Δευτέρα 2 Μαΐου 2016

5. ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ...Η Δυναμική των Κοινοτήτων

Αδελφές Ψυχές
Ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη συνάντηση με το συμβούλιο των Πρεσβυτέρων παρεμβάλλεται μία περίοδος ανανέωσης για την ψυχή. Ένα ζωτικό κομμάτι της πνευματικής ζωής μεταξύ των ενσαρκώσεων είναι αφιερωμένο στις σχέσεις αλληλοκατανόησης των ψυχών. Έτσι, η εξέλιξή μας ως ψυχές καθίσταται συλλογική υπόθεση. Μέρος της έκφρασης αυτής της συλλογικότητας είναι η σύνδεση που έχουμε με αυτές τις ψυχές σε μία υλική πραγματικότητα, όπως είναι η Γη. Στη διάρκεια των ενσαρκώσεων, η εγγύτητα, που αισθάνονται μεταξύ τους οι ψυχές σε ένα πνευματικό πεδίο, δοκιμάζεται σοβαρά από τις καρμικές προκλήσεις μέσα στα ανθρώπινα σώματα που τις φιλοξενούν.
Έχω ακούσει πολλές συναρπαστικές ιστορίες αγάπης αδελφών ψυχών από προηγούμενες ζωές, οι οποίες διέσχισαν το χώρο και το χρόνο για να ξανασυναντηθούν στην παρούσα ζωή τους, για μία ακόμα φορά. Παραθέτω μερικά παραδείγματα:

Όταν η αγάπη είχε καταντήσει μαρτύριο: από τον φιλήδονο αρχηγό μιας φυλής κατά τη Λίθινη εποχή, ο οποίος έκλεβε σε τακτική βάση την αγαπημένη του πελάτη μου και μετά την επέστρεφε.

Όταν η αγάπη υπέφερε τη στέρηση: από μια γυναίκα, σκλάβα στην αρχαία Ρώμη, που σέρβιρε γεύματα στους μονομάχους και ήταν ερωτευμένη με έναν από αυτούς. Ο αιχμάλωτος πολεμιστής τής εκμυστηρεύτηκε τον έρωτά του μια νύχτα πριν σκοτωθεί την επόμενη μέρα στην αρένα.

Όταν η αγάπη ήταν βάναυση: από έναν ευγενή, κατά τον Μεσαίωνα, ο οποίος «έπιασε» την κόρη του με τον πελάτη μου στην κρυψώνα όπου συναντιόντουσαν και έβαλε τον σταβλάρχη του να τον μαστιγώσει μέχρι θανάτου στο μπουντρούμι ενός κάστρου.

Όταν η αγάπη ήταν ηρωική: από έναν νιόπαντρο Πολυνήσιο, ο οποίος πνίγηκε στην προσπάθειά του να σώσει την αγαπημένη του - την πελάτισσά μου - όταν το κανό τους χτυπήθηκε από ξαφνική καταιγίδα, πριν από τρεις αιώνες.

Όταν η αγάπη ήταν θανατηφόρα: από τον πελάτη μου, ένα Γερμανό σύζυγο κατά τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη, ο οποίος μαχαίρωσε τη γυναίκα του σε μια σκηνή ζήλειας εξ αιτίας μιας υποτιθέμενης σχέσης της. Άδικο θύμα των κουτσομπολιών της τοπικής κοινωνίας αυτή, πέθανε διαλαλώντας την αθωότητά της και την αγάπη της αποκλειστικά για εκείνον.

Όταν η αγάπη ήταν ασυγχώρητη: από έναν βετεράνο που επέστρεψε από τον Εμφύλιο, η μοναχική γυναίκα του οποίου - η πελάτισσά μου - είχε παντρευτεί τον αδελφό του ένα χρόνο μετά την επίσημη ανακοίνωση του θανάτου του.

Όλα τα ζευγάρια που αναφέρονται παραπάνω είναι σήμερα παντρεμένα μεταξύ τους και ευτυχισμένα. Οι δοκιμασίες τους σε κάθε ζωή τούς προετοίμασαν για την επόμενη και ισχυροποίησαν τον δεσμό τους ως αδελφές ψυχές. 



Υπάρχουν πολλές ασκήσεις τυλιγμένες μέσα στο πακέτο της αγάπης. Μαζί με τις ζωές στις οποίες βιώνουμε μια μακρόχρονη και ευτυχισμένη σχέση με έναν σύντροφο υπάρχουν κι εκείνες όπου καταστρέψαμε μια σχέση ή απογοητευθήκαμε οικτρά από τις εναντίον μας πράξεις του συντρόφου μας. Στις δύσκολες ζωές με τους συντρόφους μας, κάποιο εμπόδιο παρενεβλήθη ανάμεσα σε μας και στην αποδοχή της αγάπης. Οι ερωτικές σχέσεις μπορεί να φέρουν χαρά και πόνο, αλλά μαθαίνουμε και από τα δύο. Υπάρχουν πάντα καρμικοί λόγοι πίσω από τα σοβαρά γεγονότα που συμβαίνουν στις σχέσεις μας.
Είχα μία πελάτισσα, τη Βάλερι, η οποία έζησε τη ζωή μιας πανέμορφης γυναίκας στην Κίνα, πριν από δύο αιώνες. Σ' εκείνη τη ζωή απέρριψε την κύρια αδελφή ψυχή της, τον άνδρα που αγαπούσε περισσότερο, επειδή τσακωνόταν μαζί της και αρνιόταν να τρέφει τη ματαιοδοξία της, όπως έκαναν οι άλλοι. «Εκτός αυτού», μου είπε η Βάλερι κατά την ύπνωση, «ήταν τόσο άγαρμπος, με τόσο τραχύ παρουσιαστικό, που ένιωθα αμήχανα για τη γνώμη των άλλων όταν με έβλεπαν μαζί του. Από το πείσμα και την περηφάνεια μου, παντρεύτηκα έναν ωραίο άντρα που υπέκυπτε στα καπρίτσια μου. Έχασα μια ευτυχία που θα μπορούσε να ήταν όλη δική μου.»

Στην επόμενη ζωή της, τον 19ο αιώνα στην Αμερική, η Βάλερι ήταν η κόρη ενός Ινδιάνου, αρχηγού της ομάδας Τσερόκι, ο οποίος την υποχρέωσε να παντρευτεί τον γιο ενός άλλου αρχηγού, ως όρο μιας μεταξύ τους συμφωνίας. Ο άντρας αυτός την απωθούσε εμφανισιακά από τότε που εκείνη συγκατατέθηκε στις επιθυμίες του πατέρα της και της έκανε τη ζωή πραγματικά δύσκολη. Ο πολεμιστής της δικής της φυλής, τον οποίο αγάπησε, ήταν η αδελφή ψυχή που είχε απορρίψει σ' εκείνη τη ζωή της Κίνας. Μόλις επέστρεψε στον πνευματικό κόσμο μετά το θάνατό της ως Ινδιάνα, η Βάλερι μού είπε:
"Ο αγαπημένος μου κι εγώ θα μπορούσαμε να το είχαμε σκάσει μαζί. Εκτός όμως από τον μεγάλο κίνδυνο που εμπεριείχε αυτή η πράξη, κάτι μέσα μου μού έλεγε ότι θα έπρεπε να υπομείνω τη διαδικασία που είχε θέσει σε κίνηση ο πατέρας μου. Βλέπω τώρα ότι επρόκειτο για μία άσκηση. Έχουμε τη δυνατότητα να πληγώσουμε σοβαρά τον άνθρωπο που μας αγαπά όπως και τον εαυτό μας κατά την αλληλεπίδρασή μας μέσα σε μια σχέση. Η ζωή μου ως γυναίκα της φυλής Τσερόκι ήταν μια υπόμνηση της περηφάνιας και της ματαιοδοξίας που είχα ως Κινέζα γυναίκα."

Το να είμαστε με τον «λάθος» άνθρωπο για κάποια περίοδο της ζωής μας δεν σημαίνει και ότι αυτός ο χρόνος πήγε χαμένος. Η σχέση αυτή έχει προφανώς προκαθοριστεί. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό να δείτε την ψυχή αυτή και πάλι στον πνευματικό κόσμο με διαφορετικό μάτι. Αυτό ίσχυσε στην περίπτωση του άντρα τον οποίο η πελάτισσά μου υποχρεώθηκε να παντρευτεί στη ζωή της ως Ινδιάνα. Η ψυχή του ανήκε σε μία δευτερεύουσα ομάδα σε σχέση με αυτήν της Βάλερι. Η ψυχή και των δύο ανδρών που η Βάλερι αγάπησε στις δύο προηγούμενες ζωές της, είναι ξανά ενωμένη μαζί της στον εικοστό αιώνα, ως σύζυγός της. Θα πρέπει να προσθέσω ότι η Λίντα, που είναι σήμερα η καλύτερη φίλη της Βάλερι και μέλος της δικής της ομάδας ψυχών, είναι τελικά η σύζυγος του πολεμιστή που αγάπησε στη ζωή της ως Ινδιάνα Τσερόκι. Μετά τη συνεδρία μας, η Βάλερι χαμογέλασε με νόημα και μου είπε «Τώρα ξέρω γιατί ήμουν πάντα κάπως ανήσυχη όταν έβλεπα τη Λίντα κοντά στον άντρα μου».
Πριν προχωρήσω, θα ήταν πιστεύω καλή ιδέα να λάβουμε υπ' όψη κάποιες παραμέτρους σχετικές με τη μαγική εμπειρία της συνάντησης με μια αδελφή ψυχή. Όταν ξεκινώ για πρώτη φορά τη συζήτησή μου με έναν πελάτη και δημιουργούμε κάποιο δεσμό, θα ρωτήσω για τις παλαιότερες και τις τρέχουσες σχέσεις, που έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Με αυτό τον τρόπο, παίρνω μία ιδέα για το καστ των χαρακτήρων που υπάρχουν στο έργο της τρέχουσας ζωής του. Αφού πρόκειται να παρακολουθήσω το έργο, όπως θα εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, καθισμένος στην πρώτη σειρά, θέλω να έχω το πρόγραμμα του θεάτρου.

Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος βρεθεί σε κατάσταση βαθιάς ύπνωσης, ξεκαθαρίζουν πολλές σχέσεις μεταξύ των ψυχών. Οι άνθρωποι στο καστ του πελάτη μου μπορεί να είναι εραστές, αφοσιωμένοι φίλοι και συγγενείς, μέντορες ή συνεργάτες. Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους παίρνουν πολλές μορφές στη ζωή και εμπλέκουν κατά κανόνα ψυχές και από άλλες ομάδες και από τη δική μας. Συνήθως οι πελάτες μου έχουν την έντονη επιθυμία να αναγνωρίσουν τις σχέσεις αυτές των ψυχών στην τρέχουσα ζωή τους, παρ' όλο που οι περισσότεροι έχουν ήδη σχηματίσει μια ιδέα για το ποιοι είναι.
Γενικά μιλώντας, η αγάπη είναι μια γλυκιά, τρυφερή κατάσταση, που μπορεί να πάρει πολλές μορφές στη ζωή. Υπάρχει πάντοτε κάποιας μορφής ψυχική σύνδεση ανάμεσα στις αδελφές ψυχές ανεξάρτητα από τον ρόλο που παίζουν. Συνδεόμαστε με ανθρώπους σε πολλά επίπεδα για μια πλειάδα καρμικών μαθημάτων σε κάθε ζωή. Όταν η φιλία πάρει φωτιά μετατρέπεται σε αγάπη, αλλά χωρίς τη σταθερή φιλία δεν μπορεί να ανθίσει η βαθιά αγάπη.
Το συναίσθημα αυτό είναι τελείως διαφορετικό από τον ενθουσιασμό, ο οποίος περιορίζεται σε ένα επιφανειακό επίπεδο, όταν έχουμε εκείνες τις ενοχλητικές αμφιβολίες για το αν η σχέση μας έχει αληθινό νόημα. Χωρίς την εμπιστοσύνη, η στενή σχέση υποφέρει και η αγάπη δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Η αγάπη είναι η αποδοχή όλων των ατελειών των συντρόφων μας. Η αληθινή αγάπη μάς κάνει καλύτερους από αυτό που θα ήμασταν χωρίς τον συγκεκριμένο άνθρωπο στη ζωή μας.

Οι άνθρωποι συχνά ταυτίζουν την αγάπη με την ευτυχία. Η ευτυχία όμως είναι μία κατάσταση του νου, που πρέπει να αναπτυχθεί εντός μας χωρίς να εξαρτάται από κάποιον άλλον. Η πιο υγιής μορφή αγάπης είναι αυτή κατά την οποία νιώθοντας ήδη καλά με τον εαυτό μας, μπορούμε να επεκτείνουμε την αγάπη μας και σε κάποιον άλλον με απόλυτη ανιδιοτέλεια. Η αγάπη απαιτεί σκληρή δουλειά και συνεχή φροντίδα. Είχα πολλούς διαζευγμένους πελάτες, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι η πρώτη τους αγάπη ήταν μια αδελφή ψυχή από την ίδια ομάδα. Ίσως αν και οι δύο προσπαθούσαν περισσότερο, τα πράγματα να είχαν πάει καλύτερα.
Από την άλλη πλευρά, ίσως υπάρχουν λόγοι που συναντάμε αργότερα στη ζωή τη βασική αδελφή ψυχή μας. Οι αδελφές ψυχές μπορεί από καιρού εις καιρόν να χωρίζουν για μια-δυο ζωές και να μην εμφανίζονται καθόλου. «Η αδελφή ψυχή μου κι εγώ είχαμε αρχίσει να γινόμαστε τόσο αλληλο-εξαρτημένοι ώστε μας χρειαζόταν να αναπτυχθούμε και λίγο ξεχωριστά», είναι μια δήλωση που ακούω συχνά, όταν οι αδελφές ψυχές δεν είναι μαζί. Κάθε εποχή στη Γη είναι διαφορετική ως προς το είδος του δεσμού και της εμπειρίας που θα έχουμε με μια αδελφή ψυχή. Ωστόσο, η κάθε ζωή μαζί τους χτίζεται πάνω στις προηγούμενες ζωές.
Μαθαίνουμε κάποια πολύτιμα πράγματα από τις χαλασμένες σχέσεις. Το σημαντικό είναι να προχωράμε μπροστά στη ζωή μας. Μερικοί πελάτες μού λένε, πριν τη συνάντησή μας, ότι η αληθινή αγάπη φαίνεται να μην έρχεται ποτέ στη ζωή τους. Μετά τη συνεδρία κατανοούν ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες πίσω από αυτή την κατάσταση. Αν δεν βρίσκετε τη σωστή αγάπη, ελευθερώστε τον εαυτό σας κατανοώντας ότι ενδέχεται να βρίσκεστε εδώ για να πάρετε κάποια άλλα μαθήματα. Έχουμε την εσφαλμένη εντύπωση ότι οι άνθρωποι που επιλέγουν να ζήσουν μόνοι υποφέρουν από μοναξιά, ενώ στην πραγματικότητα έχουν πλούσιες ζωές, που είναι ήρεμες, στοχαστικές και παραγωγικές. Η σύνδεσή μας με κάποιον για τον οποίον δεν τρέφουμε αισθήματα, απλά και μόνο για να μην είμαστε μόνοι, περιέχει μεγαλύτερη μοναξιά από το «είμαστε μόνοι». Το είδος αυτό της αγάπης αποτελεί φαντασίωση, καθώς κινητοποιείται από μία εξάρτηση: να έχουμε αγάπη με κάθε κόστος. Αν είναι μέσα στο σχέδιο να εμφανιστεί στη ζωή σας η αδελφή ψυχή, αυτό θα συμβεί όταν δεν θα το περιμένετε.

Έχοντας επικοινωνήσει εδώ και χρόνια με μεγάλο αριθμό ψυχών στον πνευματικό κόσμο, έχω αναπτύξει ένα τρόπο ταξινόμησης των αδελφών ψυχών. Ανάλογα με τη σχέση τους μαζί μας στο θεατρικό έργο της ζωής, κατατάσσω τις ψυχές σε μία από τις τρεις παρακάτω κατηγορίες. Οι οδηγοί μας και τα όντα που έρχονται από πνευματικές περιοχές μακριά από τη δικιά μας δεν περιλαμβάνονται σ' αυτές τις τρεις κατηγορίες.

Κύριες ή πρωταρχικές αδελφές ψυχές
Μία κύρια ή πρωταρχική αδελφή ψυχή βρίσκεται συχνά στη ζωή μας ως ο κοντινότερος σύντροφός μας. Ο σύντροφος αυτός μπορεί να είναι ο/η σύζυγός μας, αδελφός ή αδελφή μας, ο καλύτερος φίλος μας ή περιστασιακά, ένας γονιός. Καμία άλλη ψυχή δεν είναι πιο σημαντική για μας από μια πρωταρχική αδελφή ψυχή κι όταν οι πελάτες μου περιγράφουν ζωές τους με τις ψυχές αυτές ως συντρόφους τους, λένε ότι η ύπαρξή τους εμπλουτίστηκε υπέρμετρα.

Σύντροφοι αδελφές ψυχές
Εκτός από την πρωταρχική ψυχή που είναι ο αιώνιος σύντροφός μας, υπάρχουν και άλλες ψυχές στην κύρια ομάδα μας που μπορούν να αποκληθούν αδελφές ψυχές. Στην πραγματικότητα, είναι σύντροφοι της ψυχής μας. Όπως δείχνουν οι Περιπτώσεις μου, οι ψυχές αυτές έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες και μία ποικιλία ταλέντων που αλληλοσυμπληρώνονται. Στους κόλπους της ομάδας μας υπάρχει συνήθως ένας εσωτερικός κύκλος ψυχών που είναι ιδιαίτερα κοντά μας και αυτές παίζουν σημαντικούς υποστηρικτικούς ρόλους στη ζωή μας, όπως κι εμείς στη δική τους. Ο αριθμός τους ποικίλει, ωστόσο ο μέσος πελάτης μου έχει από τρεις έως πέντε ψυχές στον εσωτερικό του κύκλο.

Συνδεόμενες ψυχές
Η κατηγορία αυτή των ψυχών αναφέρεται σε μέλη δευτερευουσών ομάδων, που βρίσκονται εκτός της κύριας ομάδας μας, με τις οποίες ωστόσο υπάρχει στενή πνευματική γειτνίαση. Κάποιες, λοιπόν, τέτοιες ψυχές-μέλη άλλων ομάδων, τις οποίες μάλιστα γνωρίζουμε επί αρκετές ζωές, επιλέγονται για να εργαστούν μαζί μας ενώ κάποιες άλλες μπορεί να κάνουν ένα γρήγορο πέρασμα από τη ζωή μας. Πολύ συχνά οι γονείς μας προέρχονται από κάποια από αυτές τις γειτονικές ομάδες ψυχών.
Παρ' όλο που δεν είναι πραγματικά ψυχές-σύντροφοι, απαρτίζουν μία μεγάλη δεξαμενή ανθρώπων διαθέσιμων να παίξουν ένα ρόλο στην επερχόμενη ζωή μας. Μία συνδεόμενη ψυχή ενδέχεται να έχει ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, που είναι εκείνο ακριβώς που χρειάζεται για να δώσει στη ζωή μας ένα καρμικό μάθημα. Είναι πολύ πιθανό να έχουν ενσαρκωθεί ως άτομα που μεταδίδουν ισχυρή θετική ή αρνητική ενέργεια κατά την αλληλεπίδρασή τους με μας. Οι αποφάσεις αυτές βασίζονται σε προηγούμενες συμφωνίες μεταξύ όλων των μερών και των αντίστοιχων δασκάλων τους ως προς τα οφέλη αλλά και τα μειονεκτήματα ορισμένων χαρακτήρων-ρόλων.

Ο ρόλος μπορεί να είναι πολύ σύντομος. Ο αναγνώστης μπορεί να θυμηθεί το περιστατικό στη στάση του λεωφορείου, που ανέφερε η Περίπτωση 39. Η βοήθεια που δόθηκε στη γυναίκα ήταν μάλλον αυθόρμητη και νομίζω ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν μια μη-συνδεόμενη ψυχή με τη γυναίκα αυτή. Θα παραθέσω ένα παράδειγμα μιας σύντομης θετικής επαφής που μου ανέφερε μία πελάτισσα, η οποία συνάντησε μία σαφέστατα προσδιορισμένη συνδεόμενη ψυχή:
"Περπατούσα μόνη και απεγνωσμένη σε μια παραλία, έχοντας μόλις απολυθεί από τη δουλειά μου. Εμφανίστηκε τότε ένας άντρας και σύντομα πιάσαμε την κουβέντα. Δεν τον γνώριζα και ούτε επρόκειτο να τον ξαναδώ ποτέ ξανά σ' αυτή τη ζωή. Εκείνο όμως το απόγευμα ήρθε προς εμένα εύκολα και μιλήσαμε. Ένιωσα ότι ξεφορτώνω τα προβλήματά μου σ' αυτόν τον ξένο. Με ηρέμησε και μου έδωσε μεγαλύτερες προοπτικές όσον αφορά την επαγγελματική μου κατάσταση. Μια ώρα περίπου αργότερα, είχε φύγει. Διαπιστώνω τώρα ότι ήταν μία γνωριμία στον πνευματικό κόσμο από μία άλλη ομάδα. Δεν ήταν τυχαίο που πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλο εκείνη την ημέρα. Είχε σταλεί για μένα."

Παρ' όλα αυτά, τις πιο βαθιές επαφές μας τις έχουμε με τις αδελφές ψυχές. Όσο έγραφα αυτό το βιβλίο, μου ζητήθηκε από πολλούς να μεταφέρω λεπτομερειακά την περίπτωση μιας ιστορίας αγάπης μεταξύ δύο πρωταρχικών αδελφών ψυχών. Επειδή συμβαίνει να είμαι κι εγώ ρομαντικός άνθρωπος, εκπλήρωσα με χαρά την επιθυμία αυτή.
Περίπτωση 46
Η φωνή της Μορίν πρόδιδε μια βιασύνη όταν τηλεφώνησε για να μου ζητήσει ραντεβού. Η Μορίν έμενε κοντά στο γραφείο μου στην Καλιφόρνια και ρώτησε αν θα μπορούσε να με δει μαζί με ένα φίλο της, ο οποίος βρισκόταν καθ' οδόν από Νέα Υόρκη για την πρώτη τους συνάντηση. Της είπα να μου μιλήσει γι' αυτόν τον άγνωστο φίλο της και ξετυλίχθηκε η ιστορία που ακολουθεί.
Τρεις μήνες νωρίτερα, σε έναν ηλεκτρονικό ιστοχώρο μία ομάδα 25 περίπου ατόμων, που ενδιαφέρονταν για τη μετά θάνατον ζωή, σχημάτισαν αυτό που είναι γνωστό ως "chat room". Η Μορίν είπε ότι αυτή και ένας άνδρας, ονόματι Ντέιλ, διαπίστωσαν μία τέτοια εναρμόνιση στις απόψεις τους για τις αδελφές ψυχές ώστε αισθάνθηκαν να συνδέονται μ' έναν περίεργο τρόπο. Πρόσθεσε ότι της φαινόταν μυστήριο το πώς ο Ντέιλ καθρέφτιζε τις σκέψεις της. Αποφάσισαν να δημιουργήσουν το δικό τους ιδιωτικό chat room για περαιτέρω συζητήσεις μέσω του υπολογιστή.
Η Μορίν και ο Ντέιλ έμαθαν ότι και οι δύο γεννήθηκαν με λίγους μόλις μήνες διαφορά, πριν από πενήντα χρόνια, σε μία περιοχή γύρω από το Σαν Φρανσίσκο. Συζήτησαν για τους αποτυχημένους γάμους τους και εκείνο το αμοιβαίο συναίσθημα ανεξήγητης θλίψης για την άκαρπη αναζήτηση κάποιου, που θα άνοιγε τις καρδιές τους. Οι συζητήσεις τους επικεντρώνονταν κυρίως στη μετά θάνατον ζωή και ο Ντέιλ ανέφερε ότι είχε διαβάσει τα βιβλία μου. Σύντομα αποφάσισαν να συναντηθούν στην Καλιφόρνια και να με συναντήσουν για μία συνδυασμένη ταυτόχρονη αναδρομή.

Όπως μου τόνισαν, αναγνώρισαν ο ένας τον άλλον απ' την πρώτη ματιά. Η Μορίν είπε: «ο τρόπος που χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον - η έκφραση στο βλέμμα μας - ο ήχος του κοινού μας γέλιου - η σύνδεση από τις δονήσεις που μας μεταδόθηκαν από τη χειραψία μας - δημιούργησαν μια ευφορία τόσο δυνατή, ώστε απομονωθήκαμε από ο,τιδήποτε συνέβαινε γύρω μας».
Θα περιγράψω την περίπτωση αυτή από την πλευρά της Μορίν, αφού αυτή υπήρξε η αρχική επαφή μου. Παίρνοντας το ιστορικό της, έμαθα ότι υπήρξαν στιγμές στη ζωή της που είχε την αίσθηση της προμνησίας όταν άκουγε μουσική από τη δεκαετία του 1920 ή έβλεπε να χορεύουν τσάρλεστον με λαμπερά φορέματα της εποχής του Μεσοπολέμου. Επίσης, η Μορίν μου είπε ότι από την παιδική της ηλικία ταλαιπωρείται από έναν επίμονο εφιάλτη ξαφνικού θανάτου.

Έτσι όταν κατηύθυνα την Μορίν στην πιο σημαντική σκηνή της προηγούμενης ζωής της, εκείνη με οδήγησε στα γεγονότα που κατέληξαν στο θάνατό της. Ακολουθεί μία συντομευμένη εκδοχή της ιστορίας της.
Δρ. Ν: Είσαι άντρας ή γυναίκα;

Α: Για την ακρίβεια, μία κοπέλα.

Δρ. Ν: Πώς σε λένε;

Α: Σαμάνθα. Με φωνάζουν Σαμ.

Δρ. Ν: Πού είσαι και τι κάνεις αυτή τη στιγμή;

Α: Είμαι στην κρεβατοκάμαρά μου, μπροστά στην τουαλέτα μου και ετοιμάζομαι να πάω σ' ένα πάρτυ.

Δρ. Ν: Τι είδους πάρτυ;

Α: (παύση και στη συνέχεια ελαφρύ γέλιο). Είναι ... για μένα, σήμερα κλείνω τα δεκαοκτώ μου χρόνια και οι γονείς μου οργάνωσαν αυτό το πάρτυ για τα γενέθλιά μου.

Δρ. Ν: Ε, λοιπόν, χρόνια πολλά Σαμ. Τι ημερομηνία έχουμε σήμερα;

Α: (μετά από σύντομο δισταγμό) 26 Ιουλίου, 1923.

Δρ. Ν: Μια και είσαι μπροστά στη τουαλέτα σου, θέλω να κοιτάξεις στον καθρέφτη και να μου περιγράψεις τι βλέπεις.

Α: Είμαι ξανθιά, έχω τα μαλλιά μου πιασμένα ψηλά για απόψε. Φορώ ένα άσπρο βελούδινο φόρεμα. Είναι το πρώτο μου πραγματικό επίσημο φόρεμα. Τώρα θα φορέσω τις καινούργιες μου ψηλοτάκουνες άσπρες γόβες.

Δρ. Ν: Φαντάζεις εκθαμβωτική.

Α: (με χαμόγελο όλο νόημα) Καλά θα κάνει ο Ρικ να το πιστέψει αυτό.

Δρ. Ν: Ποιος είναι ο Ρικ;
Α: (αφαιρείται τώρα και κοκκινίζει) Ο Ρικ είναι ... το αγόρι μου ... ο συνοδός μου γι' απόψε. Πρέπει να τελειώσω το μακιγιάζ μου, θα έρθει όπου νάναι.

Δρ. Ν: Άκου, Σαμ, είμαι σίγουρος ότι μπορείς να συνεχίσεις να μου μιλάς ενώ βάφεσαι γιατί δεν θέλω να σε καθυστερήσω. Πες μου, η σχέση με τον Ρικ είναι σοβαρή;

Α: (κοκκινίζει πάλι) Ου, ουου ... αλλά δεν θέλω να του δείξω ότι βιάζομαι. Κάνω τη δύσκολη. Ο Ρικ το παίζει μεγάλος εραστής, αλλά εγώ ξέρω ότι με θέλει.

Δρ. Ν: Βλέπω ότι πρόκειται για ένα σημαντικό πάρτυ. Να υποθέσω ότι όπου να 'ναι θα κορνάρει για να τρέξεις στο αυτοκίνητό του;

Α: (ενοχλημένη) Με τίποτα! Ω, σίγουρα θα του άρεσε κάτι τέτοιο, αλλά θα χτυπήσει το κουδούνι όπως επιβάλλεται να κάνει και η καμαριέρα θα του ανοίξει και θα του ζητήσει να περιμένει κάτω.

Δρ. Ν: Άρα το πάρτυ γίνεται σε κάποια απόσταση από το σπίτι σου;

Α: Όχι πολύ μακριά - είναι σε ένα αρχοντικό στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο.

Δρ. Ν: Εντάξει Σαμ, προχώρησε τώρα μπροστά στο χρόνο και εξήγησέ μου τι συμβαίνει στο πάρτυ.

Α: (μουρμουρίζοντας) Περνάω υπέροχα! Ο Ρικ είναι πανέμορφος, φυσικά. Οι γονείς μου κι οι φίλοι τους μου λένε πόσο μεγάλωσα. Υπάρχει μουσική, χορός ... πολλοί φίλοι μου με συγχαίρουν ... και (το πρόσωπό της σκοτεινιάζει για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου) υπάρχει άφθονο ποτό, για το οποίο οι γονείς μου δεν ξέρουν τίποτα.

Δρ. Ν: Αυτό σε προβληματίζει;
Α: (καταπολεμά ένα νέο πλέγμα συναισθημάτων περνώντας γρήγορα το χέρι της μέσα απ' τα μαλλιά της και επιστρέφοντας στη στιγμή) Ω ... το ποτό παίζει πάντα ρόλο σ' αυτές τις στιγμές - μας δίνει κέφι και ανεμελιά. Κι εγώ, επίσης, πίνω ... ο Ρικ και μερικοί από τους φίλους του έχουν «πνιγεί» στο ποτό.

Δρ. Ν: Προχώρησε τώρα στο επόμενο σημαντικό γεγονός της βραδιάς και εξήγησε τι συμβαίνει.

Α: (το πρόσωπό της μαλακώνει και η φωνή της κομπιάζει) Χορεύουμε με τον Ρικ ... πιέζει το σώμα του πάνω στο δικό μου ... έχουμε ... πάρει φωτιά ... μου ψιθυρίζει στο αυτί ότι πρέπει να φύγουμε από το πάρτυ και να μείνουμε για λίγο μόνοι.

Δρ. Ν: Και πώς νιώθεις γι' αυτό Σαμάνθα;

Α: Έχω ξεσηκωθεί ... αλλά κάτι φαίνεται να με συγκρατεί ... το αγνοώ ... αφήνομαι να παρασυρθώ. Υποθέτω ότι νιώθω έτσι εξαιτίας της αρνητικής στάσης των γονιών μου ... κι όμως, διαισθάνομαι ότι είναι κάτι περισσότερο απ' αυτό. Το αποδιώχνω χάρη στην έξαψη της στιγμής.

Δρ. Ν: Κράτα αυτό το συναίσθημα. Τι συμβαίνει μετά;

Α: Φεύγουμε από μια πλαϊνή πόρτα για να μη μας δούνε και πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο του Ρικ. Είναι ένα πανέμορφο καινούργιο κόκκινο σπορ αμάξι με ανοιχτή οροφή. Είναι μια μαγευτική νύχτα.

Δρ. Ν: Τι κάνετε τότε, εσύ και ο Ρικ;

Α: Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο. Ο Ρικ βγάζει τα τσιμπιδάκια από τα μαλλιά μου για να ανεμίζουν ελεύθερα. Μου δίνει ένα βαθύ φιλί. Ο Ρικ θέλει να κάνει επίδειξη ... το αυτοκίνητο βρυχάται καθώς διασχίζουμε μια μεγάλη αλέα και βγαίνουμε στο δρόμο.

Δρ. Ν: Μπορείς να μου περιγράψεις αυτόν το δρόμο και προς τα πού κατευθύνεστε;

Α: (γίνεται τώρα πολύ νευρική) Κατευθυνόμαστε νότια της παραλιακής έξω από το Σαν Φρανσίσκο.

Δρ. Ν: Πώς σου φαίνεται η βόλτα Σαμ;
Α: (για ένα τελευταίο φευγαλέο λεπτό η Σαμ είναι ελεύθερη από τα προαισθήματά της) Νιώθω τόσο ζωντανή! Είναι μια ζεστή βραδιά και ο αέρας ανεμίζει τα μαλλιά μου προς κάθε κατεύθυνση πάνω στο πρόσωπό μου. Ο Ρικ έχει το ένα του χέρι περασμένο γύρω απ' τους ώμους μου. Με σφίγγει στην αγκαλιά του και λέει ότι είμαι το πιο όμορφο κορίτσι στον κόσμο. Γνωρίζουμε και οι δύο ότι είμαστε ερωτευμένοι.

Δρ. Ν: (παρατηρώ ότι τα χέρια της αρχίζουν να τρέμουν και το σώμα της γίνεται πιο άκαμπτο· πιάνω το χέρι της καθώς υποψιάζομαι τι πρόκειται να συμβεί) Τώρα, Σαμάνθα, θέλω να καταλάβεις πως ενώ εσύ θα συνεχίζεις να μου μιλάς, εγώ θα βρίσκομαι διαρκώς μαζί σου ώστε να σε μεταφέρω γρήγορα μακριά από ο,τιδήποτε ενδέχεται να συμβεί. Το γνωρίζεις αυτό, δεν είναι έτσι;

Α: (σβησμένα) Ναι ...

Δρ. Ν: Προχώρησε στο σημείο όπου τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν σ' αυτή τη βόλτα με τον Ρικ και περίγραψέ μου τη δράση.

Α: (η Μορίν αρχίζει τώρα να τρέμει ολόκληρη) Ο Ρικ έχει πιεί πάρα πολύ και ο δρόμος είναι γεμάτος στροφές. Οι στροφές γίνονται όλο και πιο απότομες και ο Ρικ κρατάει το τιμόνι μόνο με το ένα χέρι. Βρισκόμαστε κοντά σε κάτι λόφους ... κοντά στον ωκεανό ... υπάρχει ένας γκρεμός ... το αυτοκίνητο κάνει κορδέλες πάνω στο δρόμο. (τώρα ουρλιάζει) ΡΙΚ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΠΙΟ ΣΙΓΑ!

Δρ. Ν: Σε ακούει;

Α: (κλαίγοντας) Ω, ΘΕΕ ΜΟΥ, ΟΧΙ. ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ! ΓΕΛΑΕΙ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΕΜΕΝΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ.

Δρ. Ν: Γρήγορα τώρα, Σαμ - συνέχισε.

Α: (αναστενάζει βαθιά) Χάνουμε τον έλεγχο στην επόμενη στροφή - το αυτοκίνητο αιωρείται στο κενό - πέφτουμε στον ωκεανό ... πεθαίνω ... το νερό ... τόσο κρύο ... δεν μπορώ να αναπνεύσω ... Ω, Ρικ ... Ρικ ...
Σταματάμε και αμέσως αρχίζω μία γρήγορη απευαισθητοποίηση από την τραυματική αυτή εμπειρία ενώ ταυτόχρονα οδηγώ την ψυχή της Σαμάνθα έξω από το φυσικό της σώμα. Της θυμίζω ότι έχει βιώσει τον φυσικό θάνατο πολλές φορές στο παρελθόν και όλα θα πάνε καλά. Η Σαμάνθα εξηγεί ότι δεν ήθελε να φύγει αφού η ζωή της μόλις άρχιζε. Ωστόσο, δεν ήθελε και να αφήσει τον Ρικ. Πάντως, η αίσθηση της έλξης μακριά από τον ωκεανό ήταν «ιδιαίτερα επίμονη».
Όταν είχα αρχίσει τις έρευνές μου για τις ψυχές, πίστευα ότι όταν δύο άνθρωποι, όπως για παράδειγμα η Σαμάνθα και ο Ρικ, πεθαίνουν μαζί θα εισέλθουν μαζί και στον πνευματικό κόσμο. Αυτό δεν επαληθεύτηκε στις σκηνές θανάτου που έχω εξετάσει, με μία εξαίρεση. Τα μικρά παιδιά που σκοτώνονται μαζί με αυτούς που τα αγαπούν, ανεβαίνουν μαζί στο ταξίδι τους. Ακόμα και οι κύριες αδελφές ψυχές που σκοτώνονται την ίδια στιγμή θα αναληφθούν από διαφορετικές διαδρομές η καθεμιά μέσω της δικής της δονητικής γραμμής. Αυτή η έλλειψη συντροφικότητας μου φάνηκε κάπως θλιβερή μέχρι που μου διευκρινίστηκε ότι οι ψυχές συναντιούνται με τους οδηγούς και τους φίλους τους από τον πνευματικό κόσμο στον κατάλληλο χρόνο και χώρο. Η κάθε μία από τις ψυχές χρειάζεται τον δικό της ρυθμό ανάληψης, ο οποίος περιλαμβάνει στάσεις για προσανατολισμό και ενεργειακή αναζωογόνηση, ακόμα και αν επιστρέφουν στην ίδια ομάδα ψυχών. Αυτό ίσχυε και για τον Ρικ και τη Σαμάνθα.
Δρ. Ν: Βλέπεις πουθενά τον Ρικ;

Α: Όχι, προσπαθώ να αντισταθώ στην έλξη που με ωθεί να γυρίσω και να κοιτάξω προς τα πάνω. Θέλω να συνεχίζω να κοιτάζω τον ωκεανό ... θέλω να βοηθήσω τον Ρικ.

Δρ. Ν: Τελικά, η δύναμη σε στρέφει προς τη σωστή κατεύθυνση μακριά από τον Ειρηνικό Ωκεανό;

Α: (είναι τώρα ήσυχη και αποσυρμένη, αλλά και ιδιαίτερα θλιμμένη). Ναι, είμαι τώρα πολύ μακριά πάνω από τη Γη.

Δρ. Ν: (αυτή την ερώτηση την κάνω συχνά στους ανθρώπους) Θέλεις να αποχαιρετίσεις τους γονείς σου πριν προχωρήσεις;

Α: Ω ... όχι ... όχι τώρα αμέσως ... θα το κάνω αργότερα ... τώρα θέλω απλά να φύγω.

Δρ. Ν: Καταλαβαίνω. Πες μου, Σαμάνθα, τι βλέπεις στη συνέχεια;

Α: Το μάτι ενός τούνελ ... ανοιγοκλείνει ... συντονίζει την κίνησή του με τη δική μου. Περνάω διά μέσου του τούνελ και αισθάνομαι ελαφρύτερη. Είναι τόσο φωτεινά τώρα. Κάποιος που φορά ένα χιτώνα έρχεται προς εμένα.

Μόλις ολοκληρώθηκαν οι συνεδρίες με τον Ντέιλ και την Μορίν, συναντήθηκα μαζί τους για να ανακεφαλαιώσουμε αυτά που μάθαμε. Η Μορίν εξήγησε ότι οποτεδήποτε περνούσε με το αυτοκίνητό της από την Λεωφόρο 1, νότια του Σαν Φρανσίσκο, γινόταν ανεξήγητα νευρική και φοβισμένη σε κάποιο συγκεκριμένο τμήμα της παραλιακής. Τώρα ήξερε το γιατί. Ήλπιζα, επίσης, ότι ο αποπρογραμματισμός της σκηνής του θανάτου της το 1923 που έκανα, θα εξάλειφε τους επίμονους εφιάλτες του αιφνίδιου εκείνου θανάτου της. Ένα μήνα αργότερα, η Μορίν μου έγραψε για να μου επιβεβαιώσει ότι ο εφιάλτης επιτέλους εξαφανίστηκε.
Τα θαύματα της συγχρονικότητας έγιναν προφανή σ' αυτή την Περίπτωση όταν ο Ντέιλ μού είπε ότι ένας από τους λόγους που έφυγε από την περιοχή όπου γεννήθηκε ήταν γιατί ένιωθε άβολα να οδηγεί γύρω από το Σαν Φρανσίσκο. Θα πίστευε κανείς ότι ο χρόνος που παραμένουμε στον πνευματικό κόσμο ανάμεσα στις ζωές, θα έπρεπε να εξαλείψει κάθε υπόλειμμα επίδρασης των εμπειριών μας από προηγούμενες ζωές. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό όντως συμβαίνει, αλλά, όπως προείπα, ορισμένοι άνθρωποι μεταφέρουν σωματικά και ψυχικά αποτυπώματα από τη μια ζωή στην άλλη. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν το αποτύπωμα αυτό σχετίζεται με κάποιο συγκεκριμένο καρμικό μάθημα στην επερχόμενη ζωή.

Γιατί αυτές οι πρωταρχικές ψυχές έζησαν σ' αυτή τη ζωή χωριστά η μία από την άλλη για πενήντα χρόνια; Για να το καταλάβουμε αυτό θα πρέπει πρώτα να δούμε τις δυναμικές μέσα στην ομάδα τους. Ο Ντέιλ και η Μορίν προέρχονται από μία ομάδα ψυχών επιπέδου εξέλιξης Ι. Οι δώδεκα αυτές ψυχές, άλλη περισσότερο άλλη λιγότερο, είναι ισχυροί πολεμιστές και ριψοκίνδυνοι άνθρωποι. Ο οδηγός τους τις συνοδεύει τακτικά στις επισκέψεις τους σε γειτονικές ομάδες έτσι ώστε να μπορέσουν να δουν πώς λειτουργούν κάποιες άλλες ομάδες με περισσότερη ειρήνη και αρμονία. Ο Ντέιλ και η Μορίν μού είπαν ότι αυτές οι επισκέψεις ήταν μεν ενδιαφέρουσες, οι ειρηνικές ψυχές όμως τους φαίνονταν «κάπως βαρετές». Σίγουρα θα υπάρχουν στην ομάδα τους και λιγότερο ανήσυχα μέλη, όμως ο Ρικ/Ντέιλ δεν είναι από αυτά.
Στην παρούσα ζωή του υπήρξε αξιωματικός του στρατού, ο οποίος υπηρέτησε σε τρεις διαφορετικές φάσεις στο Βιετνάμ. «Δεν πίστευα ότι θα επιστρέψω», μου είπε, «και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα μ' αυτό». Επειδή του αρέσει να ζει στην κόψη του ξυραφιού, μετά το τέλος του πολέμου εγκατέλειψε το στράτευμα γιατί το να είσαι στρατιώτης σε περίοδο ειρήνης είναι πολύ βαρετό.
Μετά το αυτοκινητικό δυστύχημα το 1923, ο ανώτερος οδηγός της ομάδας υποδέχθηκε τον Ρικ, ο οποίος πέρασε πολύ περισσότερο χρόνο στον απολογισμό και τον προσανατολισμό απ' ό,τι η Σαμάνθα. Όταν τελικά επέστρεψε στην ομάδα, ο Ρικ ήταν πολύ θλιμμένος. Σε μια τρυφερή σκηνή ενεργειακού χαδιού, ο Ρικ είπε στην πρωταρχική ψυχή του, τη Σαμ, πόσο λυπήθηκε που της έκοψε το νήμα της ζωής της τόσο νωρίς. Δεν έγινε φανερό από τη συνεδρία μας το κατά πόσο και οι δύο γνώριζαν εκ των προτέρων για την πιθανότητα του αυτοκινητικού δυστυχήματος. Υπήρξαν εραστές σε πολλές προηγούμενες ζωές, στις περισσότερες από αυτές με επεισοδιακό τρόπο. Παρ' όλο που ο Ντέιλ και η Μορίν ενσαρκώθηκαν ταυτόχρονα σ' αυτή τη ζωή και στον ίδιο τόπο, όπως και στη ζωή τους στη δεκαετία του 1920, δεν ήταν σχεδιασμένο να συναντηθούν όσο ήταν νέοι. Η κοινή αισθητήρια εμπειρία και συναισθηματική ενέργεια της συγκεκριμένης γεωγραφικής τοποθεσίας, αποτελούσε απλά μία συνθήκη ώστε να συναντηθούν πολύ αργότερα στις ζωές τους.
Και οι δύο αυτές αδελφές ψυχές γνώριζαν όταν έμπαιναν στην τρέχουσα ζωή τους ότι οι συνθήκες για τη συνάντησή τους θα ήταν σωστές μόνο μετά από πολλά χρόνια. Ειδικά ο Ντέιλ είχε ανάγκη να νιώσει τη λαχτάρα αρκετών ετών αναμονής μέχρι να συναντήσει τη σωστή γυναίκα. Σήμερα, δεν είναι πια ένας αδιάφορος, ανεύθυνος άντρας. Αλλά και η Σαμάνθα/Μορίν χρειαζόταν επίσης την ωριμότητα που δεν είχε ακόμα κατακτήσει στη σχέση της με τον Ρικ στη δεκαετία του 1920. Σ' αυτό το στάδιο της επανασύνδεσής τους, κανείς από τους δύο δεν θεωρεί τη ζωή δεδομένη. Έχουν περάσει μεγάλο ψυχικό πόνο ο ένας χωρίς τον άλλον. Η εργασία μου με το ζευγάρι αυτό έκλεισε με μία κοινή δήλωσή τους. Η Μορίν είπε, «Ολοκληρώνουμε τη θεραπεία μας με απόλυτο σεβασμό για την ιερότητα της ζωής και τη σημασία της συγχώρεσης. Τώρα που γνωρίζουμε και οι δύο τι σημαίνει απώλεια, θα εκτιμούμε σαν θησαυρό τον κοινό χρόνο που μας έχει απομείνει σ' αυτή τη ζωή.»

Πριν κλείσω το κεφάλαιο για τις αδελφές ψυχές, πρέπει να προσθέσω ότι πολλές από αυτές περνούν από μία προπαρασκευαστική τάξη πριν την επόμενη ενσάρκωσή τους. Πρόκειται για μία τελική πρόβα με τους οδηγούς μας, μία τελική επισκόπηση των σημαντικών θεμάτων της επερχόμενης ζωής. Μία εκδοχή αυτής της προετοιμασίας ενδέχεται να συμπεριλαμβάνει τις δύο αδελφές ψυχές να φεύγουν μόνες τους και να στέλνουν η μία στην άλλη οραματικές εικόνες για το πώς θα είναι η εμφάνισή τους στα νέα ανθρώπινα σώματά τους και κάτω από ποιες συνθήκες πρόκειται να συναντηθούν. Ακολουθεί ένα σύντομο παράδειγμα μιας αδελφής ψυχής που συζητά τη συνάντησή του με τη μελλοντική του γυναίκα:
"Μου επετράπη να δω τη γυναίκα μου στην αίθουσα προβολής για την επόμενη ζωή. Ήταν μία γοητευτική δασκάλα αερόμπικ και θα τη γνώριζα σ' ένα γυμναστήριο. Μελέτησα προσεκτικά το σώμα της και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της γιατί δεν ήθελα να καταστρέψω τη συνάντησή μας, όπως είχα κάνει στην προηγούμενη ζωή μου. Το άρωμα του σώματός της, λουσμένο στον ιδρώτα, εγγράφηκε στο μυαλό μου ... οι κινήσεις της ... το χαμόγελό της ... και πάνω απ' όλα τα μάτια της. Την στιγμή που την αντίκρισα σ' αυτή τη ζωή ήταν σαν να έλκονται μεταξύ τους δύο μαγνήτες."

Επανένωση με Ψυχές που μας Έχουν Βλάψει
Τώρα που έχουμε μια ιδέα των ρόλων που μπορούν να παίξουν στη ζωή μας διαφορετικές αδελφές ψυχές, θέλω να αναφερθώ σε μία συγκεκριμένη πλευρά αυτών των σχέσεων που ενδιαφέρει τους ανθρώπους. Με ρωτούν συχνά πώς είναι να βλέπουμε κάποιον στην ομάδα ψυχών μας, αμέσως μετά από μία ζωή, κατά την οποία με κάποιο τρόπο μας έβλαψε. Στον πνευματικό κόσμο, αντίθετα από τη Γη, οι ψυχές έχουν την ικανότητα να μπαίνουν μέσα στο μυαλό των φίλων τους και να νιώθουν ακριβώς όπως κι εκείνοι. Αυτό το κάνουν λόγω της ενσυναίσθησης, από την επιθυμία της κατανόησης αλλά και για να αξιολογήσουν τη διασπαστική συμπεριφορά του ενός προς τον άλλον κατά την τελευταία τους ζωή.
Στην Περίπτωση 47, επέλεξα έναν άνδρα που είχε ένα σκληρό ξεκίνημα στην τελευταία του ζωή μ' έναν βάναυσο και τυραννικό πατέρα που δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένος με ότι κι αν έκανε. Για συντομία θα χρησιμοποιήσω τα γήινα ονόματα των δύο αυτών παικτών, με τον πελάτη μου να λέγεται Ρέι και τον πατέρα του Καρλ. Ο Ρέι ήταν ένα προβληματικό αγόρι που μεγάλωσε με έλλειψη αυτοεκτίμησης και ξόδεψε ολόκληρη την ενήλικη ζωή του προσπαθώντας να κατανικήσει τα αρνητικά αυτά συναισθήματα. Ο Ρέι έκρυβε την ευαισθησία του από τους άλλους χτίζοντας γύρω του προστατευτικά τείχη. Η ουσία της Περίπτωσης που ακολουθεί είναι όσα διαμείφθηκαν όταν πατέρας και γιός ξανασυναντήθηκαν στον πνευματικό κόσμο.

Θα παρακολουθήσουμε αυτό που ο Ρέι ονόμασε «μία συνεδρία εποικοδομητικής κριτικής» με τον Καρλ. Η σκηνή αρχίζει αρκετά αθώα με τους συνηθισμένους χαιρετισμούς που απευθύνουν τα μέλη μιας ομάδας στην ψυχή που φτάνει.
Περίπτωση 47
Δρ. Ν: Καθώς πλησιάζεις τις ψυχές αυτές, πώς είναι στημένες απέναντί σου;

Α: Μμμ ... σε κάτι σαν ημικύκλιο κι εγώ μπαίνω στο κέντρο. Ο οδηγός μου, ο Ιξ-Αξ, βρίσκεται τώρα πίσω μου.

Δρ. Ν: Αυτό είναι συνηθισμένο σ' αυτή την πρώτη συνάντηση Ρέι.

Σημείωση: Ο πρώτος άνθρωπος που θα έρθει προς εμάς και θα μας χαιρετίσει μετά από μία ζωή είναι πάντα μία ψυχή σημαντική για μας.

Δρ. Ν: Εντάξει. Η ψυχή αυτή εμφανίζεται σε σένα με αρσενικό ή θηλυκό φύλο ή μήπως η ψυχή είναι άφυλη;

Α: (τρυφερά) Είναι η γυναίκα μου, η Μάριαν.

Δρ. Ν: Και τι κάνει τώρα;

Α: Βάζει τα χέρια της γύρω από το πρόσωπό μου ... μου δίνει ένα απαλό, γλυκό φιλί και μετά αγκαλιάζει το κεφάλι μου.

Κάθε πνεύμα υποδέχεται με το δικό του τρόπο την ψυχή που έρχεται. Μετά τη Μάριαν, η γιαγιά του Ρέι τυλίγει την ενέργειά της ολόγυρά του με αγάπη, σαν ένα μανδύα. Μετά, τον πλησιάζει η κόρη του Ανν. Μέρος της ενέργειάς της είναι ακόμα στη Γη καθώς η τρέχουσα ενσάρκωσή της δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Παρά τη μειωμένη ενεργειακή της μάζα, η Ανν αγκαλιάζει σφιχτά τον Ρέι με μία πληθωρική λικνιστική κίνηση ενώ παράλληλα γελάει με την ανησυχία του.
Καθώς περνούσε η ώρα, παρατήρησα ότι ο πελάτης μου γινόταν όλο και πιο ανήσυχος. Υποψιάστηκα ότι κάποιο σημαντικό μέλος της ομάδας δεν είχε ακόμα εμφανιστεί στο οπτικό πεδίο του Ρέι. Όσο πλησιάζαμε στο τέλος του κύκλου των ψυχών, η διάθεση άρχισε να αλλάζει και ο Ρέι αντιμετώπισε την κατάσταση που αποκαλώ «κρύβομαι πίσω απ' το δάχτυλό μου», όταν δηλαδή μία ψυχή είναι κρυμμένη πίσω από μία άλλη. Μερικές φορές, η διάθεση είναι παιγνιώδης, όπως για παράδειγμα γίνεται στο κρυφτό, αλλά όχι και σ' αυτή την περίπτωση.

Δρ. Ν: Αυτοί είναι όλοι;

Α: (στριφογυρίζοντας άβολα στην πολυθρόνα του γραφείου μου) Όχι ... βλέπω μία σκιά πίσω από τη θεία Μπες.

Δρ. Ν: (αφού τον ηρέμησα και τον καθησύχασα) Ρέι, πες μου τι ακριβώς συμβαίνει μετά.

Α: Βλέπω τώρα ένα φως που αναβοσβήνει. (αναγνωρίζει) Ω, είναι ο πατέρας μου ... ο Καρλ. Κρύβεται πίσω από τους υπόλοιπους. Θέλει να είναι τελευταίος. Με αποφεύγει. Νιώθει αμηχανία από τη φωτεινότητα της στιγμής - όλες αυτές τις αγκαλιές, τα γέλια και την έξαψη που μας έχει συνεπάρει. Ο πατέρας μου δεν έχει τη διάθεση να συμμετάσχει σ' όλο αυτό μαζί μου. (σκοτεινιάζει) Ούτε κι εγώ.

Σημείωση: Λίγο αργότερα, στη συνεδρία, κάνω τη μεταβίβαση πίσω στην ψυχή που ήταν ο Καρλ.

Δρ. Ν: Θέλω να προχωρήσεις στη στιγμή που μιλάς στον Καρλ. Προσπάθησε να μου δώσεις λεπτομέρειες για το πώς εκτυλίσσεται η συζήτησή σας.

Α: Σύντομα φτάνουμε σ' αυτό ... στην κριτική όσων συνέβησαν και γιατί ... μιλάμε για τις συμπεριφορές και τις κρίσεις μας. Η Μάριαν και η Ανν είναι εκεί, και ο Καρλ είναι ακόμα θλιμμένος. Αρχίζει, λέγοντας «Ήμουν υπερβολικά αυστηρός μαζί σου ως πατέρας σου. Ξέρω πώς ότι σχεδιάσαμε βγήκε εκτός ελέγχου. Αυτή η ζωή - απλά μου ξέφυγε ...»
Δρ. Ν: Τι σημαίνει αυτή η παραδοχή για σένα, Ρέι;

Α: (με μια αίσθηση αποκάλυψης) Η ψυχή του Καρλ δεν έχει σχέση με τον αλκοολικό, βάναυσο άνδρα που ήταν ο πατέρας μου ... βλέπω κάποιες ομοιότητες ... αλλά η έμφυτη καλοσύνη του είχε παροπλιστεί. Δεν ήταν ικανός να ελέγξει τις εμμονές του σώματός του.

Δρ. Ν: Συγχώρεσέ με, Ρέι, αλλά μήπως εφευρίσκεις δικαιολογίες για την επίδοσή του; Εννοώ ότι και ο Καρλ είχε μαθήματα να πάρει, δεν είναι έτσι;
Α: Εντάξει, προσφέρθηκε εθελοντικά να ενωθεί με ένα σώμα επιρρεπές σε συναισθηματικά ξεσπάσματα. Εκτός από το σχέδιο, που ήταν να κάνει τα πράγματα εσκεμμένα δύσκολα για μένα, ήθελε να δει αν θα μπορούσε να κάνει ένα σώμα επιρρεπές στη βία να λειτουργήσει με κάποια μετριοπάθεια. Η προηγούμενη ζωή του Καρλ ήταν μια ζωή ακραίων υπερβολών. Παραδέχεται ότι αυτή η τελευταία ζωή που είχαμε μαζί δεν πήγε και πολύ καλά. Ο Καρλ δεν έκανε το σωστό για μένα ούτε για τον ίδιο.

Δρ. Ν: (πιέζοντας) Εξακολουθείς να μην πιστεύεις ότι ο Καρλ χρησιμοποιεί τον σωματότυπό του ως δικαιολογία για όσα σου έκανε ως πατέρας σου;

Α: Όχι, δεν μπορείς να ξεφύγεις με κάτι τέτοια εδώ πέρα. Ο Καρλ εξηγεί ότι με απογοήτευσε με πολλούς τρόπους αυτή τη φορά, ωστόσο έμαθε απ' τη ζωή και με ρωτά αν ισχύει το ίδιο και για μένα. (παύση)

Δρ. Ν: Πες μου κι άλλα γι' αυτό Ρέι, σε παρακαλώ.

Α: (αναστενάζει βαθιά) Βλέπω ότι ο θυμός του έχει εξαφανιστεί κι αυτό είναι παράξενο για μένα γιατί δεν έχω ακόμα συνηθίσει τον πραγματικό εαυτό του ... αλλά δεν θα μου πάρει καιρό.

Δρ. Ν: Όπως τα βλέπεις τώρα όλα αυτά, Ρέι, ποιες είναι οι αρνητικές τάσεις της ψυχής του Καρλ, τις οποίες μεταφέρει στις ενσαρκώσεις του;
Α: Ξέρει ότι είναι η επιθυμία του να ελέγχει γεγονότα και ανθρώπους γύρω του. Η περασμένη του ζωή ως πατέρας μου τροφοδότησε αυτές τις τάσεις. Και οι δυο μας έχουμε πρόβλημα στη ζωή με την αντιπαράθεση. Γι' αυτό δουλεύουμε τόσο καλά με την Ανν και τη Μάριαν. Φαίνεται ότι αυτές διαχέουν τις απογοητεύσεις της ζωής πολύ πιο εύκολα απ' ότι εμείς.

Δρ. Ν: Ας επιστρέψουμε στις συνθήκες που σε οδήγησαν στην ανάγκη να τεθείς υπό τον έλεγχο ενός αυστηρού πατέρα, ο οποίος έπρεπε σκόπιμα να σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Ακόμα κι αν ο Καρλ δεν είχε ξεφύγει από το καθήκον που του ανατέθηκε, δεν καταλαβαίνω γιατί προσφέρθηκες να γίνεις ο γιος του.

Α: (γελάει) Για να έχεις απάντηση σ' αυτό, θα πρέπει να γνωρίσεις τον οδηγό μας, τον Ιξ-Αξ. Χρησιμοποιεί το χιούμορ αντί της υπερβολικής διδαχής. Δεν μας ζορίζει πολύ σαν μορφή εξουσίας γιατί ο Καρλ κι εγώ αντιδρούμε άσχημα σε μία στιβαρή καθοδήγηση. Ο Ιξ-Αξ μας δίνει μικρές ωθήσεις ενώ μας αφήνει να πιστεύουμε ότι όλες οι ιδέες που μας έρχονται, προέρχονται από τις δικές μας αντιλήψεις (κάνει παύση) Ο Ιξ Αξ με αφήνει να πιστεύω ότι κατάφερα να ξεφύγω σε κάτι και μετά κεντρίζει τη συνείδησή μου. Είναι προπονητής, όχι διευθυντής.

Δρ. Ν: Ωραία, χαίρομαι που λαμβάνω αυτή την πληροφορία για τον Ιξ-Αξ, αλλά πώς σχετίζονται όλα αυτά με εσένα και τον Καρλ και αυτή την προηγούμενη ζωή τής χαλασμένης σχέσης σας;

Α: (υπομονετικά) Στην προηγούμενη ζωή μου, πριν απ' αυτή την τελευταία με τον Καρλ, ήμουν ορφανός και κύλησα σε κάποιες κακές συνήθειες. Έχασα την πραγματική μου ταυτότητα σ' αυτό το σώμα. Ήταν μία κλήση αφύπνισης.

Δρ. Ν: Με ποιο τρόπο;

Α: Ως παιδί, δεν είχα υποστηρικτική καθοδήγηση. Η μητέρα μου είχε πεθάνει. Το να είσαι μόνος ως παιδί μπορεί να σε βελτιώσει ή να σε καταστρέψει. Το πρόβλημα ήταν ... καθώς αποκτούσα μεγαλύτερη δύναμη και αυτοδυναμία, ότι αδιαφορούσα για τους άλλους. Δημιούργησα μια ζωή που έπαιρνα πολλά και έδινα ελάχιστα. Πίστευα ότι οι άνθρωποι μου χρωστάνε.

Δρ. Ν: Κοίτα, Ρέι, γιατί χρειάζεται να φτάσεις στα άκρα; Γιατί να μην έχεις έναν πατέρα που να σε αγαπά στη ζωή που σχεδίασες με τον Καρλ, ώστε να αποζημιωθείς για την προηγούμενη που ήσουν ορφανός;

Α: (ανασηκώνει τους ώμους) Πολύ εύκολο. Μετά τη ζωή μου ως ορφανός, ο Ιξ-Αξ με ρώτησε: «Υποθέτω ότι τώρα είσαι έτοιμος για μια ζωή που θα σε νταντεύουν επιεικείς γονείς;» Του είπα: «Να σου πω, αυτό δεν μου ακούγεται καθόλου άσχημο». Τότε πρόσθεσε: «Μήπως να το κανονίζαμε να είσαι και το μοναχοπαίδι εύπορων γονέων;» Διασκεδάσαμε για λίγο μ' αυτό το σενάριο και ο Καρλ άρχισε να αστειεύεται ότι θα ήθελε πολλά λεφτά, ως πλούσιος πατέρας μου, για να παίζει και στον ιππόδρομο. Λατρεύει τα άλογα.

Δρ. Ν: Πώς τότε εσύ και ο Καρλ μεταστραφήκατε και καταλήξατε στην απόφαση να έχετε μια αγχώδη κοινή ζωή;

Α: Ο Ιξ-Αξ μας ξέρει πολύ καλά. Είμαι ήδη πολύ προχωρημένος για να προσεγγίζω τη ζωή σαν ελαφριά σαπουνόπερα. Στο τέλος, του ζητήσαμε κοινές αποστολές σε δύσκολο περιβάλλον.
Δρ. Ν: Βλέπω ότι στις δύο τελευταίες σου ζωές τα πράγματα πήγαιναν για σένα απ' το κακό στο χειρότερο ως προς τη μοναξιά και την αποξένωση, έτσι δεν είναι; Αναρωτιέμαι αν εσύ κι ο Καρλ μάθατε τίποτα έχοντας μια τόσο άγονη σχέση σαν πατέρας και γιος.

Α: (παύση, ενώ τρίβει τα χέρια του και σκέφτεται) Και ναι και όχι. Είναι αλήθεια πως επέτρεψα στην αποξένωσή μου και στις δύο αυτές ζωές να λειτουργήσει σαν δικαιολογία για την έλλειψη πραγματικής προόδου, τουλάχιστον όμως είχα έναν πατέρα στην τελευταία μου ζωή που δεν έφυγε. Τα κατάφερα καλύτερα με την κακοποίηση του Καρλ παρά με την απόλυτη εγκατάλειψη στη ζωή μου πριν τον Καρλ, που ήμουν ορφανός.

Δρ. Ν: Μιλάμε για μηδαμινή υποστήριξη. Ο πατέρας σου, στη ζωή σου ως ορφανός, ήταν η ψυχή του Καρλ;

Α: Όχι.

Δρ. Ν: Ποιο ήταν το πρωταρχικό σου μάθημα στις δύο τελευταίες ζωές;

Α: Να διατηρώ την ταυτότητά μου, παρά τις όποιες αντιξοότητες. Έτσι θα δυναμώσω ως ψυχή.

Δρ. Ν: Είμαι σίγουρος γι' αυτό, Ρέι. Σκέφτομαι όμως, μήπως θα μπορούσες να εξετάσεις το ενδεχόμενο να επιβραδύνεις πού και πού και να παίρνεις πιο εύκολες ζωές. Να αλλάξεις λίγο τον βηματισμό σου. Θα ήταν άραγε τόσο κακό να πάρεις μια ανάσα και να χτίσεις πιο γερά θεμέλια για τη διατήρηση της ταυτότητάς σου σε μελλοντικά σώματα;

Α: (φανερά ενοχλημένος μ' αυτή την πρόταση) Όχι! Σου είπα ότι μπορώ να το κάνω αυτό, κάτι που το ξέρει και ο Ιξ-Αξ. Η δύναμή μου είναι η αντοχή στη μάχη κατά των αντιξοοτήτων. Η ζωή μου με τον Καρλ ως πατέρα μου ήταν μία δοκιμή ανάρρωσης από την προηγούμενη ζωή μου ως ορφανός και δεν ήταν αποτυχία για μένα. (έντονα) Έμαθα πολλά για την επόμενη ενσάρκωση και το τονίζω αυτό και στον Καρλ για να τον κάνω να νιώσει καλύτερα.

Δρ. Ν: Πώς καταλήγετε οι δυο σας, μετά από όλα αυτά, σε κάποιο συμπέρασμα στον πνευματικό κόσμο;

Α: (σε ήπιο, πιο στοχαστικό τόνο) Όταν είμαστε μόνοι συμφωνούμε να ανταλλάσσουμε την ενέργεια των σκέψεών μας και όλες τις μνήμες αυτής της κοινής ζωής.

Δρ. Ν: Εννοείς την πλήρη νοητική ανταλλαγή, που έχω ακουστά;

Α: Ναι, κάθε κομμάτι της ταυτότητάς μου, ως γιος του Καρλ σ' αυτή τη ζωή, μεταβιβάζεται στον Καρλ ενώ εκείνος μου προβάλλει όλες τις αναμνήσεις του ως πατέρας μου. Είναι πολύ υποκειμενικό - κι αυτό είναι καλό. Στην ομάδα μου το αποκαλούμε: ανταλλαγή της κούπας με τις λύπες.

Δρ. Ν: Και είναι απόλυτα ειλικρινής η άποψη του καθενός σας;

Α: Εδώ δεν μπορεί να υπάρξει εξαπάτηση.
Δρ. Ν: Διαρκεί πολύ αυτή η ανταλλαγή;

Α: Όχι, η μεταβίβαση είναι σύντομη αλλά πλήρης. Τότε, γνωρίζουμε όλες τις δοκιμασίες και τα εμπόδια, τον πόνο και τον θυμό - τα κίνητρα - από την πλευρά του άλλου καθώς είναι σαν να βρισκόμαστε στην πραγματικότητα μέσα στο παλιό τους σώμα. Γινόμαστε ο άλλος άνθρωπος.

Δρ. Ν: Αυτή η νοητική ανταλλαγή φέρνει τη συγχώρεση;
Α: Είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Είναι μία απερίγραπτη συγχώνευση δύο μυαλών. Μπορούμε και οι δύο να βιώσουμε τις συνθήκες που οδήγησαν τον άλλον να κάνει ορισμένες επιλογές. Αισθάνομαι την έλλειψη εκπλήρωσης του Καρλ κι εκείνος τη δική μου. Από τη στιγμή που θα γίνει η ανταλλαγή, μας αγγίζει τόσο βαθιά, που η συγχώρεση του ενός από τον άλλον δεν είναι καν αναγκαία. Συγχωρείς τον εαυτό σου και μετά θεραπεύει ο ένας τον άλλον. Η κατανόηση είναι απόλυτη. Θα προσπαθήσουμε ξανά σε μία διαφορετική ζωή μέχρι να το κάνουμε σωστά.

Μετά από τις τελευταίες κοινές τους ζωές και μια αμηχανία κατά την επιστροφή τους στον πνευματικό κόσμο, ο Ρέι και ο Καρλ βρέθηκαν ξανά χαλαροί και ευτυχισμένοι στην ομάδα των ψυχών τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι και η συμπεριφορά του Καρλ πήρε γρήγορη άφεση στον πνευματικό κόσμο. Στη διάρκεια της επισκόπησης και αξιολόγησης της ζωής του, ο Καρλ, πριν δει τον Ρέι, είχε πλήρως συνειδητοποιήσει τον υπερβολικό πόνο και την οδύνη που είχε προκαλέσει στον Ρέι. Εδώ εργάζονται δύο δυνάμεις. Η μία είναι η πιθανή ανατροπή του πλήρους χαρακτήρα της ψυχής από τα βιοφυσικά χαρακτηριστικά του σώματος που τη φιλοξενεί, παράλληλα με τις επιπτώσεις συγκεκριμένων περιβαλλοντικών επιδράσεων. Ο δεύτερος παράγοντας είναι ο ρόλος που ανατέθηκε να διαδραματίσει ο καθένας τους στη ροή της καρμικής αιτιότητας.
Η κάθε ζωή είναι ένα κομμάτι ύφασμα, ένα μέρος της σύνθεσης στο συνολικό κέντημα της ύπαρξής μας. Αν ένα μέλος της οικογένειας ή ένας φίλος φαίνεται σκληρός και ασυμβίβαστος ή ίσως, αδύναμος και συναισθηματικά απόμακρος απέναντί μας στη ζωή, αυτό που βλέπουμε είναι μόνο η εξωτερική πλευρά του συνολικού αληθινού χαρακτήρα της ψυχής αυτής. Οι αναθέσεις ρόλων στη ζωή έχουν όλες τους ένα σκοπό. Αν μεγάλωσες μ' έναν ιδιαίτερα δύσκολο γονέα, όπως ο Ρέι με τον Καρλ, κάνε στον εαυτό σου αυτή την ερώτηση: Τι έμαθα στα χέρια αυτού του ανθρώπου που μου έδωσε σοφία, την οποία δεν θα κατείχα αν εκείνος ή εκείνη δεν είχαν ποτέ υπάρξει στη ζωή μου;

Ο Ρέι είχε τις δυσκολίες του στην τρέχουσα ζωή του με τη χημική εξάρτησή του και την εμμονική του συμπεριφορά. Παρ' όλα αυτά, στην ηλικία των 45 ετών, αντλεί δύναμη από τους εσωτερικούς πόρους του και μεταστρέφει τα πράγματα. Απ' ό,τι μου είπε ο Ρέι, τον βοήθησε πολύ που ήρθε σε επαφή με την αληθινή ταυτότητα της ψυχής του, κατά τη συνεδρία μας. Η ψυχή του Καρλ είναι τώρα ο μεγαλύτερος αδελφός του Ρέι, που του έκανε τη ζωή δύσκολη, καθώς μεγάλωναν. Πολλά από τα ίδια μοτίβα συμπεριφοράς παίζονται και σήμερα όπως και στο παρελθόν. Ακόμα κι έτσι, οι δύο αυτές ψυχές έχουν συνδεθεί πολύ περισσότερο μεταξύ τους ως αδέλφια παρά ως πατέρας και γιος.
Διατηρώντας άθαφτες τις δυσάρεστες μνήμες σ' αυτή τη ζωή, η ψυχή του Ρέι ζει σ' ένα νοητικά υγιέστερο σώμα. Αυτή τη φορά η ψυχή της Ανν, παίκτης με βασικό ρόλο, είναι η μητέρα του Ρέι και όχι η κόρη. Η διαφορά γενεών προσφέρει μια άλλη διάσταση στην παρούσα ζωή του. Ο Γκέρσεν Κάουφμαν έχει γράψει ότι «η ντροπή αποτελεί ένα είδος δολοφόνου της ψυχής». Ένα από τα προβλήματα του Ρέι είναι ο χειρισμός της ντροπής. Η ντροπή μουδιάζει το μυαλό μας καθώς οδηγεί σε συναισθήματα απόρριψης, σκεφτόμαστε ότι δεν είμαστε καλοί και δεν αξίζουμε. Μπορεί να αποβεί τόσο συντριπτική ώστε να μπλοκάρει την εξέλιξη της ψυχής ενός ανθρώπου, που έχει πια κλειστό μυαλό. Ωστόσο, ο Ρέι είναι μία ασυνήθιστα αποφασισμένη ψυχή η οποία, όπως είδαμε, δεν πρόκειται να αφήσει αυτές τις σκληρές ζωές για μια περιστασιακή ανάπαυση. Χτίζει πάνω σε κάθε σκληρή ζωή κι αυτό τον δυναμώνει.

Η Περίπτωση 47 δείχνει ότι υπάρχουν ψυχές οι οποίες επιζητούν συνεχώς σωματότυπους, που να προκαλούν τις αδυναμίες του χαρακτήρα της ψυχής τους. Τόσο ο Ρέι όσο και ο Καρλ είναι ψυχές που υποκύπτουν εύκολα σε εθιστικές έξεις. Γιατί εξακολουθούν να επιλέγουν τέτοια σώματα; Το κάνουν για εξάσκηση. Κάθε εμμονική κυκλοθυμική συμπεριφορά μπορεί να ρυθμιστεί κι ο Ρέι είναι αποφασισμένος να το κατακτήσει αυτό πριν προχωρήσει. Ξέρω ότι η ψυχή αυτή προοδεύει. Μετά από δύο αποτυχημένους γάμους, ο Ρέι μου είπε ότι έχει γνωρίσει τη γυναίκα των ονείρων του, αλλά έπρεπε πρώτα να μείνει καθαρός από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ για να την εκτιμήσει. Μάθαμε ότι η μέλλουσα γυναίκα του είναι η ψυχή της Μαριάν.
Αλληλεπίδραση μεταξύ των Ομάδων Ψυχών
Οι επισκέψεις μεταξύ μελών των ομάδων ψυχών είναι επιλεκτικές και σχεδιασμένες για συγκεκριμένους σκοπούς. Δεδομένου ότι τέτοιες επισκέψεις προκύπτουν από προσκλήσεις που κάνουν οι δάσκαλοι-οδηγοί, αποτελούν την εξαίρεση παρά τον κανόνα στον πνευματικό κόσμο. Όταν οι ψυχές τείνουν να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους του επιπέδου II, αρχίζουν να προσπαθούν σκληρά. Σ' αυτή τη φάση, οι πελάτες μου μιλούν για την ευκαιρία που έχουν να επισκεφθούν άλλες ομάδες ψυχών. Ο πελάτης στην επόμενη Περίπτωση είπε τα παρακάτω σχετικά με μία από τις επισκέψεις του.

Περίπτωση 48

Δρ. Ν: Γιατί ήθελες να επισκεφθείς αυτή τη γειτονική σου ομάδα ψυχών;

Α: Προέρχομαι από μία ομάδα από τις λιγότερο σοβαρές. Μ' αρέσει να επισκέπτομαι τη συγκεκριμένη ομάδα γιατί βρίσκεται λίγο πιο μπροστά απ' τη δική μου. Με βοηθάει στο παιχνίδι της ζωής το να συνευρίσκομαι με καλύτερους παίκτες. Οι περισσότεροι είναι σχεδόν έτοιμοι να προχωρήσουν σε ανεξάρτητες σπουδές και είναι πολύ αποφασισμένοι. Τους λέω μερικά αστεία για την ομάδα μου ώστε να τους χαλαρώσω και αυτοί μου δίνουν κάποιες πρακτικές ιδέες.

Δρ. Ν: Τους επισκέπτεσαι συχνά;

Α: Όχι, ξέρουμε πόσο απασχολημένος είναι ο καθένας και το σέβομαι αυτό. Δεν μ' αρέσει να τους διακόπτω κάθε τόσο.

Δρ. Ν: Πες μου για την τελευταία σου επίσκεψη και τι συνέβη.

Α: (παύση) Βρίσκονταν στη μέση μιας καυτής συζήτησης. Ένα από τα μέλη τους, ο Όρικ, έκανε επισκόπηση μιας ονειρικής αλληλουχίας που είχε κατά τη διάρκεια μιας ενσάρκωσης, η οποία έληξε πρόσφατα. Ο Όρικ πίστευε ότι θα τους ενδιέφερε να μάθουν για το περιστατικό αυτό.

Δρ. Ν: Εννοείς ένα περιστατικό σχετικό με ένα όνειρο που είδε ο Όρικ την τελευταία φορά που ήταν σε ανθρώπινη μορφή στη Γη;
Α: Σωστά. Κάποιος εκτός ενσάρκωσης από την ομάδα του είχε στείλει στον Όρικ, ενώ αυτός κοιμόταν, πληροφορίες, τις οποίες το ανθρώπινο μυαλό του παρερμήνευσε.

Δρ. Ν: Και το λάθος ήταν του αποστολέα - αυτού του μη ενσαρκωμένου - ή του Όρικ;

Α: Πρέπει να καταλάβεις ότι η ομάδα που επισκέπτομαι είναι επαγγελματίες σ' αυτού του είδους τα πράγματα. Δεν τους αρέσουν τα λάθη. Είναι πολύ σοβαροί τύποι.

Δρ. Ν: Συνέχισε, σε παρακαλώ. Τι έμαθες από την επανάληψη της αφήγησης του Όρικ σχετικά με το όνειρό του;

Α: Το πρωί, μετά το όνειρο που είδε στη Γη, ο Όρικ είπε ότι διαλογίστηκε βαθιά στην προσπάθειά του να ξεδιαλύνει το μήνυμα που είχε λάβει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Υποθέτω ότι ήταν πολύ θολό μέσα στο ανθρώπινο μυαλό του και δεν έβγαζε νόημα. Ο Όρικ επέπληττε ήπια τον φίλο του - αυτόν που έστειλε το μήνυμα - διότι θα έπρεπε να τελειοποιήσει την αποστολή μηνυμάτων μέσω ονείρων.

Δρ. Ν: Τι απάντησε στον Όρικ ο αποστολέας του ονείρου;

Α: Του είπε κάπως απότομα «Όχι, εσύ μετάφρασες την πληροφορία που σου έστειλα με ατελή τρόπο και στη συνέχεια έπραξες εσφαλμένα βάσει της δικής σου παρανόησης».

Δρ. Ν: Και τι συμπέρανε η ομάδα που επισκεπτόσουν από αυτή τη συζήτηση ανάμεσα στον Όρικ και τον φίλο του;
Α: Νομίζω ότι όλοι τους κατέληξαν στο ότι ακόμα κι αν δύο ψυχές είναι πολύ κοντά, οι ατελείς πλευρές του λήπτη ανθρώπινου εγκεφάλου μπορούν να καταστρέψουν κάθε μεταβίβαση. Το ασφαλές για μια ψυχή στον πνευματικό κόσμο είναι να μεταδίδει περισσότερες από μία φορές και να μη στηρίζεται μόνο σε ένα μέσον, όπως είναι η κατάσταση του ονείρου. Κατέληξαν και στο ότι τα μηνύματα πρέπει να είναι σύντομα και πολύ καθαρά.

Δρ. Ν: Άρα, αυτή η επίσκεψη απέβη παραγωγική για σένα. Έμαθες κάτι;

Α: Πάντα μαθαίνω. Τον περισσότερο χρόνο κάθομαι σιωπηλός και ακούω αυτή την ιδιαίτερη ομάδα. Η συζήτηση πάνω στη μεταβίβαση πνευματικών μηνυμάτων ήταν χρήσιμη για μένα και τη μετέφερα στη δική μου ομάδα για να μελετήσουμε όλα όσα έμαθα σ' αυτή την επίσκεψη.
Ψυχαγωγικές Δραστηριότητες στον Πνευματικό Κόσμο
Η ήσυχη μοναχικότητα ως Ψυχαγωγική Δραστηριότητα
Δεδομένου ότι οι διάφορες εργασίες μέσα στις ομάδες ψυχών είναι απαιτητικές, υπάρχουν ψυχές που στον ελεύθερο χρόνο τους προτιμούν μοναχικά περιβάλλοντα. Όλοι μας γνωρίζουμε ανθρώπους που προτιμούν να είναι μόνοι αντί να κοινωνικοποιούνται. Οι πυρετώδεις ρυθμοί της ζωής μάς αποσυντονίζουν τόσο που γίνεται δύσκολο να μάθουμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Σίγουρα, λίγη μοναξιά είναι αναζωογονητική για τις περισσότερες ψυχές. Έχω μάλιστα συναντήσει κάποιες ψυχές που χρειάζονται τακτά χρονικά διαστήματα απομόνωσης εναρμονιζόμενα με το χρόνο μέσα στην τάξη της ομάδας τους. Ένας πελάτης έκανε την ακόλουθη συμβολική δήλωση:

"Με αποκαλούν στην ομάδα μου «αυτός που πλέκει το στεφάνι». Μ' αρέσει να μένω μόνος ώστε να μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου. Στο χρόνο της ησυχίας μου, κατασκευάζω κυκλικές ενεργειακές ζώνες - στη συνέχεια, τις υφαίνω μαζί σε ένα υφαντό χαλί των ζωών μου, ενώ υφαίνω και από ένα για τους έξι στενότερους φίλους μου. Καταδεικνύω την ποικιλομορφία των εμπειριών της ζωής μας υφαίνοντας διαφορετικά υλικά - ενεργειακά χαρακτηριστικά - που αντιπροσωπεύουν τις παγιδεύσεις των ανθρώπων και των γεγονότων. Πρέπει να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος για να το εκτελέσω σωστά."
Οι πελάτες μου λένε ότι η επιθυμία των ψυχών για μοναχικότητα στον πνευματικό κόσμο προέρχεται από την επιτακτική τους ανάγκη να βυθιστούν στις ιερές εσχατιές της αγνής σκέψης, προσπαθώντας να αγγίξουν την Πηγή από την οποία έχουν προέλθει. Πολλοί λένε ότι καταφέρνουν κάποιες στιγμές μεγάλης επιτυχίας, πρόκειται ωστόσο για μία εντατική εργασία. Έχω παρατηρήσει ότι μερικές από τις ασκητικές αυτές ψυχές έχουν πρόβλημα να συμμετάσχουν στις ομαδικές δραστηριότητες και αποφεύγουν τις περιόδους αναψυχής, επειδή ακριβώς προτιμούν τον στοχασμό. Παρά την αποσύνδεσή τους κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, οι ψυχές αυτές είναι ικανές να συνεισφέρουν τα μέγιστα στους τομείς που ειδικεύονται.

Επισκέψεις στη Γη για ψυχαγωγικό διάλειμμα
Υπάρχουν ψυχές που έρχονται στη Γη ως αόρατα όντα, μεταξύ των ζωών, έτσι ώστε να επαναλάβουν την εμπειρία ενός προηγούμενου φυσικού περιβάλλοντος. Το μόνο πρόβλημα μ' αυτό είναι ότι πρέπει να επιστρέψουν στον ψυχολογικό χρόνο, που σημαίνει ότι οι ψυχές αυτές βρίσκονται αντιμέτωπες με αλλαγές που προκύπτουν από την τελευταία φορά που ήταν εδώ. Μία ψυχή περιέγραψε, επιστρέφοντας στη Γη, ένα ψυχαγωγικό ταξίδι στη διάρκεια του οποίου συνάντησε άλλες επίσης μη ενσαρκωμένες ψυχές, μερικές από τις οποίες λειτουργούσαν διασπαστικά. Ο παράγων αυτός και η απροθυμία τους να διαλύσουν παλιές, αυθεντικές μνήμες, είναι δυνατόν να αποθαρρύνει τις ψυχές να επιστρέψουν στη Γη μεταξύ των ζωών. Κάποιες ψυχές θεωρούν διόλου ευχάριστο, έως και αγχογόνο, ένα τέτοιο νοσταλγικό ταξίδι έξω από το φυσικό σώμα. Αυτό βέβαια δεν ισχύει για τις ψυχές εκείνες που επιστρέφουν για να παρηγορήσουν και να βοηθήσουν τους αγαπημένους τους και δεν κινούνται από τη διάθεση για ψυχαγωγία.

Απ' ότι έχω παρατηρήσει, αυτό που φαίνεται να εντυπωσιάζει ιδιαίτερα την ψυχή που έρχεται στη Γη για διακοπές, είναι η αλλαγή. Πολλοί δεν επιστρέφουν στη Γη για αναψυχή μεταξύ των ζωών, εξαιτίας του αλματώδους εκσυγχρονισμού των κοινοτήτων όπου ζούσαν κάποτε. Σε διαστάσεις μακριά από το σημείο μηδέν στη Γη, εικόνες τόπων και ανθρώπων που έζησαν κάποτε εδώ είναι παγωμένες σ' ένα άχρονο κενό, η ύπαρξη του οποίου δεν εξαφανίζεται ποτέ. Τα μοτίβα των ενεργειακών σωματιδίων, που αντιπροσωπεύουν στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας, μπορούν να ανασυρθούν κατά βούληση από τις ψυχές που βρίσκονται έξω από τον απόλυτο φυσικό χρόνο.

Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν ψυχές που εξακολουθούν να θέλουν να επιστρέψουν για πλανητικές επισκέψεις παρά τις αρνητικές παρενέργειες. Η επόμενη Περίπτωση αφορά μία από αυτές τις ψυχές που απολαμβάνουν να τριγυρνούν στα παλιά τους λημέρια στη Γη.
Περίπτωση 49
Δρ. Ν: Ποια ψυχαγωγική δραστηριότητα απολαμβάνεις περισσότερο μεταξύ των ζωών;

Α: Μου αρέσει να έρχομαι στη Γη.

Δρ. Ν: Πού πηγαίνεις;

Α: Μου άρεσαν οι παραλίες της νότιας Καλιφόρνιας στην τελευταία μου ζωή. Έτσι, επιστρέφω για να καθίσω στην άμμο στον ήλιο, να περπατήσω στην παραλία ανάμεσα στους γλάρους και να ανέβω στην ιστιοσανίδα. Το πάθος μου είναι τα κύματα - η αίσθηση της κίνησης και ο αφρός τους όταν σκάνε.

Δρ. Ν: Πώς μπορείς και βιώνεις ολοκληρωτικά όλα αυτά στην παραλία, χωρίς φυσικό σώμα;

Α: Παίρνω μαζί μου αρκετή ενέργεια για την εμπειρία αλλά όχι τόση ώστε να γίνομαι ορατός.

Δρ. Ν: Μου έχουν πει ότι σε πολλές εξορμήσεις αναψυχής ενδέχεται μία ψυχή να πάρει το 100% της ενέργειάς της. Εσύ, τι κάνεις;

Α: Δεν το κάνουμε αυτό στη Γη γιατί δεν είναι σωστό να τρομάζουμε τους ανθρώπους. Εγώ δεν φέρνω πάνω από το 5%, συνήθως και λιγότερο.
Δρ. Ν: Έχεις την ικανότητα να ιππεύεις τα κύματα;

Α: (γελώντας) Απόλυτα, γιατί νομίζεις ότι έρχομαι; Πετάω μαζί με τα πουλιά και παίζω με τα δελφίνια.

Δρ. Ν: Αν ήσουν ένα πνεύμα που κάθεται στην παραλία απολαμβάνοντας τον ήλιο κι εγώ περνούσα δίπλα σου, τι θα έβλεπα;

Α: Τίποτα, είμαι διαφανής.

Δρ. Ν: Αυτό θα σήμαινε ότι αν έκανα τη βόλτα μου κατά μήκος της παραλίας θα πέρναγα μέσα από σένα στον χώρο που θα καταλάμβανες, χωρίς να αισθανθώ την παρουσία σου;

Α: Κοίτα, ... λίγοι άνθρωποι ίσως θα αισθάνονταν κάτι, αλλά πιθανότατα θα το απέρριπταν ως αποκύημα της φαντασίας τους.

Δρ. Ν: Θα μπορούσες να πας και σε άλλους φυσικούς κόσμους για να βιώσεις αυτό που μου περιέγραψες;

Α: Ναι, αλλά αγάπησα αυτή την περιοχή και έχω υπάρξει εδώ για περισσότερο από μία ζωή. Γι' αυτό επιστρέφω. Για μένα η θάλασσα είναι μέρος της ψυχής μου. Θα μπορούσα να πάω σε άλλους υδάτινους κόσμους ή να τα δημιουργήσω όλα αυτά στον πνευματικό κόσμο, αλλά για μένα δεν θα ήταν ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Δρ. Ν: Ποια είναι τα άλλα μέρη που σ' αρέσει να παίζεις, βάσει των προηγούμενων ζωών σου στη Γη;

Α: Γύρω από τη Μεσόγειο και το Αιγαίο Πέλαγος.

Περίπτωση 50
Δρ. Ν: Κιμόι, τι σου αρέσει να κάνεις για αναψυχή;

Α: Ειλικρινά είμαι μία μάλλον ήσυχη, αντικοινωνική ψυχή και μου αρέσει να κάνω δύο πράγματα τις ώρες που είμαι μακριά απ' την ομάδα μου: κηπουρική και να παίζω με τα ζώα.

Δρ. Ν: Καλλιεργείτε στ' αλήθεια πράγματα στον πνευματικό κόσμο;

Α: Η δημιουργία ζώντων όντων από την ενέργεια είναι μία από τις σημαντικές μας ασκήσεις εδώ.

Δρ. Ν: Μίλησέ μου για το παιχνίδι σου με τα ζώα.

Α: Έχω ένα σκύλο, μία γάτα καθώς κι ένα άλογο. Είναι τα κατοικίδιά μου από την προηγούμενη ζωή.

Δρ. Ν: Εμφανίζονται έτσι απλά, μόλις τα θελήσεις;

Α: Όχι, πρέπει να τα φωνάξω γιατί κανονικά δεν κατοικούν στους δικούς μας χώρους εδώ. Εγώ δεν μπορώ να πάω στο δικό τους χώρο. Μου τα φέρνει ένας Φροντιστής Ζώων. Τους αποκαλούμε ιχνηλάτες.

Δρ. Ν: Εννοείς ότι ο ιχνηλάτης πρέπει να βρει το δικό σου κατοικίδιο και όχι κάποιο δημιουργημένο από ενέργεια, όπως θα έκανες εσύ με ένα φυτό στον κήπο σου;

Α: Ακριβώς.

Δρ. Ν: Έχουν τα ζώα ψυχές, Κιμόι;

Α: Ναι, φυσικά και έχουν, αλλά πολλών ειδών.

Δρ. Ν: Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην ψυχή ενός ζώου και την ανθρώπινη ψυχή;

Α: Οι ψυχές όλων των ζωντανών όντων έχουν διαφορετικά ... χαρακτηριστικά. Οι ψυχές των ζώων έχουν μικρότερα σωματίδια ενέργειας ... λιγότερο όγκο και δεν είναι τόσο σύνθετες και πολύπλευρες όσο η ανθρώπινη ψυχή.

Δρ. Ν: Τι άλλες διαφορές γνωρίζεις ανάμεσα στις ψυχές των ανθρώπων και των ζώων;
Α: Η κύρια διαφορά, εκτός από το μέγεθος και τη δυνατότητα, είναι ότι οι ψυχές των ζώων δεν κινούνται από το εγώ. Δεν κατακυριεύονται από τα ζητήματα ταυτότητας όπως εμείς. Επίσης, αποδέχονται και ενσωματώνονται στο περιβάλλον τους αντί να αγωνίζονται να το ελέγξουν όπως τα ανθρώπινα όντα, (σταματά και στη συνέχεια προσθέτει) Μπορούμε να μάθουμε απ' αυτά.

Δρ. Ν: Είπες ότι οι ψυχές των ζώων έχουν το δικό τους πεδίο στον πνευματικό κόσμο. Πώς γίνεται τότε να σχετίζεσαι με αυτά έστω και με τη βοήθεια ενός Φροντιστή Ψυχών;

Α: (δείχνει να τον έχω μπερδέψει) Έχουν αισθητήρια ενέργεια στη Γη, όπως κι εμείς ... μοιραζόμαστε τη φυσική τους ύπαρξη ... οπότε γιατί όχι και την πνευματική;

Δρ. Ν: Εντάξει, Κιμόι, είπες ότι έχουν μια διαφορετική διάταξη των χαρακτηριστικών τους από τη δική μας νοήμονα ενέργεια.

Α: Όπως και τα φυτά μου, αλλά δεν μου αρνούνται τη συντροφιά τους αν τη θελήσω.

Δρ. Ν: Ανέφερες ότι παίζεις με τον σκύλο σου. Η ενέργεια του φυτού είναι ισοδύναμη της ενέργειας σκύλου;

Α: Όχι, γιατί η κάθε μορφή ζωής έχει τη δική της ενεργειακή κατάταξη - η ενέργεια αυτή δεν υπερβαίνει τη γραμμή προς κάποια άλλη φυσική μορφή ζωής στον ίδιο πλανήτη.

Δρ. Ν: Αυτό σημαίνει ότι μία γάτα δεν μπορεί να μεταπηδήσει σε μια ανώτερη μορφή ζωής κι ότι ένα ανθρώπινο ον δεν θα εκπέσει σε μία χαμηλότερη μορφή, στο σώμα μιας γάτας ας πούμε, σε μια μελλοντική ζωή;

Α: Ναι, αυτό είναι σωστό. Η ενέργεια δημιουργείται και εκχωρείται σε συγκεκριμένες φυσικές και νοητικές μορφές.

Δρ. Ν: Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

Α: (γελάει μαζί μου) Δεν γνωρίζω το ύψιστο σχέδιο εδώ, μόνο ότι η ανάμιξη των τύπων των ψυχών δεν ωφελεί.

Δρ. Ν: Πες μου Κιμόι, βλέπεις ότι οι ψυχές των ζώων είναι σε ομάδες όπως συμβαίνει με τη δική σου ομάδα ψυχών;

Α: Όπως σου είπα, δεν πηγαίνω στα μέρη τους. Δεν έχουν την ανάγκη να μας καλέσουν για να πάμε σ' αυτά. Δεν μπορώ να σου πω κάτι για τις περιοχές αυτές πέρα απ' ότι μου έχει πει ο Φροντιστής Ζώων, ότι υπάρχει δηλαδή μία γενική κατάταξη σε χερσαίες, αέρινες και υδάτινες ομάδες.

Δρ. Ν: Αυτές συνδέονται μεταξύ τους στον πνευματικό κόσμο;
Α: Απ' ότι καταλαβαίνουμε, οι φάλαινες, τα δελφίνια και οι φώκιες είναι μαζί - κοράκια με γεράκια - άλογα με ζέβρες - κάτι τέτοιο. Τα ζώα έχουν τις δικές τους επαφές και τους δικούς τους δεσμούς μέσα στις κοινότητές τους, βάσει των γενικών ειδών, που δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να καταλάβουμε - τουλάχιστον εγώ.

Δρ. Ν: Οπότε ...;
Α: (διακόπτει) Υποθέτω ότι αν χρειαζόταν να ξέρουμε θα μας το έλεγαν.

Δρ. Ν: Εντάξει, ας πάμε τώρα στην αρχική σου δήλωση ότι παίζεις με τα κατοικίδιά σου στη διάρκεια του χρόνου αναψυχής. Θα μπορούσες να έχεις ένα άγριο ζώο, ας πούμε ένα λύκο;

Α: Μόνο αν ο λύκος αυτός ήταν εξημερωμένος.

Δρ. Ν: Μπορείς να μου το εξηγήσεις αυτό Κιμόι;

Α: (συνοφρυώνεται για να συγκεντρωθεί) Οι σχέσεις με τα ζώα, σε ορισμένα περιβάλλοντα, πρέπει να είναι παραγωγικές για μας ώστε να μας παρέχουν το κίνητρο για να εργαστούμε με συγκεκριμένες μορφές ζωής. Ο σκύλος μου στη Γη μπορεί να βρίσκεται μαζί μου μέσα στην πνευματική μου ιδιοκτησία, όπου έχτισα το σπίτι μου και τον κήπο μου γιατί είναι φυσικό γι' αυτόν να βρίσκεται εδώ. Είναι φυσικό να είναι κοντά μου γιατί είχαμε δεθεί πολύ. Η αμοιβαία αγάπη και ο αλληλοσεβασμός μας στη Γη ανανεώνεται γιατί πρόκειται για κάτι καλό. Υπάρχει κάτι όμορφο σ' αυτό και για τους δυο μας - και γι' αυτό το λόγο, μάλλον, μας επιτρέπεται.

Δρ. Ν: Μπορείς να κάνεις τη διάκριση ανάμεσα στην ψυχή ενός κατοικίδιου ζώου στη Γη και ενός άγριου;

Α: Πιστεύω πως ναι. Όπως σου είπα οι ψυχές των ζώων είναι πολύ λιγότερο σύνθετες από τις ανθρώπινες. Τα οικόσιτα ζώα μπορούν να δίνουν αγάπη και στοργή στους ανθρώπους, την οποία χρειαζόμαστε. Οι ψυχές των άγριων ζώων δεν είναι τόσο εστιασμένες σ' αυτό και δεν μας καταλαβαίνουν σχεδόν καθόλου. Τα περισσότερα δεν μπορούν να περιοριστούν - και δεν θάπρεπε, απλά και μόνο επειδή μοιραζόμαστε το ίδιο περιβάλλον.

Δρ. Ν: Πιστεύεις ότι τα άγρια ζώα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για ελευθερία;

Α: Ίσως, οι ψυχές όμως όλων των έμβιων όντων - ειδικά εμείς - έχουμε ανάγκη για ελευθερία έκφρασης. Η ψυχή του εξημερωμένου ζώου είναι πιο πρόθυμη να παραιτηθεί από ένα ποσοστό της ελευθερίας του προκειμένου να συνδεθεί με τους ανθρώπους με αντάλλαγμα την αγάπη, τη στοργή και την προστασία. Υπάρχει μία αμοιβαιότητα με τα κατοικίδια.
Ρώτησα κάποτε ένα πελάτη μου, ο οποίος έδειχνε να γνωρίζει τις δεξιότητες που απαιτεί η ειδικότητα του Φροντιστή Ζώων, για τον Σωκράτη, το επί δεκαπέντε χρόνια πολυαγαπημένο μου κυνηγόσκυλο. Η ερώτησή μου ήταν: αφού η νοημοσύνη της ψυχής μου μπορεί να δημιουργήσει ένα σπίτι και ένα φυσικό σώμα για μένα μεταξύ των ζωών, γιατί δεν θα μπορούσα να ανασυστήσω και τον σκύλο μου; Η απάντηση ήταν η εξής:

"Θα μπορούσες να το κάνεις αν ήσουν αρκετά προχωρημένος ως προς τη δημιουργία ενέργειας. Ακόμα όμως κι αν είχες αυτή την ικανότητα, ο σκύλος σου δεν θα ήταν τόσο αληθινός όσο θα μπορούσε να σου τον δομήσει ένας επαγγελματίας. Μία Ψυχή Φροντιστής Ζώων έχει την ικανότητα να εντοπίζει και να βρίσκει τον σπινθήρα της ενέργειας της ψυχής, η οποία δεν πέθανε με τον Σωκράτη και να τον ανασυστήνει όπως ακριβώς τον ήξερες στη Γη. Το κατοικίδιό σου θα σε γνωρίζει και θα μπορεί να παίζει μαζί σου όταν θέλεις και μετά θα φεύγει."
Ο Χώρος του Μετασχηματισμού
Κατά τη διάρκεια της μακράς εκπαίδευσης και μαθητείας τους, οι ψυχές σπουδάζουν και εξασκούν πολλές τέχνες. Προκειμένου να αιχμαλωτίσουν την ουσία όλων των όντων, ζώντων και των μη ζώντων ακόμα στη Γη, οι ψυχές είναι σε θέση να συγχωνεύονται με πολλές και ποικίλες ουσίες. Αυτές συμπεριλαμβάνουν τη φωτιά, το αέριο και τα υγρά στοιχεία. Μπορούν επίσης να γίνουν τελείως άμορφες ώστε να αναμιχθούν με ένα συναίσθημα και να γίνουν ένα με τη συγκεκριμένη κατάσταση ύπαρξης.

Η επόμενη σύντομη Περίπτωση δείχνει πώς ο Χώρος του Μετασχηματισμού διαπλάθει και ισχυροποιεί την ψυχή μέσω μιας διαδικασίας νοητικής αναδιάταξης.
Περίπτωση 51
Δρ. Ν: Γιατί ήρθες στο Χώρο του Μετασχηματισμού;

Α: Υπάρχουν χρονικά διαστήματα που βρίσκομαι μακριά από την ομάδα ψυχών μου και επιθυμώ να βιώσω αυτό που έχει να μου προσφέρει αυτός ο χώρος. Μπαίνω μέσα στις ενεργειακές οθόνες που υπάρχουν εδώ ώστε να απορροφήσω την ενέργειά μου μέσα στα στρώματα της συμπόνιας. Έλκομαι από αυτό το ενεργειακό ρεύμα ... είναι μέρος της ψυχής μου.

Δρ. Ν: Σε παρακαλώ, εξήγησέ μου αυτό το ενεργειακό ρεύμα.

Α: Υπάρχουν ειδικές ζώνες εξαγνισμένης ενέργειας. Εγώ συγχωνεύομαι με τη ζώνη της συμπόνιας.

Δρ. Ν: Ποιος δημιουργεί αυτήν τη συγκεκριμένη ζώνη για σένα σ' αυτόν το χώρο;

Α: Δεν ξέρω. Εγώ μπαίνω και συγκεντρώνομαι νοητικά σ' αυτό που θέλω, κι αυτό μου παρέχεται. Όσο περισσότερο εξασκούμαι τόσο και ισχυροποιείται η ενέργεια αυτή και εγώ ωφελούμαι ακόμα περισσότερο.

Δρ. Ν: Δεν βλέπω γιατί σου είναι απαραίτητο να έρχεσαι σ' αυτόν το χώρο προκειμένου να βιώσεις τη συμπόνια, τη στιγμή που μπορείς να το κάνεις πηγαίνοντας στη Γη.
Α: Ναι, αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι όταν πηγαίνω στη Γη και αφιερώνω την ενέργειά μου στη θεραπεία άλλων, μέχρι το τέλος της ζωής μου η ενέργειά μου χάνει ένα μεγάλο μέρος της ακεραιότητάς της. Αυτό συμβαίνει επειδή είμαι ακόμα άπειρος ως θεραπευτής.

Δρ. Ν: Μια και βρίσκεσαι εδώ γι' αυτό το είδος της αναζωογόνησης, δώσε μου ένα ακριβέστερο παράδειγμα για το τι κάνεις στο Χώρο του Μετασχηματισμού.
Α: (παίρνει βαθιά ανάσα) Μπορώ να προσδιορίσω τον πόνο, προκειμένου όμως να επιτύχω την διάχυσή του στο ανθρώπινο σώμα, τον αφομοιώνω. Αυτό, τελικά, με καθιστά αναποτελεσματικό. Μετατρέπομαι σε σφουγγάρι αντί να γίνομαι καθρέφτης φωτός. Εδώ μπορώ να εξασκήσω την τέχνη μου.
Δρ. Ν: Κάνοντας τι;

Α: Μαθαίνω να χειρίζομαι την ενέργειά μου αντί να απορροφώ πόνο. Η ενεργειακή ζώνη της συμπόνιας είναι σαν μια υγρή δεξαμενή όπου μπορώ να κολυμπήσω και να γίνω κομμάτι του συναισθήματος σε μια εμπειρία, που είναι τόσο υποκειμενική ώστε δεν μπορώ να σου την περιγράψω. Με βοηθά να εργάζομαι με ηρεμία μέσα σε μια θάλασσα αντιξοοτήτων. Είναι μαγική ... είναι ... ζωντανή.

Χορός, Μουσική και Παιχνίδια
Ο χορός και το τραγούδι δημιουργούν μία αίσθηση ενότητας με τη συλλογική σκέψη και την καθολική σοφία. Από την έρευνά μου, κατέληξα να πιστεύω ότι περισσότερο από κάθε άλλο μέσο, η μουσική ανυψώνει την ψυχή σε κλίμακες πολύ πέρα από αυτές που γνωρίζουμε στη Γη. Οι άνθρωποι σε κατάσταση βαθιάς ύπνωσης εξηγούν ότι η μουσική σκέψη είναι η γλώσσα των ψυχών. Η σύνθεση και η μετάδοση αρμονικών αντηχήσεων φαίνεται ότι σχετίζεται με τη διαμόρφωση και την παρουσίαση της πνευματικής γλώσσας. Οι πνευματικές αρμονικές είναι τα οικοδομικά υλικά της δημιουργίας και της ένωσης της ενέργειας.

Πολλές ψυχές απολαμβάνουν το τραγούδι στον πνευματικό κόσμο, ωστόσο μου πήρε χρόνια να βρω μία ψυχή που να είναι Μουσικός Διευθυντής. Η επόμενή μου Περίπτωση είναι ένας άνθρωπος με πλειάδα προηγούμενων ζωών συνδεδεμένων, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με το τραγούδι. Στην τελευταία του ζωή ήταν ένας Ιταλός τραγουδιστής της όπερας στη δεκαετία του 1930.

Περίπτωση 52
Δρ. Ν: Ποια είναι η κυριότερη ψυχαγωγική σου δραστηριότητα στον πνευματικό κόσμο;
Α: Δημιουργώ μουσική.

Δρ. Ν: Εννοείς με μουσικά όργανα;

Α: Υπάρχει πάντα κι αυτή η περίπτωση - μπορείς να τραβήξεις από το πουθενά όποιο όργανο θελήσεις και να το παίξεις. Αλλά για μένα δεν υπάρχει τίποτα πιο ικανοποιητικό από τη δημιουργία μίας χορωδίας. Η φωνή είναι το πιο ωραίο μουσικό όργανο.
Δρ. Ν: Ναι, αλλά δεν έχεις πια τις φωνητικές χορδές ενός αστεριού της όπερας, οπότε ...;

Α: (γελάει μαζί μου) Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ήσουν πνεύμα; Δεν απαιτείται ανθρώπινο σώμα. Στην πραγματικότητα, οι ήχοι που δημιουργούμε είναι λεπτότεροι και οι κλίμακες πολύ μεγαλύτερης έκτασης απ' ό,τι στη Γη.

Δρ. Ν: Μπορεί ο καθένας να τραγουδήσει τις ψηλές και τις χαμηλές νότες;

Α: (με ενθουσιασμό) Φυσικά και μπορεί. Όλοι μας έχουμε την ικανότητα να είμαστε σοπράνο και βαρύτονοι ταυτόχρονα. Οι άνθρωποί μου τραγουδούν άνετα και ψηλές και χαμηλές νότες και είναι όλοι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να το πράξουν - απλά χρειάζονται έναν μαέστρο.

Δρ. Ν: Μπορείς να μου περιγράψεις τι κάνεις;

Α: (ήρεμα, χωρίς κομπασμό) Είμαι ένας Μουσικός Διευθυντής ψυχών. Ένας μαέστρος που τραγουδά - είναι το πάθος μου - το ταλέντο μου - είναι η χαρά μου να το προσφέρω στους άλλους.

Δρ. Ν: Είσαι καλύτερος από τις άλλες ψυχές σ' αυτό εξ αιτίας του μουσικού σου ταλέντου στην τελευταία σου ζωή ως τραγουδιστής της όπερας;

Α: Υποθέτω ότι το ένα συμπληρώνει το άλλο, αλλά δεν είναι όλοι τόσο προσηλωμένοι στη μουσική όσο εγώ. Μερικές ψυχές στις μουσικές ομάδες, μπορεί να μην προσέχουν σε όλο το μάθημα, (χαμογελάει) Λόγω της μουσικής έκτασης που διαθέτουν οι ψυχές, χρειάζονται έναν μαέστρο που να κρατά όλους αυτούς τους βιρτουόζους στο σωστό δρόμο. Πρόκειται εν τέλει για μια ψυχαγωγική δραστηριότητα. Θέλουν να διασκεδάσουν παράγοντας ταυτόχρονα εξαιρετική μουσική.
Δρ. Ν: Άρα η όλη διαδικασία είναι εντελώς διαφορετική από τη δουλειά σου με μια χορωδία στη Γη.

Α: Υπάρχουν ομοιότητες, αλλά εδώ βρίσκεις τόσο πολύ ταλέντο επειδή η κάθε ψυχή έχει την ικανότητα να παράγει τέλειο μουσικό ήχο. Τα κίνητρα είναι υψηλά.

Δρ. Ν: Αν μπορείς να δεις τα πιο βαθιά κίνητρα των ψυχών, θα με βοηθήσεις να καταλάβω γιατί η μουσική είναι τόσο σημαντική γι' αυτές στον πνευματικό κόσμο;

Α: Σε μεταφέρει σε νέα ψυχικά επίπεδα ... κινεί την ενέργειά σου ώστε να επικοινωνείς σε ενότητα με μεγάλο αριθμό ψυχών.

Υπάρχει αξιοσημείωτη συνέπεια και συνέχεια στις περιγραφές παιχνιδιών από τους ανθρώπους σε ύπνωση. Ενώ μπορούμε να πάρουμε μαζί μας στον πνευματικό κόσμο τη μνήμη ενός παιχνιδιού, πιστεύω ότι ορισμένα παιχνίδια με ρίζες στη μετά θάνατον ζωή μεταφέρονται στη γη και τροποποιούνται από την ασυνείδητη γνώση προς χρήση που έχει το φυσικό σώμα.

Στα πρώτα χρόνια της έρευνάς μου δεν είχα ιδέα για το πολυσήμαντο των πνευματικών παιχνιδιών. Το καθένα είναι ξεχωριστό και δίνει χαρά. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι ορισμένα παιχνίδια θα μπορούσαν να μετεξελιχθούν σε εκπαιδευτικές ασκήσεις κι ότι μεμονωμένες ψυχές από πολλές ομάδες έλκονται από αυτή τη δραστηριότητα. Απ' όσα έχω ακούσει γι' αυτό το θέμα, έχω ξεχωρίσει ένα παιχνίδι.
Θεωρώ ότι το κρυφτό έχει σημαντική επίδραση στα μελλοντικά ταξίδια των ψυχών. Η εκτέλεση του παιχνιδιού αυτού προσφέρει στις ενδιαφερόμενες ψυχές εκπαίδευση επαγγελματικού επιπέδου όσον αφορά τη διδασκαλία των χωρικών πλαισίων αναφοράς. Άρχισα να δίνω προσοχή σ' αυτό ειδικά το παιχνίδι αφ' ότου άκουσα για τη συμμετοχή των προπονητών όταν το παιχνίδι εξελισσόταν σε πιο πολύπλοκο. Οι πελάτες μου αποκαλούν τους προπονητές Φύλακες του Παιχνιδιού. Πρόκειται για ειδικευμένους εκπαιδευτές που θα διακτινίσουν προς διαφορετικές διαστάσεις τα περιπετειώδη αυτά πλάσματα, τα οποία δείχνουν ταλέντο στα ταξίδια. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από μία υψηλής εξέλιξης ψυχή, που επιθυμεί να ειδικευθεί ως ταξιδιώτης:

"Στον πνευματικό κόσμο το κρυφτό αρχίζει με μια άσκηση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Μαζί με τις πιο νεαρές ψυχές φορτίζουμε την ενέργειά μας από κάποια απόσταση και μετά, όταν τα παιδιά κατευθύνονται προς εμάς, την κάνουμε αόρατη. Μπλοκάρουμε και ταυτόχρονα ανοίγουμε την τηλεπαθητική μας ενέργεια ώστε να μπερδέψουμε τα οπτικά με τα νοητικά σήματα. Στην αρχή δημιουργούμε πύλες φωτός μέσα σε δομημένες ενεργειακές στήλες, οι οποίες χρησιμοποιούνται ως σκιασμένες οθόνες αραδιασμένες σε παράλληλες και οριζόντιες γραμμές. Αργότερα φτιάχνουμε τυχαία γεωμετρικά μοτίβα. Οι περισσότερες μικρές μας ψυχές παιδεύονται τρομερά μέχρι να μάθουν να μας εντοπίζουν καθώς μετακινούμαστε αστραπιαία ανάμεσα στις πύλες, ωστόσο διασκεδάζουν γιατί σ' αυτό το στάδιο θεωρούν ακόμα ότι παίζουμε ένα παιχνίδι.
Μερικές ψυχές γίνονται τόσο καλές ώστε δεν μπορούμε πια να τις κοροϊδέψουμε. Με τον καιρό, οι ψυχές αυτές - όσες επιθυμούν να συνεχίσουν - γίνονται εκπαιδεύτριες και είναι έτοιμες να εισέλθουν στο δικό μας πεδίο του παιχνιδιού από υπερδιάστατες ζώνες, που χωρίζονται με ενεργειακά εμπόδια και δονητικές παλμικές κλίμακες. Αυτό είναι δύσκολο γιατί οι εκπαιδευτές πρέπει να μάθουν να προσαρμόζονται σε διαφορετικούς κυματοειδείς σχηματισμούς, που ενυπάρχουν σε κάθε διάσταση και να συνταιριάζουν ταχύτατα την ενέργειά τους για να μπορούν να τους διασχίζουν. Σ' αυτό το στάδιο χάνουμε πολλές ψυχές, που δεν επιθυμούν να συνεχίσουν.
Η όλη διαδικασία μοιάζει με την παρουσία σου σε μια αίθουσα με καθρέφτες. Οι ψυχές σαν κι εμένα, που αρνούμαστε να εγκαταλείψουμε γιατί αγαπάμε αυτή τη δουλειά, πρέπει τώρα να τελειοποιήσουμε τη γνώση των νοητικών διαστάσεων χωρίς δομή ή σχήμα. Ένα τμήμα μου εξακολουθεί να θεωρεί την εκπαίδευση αυτή ψυχαγωγία. Είναι τόσο συναρπαστική ώστε ανυπομονώ να επιστρέψω στο σπίτι και να ασχοληθώ με την άσκηση αυτή ξανά με τους φίλους μου."
Τέσσερις Γενικές Κατηγορίες Ψυχών
Πριν προχωρήσω στο επόμενο κεφάλαιο αισθάνομαι την ανάγκη να καταγράψω τις κυριότερες κατηγορίες των ψυχών που έχω συναντήσει μέσα στην κοινότητα της πνευματικής ζωής. Θα υπάρχουν βέβαια πολύ περισσότερες, ωστόσο εγώ περιορίζομαι αναγκαστικά από τις μνήμες των πελατών μου.

1. Ψυχές που είναι είτε ανίκανες είτε απρόθυμες να λειτουργήσουν ατομικά. Οι ψυχές αυτές εργάζονται συνήθως μέσα σε συλλογικότητες και φαίνεται ότι δεν εγκαταλείπουν ποτέ τον πνευματικό κόσμο. Ακόμα κι έτσι, μου έχουν πει ότι σε όλες τις ψυχές δίνεται η ευκαιρία να πειραματιστούν με την ύπαρξη τόσο σε φυσικά όσο και σε νοητικά σύμπαντα.

2. Ψυχές που δεν επιθυμούν να ενσαρκωθούν σε φυσική μορφή. Ενδέχεται επίσης να μη διαθέτουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις της ενέργειας του φωτός ώστε να εμπλακούν σε μια τέτοια δραστηριότητα. Φαίνεται ότι εργάζονται μόνο σε νοητικούς κόσμους και κινούνται με ευκολία ανάμεσα στις διαφορετικές διαστάσεις. Τα περισσότερα από τα ταλέντα τους διαφεύγουν της αντίληψης των πελατών μου.

3. Ψυχές που ενσαρκώνονται μόνο σε φυσικούς κόσμους. Διαισθάνομαι ότι κάποιες έχουν την ικανότητα να εκπαιδευτούν σε νοητικές σφαίρες, ανάμεσα στις ζωές, αλλά δεν δείχνουν να έχουν ροπή προς κάτι τέτοιο. Δεν τις έλκουν τα υπερδιάστατα ταξίδια, ακόμα και αν γίνονται για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Μεγάλος αριθμός πελατών μου ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία.

4. Ψυχές που έχουν τόσο την ικανότητα όσο και την επιθυμία να λειτουργήσουν σε κάθε είδος φυσικού και νοητικού περιβάλλοντος. Αυτό δεν τους προσδίδει απαραίτητα μεγαλύτερη φώτιση απ' αυτήν που έχουν άλλες κατηγορίες ψυχών. Ωστόσο, η ευρείας κλίμακας πρακτική εμπειρία και ικανότητες που έχουν κατακτήσει, τους ανοίγει το δρόμο για πολλές ευκαιρίες ειδίκευσης με διάφορες υπεύθυνες αναθέσεις.

MICHAEL NEWTON

to-en


7. Ο Στίβος του Πεπρωμένου

6. Η Εξελισσόμενη Ψυχή


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα