Η ΤΕΧΝΗ & Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Η ΖΩΗ, ΕΜΕΙΣ.

Μιλάμε γι’ αλλαγή, ξεπέρασμα της κρίσης, και λύσης των προβλημάτων μας. (Που θεωρείται από την πλειοψηφία των ανθρώπων πως όλα τα προβλήματα, έχουν ΜΟΝΟ οικονομική βάση). Το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί, και αυτό ακριβώς χρειάζεται να καταλάβουμε πρώτα απ’ όλα.

Αν αυτή τη στιγμή, (λέω αν), ως δια μαγείας σταματούσαν όλα τα οικονομικά μας προβλήματα, (και δεν υπήρχε λόγος να τρέχουμε για τα προς το «ζειν», και για τα προς το «έχειν», και περιλαμβάνεται μέσα σε αυτά και μια απλόχερη προσφορά ενέργειας προς χρήση των αναγκών μας από μία ανεξάντλητη πηγή, άρα λυμένο κι αυτό), εμείς, οι άνθρωποι, τι θα κάναμε τότε στον ελεύθερο μας χρόνο;;;

Από τα παραπάνω, προκύπτουν πράγματα που μπορούν να μας βάλουν σε δύο πολύ ενδιαφέρουσες νοητικές ενασχολήσεις:

1^ον Ότι «δεν γνωρίζουμε» οι περισσότεροι τι «θα κάναμε» αν είχαμε άπλετο χρόνο στην διάθεση μας για να τον διαθέσουμε όπου θέλουμε, και όπως θέλουμε,

Και 2^ον, αιτία για να μην έχουμε βρει, (επειδή δεν ψάξαμε ποτέ μια και τρέχαμε για τα άλλα οπότε δεν χρειάστηκε), τι είναι αυτό που μας ευχαριστεί και μας γεμίζει να κάνουμε, είναι ακριβώς το γεγονός ότι ποτέ δεν είχαμε αυτόν τον χρόνο…..

Γιατί ας φανταστούμε: Σήμερα ξημερώνει, και δεν έχουμε κανένα άγχος για τροφή, στέγη και ενέργεια. Πολύ εύκολα θα σκεφτούμε να χαλαρώσουμε, και να διασκεδάσουμε. Και διασκεδάζουμε. Όπως θέλει ο καθένας. Και καθόμαστε μέχρι να πιαστούμε. Και τρώμε ότι θέλουμε, και γενικά κάνουμε ότι (υποτίθεται) στερούμασταν. Και ξανά, και ξανά, και ξανά.  Μετά;

Κάποια στιγμή, (μια και δεν έχουμε πια καμία υποχρέωση για τίποτα, και σε τίποτα, γιατί όλα είναι λυμένα), θα αντιληφθούμε πως άλλα πράγματα μας γεμίζουνε τελικά, και πως όλο το άγχος του τρεξίματος μας, ήταν και ένας πολύ βολικός λόγος, για να μην ανακαλύψουμε, πως: 

«ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ». 

Γιατί ο φόβος, και η ανασφάλεια μας για το αύριο, ήταν πάντα μεγαλύτερα, από οτιδήποτε άλλο.

Βέβαια εδώ κρύβεται και όλο το θέμα των «φτιαγμένων» οικονομικών προβλημάτων μας ενώ υπάρχουν πόροι για όλους. Το «να μας κρατούν ακριβώς απασχολημένους» (κάποιοι), ώστε να μην δούμε ποτέ τις Πραγματικές μας ανάγκες…….,που  μοιραία, θα μας ξυπνούσαν…..

Στην αναζήτηση του τι μας ευχαριστεί όμως, (μια και μιλάμε για το υποθετικό σενάριο που τα έχουμε όλα τα της επιβίωσης τακτοποιημένα), όσο κι αν το ψάξουμε, μόνο σε ένα πράγμα μπορεί να καταλήξουμε, (γιατί είναι και το Πραγματικά αληθινό): 

«ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» 

Που θα συνοδευόταν βέβαια με τις αντίστοιχες αισθήσεις. (Οι οποίες τώρα είναι σε νάρκη....) Μιλάμε για πάσης φύσεως δημιουργία. Έκφραση. Έκφραση με την οποία, θα «έβγαινε» (και) προς τα έξω, (στο υλικό πεδίο), όλη η ομορφιά της αναγνωρίσιμης πια (από μας), κατάστασης (και ζωής) του Είναι μας. Όλα, θα αποδείκνυαν τον πλούτο μας...... Κι αυτό, μέσα από κάποια αποτελέσματα αποτελούμενα από «ύλη», ή δημιουργήματα που θα συλλάμβανε η όραση, η αφή, η γεύση, η ακοή, η οσμή….. Μέσα από αυτά, θα «φαίνονταν» όλες οι αληθινές μας ποιότητες που πηγή έχουν το Εσωτερικό αυτού που είμαστε. Αυτό όμως λέγεται ………Τέχνη, και Επιστήμη…... Η κάθε είδους Τέχνη και Επιστήμη. Ή μάλλον, 

«Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ, ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ»,

κι εμείς, μέρη της……. Αυτό είναι …… η ζωή……. Πραγματική ζωή, και όχι δυσβάσταχτη επιβίωση…….

Αφήνοντας τώρα το φανταστικό σενάριο απελευθέρωσης απ’ όλα τα παραπάνω βάρη, τίθεται το ερώτημα: Τι μας εμποδίζει να γίνει και τώρα αυτό; Το να δούμε με ποιον τρόπο, διοχετεύεται αυτό που είμαστε, (ασχέτως του εξωτερικού περιβάλλοντος); 

Ο λίγος χρόνος; Ποιος λίγος; Αν προσθέσουμε όλες τις άχρηστες ώρες μπροστά στην TV που υποτίθεται (μόνο) πως μας χαλαρώνει, θα δούμε πως θα είχαμε φτιάξει μόνοι, από ένα ολόκληρο σινικό τοίχος ο καθένας μας…..με τα χέρια του……

Όλο αυτό, καταλύει όμως αυτόματα την πραγματικότητα όπως την ξέρουμε. Γιατί πιστέψαμε, πως άλλοι αποφασίζουν για μας. Για το τι είμαστε, ποιοι είμαστε, πως να ζούμε. Όχι. Η επανάσταση του να βρούμε τις ποιότητες μας, (παρά το βιασμό που ηφιστάμεθα σε όλα τα επίπεδα), είναι και αυτό, που θα αλλάξει το έξω. Από εμάς. Από όλους μας. Από τον καθένα..... Γιατί οι σκλάβοι δημιουργούν τους αφέντες, και όχι το αντίθετο.......

Άρα μπορούμε! Όμως αν κοιτάξουμε μέσα μας και περάσουμε χρόνο, μόνοι με τον εαυτό μας και την παρέα του…..μόνο….. Γιατί αυτό που τελικά μας εμποδίζει, είναι ότι, 

«ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ 

ΓΙΑ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ….» 

Μόνο αυτό…..

Έχουμε φτιάξει μια ζωή ανταποκρινόμενοι σε ένα περιβάλλον, με κεντρικό ήρωα την εργασία μας, ενώ στο ενδιάμεσο, (όπου βολευτεί, ή «χωρέσει»), στριμώχνουμε όλα τα άλλα…. Όχι φίλοι μου. Γιατί ακριβώς γι’ αυτό δυστυχούμε και προσπαθούμε να πάρουμε τα πάντα από έξω……. Τα «όλα τα’ άλλα», (που κοιτάμε να χώσουμε ανάμεσα στις παύσεις του παιδέματος μας που ονομάζουμε ζωή), είναι «το Δυναμικό» που μπορεί να μας κάνει να δούμε και να νιώσουμε την Ελευθερία……….

 

Γιατί η Ελευθερία δεν αφορά χρόνο, χώρο στο σώμα, ή καλοπέραση. Η Ελευθερία, είναι Εσωτερική Ελευθερία. Μόνο. Και όσο δεν την έχουμε, θα ψάχνουμε υποκατάστατα, από καλύψεις ικανοποίησης υλιστικής φύσης. Γιατί όταν είμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ελεύθεροι, ακόμα και σε κελί φυλακής να βρίσκεται το σώμα μας, το Πνεύμα ταξιδεύει, και εξακολουθεί…..

Ή καλύτερα, (με μία άλλη έννοια), όσο λιγότερο κινείται το σώμα εξωτερικά, (αν επικεντρωθούμε σε κάθε είδους τέχνη και επιστήμη), τόσο αναπτύσσεται άλλη κίνηση…. Όμως αυτή η κίνηση, είναι καθαρά Εσωτερική. (Και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την κίνηση της σκέψης).

Βέβαια εξαιρούνται κάποια είδη Τέχνης που συμπεριλαμβάνουν το σώμα, (όπως ο χορός), όμως δεν αφορά καθαρά λειτουργία του σώματος τελικά, γιατί κυλά το σώμα, ακριβώς όπως κυλά η Εσωτερική ώθηση την οποία και ακολουθεί. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είναι κυρίαρχος το σώμα και οι παρορμήσεις του, μια και μιλάμε για αρμονία, ισορροπία, όπως και άλλου είδους ποιότητες, που δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το άσκοπο στριφογύρισμα της κίνησης της ανασφάλειας, του πέρα δώθε, αιτίες άγχους και καταναγκασμού.......

Η «επικέντρωση» και η «απορρόφηση» στο αντικείμενο της δημιουργίας μας, μας φέρνει απ’ ευθείας στο........Σπίτι! Που το ονομάζουμε αλλιώς, …….Διαλογισμό. 

Γινόμαστε οι ίδιοι η τέχνη. Το χέρι που πλάθει τον πυλό, η αίσθηση στο χέρι του πυλού, η υφή του, η θερμοκρασία του….. Γινόμαστε ο ίδιος ο πυλός, το αριστούργημα που θα γίνει τελικά, ενώ ποτέ δεν πάψαμε ταυτόχρονα, να είμαστε αυτός, που πλάθει…... Και είμαστε ενότητα. Αδιαχώριστοι από τα πάντα. Είμαστε απόλυτα, σε βαθύ διαλογισμό. Είμαστε, στην πραγματική ζωή και τη ζούμε. Είμαστε η Ζωή……….

Άρα αυτό που μας χρειάζεται, είναι Διαλογιστική Ζωή φίλοι μου... (Και όχι κλείσιμο ματιών προς αποφυγή της εξωτερικής ζωής μας....) Το μέσα, να καλύψει το έξω. Και όχι το αντίθετο που συμβαίνει....

Γιατί όλη αυτή η διαδικασία μας μεταμορφώνει ολοκληρωτικά! Και ζώντας  αυτή την μεταμόρφωση, βρίσκουμε τη Φύση  που πάντα ήμασταν, (και δεν αναγνωρίζαμε), η οποία κατακαίει αυτόματα, ότι είναι ξένο στην Καθαρή Ουσία της...... 

Όσο για την εξωτερική της έκφραση; Μας πληρεί, με την πιο ιδανική«στόφα» που χρειάζεται, ώστε να μεταμορφώνουμε, (εκτός του εαυτού μας), και τον οποιοδήποτε χώρο  μέσα στον οποίο βρισκόμαστε, πάντα,  με μια νέα γεύση, της Άπειροσύνης της, η οποία μιλά μέσα σε όλα όσα, έρθουμε μαζί τους σε επαφή. Μιλά όμως στο Είναι τους, και όχι στην έκφραση της προσωπικότητας τους. Γιατί φίλοι μου, τον Παράδεισο επί της Γης, τον φέρνουμε όλοι εμείς......

magicalchemistis

AΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ