4. Το Πεπρωμένο Των Ψυχών - Το Συμβούλιο των Πρεσβυτέρων (Michael Newton)‚

Λίγο μετά την επιστροφή τους στις πνευματικές τους ομάδες, οι ψυχές καλούνται ενώπιον μιας ομάδας σοφών οντοτήτων. Ένα ή δύο επίπεδα πάνω από τους οδηγούς μας, αυτοί οι αναληφθέντες διδάσκαλοι είναι οι πιο εξελιγμένες οντότητες από όσες μπορούν να δουν και να αναγνωρίσουν στον πνευματικό κόσμο οι πελάτες μου που εξακολουθούν να ενσαρκώνονται.

Οι Πρεσβύτεροι συνδυάζουν πολλά χαρακτηριστικά μαζί, μοιάζουν με στοργικούς αλλά σταθερούς γονείς, με διευθύνοντες συμβούλους, με δασκάλους που μας ενθαρρύνουν, μας συμβουλεύουν και μας καθοδηγούν. Αυτό που αισθάνονται οι ψυχές απέναντι στο συμβούλιό τους είναι η ευλάβεια. Στην πραγματικότητα, οι ίδιες οι ψυχές είναι οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού τους. Θεωρώ ότι η κριτική των συντρόφων της πνευματικής μας ομάδας, παρ' όλο που ασκείται με χιούμορ, είναι πολύ πιο αιχμηρή από την κριτική οποιουδήποτε συμβουλίου Πρεσβυτέρων.

Οι Πρεσβύτεροι έχουν τον τρόπο ώστε οι ψυχές που εμφανίζονται ενώπιόν τους να νιώθουν ευπρόσδεκτες απ' την πρώτη στιγμή. Μία από τις πιο προφανείς διαφορές μεταξύ μιας αίθουσας δικαστηρίου στη Γη και μιας πνευματικής συνάθροισης μεγάλων διδασκάλων είναι το γεγονός ότι εδώ όλοι επικοινωνούν μεταξύ τους τηλεπαθητικά. Έτσι, όλοι όσοι παρίστανται γνωρίζουν όλη την αλήθεια για κάθε πτυχή της συμπεριφοράς μας και τις επιλογές μας κατά την τελευταία ζωή. Η παραπλάνηση είναι αδύνατη. Δεν υπάρχει ανάγκη αποδεικτικών στοιχείων, συνηγόρων υπεράσπισης ή ενόρκων. Προκειμένου να μπορέσουν να σχεδιάσουν σωστά το μέλλον μας, οι Πρεσβύτεροι θέλουν να βεβαιωθούν ότι καταλαβαίνουμε απόλυτα τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις μας και ιδιαίτερα πάνω στους άλλους.

Οι Πρεσβύτεροι μας ρωτούν για το πώς αισθανόμαστε σχετικά με τις σημαντικότερες εμπειρίες της ζωής μας και τις πρακτικές μας ασκήσεις. Συζητούν ανοικτά μαζί μας, χωρίς πικρία ή κατηγορίες, για επιθυμητές ενέργειες που δεν πράξαμε καθώς και για εκείνες που απέβησαν αντιπαραγωγικές για την πρόοδό μας. Ανεξάρτητα από το πόσες φορές επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, το συμβούλιό μας έχει απέραντη υπομονή μαζί μας. Εμείς είμαστε πολύ λιγότερο υπομονετικοί με τον ίδιο τον εαυτό μας. Πιστεύω ότι εάν τα συμβούλια όλων των ψυχών από τη Γη, με τις οποίες έχω συνεργαστεί, δεν ήταν τόσο επιεική, η μέση ψυχή πολύ απλά θα τα παρατούσε και δεν θα επέστρεφε πίσω. Οι ψυχές έχουν αυτό το δικαίωμα, να αρνηθούν δηλαδή να επιστρέψουν στη Γη.

Οι Πρεσβύτεροι διερευνούν αν πιστεύουμε ότι το σώμα που μας φιλοξένησε εξυπηρέτησε ή εμπόδισε την εξέλιξη. Το συμβούλιο εξετάζει ήδη το επόμενο πιθανό σώμα μας και το μελλοντικό περιβάλλον. Επιθυμούν να γνωρίζουν πώς βλέπουμε το ενδεχόμενο μιας ακόμα ενσάρκωσης. Πολλοί πελάτες μου έχουν την αίσθηση ότι το συμβούλιό τους δεν έχει ακόμη αποφασίσει για τις μελλοντικές τους ζωές. Τίποτα σε αυτή τη συνάντηση δεν μοιάζει να έχει προαποφασιστεί χωρίς πριν να εξεταστεί.

Ο σκοπός μας στη ζωή αποτελεί ζήτημα υψίστης σημασίας στις συναντήσεις των συμβουλίων. Οι Πρεσβύτεροι γνωρίζουν τα πάντα για μας πριν παρουσιαστούμε, αλλά κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων εξετάζεται πολύ προσεκτικά ο τρόπος με τον οποίο ο νους της ψυχής διασυνδέθηκε με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Γνωρίζουν το ιστορικό μας στα προηγούμενα σώματα που φιλοξένησαν τις ψυχές μας. Αυτό το ιστορικό περιλαμβάνει τον έλεγχο, ή την απουσία ελέγχου, κατά την άσκησή μας πάνω στα χαμηλά ένστικτα και τα αρνητικά συναισθήματα των γήινων σωμάτων στη Γη. Εμμονές, ψευδαισθήσεις και προσκολλήσεις δεν χρησιμοποιούνται ποτέ από τις ψυχές ως δικαιολογία για τη συμπεριφορά τους. Δεν λέω ότι οι ψυχές δεν παραπονιούνται για τις δυσκολίες τους ενώπιον των συμβουλίων. Παρ' όλα αυτά, οι όποιες εκλογικεύσεις για τις δοκιμασίες της ζωής δεν συσκοτίζουν την ωμή ειλικρίνεια.

Το συμβούλιο περιμένει να δει εάν ο εσώτερος αθάνατος χαρακτήρας της ψυχής μας διατήρησε την ακεραιότητά του στην τήρηση των αξιών, των ιδεών και των πράξεων κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης. Θέλουν να μάθουν εάν βυθιστήκαμε στο υλικό σώμα, ή διαπρέψαμε μέσω αυτού. Συγχωνεύθηκε η ψυχή μας αποτελεσματικά ως ένας συνεργάτης του ανθρώπινου εγκεφάλου σε μια αρμονική εξωτερικευμένη ανθρώπινη προσωπικότητα; Τα μέλη του συμβουλίου ρωτούν τις ψυχές σχετικά με τη χρήση της δύναμης. Υπήρξε η επιρροή μας θετική, ή διεφθάρη από την ανάγκη μας να κυριαρχήσουμε στους άλλους; Παρασυρθήκαμε από τις πεποιθήσεις άλλων, χωρίς να επιδείξουμε την προσωπική μας δύναμη, ή κάναμε μια πρωτότυπη συνεισφορά; Το συμβούλιο δεν το απασχολεί ιδιαίτερα το πόσες φορές αποτύχαμε στην πρόοδό μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας, αλλά το αν είχαμε το κουράγιο να σταθούμε στα πόδια μας και να τερματίσουμε αισίως.

Η Εικόνα και η Σύνθεση του Συμβουλίου
Η πολύ νεαρή ψυχή, που έχει έρθει στη Γη λιγότερο από πέντε φορές, βλέπει το συμβούλιο διαφορετικά από όλους τους άλλους πελάτες μου, όπως φαίνεται στο παρακάτω απόσπασμα:
"Είμαστε τέσσερις που παίζουμε πολύ. Κάνουμε διάφορες βλακείες όταν η δασκάλα μας, η Μινάρι, δεν είναι κάπου κοντά. Οι φίλοι μου κι εγώ κρατιόμαστε απ' το χέρι όταν είναι η ώρα να πάμε να συναντήσουμε δύο σημαντικούς ανθρώπους. Πηγαίνουμε σε ένα χώρο γεμάτο φωτεινά χρώματα. Εκεί, σε δύο καρέκλες με ψηλή πλάτη, κάθονται ένας άντρας και μια γυναίκα με πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό τους.
Μόλις έχουν τελειώσει με μια μικρή ομάδα παιδιών, τα οποία μας γνέφουν καθώς φεύγουν από κει. Θα έλεγα ότι και οι δύο είναι γύρω στα 30. Θα μπορούσαν να ήταν και γονείς μας. Είναι στοργικοί και ευγενικοί και μας κάνουν νόημα να προχωρήσουμε προς τα εμπρός. Μας κάνουν μερικές ερωτήσεις που περιορίζονται στο πώς τα πάμε και τι θα θέλαμε να κάνουμε στην επόμενη ζωή μας. Μας λένε να προσέχουμε πολύ όλα όσα μας λέει η Μινάρι. Είναι όπως συμβαίνει τα Χριστούγεννα σ' ένα πολυκατάστημα με δύο Αι-Βασίληδες." Ένα αδιάσειστο στοιχείο του γεγονότος ότι ο άνθρωπος θεωρείται ακόμα «ψυχή-παιδί», είναι όταν ενώπιον του συμβουλίου αυτός εμφανίζεται μαζί με άλλες ψυχές. Έμαθα ότι το άτομο αυτό είχε έρθει στη Γη μία μόνο φορά πριν την τωρινή του ζωή. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, αυτή η εικόνα του συμβουλίου αλλάζει κάπου ανάμεσα στη δεύτερη και την πέμπτη ζωή. Ένας πελάτης που είχε μόλις περάσει από το συγκεκριμένο μεταβατικό στάδιο αναφώνησε:

	«Ω! πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα! Αυτή η συνάντηση είναι πιο επίσημη από ό,τι την τελευταία φορά. Είμαι λίγο αγχωμένος. Υπάρχει ένα μακρύ τραπέζι και τρεις άνθρωποι μεγαλύτεροί μου μού ζητούν να τους περιγράψω την πρόοδό μου. Μοιάζει σαν να έχεις μόλις δώσει εξετάσεις και είναι η ώρα να μάθεις τα αποτελέσματα.»
Ο μέσος πελάτης βλέπει στο συμβούλιό του από τρία έως επτά μέλη. Μια εξελιγμένη ψυχή θα μπορούσε να έχει από επτά έως δώδεκα Πρεσβύτερους. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί κοινό και απαράβατο κανόνα. Ωστόσο, όσο οι ψυχές εξελίσσονται και γίνονται πιο πολύπλοκες, φαίνεται πως χρειάζονται περισσότερους εμπειρογνώμονες στα συμβούλιά τους. Πραγματικά, βλέπω ότι οι λιγότερο εξελιγμένες ψυχές συχνά δυσκολεύονται να διακρίνουν τα μέλη του συμβουλίου στο τραπέζι, εκτός από τον πρόεδρο και ίσως έναν ακόμα Πρεσβύτερο. Οι δύο αυτοί Πρεσβύτεροι φαίνονται να έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην περίπτωση, ενώ οι υπόλοιποι Πρεσβύτεροι, που δεν ρωτούν άμεσα την ψυχή, εμφανίζονται σαν θολές φιγούρες στο βάθος. Όταν ένας πελάτης μού λέει ότι ένα μέλος του συμβουλίου έχει επανεμφανιστεί στην επιτροπή μετά από απουσία πολλών ζωών, ή ότι έχει εμφανιστεί ένα νέο μέλος, τότε δίνω ιδιαίτερη σημασία. Ένας άντρας πελάτης μού είπε:

«Μετά την τελευταία μου ζωή είδα ένα νέο μέλος θηλυκού γένους στο συμβούλιό μου. Δεν ήταν αγενής, αλλά ελαφρά επικριτική για τη διαρκή αδιαφορία μου προς τις γυναίκες στις προηγούμενες ζωές μου. Βρίσκεται εδώ για να με βοηθήσει να αναπτύξω ένα σχέδιο ώστε να υπερνικήσω τη τάση που έχω να αποκλείω τις γυναίκες από τη ζωή μου. Αυτό εμποδίζει την εξέλιξή μου.» Είναι προφανές ότι, αν πέφτουμε συνεχώς στις ίδιες κακοτοπιές, έρχονται κάποιες φορές στις επιτροπές μας ειδικευμένοι σύμβουλοι για να μας φωτίσουν με την πείρα τους. Ενώ βρισκόταν μπροστά σε τρεις Πρεσβύτερους ένας πελάτης μου παρατήρησε:

«Μόνο ο διευθυντής στο κέντρο μού μιλά. Ο Πρεσβύτερος στα αριστερά μου κατευθύνει προς εμένα μια θερμή, καλόβουλη ενέργεια ενώ ο άλλος, στα δεξιά, μού στέλνει γαλήνη. Αυτό συμβαίνει επειδή χρειαζόμουν ηρεμία τη δεδομένη στιγμή, αφού μιλάμε για το πώς αντιμετώπισα το συναίσθημα του θυμού μου στη ζωή.» Μια άλλη πελάτισσά μου, μου περιέγραψε τι συνέβη κατά τις πρόσφατες συναντήσεις με το συμβούλιό της, ως εξής:

«Μετά από πολλές από τις πρόσφατες ζωές μου, το συμβούλιό μου έγινε από τριμελές τετραμελές, μετά ξανά τριμελές, και κατέληξε πάλι σε τετραμελές. Παρατήρησα ότι το τέταρτο μέλος είχε ένα φωτεινό ασημί χρώμα ενώ οι άλλοι έχουν βαθιές αποχρώσεις του μωβ. Τον αποκαλώ σύμβουλό μου σε θέματα αυτοπεποίθησης. Σταθερά, όταν τον βλέπω να κάθεται στην επιτροπή μου, ξέρω ότι θα ακούσω μια διάλεξη για την έλλειψη της αυτοπεποίθησής μου. Μου λέει ότι είμαι μια επιφυλακτική ψυχή, που φοβάμαι να υποστηρίξω τον εαυτό μου στους άλλους ακόμα και όταν ξέρω ότι έχω δίκιο. Του λέω ότι νιώθω πολύ φοβισμένη στη Γη και εκείνος ευγενικά μου εξηγεί ότι όταν εκτείνω τον εαυτό μου θα δέχομαι πολλή αγάπη και εκτίμηση. Φοβάμαι την αντιπαράθεση και τις ζωές με αντίξοες συνθήκες. Μου λέει «δεν σου δίνουμε ποτέ περισσότερα από όσα μπορείς να χειριστείς· συνέχισε να διευρύνεις τα όριά σου, έχεις πολλά να προσφέρεις».

Ο άνθρωπος αυτός επέλεξε στην παρούσα ζωή της το σώμα μιας μικροσκοπικής γυναίκας, με συνηθισμένα χαρακτηριστικά, αντί να δεχτεί την δελεαστική προσφορά μιας άλλης επιλογής σώματος εκθαμβωτικής ομορφιάς. Μου είπε ότι είχε την προσδοκία πως αυτός ο επί της αυτοπεποίθησης ασημένιος σύμβουλος θα χαιρόταν με αυτή την επιπλέον πρόκληση, τη στιγμή που δέχθηκε ταυτόχρονα και μία ζωή με γονείς που τη μείωναν και την υποτιμούσαν καθώς την μεγάλωναν. Τη ρώτησα ποια φράση, απ' αυτές που της είπε ο ασημένιος Πρεσβύτερος, την στήριξε περισσότερο κατά τους τελευταίους αιώνες. Μου είπε «ό,τι αποκτάς από κάθε δύσκολη ζωή, είναι δικό σου στην αιωνιότητα». Αφού, μετά από μια ζωή, ο προσωπικός μας οδηγός αξιολογήσει τις προτεραιότητες που θέταμε στους στόχους μας και αναλύσει το κάθε βήμα μας, οι Πρεσβύτεροι ακολουθούν με πιο γενικές ερωτήσεις. Το συμβούλιο δεν ερευνά απλά τις πιο άμεσες προηγούμενες ζωές μας. Το ερωτηματολόγιο διατρέχει το σύνολο των ζωών μας και καλύπτει την ευρύτερη εικόνα της προόδου μας προς την αυτοεκπλήρωση.

Περίπτωση 38
Δρ. Ν: Βλέπεις κάποια νέα πρόσωπα στο συμβούλιό σου από την τελευταία φορά που παρουσιάστηκες μπροστά τους; Α: (με ένα ξαφνικό κόψιμο της αναπνοής του και μετά ένα βαθύ αναστεναγμό ευχαρίστησης) ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ο Ρεντάρ επέστρεψε. Ω! είμαι τόσο χαρούμενος που τον ξαναβλέπω. Δρ. Ν: Ποιος είναι ο Ρεντάρ; Σημείωση: Ο άνθρωπος τρέμει και δεν απαντά.
Δρ. Ν: Τώρα, πάρε άλλη μια βαθιά αναπνοή και χαλάρωσε ώστε να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε μαζί τι συμβαίνει. Πού κάθεται ο Ρεντάρ; Α: Αριστερά στο τραπέζι (εξακολουθεί να ονειροπολεί). Πέρασε τόσος καιρός ... Δρ. Ν: Πόσα Γήινα χρόνια έχουν περάσει από τότε που είδες για τελευταία φορά τον Ρεντάρ; Α: (με δάκρυα, μετά από μακρά παύση) Περίπου ... 3.000 χρόνια ... Δρ. Ν: Αυτό το διάστημα πρέπει να αντιπροσωπεύει ένα πλήθος ζωών για σένα - γιατί ο Ρεντάρ έλειπε τόσο καιρό; Α: (ακόμα δακρυσμένος, αλλά ανακτώντας την ψυχραιμία του). Δεν καταλαβαίνεις τη σημασία της επιστροφής του στο συμβούλιό μου. Ο Ρεντάρ είναι πολύ γέρος και σοφός ... είναι τόσο ... ειρηνικός ... ήταν μαζί μου πριν γίνουν τόσοι πολλοί οι Γήινοι κύκλοι (προηγούμενες ζωές). Ο Ρεντάρ μου είπε ότι ήμουν πολλά υποσχόμενος και εξελισσόμουν ταχύτατα - αναλάμβανα σημαντικές αποστολές - και ύστερα ... (σταματά, ξανά με ένα πνίξιμο στο λαιμό) Δρ. Ν: (απαλά) Τα πας μια χαρά. Συνέχισε σε παρακαλώ και πες μου τι σου συνέβη.
Α: (μετά από μεγάλη παύση) Έπεσα ... σε παραπτώματα. Έπεσα σε παγίδες όπως τόσοι πολλοί από μας εδώ. Ένιωσα υπερβολική αυτοπεποίθηση εξ αιτίας της δύναμής μου. Η διασκέδασή μου ήταν να καταλαμβάνω θέσεις εξουσίας πατώντας επί πτωμάτων. Δεν είχε σημασία τι είδους σώμα είχα. Έγινα μαλθακός και εγωιστής στη διαδρομή των ζωών. Ο Ρεντάρ με προειδοποίησε να επιβραδύνω την πρόοδό μου κι εγώ του έδωσα υποσχέσεις που δεν τήρησα. Τόσες πολλές ζωές ... χαραμισμένες ... σπατάλησα ευκαιρίες ... και διέφθειρα τη γνώση και τη δύναμή μου.
Δρ. Ν: Λοιπόν, προφανώς έχεις ανατρέψει αυτή την κατάσταση, διαφορετικά ο Ρεντάρ δεν θα ήταν εδώ. Α: Έχω εργαστεί πάρα πολύ σκληρά για να βελτιωθώ τα τελευταία 500 χρόνια. Νοιάζομαι για τους άλλους - αφοσιώνομαι στην υπηρεσία τους - αισθάνομαι συμπόνια - και να, τώρα η ανταμοιβή μου. Ο Ρεντάρ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ! (αρχίζει να τρέμει έντονα και δεν μπορεί να μιλήσει) Δρ. Ν: (μετά από ένα διάλειμμα όπου κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να τον ηρεμήσω) Ποια ήταν τα πρώτα λόγια που σου είπε ο Ρεντάρ όταν τον είδες μετά τη μακρά απουσία του; Α: Μου χαρίζει ένα ζεστό χαμόγελο και λέει «είναι ωραία που δουλεύω πάλι μαζί σου». Δρ. Ν: Έτσι απλά; Αυτό είναι όλο; Α: Τίποτα άλλο δεν είναι απαραίτητο. Νιώθω τη δύναμη του σπουδαίου μυαλού του και ξέρω ότι για μια ακόμη φορά έχει εμπιστοσύνη στο μέλλον μου. Δρ. Ν: Εσύ, τι του λες; Α: Ορκίζομαι να μη γλιστρήσω ξανά.

Το χρώμα του Ρεντάρ αναφέρθηκε ως φωσφορίζον μωβ. Όντες καθαρή ενέργεια, οι Πρεσβύτεροι έχουν βαθιές σκιές του μωβ αλλά τα χρώματα των χιτώνων τους μπορεί να διαφέρουν. Ο χιτώνας συμβολίζει αξιοπρέπεια, τιμή και μια αίσθηση της ιστορίας στο μυαλό των ανθρώπων που αναφέρονται σε αυτούς. Στην κοινωνία τους, οι άνθρωποι συνδέουν τους χιτώνες με τους κλάδους των νομικών, των πανεπιστημιακών και των θεολόγων. Ακούγοντας τους ανθρώπους σε κατάσταση ύπνωσης, ένας θεραπευτής μπορεί να αποκτήσει πολλές πληροφορίες, αναφορικά με τα χρώματα των χιτώνων που φορούν οι Πρεσβύτεροι στο συμβούλιό τους. Οι χιτώνες αυτοί εμφανίζονται προκειμένου να διαπαιδαγωγηθούν οι ψυχές από τη Γη.

Τα πιο συνηθισμένα χρώματα των χιτώνων, που έχουν δει οι πελάτες μου, είναι το λευκό και το μωβ. Καθώς τα δύο αυτά χρώματα βρίσκονται στα αντίθετα άκρα του χρωματικού φάσματος, αυτό ίσως φαίνεται αντιφατικό. Παρ' όλα αυτά, όπως εξήγησε η Περίπτωση 31, το άσπρο είναι η προσληπτική ενέργεια για τους αρχάριους ενώ παράλληλα είναι το χρώμα της τηλεπάθειας ή της παρέμβασης από εξελιγμένους αποστολείς σκέψης. Η λευκή ενέργεια των νεαρότερων ψυχών υποδηλώνει μια διαδικασία συνεχούς αυτο-κάθαρσης και ανανέωσης. Για τους πιο προχωρημένους, δηλώνει αγνότητα και διαύγεια. Ο λόγος που οι λευκοί χιτώνες απαντώνται συχνά στα μέλη των συμβουλίων - και στους οδηγούς στην πύλη του πνευματικού κόσμου - είναι ότι εδώ το λευκό αντιπροσωπεύει τη μεταβίβαση της γνώσης και της σοφίας. Οι λευκοί ενεργειακοί χιτώνες, ή το λευκό χρώμα ως αύρα φωτοστέφανου σε ένα φωτισμένο ον, σημαίνουν την εναρμόνιση και την ευθυγράμμιση της σκέψης με τη συμπαντική ενέργεια.

Το μωβ είναι το χρώμα της σοφίας και της βαθιάς κατανόησης. Οι μωβ και βιολετί χιτώνες εκφράζουν την ικανότητα των μελών του συμβουλίου να διαχειρίζονται τις υποθέσεις των ψυχών που έρχονται ενώπιόν τους με καλοσύνη και αγάπη, που πηγάζει από την τεράστια εμπειρία τους. Η επόμενη περίπτωση είναι μια ψυχή επιπέδου Ι, που έχει μόλις μπει στην αίθουσα του συμβουλίου, μετά τη τελευταία του ζωή που τελείωσε το 1937.
Περίπτωση 39
Δρ. Ν: Πόσους Πρεσβύτερους έχεις στο συμβούλιό σου; Α: Προτιμώ να τους αποκαλώ Σοφούς. Βλέπω έξι να κάθονται στο τραπέζι. Δρ. Ν: Περίγραψέ μου τι φορά ο καθένας από τους Σοφούς και πες μου τις εντυπώσεις σου από αυτά που βλέπεις. Α: (παύση), Λοιπόν, αυτός στο κέντρο φορά έναν μωβ χιτώνα και οι άλλοι είναι λευκοί αναμεμιγμένοι με μωβ ... αααα ... εκτός από εκείνη στην άκρη δεξιά ... είναι κυρίως λευκή με ένα ίχνος κίτρινου. Κινείται περισσότερο προς εμένα σε σχέση με τους άλλους. Δρ. Ν: Τι σημαίνουν όλα αυτά τα χρώματα για σένα; Α: Εξαρτάται κατά κάποιον τρόπο από τη ζωή που έχω μόλις ζήσει. Ο Σοφός στα λευκά, δεξιά, θέλει να δω τα πράγματα πιο καθαρά. Το άτομο με το κίτρινο χιτώνα ... έχει σχέση με το αν έδωσα και έλαβα υποστήριξη ... αλλά δεν γνωρίζω τι ακριβώς σημαίνει αυτό για μένα τούτη τη στιγμή. Θυμάμαι κάποιαν άλλη, που ήταν στην θέση της πριν από δύο ζωές, η οποία φορούσε έναν πορφυρό χιτώνα. Αυτό είχε συμβεί όταν επέστρεψα στο σπίτι (στον πνευματικό κόσμο) αφού προηγουμένως είχα καταντήσει σωματικά ανάπηρος. Δρ. Ν: Τι ήταν αυτό που σκέφτηκες όταν είδες το κόκκινο χιτώνα της πριν από δύο ζωές; Α: Είναι ένα χρώμα σωματικά προσανατολισμένο. Ο πορφυρός Σοφός ασχολήθηκε με τις καρμικές επιρροές που σχετίζονταν με εκείνο το σώμα. Ήμουν στα αλήθεια κατεστραμμένος και θυμωμένος μετά από εκείνη τη ζωή. Επίσης υπήρχε κι ένας Σοφός που φορούσε πράσινο χιτώνα τότε, τον οποίο δεν βλέπω τώρα. Δρ. Ν: Γιατί πράσινο; Α: Αυτοί που φορούν πράσινο είναι ειδικευμένοι στη θεραπεία ... ψυχική και σωματική.
Δρ. Ν: Kαι βλέπεις συνήθως όλα αυτά τα χρώματα στους χιτώνες που φορούν οι Σοφοί; Α: Για να πω την αλήθεια, όχι. Κυρίως βλέπω να φορούν όλοι σχεδόν τον ίδιο τόνο του μωβ χρώματος. Αυτή τη φορά, θα πρέπει να λάβω μερικά ιδιαίτερα μηνύματα. Δρ. Ν: Ας μιλήσουμε για την Οντότητα με τον μωβ χιτώνα που βρίσκεται στο κέντρο. Πιστεύεις ότι είναι κάποιος σημαντικός Διδάσκαλος; Α: (γελάει μαζί μου) Έ ! όλοι είναι σημαντικοί!
Δρ. Ν: Εντάξει, εννοώ κάποιος με μεγαλύτερη σημασία για σένα από τους υπόλοιπους. Α: Ναι, αυτός είναι ο αρχηγός. Κατά κάποιο τρόπο διευθύνει τα πράγματα. Δρ. Ν: Γιατί συμβαίνει αυτό κατά τη γνώμη σου; Α: Επειδή οι άλλοι φαίνεται να τον σέβονται. Κατευθύνει τη διαδικασία. Οι άλλοι μοιάζουν να μιλούν κυρίως μέσω αυτού. Δρ. Ν: Γνωρίζεις το όνομα του; Α: (γελά) Με τίποτα! Δεν συχνάζουμε στον ίδιο κοινωνικό κύκλο εδώ πέρα. Δρ. Ν: Πώς ξεκινά η συνάντηση για σένα; Α: Ο διευθυντής μού λέει «καλώς όρισες, είμαστε χαρούμενοι που σε έχουμε πάλι κοντά μας» Δρ. Ν: Εσύ τι τους λες; Α: «Ευχαριστώ» - αλλά σκέπτομαι «μακάρι να πάνε όλα καλά». Δρ. Ν: Τι είδους σκέψεις νομίζεις ότι κάνει ο πρόεδρος, αυτός που φαίνεται να διευθύνει τη συνεδρίαση;
Α: Δεν θέλει να νιώθω ότι οι Σοφοί είναι πολύ ανώτεροι για να μπορώ να τους μιλήσω. Αυτή η συνάντηση γίνεται για μένα. Έπειτα μου λέει «Πώς αισθάνεσαι σχετικά με την πρόοδο που έκανες από την τελευταία φορά που σε είδαμε; Έμαθες κάτι καινούργιο που θα ήθελες να κουβεντιάσουμε;» (παύση). Έτσι αρχίζουν αυτές οι συναντήσεις. Θέλουν να ακούσουν τι έχω να τους πω. Δρ. Ν: Νιώθεις περισσότερο χαλαρός τώρα; Α: Ναι!
Δρ. Ν: Δώσε μου μια ιδέα, για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα από δω και πέρα; Α: (παύση) Ξεκινάμε από αυτά που έπραξα σωστά. Στην προηγούμενη ζωή μου, είχα μια πετυχημένη εταιρία που απασχολούσε πολλούς ανθρώπους. Το ξαναφέρνω στο μυαλό μου. Θέλω να κάνω καλή εντύπωση επισημαίνοντάς τους τις φιλανθρωπικές μου συνεισφορές - ξέρεις, τις καλές μου πράξεις. (παύση). Έπειτα η συζήτηση στρέφεται στον τρόπο που διοικούσα την εταιρεία μου ... την ανικανότητά μου να αποφεύγω τις προστριβές, τις διαφωνίες και τον θυμό μου για τους υπαλλήλους μου, (αρχίζει να ταράζεται). Είναι τόσο απογοητευτικό ... και δουλεύω πάνω σ' αυτό ... αλλά τότε ... (σταματά) Δρ. Ν: Σε παρακαλώ, συνέχισε. Μήπως ο οδηγός σου σε βοηθά με κάποιο τρόπο σ' αυτό; Α: Ο οδηγός μου ο Γιοακίν μιλά από πίσω μου. Συνοψίζει τα κύρια σημεία της ζωής μου και το σκοπό μου να συμβάλλω στην κοινωνία προσλαμβάνοντας υπαλλήλους κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης. Δρ. Ν: Αυτό μου ακούγεται καλό. Είσαι ικανοποιημένος από τον τρόπο που ο Γιοακίν σε παρουσιάζει στους Σοφούς; Α: Ε, ναι! Αναφέρει τι ήθελα να κάνω και μετά τι πραγματικά συνέβη. Ο τόνος του είναι απαλός. Ο Γιοακίν δεν με υπερασπίζεται ούτε με επαινεί - απλώς αναφέρει τη συμμετοχή μου στα γεγονότα κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης περιόδου στην Αμερική. Δρ. Ν: Θεωρείς τον Γιοακίν συνήγορό σου; Α: (απότομα) Όχι, δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα εδώ. Δρ. Ν: Είναι ο Γιοακίν αντικειμενικός στον τρόπο που παραθέτει τη ζωή σου;
Α: Ναι, αλλά μόλις τώρα ξεκινήσαμε. Σχηματίζω τις σκέψεις μου σχετικά με τη φροντίδα που πρόσφερα στην οικογένειά μου, αλλά αυτό, κατά κάποιο τρόπο, μπερδεύεται με την επαγγελματική μου ζωή ... Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τον τρόπο που συμπεριφέρθηκα στους υπαλλήλους μου. Αυτό πράγματι με ενοχλεί. Ο Γιοακίν είναι ήσυχος τώρα - δεν θέλει να παρέμβει στις σκέψεις μου. Δρ. Ν: Τότε ας εστιάσουμε στις σκέψεις τις δικές σου και του συμβουλίου των Σοφών. Σε παρακαλώ, συνέχισε.
Α: Προσπαθώ να προβλέψω τις ερωτήσεις τους. Ξέρω ότι μου άρεσε να συσσωρεύω υλικά αγαθά στη ζωή μου. Μου ζητούν να τους πω γιατί και τους απαντώ ότι αυτό με έκανε να αισθάνομαι ότι αξίζω ως άτομο, αλλά και ότι εκμεταλλεύτηκα ανθρώπους. Μετά εκείνοι ανασύρουν παρόμοιες ενέργειές μου από προηγούμενες ζωές μου ... και με ρωτούν αν νιώθω ότι τα κατάφερα καλύτερα. Δρ. Ν: Πιστεύεις ότι η σκέψη τους που διερευνά το παρελθόν σου, κατά κάποιο τρόπο επηρεάζει αρνητικά τη σύνοψη της τρέχουσας ζωής σου; Α: Δεν υπάρχουν αιχμές στις ερωτήσεις τους. Είμαι εντάξει ως προς αυτό, αλλά τώρα η σκέψη μου καλπάζει και σκέπτομαι πάλι το φιλανθρωπικό μου έργο κι ότι θα πρέπει να το τονίσω ... μετά ... (σταματά) Δρ. Ν: (με ενθάρρυνση) Μια χαρά τα πας, πες μου τι συμβαίνει μετά; Α: Ο Σοφός στο κέντρο ... το δυνατό μυαλό του με υπερκαλύπτει. Δρ. Ν: Τι ακριβώς σου κοινωνεί; Α: (αργά) Αυτό που ακούω στο μυαλό μου είναι: «Εμμάνουελ, δεν βρισκόμαστε εδώ για να σε κρίνουμε, να σε τιμωρήσουμε ή να παραβλέψουμε τις σκέψεις σου. Θέλουμε, αν μπορείς, να δεις τον εαυτό σου μέσα από τα δικά μας μάτια. Αυτό σημαίνει να τον συγχωρέσεις. Πρόκειται για την πιο σημαντική πρόκληση στη συνάντησή μας, καθώς επιθυμία μας είναι να αποδεχτείς τον εαυτό σου γι' αυτό που είναι, με την ίδια άνευ όρων αγάπη που έχουμε εμείς για σένα. Βρισκόμαστε εδώ για να σε στηρίξουμε στην εργασία σου στη Γη. Για τον σκοπό αυτό, θα σου θυμίσουμε το περιστατικό στη στάση του λεωφορείου». Δρ. Ν: Το περιστατικό στη στάση του λεωφορείου - τι σημαίνει αυτό; Α: (παύση) Μπερδεύτηκα όταν το είπε αυτό. Κοίταξα προς τα πίσω, στον Γιοακίν, για βοήθεια. Δρ. Ν: Εξήγησε, τι συνέβη μετά, Εμμάνουελ.
Α: Ο Σοφός στο κέντρο ... οι σκέψεις του έρχονται και πάλι προς εμένα: «δεν θυμάσαι αυτό το περιστατικό; τη γυναίκα που βοήθησες μια μέρα ενώ καθόταν στη στάση του λεωφορείου;» απάντησα «όχι, δεν θυμάμαι». Τότε περιμένουν να αναδυθούν οι αναμνήσεις μου και κάποιος στέλνει μια εικόνα στο μυαλό μου. Αρχίζω να βλέπω ... ήταν κάποτε μια γυναίκα ... πήγαινα στο γραφείο μου κρατώντας την επαγγελματική μου τσάντα. Ήμουν βιαστικός. Τότε άκουσα μια γυναίκα να κλαίει σιγανά στα αριστερά μου. Καθόταν στη στάση του λεωφορείου δίπλα στο πεζοδρόμιο. Συνέβη κατά τη περίοδο της οικονομικής ύφεσης, οι άνθρωποι ήταν απελπισμένοι. Σταμάτησα. Τότε, ενστικτωδώς, κάθισα δίπλα της και πέρασα τον χέρι μου γύρω απ' τον ώμο της κάνοντας προσπάθεια να την παρηγορήσω. Αυτό ήταν κάτι εντελώς αφύσικο για μένα. (παύση) Θεέ μου! Αυτό ήταν που τους ενδιέφερε; Έμεινα μαζί με αυτή τη γυναίκα για λίγα μόνο λεπτά μέχρι να έρθει το λεωφορείο. Δεν την ξαναείδα ποτέ.
Δρ. Ν: Τι νιώθεις τώρα για τον Σοφό που έθιξε το συγκεκριμένο περιστατικό κατά την ακρόασή σου; Α: Είναι τρελό! Μια ολόκληρη ζωή να δίνω χρήματα σε φιλανθρωπίες και εκείνοι να ενδιαφέρονται γι' αυτό! Δεν έδωσα χρήματα στην γυναίκα, απλώς μιλήσαμε ...

Καθώς αξιολογούσαμε με τον πελάτη μου τη συνάντηση, του θύμισα γιατί πίστευα ότι το γελαστό γυναικείο μέλος του συμβουλίου στην άκρη δεξιά φορούσε κίτρινο χιτώνα. Θα μπορούσε να συμβόλιζε την αναγνώριση αυτής της αυθόρμητης πράξης στήριξης προς ένα ξένο στη στάση του λεωφορείου. Η μνήμη των λιγότερο εξελιγμένων ψυχών συχνά παθαίνει εμπλοκές όταν βρίσκονται ενώπιον των συμβουλίων τους, στη διαδικασία κάθαρσης του εαυτού τους. Όντας απορροφημένες στις σκέψεις τους, είναι πιθανό να τους διαφύγει αυτό που είναι σημαντικό.

Ο Εμμάνουελ λυπήθηκε τη γυναίκα στη στάση του λεωφορείου. Παρ' όλο που βιαζόταν να φτάσει στο γραφείο του, κάθισε δίπλα της. Η σύντομη, γεμάτη συμπόνια χειρονομία του δεν διήρκεσε πολύ. Ωστόσο σ' εκείνα τα λίγα λεπτά της ώρας, έμαθα ότι ο Εμμάνουελ την συμπόνεσε αληθινά, την κοίταξε στα μάτια, και της είπε ότι θα κατάφερνε να τα βγάλει πέρα με τα προβλήματά της καθώς ήταν σίγουρος ότι θα έβρισκε τη δύναμη. Η γυναίκα σταμάτησε να κλαίει και όταν ήρθε το λεωφορείο σηκώθηκε και του είπε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Μετά εκείνος έφυγε βιαστικά και ξέχασε αυτή τη σύντομη ευγενική πράξη στην υπόλοιπη ζωή του. Στην περίπτωση αυτού του ανθρώπου, το περιστατικό στη στάση λεωφορείου φαίνεται ασήμαντο αν συγκριθεί με το σύνολο των πράξεων μιας ολόκληρης ζωής. Για το συμβούλιο, όμως, δεν ήταν μια απλή πράξη. Όσο προχωρούμε στη ζωή, θα συναντήσουμε πολλές ανατασικές χειρονομίες μεταξύ των ανθρώπων. Μπορεί να είναι τόσο στιγμιαίες που δεν τις συνειδητοποιούμε τη στιγμή που συμβαίνουν. Στον κόσμο του πνεύματος τίποτα δεν είναι ασήμαντο. Καμία πράξη δεν μένει χωρίς να καταγραφεί.

Δεν υπάρχουν σταθεροί και άκαμπτοι κανόνες για το χρώμα που οι Πρεσβύτεροι ενδέχεται να επιλέξουν να δείξουν στις ψυχές, που εμφανίζονται ενώπιόν τους. Για παράδειγμα, ο κόκκινος χιτώνας που φορούσε το μέλος του συμβουλίου στην τελευταία περίπτωση σχετίζεται με την ανάγκη του Εμμάνουελ να διατηρήσει το πάθος του για τη ζωή μέσα σ' ένα σπασμένο σώμα σε μια προηγούμενη ζωή. Το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους και της έντασης και ο Εμμάνουελ είδε ένα πορφυρό χιτώνα μετά από μία ζωή του στην οποία ήταν σωματικά ανάπηρος.

	Η Παρουσία «Όταν μεταφέρετε τους ανθρώπους στον πνευματικό κόσμο, βλέπουν το Θεό;» Αυτή είναι μια ερώτηση που μου θέτουν συχνά στις διαλέξεις μου και σ' αυτήν δεν υπάρχει μία σύντομη απάντηση. Μπορώ να πω ότι οι πελάτες μου νιώθουν την Πηγή της προέλευσής τους στον πνευματικό κόσμο. Οι περισσότερο εξελιγμένοι εξηγούν ότι όλες οι ψυχές θα ενωθούν τελικά, συγκερασμένες με την Πηγή του μωβ φωτός. Ωστόσο, υπάρχει άραγε κάποιο μέρος στον πνευματικό κόσμο όπου μια οντότητα, ανώτερη των Πρεσβύτερων, είναι εμφανής στην ψυχή που εξακολουθεί να ενσαρκώνεται; Η απάντηση είναι ναι, στις συναντήσεις των συμβουλίων.
Κατά τη διάρκεια των συναντήσεών μας με το Συμβούλιο των Πρεσβυτέρων υπάρχει ένα συντριπτικό αίσθημα μιας ακόμη ανώτερης δύναμης, την οποία αποκαλούν απλά «η Παρουσία». Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν: «Αυτό είναι ό,τι πλησιέστερο προς το Θεό». Οι περισσότερο εξελιγμένοι πελάτες μου, οι οποίοι πλησιάζουν προς το τέλος των κανονικών ενσαρκώσεων τους, σημειώνουν ότι δεν θεωρούν πως η Παρουσία είναι ακριβώς ο Θεός. Για αυτούς, είναι μια θεοποιημένη οντότητα, ή οντότητες με ικανότητες απίστευτα ανώτερες από αυτές που έχουν όσοι είναι στο συμβούλιο. Όλοι συμφωνούν ότι η Παρουσία βρίσκεται εκεί για να βοηθήσει στο έργο του συμβουλίου.

Συνήθως, στους ανθρώπους που έρχονται σε μένα δεν αρέσει να χρησιμοποιούν τη λέξη Θεός για να περιγράψουν μια ανώτερη Παρουσία, την οποία περισσότερο αισθάνονται παρά βλέπουν στον πνευματικό κόσμο. Προτιμούν να χρησιμοποιούν λέξεις όπως Πηγή, ή Υπερψυχή, διότι η λέξη Θεός είναι υπερβολικά προσωποποιημένη στη Γη. Όσο ολοένα και περισσότερες ψυχές πλησιάζουν τα ανώτερα στάδια της εξέλιξης τόσο και η Παρουσία εγγράφεται στο μυαλό τους ως πληθυντικός αριθμός, ως τμήμα δηλαδή των πολλών θεϊκών δυνάμεων με άπειρη γνώση στον πνευματικό κόσμο. Αισθάνονται ότι αυτή η ανώτερη δύναμη όντως επηρεάζει τις συναντήσεις του συμβουλίου, αλλά ενδέχεται να μην είναι ο τελικός Δημιουργός. Στις συναντήσεις των συμβουλίων οι πελάτες μου βλέπουν καθαρά την απόδειξη της Παρουσίας. Παρ' όλα αυτά, η Παρουσία ισοδυναμεί με μία ευρύτερη παντοδύναμη και πανταχού παρούσα ενέργεια στον πνευματικό κόσμο.

Έχοντας αξιολογήσει τις σημειώσεις από εκατοντάδες περιπτώσεις που περιγράφουν την Παρουσία, αποφάσισα να παραθέσω μερικές από μια σειρά αναφορών. Στις συνεδρίες μας, ο κάθε πελάτης αναφέρεται στην Παρουσία με λίγες μόνο προτάσεις: «Βασικά δεν βλέπω την Παρουσία, αλλά την αισθάνομαι ως την τελική ενέργεια. Βρίσκεται εκεί για το συμβούλιο αλλά κυρίως για μένα. Οι Πρεσβύτεροι δεν μεσολαβούν ανάμεσα σε μένα και αυτή την Πηγή της δύναμης. Νιώθω μια άμεση σύνδεση με το θεϊκό μωβ φως.» «Όταν βρίσκομαι στην αίθουσα του συμβουλίου, η Παρουσία επιβλέπει τους Πρεσβύτερους με το παλλόμενο βιολετί φως της. Μερικές φορές μετατρέπεται σε ασημί ανοιχτό προκειμένου να ηρεμήσει και να καθαρίσει το μυαλό μου.» «Η Παρουσία βρίσκεται πάνω και πίσω από το συμβούλιο. Με δυσκολία μπορώ να κοιτάξω αυτή τη δύναμη. Νιώθω τόσο έντονα την αγιότητά της ώστε νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να επιχειρήσω να την κοιτάξω κατευθείαν ενώ διεξάγεται η συνάντηση του συμβουλίου. Εάν το έκανα, δεν θα μπορούσα να παραμείνω συγκεντρωμένος στους Πρεσβύτερους.»

«Το συμβούλιο φαίνεται να αναγνωρίζει την Παρουσία χωρίς ωστόσο να επιδεικνύει τέτοια ευλάβεια απέναντί της που θα καθυστερούσε τις διαδικασίες του. Νομίζω ότι στόχος της Παρουσίας είναι η αμοιβαία προσήλωση μεταξύ εμένα και του συμβουλίου. Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι το μεγαλείο όλης αυτής της συνδυασμένης ευφυούς ενέργειας έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά για μένα αυτή τη δεδομένη στιγμή. Ο οδηγός μου, οι Πρεσβύτεροι, και η Παρουσία είναι οι φρουροί της σοφίας στις εμπειρίες μου.»

«Η Παρουσία αντιπροσωπεύει ένα είδος εξαγνισμένης ενέργειας, η οποία βοηθά το συμβούλιο εκ μέρους μου. Πιστεύω ότι το συμβούλιο χρειάζεται την συνδρομή της Παρουσίας, καθώς έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που και οι ίδιοι είχαν ενσαρκωθεί σε βιολογική μορφή. Η καθαρή σοφία αυτής της ενέργειας επιτρέπει και στο συμβούλιο και σε μένα να δούμε πιο καθαρά προς τα πού πρέπει όλοι μας να κατευθυνθούμε.» «Η λαμπρότητα και η ενεργειακή ισχύς της Παρουσίας είναι ένα κάλεσμα ... ένας ενθουσιασμός ... που κατευθύνεται προς τον καθένα μέσα στην αίθουσα ώστε όλοι κάποια μέρα να ενωθούμε μαζί της. Είναι όπως ένας γονιός που μας περιμένει να μεγαλώσουμε και να ενωθούμε μαζί του με την κατανόηση ενός ενήλικα.»

«Όταν στέκεσαι στην αίθουσα του συμβουλίου, νιώθεις την Παρουσία σαν μια διεισδυτική αντήχηση στο νου σου. Ακόμη και η δασκάλα-οδηγός μου γεύεται την ίδια αίσθηση ευτυχίας με μένα. Γνωρίζω ότι αυτός είναι και ο λόγος που πραγματικά απολαμβάνει να έρχεται στις συναντήσεις του συμβουλίου μαζί μου. Είναι σαν μια κεντρική πηγή άντλησης αγάπης και κατανόησης. Όταν ο χρόνος της παρουσίας μου στο συμβούλιο τελειώνει και απομακρύνομαι από την Παρουσία, ... με διακατέχει μια τεράστια λαχτάρα να επιστρέψω και να βρεθώ κοντά της για άλλη μια φορά.»
Πολλοί με έχουν ρωτήσει εάν είχα ποτέ κάποιον πελάτη που μπόρεσε να φωτίσει το πώς είναι να είσαι μέλος του συμβουλίου και να βρίσκεσαι ακόμα πιο κοντά στην Παρουσία. Είχα ελάχιστους πελάτες με μια τέτοια εμπειρία. Αυτοί βρίσκονται στη μετάβαση από το επίπεδο V. Ωστόσο, μία από αυτούς τη θεωρώ ξεχωριστή. Η Τσινέρα ήταν μία από τις πιο εξελιγμένες ψυχές που είχα ποτέ. Κανένας άλλος δεν με οδήγησε πιο κοντά στην Παρουσία από αυτή την ψυχή. Η Τσινέρα είχε εκπαιδευτεί σε μια άλλη διάσταση πριν τον ερχομό της στη Γη, μερικές χιλιάδες χρόνια πριν. Σήμερα είναι βελονίστρια και εξασκεί ένα ευρύ φάσμα θεραπευτικών τεχνών.
Περίπτωση 44
Δρ. Ν: Όταν ολοκληρωθεί η εργασία σου ως προσωπικός οδηγός, περιμένεις να διοριστείς στο Συμβούλιο των Πρεσβυτέρων; Α: Όχι, αυτό δεν θα συμβεί ακόμη. Πρέπει να γίνω ανώτερος δάσκαλος και να δουλεύω με νεότερους δασκάλους . να τους βοηθώ να έρχονται σε επαφή με τους μαθητές τους σε πολλαπλά επίπεδα. Δρ. Ν: Πώς το ξέρεις αυτό;
Α: Επειδή ενσαρκώνομαι και εκπαιδεύομαι ακόμη εδώ, μαθαίνοντας περισσότερα για τις βιολογικές μορφές ζωής της Γης. Δρ. Ν: Τσινέρα, πιστεύω ότι βρισκόμαστε μαζί σήμερα για να βοηθήσει ο ένας τον άλλο ώστε να κατανοήσουμε κάποια πράγματα. Ξεκινώ λοιπόν τη συζήτησή μας και σε ρωτώ για τη σχέση σου με τους Πρεσβύτερους στο συμβούλιό σου. Αρχικά πες μου πόσους βλέπεις. Α: Έχω δώδεκα μέλη στο συμβούλιο μου αυτή τη στιγμή. Μετά την τελευταία μου ζωή, οι τέσσερις, στο κέντρο του τραπεζιού, ήταν εκείνοι που με ρωτούσαν σχετικά με την ανάγκη μου να επικεντρωθώ περισσότερο στη Γη. Έχω ακόμα μερικές αναστολές που χρειάζονται προσαρμογή. Οι τέσσερις στα δεξιά προέρχονται από τη δική μου αυθεντική διάσταση. Βρίσκονται εδώ για να με βοηθήσουν να κάνω την καλύτερη δυνατή χρήση της ενέργειας που έφερα μαζί μου στο σύμπαν της Γης. Δρ. Ν: Και τα τέσσερα τελευταία μέλη του συμβουλίου σου; Α: Oι τέσσερις από τα αριστερά μου στο τραπέζι ενεργούν ως σταθεροποιητές του συμπαντικού φωτός και ήχου όλων των διαστάσεων γύρω από το σύμπαν της Γης. Ενεργούν ως το κομβικό σημείο της γείωσής μου σ' ένα φυσικό κόσμο. Δρ. Ν: Μπορείς να μου δώσεις μια ιδέα σχετικά με τα εμπόδια που παρεμποδίζουν την πρόοδό σου στη Γη; Α: Κατ' αρχήν το συμβούλιο θέλει από μένα να επεκτείνω την επιρροή μου σε περισσότερους ανθρώπους. Υπήρξα αρνητική στην επέκταση του εαυτού μου. Τους παραπονούμαι ότι κάτι τέτοιο θα καθιστούσε την ενέργειά μου πιο αραιή. Διαφωνούν με τα επιχειρήματά μου, ότι η εξάπλωσή μου δηλαδή θα με καταστήσει πιο αδύναμη. Δρ. Ν: Το ξέρω το συναίσθημα. Αποδέχεσαι αυτή την εκτίμηση; Α: (μεγάλη παύση) Ξέρω ότι έχουν δίκιο αλλά εξακολουθώ να αισθάνομαι εξωγήινη μερικές φορές πάνω στη Γη. Δρ. Ν: Πες μου, Τσινέρα, έτυχε να βρεθείς μαζί με τα μέλη του συμβουλίου σου και να συζητήσετε για κάποιους μαθητές με τους οποίους εργάζεσαι; Α: Ναι, έχω βρεθεί και μιλήσαμε συνοπτικά. Δρ. Ν: Τότε ίσως μπορείς να με βοηθήσεις να καταλάβω την πρόοδο της εξέλιξης της ψυχής. Πού θα κατέτασσες τον εαυτό σου; Α: Εργάζομαι για να γίνω μέγας Διδάσκαλος. Δρ. Ν: Η επόμενη βαθμίδα από το επίπεδο ενός οδηγού είναι μία θέση στο συμβούλιο; Α: Όχι απαραίτητα. Υπάρχουν πολλές άλλες επιλογές για εξειδικεύσεις. Μπορεί κάποιος να μην είναι κατάλληλος για να μετάσχει στο συμβούλιο. Δρ. Ν: Ας υποθέσουμε ότι ήσουν κατάλληλη και σου δινόταν μια θέση στο συμβούλιο και ότι ήσουν αποτελεσματική εκεί. Πού θα μπορούσες να πας μετά ως ψυχή;
Α: (απαντά διστάζοντας) Στο χώρο της Ολότητας. Δρ. Ν: Τον χώρο που αντιπροσωπεύεται από την Παρουσία στις συναντήσεις του συμβουλίου; Α: (με ασάφεια) Με αυτή την έννοια, ναι. Δρ. Ν: Περίγραψέ μου την Ολότητα - είναι μια υπερψυχή;
Α: Πιστεύω ότι είναι πολλοί που γίνονται Ένα ... αποτελεί το κέντρο της δημιουργίας όπως εγώ το γνωρίζω ... εκεί όπου οι δημιουργοί των νέων ψυχών διαμορφώνουν τη φωτεινή ενέργεια για συγκεκριμένες λειτουργίες. Δρ. Ν: Τσινέρα, περίγραψε μου σε παρακαλώ περαιτέρω αυτή τη διαδικασία. Α: Δεν ... μπορώ να σου πω πολλά ... είναι εκεί όπου η ενέργεια των νέων ψυχών αναφλέγεται από την υπερψυχή. Εκεί όπου βοηθούμε τις νεαρές ψυχές να μεγαλώσουν, να βρουν τη μοναδική τους ταυτότητα. Δρ. Ν: Η Ολότητα είναι αυτό που αποκαλούμε Θεό; Α: Είναι μια θεϊκότητα. Δρ. Ν: Από τη στιγμή που είπες ότι αυτή η θεϊκότητα μπορεί να απαρτίζεται από πολλούς που είναι Ένα, αυτοί άραγε αποτελούν την τελική θεϊκότητα όλων των συμπάντων και όλων των διαστάσεων που συνδέουν τα σύμπαντα αυτά, συμπεριλαμβανομένου και του πνευματικού μας κόσμου; Α: (μεγάλη παύση) Δεν νομίζω. Δρ. Ν: Από που πιστεύεις ότι προέρχεται η ουσία της Παρουσίας; Α: (ξέπνοα) Από παντού ... (σταματά) Δρ. Ν: Πώς γνωρίζεις αυτά τα θέματα; Α: Έχω ένα μέντορα στο συμβούλιο ... μιλάμε πολύ ... οι φίλοι μου και εγώ έχουμε κάποιες εκλάμψεις σκέψης ... και κάνουμε ερωτήσεις σχετικές με την τελική πραγματικότητα. Δρ. Ν: Στις συνομιλίες σου με τον μέντορά σου και τους φίλους σου, τις σχετικές με τη δύναμη που ενδέχεται να είναι ανώτερη ακόμα κι από την Παρουσία, τι έχεις ακούσει και τι νιώσει;
Α: Μπορεί να είναι η ίδια δύναμη που η Παρουσία αποτελεί μέρος της, δεν ξέρω ... είναι ... συμπυκνωμένη, αλλά και απαλή ... δυνατή ... αλλά και ευγενική. Υπάρχει μια ανάσα ... ένας ψίθυρος ... ήχου ... τόσο αγνός ... Δρ. Ν: (τοποθετώ την παλάμη μου στο μέτωπό της) Μείνε σ' αυτά τα θραύσματα σκέψης, Τσινέρα. Πλεύσε μαζί τους όσο μακριά μπορούν αυτά να σε οδηγήσουν προς την κατεύθυνση του ήχου. (μιλώ ψιθυριστά). Αυτός ο ήχος δημιουργείται από κάποιο είδος φωτεινής ενέργειας; Α: Όχι, ο ήχος δημιουργεί τα πάντα ... ακόμα και το φως και την ενέργεια.
Δρ. Ν: Πλησίασε περισσότερο σαν να πλέεις χωρίς προσπάθεια - πιο κοντά στην πηγή του ήχου, (δίνω εντολή) ΤΩΡΑ, ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΟΥΣ; Α: Είμαι στην άκρη ... δεν μπορώ ... Δρ. Ν: (δυνατά) ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΣΙΝΕΡΑ! Α: (ήσυχα, με μεγάλη δυσκολία) Εγώ ... μαζί με τους φίλους μου ... όταν ενοποιούμε και συγκεντρώνουμε τη σκέψη μας στον ήχο, βλέπουμε εικόνες στο μυαλό μας ... είναι ... γεωμετρικά σχήματα ... ευθυγραμμισμένα σε μοτίβα ... (σταματά) Δρ. Ν: (τώρα την παροτρύνω μαλακά) Λίγο ακόμα πιο μακριά ... πιο πέρα ... τι υπάρχει εκεί;
Α: Νιώθω ... ο ήχος συγκρατεί αυτή την κατασκευή ... και ... την κάνει να κινείται ... να περιστρέφεται με κυματοειδείς κινήσεις ... δημιουργώντας τα πάντα. Είναι μια βαθιά αντήχηση καμπάνας ... ένα υψηλής συχνότητας καθαρό βουητό ... σαν ηχώ από ... (σταματά) Δρ. Ν: Πλησίασε, Τσινέρα, μια τελευταία προσπάθεια. Μια ηχώ από τι; Α: (αναστενάζει βαθιά) Μια μητέρα ... γεμάτη αγάπη ... που τραγουδά στο παιδί της.
Πίεσα πολύ την Τσινέρα για να αποσπάσω πληροφορίες επειδή γνώριζα ότι κατά τη διάρκεια της ζωής μου, πιθανότατα, δεν θα είχα ποτέ ξανά έναν τέτοιο πελάτη. Το άτομο αυτό, καθώς και άλλες υψηλής εξέλιξης ψυχές, έχουν μαρτυρήσει ότι το Συμβούλιο των Πρεσβυτέρων υπάρχει στα πλαίσια μιας πραγματικότητας ενός βαθύτερου νοήματος, πέρα από την σύλληψη των ψυχών που έρχονται ακόμα στη Γη.
Η Αλυσίδα της Θεϊκής Επιρροής
Για πολλούς από τους πελάτες μου, η Παρουσία φαίνεται να μην είναι ένα «Ποιος», αλλά αυτό το οποίο «Είναι». Για άλλους, η Παρουσία είναι μια οντότητα που λειτουργεί σαν εξισωτής, ο οποίος εναρμονίζει την υψηλότερη επίγνωση των Πρεσβυτέρων με τη χαμηλότερη επίγνωση των ψυχών, που εμφανίζονται ενώπιόν τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η αίθουσα του συμβουλίου να αναπνέει με μια συγχρονισμένη ενέργεια. Λίγοι μόνο πελάτες μου του επιπέδου V είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν για λίγο ως μέλη ενός συμβουλίου στα πλαίσια της οδηγητικής εκπαίδευσής τους. Όταν ρώτησα έναν από αυτούς πώς του φάνηκε αυτή η εμπειρία, έλαβα την ακόλουθη απάντηση:

«Όταν κάθισα στο τραπέζι του συμβουλίου ήταν σαν να είχα διεισδύσει μέσα στην ψυχή που βρισκόταν μπροστά μου. Αυτό που νιώθεις είναι κάτι πολύ περισσότερο από ενσυναίσθηση για κάποιον ο οποίος έχει μόλις επιστρέψει από μία ζωή. Μπαίνεις πραγματικά στη θέση τους. Η Παρουσία σού δίνει τη δύναμη να νιώθεις όλα όσα νιώθει η ψυχή εκείνη τη στιγμή. Το πρίσμα του φωτός της Παρουσίας αγγίζει κάθε μέλος του συμβουλίου με αυτό τον τρόπο.

Είναι άραγε, η ίδια Παρουσία που κινείται από συμβούλιο σε συμβούλιο, υπάρχουν περισσότερες από μια οντότητες ή «Αυτό» είναι απλά ο Θεός, που βρίσκεται παντού; Φυσικά, δεν μπορώ να απαντήσω στις ερωτήσεις αυτές. Παρά την επικάλυψη δικαιοδοσίας μεταξύ των ομάδων ψυχών, πόσα συμβούλια πρέπει να υπάρχουν που είναι υπεύθυνα για όλες τις ψυχές που προέρχονται από τη Γη και μόνο; Κι αυτό είναι επίσης αδύνατο να το υπολογίσω αλλά οι αριθμοί θα πρέπει να είναι τεράστιοι. Αν αληθεύει ότι και άλλοι κόσμοι στο σύμπαν μας έχουν ψυχές που χρειάζονται συμβούλια και πως και άλλα σύμπαντα τα οποία πρέπει να διοικούν οι πνευματικοί δάσκαλοι, τότε το έργο τους είναι κυριολεκτικά ασύλληπτο.

Οι διεργασίες εντός των Συμβουλίων
Έρχεται κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας ύπνωσης, που ο πελάτης μου λέει ότι η συνάντηση με το συμβούλιό του έχει ολοκληρωθεί και πως είναι έτοιμος να φύγει από την αίθουσα και να επιστρέψει στην ομάδα ψυχών του. Είναι μια στιγμή έντονου προβληματισμού και θα αξιολογήσουμε μαζί τις πληροφορίες που έχουν αποκτηθεί. Πάνω απ' όλα, η εμφάνισή μας μπροστά στο πνευματικό μας συμβούλιο συνεπάγεται τη λογοδοσία μας για τη ζωή που μόλις ζήσαμε και θέλω να χρησιμοποιήσω τα σχετικά τμήματα της αξιολόγησης αυτής στην τωρινή ζωή του πελάτη μου.
Κάθε ύφασμα αξιολόγησης μιας ψυχής αποτελεί μέρος του νήματος της θείας συγχώρεσης. Οι Πρεσβύτεροι εκφράζουν προβληματισμό και ενσυναίσθηση καθώς και την επιθυμία τους να υποστηρίξουν με εμπιστοσύνη την ψυχή στις μελλοντικές προσπάθειές της. Αποχωρώντας από το συμβούλιο, μία ψυχή είπε:

«Όταν οι Πρεσβύτεροι τελείωσαν με μένα αισθάνθηκα ότι μου είπαν πολύ περισσότερα για όσα έπραξα σωστά, παρά για τα λάθη μου. Το συμβούλιο γνωρίζει ότι είχα ήδη κάποιες κρίσιμες συναντήσεις με τον οδηγό μου που αφορούσαν τις επιδόσεις μου. Νομίζω ότι μέρος της δουλειάς τους είναι να βελτιώσουν τις προσδοκίες μου. Το συμβούλιο λέει ότι διαβλέπει σπουδαία πράγματα σε μένα. Το τελευταίο πράγμα που είπαν οι Πρεσβύτεροι είναι να πάψω να αναζητώ στους άλλους την επιβεβαίωση. Όταν τους άφησα, αισθάνθηκα ότι είχαν απορροφήσει κάθε αμφιβολία που είχα για τον εαυτό μου και με είχαν καθάρει.» Οι άνθρωποι με ρωτούν εάν οι ψυχές αισθάνονται τύψεις συνειδήσεως, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη συνάντηση του συμβουλίου, αν είχαν εμπλακεί σε βίαιες εγκληματικές πράξεις. Φυσικά και αισθάνονται, αλλά οφείλω να υπενθυμίζω συχνά σε όσους κάνουν αυτή την ερώτηση πως η λογοδοσία για τις αδικοπραγίες μας έρχεται συνήθως με την επιλογή του επόμενου σώματος για την πληρωμή των καρμικών χρεών. Οι ψυχές είναι άμεσα αναμεμιγμένες σ' αυτή τη διαδικασία επιλογής, μέσω του συμβουλίου τους, επειδή αυτό θέλουν οι ίδιεςγια τον εαυτό τους. Παρ' όλο που το κάρμα συνδέεται με τη δικαιοσύνη, η ουσία του δεν είναι τιμωρητική αλλά τέτοια που να φέρνει ισορροπία στο σύνολο των πράξεών μας σε όλες τις προηγούμενες ζωές.

Μου κάνουν άλλη μια ερώτηση σχετικά με το πέρας αυτών των συνεδριάσεων του συμβουλίου. «Είναι άραγε μόνο γλυκύτητα και φως ό,τι αισθάνονται οι ψυχές εκείνες που δεν έχουν εμπλακεί σε βίαιες πράξεις, ή μήπως κάποιες ψυχές αποχωρούν δυσαρεστημένες από το γενικότερο κλίμα της συνάντησης;» Απαντώ σ' αυτό εξηγώντας ότι λίγοι μόνο πελάτες μου έφυγαν από το συμβούλιο ελαφρώς αναστατωμένοι. Είναι ψυχές που αισθάνονται ότι θα μπορούσαν να είχαν παρουσιάσει λίγο καλύτερα τον εαυτό τους σε κάποιο συγκεκριμένο Πρεσβύτερο. Υπάρχουν και κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, αυτό αφορά ειδικά τις νέες, επαναστατημένες ψυχές, όπου είχα την εντύπωση ότι μάχονται όταν στέκονται ενώπιον των Πρεσβύτερων, χαρακτηρίζοντας τη διαδικασία «συντριπτική ήττα». Το παρακάτω απόσπασμα δίνει ένα παράδειγμα:

«Οι Παντογνώστες μού δημιουργούν μια αναστάτωση. Σε νανουρίζουν για να επαναπαυθείς επειδή θέλουν να αποσπάσουν τα εσώψυχά σου. Ασφαλώς και έκανα πολλά λάθη αλλά είναι δικό τους σφάλμα το ότι με έστειλαν στη Γη μέσα σε ένα σώμα που με έβαλε σε μπελάδες. Όταν παραπονιέμαι για τη Γη δεν με συμμερίζονται πλήρως. Είναι πολύ φειδωλοί στις πληροφορίες. Τους λέω ότι η ζωή σε αναγκάζει να παίρνεις ρίσκα, και ο διευθυντής μου μού μιλάει για μετριοπάθεια! Του είπα «όλα αυτά είναι πολύ καλά να τα λες εσύ που κάθεσαι εδώ ασφαλής και άνετος, ενώ εγώ παλεύω να επιβιώσω εκεί κάτω σε μια εμπόλεμη ζώνη». Οι ανώριμες αυτές ψυχές δεν κατανοούν ότι το να βρίσκεται σ' ένα συμβούλιο κάποιος Πρεσβύτερος σημαίνει ότι έχει επιβιώσει από πολλές εμπόλεμες ζώνες. Σε αντίθεση με αυτό, το επόμενο απόσπασμα προέρχεται από μία ηλικιωμένη, εξελιγμένη ψυχή, που βρίσκεται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση των ενσαρκώσεών της στη Γη:

«Καθώς η συνεδρίαση του συμβουλίου πλησιάζει στο τέλος της, οι Πρεσβύτεροι στέκονται όρθιοι και σχηματίζουν γύρω μου ένα κύκλο. Μόλις πάρουν θέσεις, υψώνουν τα χέρια τους - τεντωμένα σαν ένα γιγάντιο πουλί - και με αγκαλιάζουν με τις φτερούγες της ενοποίησης. Μ' αυτόν τον τρόπο επιδοκιμάζουν ένα επιτυχημένο έργο.» Δεν πιστεύω ότι είχα ποτέ κάποιον πελάτη που, έχοντας συμμετάσχει σε συνάντηση συμβουλίου, να κατέληξε από τον οραματισμό του εαυτού του, χωρίς κάποια αίσθηση δέους, μεταμέλειας και την ανάγκη εξιλέωσης. Όλοι τους μεταφέρουν τα συναισθήματα αυτά στις ομάδες των ψυχών τους. Γι' αυτό το λόγο, δεν ήμουν προετοιμασμένος να μάθω για το Νόμο της Σιωπής.

Θα παραθέσω ένα απόσπασμα, που αφορά στο προσωπικό απόρρητο του νου, το οποίο επεκτείνεται όχι μόνο στις ομάδες ψυχών αλλά και στις συναντήσεις των συμβουλίων. Υπάρχουν πλευρές των συναντήσεων που βρίσκονται έξω από το πεδίο εφαρμογής της τρέχουσας πραγματικότητας για τους πελάτες μου. Για διάφορους προσωπικούς και πνευματικούς λόγους, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να ανακαλέσουν όλες τις λεπτομέρειες από τις συναντήσεις αυτές. Μερικά τμήματα αυτών των αναστολών ίσως συμβαίνουν σκόπιμα απ' την πλευρά του πελάτη. Στην περίπτωση 45, ο άνθρωπος προφανώς γνωρίζει τι δεν επιθυμεί να μου πει. Άλλοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν το λόγο που δεν μπορούν να θυμηθούν.

Περίπτωση 45
Δρ. Ν: Θα ήθελα τώρα να προχωρήσεις στο πιο σημαντικό μέρος της συζήτησής σου με τον Πρεσβύτερο, που κάθεται δεξιά του προέδρου του συμβουλίου σου. Α: (ανήσυχος) Δεν αισθάνομαι άνετα μ' αυτό που μου ζητάς. Δρ. Ν: Γιατί;
Α: Δεν θέλω να παραβιάσω το Νόμο της Σιωπής. Δρ. Ν: Εννοείς μαζί μου; Α: Με οποιονδήποτε, ακόμα και με τα μέλη της ομάδας μου. Δρ. Ν: Τα μέλη των ομάδων δεν ανταλλάσσουν μεταξύ τους πληροφορίες για όλα; Α: Όχι για όλα, ειδικά σε ότι αφορά την πολύ ιδιωτική και προσωπική επικοινωνία μας με το συμβούλιο. Ο Νόμος της Σιωπής είναι ένας τρόπος να μας δοκιμάσουν, να δουν αν μπορούμε να φυλάσσουμε αλήθειες για οτιδήποτε ιερό. Δρ. Ν: Θα μπορούσες να γίνεις πιο σαφής; Α: (γελώντας με μένα) Μα τότε θα ήταν σαν να σου το έλεγα! Δρ. Ν: Δεν θέλω να παραβιάσω οτιδήποτε εσύ θεωρείς πολύ ιερό για να το συζητήσεις αλλά στο κάτω-κάτω εσύ ήρθες για κάποιο λόγο να με δεις. Α: Ναι και έχω κερδίσει πολλά. Απλά δεν θέλω να μοιραστώ μαζί σου όλα όσα βλέπω αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου. Δρ. Ν: Το σέβομαι. Ωστόσο μου φαίνεται περίεργο το ότι δεν θέλεις να το μοιραστείς με τις ψυχές-συντρόφους σου. Α: Οι περισσότερες έχουν διαφορετικό συμβούλιο από μένα, αλλά υπάρχει και ένας άλλος λόγος. Εάν μοιραστούμε όλη τη γνώση μας, αυτό μπορεί να επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα, εφόσον το άτομο δεν είναι έτοιμο για κάποια πράγματα. Οι βαθιές αλήθειες μπορεί να χρησιμοποιηθούν εσφαλμένα και έτσι, παραβιάζοντας το Νόμο της Σιωπής, λειτουργούμε ανασχετικά σε μία άλλη ψυχή. Δρ. Ν: Καταλαβαίνω, αλλά αυτός ο νόμος θα πρέπει να εφαρμόζεται ακόμα και στην κουβέντα μας για την εξέλιξη και τις προσωπικές σου επιδιώξεις; Α: (χαμογελώντας) Δεν λες να τα παρατήσεις, έτσι; Δρ. Ν: Αν αποθαρρυνόμουν τόσο εύκολα στις ερωτήσεις που διατυπώνω για τη ζωή στον πνευματικό κόσμο, θα γνώριζα πολύ λιγότερα και θα βοηθούσα λιγότερο αποτελεσματικά τους ανθρώπους. Α: (αναστενάζει) Δεν θα συζητήσω μαζί σου για συγκεκριμένα ιερά πράγματα που με αφορούν.

Οι σοβαρότερες επιπτώσεις των όσων μου είπε αυτή η περίπτωση για το πνευματικό απόρρητο μεταξύ των ψυχών στις ομάδες, έχουν επιβεβαιωθεί κι από άλλους. Μου φαίνεται πολύ παράξενο να μην θέλουν οι ψυχές να ανταλλάξουν με τους φίλους όλα όσα τους έχουν συμβεί στις συναντήσεις των συμβουλίων. Ίσως και γι' αυτό σπάνια ορίζεται το ίδιο συμβούλιο στα μέλη της ίδιας ομάδας ψυχών. Ακολουθεί άλλο ένα παράδειγμα ιδιωτικού απορρήτου: Δεν συζητώ τη συνεδρία μου παρά μόνο με δύο φίλους μου. Και οι τρεις μας προσέχουμε ιδιαίτερα το πώς μεταφέρουμε αυτό που συνέβη στις συναντήσεις μας. Μιλάμε με γενικότητες, όπως «γνωρίζω ότι πρέπει να κάνω αυτό κι αυτό επειδή ένας Πρεσβύτερος είπε ετούτο κι εκείνο για μένα».

Αν θεωρήσουμε ότι η ζωή μας μεταξύ των ζωών διεξάγεται σ' έναν τηλεπαθητικό κόσμο, από νωρίς στην έρευνά μου αναρωτήθηκα πώς μπορούν οι ψυχές να κρατήσουν τις σκέψεις τους κρυμμένες η μία από την άλλη. Ανακάλυψα ότι οι νεαρές ψυχές έχουν μεγαλύτερη δυσκολία απ' ότι οι πιο έμπειρες να κρύψουν τις σκέψεις τους, ιδίως από τους οδηγούς τους. Στο επίπεδο ΙΙΙ, η πνευματική τηλεπάθεια γίνεται μια μορφή τέχνης, και αυτό εμπεριέχει και τη φραγή για λόγους απορρήτου. Χωρίς τους συναισθηματικούς περιορισμούς του ανθρώπινου σώματος, όπως ντροπή, ενοχή και ζήλια, δεν υπάρχει κίνητρο για τεχνάσματα και υπεκφυγές. Σ' έναν τηλεπαθητικό κόσμο, η κυρίαρχη θεώρηση μεταξύ των ψυχών είναι ο σεβασμός τους για το προσωπικό απόρρητο. Οι ψυχές ζουν σε κοινότητες με έντονη κοινωνικοποίηση στις ομάδες όπου εργάζονται τόσο πάνω στα δικά τους μαθήματα όσο και σ' αυτά των άλλων. Ανοίγονται οι ψυχές η μία στην άλλη σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει αδύνατο να καλύψει κανείς τις προθέσεις του. Αυτό ενισχύει την απόλυτη ειλικρίνεια σε καρμικά θέματα τα οποία επηρεάζουν τις ψυχές εκείνες που πρόκειται να συνδεθούν στη Γη.

Πώς μπορούν οι τηλεπαθητικές ψυχές να επιδίδονται στην επιλεκτική προβολή των σκέψεων και την κάλυψή τους; Γνωρίζω ελάχιστα για τη διαδικασία αυτή, έχω όμως ανακαλύψει μερικές λεπτομέρειες. Απ' ό,τι μπόρεσα να συγκεντρώσω, κάθε ψυχή έχει ένα ιδιαίτερο νοητικό δονητικό πρότυπο, κάτι σαν δακτυλικό αποτύπωμα. Το πρότυπο αυτό μοιάζει μ' ένα καλάθι με πυκνή ύφανση, με αλληλοσυνδεόμενες ενεργειακές δέσμες, οι οποίες περιβάλλουν έναν ατομικό πυρηνικό χαρακτήρα. Οι δέσμες αυτές είναι κινούμενες εικόνες σκέψης εκεί όπου η ψυχή κάνει οικειοθελώς τη μεταβίβαση. Περιλαμβάνουν ιδέες, έννοιες, σύμβολα, και προσωπικές διακρίσεις ειδικά της συγκεκριμένης ψυχής. Με την απόκτηση εμπειρίας, η ψυχή έχει ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να καλύπτει οποιοδήποτε πλαίσιο εικόνας. Έτσι, ενώ, σε γενικό κανόνα, τίποτα δεν είναι κρυμμένο, καμία ενεργειακή δέσμη δεν ανοίγει τον πυρήνα ώστε να απελευθερώσει μία λεπτή σκέψη εκτός αν μία ψυχή επιθυμεί να επιτρέψει την εισχώρηση σε μία άλλη.

Όλοι σέβονται την ιερότητα και τη σοφία των συμβουλίων τους. Η πληροφορία θεωρείται προνομιούχα και πολύ προσωπική. Με την επιστροφή τους στις ομάδες τους μετά απ' αυτές τις συναντήσεις, οι ψυχές δεν θέλουν οι σύντροφοί τους να μπουν στον πειρασμό να εικάσουν ορισμένες έννοιες, που προήλθαν από τους Πρεσβύτερους. Ένας πελάτης μου είπε «αν τα έλεγα στους φίλους μου, θα ήταν σαν να έκλεβα σε κάποια προφορική εξέταση. Δεν θα μπορούσαν να αντισταθούν να ερμηνεύσουν τη συνάντηση προκειμένου να με βοηθήσουν». Στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού του συμβουλίου, οι Πρεσβύτεροι ενθαρρύνουν τη σιωπή επειδή γνωρίζουν ότι εάν γίνει σεβαστό το ιδιωτικό απόρρητο, θα είναι εξασφαλισμένο το μεγαλύτερο άνοιγμα των ψυχών που έρχονται ενώπιόν τους. Μία αδικαιολόγητη παρέμβαση αργότερα από τους συντρόφους της ομάδας, αν και καλοπροαίρετη, θα μπορούσε να επικαλύψει τα μηνύματα των Πρεσβυτέρων. Η μοναδική εξαίρεση που διακρίνω στους Νόμους της Σιωπής αφορά στις πιο εξελιγμένες ψυχές, που εκπαιδεύονται σε ειδικευμένες ομάδες. Αυτές δείχνουν να απολαμβάνουν την ανταλλαγή αυτού που θεωρούν «μυστικό της αδελφότητας» από τις συναντήσεις των συμβουλίων τους. to-en

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ