Σιωπη...

Ντυνεις τα συναισθηματα με λεξεις, τον κοσμο με τα δικα σου μικρα στολιδια και χαιρεσαι με την ικανοτητα σου να διαμορφωνεις τα παντα με τροπο που να σου προσφερει μια επιπλαστη αισθηση ωραιοτητας.

Ζεις κουβαλωντας στο κεφαλι σου ολο τον κοσμο σου, το μικρο σου χαμοσπιτο. Συνεχιζεις να στολιζεις με λεξεις, χρωματα μουντα η εντονα, την δικη σου πραγματικοτητα, χαωδης μεσα στην μοναδικοτητα της, και αισθανεσαι ευτυχισμενος η δυστυχισμενος. Η τυρρανια της στιγμης...σε καταβαλλει, το νοητο σου σπιτι ειναι πολυ βαρυ για να το αντεξει το κεφαλι σου.

Ο,τι μαζευες τοσα χρονια ζωης σε πιεζει τοσο πολυ, θες να κλαψεις, θες να γελασεις, κατι θες να κανεις σαν ανταποκριση στο αιωνιο μαρτυριο του κουβαληματος του προσωπικου σου κοσμου. Το εγω σου αδιαφορο στο πονο και την προσπαθεια που καταβαλλεις συνεχιζει ακαταπαυστα να γεμιζει το σπιτι με ενα σωρο σκουπιδια, αχρηστα πραγματα του παρελθοντος σου και παραγγελνει πραγματα για το μελλον σου...Ξερεις, με πιστωση την δικη σου ψυχη.

Η ψυχη σου στον τορβα. Η ψυχη σου προς πωληση για να καλυψει τα δανεια που πηρες για το λαμπερο σου μελλον. Τα παντα προς πωληση και αγορα: ονειρα, ιδεες, ανθρωποι, συμβολα ακομα και το παρον σου. Το παρον σου το πουλας ευκολα για μια γευση αυτου που μελλει να ερθει...


Αλλα φευ! Σε κοροιδεψαν....Πουλησες το παρον και το μελλον που ηρθε δεν ειναι αυτο που σου υποσχεθηκαν. Αλλα μαθε τι: δεν υπαρχει εγγυηση ουτε μπορεις να το επιστρεψεις και να παρεις το παρον σου πισω, ενα παρον που τωρα ειναι παρελθον....Το χαραμισες για να φτιαξεις την ψευτικη εικονα αυτου που ηθελες για τον εαυτο σου.

Και το βραδυ, που τα φανταχτερα πραγματα του σπιτιου που δημιουργησες για το μυαλο παυουν να λαμπουν, καθεσαι σκυφτος σε μια ακρη και κλαις, και ζητας λυτρωση, ζητας μια χειρα βοηθειας, ζητας διεξοδο απο την φυλακη που εφτιαξες με τοσο μερακι για τον εαυτο σου. Καταριεσαι τον δαιμονα που σου προτεινε την ανταλλαγη: το τωρα σου για ενα σιγουρο μελλον...Αλλα εσυ δεν διαβασες καλα τους ορους της ανταλλαγης και τωρα υποφερεις. Σου φταιει το τωρα σου, σου φταιει η ζωη σου, σου φταινε οι γυρω σου και πανω απο ολα δεν ξερεις γιατι νιωθεις ενοχος εφοσον εκανες μια συναλλαγη που κανουν ολοι σχεδον στην ζωη. Τι εκανες λαθος και τωρα πρεπει να πληρωσεις?

Ξυπνας το πρωι, κενος αλλα ξεκουραστος και το αεναο αλισβερισι συνεχιζεται για αλλη μια φορα...Μεχρι τον θανατο σου οταν πλεον ολα τα υπαρχοντα της ψυχης και του μυαλου σου θα βγουν σε πλειστηριασμο.

 alchemist32

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ