη της δημιουργικότητας.
Δημιούργησε κι αυτόματα γίνεσαι ευτυχής.

Δημιούργησε και καλλιέργησε ένα μποστάνι, όταν σου δώσει καρπούς, αυτό είναι μια δημιουργία, όχι το να ποτίζεις και να κλαδεύεις, οι καρποί είναι ο σκοπός σε ένα μποστάνι και για να αποδώσει καρπούς απαιτείται ευφυϊα, αυτό είναι δημιουργία κι αυτό είναι που σε κάνει ευτυχή.

Δημιούργησε μια επιχείρηση, αυτόματα βλέπεις πως απαιτείται ευφυΐα, για να είναι κερδοφόρα και αναπτυσσόμενη. Είναι ταυτόσημα αυτά τα δύο, ευφυΐα, δημιουργικότητα και ανάπτυξη όταν ευθυγραμμιστούν κάτι νέο αρχίζει να αναπτύσσεται μέσα σου καθώς αναπτύσσεται μαζί τους και η επιχείρηση σου. Καθώς βάζεις κάθε μέρα νέες δράσεις στην επιχείρηση σου, νοιώθεις ότι δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Κάτι αλλάζει. Αυτονόητο ότι όσο οι καθημερινές σου Δράσεις είναι ηθικές δηλ. ΛΟΓΙΚΕΣ, τόσο η Δύναμη που αρχίζεις να συνδέεσαι μαζί της, σου δίνει περισσότερη ενέργεια, να συνεχίσεις να ανεβαίνεις στα σκαλιά της επιτυχίας, μέχρι που φτάνει η πολυπόθητη στιγμή, που τα σκαλιά παύουν να είναι σκαλιά και γίνονται κυλιόμενη σκάλα.

Κοίτα προσεκτικά τις φωτογραφίες, σκόπιμα επιλέχτηκαν, το να πετύχει κάποιος αυτό το επίπεδο δημιουργικότητας είναι που τον κάνει ευφυή κι ευτυχή. Η ίδια η Δύναμη είναι μαζί του, που κατακαίει σαν φωτιά κάθε φορά που πετυχαίνει αυτή την κατάσταση και είναι η ίδια η κατάσταση που τον κάνει ευφυή, επιτυχή κι ευτυχή. Κανένας ηλίθιος δεν μπορεί να πετύχει αυτή την κατάσταση δημιουργικότητας, γι’ αυτό αρκείται στο να την κατακρίνει και για τον ίδιο λόγο στην κάθε κορυφή επιτυχίας που κατακτάται δεν υπάρχει συνωστισμός η μοναχικότητα είναι ίδιον της ευφυΐας και την ευτυχίας.

Στις φωτογραφίες είναι ο Marc Márquez αναζήτησε τον δες τα βίντεο του, κι αναρωτήσουν πόσοι ηλίθιοι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, είναι ρητορική η ερώτηση, κανένας ηλίθιος δεν μπορεί να κάνει τίποτε δημιουργικό, γι’ αυτό αναλώνονται στο να σπάνε βιτρίνες κι αυτοκίνητα, να διαδηλώνουν και να καταστρέφουν την ιδιοκτησία των επιτυχημένων ανθρώπων, αντί να κάτσουν να μάθουν πως να αποτινάζουν την ηλιθιότητα από πάνω τους.

Σκέψου, είναι κάπως σαν ένα διαστημόπλοιο που απαιτεί ευφυΐα και δυνατή ενέργεια για να φύγει από το βαρυτικό πεδίο της γης κι όταν βγει, κλείνει τις μηχανές κι απαιτεί πολύ λιγότερη ενέργεια για να συνεχίσει το ταξίδι του, αυτό το παρέχει η δημιουργικότητα των κατασκευαστών και η ευφυΐα τους κι αυτή η ίδια ευφυΐα, είναι που τους κάνει όλους ευτυχείς κι επιτυχημένους.

Στην Ταϊσα Αμπελάρ η μύστης-πολεμίστρια που την εκπαίδευε, όταν έφτασε σε ένα σημείο υπευθυνότητας, την έβαλε να καλλιεργήσει ένα κήπο και ήταν η μόνη υπεύθυνη γι’ αυτόν τον κήπο και αυτό ήταν πράξη πολεμικής τέχνης. Αληθινά είναι πράξη πολεμικής τέχνης, το να δημιουργείς μια υπευθυνότητα, που απαιτεί ευφυϊα και πάθος. Αυτό σε συνδέει με την Δύναμη κι αυτή η ευφυϊα είναι που σε κάνει ευτυχή.

Η Δύναμη σου δίνει απλώς μια ευκαιρία να είσαι δημιουργικός, η ευφυϊα αποτελεί την μοναδική δυνατότητα να είσαι ευτυχής.

Αν είσαι δημιουργικός και ευφυής, είσαι ευτυχής.

Αν θελήσεις ν’ ανέβεις στην κορυφή ενός βουνού, πρόκειται για κάτι δημιουργικό και κοπιαστικό, όταν όμως φτάνεις στην κορυφή και ξαπλώνεις κάτω, σιγοτραγουδώντας μαζί με τα σύννεφα, κοιτάζοντας τον ουρανό, μια πρωτόγνωρη χαρά απλώνεται στο σώμα σου, η χαρά αυτή έρχεται πάντα όποτε φτάνεις σε οποιαδήποτε κορυφή δημιουργικότητας. Είτε είναι χαρά που ανέβηκες στο βουνό, είτε είναι χαρά που διπλασίασες τους ικανοποιημένους πελάτες σου, είτε είναι χαρά που κολύμπησες μες το καταχείμωνο, είτε είναι χαρά που έβγαλες σε πέρας το δύσκολο σεμινάριο, είτε είναι χαρά που άνοιξες το νέο σου υποκατάστημα, την νέα σου ιστοσελίδα και ακόμη καλύτερα η χαρά σκέτη, για τίποτε νέο, για τίποτε καινούργιο, απλά η χαρά που υπάρχεις και δημιουργείς. Αυτό απαιτεί αρκετή δύναμη.

Απαιτείται ευφυΐα για να είσαι ευτυχισμένος και τους ανθρώπους τους διδάσκουν να μένουν δίχως ευφυΐα. Η κοινωνία δεν θέλει να υπάρχει ελεύθερη η ευφυΐα, αλλά απόλυτα ελεγχόμενη. Η κοινωνία δεν χρειάζεται την ευφυΐα στον μαζάνθρωπο, για την ακρίβεια, φοβάται πολύ την ευφυΐα. Η κοινωνία χρειάζεται χρήσιμους ηλίθιους ανθρώπους. Γιατί; Διότι οι ηλίθιοι άνθρωποι είναι διαχειρίσιμοι σκλάβοι. Οι ευφυείς άνθρωποι δεν είναι υπάκουοι, μπορεί να υπακούουν, μπορεί να μην υπακούουν. Αλλά ο ηλίθιος άνθρωπος είναι αδύνατον να παρακούσει, είναι πάντοτε έτοιμος να δεχτεί διαταγές.

Ο ηλίθιος άνθρωπος χρειάζεται να τον διατάζει κάποιος, γιατί δεν έχει την ευφυΐα να ζει από μόνος του. Θέλει να τον κατευθύνει κάποιος, ψάχνει και αναζητεί τους ίδιους τους τυράννους του. Υπάρχει λόγος γι’ αυτό και πηγάζει από την ίδια την ηλιθιότητα που τον κατατρώει σαν καρκίνος.

Οι πολιτικοί, οι ιερείς, το συστημικό κατεστημένο, που κυβερνάει κι ελέγχει το ανθρωπινο ζώο, δεν θέλεινα είναι οι άνθρωποι έξυπνοι. Κανείς δεν θέλει την εφυϊα πραγματικά. Οι άνθρωποι θέλουν να μείνουν οι πάντες ηλίθιοι, γιατί τότε είναι οι πάντες υπάκουοι, ελεγχόμενοι, σκλάβοι, δεν θα βγαίνουν ποτέ έξω από το μαντρί, θα παραμένουν πάντα μέρος του όχλου και μπορεί το σύστημα να τους ελέγχει, να τους χειραγωγεί, να τους χειρίζεται.

Ετσι είναι φτιαγμένο το εκπαιδευτικό ανθρώπινο σύστημα, να φτιάχνει ηλίθιους υπηκόους, σκλάβους υπαλλήλους. Το ίδιο κάνει και η θρησκεία, φτιάχνει εξαρτημένα και αποβλακωμένα ανθρώπινα ζώα, έτοιμα να υπακούν, να σκύβουν, να προσκηνούν, να φοβούνται. Ηλίθια και άρρωστα πρόβατα του θεού, έτοιμα να δολοφονήσουν και να δολοφονηθούν για τις εμφυτεύσεις τους.

Ο ευφυής άνθρωπος είναι ζωντανός και υγιής. Ευφυΐα σημαίνει υγεία και ζωή. Ο ευφυής άνθρωπος αποφασίζει μόνος του αν θα πει όχι ή ναι. Ο ευφυής άνθρωπος δεν είναι “παραδοσιακός” δεν λατρεύει διαρκώς το παρελθόν, δεν υπάρχει τίποτε στο παρελθόν να το λατρεύεις. Ο ευφυής άνθρωπος θέλει να δημιουργεί το μέλλον, θέλει να ζει στο παρόν. Η ζωή στο παρόν αποτελεί το μοναδικό τρόπο να δημιουργεί το μέλλον.

Ο ευφυής άνθρωπος δεν μένει προσκολλημένος στο νεκρό παρελθόν, δεν κουβαλάει πτώματα, ούτε -πολύ περισσότερο- τα λατρεύει, τα προσκυνάει, ούτε ζει γι αυτά. Θάβει τους νεκρούς του και συνεχίζει να ζει σήμερα και να δημιουργεί την ζωή του. Όσο όμορφοι κι αν ήταν εκείνοι κάποτε, όσο πολύτιμοι, δεν κουβαλάει τα πτώματά τους. Έχει τελειώσει με το παρελθόν που έφυγε κι έφυγε για πάντα.

Αλλά το ηλίθιο ανθρώπινο ζώο, είναι παραδοσιακό. Είναι πρόθυμο να ακολουθεί τον ιερέα, σε όποια βλακεία του πει, σε κάθε ανοησία που τον υποβάλει, πρόθυμο να ακολουθεί τον κάθε ηλίθιο πολιτικό, πρόθυμος να ακολουθεί την οποιαδήποτε διαταγή, από τον οποιοδήποτε που έχει εξουσία, είναι έτοιμος να γονατίσει, να ικετέψει να παρακαλέσει, να υπακούσει.

Χωρίς ευφυΐα δεν μπορεί να υπάρξει ευτυχία, επιτυχία, ούτε ζωή. Αυτές οι λέξεις είναι συνώνυμες. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχής μόνο αν είναι ευφυής, απόλυτα ευφυής, τότε είναι κι επιτυχημένος.

Τι κάνεις για να αποτινάξεις από πάνω σου την ηλιθιότητα; Ο διαλογισμός ΔΕΝ αποτελεί ένα τέχνασμα για να ελευθερωθεί η ευφυΐα. Όσο πιο διαλογιστικός γίνεσαι, τόσο πιο ηλίθιος γίνεσαι, ειδικά όταν δεν ξέρεις τι είναι διαλογισμός και είσαι έτοιμος να υπακούσεις σε κάθε νέο τσοπάνη, που αντικατέστησες με τον παλιό. Λέγοντας ευφυΐα δεν νοείται ούτε η διανοητικότητα. Η διανοητικότητα αποτελεί μέρος της ηλιθιότητας, το να γίνεται ένας εκπαιδευμένος ηλίθιος διανοητικός, απλά καταντάει ένας τενεκές δεδομένων λίγο περισσότερων από τον άλλο ηλίθιο.

Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ είναι ευφυΐα, η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ είναι ευφυΐα, η ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ είναι ευφυΐα.

Η ευφυΐα είναι ένα φαινόμενο που δεν έχει καμιά σχέση με το κεφάλι, δεν έχει σχέση με τον εγκάφαλο. Η ευφυΐα είναι κάτι που προέρχεται από την καρδιά. Είναι η ΛΟΓΙΚΗ της ΚΑΡΔΙΑΣ.

Εχουν πει όλοι οι αληθινά μεγάλοι άνθρωποι, ότι ο ευφυής άνθρωπος ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ και αποφασίζει με την ΚΑΡΔΙΑ και ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ με τον Νου.

Όμως ανάμεσα στους αληθινά μεγάλους ανθρώπους φύτρωσαν και τα ζιζάνια, άνθρωποι σαβούρες και αυτές τις σαβούρες ακολουθεί το ηλίθιο ανθρώπινο ζώο κάνοντας το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πρέπει να κάνει για να είναι ευφυής και ευτυχής. Γι’ αυτό γίνεται ακόμη πιο ηλίθιος, ακόμη πιο άρρωστος, ακόμη πιο δυστυχής κι έτσι πεθαίνει χωρίς καν να προλάβει να ζήσει.

Όταν όμως αρχίσει να γίνεται δημιουργικός, αρχίζει να γίνεται ευτυχής, αρχίζει να αγαπά την ανασφάλεια, αρχίζει να αγαπά το άγνωστο, την μοναχκότητα, γιατί αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να ζει ο άνθρωπος και να μην είναι ζωντανός-νεκρός.

Γράφει ο Arthur Schopenhauer “Αφορισμοί για την πρακτική σοφία της ζωής”

“Η ατονία του πνεύματος συνδέεται σταθερά με την ατονία της αισθαντικότητας και της διεγερσιμότητας, ένα ποιόν που καθιστά κάποιον λιγότερο δεκτικό για πόνους και θλίψεις κάθε είδους κι έντασης.

Από την άλλη πλευρά, ακριβώς απ’ αυτήν την ατονία του πνεύματος προέρχεται εκείνη η εσωτερική κενότητα που αποτυπώνεται σε αμέτρητα πρόσωπα και που προδίδεται από την διαρκώς ζωηρή προσοχή για όλα, ακόμη και για τα πιο ασήμαντα συμβάντα του εξωτερικού κόσμου, κενότητα που αποτελεί την πηγή της ανίας και ποθεί διακαώς να θέσει σε κίνηση το πνεύμα και το θυμικό με οποιοδήποτε μεσοαστών δε εκλογή του μέσου δεν είναι καθόλου απαιτητική, όπως πιστοποιείται από την ευτέλεια των διασκεδάσεων στις όποιες οι άνθρωποι καταφεύγουν, ομοίως δε από το είδος της κοινωνικότητας και των συζητήσεων τους κι εξίσου και από το πλήθος των ανθρώπων που στέκονται στην πόρτα τους η στο παράθυρό τους χαζεύοντας.

Απ’ αυτήν την κενότητα, εκπηγάζει η μανία για συντροφιά, διασκέδαση, ψυχαγωγία και πολυτέλεια κάθε είδους, η όποια παρασύρει πολλούς στην σπατάλη και κατόπιν στην ένδεια. Από τούτο το παραστράτημα, τίποτε δεν προφυλάσσει καλύτερα απ’ ότι ο εσωτερικός πλούτος, ο πλούτος του πνεύματος, καθώς αυτός αφήνει τόσο λιγότερο χώρο στην ανία όσο περισσότερο έκτακτος είναι.

Η αστείρευτη μάλιστα ικμάδα των σκέψεων, το παιχνίδισμά τους το διαρκώς ανανεούμενο από τα ποικίλα φαινόμενα του εσωτερικού κι εξωτερικού κόσμου, η δύναμη και η ορμή για νέους και διαφορετικούς πάντα συνδυασμούς σκέψεων τοποθετούν το εκτατό μυαλό, εξαιρουμένων στιγμών χαλάρωσης, εκτός της επικράτειας της ανίας.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η υψηλή ευφυΐα έχει ως άμεση προϋπόθεση της μία αυξημένη ευαισθησία και ως ρίζα της μία σφοδρή βούληση, άρα και πάθος. Από την σύζευξη της με τις ιδιότητες αυτές, προκύπτει μία πολύ μεγαλύτερη ένταση όλων των συγκινήσεων και μία αυξημένη ευαισθησία για τους ψυχικούς, ακόμη και για τους σωματικούς πόνους, καθώς μάλιστα και μία μεγαλύτερη επίσης ανυπομονησία σχετικά με όλα τα εμπόδια και προσκόμματα- στην δε επίταση των χαρακτηριστικών αυτών συνεισφέρει τα μέγιστα η οφειλόμενη στην ισχυρή φαντασία ζωηρότητα όλων των νοητικών παραστάσεων, ακόμη και των αποκρουστικών.

Τα λεχθέντα -τηρουμένων των αναλογιών- ισχύουν για όλες τις διαβαθμίσεις πού καλύπτουν το αχανές διάστημα ανάμεσα στον πιο αποχαυνωμένο ηλίθιο και στην πιο έκτακτη μεγαλοφυΐα.

Κατά συνέπεια, ο καθένας βρίσκεται, αντικειμενικά όπως επίσης και υποκειμενικά, τόσο κοντά στην μία πηγή των δεινών τού ανθρώπινου βίου όσο μακριά βρίσκεται από την άλλη- κι επομένως, η φυσική του ροπή τον καθοδηγεί απ’ αυτή την άποψη να προσαρμόζει το αντικειμενικό στο υποκειμενικό, να λαμβάνει, άρα, τις μεγαλύτερες προφυλάξεις κατά της πηγής εκείνης των δεινών στην οποία είναι περισσότερο επιρρεπής.

Ό άνθρωπος με πλούσιο πνεύμα πασχίζει προφανώς γι’ αναλγησία, αταραξία, ηρεμία και σχόλη, επιζητεί άρα έναν βίο ήσυχο, ολιγαρκή, όμως απαρακώλυτο και, κατά συνέπεια, αφού γνωρίσει αρκετά αυτούς πού καλούνται «άνθρωποι», θα επιλέξει τον αποτραβηγμένο βίο, και μάλιστα, σε περίπτωση ιδιαίτερης ευφυΐας, την μοναχικότητα- και τούτο επειδή, βέβαια, όσο περισσότερα έχει κανείς καθ’ εαυτόν τόσο λιγότερα χρειάζεται έξωθεν και τόσο λιγότερα μπορούν να σημαίνουν οι άλλοι γι’ αυτόν.

Για τον λόγο τούτο, τα έκτακτα πνευματικά χαρίσματα οδηγούν στην αντικοινωνικότητα. ’Εάν η ποιότητα της συντροφιάς μπορούσε να υποκατασταθεί από την ποσότητά της, τότε θ’ άξιζε τον κόπο να ζει κανείς σ’ ευρύ κοινωνικό κύκλο. Όμως, δυστυχώς, ένας σωρός εκατό ελεεινών παλιάτσων δεν ισοδυναμεί μ’ έναν γνωστικό άνθρωπο.

Ό άνθρωπος, αντίθετα, του άλλου άκρου, μόλις η ένδεια του επιτρέψει να πάρει μία ανάσα, θ’ αναζητήσει πάση θυσία διασκέδαση και συντροφιά αρκούμενος σ’ οτιδήποτε και μη αποφεύγοντας τίποτε άλλο περισσότερο απ’ ότι τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς στην μοναχικότητα, ως την κατάσταση εκείνη στην όποια ο καθένας έχει αποσυρθεί στον εαυτό του, γίνεται εμφανές τι έχει ο καθένας καθ’ εαυτόν και τότε ο περιβεβλημένος με πορφυρά βλάξ βαριαναστενάζει υπό το αφόρητο βάρος της ατομικότητας του, ενώ ο υπερχαρισματικός γεμίζει και ζωντανεύει με το πνεύμα του και το πιο έρημο και πληκτικό μέρος·.

Για τον λόγο αυτόν, είναι αληθής η ρήση του Σενέκα: “Κάθε ηλιθιότητα υποφέρει από υπερκορεσμό για τον εαυτό της” όπως, επίσης, αληθεύει και το απόφθεγμα του Ιησού Σειράχ: “Ο βίος του μωρού είναι δεινότερος από τον θάνατο”

Συνολικά, λοιπόν, καταλήγει κανείς στην διαπίστωση ότι ο βαθμός κοινωνικότητας κάθε ανθρώπου βρίσκεται σε ευθεία αναλογική σχέση με το πόσο πνευματικά ενδεής και γενικά φαύλος είναι, καθώς στην ζωή δεν έχει κανείς και πολλές επιλογές πέραν από εκείνη μεταξύ μοναχικότητας και φαυλότητας.”

Για τους ηλίθιους, υπάρχει η φαρδιά καλοστρωμένη λεωφόρος, όπου μετακινούνται οι όχλοι των μαζών από ανθρώπινα ζώα και εκεί πάνω στις λεωφόρους μετακινούνται και ανακυκλώνονται εδώ και αιώνες και δεν φτάνουν πουθενά, αφού κινούνται σε κύκλο. Έχουν με αυτόν τον τρόπο την άνεση να μετακινούνται μαζί με πολλά άλλα ανθρώπινα ζωντανά, κι έτσι νομίζουν ότι δεν είναι μόνα τους.

Μάλιστα δικαιολογούν την ηλιθιότητα, την ανακύκλωση τους και τον ζωντανό θάνατο τους με αυτή την γελοία δικαιολογία, «Δεν μπορεί τόσα εκατομμύρια άνθρωποι είναι χριστιανοί, άρα το να είσαι χριστιανός είναι καλό» είναι η ίδια λογική με το «δεν μπορεί όταν λαλάει ο πετεινός βγαίνει ο Ήλιος άρα είναι καλό να λαλεί ο πετεινός για να ‘χουμε ήλιο» κι έτσι πορεύονται μέσα στην λεωφόρο της ηλιθιότητας, της αναπαραγωγής και της ανακύκλωσης, μέχρι που καταλήγουν κοπριά.

Η ευφυΐα όμως έχει διαφορετικό τρόπο αντίληψης και δεν κινείται στις λεωφόρους, η ευφυΐα παρέχει το θάρρος της μοναχικότητας και η ευφυΐα προσφέρει το πάθος να είσαι δημιουργικός και μόνο τότε, ως συνέπεια, του να είσαι επι-τυχής μπορείς να είσαι κι ευ-τυχής.

Αναζήτησε τους ορισμούς των λέξεων ευ-τυχής

Ηω Αναγνώστου: απόσπασμα από το βιβλίο “Ο Κυρίαρχος του Παιχνιδιού”

***

Μελέτησε το άρθρο “Δεξιότητες Επιτυχίας” και “Ευελιξία και Επιτυχία” όπως και την λεξησαφίνηση του τι είναι ο ορισμός της λέξεης “επιτυχία” Μπορούμε εμείς εδώ στο businesslife.gr και στο πρόγραμμα “Executive Life Coaching” να σου δείξουμε τρόπους ασφαλούς εφαρμογής, των δεξιοτήτων επιτυχίας στην καθημερινότητα σου, εξειδικευμένη, πάνω στα θέματα που σε απασχολούν.

Αρκεί να έχεις Σκοπό και Θέληση να τον πετύχεις.

Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις ο προπονητής του εαυτού σου, μόνο αυτός μπορεί να σ’ αποζημιώσει. Περισσότερα σχετικά με την αυτό-προπόνηση, τι και πως μπορείς να έχεις τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα επικοινώνησε με το Business life