Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Μοναξιά δεν είναι να είσαι μόνος αλλά να νοιώθεις μόνος. Μπορεί ακόμα να βρίσκεσαι ανάμεσα σε κόσμο και το μόνο που να αισθάνεσαι να είναι η φασαρία. Όλοι περάσαμε ή περνάμε από αυτό το στάδιο. Το στάδιο του τοίχου όπως θα το ‘λεγα. Ιδιαίτερα, όταν αισθάνεσαι την προδοσία και τη μαχαιριά πίσω από την πλάτη σου, τα συναισθήματα είναι ακόμα πιο έντονα. Η πλάτη ακούει ακόμα και τους ψίθυρους που η ακοή αδυνατεί.
Κάτι τέτοιες στιγμές νοιώθεις πως ακόμα και ο Ίδιος ο Θεός σε εγκαταλείπει. Το πιο ανθρώπινο συναίσθημα. Ακόμα και ο ίδιος, ο Χριστός επάνω στο Σταυρό, φώναξε γεμάτος πόνο « Θεέ μου, Θεέ μου, ίνατί με έγκατέλιπες» (Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες;)
Πόσες φορές, ένοιωσες πως έχασες τον εαυτό σου, την πυξίδα σου; Πόσες φορές πνιγήκαμε στα δάκρυα, των ατελείωτων γιατί; Πόσες φορές ένοιωσες πιόνι ανθρώπων που δυστυχώς δεν μεγάλωσαν, δεν έμαθαν μέσα από τις εμπειρίες και τα βιώματα τους και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον διπλανό τους σαν τα ξεχασμένα παιχνιδάκια στο συρτάρι., που πότε τα βαριούνται και τα πετάνε από ‘δω κι από κει και πότε παίζουν μ’ αυτά για δική τους ικανοποίηση. Άραγε πόσοι άνθρωποι έχουν φύγει από τη ζωή γιατί κάποιοι αντί να τους αγκαλιάσουν, τους «δάγκωσαν» και τους άδειασαν;
Μια βόλτα στο λιμάνι και θα καταλάβεις πολλά.. Θα δεις πόσο σκάρτοι και πόσο σάπιοι γίναμε. Άνθρωποι «πεταμένοι» στο δρόμο από τις τράπεζες, τους σπιτονοικοκύρηδες. Μα το πιο σημαντικό; «Πετάμενοι» στα παγκάκια από ανθρώπους. Ο πλούτος, η υπερβολή και η ρηχότητα του σήμερα κατάφεραν να καταστρέψουν σχέσεις και πνευματικές αξίες. Μα να θυμάσαι πως «η ψυχή υποφέρει όταν ζούμε επιφανειακά». Οι γενναίοι συνήθως είναι αυτοί που είναι ή νοιώθουν μόνοι. Γιατί αυτοί απλούστατα ξέρουν και να αγαπούν. Ένας γενναίος δεν πρέπει να νοιώθει εγκαταλελειμμένος από το Θεό ακόμα κι αν δεν το βλέπει. Ακόμα και εκεί που νοιώθεις πως όλα στρέφονται εναντίον σου, που οι πόρτες είναι κλειστές και ο ουρανός «κλείνεται» και «κωφεύει» στις δεήσεις μας και στις προσευχές μας.
Καμιά φορά η καταιγίδα έρχεται για να σου ανοίξει νέους ορίζοντες. Γιατί ίσως εσύ τόσο καιρό αδυνατούσες να τους δεις. Μήπως η καταιγίδα ήρθε για να σε λυτρώσει; «Να ξέρεις πως όσο αγαπάς μεταμορφώνεις τη σκλαβιά σε ελευθερία, αν δεν μπορείς όμως να αγαπήσεις καλύτερα να σταματήσεις τα πάντα τώρα». «Μάθε όμως να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη» και να θυμάσαι πως ο νικητής είναι πάντα μόνος.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.