Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ

Αττική 2011. Είναι η εποχή που αποτελούν πια επιδημία οι μπούκες ένοπλων κακοποιών σε σπίτια. Περισσότερο υποφέρουν οι κάτοικοι σε ερημικές περιοχές, σε οικισμούς απόμακρους από αστικά κέντρα. Η 32χρονη Λένα πριν από έξι χρόνια εγκαταστάθηκε στην νεόκτιστη ιδιόκτητη μονοκατοικία της σε οικόπεδο πέντε στρεμμάτων. Εδώ και δύο χρόνια είναι μόνη, αυτή και τα δύο παιδιά της, η 11χρονη κόρη, ο 9χρονος γιος. Ο σύζυγός της, πιλότος της ολυμπιακής, πέθανε στα 38 του από καρκίνο, αφού ταλαιπωρήθηκε ενάμισυ χρόνο με τις χημειοθεραπείες.
 
Γυναίκα συντηρητική η Λένα, κλειστός χαρακτήρας, αφοσιωμένη στα παιδιά της. Τον περισσότερο χρόνο της ημέρας, κάθε ημέρας, τον ξοδεύει πηγαινοερχόμενη με το μικρών κυβικών Ι.Χ. της παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικής γλώσσας.

 
Δεκέμβριος μήνας. Είχε κιόλας νυχτώσει. Με το τηλεχειριστήριο άνοιξε τη γκαραζόπορτα. Δεν ακούει τίποτα, ευχάριστο αυτό, τα παιδιά θα μελετούν. Έξι πρόσωπα στο δωμάτιο της Στελλίτσας, της κόρης. Τρεις ξένοι, οι δύο με όπλα στο χέρι, ο ένας, σίγουρα ο αρχηγός της συμμορίας, έχει στραμμένη την πλάτη, το πρόσωπο κολλημένο στο παράθυρο.
 
Νεκρική σιωπή. Ο άοπλος από τους τρεις ψιθύρισε στο αγοράκι με καλοσύνη, καθησυχαστικά: “Όπως σου είπα, μη φοβάσαι...”. Ξαφνικά, ο άλλος από το παράθυρο έκανε δύο βήματα και την πλησίασε απειλητικά, πάντα στο χέρι κρατώντας το όπλο. Την κύτταξε διευρενητικά από την κορυφή μέχρι τα παπούτσια της και με την κάννη την έσπρωξε έξω από το δωμάτιο. Έκλεισε την πόρτα πίσω του.
 
Εκείνη τη στιγμή σοκαρισμένη ακόμα η γυναίκα δεν έχει σκεφθεί ότι αυτός είχε επιθεωρήσει το σπίτι πριν την άφιξή της. Και ότι είχε πληροφορηθεί προηγουμένως από τα παιδιά της ότι η μητέρα τους όπου να 'ναι έρχεται.
 
Σκοτάδι στο υπνοδωμάτιό της. “Τι έχεις να μου δώσεις; Για να μη σου κάνω πρώτα κακό και μετά ξηγηθείς τα διπλάσια. Σε ρωτάω με το μαλακό”.
 
Αδύνατος, μάλλον υψηλός, κοκκαλιάρης, βλέμμα παγωμένο, κινήσεις απότομες, βίαιες, αποφασιστικές, σα να βρισκόταν στο χώρο του.
 
-Ό, τι έχω, από λεφτά, είναι στη τσάντα μου. Ορίστε! Η φεγγαράδα βοηθούσε να τον παρατηρήσει. Δεν έμεινε ικανοποιημένος αυτός. Τον φοβόταν. Δεν ήθελε να σταυρωθούν οι ματιές τους. Έβγαλε τρέμοντας αυτό που φορούσε στο λαιμό κι ένα χρυσό λεπτό βραχιόλι, μαζύ με το ρολόι της και τα παρέδωσε.
 
Ακούμπησε το όπλο στον ώμο της, σχεδόν την κτύπησε, της ζήτησε, χωρίς να ανοίξει στο στόμα του, να του γυρίσει την πλάτη της. Ακούει τον ήχο του όπλου όταν το τοποθέτησε σ' ένα μικρό τραπεζάκι. Της έδωσε μια σπρωξιά, την έριξε στο κρεββάτι. Κόλλησε από πίσω της. Ένας άντρας της έκανε σέξ σα να ήταν αυτή ένα ωμό κρέας.
 
Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί η Λένα σκεπτόταν τον ληστή, δεν θα ήταν περισσότερο από 26-27 χρονών. Είχε να την πλησιάσει άνδρας εδώ και τρία χρόνια, ο άντρας της. Είναι αυτός ο λόγος που φαντασιωνόταν, που ποθούσε να την ξαναεπισκεφθεί αυτός ο σεξουαλικός της τρομοκράτης;
 
Περισσότερο και από την επίσκεψη του νεαρού ληστή, τρόμαξε με την αποκάλυψη ότι αισθανόταν γοητευμένη από έναν άγνωστο, έναν ξένο, έναν εγκληματία. Θα έπρεπε να τον μισεί, να τον συχαίνεται κι αυτή τον νοσταλγούσε. Αλήθεια, τι είναι αυτό που της συμβαίνει;
 
Πέρασε ενάμισυ χρόνος, καλοκαίρι 2013. Τον είδε στην ουρά, στο γκισέ της τράπεζας. Τον αναγνώρισε αμέσως. Μακρύ μαλλί, περιποιημένες κοντοκουρεμένες σπαθάτες φαβορίτες, ύφος λόρδου. Η χαρακιά στον λαιμό του δεν παρέπεμπε σε κακοποιό. “Σε γνώρισα...” του λέει η Λένα. Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα...
 
-Λάθος κάνεις, κυρά μου. Εμένα δεν με ξέρει κανείς.
“Δεν ξεχνιέσαι απ' αυτόν που μπήκες δίχως πρόσκληση στο σπίτι του” επιμένει αυτή προσπαθώντας να κάνει φιλική τη φωνή της.
-Θέλεις κάτι;
“Να μιλήσουμε οι δυο μας”.
 
Χωρίς να την κυττάξει βγήκε από την τράπεζα, σίγουρος ότι τον ακολουθούσε.
 
-Σ' ακούω, είμαι όλος αυτιά.
“Κάπου να κάτσουμε, όχι στα όρθια”.
 
Τελικά, πριν μπουν σε κάποιο καφέ του προτείνει: “Να πάμε σπίτι μου, ένα τέταρτο με το αυτοκίνητο είναι, άλλωστε ξέρεις που είναι. Ελπίζω να μη θέλεις να μπουκάρεις από το παράθυρο, όπως την άλλη φορά”.
-Δεν έχω αντίρρηση, της απάντησε ψυχρά.
 
Στην κρεββατοκάμαρά της. Σκοτάδι, όλα κλειστά. Τα παιδιά της παραθερίζουν στο νησί με την γιαγιά τους. “Θέλω να το ξανακάνεις, όπως ξέρεις εσύ...”.
 
Τον ήθελε το ίδιο σκληρό, κτηνώδη. Κι αυτός ξεκίνησε τα χάδια. Τρυφερός. Αισθηματικός. Ερωτικός. Έτσι όπως δεν τον ήθελε.
 
Όταν τελείωσαν του είπε ότι θα πάει για μια στιγμή στο ισόγειο. Τηλεφώνησε στην αστυνομία. Τον βρήκε όπως τον άφησε γυμνό στο κρεββάτι της. Τον ήθελε πάλι μέσα της, προλάβαινε μέχρι να έρθουν οι αστυνομικοί.

apodytiriakias

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ