Εξωτερικεύω άρα απελευθερώνω ;

 .... μέρες και σύμβολα περνούν δίπλα μας .... μια εικόνα μένει πάντα στο παρόν ....

   Ψάχνοντας ένα μακρύ ταξίδι στο κόσμο . Θέτουμε τον εαυτό μας σε ένα πεδίο όπου σώμα και ψυχή γίνονται ένα . Μεταμορφώνουμε το τελευταίο λεπτό της κάθε στιγμής σε μία μορφή άυλη καθώς κατά τη διάρκεια του ύπνου προσπαθούμε να περάσουμε σε ένα άλλο κόσμο . 

Πως αρχίζει το όνειρο ; Τι είναι το όνειρο του κάθε ανθρώπου ; Μέσα από τους δρόμους να στέκεται αυτό το οποίο επιδιώκουμε . Να το ονομάσουμε απωθημένο ; Που οδηγεί εκείνο το αόριστο κενό που συχνά το χρωματίζουμε με το χρώμα εκείνο που απορροφάει την ακτινοβολία των αισθήσεων ; 


Θέτουμε τον εαυτό μας σε αμφισβήτηση για χάρη του γίγνεσθαι καθώς παλεύουμε με τα νερά της καταβολής των παραισθήσεων ενός ονείρου που δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε . Διαφοροποιώντας τη θέση από το πλανεύω και τη κατατάσσουμε στο ανήκω .

   Για μια θέση στο κενό που προσπαθούμε να αποφύγουμε όλοι . 

Χρησιμοποιώντας το κάθε συναίσθημα κάθε φορά με διαφορετικό όνομα . Είναι το ίδιο δυναμικό που μας ωθεί να απλώσουμε τα φτερά της αίσθησης και να δώσουμε ζωή στο βαθύτερο εαυτό μας . Ας το ονομάσουμε ψυχή . Προσμένουμε τη κάθε ευχή σαν να είναι το αύριο , γι αυτό το αύριο που τρέφουμε μία ανασφάλεια διότι βλέπουμε ένα δικό μας είδωλο στο καθρέφτη αυτό που θέλουμε να έχουμε , έτσι φτιάχνουμε γιατί όχι να μην πλησιάζουμε τη φροντίδα .

   Στη φροντίδα ίσως δίνουμε πολλά ονόματα καθώς και χαρακτηριστικά . Χάδι , αγκαλιά . . . μια ματιά . Ζεστασιά γιατί όχι και ευτυχία . Τι και αν οι λέξεις είναι κάτι το διαφορετικό μεταξύ τους ; Το τι βιώνουμε πάλι , αυτό που μας κάνει να πετάμε τόσο ψηλά αλλά και μερικές φορές να μας γειώνει . 

Επιλέγουμε ένα δρόμο και συναντάμε ανθρώπους . Άνθρωπος ή κατάσταση ; Ένα περίεργο δίλημμα που συναντάμε καθώς καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στο εγώ ή το εμείς με μια βαθύτερη έννοια . Με ένα τρόπο τέτοιο που δίνει νόημα στο σκοπό που θέτει κάθε άνθρωπος . Πολλές φορές η προσδοκία συναντάται γύρω από ένα << γιατί >> βάζοντας σε αμφισβήτηση το ότι πλάσαμε μέχρι στιγμής . Είτε κόπος είτε προσπάθεια στο τέλος γίνεται μια ανάμνηση βαθιά στα νερά της μνήμης .

Υ.Γ

   ..... είναι μια προσπάθεια μιας εναλλακτικής προσέγγισης . Περνάμε σε άλλον δρόμο . . .


Ιωάννης Αντωνόπουλος - Ψυχολόγος 

psi-icon


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ