Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ

Ω, φίλε,
θα φανερώσω το δρόμο
που θ’ ανοίξει την καρδιά σου
για να καλωσορίσει τον Αγαπημένο σου.
Όπως το πολύτιμο το μέταλλο βρίσκεται σε μεγάλα βάθη και για να το βρεις πρέπει να σκάψεις πολύ βαθιά στην καρδιά της γης, έτσι κι εσύ,
αν θέλεις ν’ αντικρίσεις
του Αγαπημένου σου το πρόσωπο,
πρέπει να βυθιστείς βαθιά μέσα στην καρδιά σου
και να κομματιάσεις όλα τα πέπλα
που κρύβουνε το μεγαλείο,
της ζωής σου το Φως.

Όπως η φωτιά
είναι σκεπασμένη
από πυκνό καπνό
πριν ξεσπάσει
σε φλόγες που ουρλιάζουν,
έτσι, φίλε,
ο νους και η καρδιά σου
είναι μέσα σ’ ένα σύννεφο από σκοτάδι
που μπορεί να διαλυθεί
μόνο από του βαθύτερου σκοπού σου
την επιθυμία.

Ω, φίλε,
ο Αγαπημένος σου, η επιθυμία της καρδιάς σου, είναι ο Πολυαγαπημένος μου.
Σε καιρούς που πέρασαν πια,
υπήρχε ένα πέπλο
που χώριζε Εκείνον από μένα,
αλλά τώρα
έχω καταστρέψει
αυτό το χώρισμα
και Τον καλωσόρισα μέσα στην καρδιά μου.
Εκεί πέρα κατοικεί
και μέσα στην αγάπη Του
έχω σβήσει.
Σου λέω
ότι ο Πολυαγαπημένος μου είναι ο Αγαπημένος όλων.
Εκείνος κι εγώ είμαστε ένα, είμαστε αχώριστοι, αιώνιοι και παντοτινοί.
Ναι,
έχω βρει το δρόμο
που θα σου προσφέρει την έκσταση
του σκοπού,
θα σου ξεδιπλώσει την ομορφιά της ζωής,
θα δώσει την ευτυχία σε όλους,
θα σου φέρει το αλάφρωμα της Αλήθειας.

Σαν τη σπίθα που δίνει ζεστασιά
κι είναι κρυμμένη στις γκρίζες στάχτες,
έτσι, φίλε,
και το φως
που θα σε οδηγήσει
είναι κρυμμένο
κάτω από τις σκόνες
των εμπειριών σου.

Αχ, φίλε,
μην περιμένεις να πέσουν
οι σκοτεινές σκιές
που θα γεμίσουν την κοιλάδα,
σβήνοντας την ηλιοφωτισμένη θέα
των βουνών,
γιατί μόνο με το φως της μέρας μπορείς να δεις το μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στα μεγάλα ύψη, όπου οι ομίχλες της ζωής δε θα σε μπερδεύουν.
Αυτή είναι η ώρα
που θα ’πρεπε να περπατήσεις μέσα στο καθάριο φως.
Ο Αγαπημένος είναι μαζί σου γιατί Αυτός κι εγώ είμαστε ένα.

Ω, φίλε,
όπως στις μέρες του χειμώνα δεν μπορείς να σπείρεις τους σπόρους που θα σου δώσουν την τροφή της επόμενης χρονιάς, έτσι και στις μέρες του σκοταδιού, της σύγχυσης και της πάλης, δεν μπορείς ν’ αποθηκεύσεις την ατέλειωτη ευτυχία που θα ’ναι η αστείρευτη πηγή όλης σου της ζωής.
Ω, φίλε,
όπως στις μέρες της άνοιξης,
όταν ο κάθε σπόρος σκάει
προς δόξα της ολοκλήρωσής του,
έτσι και στις μέρες
της μεγάλης σου αγαλλίασης,
κάθε έργο κρυφό μέσα στη σκέψη σου,
κάθε πράξη κρυφή μέσα στην καρδιά σου,
όλα θα φανερωθούν
στην πλήρη άνθησή τους
και το βάρος τους από τότε δε θα κουβαλάς.

Ω, φίλε,
όπως στις μέρες της φθοράς
είναι τόσο λυπηρό
που το πράσινο το φύλλωμα
θα μαραθεί και θα πεθάνει,
έτσι
είναι λυπηρό
κι ότι στις μέρες της ερήμωσης
δε θα υπάρξει κανείς για να σε σώσει
απ’ τις σκιές των ίδιων σου των δημιουργημάτων.

Ω, φίλε,
υπάρχει ώρα για το καθετί.
Αυτή είναι η ώρα
που θα ’πρεπε να περπατήσεις
μέσα στο καθάριο φως.
Ο Αγαπημένος είναι μαζί σου γιατί Αυτός κι εγώ είμαστε ένα.

Όπως ο ταξιδιώτης,
που ξέρει πολύ καλά
το ταξίδι που πρόκειται να κάνει,
αφήνει όσα θα τον λυγίσουν με το βάρος τους
στη διαδρομή που ’χει να κάνει,
έτσι κι εσύ, φίλε, παραμέρισε όλα εκείνα που θα σ’ εμποδίζουν στο ταξίδι
της αναζήτησης του Αγαπημένου.
Γιατί χωρίς τον Αγαπημένο δε θα υπάρξει παρηγοριά, δε θα υπάρξει αγαλλίαση, δε θα υπάρξει σταθερότητα, αλλά
θα υπάρχει σύγχυση, πάλη και σύγκρουση σκοπών, σκοτάδι κι αναζήτηση, βάσανα και δυστυχία.

Ω, φίλε,
ο Αγαπημένος είσαι εσύ.
Αλλά για να Τον νιώσεις και για να Τον κρατήσεις γερά μες στην καρδιά σου, σταθερά μέσα στο νου σου, δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ίχνος σκοτεινό κρυμμένο βαθιά κάπου στην ύπαρξή σου.
Ούτε ψευτοπαρηγορητές
ούτε ευχάριστοι Θεοί
που σου δίνουν εύκολες συμβουλές"
ούτε απληστίες που σε σκλαβώνουν
ούτε πιστεύω που σου προσφέρουν καταφύγιο
μέσα στη δροσερή σκιά τους'
ούτε σκέψεις ούτε συναισθήματα
που να σε σταματάνε.

Ω, φίλε,
κυνήγησε τον εαυτό
από το ένα καταφύγιο σε άλλο πιο μεγάλο καταφύγιο,
από τον ένα ναό σε άλλο πιο μεγάλο ναό,
από τη μία επιθυμία σε άλλη πιο μεγάλη επιθυμία,
από τη μία αλαζονεία σε άλλη πιο μεγάλη αλαζονεία.
Αλύπητα κυνήγησέ τον
πέρα στα μονοπάτια των απολαύσεών του,
καν’ του αμείλικτα ερωτήματα
για τις μισοπεθαμένες βεβαιότητές του.
Κι αφού θα ’χει κρατήσει αρκετά αυτό, ω, φίλε,
στο τέλος θα τον οδηγήσεις
στο άπλετο το φως
που δε θα μπορεί να το σκιάσει,
όπου θα γίνει ένα
με τον Αγαπημένο.
Τότε θα νιώσεις τον Αγαπημένο, τότε θα είσαι σαν κι εμένα.

Ω, φίλε,
όλα έχουν τον καιρό τους.
Τώρα είναι ο καιρός
που θα ’πρεπε να περπατήσεις
μέσα στο άπλετο το φως.
Ο Αγαπημένος είναι μαζί μου γιατί Εκείνος κι εγώ είμαστε Ένα.

Κρισναμούρτι “Παραβολές και ποιήματα” μεταφρ. ΝΠιλάβιος εκδ.Κέδρος

2insight4

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ