Είχα κι εγώ κάποτε, χρόνια πολλά πριν, τον αγαπημένο μου ηθοποιό. Έρωτας δυνατός, λατρεία αληθινή. Δεν έχανα ταινία του, ορισμένες στις οποίες πάντα ήταν ο πρωταγωνιστής, τις είχα δει στο σινεμά και 2-3 φορές.
Αυτός ήταν για μένα. Ο “δικός μου”. Είχα δεθεί μαζύ του συναισθηματικά. Μονόπλευρη σχέση, βέβαια. Πού να με ξέρει ένας χολυγουντιανός σούπερσταρ. Εγώ, όμως, τον ήξερα, μάλιστα πολύ καλά. Τον είχα παραγνωρίσει μέσα από τους ρόλους του.
Να, η εξήγηση! Αυτό που γούσταρα να είμαι στη γειτονιά, στο σχολείο, με τις γκόμενες, το έβλεπα στον έτσι. Με εξέφραζε ο τύπος. Το ύφος του, οι ατάκες του φόρτωναν το ψυχισμό μου. Με έκαναν σαν κι αυτόν, όπως τον εισέπραττα κινηματογραφικά.
Πέθανε ο Σάκης Μπουλάς και μόνον κηδεία δεν είχαμε στο σόι μας.
Καταστεναχωρήθηκε μια θεία μου, έτοιμη ήταν να σβήσει κι αυτή, τόσο πολύ την κτύπησε η είδηση του θανάτου του Μπουλά.
Σα να ήταν παιδί της ο ηθοποιός. Όπως το λέω. Σα να ήταν συγγενής της. Δεν τον γνώριζε προσωπικά, ποτέ δεν έτυχε να ανταλλάξει μια καλησπέρα μαζύ του. Να, όμως, που το τέλος του καλλιτέχνη της προκάλεσε ένα αβάσταχτο συναίσθημα προσωπικής απώλειας.
Συμβαίνει σε πολύ κόσμο να τα βάψουν μαύρα όταν πεθάνει ένας άγνωστος, όμως τόσο αγαπημένος τους άνθρωπος. Ένας πολιτικός, ένας ηθοποιός, ένας τραγουδιστής.
-Γιατί να πεθάνει, ποιος ο λόγος να πεθάνει..., άδικο, νέο παιδί, γιατί να πεθάνει...
Λόγια της θείας μου. Παραμιλούσε για τον Σάκη Μπουλά. “Κάτι” της έδινε, “κάτι” έπαιρνε απ' αυτόν, ο οποίος για εκείνην ήταν ξεχωριστός, αναντικατάστατος, ένα πρότυπο ήταν.
Φαρμακώθηκε η θειά. Σα να έχασε την παρέα της, έναν φίλο και ποια αξία να έχει πια η ζωή χωρίς την αγαπημένη φιγούρα του Σάκη Μπουλά στο γυαλί.
-Ρε γιαγιά, της είπε η πιο μεγάλη της εγγονή, υπάρχουν σήριαλ του Μπουλά, που θα παίζονται σε επαναλήψεις, δεν τον έχασες...
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.