ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ

Η πνευματική δημιουργία μέσω της Ελληνικής Σκέψης δια της

σύζευξης ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ/ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ είχε σαν βασική προϋπόθεση εις την αρχαιότητα

στον κάθε ερευνητή να μπορεί να αποσυμβολίσει όλες τις παραστάσεις αλλά και τα

κείμενα, τα οποία είχαν μία μεταφορική, αλληγορική και συμβολική ερμηνεία,

διότι χωρίς την ικανότητα αυτή η ουσία των σημαινομένων θα παρέμενε σκοτεινή

και αόριστη και ίσως και παραπλανητική. 

Γι’ αυτό βλέπουμε  στους αρχαίους ναούς με τα ανάγλυφα και τις

παραστάσεις και δη των αγαλμάτων να είναι οι θύλακες της σοφίας που έκφραζαν

την ουσία των ιδιοτήτων του κάθε θεού, όπου κάθε φορά ήταν αφιερωμένος σε

συγκεκριμένο (πρόσωπο) ο κάθε ναός. Δηλαδή όλα αυτά τα ανάγλυφα και τα αγάλματα

μας μιλούσαν με τέτοιον τρόπο ακριβώς συμβολικό και απόρρητο και μόνον μπορούσε

να γίνει κατανοητός στον καθένα και σε ολίγους, οι οποίοι ο λογισμός τους και

οι αισθήσεις τους εναργώς ανέπεμπαν και μνημόνευαν την διάνοιαν.

Την εποχή του Ιπποκράτη και συγκεκριμένα η Ιπποκράτεια

θεραπευτική μέσα από την απομνημόνευση των παραστάσεων μας έδινε το κλειδί της

ιατρικής τέχνης, η δε οπτική εικόνα του ανθρώπου ήταν ο καθρέπτης της νόσου

του.

Η αρχέγονος πηγή γνώσεως που καλά ακόμη κρύβεται στην ήδη

εναπομείνουσα Μυθολογία μας δια των συμβολισμών μέσω της διηγήσεων, μας

επιτρέπει ακόμη και σήμερα η διάνοια μας να διεισδύσει στην ουσία της Φύσεως

και στα δύο φύλα γι’ αυτό κι έχουμε την απεικόνιση της μορφής των

Κενταύρων(ανδρών) και Αμαζόνων(γυναικών) ως εκπροσώπους των δύο φύλων και ο

λόγος της συχνής αναπαράστασής τους σε όλους τους ναούς μας βάζει σε

προβληματισμούς μιας και διαφαίνεται ότι γίνεται μία έντονη προβολή τους και με

ενδελεχή παρατήρηση να δούμε αλήθειες που αφορούνε τη ψυχή του ανθρώπινου

όντος.

Στους λατρευόμενους ναούς της τότε Ελληνικής επικράτειας

βλέπουμε να υπάρχει μία συχνή αναπαράσταση και των θεών Απόλλωνα και Αθηνάς. Ο

Ασκληπιός ο οποίος συνδέεται με αυτούς δια των κοινών παραστάσεων

(Κενταύρων-Αμαζόνων) είναι ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ των θνητών και υιός του Απόλλωνος  

θεραπευτής των θεών.

Δηλαδή οι τρεις θεοί Απόλλωνας-Αθηνά, Ασκληπιός φροντίζουν την υγεία των θνητών

και έχουν αναμεταξύ τους ειδικούς δεσμούς και τούτο πιστοποιείται ευθαρσώς

για του κοινού τους επιθέτου, όπου ο Απόλλων αποκαλείται Παιώνιος, Παιήν και Παιάν, ενώ η Αθηνά κατέχει το επίθετο Παιωνία και ο Ασκληπιός είναι Παιάν….!!! 

Δηλαδή το επίθετο Παιώνιος ή Παιήων ή Παιάν σημαίνει ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ.

Για να προχωρήσουμε ενδότερα…η εμφάνιση της Κενταυρομαχίας

και Αμαζονομαχίας στον ναό του Ασκληπιού μας αποκαλύπτει το κρυφό σημαινόμενον,

όπου ο «ίππος» μέρος της εικόνας Κενταύρων και Αμαζόνων είναι η σάλπιγγα η

οποία προσκαλεί την διάνοιάν μας στην έναρξη του αποσυμβολιστικού αγώνα.

 Έτσι το Ιερατείον με την παράσταση των Κενταύρων-Αμαζόνων και ειδικά στον ναό του

Ασκληπιού πετύχαινε την σύνδεση ΨΥΧΗΣ και ΣΩΜΑΤΟΣ των δύο φύλων με κοινό

χαρακτηριστικό τον «ίππο». Δηλαδή καθίστατο ορατή όχι βέβαια η υγεία…αλλά η

νόσος. Είτε οι παραστάσεις ήταν μέσα ή έξω από τον ναό ταυτόχρονα συνάπτουν ένα

προσωπικό διάλογο με τον κάθε θνητό-ασκληπιάδα ώστε να κατανοήσει….διότι τα

συμπτώματα του «ίππου» με την αλληγορική σημασία των Κενταύρων-Αμαζόνων

κατερχόμενα από τις κορυφή των αετωμάτων του κάθε ναού…διασκορπίζονται και από

εξωτερικά φαινόμενα εγκαθίστανται επί της γης, στους ανθρώπους, ως αποτέλεσμα

ασθενειών. 

Δηλαδή το σώμα του ασθενή και κατ’ επέκταση σώμα της ανθρωπότητας…οι

προσερχόμενοι θνητοί ορούν την εικόνα τους υψηλά στα αετώματα….όμως προσέξτε

δεν κατανοούν ότι εν αγνοία τους…βλέπουν την εικόνα της ψυχής τους….η οποία

πάσχει εξ αιτίας του «ίππου». 

Μέσα στον ναό τα «τέρατα» μας περιγράφουν τις

αιτίες, τα κρυφά πάθη της ψυχής…δηλαδή τις ασθένειες….που οφείλει να

καταπολεμήσει ο κάθε ήρωας-θνητός…ενώ έξω από τον ναό το σύμβολο και αρχέτυπο

«ίππος» είναι συνδεδεμένος με σώμα ανθρώπινο(ανδρικό η γυναικείο) διότι δεν

είναι πλέον εικόνα σθένους και υγιείας….αλλά κοινής ασθένειας και κοινού

πόνου…διότι με την συμπύκνωση της εικόνας εμφανίζεται ενώπιον μας…αποτυπωμένη η

ουσιαστική, αντικειμενική αιτίας της παρουσίας Κενταύρων και Αμαζόνων…..όπου

εξυφαίνει το ασθενές φυσικό, ψυχικό και νοητικό πλέγμα του πάσχοντος ανθρώπου.

 

Δεν είναι τυχαίον ΑΔΕΛΦΙΑ…το ότι το όνομα του

Ιπποκράτη…διαιρείται σε ΙΠΠΟ και ΚΡΑΤΗΣ….δηλαδή ο συ-γκρατών τον ίππον…ο απ’

ευθείας απόγονος του Ασκληπιού…όπου βλέπει την περίπτωση του ασθενούς

αποτυπωμένη στον ίππο και γνωρίζει εκ πείρας…..λόγω του ονόματός του…πως θα

συγκρατεί τον ίππον του….κι έτσι μόνος του…αυτοθεραπεύεται. Όταν το πράξει τούτο…τότε

μπορεί να προβεί και στην θεραπεία του «ίππου» των άλλων νοσούντων ψυχών.

Με λίγα λόγια το όνομα ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ…..δηλώνει το έργο

του….όπου έργο αυτού είναι η συγκράτησις του ίππου του.

Ο δε ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ…..δηλώνει ότι έχει ήπια τα σκέλη του…μας

δηλώνει την υγιεία που οφείλουμε να έχουμε όλοι μας …ΟΡΘΙΟΙ…που ο ίδιος μας

προσέφερε την ιατρική του τέχνη απλόχερα και ακούραστα και όπως μας λέγει ο

Πίνδαρος ήταν ο πιο ευγενής και τρυφερός δωρητής απάλειψης του πόνου και της

προσφοράς υγιείας ….διότι ήξερε και ανακούφιζε τις βασανισμένες ψυχές και

θεράπευε μόνο με τα λόγια του…γι’ αυτό και ο ρήτορας Αριστείδης έλεγε για τον

Ασκληπιό: «ό το πάν άγων και νέμων σωτήρ των όλων και φύλαξ των αθανάτων».

Εντύπωση μας κάνει επίσης ότι υπήρχαν γύρω στα 300

Ασκληπιεία στην αρχαιότητα, όπου ήταν χτισμένα σε προνομιούχες περιοχές από

φυσικής άποψης κυρίως με τρέχοντα νερά και ιαματικές πηγές.

Από τα πιο σημαντικά Ασκληπιεία ήταν αυτά της νήσου Κω, της

Επιδαύρου, της Τρίκκης(Τρίκαλα Θεσσαλίας), της Τιτάνης(Σικυωνία), της

Τιροθέας(Φωκίδα), των Αθηνών, της Κνίδου Κεγχρεών, της Μεγαλούπολης, της

Κυλλήνης, της Δήλου, της Ρόδου, της Μήλου, του Πειραιά, της Κορίνθου κλπ μιας

και τα περισσότερα ήταν δομημένα (ολόκληρα κτιριακά συγκροτήματα) όπου

περιελάμβαναν ναούς, χώρους εγκοίμησης, κατοικίες και ξενώνες, γυμναστήρια και

λουτρά, πολιτιστικά κέντρα και θέατρα…οπότε συνολικά ήταν εστίες ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Ο εξαγνισμός του ΣΩΜΑΤΟΣ και της ΨΥΧΗΣ αποτελούσε τη κύρια

θεραπεία σε συνδυασμό πάντοτε με νηστεία και γυμναστική και θεραπευτικά βότανα.

Τις επόμενες ημέρες μέσω των ιατρών-θεραπευτών που λεγόντουσαν «πρωθιερείς»

αυτοί αναγνώριζαν τα συμπτώματα των ασθενειών κι έκαναν τη διάγνωση για να

ακολουθήσει η θεραπεία των ασθενών.

Το αρχέτυπο του Ασκληπιού…ως ένα «μοντέλο» ψυχοθεραπευτικής

εμπειρίας μας διδάσκει ότι ο θεραπευτής οφείλει να γνωρίσει να περιποιηθεί το

δικό του αρχικό τραύμα, να συνθέσει τα δώρα και τα τραύματά του που του άφησαν

οι δικοί του γονείς, να αναζητήσει μέντορες, να ξεπεράσει τους μέντορές του, να

υποστηρίζει την καταβύθιση στη μήτρα της μητέρας γης, τόσο σαν συλλογικό

ασυνείδητο, όσο και σαν φύση, να διατηρεί τον δικό του «ιερό» χώρο ανανέωσης

και εσωτερικής ευθυγράμμισης.

«Για σένα αρχίζω θεραπευτή των νόσων Ασκληπιέ να τραγουδώ. Στη Δώτια πεδιάδα η

όμορφη Κορωνίδα, η κόρη του βασιλιά Φληγύα, τον γέννησε, μεγάλη χαρά για τους

ανθρώπους, ανακουφιστή των πόνων των σκληρών.

Χαίρε....λοιπόν, άνακτα: με το τραγούδι μου προσεύχομαι σ’ εσένα…!»

 (Ε.Ι.)

Ioannis Stogiannos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ