| Το κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνει μία τελευταία ειδίκευση της ψυχής, που θα προσθέσω στον κατάλογό μου. Αυτοί είναι οι Κύριοι του Χρόνου, δηλαδή οι συντονιστές που ασχολούνται με τις γραμμές του χρόνου του παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, ανθρώπων και γεγονότων. Οι Κύριοι του Χρόνου είναι εμπειρογνώμονες με υψηλού επιπέδου δεξιότητες και οι οποίοι σου δίνουν την εντύπωση ότι όντως σκηνοθετούν τις παρουσιάσεις στο κυκλικό μας θέατρο. Αυτές οι ψυχές δάσκαλοι είναι μέλη μιας τεράστιας ομάδας προγραμματιστών η οποία περιλαμβάνει οδηγούς, Αρχειοθέτες και Πρεσβύτερους των συμβουλίων, που ασχολούνται με το σχεδιασμό του μέλλοντός μας. |  |
| Ένα μεγάλο ποσοστό των πελατών μου δεν βλέπει ποτέ τους Κυρίους του Χρόνου στην αίθουσα προβολής. Μερικοί αισθάνονται ότι είναι μόνοι τους στο Στίβο μαζί με τον «υπεύθυνο προβολής». Άλλοι θα εισέλθουν στο Στίβο με ένα προσωπικό οδηγό ή ίσως ένα Πρεσβύτερο, που είναι και ο μοναδικός σύμβουλος για τον οποίο έχουν ενημερωθεί ότι θα τους βοηθήσει κατά τη διάρκεια της επιλογής της ζωής. | |
Περίπτωση 62 | |
| Δρ Ν: Δώσε μου, σε παρακαλώ, μία εικόνα για το τι συμβαίνει καθώς εισέρχεσαι στη σφαίρα επιλογής της ζωής. Α: Βλέπω δύο όντα που έρχονται προς το μέρος μου για να συνεργαστούν με τον οδηγό μου, τον Φιουμ. Δείχνει να τους γνωρίζει καλά. Δρ Ν: Τους βλέπεις σ' αυτό το μέρος πριν από κάθε καινούργια ζωή; A: Όχι, μόνο όταν η επόμενη ζωή πρόκειται να είναι ιδιαίτερα δύσκολη - που σημαίνει και έναν αριθμό από δύσκολες επιλογές σώματος. Δρ Ν: Εννοείς, περισσότερες επιλογές σώματος απ' ότι συνηθίζεται ή πιο πολύπλοκα σώματα; Α: Χμ... συνήθως έχω μόνο μια δυο επιλογές σώματος κι αυτό διευκολύνει τα πράγματα για μένα. Δρ Ν: Γνωρίζεις τα ονόματα αυτών των δύο ειδικών που μιλούν με τον Φιουμ; Α: (τινάζεται στην καρέκλα) Ποτέ! Δεν είναι κάτι που θα μπορούσα να γνωρίζω. Δεν υπάρχει καθόλου ... δεν είναι εύκολη η οικειότητα εδώ με αυτούς τους δασκάλους του χρόνου ... γι' αυτό άλλωστε και ο Φιουμ είναι μαζί μου. Δρ Ν: Καταλαβαίνω. Λοιπόν, βάλε τα δυνατά σου και περίγραψέ μου πώς μοιάζουν αυτοί οι Κύριοι του Χρόνου των προσφορών της ζωής σου. | |
| Α: (πιο χαλαρός τώρα) Εντάξει, ο νούμερο 1 έχει αρρενωπό παρουσιαστικό και αυστηρή συμπεριφορά. Ξέρω ότι κλίνει προς το να επιλέξω ένα συγκεκριμένο σώμα - εκείνο που θα είναι και το πιο χρήσιμο. Αυτό το σώμα θα μου δώσει τη μέγιστη εμπειρία που χρειάζομαι στη μελλοντική ζωή μου. Δρ Ν: Από ό,τι έχω ακούσει οι διευθυντές του Στίβου είναι μάλλον ήσυχα, διακριτικά όντα. |  |
A: Ε ... ναι, αυτό είναι σωστό, αλλά κατά τη διάρκεια της επιλογής υπάρχει πάντοτε μια προτίμηση σε μία συγκεκριμένη επιλογή σώματος, την οποία οι προγραμματιστές θεωρούν και την καλύτερη. Σε αυτό το σώμα δίνεται μια ξεχωριστή προβολή. (παύση) Όλοι γνωρίζουν ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπω αυτές τις επιλογές - και θέλουν η επιλογή μου να είναι γόνιμη. Δρ Ν: Το άκουσα αυτό. Γιατί δεν μου λες για το νούμερο 2; Α: (χαμογελά) Είναι θηλυκή και πιο απαλή ... πιο ευέλικτη. Θέλει να αποδεχτώ το σώμα μέσα στο οποίο θα μου είναι ευχάριστο να βρίσκομαι. Τείνει προς τη μετριοπάθεια και απευθύνεται στον 1 λέγοντάς του ότι υπάρχει άφθονος χρόνος για να μάθω τα μαθήματά μου. Έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μια διεξοδική αντιπαράθεση μεταξύ τους για το δικό μου όφελος. Δρ Ν: Κάτι δηλαδή σαν τον καλό και τον κακό ανακριτή; Α: (γελά) Ναι, ίσως έτσι θα έχω ένα συνήγορο και στα δυο στρατόπεδα με τον Φιουμ να βρίσκεται στη μέση. Δρ Ν: Δηλαδή, ο Φιουμ είναι κάτι σαν διαιτητής; Α: Χμ ... όχι δεν είναι έτσι. Ο Φιουμ δεν είναι ούτε επιεικής ούτε αυστηρός μαζί μου όσο μελετώ τις επιλογές μου. Μου έχει γίνει σαφές ότι η επιλογή σώματος είναι αποκλειστικά δική μου επειδή πρόκειται να ζήσω μ' αυτήν. (ξεσπά σε γέλια), Χα! έκανα λογοπαίγνιο. Δρ Ν: Νομίζω πως ναι. Πράγματι ζούμε με τις επιλογές μας. Με την ευκαιρία, πριν προχωρήσουμε παρακάτω, εξήγησέ μου ποια επιλογή σώματος έκανες στην τελευταία ζωή σου. | |
| Α: Στην τελευταία ζωή μου επέλεξα ένα δύσκολο μονοπάτι με το σώμα μιας γυναίκας που θα πέθαινε δυο χρόνια μετά το γάμο της. Ο άντρας μου σε εκείνη τη ζωή χρειαζόταν να αισθανθεί την απώλεια κάποιου που αγαπούσε βαθιά εξαιτίας ενός καρμικού χρέους από την προηγούμενη ζωή του. Δρ Ν: Ώστε υπήρχε μεγάλη πιθανότητα αυτό το συγκεκριμένο σώμα να πεθάνει νέο και το βασικό ερώτημα ήταν εάν θα ήσουν εσύ η ψυχή που θα αποφάσιζε να το επιλέξει; |  |
| Α: Ναι, περί αυτού πρόκειται. Δρ Ν: Καλά, συνέχισε σε παρακαλώ και ανάφερέ μου τις περιστάσεις του θανάτου σου ως νεαρής γυναίκας σε εκείνη τη ζωή. Α: Στην αίθουσα προβολής είδα ότι είχα τρεις επιλογές θανάτων κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής μου σε ένα αγρόκτημα κοντά στο Αμαρίλλο του Τέξας. Θα μπορούσα να πεθάνω ακαριαία από μια αδέσποτη σφαίρα σε μια μονομαχία δυο μεθυσμένων αντρών. Θα μπορούσα να πεθάνω πιο αργά μετά από μια πτώση μου από άλογο. Και θα μπορούσα επίσης να πεθάνω με το να πνιγώ στο ποτάμι. Δρ Ν: Υπήρχε κάποια πιθανότητα να ζήσεις; Α: (παύση) Μία μικρή, αλλά αυτό θα καταργούσε το σκοπό της ένωσής μου με εκείνο το σώμα. Δρ Ν: Ο οποίος ήταν; Α: Η αδελφή ψυχή μου κι εγώ επιλέξαμε να είμαστε σύζυγοι σ' αυτό το αγρόκτημα επειδή εκείνος χρειαζόταν το μάθημα. Απέρριψα τις άλλες επιλογές σώματος. Ήρθα για να τον βοηθήσω. | |
| Δρ Ν: Πες μου τι σκεφτόσουν καθώς έβλεπες τις τρεις επιλογές στην αίθουσα προβολής. Α: Επέλεξα τη σφαίρα, φυσικά. Ο τρόπος του θανάτου μου δεν είχε τόσο να κάνει με τις τρεις επιλογές όσο με το νόημα του πρόωρου θανάτου μου. |  |
Ίσως ο αναγνώστης αναρωτιέται για τη σύνδεση των νόμων του κάρμα με τις μελλοντικές δυνατότητες και πιθανότητες. Το κάρμα δεν αφορά μόνο στις πράξεις μας, αλλά και στον εσωτερικό μας κόσμο. Αντανακλά τις σκέψεις μας, τα συναισθήματα και τις παρορμήσεις μας - όλα σχετίζονται με την αιτία και το αποτέλεσμα. Το κάρμα είναι κάτι περισσότερο από τις σωστές πράξεις προς τους άλλους, περιλαμβάνει επίσης και την πρόθεσή μας γι' αυτές. Ενώ η γραμμή του χρόνου για τη γυναίκα από το Αμαρίλλο έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι σύντομη, ο πρόωρος θάνατός της δεν ήταν τελεσίδικος. Μία από τις μεταβλητές σ' αυτή την περίπτωση ήταν ο τύπος της ψυχής που θα κατοικούσε το συγκεκριμένο σώμα. Ακόμη και για την ψυχή που αποφασίζει να πάρει ένα σώμα για το οποίο προβλέπεται μια σύντομη ζωή, υπάρχουν κάποια στοιχεία ελεύθερης βούλησης που μπορούν να ληφθούν υπόψη. | |
 | Έμαθα πως δεν ήταν προκαθορισμένο 100% η γυναίκα αυτή να πεθάνει νέα από μια αδέσποτη σφαίρα που τη χτύπησε καθώς διέσχιζε κάθετα το δρόμο από το σαλούν όπου γινόταν η μονομαχία. Όταν τη ρώτησα εάν θα μπορούσε να είχε αποφύγει να κατέβει στην πόλη για προμήθειες τη μέρα εκείνη, η πελάτισσα μου είπε: «Ναι, αλλά κάτι με ώθησε να κατέβω εκείνη τη στιγμή στην πόλη και μάλιστα πήγα σχεδόν χωρίς να ξέρω καλά καλά το γιατί». Μια άλλη ψυχή θα μπορούσε την τελευταία στιγμή να μην πήγαινε, χωρίς κι εκείνη να ξέρει το γιατί. |
Οι Γραμμές του Χρόνου και οι Επιλογές των Σωμάτων | |
| Παρ' όλο που ο χρόνος έχει μικρή σημασία έξω από το φυσικό μας σύμπαν, βλέπουμε τους εαυτούς μας και τα πάντα γύρω μας να γερνάνε κάθε μέρα. Ζούμε πάνω σε έναν πλανήτη γύρω από ένα αστέρι, το οποίο επίσης γερνάει συνεχώς στο γραμμικό χρόνο. Ο κύκλος της ζωής περιλαμβάνει την κίνηση του χρόνου και οι γραμμές του χρόνου της διαστασιακής πραγματικότητάς μας φαίνεται ότι επηρεάζονται από εξελιγμένα όντα τα οποία επιτρέπουν στις ψυχές που επανενσαρκώνονται να μελετούν το παρελθόν και να διαβλέπουν το μέλλον. |  |
Στις βιβλιοθήκες και στα κέντρα πνευματικής εκπαίδευσης μπορούμε να δούμε άλλες πιθανές ενέργειες που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει σε προηγούμενες ζωές ώστε να εξερευνήσουμε όλες τις πιθανές τροπές του παρελθόντος μας. Στο σύμπαν μας, όταν το παρελθόν παρέλθει, πριν έχει γίνει παρελθόν, τα γεγονότα και οι άνθρωποι που εμπλέκονται σ' αυτό γίνονται αιώνιοι και φυλάσσονται για πάντα στις πνευματικές βιβλιοθήκες. Οι σχεδιαστές χειρίζονται τα άπειρα σενάρια των ζωών μας. Γεγονότα που δεν έχουν ακόμη λάβει χώρα στο μεγάλο σχέδιο είναι ήδη γνωστά στους Κύριους Του Χρόνου μαζί με τη μεγαλύτερη ή μικρότερη δυνατότητά τους να συμβούν. Στον Στίβο δεν μελετάμε απλά τις εναλλακτικές γραμμές χρόνου των μελλοντικών γεγονότων. Περισσότερο θα έλεγα ότι εξετάζουμε τα εναλλακτικά σώματα που μας προσφέρονται και που θα υπάρξουν διατρέχοντας τα γεγονότα αυτά. Τα σώματα αυτά θα γεννηθούν μέσα στα ίδια περίπου χρονικά πλαίσια. Παρακολουθώντας την πιο πιθανή σειρά των γεγονότων, που συνδέονται με τα υπό εξέταση σώματα, είναι σαν να κάνουμε μια προεπισκόπηση των δυνατών σκηνών για την προώθηση μιας κινηματογραφικής ταινίας. | |
 | Ένα πράγμα που έχω παρατηρήσει στην επιλογή των σωμάτων είναι ότι οι πιο εξελιγμένες ψυχές είναι σε θέση να κάνουν διορατικές συγκρίσεις μεταξύ των σωμάτων που τους προσφέρονται, στις χρονικές περιόδους που τους παρουσιάζονται. Βλέπω, επίσης, τις λιγότερο εξελιγμένες ψυχές να δέχονται ένα σώμα που γνωρίζουν ότι οφείλουν να επιλέξουν ως την βέλτιστη πορεία της δράσης τους. Εμπιστεύονται τη διαδικασία της επιλογής περισσότερο απ' τους εαυτούς τους. |
| Ένας πελάτης είπε: «Για μένα, το να δέχομαι ένα καινούργιο σώμα είναι σαν να δοκιμάζω ένα καινούργιο κοστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου, το οποίο θέλω να αγοράσω επειδή ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί τροποποιήσεις». | |
Οι Κύριοι του Χρόνου | |
| Σπάνια ο δρόμος μου συναντιέται με έναν εκπαιδευόμενο Κύριο του Χρόνου. Μόλις όμως αναγνωρίσω κάποιον, αυτό αποτελεί πηγή άντλησης πολύτιμου υλικού. Καθώς υπάρχουν κι άλλες ειδικότητες, που σχετίζονται με τις γραμμές του χρόνου, θα πρέπει να είμαι προσεκτικός κατά την εξαγωγή συμπερασμάτων σε μία συνεδρία ύπνωσης. | |
| Για παράδειγμα, οι Ψυχές Αρχειοφύλακες βοηθούν τις ψυχές στην αναζήτηση των παλαιών ιστορικών τους και των εναλλακτικών γραμμών του χρόνου για τα συγκεκριμένα γεγονότα. Έτσι, λειτουργούν περισσότερο ως ιστορικοί και χρονικογράφοι παρά ως Κύριοι του Χρόνου, οι οποίοι θα ανίχνευαν τις γραμμές χρόνου του άμεσου μέλλοντος για σώματα ώστε να ληφθούν υπόψη τους στο χώρο της επιλογής ζωής. Όπως συμβαίνει και με άλλες ειδικότητες των ψυχών, είμαι σίγουρος ότι και εδώ υπάρχει επικάλυψη, με πολλούς δασκάλους να εργάζονται πάνω στη ρύθμιση των χρονικών συντεταγμένων για τις ψυχές που χρειάζονται τις υπηρεσίες τους. Γι' αυτό και οι πελάτες μου τους φέρουν όλους αυτούς μαζί στο μυαλό τους με τη γενική ονομασία προγραμματιστές. |  |
Ακολουθεί η Περίπτωση μιας ψυχής που ονομάζεται Όμπιντομ, ο οποίος στην τρέχουσα ζωή του είναι μηχανικός. Θα αρχίσω τον διάλογο από μια αξιομνημόνευτη στιγμή της συνεδρίας μας. | |
Περίπτωση 63 | |
| Δρ. Ν: Μπορείς να μου πεις, Όμπιντομ, από αυτά που κάνεις ανάμεσα στις ζωές σου ποιο αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερή σου πρόκληση ως ψυχή; Α: Μελετώ τον χρόνο στον πλανήτη Γη. Δρ. Ν: Με ποιο σκοπό; |  |
| Α: Επιθυμώ να τελειοποιήσω αυτή την τέχνη ... να ταξιδεύω στις γραμμές του χρόνου ... να καταλαβαίνω τις ακολουθίες με τους ανθρώπους που ζουν σ' έναν φυσικό κόσμο. Να βοηθώ τους προγραμματιστές που συμπαραστέκονται στις ψυχές κατά την επιλογή των ζωών τους. Δρ. Ν: Πώς τα πας με το πρόγραμμά σου; Α: (αναστενάζει) Πολύ αργά, είμαι αρχάριος και γ' αυτό χρειάζομαι πολλούς μέντορες. Δρ. Ν: Γιατί επιλέχθηκες για τη συγκεκριμένη εκπαίδευση; Α: Μου είναι πολύ δύσκολο να σου απαντήσω γιατί δεν θεωρώ τον εαυτό μου και πολύ αντάξιο αυτής της τέχνης. Υποθέτω ότι όλα άρχισαν επειδή μου αρέσει να χειρίζομαι την ενέργεια και είχα καλή επίδοση σ' αυτόν τον τομέα στις τάξεις μου. Δρ. Ν: Όμως το ίδιο δεν ισχύει και για πολλές άλλες ψυχές που φτιάχνουν πράγματα χειριζόμενες την ενέργεια στα μαθήματα της δημιουργίας; Α: (αρχίζει να θερμαίνεται από τις ερωτήσεις μου) Είναι διαφορετικό, δεν δημιουργούμε ... με τον ίδιο τρόπο. Δρ. Ν: Σε τι διαφέρει η εργασία σου; Α: Αν θέλεις να δουλεύεις με το χρόνο, πρέπει να μάθεις τον χειρισμό του διαστήματος. Αρχίζεις με μοντέλα και στη συνέχεια προχωράς σε πραγματικές καταστάσεις. | |
| Δρ. Ν: Τι είδους μοντέλα; Α: (ονειροπολώντας) Ω ... μία τεράστια ατμοποιημένη δεξαμενή ... από στροβιλιζόμενη υγρή ενέργεια ... που αραιώνει σ' εκείνα τα κενά όπου οι σκηνές είναι εξομοιωμένες για μας σε μινιμπάϊτς ... τα κενά ανοίγουν ... βλέπεις σωλήνες νέον από κυμαινόμενο φως ... έτοιμο για είσοδο, (σταματά) Είναι στ' αλήθεια δύσκολο να το εξηγήσω. |  |
| Δρ. Ν: Εντάξει, Όμπιντομ. Θα ήθελα να μου πεις πού εργάζεσαι τώρα, ποιος σε διδάσκει, και κάτι σχετικό με την πρακτική τέχνη εκείνου που γίνεται Κύριος του Χρόνου. Α: (ήρεμα) Η εκπαίδευση του χρόνου γίνεται σε ένα ναό, (χαμογελά αυτάρεσκα). Τον ονομάζουμε «ο Ναός του Χρόνου» - εκεί οι δάσκαλοι μας εκπαιδεύουν στην εφαρμογή των ενεργειακών ακολουθιών για τα γεγονότα. Δρ. Ν: Τι είναι οι ακολουθίες; Α: Οι γραμμές του χρόνου υφίστανται ως ενεργειακές ακολουθίες γεγονότων που κινούνται. Δρ. Ν: Πες μου πώς χειρίζεσαι την ενέργεια στις γραμμές του χρόνου. Α: Ο χειρισμός του χρόνου γίνεται με τη συμπίεση και το τέντωμα των ενεργειακών σωματιδίων μέσα σε ένα ενοποιημένο πεδίο και με την ομαλοποίηση της ροής του ... σαν να παίζεις με ελαστικές ταινίες. Δρ. Ν: Μπορείς να αλλάξεις τα γεγονότα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον; Αυτό εννοείς όταν λες χειρισμό; Α: (μακριά παύση) Όχι, μπορώ μόνο να παρακολουθώ τις ενεργειακές ακολουθίες. Λειτουργούμε σαν ... ληστές που μπαινοβγαίνουν στις ακολουθίες - τις οποίες θεωρούμε δρόμους - αυξομειώνοντας συνεχώς την ταχύτητά μας. Συμπυκνώνουμε την ενέργειά μας κι αυτό μας επιταχύνει, την απλώνουμε και τότε επιβραδύνουμε. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γεγονότα και τους ανθρώπους που εμφανίζονται πάνω στις ακολουθίες ως σημεία στους δρόμους. Δεν δημιουργούμε τίποτα. Τέμνουμε τις γραμμές του χρόνου ως παρατηρητές. Δρ. Ν: Τότε, ποιος δημιούργησε τις χρονικές ακολουθίες εξ αρχής; Α: (εξοργισμένος) Πώς μπορώ να το ξέρω αυτό; Στο στάδιο που βρίσκομαι, προσπαθώ απλώς να λειτουργήσω μέσα στο σύστημα. Δρ. Ν: Απλά ρώτησα, Όμπιντομ. Είσαι πολύ κατατοπιστικός. Πες μου, για ποιο σκοπό λειτουργείς ως εκπαιδευόμενος Κύριος του Χρόνου; | |
| Α: Μας αναθέτουν καταστάσεις με ένα μόνο γεγονός . όλες οι ανθρώπινες επιλογές γύρω από αυτό το γεγονός, έχουν νόημα. Οι πρακτικές εφαρμογές αυτού που κάνουμε σχετίζονται με ανθρώπινα ρυάκια σκέψης και πράξεις που ενώνονται σ' ένα ποτάμι του χρόνου. Δρ. Ν: Θα αποκαλούσα αυτά τα περιστατικά διόδους δράσης και μνήμη αυτής της δράσης. Α: Θα συμφωνήσω. Τα σωματίδια της ενέργειας σχετίζονται και με τη μνήμη. |  |
Δρ. Ν: Με ποιον τρόπο; Α: Η ενέργεια είναι ο φορέας της σκέψης και της μνήμης μέσα στις ακολουθίες και ποτέ δεν περνούν στη λήθη. Το κύκλωμα, μέσω του οποίου αντιλαμβάνεται κανείς το χρόνο, αρχίζει με τη σκέψη - τη διαμόρφωση μιας ιδέας - στη συνέχεια με το γεγονός και τέλος, με τη μνήμη του γεγονότος. Δρ. Ν: Πώς καταγράφεται όλο αυτό στις ακολουθίες; Α: Μέσω του δονητικού προτύπου κάθε καταγεγραμμένου σωματιδίου ενέργειας. Αυτό είναι που ανακτούμε. Δρ. Ν: Μπορούν να υπάρξουν οι ακολουθίες σε όλων των ειδών τις εναλλακτικές πραγματικότητες; Α: (παύση) Ναι ... επικαλυμμένες και πλεγμένες μεταξύ τους ... αυτό είναι που κάνει την έρευνα ενδιαφέρουσα αν κάποιος έχει την ικανότητα να τις βρει. Τα πάντα μπορούν να παρατηρηθούν και να ανακτηθούν για τις ανάγκες της μελέτης. Δρ. Ν: Χρειάζομαι να με κατευθύνεις περισσότερο εδώ, Όμπιντομ. Α: Υπάρχουν πολλά που δεν μπορώ να σου πω. Τα ενεργειακά σωματίδια, που αποτελούν μέρος της αιτιότητας για τη δημιουργία των γεγονότων στο χρόνο, σχετίζονται με τα δονητικά πρότυπα με πολλές εναλλακτικές. Βλέπουμε όλη αυτή την ανθρώπινη ιστορία ως χρήσιμη για τις μελλοντικές ενσαρκώσεις των ανθρώπων. Δρ. Ν: Πες μου, πώς αισθάνεσαι σε σχέση με τις εναλλακτικές πιθανότητες των γεγονότων. | |
| Α: (μακριά παύση) Μελετάμε τι είναι παραγωγικό. Γεγονότα - φτωχό γεγονός, καλύτερο, κάλλιστο - παίζονται μέχρι να πάψουν να είναι παραγωγικά, (αναστενάζει βαθιά) Τέλος πάντων, είμαι ακόμα πολύ νέος σ' αυτό. Μελετώ τις περασμένες σκηνές γεγονότων που έχουν ήδη συμβεί. Δρ. Ν: Άρα, λες πως ο,τιδήποτε είναι δυνατόν να υπάρξει στο χρόνο, δεν υπάρχει και απαραίτητα, αν η ύπαρξή του δεν προσφέρει κάτι που μπορούν να μάθουν οι άνθρωποι; |  |
| Α: (παύση) Α ... ναι, παρόμοιες καταστάσεις λήψης αποφάσεων προσφέρονται για ελαφρά διαφορετικές λύσεις και μετά από λίγο οι διαφορές είναι πολύ μικρές, επομένως θα ήταν αντιπαραγωγικές ως μαθήματα. Δρ. Ν: Από όλα όσα μου είπες Όμπιντομ, έχω την αίσθηση ότι ακόμα δεν έχεις πολύ εντρυφήσει στον μέλλοντα χρόνο. Οπότε, πώς βλέπεις τον εαυτό σου; Α: Θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο έναν αρχαιολόγο του χρόνου. Οι εργασίες που μου ανατίθενται αφορούν τη μελέτη των ανθρώπων και των γεγονότων του παρελθόντος και του παρόντος. Το μέλλον είναι σκοτεινό ... οι ακολουθίες αδιαφανείς ... όχι, αυτή τη στιγμή, είμαι ένα αρχαιολόγος του χρόνου. Δρ. Ν: Πού άρχισαν οι μελέτες σου σ' αυτό τον τομέα; Α: Όταν η τάξη μου συγκεντρώθηκε για εκπαίδευση στο ναό. Δρ. Ν: Πόσες ψυχές είναι στην τάξη σου; Α: Είμαστε έξι ... (παύση, προσθέτει) Δεν γνώριζα κανέναν τους πριν πάμε εκεί. Δρ. Ν: Όμπιντομ, μίλησέ μου για την αρχική σου εκπαίδευση. Σίγουρα αυτό πρέπει να είναι καθαρό μέσα στο μυαλό σου. Α: Με έστειλαν στον κόσμο του Γαλάθ. Είναι ένας φυσικός κόσμος με γεωγραφία παρόμοια με της Γης. Ο κόσμος αυτός είχε κάποτε ένα μεγάλο πολιτισμό, υψηλής τεχνικής και οι Γαλαθιανοί μπορούσαν να ταξιδεύουν σε άλλους πλανήτες, πράγμα που τους οδήγησε στην καταστροφή. Ο Γαλάθ τώρα δεν έχει υψηλά ανεπτυγμένες μορφές ζωής. Δρ. Ν: Δεν καταλαβαίνω, γιατί σε έστειλαν σε έναν νεκρό κόσμο; Α: Δεν είναι τόσο νεκρός, όσο είναι κενός. Όταν φτάσαμε εδώ για εκπαίδευση, προσλάβαμε μία διάφανη μορφή που έμοιαζε στην ανθρωποειδή εμφάνιση των παλαιών Γαλαθιανών. (γελάει) Δρ. Ν: Μίλησέ μου γι' αυτούς. Α: Απλά σκεφτόμουν ... ήταν κιτρινο-πράσινοι άνθρωποι, πανύψηλοι, λυγερόκορμοι, χωρίς εμφανείς αρθρώσεις, ... είχαν μεγάλα, πολύπλευρα μάτια εντόμου ... Δρ. Ν: Πώς ήταν σαν λαός; Α: Οι Γαλαθιανοί ήταν σοφοί αλλά ανόητοι - όπως κι εμείς οι υπόλοιποι. Έφτασαν στο σημείο να πιστέψουν ότι είναι ανίκητοι. Δρ. Ν: Μα τι λόγος υπήρχε να έρθετε εδώ; Δεν έχουν εξαφανιστεί τα πάντα; | |
| Α: Δεν βλέπεις; Οι γραμμές του χρόνου τους υπάρχουν ακόμα. Είμαστε εδώ για να εξασκηθούμε στη διάτμηση της παλιάς ιστορίας αυτού του τόπου. Είναι ένας κόσμος κάπως εξωτικός με παμπάλαιες διαστημικές εξέδρες, που περιστρέφονται ακόμα γύρω από τον πλανήτη. Στο έδαφος υπάρχουν τεράστια κυκλικά οικήματα, τώρα άδεια και ερειπωμένα ... ίχνη αυτού του άλλοτε λαμπρού πολιτισμού βρίσκονται διασκορπισμένα παντού, σε αποσύνθεση ... Δρ. Ν: Και τι ακριβώς κάνετε εσύ και οι πέντε συμμαθητές σου, Όμπιντομ; |  |
Α: Ακτινοβολούμε την ενέργειά μας ... και διασχίζουμε τους διαδρόμους της παρελθούσας ιστορίας τους. Ένας από τους δασκάλους μάς βοηθά να προσαρμόσουμε τις δονήσεις μας ώστε να διασταυρωθούμε με ορισμένες περιόδους της Γαλαθιανής ιστορίας. Γίνεται αποσπασματικά λόγω της απειρίας μας ... μερικές όμως σκηνές της δύναμής τους είναι ζωντανές. Δρ. Ν: Ώστε τίποτα από το παρελθόν δε χάνεται πραγματικά; Α: Όχι, παρ' όλο που οι Γαλαθιανοί δεν υπάρχουν πια, όλα όσα έκαναν, κατά μία έννοια είναι ακόμα ζωντανά ... οι θρίαμβοί τους ... η παρακμή τους ... μπορούμε να μελετήσουμε τα λάθη τους. Μπορώ να ανασύρω ανθρώπους που συζητούν σε συγκεκριμένες στιγμές ... τι σκέφτονταν πριν κατακτηθούν από κάποια άλλη φυλή και αφομοιωθούν στον πολιτισμό τους μακριά από τον τόπο τους. Οι Γαλαθιανοί είχαν μια μουσική γλώσσα, που ρέει γύρω από τα σπασμένα διαστημόπλοιά τους και τους έρημους δρόμους τους. | |
| Δρ. Ν: Ποιος είναι ο τελικός σου στόχος, Όμπιντομ; Α: Όταν θα κατακτήσω αυτή τη γνώση, θα υπηρετήσω ως σύμβουλος των προγραμματιστών, που επιθυμούν να σχεδιάζουν ορισμένες καταστάσεις για τους ανθρώπους ... θα βοηθήσω τους ερευνητές στη βιβλιοθήκη ... θα συμβάλλω στον συντονισμό των επιλογών στη σφαίρα της ζωής (εννοεί τον Στίβο) - τέτοια πράγματα. |  |
| Δρ. Ν: Όμπιντομ, θέλω να σου κάνω μια προσωπική ερώτηση. Αν ως ψυχή είχα κάποιο ελεύθερο χρόνο ανάμεσα στις ενσαρκώσεις, θα μπορούσα να επιστρέψω στη γενέτειρά μου όπως αυτή ήταν όταν εγώ ήμουν ακόμα ένα αγόρι και να ξαναδώ τον εαυτό μου με την οικογένεια και τους φίλους μου σε σκηνές από το παρελθόν; Δεν εννοώ να το αναπαραστήσω όλο αυτό στον πνευματικό κόσμο, αλλά να επιστρέψω στ' αλήθεια στη Γη σε ασώματη κατάσταση, όπως έκανες εσύ στον Γαλάθ. Α: (χαμογελάει) Σίγουρα ... θα χρειαζόσουν βέβαια κάποια βοήθεια από έναν ταλαντούχο δάσκαλο πριν τα καταφέρεις και μόνος σου. Μην περιμένεις βέβαια να τριγυρνάς εδώ κι εκεί κάνοντας αλλαγές, (σαρδόνια) Θυμήσου, τότε θα ήσουν ένα φάντασμα. | |
| Ελεύθερη Βούληση | |
 | Σε μία από τις διαλέξεις μου στο Βανκούβερ, μία γυναίκα σηκώθηκε όρθια και άρχισε να φωνάζει: «Εσείς, οι γκουρού της Νέας Εποχής, απ' τη μια μας λέτε ότι έχουμε ελεύθερη βούληση να κάνουμε επιλογές στη ζωή μας, κι απ' την άλλη ότι έχουμε προδιαγραφεί να ακολουθήσουμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο εξαιτίας του κάρμα των προηγούμενων ζωών. Τι από τα δύο ισχύει; Δεν έχω ελεύθερη βούληση στη ζωή μου διότι βρίσκομαι στο έλεος δυνάμεων που δεν ελέγχω. Η ζωή μου είναι μια ζωή θλίψης.» Όταν τελείωσα την ομιλία μου, κάθισα δίπλα σ' αυτή τη γυναίκα για λίγα λεπτά και έμαθα ότι ο 19χρονος γιός της είχε σκοτωθεί πρόσφατα με τη μοτοσικλέτα. |
Οι άνθρωποι νομίζουν ότι η ελεύθερη βούληση και το πεπρωμένο είναι αντιτιθέμενες δυνάμεις. Δεν συνειδητοποιούν ότι το πεπρωμένο αντιπροσωπεύει το σύνολο των πράξεών μας σε διάστημα χιλιάδων ετών και σε πλήθος ενσαρκώσεων. Σε όλες αυτές τις ζωές είχαμε την ελευθερία της επιλογής. Η τρέχουσα ζωή μας αντιπροσωπεύει όλες τις περασμένες εμπειρίες, ευχάριστες όσο και δυσάρεστες, κι έτσι είμαστε το αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων επιλογών μας. Ας προσθέσουμε σ' αυτό και το γεγονός ότι ενδέχεται να έχουμε βάλει σκόπιμα τον εαυτό μας σε κάποιες καταστάσεις ώστε να ελέγξουμε πώς θα αντιδράσουμε σε γεγονότα στην τρέχουσα ζωή μας και τις οποίες δεν μπορεί να συλλάβει ο συνειδητός μας νους. Αλλά κι αυτό ακόμα αφορά προσωπικές επιλογές. Κατοικούμε σ' ένα συγκεκριμένο σώμα για πολλούς λόγους. Ο νεαρός μοτοσικλετιστής, σύμφωνα με τα λεγόμενα της μητέρας του, ζούσε για την ταχύτητα και ουσιαστικά «φτιαχνόταν» από τους κινδύνους της εμμονής του. | |
| Καθώς το τελευταίο κομμάτι μου για το χρόνο άνοιξε την πόρτα σε μελλοντικές πιθανότητες και δυνατότητες, κρίνω σκόπιμο να εξετάσουμε λίγο βαθύτερα τις διακλαδώσεις της ελεύθερης βούλησης. Η μετενσάρκωση δεν θα σήμαινε τίποτα αν τα πάντα στη ζωή ήταν προδιαγεγραμμένα. Στις παρατηρήσεις μου σχετικά με τις γραμμές του χρόνου, διατύπωσα την άποψη ότι το μέλλον μπορεί να υφίσταται σε πολλές πραγματικότητες. Οι άνθρωποι που έχουν προαίσθηση για το μέλλον, μπορεί να είναι σωστοί ή να λανθάνουν. Αν κάποιος είδε τον εαυτό του να σκοτώνεται σε έναν ορισμένο τόπο και χρόνο και αυτό τελικά δεν συνέβη, σημαίνει ότι αυτή η δυνητική αιτιότητα δεν ήταν παρά η έσχατη των εναλλακτικών πιθανοτήτων. |  |
| Έχω ένα μικρό αλλά πολύ απτό παράδειγμα της ελεύθερης βούλησης, που αποκαλύπτει πώς ακόμα και οι ασώματες ψυχές μπορεί να εκπλαγούν από μία ξαφνική απόφαση, η οποία μπορεί να αλλάξει το πιθανό αποτέλεσμα στη ζωή. | |
 | Είχα έναν πελάτη, ο οποίος είχε σκοτωθεί στη Μάχη του Γκέτισμπουργκ το 1863, λίγο μετά την επιστράτευσή του στην Ένωση Στρατού. Το όνομά του ήταν Τζων και ζούσε σε μια μικρή κοινότητα κοντά στο Γκέτισμπουργκ. Αν και μόλις 16 χρονών, ο Τζον και η αγαπημένη του Ρόουζ είχαν αρχίσει να συζητάνε για γάμο. Τη νύχτα, παραμονή της έναρξης της τριήμερης μάχης, ένας αξιωματικός της Ένωσης αναζητούσε έφιππος στην περιοχή του Τζων έναν νεαρό μη μάχιμο, που θα μπορούσε να ιππεύει καλά ώστε να μεταφέρει μηνύματα. Ο Τζων δεν σκόπευε να επιστρατευτεί στον πόλεμο λόγω της ηλικίας του αλλά και γιατί ήταν απαραίτητος στο αγρόκτημα της μητέρας του. Ο αξιωματικός βρήκε τον Τζων και του εξήγησε βιαστικά το επείγον της κατάστασης, υποσχόμενος ότι η στράτευση του Τζων θα έληγε με το τέλος της μάχης. Ο Τζων ήταν εξαιρετικός ιππέας και συμφώνησε αυθόρμητα γιατί «δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία να ζήσω τη μεγάλη περιπέτεια». Έπρεπε να φύγει αμέσως χωρίς να αποχαιρετήσει κανέναν. Την επόμενη μέρα, ο Τζων σκοτώθηκε. |
Ακόμα κι όταν μετεωριζόταν πάνω από το σώμα του, ο Τζων δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έβλεπε τον εαυτό του νεκρό στο χώμα. Με την επιστροφή του στην πνευματική του ομάδα ο Τζων συναντήθηκε με την Ρόουζ - εκείνο το μέρος της ουσίας της που δεν είχε φέρει στη Γη. Τη στιγμή που τον αντίκρισε η Ρόουζ φώναξε: «Γιατί γύρισες πίσω; Σκοπεύαμε να παντρευτούμε!». Οι δύο αυτοί ψυχές-σύντροφοι συνειδητοποίησαν σύντομα ότι ο Τζων είχε επιλέξει ξαφνικά ένα μονοπάτι που παρέκκλινε της ζωής που είχε επιλέξει. Ακόμα κι έτσι, το κάθε μονοπάτι έχει κάποιας μορφής καρμικά ωφελήματα, όπως συνέβη και με την περίπτωση του Τζων και τη σύντομη εμπειρία του στο Στρατό. | |
| Ρώτησα τον πελάτη μου αν στην αίθουσα προβολής του είχαν δείξει σκηνές από όσα επρόκειτο να συμβούν στο Γκέτισμπουργκ. «Όχι», μου απάντησε, «δέχθηκα ό,τι μου έδειξαν μέχρι την ηλικία των 16 ετών, καθώς ήξερα ότι είχαν τους λόγους τους να μου αποκαλύψουν μόνο όσα χρειαζόμουν πραγματικά να γνωρίζω πριν από αυτή τη ζωή. Εμπιστεύομαι τις αποφάσεις των οδηγών μου». Ο Τζων, το αγόρι-στρατιώτης, δεν είχε δει την πιθανότητα του θανάτου του στο Γκέτισμπουργκ κι αυτό είναι χαρακτηριστικό στις περιπτώσεις αυτές. Ωστόσο, τι συμβαίνει με τις περιπτώσεις εκείνες όπου ένας άκαιρος θάνατος αποτελεί πολύ υψηλή πιθανότητα στη ζωή, πράγμα που καθιστά αναγκαίο οι σχεδιαστές να μας δίνουν την ευκαιρία να γινόμαστε εθελοντές για τέτοια σώματα ώστε να επωφεληθούμε από την ευκαιρία; |  |
| Γνωρίζω συναδέλφους που ασχολούνται με την αναδρομή σε προηγούμενες ζωές μέσω ύπνωσης, οι οποίοι έχουν αναφέρει πολυάριθμες περιπτώσεις ηρωικών ψυχών που προσφέρθηκαν εθελοντικά να συμμετάσχουν στο ολοκαύτωμα στη Ναζιστική Γερμανία. Αυτό έχει σίγουρα συμβεί. Ίσως γι' αυτό τόσες πολλές από τις ψυχές αυτές των στρατοπέδων συγκέντρωσης ζουν τώρα νέες ενσαρκώσεις στην Αμερική. Υπάρχουν εναλλακτικές για όλων των ειδών τις καταστροφές. Όσον αφορά στις ιδιαίτερα σοβαρές καταστάσεις, οι ψυχές μερικές φορές προετοιμάζονται για όσα τους περιμένουν, παρακολουθώντας πρόβες προ-ενσάρκωσης, όπως φαίνεται και από τα λόγια ενός πελάτη: | |
 | «Θυμάμαι να περνώ μπροστά από μία μεγάλη ομάδα ψυχών σε ένα προπαρασκευαστικό τμήμα, όπου οι ψυχές ήταν συγκεντρωμένες σ' ένα αμφιθεατρικό χώρο. Άκουγαν έναν ομιλητή, ο οποίος τους μιλούσε για την αξία της ζωής ακόμα κι αν επρόκειτο να πάνε στη Γη για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Είχαν όλες τους προσφερθεί εθελοντικά να παραστούν σε κάποιας μορφής καταστροφή όπου θα σκοτώνονταν όλες μαζί. Τους έλεγαν να είναι προετοιμασμένες ψυχολογικά και να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο το χρόνο που θα είχαν στη διάθεσή τους και ότι αν το επιθυμούσαν, οι επόμενες ζωές τους θα μπορούσαν να έχουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια.» |
Περίπτωση 64 | |
| Αυτή είναι μια Περίπτωση ευθανασίας, που αφορά μία γυναίκα ονόματι Σάντυ. Η Σάντυ μού έδωσε κάποιο άλλο παράδειγμα ενός περιστατικού όπου μία σκηνή θανάτου μελλοντικής ζωής επιδείχθηκε στους βασικούς ενδιαφερόμενους. Όπως συμβαίνει συχνά με τις ψυχές, που πρέπει να παραστούν μάρτυρες του θανάτου τους πριν από το ξεκίνημα μιας ζωής, ο εθελοντισμός αποτελεί μέρος του συμβολαίου. Κατά την πρώτη μου συνέντευξη με την Σάντυ, έμαθα ότι ήταν στενά συνδεδεμένη με τον αδελφό της, τον Κιθ, κι ότι ήταν μέλη μιας πολυμελούς οικογένειας. |  |
| Καθώς ήταν η μεγαλύτερη αδελφή του, η Σάντυ τον φρόντιζε σαν μητέρα όσο μεγάλωναν. Ο Κιθ ήταν ένα θερμόαιμο αγόρι που πέρασε την εφηβεία του στο «κόκκινο» οδηγώντας γρήγορα αυτοκίνητα και έχοντας αρκετά μπλεξίματα με το νόμο. Σύμφωνα με την Σάντυ, ο Κιθ ζούσε σαν να ήθελε να πεθάνει. Πρόσθεσε μάλιστα ότι ο Κιθ είχε βλάψει κάποιους ανθρώπους στα πλαίσια της σκανδαλώδους ζωής του, είχε όμως καλή καρδιά και ο ζήλος του να ζει την κάθε μέρα στο έπακρο ήταν κολλητικός. | |
 | Η Σάντυ είχε πάντα το προαίσθημα ότι ο αδελφός της θα πεθάνει νέος. Στα 27 του χρόνια, στον Κιθ διαγνώστηκε Αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS) και δύο χρόνια αργότερα πέθανε. Η ALS είναι μία εκφυλιστική νόσος των κινητικών νευρώνων η οποία εξελίσσεται σε μυϊκή ατροφία μέσα σε ένα-δυο χρόνια. Στα τελικά στάδια της νόσου πολλοί ασθενείς χρειάζονται μηχανική αναπνευστική υποστήριξη και λαμβάνουν μεγάλες ποσότητες μορφίνης για να αντιμετωπίσουν τους αφόρητους πόνους. |
| Όταν η Σάντυ έφτασε στην πνευματική της ομάδα, κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μας, ανακαλύψαμε ότι τα δύο αδέλφια ήταν αδελφές ψυχές. Ο Κιθ ήταν ο πλακατζής-φαρσέρ της ομάδας τους και κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων στο παρελθόν ήταν μάλλον απρόσεκτος με τα συναισθήματα των άλλων. Σε συζητήσεις με τον οδηγό του και μέλη της ομάδας, ο Κιθ είχε αναγνωρίσει πόσο σημαντικό ήταν να μάθει την ταπεινότητα για να προχωρήσει. Τολμηρή ψυχή καθώς ήταν, ζήτησε μια ενσάρκωση όπου θα του δινόταν μία δυνατή πρόκληση για την απόκτηση της ταπεινότητας, αντί να αναπτύξει αυτό το μάθημα σε πολλές ζωές. Είχε προειδοποιηθεί ότι οι ζωές με επιταχυμένη εξέλιξη μπορεί να αποδειχθούν πολύ σκληρές. Ο Κιθ ανακοίνωσε ότι ήταν έτοιμος. Στο Στίβο έπρεπε να πιεί το πικρό ποτήρι αφού ανακάλυψε ότι θα πήγαινε εθελοντής σε ένα αθλητικό σώμα, το οποίο θα ακινητοποιείτο από ALS. |  |
| Η Σάντυ είπε ότι υπήρξε μια στιγμή στο χώρο επιλογής ζωής, κατά την οποία ο αδελφός της έπαθε πλήρη συσκότιση. Παραθέτω την αφήγησή της στη συνεδρία μας, από αυτό το σημείο και κάτω. Δρ. Ν: Σε παρακαλώ, πες μου όσα περισσότερα μπορείς για την αντίδραση του Κιθ στο σώμα που του προσφέρθηκε. Α: (με επισημότητα στη φωνή) Του έδειξαν τη χειρότερη εκδοχή - το σώμα του πριν και μετά το χτύπημα της αρρώστιας. Το πώς θα έχανε την ανεξαρτησία του και θα εξαρτιόταν από μας. Δεν του έκρυψαν τίποτα. Ο Κιθ είδε ότι στην αρχή της αρρώστιας του θα υπήρχε πολλή αυτο-λύπηση και ενοχές, μετά φοβερός θυμός, αλλά ότι αν αγωνιζόταν, θα μάθαινε. Δρ. Ν: (μεταφέρομαι από τον τρέχοντα χρόνο στον πνευματικό κόσμο με τη Σάντυ). Και έμαθε; Α: Ω, ναι. Προς το τέλος ο Κιθ ανέπτυξε ηρεμία, δεκτικότητα και έδειξε εκτίμηση για όσα κάναμε γι' αυτόν. Δρ. Ν: Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να μου εξηγήσεις σχετικά με το πώς προετοιμάστηκε ο Κιθ γι' αυτή τη ζωή μαζί σου; Α: (μετά από μια μεγάλη παύση το πρόσωπο της πελάτισσάς μου παίρνει μια έκφραση συγκατάθεσης) Θα σου πω. Θα είναι καλό να μιλήσουμε γι' αυτό ... Δεν το έχω πει σε κανέναν μέχρι τώρα, (αρχίζει να κλαίει και εγώ εστιάζομαι στο να την κρατήσω συγκεντρωμένη) Δρ. Ν: Αν σου είναι ιδιαίτερα επίπονο, δεν χρειάζεται να το κάνουμε. | |
| Α: Όχι, το θέλω. (παίρνει βαθιά ανάσα) Καθώς ετοιμαζόμασταν να έρθουμε σ' αυτή τη ζωή, εγώ επρόκειτο να είμαι το μεγαλύτερο παιδί στην οικογένειά μας κι έτσι ήρθα πρώτη. Είχαμε μια μεγάλη συζήτηση πριν την ενσάρκωσή μου. Ο Κιθ έλεγε ότι ήταν προετοιμασμένος να υποφέρει αλλά όταν θα έφτανε στο σημείο της παντελούς ανικανότητας - όταν δεν θα άντεχε άλλο - εγώ θα έπρεπε να διακόψω τη μηχανική υποστήριξη και να τον ελευθερώσω. Δρ. Ν: Θα το έκανες αυτό μέσα στο νοσοκομείο; |  |
| Α: Έτσι το είχαμε σχεδιάσει στον πνευματικό κόσμο, αλλά μετά, δόξα τω Θεώ, τον έστειλαν στο σπίτι για τις τελευταίες επτά εβδομάδες του, πράγμα που διευκόλυνε το σχέδιό μας. Δρ. Ν: Αυτό γίνεται για τον πόνο; Σίγουρα ο Κιθ θα έπαιρνε παυσίπονα. Α: Η μορφίνη μπορεί να λειτουργήσει μέχρις ενός σημείου. Οι τελευταίες επτά εβδομάδες ήταν φριχτές παρά την αναπνευστική υποστήριξη και τα παυσίπονα. Οι πνεύμονές του είχαν προσβληθεί σε τέτοιο βαθμό που, προς το τέλος, δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε να μιλήσει. Δρ. Ν: Καταλαβαίνω. Πες μου για το σχέδιο που είχατε εκπονήσει στον πνευματικό κόσμο εσύ κι ο Κιθ πριν αρχίσουν οι ζωές σας. Α: (αναστενάζει) Αρχίσαμε την άσκησή μας δημιουργώντας ένα κρεβάτι και το σύστημα μηχανικής υποστήριξης που είχε δει ο Κιθ στην αίθουσα προβολής. Είχε αποτυπώσει όλες τις λεπτομέρειες στο μυαλό του. Στη συνέχεια κάναμε διάφορες πρόβες καθώς νόμιζα ότι θα έπρεπε να ξεγλιστρήσω από γιατρούς και νοσοκόμες. Εξασκήθηκα πάνω στο μηχάνημα και μελέτησα τα πρώιμα προειδοποιητικά σήματα της νόσου του. Στην πρόβα εντοπίσαμε τα σημάδια που θα μου έδινε ο Κιθ και τα οποία θα έδειχναν ότι ήταν έτοιμος να απαλλαγεί από το μαρτύριό του. Στο τέλος, ζήτησε να του υποσχεθώ ότι θα παραμείνω δυνατή και τίποτα δεν θα με αποτρέψει στις τελευταίες στιγμές. Του έδωσα πρόθυμα αυτή την υπόσχεση. | |
 | Όταν η Σάντυ ανέκτησε πλήρη συνείδηση, συζητήσαμε το ρόλο της στο θάνατο του αδελφού της. Είπε ότι όταν αναδύθηκε μία συγκεκριμένη οσμή, ή «οσμή θανάτου» από την περιοχή του θώρακα του Κιθ, ήξερε ότι είχε έρθει η ώρα να προετοιμαστεί. Οφείλω να προσθέσω ότι αυτό το σημάδι του σώματος δεν σήμαινε απαραίτητα ότι ο Κιθ επρόκειτο να πεθάνει άμεσα. Σχεδόν χωρίς να το σκεφτεί, η Σάντυ ψιθύρισε στο αυτί του αδελφού της: «Κιθ, είσαι έτοιμος να φύγεις;» Και τότε ήρθε το προσυμφωνημένο σήμα. Εκείνη τη στιγμή ο Κιθ τέντωσε ορθάνοιχτα τα μάτια του και τα έκλεισε τρεις φορές απαντώντας «ναι». Με απόλυτη ηρεμία η Σάντυ αποσύνδεσε το μηχάνημα υποστήριξης του Κιθ. Ο γιατρός ήρθε στο σπίτι λίγο αργότερα, βρήκε το μηχάνημα συνδεδεμένο ξανά και ανακοίνωσε το θάνατο του Κιθ. |
| Στη διάρκεια της υπόλοιπης ημέρας η Σάντυ δεν αισθανόταν καμία τύψη. Το ίδιο βράδυ, όταν έπεσε στο κρεβάτι της, μία αμφιβολία τρύπωσε στο μυαλό της για τις αυτόματες αντιδράσεις της, και αναρωτήθηκε αν έπραξε σωστά. Μετά από ώρες ανησυχίας και αϋπνίας, την πήρε ένας σπασμωδικός ύπνος. Σύντομα ο Κιθ ήρθε σ' αυτήν μέσα από ένα όνειρο. Χαμογελώντας με ευγνωμοσύνη, της διαμήνυσε ότι είχε κάνει τα πάντα τέλεια κι ότι την αγαπούσε. Λίγες εβδομάδες αργότερα η Σάντυ διαλογιζόταν και είδε σε όραμα τον αδελφό της να κάθεται σ' έναν πάγκο και να συζητά με «δύο μοναχούς που φορούσαν χιτώνες». Ο Κιθ γύρισε προς αυτήν, της χαμογέλασε και της είπε: «Κράτα γερά, Αδελφούλα μου!» |  |
Σύμφωνα με κάποιον θρησκευόμενο, η ζωή αυτού του ανθρώπου δεν ανήκε στον ίδιο αλλά στο Θεό. Παρ' όλο που είναι αλήθεια ότι τα σώματά μας μάς δίνονται μέσω μιας πράξης θεϊκής δημιουργίας, η ζωή του καθενός ανήκει τελικά στον ίδιο. Το δικαίωμα στο θάνατο είναι ένα καυτό θέμα συζήτησης σε νομικούς κύκλους σήμερα, κυρίως επειδή αφορά την υποβοηθούμενη αυτοκτονία των ανίατα ασθενών από τους γιατρούς. Γνωρίζοντας όλα όσα γνωρίζω για το πώς οι ψυχές μας επιλέγουν τη ζωή τους και την ελεύθερη βούληση που έχουν να κάνουν αλλαγές στη διάρκεια αυτής της ζωής, πιστεύω ότι έχουμε σαφέστατα το δικαίωμα να επιλέγουμε το θάνατο όταν δεν απομένει καμία ποιότητα ζωής και δεν υπάρχει πιθανότητα ίασης. Δεν θεωρώ σκόπιμο να παρατείνεται η υποβάθμιση της ανθρώπινης ύπαρξής μας. | |
| Οι Ψυχές των Νεαρών | |
 | Η απώλεια ενός Παιδιού Ο Στίβος αντιπροσωπεύει έναν κύκλο ζωής, το θάνατο και την αναγέννηση. Για τις ψυχές, τα παιδιά παίζουν ζωτικό ρόλο όσον αφορά την επαναφορά τους στη ζωή. Ποιες είναι οι πνευματικές επιπλοκές όταν αυτός ο υψηλά λειτουργικός οργανισμός πεθάνει πριν καλά καλά ξεκινήσει; Πολλοί γονείς, που θρηνούν το χαμό των παιδιών τους, μου έχουν στείλει επιστολές ρωτώντας με για το νόημα που υπάρχει στον άκαιρο θάνατο ενός παιδιού και αυτές οι επιστολές είναι δύσκολο να απαντηθούν. Όσοι από μας δεν έχουν περάσει την αγωνιώδη εμπειρία της απώλειας ενός παιδιού, μπορούν μόνο να φαντάζονται τι πόνος είναι αυτός. |
| Ορισμένοι άνθρωποι που χάνουν ένα παιδί βγάζουν το λάθος συμπέρασμα ότι η τραγική απώλειά τους είναι το αποτέλεσμα ενός καρμικού χρέους, που πρέπει να ξεπληρώσουν επειδή σε μια προηγούμενη ζωή είχαν εμπλακεί σε κάποια παραβατική συμπεριφορά παιδικής κακοποίησης. | |
| Αν το παιδί που χάθηκε ήταν έφηβος, ή ακόμα μεγαλύτερο, οι καρμικές δυνάμεις που οδήγησαν στο θάνατο σχετίζονται συνήθως άμεσα με το νεαρό άτομο και πολύ λιγότερο με τους γονείς. Επιπλέον, ακόμα κι όταν ο θάνατος ενός παιδιού εμπλέκει καρμικά τον γονέα, το μάθημα αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι ο γονέας υπήρξε δράστης παιδικής κακοποίησης σε προηγούμενη ζωή. Το μάθημα θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα πολλών άλλων στοιχείων, συμπεριλαμβανόμενης και της ανορθόδοξης συμπεριφοράς. Μία από τις πελάτισσές μου, που με επισκέφθηκε ένα χρόνο μετά το χαμό της οκτάχρονης κόρης της, μοιράστηκε μαζί μου την παρακάτω ιστορία. |  |
 | «Ήμουν ένας εύπορος προεστός στο Λονδίνο, τον 19ο αιώνα. Έδινα ελάχιστη σημασία στον πόνο των μικρών άστεγων παιδιών που βρίσκονταν στο δρόμο γύρω από τον πύργο μου. Παρέμενα απαθής αγνοώντας την έκκλησή τους επειδή δεν ήταν δικά μου παιδιά. Στο μυαλό μου η ευθύνη βάρυνε τους γονείς τους ή το κράτος και δεν είχαν καμία σχέση με μένα. Απέστρεφα το βλέμμα παρ' όλο που είχα τόσα πολλά χρήματα, ικανά να στηρίξουν ένα ολόκληρο ορφανοτροφείο και ένα ασφαλές καταφύγιο για νεαρές ανύπαντρες μητέρες κοντά στο σπίτι μου. |
| Γνώριζα ότι αυτές οι υπηρεσίες αγωνίζονταν με νύχια και με δόντια να αντεπεξέλθουν και δεν έκανα τίποτα. Ανάμεσα στις ζωές μου αποφάσισα να διορθώσω τις υπεροπτικές μου συμπεριφορές. Δέχθηκα να βιώσω την αγωνία του να αγαπώ το δικό μου παιδί και να το χάσω. Θεέ μου, τι πόνος! Αλλά μαθαίνω τη συμπόνια.» Οι ψυχές δεν διορίζονται τυχαία στα μωρά. Όταν μία μητέρα χάσει για οποιοδήποτε λόγο το μωρό της, έχω διαπιστώσει ότι κατά πάσα πιθανότητα η ψυχή αυτού του μωρού θα επιστρέψει ξανά στην ίδια μητέρα με το επόμενο παιδί της. Αν η μητέρα αυτή δεν κάνει άλλο παιδί, η ψυχή ενδέχεται να επιστρέψει σε κάποιο άλλο κοντινό μέλος της οικογένειας, καθώς αυτή ήταν η αρχική πρόθεση. Οι ψυχές αποκαλούν εμβόλιμες τις ζωές αυτές που είναι σύντομες και έχουν έναν ακόμα σκοπό για τον γονέα. Ακολουθεί ένα παράδειγμα: | |
| «Ενώθηκα με ένα έμβρυο στον τέταρτο μήνα για μία ύπαρξη διάρκειας τριών μηνών. Στη διάρκεια αυτή, η μητέρα μου έπρεπε να νιώθει την ενέργεια της ψυχής μου για να γνωρίσει πόσο σημαντικό είναι το να δίνεις και να χάνεις τη ζωή. Δεν ήθελα να αφήσω τη θλίψη της απώλειάς μου να κάμψει το κουράγιο της να ξαναπροσπαθήσει. Γνωρίζαμε ότι αυτό το έμβρυο δεν θα ολοκλήρωνε τον κύκλο της ζωής του, αλλά υπήρχε μεγάλη πιθανότητα για ένα δεύτερο παιδί μετά από μένα και ήθελα να έχω μαζί της αυτή τη συντροφικότητα. Δεν συνειδητοποιεί ότι κάποτε υπήρξα ο γιός της και τώρα είμαι η κόρη της. Νομίζω ότι κατάφερα να γλυκάνω την πίκρα και τη θλίψη της στέλνοντας στη μητέρα μου κάποιες καταπραϋντικές σκέψεις για όλα τα ήσυχα βράδια ανάμεσα στις δύο εγκυμοσύνες της.» |  |
 | Οι ψυχές των μωρών και των μικρών παιδιών που πεθαίνουν, δεν ανεβαίνουν στον πνευματικό κόσμο μόνες τους. Πνευματικοί οδηγοί, φροντιστές των νέων, ή ένα μέλος από την ομάδα ψυχών του παιδιού έρχονται συχνά να συναντήσουν αυτές τις ψυχές πριν ακόμα εγκαταλείψουν τη Γη. Αν ένας γονιός σκοτωθεί την ίδια στιγμή με το μικρό παιδί του, μένουν μαζί, όπως δείχνει το επόμενο απόσπασμα: «Αφού εγώ και ο γιός μου σκοτωθήκαμε από επίθεση ληστών (Σουηδία, 1842), τον παρηγορούσα καθώς ανεβαίναμε μαζί. Επειδή ήταν πολύ μικρός, αρχικά ήταν αποπροσανατολισμένος και συγχυσμένος. Κράτησα τον γιο μου κοντά μου και του είπα πόσο πολύ τον αγαπούσα κι ότι επιστρέφαμε στο σπίτι. Όπως ανεβαίναμε μαζί, του είπα ότι σύντομα θα συναντούσαμε τους φίλους μας και μετά χωρίσαμε για ένα διάστημα, πριν ενωθούμε και πάλι.» |
| Νέες Συνεργασίες Σώματος-Ψυχής | |
| Η ψυχή είναι τώρα έτοιμη να αναχωρήσει για μία ακόμα περιπέτεια επανενσάρκωσης με ελπίδες και προσδοκίες, για ένα νέο φρέσκο ρόλο στη ζωή. Η σύμπραξη ανάμεσα στον φυσικό και τον αιθερικό νου, με την οποία εισάγεται ένα ολόκληρο ανθρώπινο ον στον κόσμο, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μια αρμονική ή δυσαρμονική προσαρμογή κατά τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας. Ακόμα κι έτσι, αυτό που μετράει περισσότερο είναι το αποτέλεσμα και ο τρόπος που τελειώνουμε την πορεία του ταξιδιού μας. |
 | Στη διάρκεια της ζωής μας, η ψυχή και το σώμα είναι τόσο αλληλένδετα ώστε η δυαδικότητα της έκφρασης μπορεί να μας μπερδέψει για το ποιοι πραγματικά είμαστε. Οι πολυπλοκότητες αυτής της σύνδεσης μεταξύ σώματος και ψυχής αντιπροσωπεύουν μία συμμαχία μιας μακράς εξελικτικής πορείας που ίσως και να χρονολογείται από την Ύστερη Πλειστόκαινη εποχή, όταν τα ανθρωποειδή σ' αυτόν τον πλανήτη κρίθηκαν κατάλληλα για την αποίκιση των ψυχών. Τα παλαιότερα τμήματα του σύγχρονου εγκεφάλου μας εξακολουθούν να παραμένουν στη θέση τους ως μηχανισμοί επιβίωσης. |
| Μερικές ψυχές, όταν εισέρχονται σε ένα έμβρυο, αναγνωρίζουν ότι αγγίζουν κάποια πρωτόγονα τμήματα του εγκεφάλου. Πρόκειται για τις περιοχές που ελέγχουν τις σπλαχνικές σωματικές αντιδράσεις μας και οι οποίες είναι περισσότερο ενστικτώδεις και συναισθηματικές παρά διανοητικές. Μερικοί από τους πελάτες μου έχουν πει ότι ελάχιστοι μόνο εγκέφαλοι, απ' αυτούς με τους οποίους ενώθηκαν, έδειχναν να είναι πιο πρωτόγονοι από όλους τους άλλους. | |
| Το Εγώ έχει προσδιοριστεί ως Εαυτός, θεωρούμενο ως πνευματική ουσία πάνω στην οποία επικάθεται η εμπειρία. Είναι ο λειτουργικός εκείνος οργανισμός - που έχει δημιουργηθεί πριν από την άφιξη της ψυχής - με τον οποίο η ψυχή πρέπει να ενωθεί μέσα σε μία μητέρα. Στην πραγματικότητα, εδώ εργάζονται δύο εγώ και αυτό μου έχει γίνει απόλυτα φανερό κατά τη διάρκεια των υπνώσεων, όταν μεταφέρω τους πελάτες μου στον Στίβο και αργότερα, όταν ενώνονται με ένα έμβρυο. Στο έμβρυο είναι που αρχίζει πραγματικά η σύμπραξη σώματος-ψυχής. |  |
Η ψυχή και ο εγκέφαλος ενός νέου μωρού φαίνεται να ξεκινούν τη σύζευξή τους ως δύο χωριστές και διακριτές οντότητες που γίνονται ένα μυαλό. Ορισμένοι άνθρωποι ενοχλούνται που η θέση μου για τις δύο οντότητες ή, αλλιώς, τη δυαδικότητα σώματος και ψυχής, σημαίνει ότι ενώ ο αθάνατος χαρακτήρας της ψυχής συνεχίζει να ζει, η προσωρινή προσωπικότητα του σώματος πεθαίνει. Ωστόσο, δεν ήταν άλλος παρά η ψυχή που σε συνεννόηση με το μυαλό ενός σώματος, δημιούργησε μία μοναδική προσωπικότητα, του ενός μοναδικού Εαυτού. Παρ' όλο που ο φυσικός οργανισμός του σώματος θα πεθάνει, η ψυχή, που κατοίκησε σ' αυτό το σώμα, δεν ξεχνά ποτέ τον οίκο που την φιλοξένησε και που της επέτρεψε να βιώσει τη Γη σε ένα συγκεκριμένο χωροχρόνο. Έχουμε δει πώς οι ψυχές μπορούν να θυμούνται και να αναβιώνουν το ποιες ήταν σε συγκεκριμένες γραμμές του χρόνου. | |
 | Κάθε φυσικό σώμα έχει τον δικό του μοναδικό σχεδιασμό, οι δε έννοιες, οι ιδέες και οι κρίσεις του κάθε ανθρώπινου μυαλού σχετίζονται άμεσα με την ψυχή που κατοικεί σ' αυτό το σώμα. Οι φυσιολόγοι δεν γνωρίζουν γιατί ένα έντονο συναίσθημα μπορεί να προκαλέσει μια παράλογη συμπεριφορά σε ένα άτομο ενώ αντιμετωπίζεται με λογικές πράξεις από κάποιο άλλο. Για μένα, η απάντηση βρίσκεται στην ψυχή. Για τη διαδικασία ένωσης σώματος-ψυχής, όταν αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη στο έμβρυο του τρέχοντος σώματος κάποιου πελάτη μου, έχω ακούσει πολλές διαφορετικές εκτιμήσεις. Άλλοι μιλούν για καλοκουρδισμένα και άλλοι για αρκετά μπερδεμένα εγκεφαλικά κυκλώματα στο νέο μωρό. Οι παρατηρήσεις μιας ψυχής Επιπέδου V σχετικά με την είσοδό της σ' ένα σώμα είναι διαφωτιστικές σε ότι αφορά τις συνδέσεις: |
| «Δεν υπάρχουν δύο εγκέφαλοι που να είναι δομημένοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Όταν μπαίνω για πρώτη φορά στη μήτρα της μητέρας μου, αγγίζω τον εγκέφαλο απαλά. Πλέω μέσα ... αναζητώντας ... ανιχνεύοντας ... ψάχνοντας. Είναι κάτι σαν όσμωση. Ξέρω αμέσως αν ο συγκεκριμένος εγκέφαλος θα είναι απαλός ή τραχύς στο ταξίδι για την αμοιβαία μας επικοινωνία. Θα δεχτώ περισσότερο τα συναισθήματα της μητέρας μου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρά τις καθαρές σκέψεις της. Έτσι ξέρω αν αυτό το μωρό είναι επιθυμητό ή όχι. Αυτό κάνει και όλη τη διαφορά στο μωρό. Αποφασίζει αν θα έχει ένα καλό ή κακό ξεκίνημα. |  |
Όταν μπαίνω στο έμβρυο ενός μωρού που δεν το θέλουν, μπορώ να κάνω εγώ τη διαφορά σ' αυτό το παιδί, συμβάλλοντας θετικά με τη συμμετοχή της ενέργειάς μου. Όταν ήμουν ακόμα νεαρή ψυχή, θα με πτοούσε η αποξένωση ενός γονιού. Τόσο το παιδί όσο κι εγώ βιώναμε έναν χωρισμό. Εργάζομαι με μωρά εδώ και χιλιάδες χρόνια και μπορώ να χειριστώ οποιοδήποτε παιδί μου δώσουν. Έτσι αισθανόμαστε και οι δύο εκπλήρωση που ερχόμαστε μαζί. Έχω τόση πολλή δουλειά να κάνω στη ζωή ώστε δεν μπορεί να με καθυστερήσει μία σωματική ασυμβατότητα, που τυχαίνει να μην είναι τέλεια για μένα.» | |
 | Οι περισσότερες ψυχές, όταν φτάσουν στο Επίπεδο ΙΙΙ, είναι σε θέση να κάνουν ταχύτατες προσαρμογές από τη στιγμή που θα βρεθούν μέσα σ' ένα έμβρυο. Ένας πελάτης μου είπε ξεκάθαρα: «Όταν μία πολυσύνθετη, υψηλά ανεπτυγμένη ψυχή, συνδυάζεται με έναν νωθρό εγκέφαλο, είναι σαν να διασταυρώνεις ένα άλογο κούρσας με ένα άλλο που σέρνει το άροτρο.» Συνήθως οι πελάτες μου εκφράζουν αυτό το συναίσθημα για τα σώματα με πιο διαφοροποιημένο τρόπο. Υπάρχουν καρμικοί λόγοι για όλα τα ταιριάσματα σώματος-ψυχής. Επίσης, ένα υψηλό IQ δεν αποτελεί ένδειξη εξελιγμένης ψυχής. Δεν είναι το χαμηλό IQ αλλά το διαταραγμένο, παράλογο μυαλό που θέτει προβλήματα στις λιγότερο έμπειρες ψυχές. |
Όσο για το ταίριασμα των σωμάτων με τις ψυχές, οι επιλογές μάς προσφέρονται με καλή πίστη για μία ποικιλία διαγραμμάτων ζωής. Οι επιλογές σώματος στον Στίβο δεν χρησιμοποιούνται ποτέ με σκοπό να μας παγιδέψουν σε κάτι ακατάλληλο για την εξέλιξή μας. Οι σχεδιαστές δεν έχουν πρόθεση να «τυλίξουν» μία ανυποψίαστη ψυχή σ' ένα σώμα «χαμηλής ποιότητας». Υπάρχει λόγος και για τα δύο εγώ πίσω από κάθε ταίριασμα σώματος-ψυχής. Κι ενώ το σώμα, ως μέσον τόσο σωματικής όσο και ψυχικής έκφρασης, δίνει χαρά στην ψυχή είναι ταυτόχρονα ικανό να επιφέρει και μεγάλο πόνο. Το μάθημα αυτής της συγχώνευσης είναι η σφυρηλάτηση μιας αρμονικής ένωσης σώματος και ψυχής έτσι ώστε να λειτουργούν ως μία μονάδα. Παραθέτω δύο παραδείγματα γι' αυτή τη συνεργασία: | |
| «Είμαι μία άστατη, βιαστική ψυχή και προτιμώ επιθετικά σώματα με ισχυρή ιδιοσυγκρασία, που συμπληρώνουν τις τάσεις μου. Δεν μπορώ ποτέ να χαμηλώσω ταχύτητα. Πρέπει να παραδεχτώ ότι τα ήσυχα σώματα που δεν έχουν πολεμικά μυαλά με ηρεμούν, αλλά τότε έχω την τάση να τεμπελιάζω και να γίνομαι αυτάρεσκος.» |  |
| «Νιώθω άνετα με συναισθηματικά ψυχρούς ξενιστές. Επίσης, μου αρέσουν τα αναλυτικά μυαλά ώστε να μπορούμε να έχουμε όσο χρόνο χρειάζεται πριν λάβουμε αποφάσεις. Μέσα στη Τζέιν είναι σαν να βρίσκομαι σε μια κούρσα με το τραινάκι του λούνα παρκ. Είναι τόσο ριψοκίνδυνη, ορμάει μέσα στις καταστάσεις - εννοώ ότι προσπαθώ να τη συγκρατήσω - αλλά βγαίνει τόσο πολύ εκτός ελέγχου ... κι αυτό μας προξενεί πολύ πόνο. Ωστόσο, υπάρχει και πολλή χαρά - είναι όλα τόσο συναρπαστικά, αλλά τι άγρια κούρσα!» Ορισμένα ταιριάσματα σώματος-ψυχής παράγουν ζωές απόγνωσης και πολύ δύσκολες προκλήσεις. Ωστόσο, μόνο μια-δυο φορές σ' ολόκληρη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας μου συνάντησα ψυχές, που ομολόγησαν ότι ζήτησαν να αντικατασταθούν σ' ένα έμβρυο με το οποίο δεν κατόρθωσαν να προσαρμοστούν με κανένα τρόπο. Και στις δύο περιπτώσεις, μία άλλη ψυχή πήρε τη θέση τους πριν τον όγδοο μήνα. Μία προγεννητική ανταλλαγή λόγω ασυμβατότητας είναι μία εξαιρετικά σπάνια περίσταση αφού γι' αυτό ακριβώς υπάρχει ο χώρος επιλογής της ζωής. | |
 | Σε προηγούμενο Κεφάλαιο, όταν αναφέρθηκα σε ανθρώπους που εμπλέκονται σε κακουργηματικές πράξεις, εξήγησα πώς ο εσώτερος Εαυτός της ψυχής μας ενδέχεται να μη βρίσκεται σε αρμονία με το σώμα μας. Επίσης, είπα ότι καμία ψυχή δεν είναι εγγενώς κακή όταν ενώνεται με ένα έμβρυο. Ωστόσο, ούτε και η ψυχή έρχεται σ' αυτή την ένωση σαν άγραφο χαρτί. Ο αθάνατος χαρακτήρας μιας ψυχής επηρεάζεται από όλα τα χαρακτηριστικά και την ιδιοσυγκρασία του εγκεφάλου, τα οποία αποτελούν πρόκληση για το επίπεδο ωριμότητας της ψυχής. |
| Έχω υποστηρίξει ότι μερικές ψυχές είναι πιο επιρρεπείς από κάποιες άλλες, γίνονται ευκολότερη λεία αρνητικών επιρροών στη ζωή. Οι περισσότερες από τις Περιπτώσεις σ' αυτό το βιβλίο αντανακλούν ψυχές που είτε αγωνίζονται με όρους αντίθεσης ή εργάζονται σε αρμονική σύνδεση με τα σώματά τους. Οι ψυχές που πολεμούν την ανάγκη τους για έλεγχο μπορεί να μη συγχωνευθούν καλά με ένα σώμα-εγώ που έχει συγκρουσιακές τάσεις. Απ' την άλλη πλευρά, μία προσεκτική, χαμηλής ενέργειας ψυχή, θα μπορούσε να επιλέξει ένα μάλλον παθητικό σώμα με εσωστρεφή ιδιοσυγκρασία, έτσι ώστε να μπορέσει να εγκαταστήσει εκεί την τόλμη σε συνεννόηση με τον ξενιστή της. | |
 | Όταν μία ψυχή ενώνεται με ένα νέο μωρό, μπορώ να είμαι σχεδόν σίγουρος ότι η συνεργασία θα απευθύνεται τόσο στα ελαττώματα της ψυχής όσο και στο σώμα-μυαλό που χρειάζεται η συγκεκριμένη ψυχή. Οι σχεδιαστές επιλέγουν για μας τα σώματα που έχουν στόχο να συνδυάζουν τα ελαττώματα του χαρακτήρα μας με ορισμένες σωματικές ιδιοσυγκρασίες ώστε να παράγουν συγκεκριμένους συνδυασμούς προσωπικότητας. Πελάτες μου, που είναι γιατροί και φυσιολόγοι, μου έχουν δώσει κάποια στοιχεία της ανατομίας που αναφέρονται στις ψυχές οι οποίες εισέρχονται στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο ενός εμβρύου. Η Περίπτωση 66 αποτελεί ένα παράδειγμα. Μετα-υπνωτικές εντολές έδωσαν τη δυνατότητα σε ανθρώπους αυτών των επαγγελμάτων να σχεδιάσουν απλουστευμένα διαγράμματα για το τι προσπαθούσαν να πουν σχετικά με αυτές τις συνδέσεις ενώ βρίσκονταν σε ύπνωση. Αυτό με βοήθησε να αντιληφθώ βαθύτερα το θέμα. |
Περίπτωση 66 | |||
| Δρ. Ν: Θα ήθελα να μάθω αν για σένα η αρχική μετάβαση μέσα στο έμβρυο είναι πάντα ίδια. Α: Όχι, δεν είναι. Ακόμα και όταν έχω ακτινογραφική όραση μέσα στο μυαλό του παιδιού κατά την επιλογή ζωής, δεν αποκλείεται και πάλι να έχω μια τραχιά είσοδο. Δρ. Ν: Δώσε μου το πιο πρόσφατο δικό σου παράδειγμα δύσκολης εισόδου. Α: Πριν από τρεις ζωές ενώθηκα με έναν ιδιαίτερα άκαμπτο, μη δεκτικό εγκέφαλο. Αισθάνθηκε την παρουσία μου ως εισβολή. Αυτό ήταν ασυνήθιστο, γιατί τα περισσότερα από τα σώματα που με φιλοξένησαν είχαν δεχτεί την παρουσία μου. Συνήθως θεωρούμαι ένας νέος συγκάτοικος. |  | ||
Δρ. Ν: Λες δηλαδή, ότι αυτό το συγκεκριμένο σώμα που σε φιλοξένησε αισθάνθηκε πως ήσουν μία ξένη παρουσία την οποία θα έπρεπε να απορρίψει; Α: Όχι, ήταν ένα βαρετό μυαλό με θύλακες πυκνής ενέργειας. Η άφιξή μου ήταν μια εισβολή στην έλλειψη νοητικής δραστηριότητας ... υπήρχε ... απομόνωση μεταξύ των τμημάτων του εγκεφάλου ... που δημιουργούσαν αντίσταση στην ... επικοινωνία. Τα ληθαργικά μυαλά απαιτούν συνήθως μεγαλύτερη προσπάθεια απ' την πλευρά μου. Αντιστέκονται στην αλλαγή. Δρ. Ν: Αλλαγή τίνος πράγματος; Α: Του να βρίσκομαι στο χώρο του, απαιτώντας κάποια αντίδραση για να χειριστώ αυτό το γεγονός. Προκάλεσα το μυαλό αυτό να σκεφτεί και δεν ήταν ένα περίεργο μυαλό. Άρχισα να πατάω κουμπιά και ανακάλυψα ότι δεν ήθελε την κλήση μου. Δρ. Ν: Τι περίμενες; Α: Από την επισκόπησή μου στη σφαίρα (τον Στίβο), είδα το τελικό αποτέλεσμα ενός ενήλικου μυαλού αλλά δεν είδα όλες τις δυσκολίες με το μυαλό του μωρού ... όταν αυτό ήταν νέο. Δρ. Ν: Καταλαβαίνω, λες λοιπόν ότι αυτό το μυαλό θεώρησε τη διείσδυσή σου ως απειλή; Α: Όχι, απλά μια ενόχληση. Τελικά, έγινα δεκτός και το παιδί κι εγώ προσαρμοστήκαμε αμοιβαία. | |||
| Δρ. Ν: Ας επιστρέψουμε σ' αυτό που είπες για το πάτημα των κουμπιών. Εξήγησέ μου, σε παρακαλώ, τι σημαίνει αυτό για σένα σε μία κανονική είσοδό σου σε έμβρυο της επιλογής σου. Α: Όταν εισέρχομαι σ' έναν αναπτυσσόμενο εγκέφαλο, έχω συνηθίσει να το κάνω γύρω στον τέταρτο μήνα - οι οδηγοί μας μάς δίνουν κάποιο περιθώριο σ' αυτό το θέμα - αλλά δεν μπαίνω ποτέ μετά τον έκτο μήνα. Όταν μπαίνω στη μήτρα της μητέρας δημιουργώ ένα κόκκινο φως στεγανής ενέργειας και το κατευθύνω κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης του μωρού - ακολουθώντας ένα δίκτυο νευρώνων προς τον εγκέφαλο. |  | ||
Δρ. Ν: Γιατί το κάνεις αυτό; Α: Αυτό μου δείχνει την επάρκεια της μετάδοσης σκέψης - τους αισθητήριους ηλεκτρονόμους ... Δρ. Ν: Μετά, τι κάνεις; Α: Παίζω με το κόκκινο φως μου γύρω από τη σκληρά μήνιγγα - τον εξωτερικό φλοιό του εγκεφάλου ... απαλά ... Δρ. Ν: Γιατί κόκκινο φως; Α: Αυτό μου επιτρέπει να είμαι ... ιδιαίτερα ευαίσθητος στα φυσικά συναισθήματα αυτού του νέου ανθρώπου. Αναμιγνύω τη ζεστασιά της ενέργειάς μου με τα μπλε-γκρι χρώματα της εγκεφαλικής ύλης. Πριν φθάσω εκεί, ο εγκέφαλος είναι απλώς γκρι. Αυτό που κάνω είναι απλά να ανάβω τα φώτα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο που έχει στη μέση ένα δέντρο. Δρ. Ν: Με μπέρδεψες. Εξήγησέ μου για το δέντρο. | |||
| Α: (με ένταση) Το δέντρο είναι το στέλεχος. Σταθμεύω τον εαυτό μου ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου ώστε να έχω μια σφαιρική άποψη για το πώς θα λειτουργήσει αυτό το σύστημα. Μετά κινούμαι γύρω από τα κλαδιά του δέντρου για να εξετάσω το κύκλωμα. Θέλω να ξέρω πόσο πυκνή είναι η ενέργεια στους ιστούς γύρω από τον τροχό του εγκεφαλικού φλοιού, που ξετυλίγεται γύρω από το θάλαμο ... Θέλω να μάθω πώς σκέφτεται και αισθάνεται τα πράγματα αυτός ο εγκέφαλος. Δρ. Ν: Πόσο σημαντική είναι η ενεργειακή πυκνότητα ή η απουσία της στον εγκέφαλο; |  | ||
Α: Ένα μυαλό με υπερβολική πυκνότητα σε ορισμένες περιοχές σημαίνει ότι υπάρχουν μπλοκαρίσματα που φράζουν τις γέφυρες της αποτελεσματικής δραστηριότητας μεταξύ των νευρώνων. Θέλω να κάνω κάποιες προσαρμογές σ' αυτές τις μπλοκαρισμένες διόδους με την ενέργειά μου, αν μπορώ - ξέρεις - ενόσω ο εγκέφαλος ακόμα διαμορφώνεται. Δρ. Ν: Μπορείς να διαφοροποιήσεις τον τρόπο που αναπτύσσεται ο εγκέφαλος; Α: (γελάει μαζί μου) Φυσικά! Νόμιζες ότι οι ψυχές είναι επιβάτες ενός τρένου; Διεγείρω τις περιοχές αυτές πολύ ελαφρά. Δρ. Ν: (κάνω πως δεν καταλαβαίνω) Ε, νόμιζα ότι εσύ και το μωρό ... είστε και οι δύο σε μορφή μινιατούρας, εννοώ ... από τον τρόπο που εκδηλώνετε τη νοημοσύνη σας στην αρχή. Α: (γελάει) Όχι μέχρι τη γέννηση. Δρ. Ν: Λες, δηλαδή, ότι μπορείς να βελτιώσεις τη λειτουργία των εγκεφαλικών κυμάτων με όλες αυτές τις δραστηριότητες που περιέγραψες; | |||
| Α: Αυτή είναι η προσδοκία μας. Η όλη ιδέα είναι να ταιριάξεις τα δικά σου δονητικά επίπεδα και ικανότητες με αυτά των φυσικών ρυθμών των εγκεφαλικών κυμάτων ενός μωρού - την ηλεκτρική ροή, (ενθουσιάζεται καθώς περιγράφει) Πιστεύω ότι τα σώματα που με φιλοξενούν είναι ευγνώμονα για την συμβολή μου στη βελτίωση της ταχύτητας της σκέψης πάνω από τις γέφυρες, (σταματά και μετά προσθέτει) Ίσως βέβαια αυτό να είναι ένας ευσεβής πόθος. |  | ||
Δρ. Ν: Τι συμβαίνει αργότερα στον εγκέφαλο με τη συνεχιζόμενη εξέλιξη και την επιρροή των ψυχών ως κινητήριο ερέθισμα; Α: Νοητική τηλεπάθεια. Φυσικά, έχω συναντήσει και νεότερες ψυχές, που παρουσιάζονται πιο αδρανείς από την Περίπτωση 66 μετά την είσοδό τους στο σώμα. Αυτό είναι πολύ καλύτερο από το να αναστατώνεις το παιδί, εξαιτίας της αδεξιότητας των ψυχών, με υπερβάλλοντα ζήλο και έλλειψη πείρας. Η μέση ψυχή διερευνά τον νέο ξενιστή της για πληροφορίες αλλά μ' έναν τρόπο που έχει περιγραφεί σαν: «γαργαλάμε το παιδί για να του δώσουμε ευχαρίστηση.» Στην ουσία, αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός χρόνος για την ένωση ψυχής και σώματος, με τη μητέρα να μπαίνει κι αυτή στην ψυχική διαδικασία της γνωριμίας. Η έδρα της ψυχής δεν περιορίζεται με κανένα τρόπο στον εγκέφαλο. Η ενέργεια της ψυχής ακτινοβολεί σε ολόκληρο το σώμα του παιδιού. Η Περίπτωση 66 είναι ένας γιατρός. Η επόμενη Περίπτωσή μου προέρχεται από έναν πελάτη χωρίς ιατρικό προσανατολισμό στην ένωση των δύο οντοτήτων προκειμένου να σχηματίσουν ένα όλον, καθώς ξεκινά μια νέα ζωή. Η κάθε ψυχή έχει τις δικές της προτιμήσεις ως προς το πότε και πώς θα εισέλθει στο έμβρυο. Η επόμενη Περίπτωση μας δίνει μια ένδειξη των διαδικασιών που χρησιμοποιούνται από μία ιδιαίτερα προσεκτική, εξελιγμένη ψυχή. | |||
| Περίπτωση 67 | |||
| Δρ. Ν: Πες μου, πώς είναι να μπαίνεις στο μυαλό ενός μωρού και πότε μπαίνεις συνήθως; Α: Στην αρχή το αντιμετωπίζω σαν αρραβώνα. Μπήκα στο τωρινό μου σώμα στον όγδοο μήνα. Προτιμώ να μπαίνω στα τελευταία στάδια, όταν ο εγκέφαλος είναι μεγαλύτερος, έτσι ώστε να έχω μεγαλύτερο περιθώριο για δουλειά κατά τη σύζευξη. |  | ||
| Δρ. Ν: Δεν υπάρχει κάποιο μειονέκτημα όταν μπαίνεις αργά; Εννοώ ότι τότε έχεις να κάνεις με ένα πιο ανεξάρτητο άτομο. Α: Μερικοί φίλοι μου το πιστεύουν αυτό, εγώ όχι. Θέλω να μιλάω με το παιδί όταν υπάρχει αμοιβαία μεγαλύτερη επίγνωση. Δρ. Ν: (κάνω τον κουτό για να εκμαιεύσω μια απάντηση) Μίλα - μίλα σ' ένα έμβρυο - τι του λες ...; Α: (γελάει μαζί μου) Φυσικά και αλληλεπιδρούμε με το παιδί. Δρ. Ν: Οδήγησέ με αργά μέσα σ' αυτή τη διαδικασία. Ποιος λέει τι, πρώτος; Α: Το παιδί μπορεί να πει: «Ποιος είσαι;» κι εγώ απαντώ: «Ένας φίλος που ήρθε να παίξει και να γίνει ένα κομμάτι σου». Δρ. Ν: (σκόπιμα προκλητικά) Αυτό δεν είναι παραπλανητικό; Δεν ήρθες να παίξεις. Ήρθες να καταλάβεις το μυαλό του. Α: Ω, σε παρακαλώ! Με ποιον μιλάς; Αυτό το μυαλό και η ψυχή μου δημιουργήθηκαν με σκοπό να συνυπάρξουν. Νομίζεις ότι είμαι ένα είδος ξένου εισβολέα στη Γη; Έχω ενωθεί με μωρά που με καλωσόρισαν σαν να με περίμεναν. Δρ. Ν: Υπάρχουν ψυχές που είχαν διαφορετική εμπειρία. Α: Κοίτα, γνωρίζω και ψυχές που είναι αδέξιες. Μπαίνουν σαν ταύρος σε υαλοπωλείο με την υπερβολική προθυμία τους να αρχίσουν το πρόγραμμά τους. Υπερβολική μετωπική ενέργεια, που όλη μαζί προκαλεί αντίσταση. Δρ. Ν: Στην τρέχουσα ζωή σου, το παιδί ήταν καθόλου ανήσυχο στην είσοδό σου; Α: Όχι, δεν ξέρουν ακόμα αρκετά ώστε να είναι ανήσυχα. Αρχίζω χαϊδεύοντας τον εγκέφαλο. Είμαι σε θέση να προβάλω άμεσα θερμές σκέψεις αγάπης και συντροφικότητας. Τα περισσότερα μωρά με δέχονται σαν να είμαι απλά ένα μέρος του εαυτού τους. Μερικά κάνουν λίγο πίσω - όπως συμβαίνει με το τρέχον σώμα μου. Δρ. Ν: Αλήθεια; Τι ασυνήθιστο συνέβη μ' αυτό το έμβρυο; Α: Δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο. Οι σκέψεις του ήταν: «Τώρα που είσαι εδώ, ποιος θα είμαι εγώ;» | |||
| Δρ. Ν: Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Στην ουσία, το παιδί αναγνωρίζει ότι η ταυτότητά του εξαρτάται από σένα. Α: (υπομονετικά) Το παιδί άρχισε να αναρωτιέται: «Ποιος είμαι;» Μερικά παιδιά έχουν μεγαλύτερη επίγνωση σε σχέση με κάποια άλλα. Μερικά αντιστέκονται, γιατί γι' αυτά είμαστε ένας ερεθισμός για τις αδρανείς απαρχές τους - σαν ένα μαργαριτάρι σ' ένα στρείδι. |  | ||
Δρ. Ν: Ώστε δεν νιώθεις ότι το παιδί αισθάνεται πως εξαναγκάζεται να παραδώσει κάτι από την ατομικότητά του; Α: Όχι, ήρθαμε ως ψυχές να δώσουμε στο παιδί ... βάθος προσωπικότητας. Η ύπαρξή του ενισχύεται από την παρουσία μας. Χωρίς εμάς θα λειτουργούσαν σε μεγάλο βαθμό σαν ανώριμα φρούτα. Δρ. Ν: Άραγε το παιδί καταλαβαίνει τίποτα απ' όλα αυτά πριν τη γέννηση; Α: Το μόνο που ξέρει είναι ότι θέλω να είμαστε φίλοι ώστε να κάνουμε πράγματα μαζί. Αρχίζουμε με το να επικοινωνούμε μεταξύ μας με απλά πράγματα, όπως, για παράδειγμα, με μια άβολη στάση μέσα στη μήτρα της μητέρας. Υπήρξαν φορές που ο ομφάλιος λώρος ήταν τυλιγμένος γύρω από το λαιμό ενός μωρού κι εγώ ηρέμησα αυτό το παιδί γιατί διαφορετικά θα μπορούσε να στριφογυρίζει νευρικά και να χειροτερέψει την κατάστασή του. Δρ. Ν: Συνέχισε, σε παρακαλώ. Πώς βοηθάς το μωρό; Α: Προετοιμάζω το παιδί για τη γέννηση, πράγμα που θα είναι ένα σοκ όταν συμβεί. Φαντάσου πώς είναι να εξαναγκαστείς να βγεις από μία ζεστή, άνετη, ασφαλή μήτρα στα δυνατά φώτα ενός δωματίου νοσοκομείου ... ο θόρυβος ... να πρέπει να αναπνέεις αέρα ... να σε κρατάνε. Το παιδί εκτιμά τη βοήθειά μου γιατί ο πρωταρχικός σκοπός μου τώρα είναι να πολεμήσω το φόβο του, ηρεμώντας τον εγκέφαλο με τις διαβεβαιώσεις μου ότι όλα θα πάνε καλά. | |||
| Δρ. Ν: Αναρωτιέμαι τι γινόταν με τα παιδιά πριν να έρθουν οι ψυχές να τα βοηθήσουν. Α: Ο εγκέφαλος ήταν τότε πολύ πρωτόγονος ώστε να μπορεί να συλλάβει το τραύμα της γέννησης. Υπήρχε μικρή μόνο επίγνωση. (Γελάει) Φυσικά δεν βρισκόμουν κάπου εκεί γύρω αυτή την εποχή. |  | ||
| Δρ. Ν: Είσαι σε θέση να ηρεμείς και τις ανήσυχες μητέρες κατά κάποιο τρόπο; Α: Πρέπει να είμαστε πολύ καταρτισμένοι. Στη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της ύπαρξής μου είχα από ελάχιστη έως καθόλου επιρροή στις μητέρες μου όταν φοβόντουσαν, όταν ήταν θλιμμένες ή θυμωμένες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Θα πρέπει να είσαι ικανός να ευθυγραμμίζεις τις ενεργειακές σου δονήσεις με τον φυσικό σωματικό ρυθμό τόσο του παιδιού όσο και της μητέρας. Πρέπει να εναρμονίσεις τρία σετ επιπέδων ενεργειακών κυμάτων - τα οποία συμπεριλαμβάνουν και το δικό σου - ώστε να ηρεμήσεις τη μητέρα. Μπορεί να χρειαστεί να κατευθύνω το παιδί να κλωτσήσει τη μητέρα για να την υποχρεώσω να αισθανθεί ότι είμαστε εντάξει. Δρ. Ν: Οπότε, υποθέτω ότι με τη γέννηση η σκληρή δουλειά της συγχώνευσης έχει τελειώσει. Α: Για να είμαι ειλικρινής, η συγχώνευση δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί για μένα. Μέχρι την ηλικία των έξι, μιλάω στο σώμα μου σαν να είναι μια ξεχωριστή οντότητα. Είναι καλύτερα να μην πιέσει κανείς προς μία πλήρη συγχώνευση άμεσα. Για ένα διάστημα παίζουμε παιχνίδια σαν δύο άνθρωποι. Δρ. Ν: Έχω προσέξει πολλά μικρά παιδιά να μιλάνε στον εαυτό τους σαν να παίζουν μαζί με κάποιο φανταστικό σύντροφό τους. Πρόκειται για την ψυχή τους; | |||
| Α: (χαμογελάει πλατιά) Σωστά, αν και αρέσει και στους οδηγούς μας να παίζουν μαζί μας όταν είμαστε μικρά παιδιά. Μήπως έχεις επίσης παρατηρήσει ότι και οι ηλικιωμένοι μιλάνε πολύ μόνοι τους; Προετοιμάζονται με τον τρόπο τους για τον χωρισμό στην άλλη άκρη της διαδρομής. Δρ. Ν: Σε γενικές γραμμές, πώς αισθάνεσαι όταν επιστρέφεις στη Γη μετά από κάθε ζωή; |  | ||
| Α: Σαν να μου προσφέρεται ένα δώρο. Είναι ένας τόσο πολύπλευρος πλανήτης. Σίγουρα αυτό το μέρος φέρνει πόνο καρδιάς, είναι όμως και υπέροχο και απίστευτα όμορφο. Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα θαύμα μορφής και δομής. Εξακολουθώ να μένω έκθαμβος με κάθε νέο μου σώμα, με τους πολλούς διαφορετικούς τρόπους που μπορώ να εκφράσω τον εαυτό μου μέσα απ' αυτά τα σώματα, ειδικά με τον πιο σημαντικό τρόπο, που είναι η αγάπη. to-en ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ | ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ | ||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.