Γιατί το να ζούμε στο παρόν είναι εξέλιξη..

Σου λένε πχ αυτοί που διδάσκουν για το 'παρόν', να νιώσεις το σώμα σου, τις αισθήσεις σου κλπ, να έρθεις στο 'τώρα'. έτσι όμως δεν ξεπερνά κανείς τις προσκολλήσεις/ταυτίσεις, δεν ξεπερνά δηλαδή τις παρελθοντικές επιρροές, το σεληνιασμό. το γιατρικό για το σεληνιασμό είναι το Μέλλον.»

Φτάνοντας σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να σου αποκαλύψω και την συνέχεια των λόγων μου..

Ξεκινώ με το ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει το ποιος είναι. Αντί αυτου, αυτό που γνωρίζει είναι μια εντύπωση του ποιος είναι η όποια μπορεί να αλλάζει ανάλογα το άτομο και τις περιστάσεις. 

Αυτή η διανοητική εντύπωση είναι η ψευδής αίσθηση του εαυτού η όποια δεν είναι άλλη από την προσωπικότητα και τα διάφορα εγώ..όπως η  λαγνεία, η  λαιμαργία, ο θυμός, η  περηφάνια, η ζήλια και πολλά αλλα. Η  ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ή ο θεϊκός σπινθήρας αν το θες κοιμάται. Δεν έχει συνείδηση εαυτού.

 Στην πραγματικότητα δεν είναι ότι κάποιος έχει κάτι.. επειδή αυτός που έχει και αυτό που έχει έχουν αφομοιωθεί σε αυτό που Είναι ως αυτό που Είναι! (Η γλώσσα δεν βοηθά και πολύ..) Για αυτό αν κάποιος πρέπει να εξελιχτεί είναι απαραίτητο να βγει από αυτόν τον μηχανικό ύπνο όπου τα πράγματα του συμβαίνουν.

Αυτό μπορεί να γίνει μονό στο τώρα ενεργοποιώντας την συνείδηση αποκτώντας συνειδητότητα. Αυτό είναι ένα λεπτό σημείο που πολλοί δεν καταλαβαίνουν και για αυτό υπάρχει μεγάλη παρερμηνεία. 

Το να ενεργοποιήσω την συνείδηση είναι κατά προσέγγιση.. να έχω την αίσθηση.. όχι την σκέψη.. να έχω λοιπόν την αίσθηση του σιωπηλού παρατηρητή. 

Αυτός  ο παρατηρητή-επίγνωση-συνειδηση μπορεί να βλέπει ως προς τα έξω, ως προς τα μεσα δηλ τα εγώ και τα ψυχολογικά ελαττώματα και ταυτόχρονα και με άμεσο τρόπο να αυτοαγνωρίζεται από την ίδια του την παρουσία που δεν είναι αντικείμενο σκέψης.

Έτσι ένας άνθρωπος αν θέλει να εξελιχτεί πρέπει να επαναστατήσει απέναντι στην μηχανικότητα και τον ύπνο της συνείδησης η όποια έχει ταυτιστεί με μια εντύπωση, με ιδέα με μια πεποίθηση.. έχει γοητεύει και ζει σε ένα ονειρικό πλανεμένο κόσμο όπου νομίζει ότι αυξάνεται..

Τα 3 βήματα της επανάστασης της συνείδησης είναι.. 1) η παρατήρηση των εγώ και όλων των ψυχολογικών ελαττωμάτων. 2) η μετατροπή των ενεργειών από τις χαμηλότερες δονήσεις στις ανώτερες (αλχημεία) 3) θυσία ως προς την ανθρωπότητα.. εργασία για το όλο..

Θα σταθώ μονό στο πρώτο βήμα.. Η παρατήρηση των εγώ. Εδώ υπάρχει και συνέχεια.. πρώτα παρατηρούμε τα εγώ μετά τα κατανοούμε και τέλος τα εξαλείφουμε.

Όλα αυτά για να συμβούν χρειάζεται μια ενεργεια μεγαλύτερη από αυτή των εγώ. Αυτή η ενεργεια είναι η συνείδηση ή αν το θέλεις ο θεϊκός σπινθήρας. 

Αυτός είναι σε θέση μεσα από την σιωπηλή του επίγνωση να κοιτά όλα αυτά τα οποία δεν είναι και να αποταυτίζεται παρατηρώντας  και κατανοώντας όλους τους μηχανισμούς. 

Αν δεν υπάρχει η παρουσία αυτή στο εδώ και τώρα δεν μπορεί να γίνει η εργασία από μια απών και κοιμισμένη συνείδηση. 

Όταν η συνείδηση κοιμάται τότε όλα τα κάνει ο νους… και τότε μπορεί κάποιος να γίνει καλύτερος άνθρωπος…. αλλα δεν θα έχει εξελιχτεί ως προς την συνείδηση επειδή η συνείδηση θα συνεχίζει να κοιμάται.

Έτσι μεσα από αυτόν τον διαλογισμό εν κίνηση.. ενεργοποιώντας και αυξάνοντας την ουσία ή την συνείδηση στο εδώ και τώρα , ο άνθρωπος απελευθερώνεται από όλες τις δεσμεύσεις, τις μηχανικότητες τις ερμηνείες τα νομίζω και τα θέλω μένοντας  αυτοπραγματοποιημένος.

 Ο νους σε όλες αυτές τις αύξουσες ενέργειες γίνεται το εργαλείο που αντανακλά και μπορεί να είναι σιωπηλός χωρίς την μηχανικότητα τις σκέψης.. επειδή ένα ον αυτόπραγματωμένο  δεν έχει ανάγκη την σκέψη για να ξέρει και επίσης μπορεί να σκέπτεται αν θέλει να το χρησιμοποιήσει, έτσι όπως εμείς χρησιμοποιούμε το σώμα μας.

Για αυτό επιμένω και λέω ότι ζω στο τώρα όταν η συνείδηση δεν κοιμάται. Είναι αναγκαίο να έχουμε αυτεπίγνωση της ουσίας μας..αυτου του θεϊκού σπινθήρα. Δεν μιλώ για το ξέρω της σκέψης αλλα για την αμεσότητα αυτου που είναι. 

Αν δεν το έχω αυτό.. τότε πρέπει να δημιουργήσω κάποιο σοκ που θα μου ενεργοποιήσουν την ουσία.. κάποια από αυτά είναι να έχω της επίγνωση της αίσθησης του σώματος μου και ότι και αν κάνω να μην το ξεχνώ.. αυτό είναι ένα σοκ επειδή αναγκάστηκα κάνοντας αυτό, θα ενεργοποιήσω τον παρατηρητή..την ουσία..την συνείδηση.. τον θεϊκό σπινθήρα.

Η φύση αυτου του σπινθήρα είναι αγάπη, ευδαιμονία. Χαρά χωρίς λόγο. Είναι η ίδια η πηγή. Έτσι όταν κάποιος αυξάνει την ουσία του αναπόφευκτα ζει ευδαιμονικά.

Έτσι η εξέλιξη συμβαίνει στο εδώ και τώρα ξυπνώντας την κοιμισμένη συνείδηση από τον βούρκο όλων αυτών που η συνείδηση δεν είναι.. και την αυξάνουμε στην απειρότητα αυτου που πάντα ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ.

Dimitris Okintanoh

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ