Ο χάρτης της σεξουαλικής ζωής: Βρείτε τα σημεία-κλειδιά της απόλαυσης

Η ηδονή δεν κατοικεί σε έναν άλλο πλανήτη, αλλά στο σημείο όπου συναντιούνται οι συντεταγμένες του πάθους, του συναισθήματος και της σκέψης μας. Κανονίστε την... πορεία σας.


Σαν το τρενάκι του τρόμου στο λούνα παρκ, τη μια στιγμή μάς ανεβάζει στα αστέρια, μας γεμίζει ευτυχία, δύναμη, θετική ενέργεια και αποφασιστικότητα και σε χρόνο dt, με μια απότομη πτώση, μπορεί να μας ρίξει στα -ψυχολογικά- τάρταρα και να μας προβληματίσει. 

Όλες θέλουμε να αποκωδικοποιήσουμε το μυστηριώδη χάρτη της σεξουαλικότητάς μας, αλλά αντί γι? αυτό καταλήγουμε να «αναμετριόμαστε με τις ίδιες μας τις επιθυμίες, με τις βαθύτερες προσδοκίες μας, τα όνειρά μας, την πραγματικότητα, τα πνευματικά μας σύνορα, τα φυσικά μας όρια, τα ψυχολογικά μας φρένα και φυσικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε ανθρώπινη σχέση», σχολιάζει η δρ Κατρίν Σολανό, σεξολόγος και συγγραφέας πολλών επιτυχημένων βιβλίων πάνω στα μυστήρια της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. 

Ποια είναι όμως η λύση για να βρούμε την πραγματική ερωτική ισορροπία; 

Η ίδια την εντοπίζει στον εγκέφαλο. Όχι, όμως, σε αυτόν που βρίσκεται στο κεφάλι μας, αλλά στους τρεις «εγκεφάλους»: στα τρία κομμάτια τα οποία, σύμφωνα με την ειδικό, συνθέτουν το παζλ της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. 

Οι παρορμήσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι τα τρία βασικά συστατικά που συνθέτουν το ιδιαίτερο «πιάτο» της σεξουαλικής μας φύσης, οι τρεις... εγκέφαλοι που την καθορίζουν. 

Στο βιβλίο Les Trois Cerveaux Sexuels, Entre Pulsion, Émotion et Réflexion: Comment Vivre sa Sexualité (Οι τρεις εγκέφαλοι του σεξ, Ανάμεσα στην παρόρμηση, το συναίσθημα και τη σκέψη: Πώς να ζήσετε τη σεξουαλικότητά σας, εκδ. Robert Laffont) εξετάζει αυτούς τους τρεις παράγοντες, διαλύει μύθους, φέρνει στην επιφάνεια λεπτομέρειες που ούτε καν είχαμε σκεφτεί και μας δείχνει το δρόμο προς τη σεξουαλική ολοκλήρωση. 

Ο παρορμητικός εγκέφαλος
Είναι εκείνος που μας βγάζει εκτός ορίων, που μας παρακινεί να κάνουμε πράγματα τα οποία δεν είχαμε ποτέ διανοηθεί και μάλιστα χωρίς καν να τα σκεφτούμε. Ερωτήματα του τύπου «Πώς γίνεται να έχω ερωτευτεί αυτό τον άνθρωπο με τον οποίο δεν έχω καμία απολύτως σχέση;» βρίσκουν την απάντησή τους ακριβώς εδώ. Ο παρορμητικός εγκέφαλος έχει έναν πρωτόγονο χαρακτήρα, κρύβει στους... νευρώνες του τα βαθύτερα ένστικτά μας και τις απόκρυφες φαντασιώσεις μας, επηρεάζεται άμεσα από το DNA μας και κατευθύνεται από τις ορμόνες μας. Υφίσταται από τη σύλληψή μας και εξελίσσεται σε όλη τη ζωής μας. Πόσο, όμως,εξαρτάται από εμάς; 

Ακολουθώντας τα...ίχνη 
Όσο κι αν πιστεύουμε ότι μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν είναι στο χέρι μας. Όπως τα «αποτυπώματα» για τα οποία κάνει λόγο η συγγραφέας, τα ίχνη δηλαδή που ένα επαναλαμβανόμενο ερέθισμα (στην παιδική ηλικία) μπορεί να αφήσει στη λίμπιντό μας. 

Ένας άντρας, για παράδειγμα, ο οποίος μεγάλωσε σε ένα σπίτι με την εικόνα γυναικών που άλλαζαν ελεύθερα, πάντα θα απολαμβάνει μια θηλυκή παρουσία που βγάζει τα ρούχα της. Και αυτό είναι πιθανό να τον ερεθίζει πολύ περισσότερο από την ίδια την ερωτική πράξη. 

Τα αποτυπώματα όμως αυτά δεν είναι πάντα ευχάριστα. Πολλές φορές πρόκειται για τραυματικές ή απλώς δυσάρεστες εμπειρίες (σεξουαλική παρενόχληση, μια κακή «πρώτη φορά») που μένουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη του παρορμητικού εγκεφάλου και καθορίζουν τις προτιμήσεις του στο σεξ . 

Επιπλέον, για να κατανοήσουμε σε βάθος τις διαφορές συμπεριφοράς ανάμεσα σε εμάς και το σύντροφό μας, η ειδικός υπογραμμίζει τη διαφορά ανάμεσα στις ερωτικές παρορμήσεις των αντρών και των γυναικών. 

Οι γυναίκες δυσκολεύονται πιο πολύ να φτάσουν σε οργασμό όχι γιατί είναι απαιτητικές και περίεργες, αλλά επειδή η φύση τούς έχει βάλει ένα εμπόδιο παραπάνω. 

Ενώ οι άντρες από τη γέννησή τους ήδη έχουν σεξουαλικά αποτυπώματα και βιώνουν την ευχαρίστηση μέσω της αυτοϊκανοποίησης ή με άλλους τρόπους, η γυναίκα ουσιαστικά έρχεται σε επαφή με τον κόλπο της την πρώτη φορά που κάνει έρωτα. 

Επομένως σε σχέση με το σύντροφό της βρίσκεται αρκετά χρόνια... πίσω. Ακόμα και στο ίδιο φύλο, οι ορμές άλλες φορές είναι ασυγκράτητες και κάποιες άλλες είναι εντελώς αδύναμες, λες και η σχέση μας με το σεξ έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. 

Αυτό, σύμφωνα με τη Σολανό, δεν πρέπει να μας ανησυχεί: η ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, η ισορροπία των ορμονών μας, αλλά και το στρες ενδέχεται να πλήξουν την ερωτική μας επιθυμία. 

Σε αυτό το σημείο η επιστήμονας κάνει μια πολύ σημαντική παρατήρηση: «Σε ορισμένες γυναίκες η λήψη αντισυλληπτικών χαπιών ισοδυναμεί με πάγωμα της σεξουαλικής τους παρόρμησης, ειδικά στα νέα κορίτσια». 

Το χάπι μειώνει την παραγωγή τεστοστερόνης από τις ωοθήκες σε ποσοστό που μπορεί να φτάσει το 50% και αυτό ισοδυναμεί με πάγωμα της λίμπιντο, αφού η τεστοστερόνη είναι η βασική ορμόνη η οποία εκτοξεύει την ερωτική επιθυμία. 

The «X» factors 
Εάν πάλι πιστεύουμε ότι μια ταινία με την κόκκινη ένδειξη «Χ» είναι ικανή να απογειώσει μια ερωτική σχέση που για την ώρα χρειάζεται... Μηχανική υποστήριξη, και εδώ η Σολανό κάνει την ανατροπή υποστηρίζοντας ότι τα σεξουαλικά ερεθίσματα που λαμβάνουμε από την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το ίντερνετ και τις ταινίες πορνό όχι μόνο δεν τονώνουν την ερωτική μας ζωή, αλλά μπορεί και να την μπλοκάρουν.

 «Οι εικόνες αυτές εντυπώνονται στο υποσυνείδητό μας», εξηγεί η ίδια και συμπληρώνει: «Κατά βάθος προσπαθούμε να τις μιμηθούμε, να λειτουργήσουμε όπως οι ήρωες των συγκεκριμένων φιλμ και αυτό έχει αποτέλεσμα να βάζουμε φρένο στην εξέλιξη του παρορμητικού σεξουαλικού μας εγκεφάλου». 

Όμως ποιος είναι τελικά ο στόχος της σεξουαλικής παρόρμησης; 

Η συγγραφέας είναι κάθετη, αφού, όπως υποστηρίζει, ακόμα και αν θεωρούμε ότι -ειδικά στους άντρες- ο «τελικός προορισμός» μιας ερωτικής συνεύρεσης είναι η εκσπερμάτιση και επομένως η ευχαρίστηση, τα πράγματα δεν είναι έτσι. 

Η ερωτική επιθυμία και το σεξ δεν έχουν σκοπό τον οργασμό. Ο τελευταίος είναι απλώς ένα μπόνους στην όλη διαδικασία. Η παρόρμηση, με την πρωτόγονη και ζωώδη προέλευσή της, έχει σκοπό την αναπαραγωγή, τη νίκη ενάντια στο φόβο του θανάτου, την ευχαρίστηση, την αναμέτρησή μας με τον άλλον, την κατάργηση του πόνου. Η παρόρμηση είναι μια άγρια δύναμη με επίκεντρο το Εγώ. Η επιθυμία, όμως, βάζει πάνω από όλα το Εσύ...

Ο συναισθηματικός εγκέφαλος
...και όταν μιλάμε σε δεύτερο ενικό πρόσωπο υπάρχουν αισθήματα στη μέση. Ο συναισθηματικός εγκέφαλος βάζει στο παιχνίδι την επιθυμία να μας αγαπήσουν, να νιώθουμε μοναδικές, απαραίτητες. Και η ανάγκη αυτή να αισθανθούμε και να δώσουμε τρυφερότητα ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία, αναπτύσσεται με τη γνωριμία μας με το άλλο φύλο, φουντώνει με την πιθανότητα μιας σχέσης μαζί του και φυσικά γιγαντώνεται μέσω της σεξουαλικής ευχαρίστησης. Είναι μια συναλλαγή από την οποία δεν μπορούμε εύκολα να ξεφύγουμε... 

Σε τέλεια αρμονία 
Σύμφωνα με τη Σολανό, «ο συναισθηματικός μας εγκέφαλος είναι πολύ γενναιόδωρος, ενώ ο παρορμητικός πολύ εγωιστής. Ταυτόχρονα η ίδια κάνει μια πολύ σημαντική επισήμανση όσον αφορά το μύθο που θέλει κάποιους ανθρώπους (κυρίως άντρες) να μπορούν να ελέγχουν τη σεξουαλική τους ζωή αφήνοντας κάθε ίχνος συναισθήματος απ? έξω. 

Η Σολανό, λοιπόν, υποστηρίζει (για καλό δικό μας): «Η σεξουαλική παρόρμηση δεν αποκλείει τα συναισθήματα τρυφερότητας. Είναι πολύ σπάνιο ένας άνθρωπος να μπορεί να έχει σεξουαλική σχέση χωρίς συναίσθημα». Όπως αναφέρει όμως σε άλλο σημείο του βιβλίου της, οι άντρες από βιολογικής άποψης έχουν τον παρορμητικό σεξουαλικό τους εγκέφαλο πιο ενεργό. Αυτός είναι που στην ουσία θα τους παρασύρει σε μια σεξουαλική συνεύρεση. 

Και το συναίσθημα ίσως ακολουθήσει? Όταν ένας από τους δύο εραστές (ιδανικά και οι δύο) αρχίζει να χρησιμοποιεί το συναισθηματικό του εγκέφαλο θα δώσει στο σύντροφό του τον καλύτερό του εαυτό, ενώ παράλληλα νιώθει πληρότητα. Όταν όμως αδρανοποιούμε (με τη θέλησή μας ή όχι) αυτό το στοιχείο της σεξουαλικής μας ζωής, τότε το κενό είναι δυσαναπλήρωτο. 

«Γι? αυτό πολλοί άντρες και γυναίκες επιζητούν όλο και πιο ακραίες σεξουαλικές εμπειρίες προκειμένου να ισορροπήσουν την άδεια από συναίσθημα ερωτική τους ζωή», συμπληρώνει η ίδια. 

Το επόμενο στάδιο μετά τον έρωτα, σύμφωνα με την ειδικό, όταν τα τύμπανα του πάθους με τις φαντασιώσεις και τις έντονες ορμές σταματούν να ηχούν και έρχεται μια πολύ πιο ήρεμη, κατασταλαγμένη περίοδος. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η ερωτική ζωή θα μπει στον πάγο. 

«Η τρυφερότητα είναι βαθιά συνδεδεμένη με τη σεξουαλικότητα. Είναι δυνατόν να θέλουμε να κάνουμε έρωτα και για άλλους λόγους πέρα από μια παρόρμηση», εξηγεί η Σολανό. Και γενικά μας προτείνει να εκμεταλλευτούμε το συναισθηματικό μας εγκέφαλο ώστε να βιώσουμε κάθε αίσθημα που εκείνος έχει να μας προσφέρει, θετικό και αρνητικό. 

Ο εγκέφαλος της σκέψης
Ο έρωτας -είτε το θέλουμε, είτε όχι- περνάει από τη λογική. Αυτός ο εγκέφαλος ενώνει τους άλλους δύο και για να λειτουργήσει έχει την ανάγκη της σκέψης, της συνείδησης, της ενδοσκόπησης. 

Κατ? αρχάς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που σκεφτόμαστε σχετίζεται άμεσα με εκείνο το οποίο αισθανόμαστε και για να αντιληφθούμε αυτό που αισθανόμαστε πρέπει να του δώσουμε ένα νόημα.

 Για παράδειγμα, μια γυναίκα που νιώθει ότι δεν έχει οργασμό και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι έχει κάποιο σεξουαλικό πρόβλημα, σύμφωνα με τη Σολανό, δεν έχει καταφέρει να οργανώσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της σωστά. Διότι υπάρχουν πολλά ζευγάρια που απολαμβάνουν το σεξ ακόμα και χωρίς οργασμό. 

Αυτό για τη συγκεκριμένη γυναίκα είναι μια πληροφορία την οποία ο σεξουαλικός εγκέφαλος της σκέψης της δεν μπορεί καν να φανταστεί. 

Σύμφωνα με την ειδικό, λοιπόν, εκείνο που οφείλουμε να έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας είναι ότι «οι κρίσεις μας πρέπει πάντα να θεωρούνται υποθέσεις» και όχι κάτι δεδομένο, αληθινό και να αποφεύγουμε τις πιο συχνές παγίδες που κρύβουν, όπως: 

1. Συγκρίνουμε την ερωτική μας ζωή με αυτό που θεωρούμε νορμάλ και κανονικό. Μόνο που κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. 2. Δεν έχουμε μέτρο σύγκρισης. Τα πρότυπα των μίντια ή αυτά που προβάλλει η φίλη μας ουσιαστικά δεν υφίστανται, αφού ποτέ δεν θα βρεθούμε στο κρεβάτι της για να παρακολουθήσουμε τι συμβαίνει. 3. Υποθέτουμε αυτό που σκέφτεται ο άλλος. 4. Δεν σκεφτόμαστε παρά μόνο τον εαυτό μας. 5. Δεν σκεφτόμαστε παρά μόνο τον άλλον. 6. Επηρεαζόμαστε από τον περίγυρό μας. 7. Το παρελθόν μάς στοιχειώνει και δεν μπορούμε να σκεφτούμε το τώρα. 

Το πλάνο της απόλαυσης 
Για να λειτουργήσει σωστά ο εγκέφαλος της σκέψης, πρέπει να θέτουμε συνεχώς ερωτήματα στον εαυτό μας και φυσικά να τα απαντάμε: Τι μας ανεβάζει στο σεξ; Τι σκέφτεται ο σύντροφός μας για τη σχέση μας; Τι σημαίνει το συναίσθημα του φόβου που νιώσαμε προχθές; 

Αφού λάβει υπόψη του τις παρορμήσεις και τα συναισθήματα και τα κατανοήσει, ο εγκέφαλος της σκέψης αρχίζει τη διαδικασία «διαχείρισης» της σεξουαλικότητάς μας: απορρίπτει τις παρορμήσεις που δεν μας ταιριάζουν, κάνει τις αδύναμες πιο ισχυρές, τις προσαρμόζει σε εκείνες του συντρόφου μας, βάζει σε σειρά τα συναισθήματά μας. 

«Η σεξουαλικότητα δεν είναι αυθόρμητη», αναφέρει σε κάποιο σημείο η Σολανό. Θέλει σχέδιο και πλάνο. Η αρμονία ανάμεσα στους τρεις εγκεφάλους θα μας κάνει να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, τον άλλον και τη ζωή μας. Και κάπου εκεί θα μπει στο παιχνίδι και ο... τέταρτος εγκέφαλος του σεξ, ο πνευματικός. Εκείνος που υπαγορεύει τις πιο δυνατές φαντασιώσεις μας, εκείνος που θα μας βάλει σε μια άλλη διάσταση: στο σημείο όπου συναίσθημα, σώμα, σκέψη και πνεύμα γίνονται ένα.

Ορμονικός... έλεγχος 
Κανένας δεν μπορεί να ερωτευτεί αν δεν βάλουν το χεράκι τους και οι ορμόνες! Ο έρωτας, όπως επιμένουν οι ειδικοί, δεν είναι ρομαντικός αλλά... βιοχημικός. 
Σεροτονίνη: Αυτή φταίει για όλα! Ο συγκεκριμένος νευροδιαβιβαστής είναι ιδιαίτερα ενεργός στην πρώτη φάση του έρωτα, όταν είμαστε ακόμη ντροπαλές, και η σεξουαλική επιθυμία δεν έχει έρθει στο προσκήνιο. Δημιουργεί μια κατάσταση εμμονής, ακόμα και αν οι σκέψεις μας δεν ανήκουν αποκλειστικά στον αγαπημένο μας. 
Ντοπαμίνη: Προκαλεί εθισμό. Μας κόβει την όρεξη, μας κάνει νευρικές, υπερδραστήριες. Είναι η ορμόνη της επιθυμίας. Μας παρακινεί να αναζητάμε την ευχαρίστηση ξανά και ξανά. 
Ενδορφίνες: Φυσικές πρωτεΐνες του οργανισμού που δημιουργούν μια κατάσταση ευφορίας. Μπαίνουν στο παιχνίδι με την ερωτική επαφή και με τον οργασμό και προσφέρουν ευτυχία και πληρότητα σε μεγάλες δόσεις. Επιπλέον δημιουργούν το αίσθημα του κενού όταν ο άλλος δεν είναι δίπλα μας.
Βασοπρεσίνη: Δίνει ταυτότητα στον έρωτά μας. Συνδέει τα αισθήματα που έχουμε με το συγκεκριμένο πρόσωπο και απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής. 


psixologikosfaros

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ