Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για Greek Statistics (στατιστκές αλά ελληνικά), όπως έσπευσε να καρφώσει η Wall Street Jοurnal, αλλά για European Statistics (στατιστικές αλά ευρωπαϊκά), αφού στο κόλπο είναι και η Eurostat. Αλλά έχουν βλέπετε κάτι δουλίτσες να τελειώσουν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες, να κάνουν τις Ευρωεκλογές, να βγάλουν τον κύριο Σουλτς αρχικομισάριο, να κάνουν και μια εκδούλευση στον ημέτερο Σαμαρά μήπως πέσει κάπως στα μαλακά, και μετά έχει ο Θεός, το ξανασυζητάμε με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, υπό τον όρο βέβαια ότι θα εφαρμοστούν τα συμφωνηθέντα. Όχι αυτά που ανακοινώθηκαν, αλλά αυτά που πραγματικά συμφωνήθηκαν, τα οποία διαρρέουν σιγά σιγά και όλοι τα ξέρουμε, αλλά μερικοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν γιατί κι εδώ εκλογές έχουμε και μετά βλέπουμε κι εμείς πώς θα τα βολέψουμε με τα υπεσχημένα.
Χρόνο αγοράζουν οι Ευρωπαίοι, όπως χρόνο αγοράζουν τέσσερα χρόνια τώρα, από τότε που ξέσπασε η κρίση, μονάχα που τον χρόνο που αγοράζουν τον πληρώνουμε εμείς. Μας χαϊδεύουν και λίγο στοργικά το κεφάλι, εντάξει, τα κάνατε τα μαθήματά σας, δεν πειράζει που η ανεργία σας καλπάζει προς το 30%, δεν πειράζει που το χρέος σας (σε μας) έχει φτάσει το 175% του ΑΕΠ, το πρόγραμμα να ’ναι καλά κι από υποζύγια βρίσκουμε, η Ελλάδα πάντως βαδίζει στο δρόμο της επιτυχίας, λίγο ακόμα και θα βγείτε από το τούνελ, τέτοια μας λένε οι δανειστές και εταίροι μήπως και στραβωθούμε πάλι και ξαναψηφίσουμε τα δικά τους παιδιά, τα καλά και τα πρόθυμα, ώστε να έχουν τους κατάλληλους συνομιλητές, γιατί αν δεν τους έχουν δεν θα μπορούν πια να μας βοηθήσουν όπως μας βοηθούν τόσα χρόνια.
Επί τη ευκαιρία, λυπάμαι αν χαλάω κι άλλο πάρτυ, εκείνο με τα προεκλογικά πεντακοσάρικα. Πέσαμε στην παγίδα και αναμασάμε συνέχεια ότι πρόκειται για προεκλογική παροχή. Ποια προεκλογική παροχή, κόλπο ήταν κι αυτό, δεν μπορούσαν να πούνε ότι θα μοιράσουμε λεφτά μονάχα στους ένστολους και βάλανε και μερικές άλλες κατηγορίες μέσα, τους άπορους, τους άστεγους, εκείνους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, αλλά τα κριτήρια τα έβαλαν κάπως σφιχτά μην τύχει και ξεφύγει το μπάτζετ, και τελικά θα μείνουν μονάχα οι ένστολοι να ελεηθούν – όχι, σ’ εκείνους τα κριτήρια δεν τα έβαλαν σφιχτά, οπότε εντάξει.
Για το πρωτογενές έλλειμμα να μην το κουράζουμε, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, κι εκεί πέσαμε κατά κάποιον τρόπο σε παγίδα συζητώντας αν το πλεόνασμα είναι αληθινό ή πλασματικό. Και βέβαια είναι πλασματικό, ούτε λόγος, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Η ουσία είναι πως η ίδια η λογική του πλεονασματικού προϋπολογισμού είναι προβληματική. Σε συνθήκες ύφεσης, πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει ακόμα λιγότερη ρευστότητα στην αγορά και ακόμα μεγαλύτερη ύφεση. Όσο μεγαλύτερο το πλεόνασμα, τόσο το χειρότερο για την οικονομία. Τόσο απλά.
Θα ήθελα μόνο να σταθώ κι εγώ στη χθεσινή δήλωση του απερχόμενου υπουργού Οικονομικών κ. Στουρνάρα, ότι «μετά από τέσσερα πολύ δύσκολα χρόνια η Ελλάδα στάθηκε όρθια, στάθηκε στα πόδια της και ατενίζουμε το μέλλον πια με πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία». Όσο για αισιοδοξία δεν το συζητάμε, με μια υποσημείωση μόνο, ότι η δική μας αισιοδοξία πρέπει εσένα, υπουργέ μου, να σε κάνει να τρέμεις – και αντιστρόφως: με τη δική σου αισιοδοξία τρέμει το φυλλοκάρδι μας.
Αλλά η βασική ένστασή μου είναι άλλη: Η Ελλάδα, η δική μας Ελλάδα, δεν έχει σταθεί -προς το παρόν- όρθια, γονατισμένη βρίσκεται, στην πιο σφοδρή ανθρωπιστική κρίση που έχει ζήσει τα τελευταία 70 χρόνια. Εσύ κι ο κύκλος σου μόνο στέκεστε όρθιοι, η μειοψηφία της κοινωνίας. Και το χειρότερο είναι πως δεν πατάτε στο χώμα, τα βρωμοπόδαρά σας πατάνε πάνω σε κορμιά ανθρώπων, άστεγων, άπορων, απλήρωτων, μεροκαματιάρηδων, μικροσυνταξιούχων, πρώην ελεύθερων επαγγελματιών που δεν είναι πια ελεύθεροι και -προπαντός- δεν είναι πια επαγγελματίες.
Το νου σας μόνο μην πάρουν θάρρος και δοκιμάσουν κι εκείνοι να σηκωθούν όρθιοι. Το νου σας.
Χρόνο αγοράζουν οι Ευρωπαίοι, όπως χρόνο αγοράζουν τέσσερα χρόνια τώρα, από τότε που ξέσπασε η κρίση, μονάχα που τον χρόνο που αγοράζουν τον πληρώνουμε εμείς. Μας χαϊδεύουν και λίγο στοργικά το κεφάλι, εντάξει, τα κάνατε τα μαθήματά σας, δεν πειράζει που η ανεργία σας καλπάζει προς το 30%, δεν πειράζει που το χρέος σας (σε μας) έχει φτάσει το 175% του ΑΕΠ, το πρόγραμμα να ’ναι καλά κι από υποζύγια βρίσκουμε, η Ελλάδα πάντως βαδίζει στο δρόμο της επιτυχίας, λίγο ακόμα και θα βγείτε από το τούνελ, τέτοια μας λένε οι δανειστές και εταίροι μήπως και στραβωθούμε πάλι και ξαναψηφίσουμε τα δικά τους παιδιά, τα καλά και τα πρόθυμα, ώστε να έχουν τους κατάλληλους συνομιλητές, γιατί αν δεν τους έχουν δεν θα μπορούν πια να μας βοηθήσουν όπως μας βοηθούν τόσα χρόνια.
Επί τη ευκαιρία, λυπάμαι αν χαλάω κι άλλο πάρτυ, εκείνο με τα προεκλογικά πεντακοσάρικα. Πέσαμε στην παγίδα και αναμασάμε συνέχεια ότι πρόκειται για προεκλογική παροχή. Ποια προεκλογική παροχή, κόλπο ήταν κι αυτό, δεν μπορούσαν να πούνε ότι θα μοιράσουμε λεφτά μονάχα στους ένστολους και βάλανε και μερικές άλλες κατηγορίες μέσα, τους άπορους, τους άστεγους, εκείνους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, αλλά τα κριτήρια τα έβαλαν κάπως σφιχτά μην τύχει και ξεφύγει το μπάτζετ, και τελικά θα μείνουν μονάχα οι ένστολοι να ελεηθούν – όχι, σ’ εκείνους τα κριτήρια δεν τα έβαλαν σφιχτά, οπότε εντάξει.
Για το πρωτογενές έλλειμμα να μην το κουράζουμε, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, κι εκεί πέσαμε κατά κάποιον τρόπο σε παγίδα συζητώντας αν το πλεόνασμα είναι αληθινό ή πλασματικό. Και βέβαια είναι πλασματικό, ούτε λόγος, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Η ουσία είναι πως η ίδια η λογική του πλεονασματικού προϋπολογισμού είναι προβληματική. Σε συνθήκες ύφεσης, πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει ακόμα λιγότερη ρευστότητα στην αγορά και ακόμα μεγαλύτερη ύφεση. Όσο μεγαλύτερο το πλεόνασμα, τόσο το χειρότερο για την οικονομία. Τόσο απλά.
Θα ήθελα μόνο να σταθώ κι εγώ στη χθεσινή δήλωση του απερχόμενου υπουργού Οικονομικών κ. Στουρνάρα, ότι «μετά από τέσσερα πολύ δύσκολα χρόνια η Ελλάδα στάθηκε όρθια, στάθηκε στα πόδια της και ατενίζουμε το μέλλον πια με πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία». Όσο για αισιοδοξία δεν το συζητάμε, με μια υποσημείωση μόνο, ότι η δική μας αισιοδοξία πρέπει εσένα, υπουργέ μου, να σε κάνει να τρέμεις – και αντιστρόφως: με τη δική σου αισιοδοξία τρέμει το φυλλοκάρδι μας.
Αλλά η βασική ένστασή μου είναι άλλη: Η Ελλάδα, η δική μας Ελλάδα, δεν έχει σταθεί -προς το παρόν- όρθια, γονατισμένη βρίσκεται, στην πιο σφοδρή ανθρωπιστική κρίση που έχει ζήσει τα τελευταία 70 χρόνια. Εσύ κι ο κύκλος σου μόνο στέκεστε όρθιοι, η μειοψηφία της κοινωνίας. Και το χειρότερο είναι πως δεν πατάτε στο χώμα, τα βρωμοπόδαρά σας πατάνε πάνω σε κορμιά ανθρώπων, άστεγων, άπορων, απλήρωτων, μεροκαματιάρηδων, μικροσυνταξιούχων, πρώην ελεύθερων επαγγελματιών που δεν είναι πια ελεύθεροι και -προπαντός- δεν είναι πια επαγγελματίες.
Το νου σας μόνο μην πάρουν θάρρος και δοκιμάσουν κι εκείνοι να σηκωθούν όρθιοι. Το νου σας.
Χριστόφορος Κάσδαγλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.