Εδώ και καιρό προβληματίζομαι γύρω από ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αυτό της αποτυχίας.
Κάτι που που προφανώς όλοι έχουμε ζήσει, άλλοι λιγότερες φορές, άλλοι περισσότερες και που διαφέρει στον τρόπο που το εκλαμβάνουμε. Το δεδομένο είναι η αποτυχία, γεγονός που δεν αλλάζει, μπορεί όμως να αλλάξει ο τρόπος που την αντιμετωπίζουμε.
Όταν κάποιος πετυχαίνει, σπεύδουν όλοι να τον συγχαρούν, να του δηλώσουν πόσο περήφανους τους έκανε. Όταν κάποιος αποτυχαίνει, όλοι σιωπούν. Φυσικά δεν αναφέρουν αν είναι περήφανοι για εκείνον, δεν του λένε μπράβο για την προσπάθεια κι ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρει.
Με αποτέλεσμα να γεννιούνται φόβοι, ανασφάλειες, ντροπή, αρνητικά γενικότερα στοιχεία γύρω από την αποτυχία.
Να το εξετάσουμε διαφορετικά;
Αν είστε γονιός, θα προτιμούσατε το παιδί σας να έχει περισσότερες επιτυχίες παρά αποτυχίες, σωστά;
Κι όμως.. η επιτυχία κρύβει μεγαλύτερους κινδύνους. (ειδικά στην παιδική ηλικία)
Σου δημιουργεί το αίσθημα του "άτρωτου", ένα μπαλόνι που θα ξεφουσκώσει στο πρώτο εμπόδιο που θα συναντήσει. Ενώ οι αποτυχίες χτίζουν χαρακτήρα, σε κάνουν ουσιαστικά και όχι επιφανειακά δυνατό, σου δίνουν επιμέρους τρόπους να σκεφτείς τι δρόμους θα ακολουθήσεις.
Έτσι ανακαλύπτεις πιο πολλά και ουσιώδη.
Την επόμενη φορά που θα αποτύχετε.. σκεφτείτε το καλύτερα!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.