Θρυλικοί «σκληροτράχηλοι»

Η Ιστορία βρίθει από κατορθώματα και γενναίες πράξεις πολεμιστών. Ορισμένοι από αυτούς εισήλθαν στο πάνθεον αλλάζοντας τον ρουν της ως ήρωες ή ηγέτες. Υπάρχουν όμως και ορισμένοι που είτε λόγω ιστορικής ολιγωρίας, είτε λόγω «τοπικής εμβέλειας» των κατορθωμάτων τους παρέμειναν εν πολλοίς άγνωστοι.

Όλοι αυτοί όμως είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό………ήσαν «σκληροτράχηλοι» δηλαδή αντίκρυσαν τον θάνατο και τον ανάγκασαν να αποστρέψει το βλέμμα του.

Το παρόν άρθρο αναφέρεται σε αυτούς τους άσημους «σκληροτράχηλους» που κοσμούν τις ιστορικές αναφορές των χωρών τους.

Χαντραγκούπτα Μαουρία (Chandragupta Maurya) 340 π.Χ – 298 π.Χ

Ο Χαντραγκούπτα Μαουρία, γεννήθηκε στο Μπιχάρ της Ανατολικής Ινδίας και ήταν ένας ορφανός αστός που άλλαξε το πρόσωπο και το μέλλον της Ινδίας για πάντα, ξεκινώντας από τις φτωχογειτονιές που μεγάλωσε και οικοδομώντας μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στην ιστορία της Ινδίας. Κατέληξε να διοικεί εννέα χιλιάδες πολεμικούς ελέφαντες, πενήντα εκατομμύρια ανθρώπους και μια στρατιά από τριάντα έξι χιλιάδες στρατιώτες – διαθέτοντας ταυτόχρονα μια από τις πιο ικανές προσωπικές φρουρές. Η προσωπική του σωματοφυλακή αποτελείτο από πεντακόσιες Ελληνίδες και Ινδές πολεμίστριες.

Το επεισόδιο που τον χαρακτήρισε σκληροτράχηλο συνέβη κατά την διάρκεια του πολέμου με την αυτοκρατορία Νάντα, όταν εισέβαλλε στο παλάτι κρατώντας μόνο ένα χάλκινο ξίφος. Συνελήφθη – φυλακίστηκε, αλλά δραπέτευσε και τελικά κατόρθωσε να ιδρύσει την περίφημη δυναστεία Μαουρία.

Στις Ελληνικές και Ρωμαϊκές γραφές είναι γνωστός ως Σαντρόκοττος καιΑνδρόκοττος. Έγινε γνωστός στους Ελληνιστικούς χρόνους για την κατάκτηση των ανατολικών σατραπειών του κράτους του Μεγ. Αλεξάνδρου και την νίκη του έναντι του Σέλευκου του Νικάτορα. Ο Χαντραγκούπτα τελικά παντρεύτηκε την κόρη του Σέλευκου και υπέγραψε συμφωνία με τα Ελληνιστικά βασίλεια η οποία έδωσε τεράστια ώθηση στο εμπόριο της Ινδίας. Βασική πηγή των γεγονότων της αυτοκρατορίας του Μαουρία είναι ο Μεγασθένης – Έλληνας διπλωμάτης της εποχής.

Σιρένα (Surenα) 84 – 52 π.Χ

O στρατηγός Σιρένα μπορεί να ανήκε στην επιφανή οικογένεια Σιρένα η οποία επί σειρά γενεών προστάτευε τους βασιλείς της Παρθίας (σύγχρονο Ιράν) αλλά στην ουσία ήταν αυτός που καθιέρωσε το οικογενειακό όνομα στα ιστορικά κείμενα. Κατά κοινή ομολογία ήταν ο ισχυρότερος, αρρενωπότερος, ο πιο θανατηφόρος και προφανώς ο πλέον σκληροτράχηλος εξ όλων των Πάρθων στρατηγών.

Όταν ο βασιλιάς Ορόντης ΙΙ ανατράπηκε και εξορίσθηκε, ο Σιρένα ανέλαβε να ανακτήσει το βασίλειο νικώντας το 54 π.Χ τον Μιθριδάτη στην μάχη της Σελεύκειας. Αργότερα το 53 π.Χ όταν ο Κράσσος, αποφάσισε να καταλάβει την Πάρθια αυτοκρατορία, στη μάχη των Καρρών, ηττήθηκε κατά κράτος, σε μια από τις ταπεινωτικότερες ήττες του Ρωμαϊκού στρατού, από τον Σιρένα και τους άνδρες του, ο οποίος ενώ τους προσέφερε την ευκαιρία να παραδοθούν, ο Κράσσος διέταξε τους άντρες του να οπισθοχωρήσουν, με συνέπεια ο Σιρένα να τους κυνηγήσει και να σκοτώσει τους περισσότερους. Ο Κράσσος αποκεφαλίσθηκε προσωπικά από τον Σιρένα ο οποίος κατόπιν έριξε λιωμένο χρυσό στο λαιμό του.

Για τον Σιρένα ο Πλούταρχος αναφέρει: «ήταν ο ψηλότερος και πιο εμφανίσιμος, αλλά η περιποιημένη Μηδική εμφάνιση (οι Μήδοι έδιδαν ιδιαίτερη έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση) ουδόλως προϊδέαζε για την σκληρότητά του χαρακτήρα».

Ο Σιρένα δολοφονήθηκε από τον Ορόντη και τον γιό του Πακώρη διότι θεωρήθηκε απειλή για τον θρόνο.

Κάρολος Μαρτέλος (Charles Martel) 688 – 741 μ.Χ

Ο Κάρολος Μαρτέλος υπήρξε σε τέοιο βαθμό σκληροτράχηλος, ώστε όχι μόνο σταμάτησε την Ισλαμική εισβολή στην Δυτική Ευρώπη, αλλά θεωρείται ένας από τους ιδρυτές του Μεσαίωνα, με ότι αυτό συνεπάγεται (φεουδαρχισμός, ιππότες, ήρωες) και έθεσε τις βάσεις για την Καρολινγιανή αυτοκρατορία (ήταν παππούς του Καρλομάγνου). Οδήγησε τον στρατό ενάντια στην εισβολή των Μουσουλμάνων, ως Μαγιορδόμος (αυλάρχης) του παλατιού επί βασιλείας των Φράγκων, καθότι εκείνη την εποχή οι βασιλείς ήταν σχεδόν ανίκανοι και άφηναν όλη την σκληρή δουλειά στον Μαγιορδόμο.

Έχασε μόνο μια μάχη στη διάρκεια της ζωής του (μάχη της Κολωνίας) αλλά το σημαντικότερο όλων είναι ότι κέρδισε την μάχη της Τούρς (10 Οκτωβρίου 732)  κατά την οποία δύο Γαλλικές πόλεις πολέμησαν ενάντια στους στρατούς του χαλιφάτου των Ουμαγιαδών. Η ήττα του Μουσουλμανικού στρατού υπήρξε πολύ σημαντική και αν η μάχη είχε διαφορετικό αποτέλεσμα ίσως η Ευρώπη σήμερα να μιλούσε Αραβικά. Ο Γαλλικός στρατός πολέμησε στη μάχη εξ ολοκλήρου πεζός (χωρίς ιππικό) γεγονός που οδήγησε πολλούς να δηλώσουν ότι ο Θεός έδωσε τη νίκη στην Γαλλία.

Το σημαντικότερο όλων είναι ότι υπήρξε ταπεινός, καθότι αρνήθηκε να δεχθεί τιμητικό τίτλο από τον Πάπα για τη σωτηρία της Ευρώπης .

Ούλφ ο άγριος (Ulf The Quarrelsome) 11ος αιώνας μ.Χ

Ο Ούλφ (λύκος) ο Άγριος ήταν Ιρλανδός πολεμιστής – αδελφός του βασιλιά Brian Boru ο οποίος μισούσε τους Βίκινγκς, επειδή είχαν σκοτώσει την μητέρα του όταν ήταν νέος. Ενώ ο βασιλιάς Μπόρου έγινε γνωστός διότι κατόρθωσε να ενώσει την Ιρλανδία, ο Ούλφ ήταν διάσημος για τον τρόμο που προκαλούσε η εμφάνισή του…..δηλαδή αυτή ενός γιγαντόσωμου ανθρώπου ο οποίος κράδαινε ένα τεράστιο τσεκούρι. Η ένωση της Ιρλανδίας έθεσε τέρμα στην Σκανδιναβική επιρροή στα μικρά κράτη και βασίλεια της Ιρλανδίας, αλλά ορισμένοι όντας δυσαρεστημένοι με την νέα κατάσταση, εξεγέρθηκαν με την βοήθεια των Βίκινγκς.

Ήταν η περίφημη μάχη του Κλόνταρφ το 1014, στην οποία ο Ούλφ ανέδειξε την αγριότητά του. Αφού κατενίκησε τους Βίκινγκς, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Bróðir (ένας από τους σκληρότερους Βίκινγκς και θεωρούμενος μάγος). Ο Njals περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο Ούλφ έδωσε τέρμα στην ζωή του Bróðir εκδικούμενος την δολοφονία του αδελφού του βασιλιά Brian: «Ο Ούλφ αφού άνοιξε την κοιλιά του Bróðir τον έδεσε γύρω από ένα δένδρο αφήνοντας τον να πεθάνει».

Χάραλντ Χαρντράντα (Harald Hardrada) 1015 – 1066 μ.Χ

Ο Χάραλντ ήταν ο νεότερος από τους τρεις ετεροθαλείς αδελφούς του βασιλιά Όλαφ Β’ της Νορβηγίας, γεννημένος στο Åsta Gudbrandsdatter. Όταν ο βασιλιάς Κνούτ σκότωσε τον Όλαφ (ο Χάραλντ ήταν μόνο 15 ετών) πήγε στην Κωνσταντινούπολη όπου κατά την διάρκεια της παραμονής του πλούτισε. Στη συνέχεια του δόθηκε η ευκαιρία να ενταχθεί στην Βυζαντινή Εμπροσθοφυλακή, τον πλέον αξιόμαχο μισθοφορικό στρατό της εποχής, όπου άρχισε να συμμετέχει σε διάφορους πολέμους για λογαριασμό Ευρωπαίων βασιλέων. Κατά τη διάρκεια ζωής του ο Χάραλντ πολέμησε σχεδόν παντού Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Ιερουσαλήμ.

Παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ρωσίας και έγινε βασιλιάς της Νορβηγίας μετά τον μυστηριώδη θάνατο του παράνομου βασιλέα Μάγκνους. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του προσπάθησε πολλές φορές να κατακτήσει την Δανία, μέχρι να αποφασίσει να διοχετεύσει αλλού την ενεργητικότητά του…………..καθότι ο κύριος λόγος που τον αναφέρει η Ιστορία  είναι όταν αποφάσισε να κατακτήσει την Αγγλία. Δυστυχώς, οι προσπάθειές του απέτυχαν και ο στρατός του καταστράφηκε από τον βασιλέα Χάρολντ Β της Αγγλίας. Ο Χάραλντ υπήρξε ο τελευταίος μεγάλος Βίκινγκ βασιλέας της Νορβηγίας του οποίου η επίθεση κατά της Αγγλίας και ο θάνατος του στην μάχη του Στάμφορντ Μπριτζ, το 1066, σηματοδότησαν το τέλος της εποχής των Βίκινγκς και την αρχή του Μεσαίωνα.

Τομόε Γκόζεν (Tomoe Gozen) 1157 – 1247

Δύο λέξεις χαρακτηρίζουν αυτήν την καταπληκτική γυναίκα………παλλακίδα – πολεμίστρια. Η Τομόε Γκόζεν υπήρξε μια σπάνια περίπτωση θηλυκού Σαμουράϊ πολεμιστή. Στις ιστορικές αναφορές παρουσιάζεται ως ιδιαίτερα όμορφη, με λευκό δέρμα, μακριά μαλλιά και όμορφα χαρακτηριστικά. Ήταν επίσης εκπληκτική τοξοβόλος και σύμφωνα με τις γραφές «ως ξιφομάχος ισοδυναμούσε με χίλιους, ικανή να αντιμετωπίσει θεούς και δαίμονες». Επίσης ήταν δεινή ιππέας ικανή να ιππεύσει σε οποιεσδήποτε συνθήκες μάχης. Κάθε φορά που υπήρχε μάχη, ο Γιοσινάκα την έστελνε ως επικεφαλής, εξοπλισμένη με ισχυρή πανοπλία, μεγάλο σπαθί και τόξο και αυτή κατόρθωνε περισσότερες πράξεις ανδρείας από κάθε άλλον πολεμιστή. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί αποτελούν ιδιαίτερη τιμή για μια γυναίκα που ζούσε σε ένα έθνος πλήρως ανδροκρατούμενο.

Ήταν παλλακίδα του Μιναμότο Νο Γιοσινάκα ενός επιφανούς Ιάπωνα στρατηγού, ο οποίος όμως όταν ηττήθηκε στο πεδίο της μάχης, ζήτησε από την Τομόε να φύγει, διότι «θεωρούσε ντροπή να πεθάνει μαζί με μια γυναίκα». Αυτή αντί άλλης απάντησης όρμησε στην μάχη σκοτώνοντας πολλούς αντιπάλους, κατορθώνοντας τελικά να επιζήσει.

Η Τομόε Γκόζεν όταν αποσύρθηκε έγινε καλόγρια και πέθανε σε βαθιά γεράματα.

Μιγιαμότο Μουσάσι (Miyamoto Musashi) 1584 – 1645

Ο Μιγιαμότο Μουσάσι ήταν ένας κενσέϊ (αγιοποιημένος ξιφομάχος). Στην Ιαπωνία, αυτή η λέξη χρησιμοποιείται για αυτούς που είναι τόσο ικανοί με το ξίφος ώστε θεωρείται ότι διαθέτουν υπερφυσικές – θεϊκές δυνάμεις……………και ο Μιγιαμότο Μουσάσι υπήρξε το αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα. Στη διάρκεια της ζωής του έδωσε περισσότερες από εξήντα μονομαχίες και παρέμεινε αήττητος. Εκπαιδεύτηκε στην ξιφασκία στο σχολείο Γιοσιόκα Ρίου – το οποίο ο ίδιος αργότερα κατέστρεψε. Η πρώτη μονομαχία ήταν στην ηλικία των δεκατριών ετών και έκτοτε άρχισε να περιπλανάται στην χώρα αναζητώντας αντιπάλους.

Στην ηλικία των τριάντα, έδωσε την πιο σημαντική μονομαχία, εναντίον του Σασάκι Κότζιρο (τον αποκαλούμενο δαίμονα των δυτικών επαρχιών). Ο Σασάκι Κότζιρο ο οποίος μαχόταν με ατσάλινο ξίφος διπλής λαβής, ηττήθηκε πολύ γρήγορα από τον Μουσάσι, που αγωνίστηκε με ένα ξύλινο ξίφος το οποίο είχε σκαλίσει στην βάρκα καθ’ οδόν προς τον αγώνα.

Κάποια στιγμή έχοντας κουρασθεί από τις μάχες και με επιβαρυμένη υγεία αποσύρθηκε σε μια σπηλιά ζώντας ως ερημίτης και γράφοντας βιβλία. Πέθανε κρατώντας στο ένα χέρι το σπαθί και το άλλο το μπαστούνι.

Αυγουστίνα της Αραγονίας (Agustina of Aragon) 1786 – 1857

Η Αυγουστίνα της Αραγονίας ήταν Ισπανίδα ηρωίδα που υπερασπίστηκε την Ισπανία κατά τη διάρκεια της Ισπανικής επανάστασης, πρώτα ως πολίτης και αργότερα ως αξιωματικός του Ισπανικού στρατού. Ήταν τόσο σκληροτράχηλη στις πράξεις της ώστε έγινε γνωστή ως «η Ισπανίδα Ιωάννα της Λωρραίνης». Όταν το 1808 ξέσπασε ο πόλεμος στην μικρή Ισπανική πόλη της, πήρε ένα καλάθι με μήλα για να τα προσφέρει στους στρατιώτες. Όταν έφτασε είδε τους Ισπανούς στρατιώτες να υφίστανται βαριές απώλειες από τον Γαλλικό στρατό, με αποτέλεσμα να τρέπονται σε φυγή. Αντί λοιπόν να φύγει μακριά, η Αυγουστίνα έτρεξε προς τα κανόνια και άρχισε να υπερασπίζεται την πόλη μόνη της. Το θέαμα που παρουσίασε ήταν αυτό που έδωσε στους Ισπανούς το θάρρος να επιστρέψουν και να συνεχίσουν να μάχονται.

Μετά από μια αιματηρή μάχη, οι Γάλλοι εγκατέλειψαν την επίθεση στην Σαραγόσα και διέκοψαν την πολιορκία για μερικές εβδομάδες, προτού επιστρέψουν στις οδομαχίες, ώσπου τελικά κατέλαβαν την πόλη. Μετά τη σύλληψή της από τους Γάλλους, φυλακίσθηκε αλλά στη συνέχεια επιχείρησε μια τολμηρή απόδραση και έγινε σημαίνον στέλεχος των ανταρτών, βοηθώντας στην οργάνωση επιδρομών και επιθέσεων εναντίον των Γάλλων. Στις 21 Ιουνίου 1813, συμμετείχε ως επικεφαλής εμπροσθοφυλακής  στη μάχη της Βιτόρια, υπό τις διαταγές του Συνταγματάρχη Κέρνκρος κατά την οποία ο Γαλλικός στρατός συνετρίβη.

Η Αυγουστίνα της Αραγονίας τελικά παντρεύτηκε έναν γιατρό και έζησε το υπόλοιπο της ζωής της ειρηνικά και υπερήφανα.

Τζάκ Τσόρτσιλ (Jack Churchill) 1906 – 1996

Σε αυτό το σημείο θα αναφερθούμε σε κάποιον που αντιπροσωπεύει στην κυριολεξία τους όρους σκληροτράχηλος και γενναιότητα. Τα προσωνύμια «πολεμιστής Τζακ Τσόρτσιλ» και «τρελός Τζακ» αφορούν σε έναν Άγγλο αξιωματικό που πολέμησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οπλισμένος με μόνο ένα τόξο, βέλη και σπαθί.

Ο αντισυνταγματάρχης Τζακ Τσόρτσιλ γεννήθηκε στο Χόνγκ Κόνγκ και φοίτησε στο κολλέγιο του βασιλέα Ουίλιαμ στην νήσο Μαν. Υπηρέτησε στον Αγγλικό στρατό πολεμώντας στην Μπούρμα με το σύνταγμα του Μάντσεστερ και φυσικά στον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο.

Κάποτε μάλιστα είχε πεί «ο αξιωματικός που πηγαίνει στην μάχη χωρίς ξίφος δεν είναι κατάλληλα ενδεδυμένος». Τονίζεται ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου αυτός χρησιμοποιούσε ένα σπαθί και ένα τόξο με βέλη εναντίον στρατιωτών με τανκς και πολυβόλα. Είναι ο μοναδικός στρατιώτης που έχει σκοτώσει εχθρό με βέλος στον εν λόγω πόλεμο.

Έχοντας Βρετανική ιδιοσυγκρασία, όχι μόνο αγωνιζόταν γενναία – αλλά ξεσήκωνε και τους στρατιώτες με τραγούδια που έπαιζε με την γκάιντα, καθότι ήταν δεινός αυλητής και πάντα μετέφερε την γκάιντα μαζί του στη μάχη. Στην πιο παράτολμη ενέργεια, ο Τσόρτσιλ οδήγησε μια ομάδα καταδρομέων στις εχθρικές γραμμές παίζοντας με την γκάιντα. Ήταν το μόνο μέλος της ομάδας που ολοκλήρωσε την αποστολή, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχαν σκοτωθεί.

Όταν τελείωσε ο πόλεμος και ενώ ο κόσμος πανηγύριζε, ο Τσόρτσιλ δυστυχισμένος έλεγε: «Αν δεν ήταν οι καταραμένοι Γιάνκηδες, ο πόλεμος θα διαρκούσε ακόμη 10 χρόνια !!!» Μετά τη συνταξιοδότηση μετέβη για μικρό χρονικό διάστημα στην Αυστραλία πριν καταλήξει στην Αγγλία για να εργασθεί ως δημοσιογράφος.

Βιβλιογραφία

Η ιδέα και το υλικό προέρχονται από το βιβλίο:

“BADASS: A Relentless Onslaught of the Toughest Warlords, Vikings, Samurai, Pirates, Gunfighters and Military Commanders to Ever Live” by Ben Thompson

chilonas

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ