Όταν ήρθα σε επαφή με τον Δάσκαλό μου, μόνο μία ερώτηση μου έκανε
«πιστεύεις στα θαύματα?»
Όχι, του είχα πει… Πιστεύω στην Δύναμη του Ανθρώπου…
Η επόμενη ερώτηση προέκυψε αυθόρμητα μέσα μου μετά…
Ποιος είναι ο Άνθρωπος? Αυτός που δεν βάζει πρόσχημα τον Θεό, για να βιώσει την Καλοσύνη της Φύσης του…
Από εκεί ξεκίνησαν όλα…
Ένα διάστημα με δασκάλους που με μάθαιναν ή προσπαθούσαν να με μάθουν, πώς να χάνω χρόνο από την Ζωή μου, μαθαίνοντας την καλοσύνη, αντί να με οδηγήσουν στο να θυμηθώ την Φύση μου, να ανακαλύψω τις αυθεντικές μου δεξιότητες…
Να είμαστε προσεχτικοί… Τίποτα δεν εφαρμόζεται από τα μεγάλα λόγια που ακούμε…
Η Ηθική Νοημοσύνη είναι θέμα της δικής μας συναισθηματικής, νοητικής και πνευματικής ωριμότητας…
Ο Δάσκαλος ποτέ δεν θα σε διδάξει το καλό και το κακό… Θα σε ρωτήσει μόνο…
Τα υπόλοιπα είναι δική μας δουλειά… Κυρίως η Ζωή μας!
Γιατί, ποιος έχει την Δύναμη, την ωριμότητα, να δεχτεί το αποτέλεσμα, όταν το θαύμα που περίμενε δεν έγινε, όχι γιατί δεν τον άκουσε κάποιος θεός, αλλά γιατί αυτό το αποτέλεσμα χρειαζόταν?
Όταν το θαύμα που περιμένεις δεν γίνει, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν
Ή σε πνίγει η απογοήτευση
Ή σε πνίγουν οι ενοχές
Λίγοι άνθρωποι θα κινητοποιηθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση του θαύματος που περιμένουν να γίνει και να πάρουν το τιμόνι της Ζωής τους, χωρίς να περιμένουν κάποιον να τους οδηγήσει…
Πολλοί πνίγονται, χωρίς καν να έχουν βγει από το λιμάνι τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.