Μια αλληγορική ιστορία με πολλές ερμηνείες

[[ δαμ- ων ]]

Πολλές φορές, μετά από βροχή, θαυμάσαμε το εντυπωσιακό ουράνιο τόξο με τα ωραία του χρώματα. Το φως του ήλιου, καθώς πέφτει πάνω στα υδροσταγονίδια, που λειτουργούν σαν κρυσταλλάκια, αναλύεται στα εφτά χρώματα της ίριδας, με αποτέλεσμα να δίνει αυτή την εναλλαγή των εφτά ζωνών με τα χρώματα από το κόκκινο μέχρι το μενεξεδί (ιώδες). Ένα είναι το χρώμα του ηλιακού φωτός, το χρυσόλευκο. Κι όμως αποτελείται από εφτά χρώματα! Το εφτά είναι ένας αριθμός που έχει ιδιαίτερη σημασία για τη φύση και τη ζωή.

Κατά τους Πυθαγόρειους ο αριθμός επτά είναι « αμήτωρ» μια και δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Είναι επίσης το σύμβολο της τελειότητας γιατί είναι το άθροισμα του τρία (3) και του τέσσερα (4) που εκφράζουν τα δύο τέλεια σχήματα ,το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο. 

Επτά είναι οι μέρες της εβδομάδας, επτά και οι ημέρες της Δημιουργίας- σε έξι ημέρες ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και την εβδόμη αναπαύτηκε, οπότε αυτή συμβολίζει την ολοκλήρωση και την τελειότητα. Επτά ήσαν τα μυστήρια θαύματα του αρχαίου κόσμου, όπως και επτά οι σοφοί της αρχαιότητας. Η Θήβα ήταν επτάπυλη και η Κωνσταντινούπολη επτάλόφος. Επτά Αργείοι στρατηγοί εξεστράτευσαν κατά της Θήβας, ενώ επτά ήρωες Θηβαίοι την υπερασπίστηκαν. 

Επτά είναι οι κύριοι ενδοκρινείς αδένες του ανθρώπινου σώματος και επτά τα ενεργειακά κέντρα (τσάκρας). Επτά πόλεις διεκδικούν την καταγωγή του Ομήρου, επτά και τα πνεύματα ενώπιον του θρόνου του Θεού. Επτά τα μυστήρια της εκκλησίας και επτά οι αρετές για τους χριστιανούς. Επτά επίσης και οι νάνοι της Χιονάτης.

Λένε πως μια ιστορία, μια παραβολή, ένας μύθος ή ένα παραμύθι μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Οι μύστες υποστηρίζουν πως υπάρχουν επτά κλειδιά ερμηνείας. Το εφτά, λοιπόν, είναι ένας ιερός αριθμός, έχοντας την ξεχωριστή του σημασία για όσους ασχολούνται με τα μυστήρια. Τα μυστήρια της φύσης, της ζωής, της θρησκείας, του πνευματικού κόσμου. Μία είναι η ιστορία ή ένας ο μύθος- το ίδιο, ένα το παραμύθι- αλλά μπορεί να ερμηνευτεί με εφτά τρόπους.

Και χαράς σ’ εκείνον που κατέχει τον τρόπο να χρησιμοποιήσει το έβδομο, το κλειδί της μυστικιστικής ερμηνείας.

Θα δώσουμε μια αλληγορική ιστορία- μπορείτε να την πείτε και παραμύθι- και θα την προσεγγίσουμε με διαφορετικούς τρόπους, δίνοντας διαφορετικές ερμηνείες:

[[ Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια βασίλισσα, που είχε 4 συντρόφους.

Πάνω απ' όλους έδειχνε αδυναμία στον τέταρτο. Τον στόλιζε με ακριβά ρούχα, του χάριζε πάντα τα καλύτερα, τον στόλιζε με κοσμήματα, του φορούσε αρώματα και του φερόταν πολύ γενναιόδωρα..

Ο τρίτος σύντροφος της βασίλισσας είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση, ήταν αλαζών, όμως εκείνη τον αγαπούσε και τον σύστηνε με υπηρηφάνεια στον κύκλο της και φοβόταν μήπως κάποια μέρα, θα την άφηνε για άλλη γυναίκα..

Ο δεύτερος σύντροφος της ήταν πάντα ευγενικός κι υπομονετικός μαζί της. Όταν εκείνη αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα, ήξερε ότι μπορούσε να βασιστεί πάνω του, ότι θα την άκουγε και θα τη βοηθούσε στην λύση του.

Ο πρώτος αν και ήταν πιστός σαν σκυλί και βρισκόταν πάντα δίπλα της, εκείνη δεν του έδινε σημασία, τον παραμελούσε, τον ειρωνευόταν και τον έδιωχνε από κοντά της.

Και μια μέρα, η βασίλισσα αρρώστησε βαριά και κατάλαβε πως θα πεθάνει. Σκέφτηκε τότε πως είχε 4 συντρόφους, όμως σε λίγο δε θα’ χε κανέναν. Έτσι τους φώναξε όλους μπροστά της και ρώτησε πρώτα τον τέταρτο που ήταν η μεγάλη της αδυναμία:

«Σ' αγάπησα περισσότερο από τους άλλους, σε είχα πάντα στα πλούτη, ντυμένο με τα πιο όμορφα ρούχα και μες την καλοπέραση, δε σου χάλασα ποτέ χατίρι. Τώρα που πεθαίνω, θα με ακολουθήσεις για να έχω παρέα, εκεί που πάω;»

«Δεν υπάρχει περίπτωση! Εσύ τον δρόμο σου κι εγώ τον δικό μου», απάντησε εκείνος κοφτά και την παράτησε σύξυλη. Τα λόγια του την πλήγωσαν σα μαχαίρι στην καρδιά.

Μετά ρώτησε τον τρίτο σύντροφό της. «Σ 'αγάπησα σ όλη μου τη ζωή και πάντα γύρευα την συντροφιά σου. Τώρα που πεθαίνω, θα με ακολουθήσεις στο θάνατο;»

«Όχι, φυσικά» απάντησε εκείνος. «Η ζωή είναι πολύ ωραία για να την αφήσω. Όταν πεθάνεις, θα παντρευτώ μια άλλη.» Η Βασίλισσα ένοιωσε να της κόβεται η αναπνοή και η καρδιά της βούλιαξε...

Ύστερα, ρώτησε τον δεύτερο σύντροφό της.

«Πάντα ερχόμουν σε σένα για βοήθεια και πάντα ήσουν εκεί για μένα. Όταν πεθάνω, θα με ακολουθήσεις για να μου κρατάς συντροφιά;»

«Λυπάμαι, δε μπορώ να σε βοηθήσω τώρα. Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να “περπατήσω” μαζί σου μέχρι τον τάφο σου», απάντησε το παλικάρι κάνοντας την καρδιά της να ραγίσει από θλίψη...

Τότε, ακούστηκε μια φωνή: «Εγώ βασίλισσα μου θα έρθω μαζί σου! Θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πας!»

Η βασίλισσα γύρισε να δει από πού ερχόταν η φωνή και είδε τον πρώτο της σύντροφο. Φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος και παραμελημένος.

Θρηνώντας η βασίλισσα

«Αχ τι λάθος που έκανα η δύστυχη, έπρεπε να σε είχα προσέξει περισσότερο, όταν είχα την ευκαιρία!», είπε και ξεψύχησε . Ήταν ήδη πολύ αργά……]]

• Στο διαδίκτυο δίνεται η ακόλουθη- πραγματικά πολύ ωραία και διδακτική- ερμηνεία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ερμηνεία γίνεται με το κλειδί της αλληγορίας:

Βασίλισσα είσαι εσύ και έχεις 4 συντρόφους στη ζωή σου

Ο τέταρτος σύντροφος σου είναι “το σώμα” σου. Όση προσοχή κι αγάπη κι αν του δώσεις, όσα κι αν του προσφέρεις, όσο κι αν το στολίσεις, όση αδυναμία κι αν του δείξεις, όταν έρθει η στιγμή και πεθάνεις, θα σε εγκαταλείψει χωρίς οίκτο.

Ο τρίτος σύντροφός σου είναι “η περιουσία” σου, “το κοινωνικό status” και ό,τι υλικό κατέχεις. Βρίσκονται μαζί σου όσο είσαι εν ζωή. Όμως μπορεί να σε εγκαταλείψουν και σίγουρα όταν έρθει η ώρα να φύγεις ακολουθούν άλλους και σε έχουν κιόλας ξεχάσει.

Ο δεύτερος σύντροφος σου είναι “η οικογένεια και οι φίλοι σου”. Όσο κι αν βρίσκονται κοντά σου, την ύστατη ώρα, μόνο να σε ξεπροβοδίσουν μέχρι τον τάφο σου μπορούν... όχι όμως να έρθουν μαζί σου.

Ο πρώτος σου σύντροφος είναι “το πνεύμα” σου, που σχεδόν είναι πάντα παραμελημένο από το κυνήγι του πλούτου, της δύναμης, της εξουσίας, των υλικών αγαθών. Όμως, το πνεύμα σου είναι το μόνο που θα σε ακολουθήσει όπου κι αν πας, το μόνο που θα είναι πιστό αιώνια!

Καλλιέργησέ το, δυνάμωσέ το, διατήρησέ το ζωντανό, καθώς θα σε συντροφεύει για πάντα..

• Θα προσεγγίσουμε με άλλο τρόπο την ίδια ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό είναι το επιστημονικό κλειδί. Προφανώς έχει και κάποιες νότες μεταφυσικής.

Το “εσύ” της παραπάνω ερμηνείας θα το ταυτίσουμε τώρα με την ψυχή. Η ψυχή βέβαια είναι αθάνατη. Μετά τον σωματικό θάνατο αποσύρεται στον “κόσμο των ψυχών”. Έτσι “θάνατος” σημαίνει την μετάσταση της ψυχής σε έναν άλλο κόσμο, υπερβατικό. “Ζωή” για την δική μας αντίληψη σημαίνει την εκδήλωσή της ψυχής στον φυσικό κόσμο μέσα από ένα υλικό σώμα.

Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από τέσσερα είδη ιστών, που είναι ο επιθηλιακός, ο μυϊκός, ο ερειστικός και ο νευρικός. Αυτοί οι τέσσερεις ιστοί αποτελούν τους συζύγους της.

Ο επιθηλιακός ιστός διακρίνεται σε δύο είδη: στο καλυπτήριο και στο αδενικό επιθήλιο. Το καλυπτήριο επιθήλιο επενδύει την εσωτερική επιφάνεια διάφορων κοιλοτήτων, την εξωτερική επιφάνεια διάφορων οργάνων, τους εκφορητικούς πόρους των αδένων και την εξωτερική επιφάνεια του σώματος. Το αδενικό επιθήλιο σχηματίζει το παρέγχυμα των διάφορων αδένων, όπου παράγεται το έκκριμα των αδένων.

Ο μυϊκός ιστός αποτελείται από γραμμωτούς και λείους μυς και από τον καρδιακό μυ. Οι γραμμωτοί μύες είναι οι μύες του σκελετού και αποτελούν τα όργανα κίνησης του σώματος. Ο καρδιακός μυς εκτελεί τη λειτουργία της κυκλοφορίας του αίματος. Από λείους μυς αποτελούνται τα σπλάχνα.

Ο ερειστικός ιστός διακρίνεται σε συνδετικό, χονδρικό και οστίτη ιστό και σε αίμα. Ο συνδετικός ιστός έχει στηρικτική ικανότητα. Παρεμβάλλεται μεταξύ οργάνων, τα οποία στηρίζει και βρίσκεται σε συνδέσμους, τένοντες, απονευρώσεις κλπ. Ο χονδρικός ιστός βρίσκεται στις αρθρικές επιφάνειες των οστών, στο πτερύγιο του αυτιού, στα όργανα της αναπνευστικής οδού (μύτη, λάρυγγα, τραχεία, βρόγχους) κ.ά. Ο οστίτης ιστός σχηματίζει τα οστά, που στηρίζουν το σώμα. Επίσης τα οστά σχηματίζουν διάφορες κοιλότητες, μέσα στις οποίες βρίσκονται ευαίσθητα όργανα. Το αίμα είναι ειδική μορφή του ερειστικού ιστού και εκτελεί πολύ βασικές λειτουργίες για τον οργανισμό.

Ο νευρικός ιστός σχηματίζει τον εγκέφαλο, το νωτιαίο μυελό και τα νεύρα. Αυτός έχει την ικανότητα να μεταβιβάζει τις διεγέρσεις και να αντιδρά στα διάφορα ερεθίσματα.

Στους περισσότερους, η βασίλισσα ψυχή δείχνει αδυναμία στον μυϊκό ιστό, γιατί αυτός δίνει τη μορφή στο σώμα, το κάνει όμορφο και ελκυστικό. Κι όμως, αυτό είναι το πρώτο που την εγκαταλείπει. 

Στον πιστότερο σύντροφό της, τον νευρικό ιστό δίνουν- μιλάμε οι περισσότεροι- ελάχιστη σημασία. Διαμέσου, όμως, του νευρικού ιστού καταγράφονται οι εξωτερικοί ερεθισμοί, γίνεται αντιληπτός ο αισθητός κόσμος. Οι αισθήσεις τον καταγράφουν και τον στέλνουν στον εγκέφαλο προκαλώντας τα διάφορα συναισθήματα.

 Ο εγκέφαλος κάνει συνειρμούς, σκέψεις, κριτικάρει, κατατάσσει, δημιουργεί γνώση και την καταγράφει. Μερικές φορές καταφέρνει να σπάσει τα στεγανά του αισθητού κόσμου και έρχεται σε επικοινωνία με τον νοητό κόσμο. Πόσο αγάλλονται οι ψυχές- αυτές, οι πολύ λίγες- όταν έρθουν σε επαφή με τον λεγόμενο πλατωνικό κόσμο των ιδεών, τον κόσμο των αρχετύπων!

 Τον κόσμο απ’ όπου αντλεί έμπνευση, καθοδήγηση και δύναμη για τις υψηλές επιτεύξεις, για τη θυσιαστική αγάπη και προσφορά υπηρεσίας στην ανθρωπότητα, για την ανιδιοτελή υποστολή του “εγώ” και την μετατόπιση στο “εμείς”, για την σύνδεση με το θείο.

 Τα συναισθήματα και οι σκέψεις είναι τα εφόδια που συγκεντρώνει η ψυχή στον ταξιδιωτικό της σάκο κατά το πέρασμά της από τον υλικό κόσμο. Αυτά θα πάρει μαζί της. 

Κι ενώ ο νευρικός ιστός είναι ο πολυτιμότερος και ο πιστότερος, η βασίλισσα τον παραμελεί, τον υποβιβάζει στην προτίμησή της. Επικεντρώνεται στο σώμα και τις απολαύσεις, στην ικανοποίηση των κατώτερων ενστίκτων, στις παροδικές ηδονές, στα καθηλωτικά πάθη. Όλα αυτά, δηλαδή, που θα παραμείνουν στο φυσικό πεδίο και θα σβήσουν όταν επέλθει ο σωματικός θάνατος, καθότι «χους εστί και εις χουν απελεύσει». 

Ο νευρικός ιστός, που έπρεπε να έχει την κύρια φροντίδα, παραμελείται από τη βασίλισσα κι έτσι οι γιατροί με τις αντίστοιχες ειδικότητες- νευρολόγοι, ψυχίατροι, νευροψυχολόγοι- έχουν αυξήσει πολύ την πελατεία τους. Αν δίναμε την πρέπουσα σημασία και σε αυτόν τον ιστό θα ζούσαμε με γαλήνη, ηρεμία και θα είχαμε ισορροπία στη ζωή μας.

• Θα δώσουμε και μια άλλη ερμηνεία. Μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι το μορφολογικό κλειδί.

Από μορφολογική άποψη το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από το κεφάλι, τον κορμό, τα άνω και τα κάτω άκρα. Θα αναφέρουμε τα βασικά χαρακτηριστικά του καθενός.

Το κεφάλι είναι η έδρα του εγκεφάλου και των τελικών οργάνων των αισθήσεων, αντιπροσωπεύει το κέντρο της ζωής και της σχέσης με το περιβάλλον. Στο κεφάλι διακρίνονται τα μαλλιά και τα όργανα των αισθήσεων, δηλαδή τα αυτιά, τα μάτια, η μύτη, η γλώσσα. Από το κεφάλι επίσης αρχίζει η πεπτική οδός (στόμα) και η αναπνευστική οδός (μύτη). Το κεφάλι ενώνεται με τον κορμό με το λαιμό.

Ο κορμός αποτελείται από δύο κοιλότητες, τη θωρακική κοιλότητα και την κοιλιά. Η θωρακική κοιλότητα σχηματίζεται από το στέρνο, τα πλευρά και τη σπονδυλική στήλη. Μέσα σ` αυτή βρίσκονται τα όργανα της αναπνοής, που είναι οι πνεύμονες, και της κυκλοφορίας, που είναι η καρδιά. Από τη θωρακική κοιλότητα διέρχεται ο οισοφάγος. Μέσα στην κοιλιά βρίσκονται τα περισσότερα όργανα του πεπτικού συστήματος (στομάχι, λεπτό και παχύ έντερο) και διάφορα άλλα σπλάχνα, όπως είναι ο σπλήνας, το συκώτι, τα νεφρά κλπ. Η θωρακική κοιλότητα χωρίζεται από την κοιλιά με το διάφραγμα.

Τα πάνω άκρα (χέρια) αποτελούνται από το βραχίονα, το αντιβράχιο ή πήχη και το άκρο χέρι. Χρησιμεύουν για την εκτέλεση κινήσεων και χειρισμών. Τα κάτω άκρα (πόδια) αποτελούνται από το μηρό, την κνήμη και το άκρο πόδι. Χρησιμεύουν για τη στήριξη του σώματος και για το βάδισμα.

Ολόκληρη η εξωτερική επιφάνεια του σώματος σκεπάζεται από το δέρμα. Αυτό χρησιμεύει για την προάσπιση του σώματος και είναι αισθητήριο όργανο της αφής, του πόνου και της θερμοκρασίας. Στο δέρμα υπάρχουν οι ιδρωτοποιοί και σμηγματογόνοι αδένες, οι μαστοί, τα νύχια και οι τρίχες.

Η βασίλισσα- το “εγώ” μας- φροντίζει την εξωτερική εμφάνιση, παραβλέποντας ό,τι υπάρχει στο εσωτερικό του κεφαλιού. Καλλωπίζει τον κορμό, γυμνάζει τα άκρα, φροντίζει ιδιαίτερα το εξωτερικό μέρος του κεφαλιού, αλλά παραμελεί το κέντρο της ζωής, τον εγκέφαλο. 

Θέλουμε να είμαστε ωραίοι εμφανισιακά. Γι’ αυτό όλο το ενδιαφέρον μας συγκεντρώνεται στην εμφάνισή μας. Η πνευματική μας καλλιέργεια έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Γινόμαστε μικρόμυαλοι, στενοκέφαλοι, κοκορόμυαλοι, κουφιοκεφαλάκηδες, ξερόλες και φερόμαστε ανόητα και εγωιστικά. Κρίνουμε και τους άλλους με βάση την εξωτερική τους εμφάνιση ή με βάση το “φαίνεσθαι”. 

Το βασικότερο προσόν του άλλου- κατά τη ρηχή μας αντίληψη- είναι τα χρήματα και η θέση που κατέχει. Μας είναι αδιάφορο πώς τα απόκτησε και πώς τα διαχειρίζεται. Σημασία έχει η “λάμψη”, ο ντόρος που γίνεται γύρω από το όνομά του. 

Η πνευματική του καλλιέργεια, το ήθος, οι ευαισθησίες, η κοινωνική του προσφορά- που τις περισσότερες φορές είναι αφανής αλλά πολλή σημαντική- δεν κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας. 

Δίνουμε περισσότερο βάρος στους «κεκονιαμένους τάφους», παραβλέποντας το σιχαμερό εσωτερικό τους. Κι όταν έρθει το τέλος, και αυτά μας εγκαταλείψουν, τότε το “εγώ” μας διαπιστώνει πόσο μεγάλο λάθος έκανε που παραμέλησε την πνευματική καλλιέργεια. Τα πνευματικά αγαθά είναι εκείνα που θα ακολουθήσουν την ψυχή κατά τη μετάστασή της…

• Θα δώσουμε στη συνέχεια την μεταφυσική ερμηνεία της ιστορίας.

Σχετικά με τη σύσταση του ανθρώπου ως ον, ο εσωτερισμός αναφέρει ότι ο άνθρωπος αποτελείται από δυο βασικά στοιχεία: το πνεύμα (αθάνατη ψυχή- ατομικότητα) και την προσωπικότητα. Μέσα στον κύκλο των ενσαρκώσεων, αυτό που παραμένει αναλλοίωτο, άφθαρτο, διηνεκές είναι το πνεύμα, το οποίο ενσαρκώνεται κάθε φορά σε ένα φθαρτό σώμα και με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που αποτελούν την προσωπικότητα κάθε ατόμου. 

Η προσωπικότητα αποτελείται από τέσσερις βασικούς φορείς: Το φυσικό σώμα, που αποτελείται από ύλη μεγάλης πυκνότητας- αυτό που όλοι γνωρίζουμε γιατί το βλέπουμε. Το ενεργειακό ή αιθερικό σώμα, που είναι η ενέργεια η οποία δίνει ζωή στο υλικό σώμα -στον εσωτερισμό ονομάζεται πράνα, ενώ ο Βίλχεμ Ράιχ την είπε οργόνη. Το συναισθηματικό ή αστρικό σώμα, που αποτελείται από τα συναισθήματά μας και το νοητικό σώμα- τον εγωικό νου- που σκέφτεται και καθοδηγεί τον άνθρωπο με βάση τις προσωπικές του επιθυμίες και τους στόχους που βάζει κάθε φορά. Αυτοί οι φορείς συσχετίζονται με τα 4 φιλοσοφικά στοιχεία δημιουργίας του κόσμου: Γη, Νερό, Αέρας και Φωτιά

Και τα υπόλοιπα σώματα, πέραν του υλικού, αποτελούνται από ύλη, αλλά πολύ μικρής πυκνότητας, και γι’ αυτό είναι αόρατα από τον κοινό άνθρωπο. Διαισθητικά γίνονται ορατά από προικισμένους ανθρώπους, οι οποίοι μπορούν να «τα διαβάσουν» και να συλλέξουν πληροφορίες σχετικές με την υγεία μας, με τις παθήσεις μας, τον συναισθηματικό μας κόσμο, τις καλές ή κακές μας σκέψεις, και γενικότερα για την ποιότητα της προσωπικότητάς μας.

Από την άλλη, το πνεύμα είναι αυτό που μετέχει της θείας ουσίας, είναι το θείο μέρος στον άνθρωπο και ακριβώς γι' αυτό αποτελεί τη γέφυρα που ενώνει τον άνθρωπο με το Θεό. Αποτελείται από τον καθαρό, ανιδιοτελή νου ή Μάνας στα σανσκριτικά, από το διαισθητικό φορέα ή Βούδι και από το θείο σπινθήρα της Βούλησης ή Άτμα, που είναι το πραγματικό ον του ανθρώπου, η αιτία όλων των άλλων, το “άτομο”.

Όλοι αυτοί οι φορείς του ανθρώπου θα μπορούσαν να κατανεμηθούν και με άλλο τρόπο σε τρία μέρη: σώμα, ψυχή, πνεύμα, με την ψυχή να αποτελεί τη γέφυρα ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα. Το διαχωρισμό αυτό συναντάμε ξεκάθαρα στον Πλάτωνα, ο οποίος αναφέρει: «Νουν μεν εν ψυχή, ψυχή δε εν σώματι ξυνιστάς το παν ξυνετεκταίντο»

δηλαδή «αφού έβαλε νου στην ψυχή και την ψυχή στο σώμα (ο Δημιουργός) κατασκεύασε τα πάντα». Για το ίδιο πράγμα μιλάει ο Πλάτωνας όταν αναφέρεται στην ψυχή και τα μέρη της. Θεωρεί ότι η ψυχή αποτελείται αρχικά από δύο μέρη, ένα θνητό κι ένα αθάνατο. Το αθάνατο μέρος της είναι που αιχμαλωτίζεται στο θνητό σώμα -ενσάρκωση του πνεύματος στην ύλη- ενώ το θνητό είναι ο συναισθηματικός και νοητικός φορέας της προσωπικότητας. 

Το θνητό μέρος χώρισαν οι θεοί σε άλλα δύο, ένα ανώτερο κι ένα κατώτερο και ανάμεσα τους τοποθέτησαν τις «φρένες», που είναι ο λογικός νους, η φυσική νοημοσύνη του ανθρώπου.

 Ο Πλάτωνας ονομάζει το κατώτερο μέρος επιθυμητικό και το συνδέει με τα ένστικτα και τις κατώτερες επιθυμίες και το ανώτερο θυμοειδές που περιλαμβάνει τα διάφορα συναισθήματα που επηρεάζουν τη διάθεση μας. 

Το μεν πρώτο εδρεύει στο συκώτι και εμπεριέχει επιθυμίες και φαντασιώσεις, το δε δεύτερο εδρεύει κοντά στο κεφάλι. Όσο για το αθάνατο μέρος της ψυχής, σύμφωνα με το μεγάλο φιλόσοφο ονομάζεται λογιστικό. Για να υπάρχει αρμονία και δικαιοσύνη στον άνθρωπο, πρέπει αυτό το αθάνατο μέρος να ελέγχει και να κυβερνά όλα τα υπόλοιπα. Σύμφωνα με τον εσωτερισμό, για να εξελίσσεται ο άνθρωπος και να βελτιώνεται συνεχώς οφείλει να δρα και να ζει στηριζόμενος στο πνευματικό μέρος του και ελέγχοντας την προσωπικότητα.

Η βασίλισσα- ψυχή στους περισσότερους δεν κατορθώνει να γεφυρώσει το σώμα με το πνεύμα. Πολώνεται ολοκληρωτικά στο σώμα. Ταυτίζεται με το φθαρτό και παραμελεί το άφθαρτο και αθάνατο πνεύμα. Κι όμως το πνεύμα είναι το στοιχείο που θα την ακολουθήσει όταν φύγει από τον υλικό κόσμο. Πρώτα θα την εγκαταλείψει το υλικό σώμα και αμέσως μετά το αιθερικό. Το αστρικό και το νοητικό θα την ακολουθήσουν στον κόσμο των ψυχών, όταν επέλθει ο θάνατος. 

Θα είναι οι σημειώσεις της από τα μαθήματα που πήρε στο μεγάλο κοσμικό σχολείο της Γης- στο φυσικό πεδίο- κατά τη διάρκεια αυτής της ενσάρκωσης. Στον υπερβατικό κόσμο των ψυχών θα μελετήσει αυτές τις σημειώσεις. Θα δει που έσφαλε, θα διακρίνει που πήγε καλά. Και θα κρατήσει νέες σημειώσεις, που θα καθορίσουν τις κατευθυντήριες γραμμές της επόμενης ενσάρκωσης. 

Η βασίλισσα- ψυχή, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να επανέλθει στον φυσικό κόσμο, θα ξαναπάρει τέσσερις συζύγους. Οι τρεις θα είναι καινούργιοι. Ο τέταρτος σταθερός που την ακολουθεί πιστά. Ίσως κάνει και πάλι το ίδιο λάθος: να ταυτιστεί με το σώμα. Ο τέταρτος σύζυγος δε θα θυμώσει. Θα δείξει την ίδια αγάπη κι αφοσίωση. Μέχρι να φτάσει πολυπόθητη ενσάρκωση, όπου η βασίλισσα- ψυχή να ταυτιστεί με το πνεύμα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να πραγματοποιηθεί κυριολεκτικά αυτό που ο ιερέας εύχεται στην τελετή του γάμου: « και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν». 

Ο Νυμφίος- Πνεύμα θα έχει δίπλα του την Νύμφη- Ψυχή, η οποία θα έχει πάρει το μεγάλο μάθημα ότι δεν ήταν βασίλισσα. Ήταν η βατραχίνα που με υπομονή την περίμενε το βασιλόπουλο να της δώσει το πνευματικό φιλί για να γίνει πραγματική Βασίλισσα. Θα της φορέσει το πνευματικό ένδυμα και τότε η βασίλισσα θα ψάλλει κάπως παραλλαγμένο το «Τον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον. Και πλέον ένδυμα έχω, ίνα εισέλθω εις αυτόν». Και θα είναι έτοιμη να εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών…

Σας δώσαμε τέσσερις ερμηνείες- χρησιμοποιώντας τέσσερα από τα επτά κλειδιά. Αυτές οι αλληγορικές ιστορίες δεν δίνονται για να περάσουμε μερικά λεπτά της ώρας ευχάριστα. Δίνονται για να στοχαστούμε. Κάτι που το έχει ανάγκη το πνεύμα. Αυτός ο παραμελημένος σύζυγος της βασίλισσας… Αν στοχαστείς, φίλε αναγνώστη, θα βρεις και κάποιες άλλες ερμηνείες. Απομένουν ακόμη τρία κλειδιά. Τι λες; Θα επιχειρήσεις να βρεις τουλάχιστον το ένα; ……

vagiablog

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ