Η τίγρη

Μεταφράζοντας ένα κεφάλαιο από το βιβλίο του Κρισναμούρτι που κάνω τώρα, «Η μόνη επανάσταση», έφτασα σε ένα κομμάτι που μου έδωσε μια αίσθηση αυτού που ήταν ο ίδιος ο Κρισναμούρτι. 

Έτσι θυμήθηκα, ότι σε κάποια συζήτηση λίγα χρόνια πριν πεθάνει, είχε πει στους ανθρώπους που ήταν κοντά του, ότι όταν πεθάνει, θα έπρεπε, όσοι τον έχουν συναντήσει προσωπικά, να μπορούν να μεταδώσουν το άρωμα εκείνου που ήταν αυτός, σε όσους δεν τον είχαν γνωρίσει και ίσως τους το ζητούσαν. 

Τότε, σκέφτηκα, ότι και ο ίδιος, πέρα από τις συζητήσεις και τις ομιλίες του,  έχει αφήσει και κάποια κείμενα που δείχνουν έμμεσα ποιος ήταν, και με κάποιο τρόπο δίνουν μία προσωπική αίσθησή του, «the perfume of that man» (το «άρωμα αυτού του ανθρώπου»), όπως έλεγε ο ίδιος. Τέτοια κείμενα υπάρχουν βέβαια, στα τρία  του ημερολόγια («Σημειώσεις», «Ημερολόγιο», «Εις εαυτόν») και στα λίγα βιβλία που έχει γράψει ο ίδιος, γιατί τα περισσότερα είναι απομαγνητοφωνήσεις ομιλιών του και συζητήσεων. 

Ένα τέτοιο κείμενο, λοιπόν, είναι κι αυτό που μετέφραζα χθες και σκέφτηκα να το βάλω εδώ. Ίσως να έχει γενικότερο ενδιαφέρον, κι όχι μόνο για όσους ενδιαφέρονται ειδικά για τη δουλειά του Κρισναμούρτι.
Καλό Σαββατοκύριακο
Π.

«Ο φίλος, είπε ότι μια τίγρη είχε σκοτώσει ένα βουβάλι την προηγούμενη μέρα και ότι οπωσδήποτε θα ξαναγύριζε αργότερα το βράδυ σ’ αυτό και ρώτησε αν θα ήθελα να δούμε όλοι μαζί την τίγρη; 

Είπα ότι θα μου άρεσε πολύ κι απάντησε: «Τότε θα πάω και θα ετοιμάσω ένα καταφύγιο σ’ ένα δένδρο κοντά στο κουφάρι του βουβαλιού  και θα δέσω μια ζωντανή κατσίκα στο δένδρο. Η τίγρη, πριν ξαναγυρίσει στο προηγούμενο θύμα της, θα έρθει πρώτα στην ζωντανή κατσίκα». Απάντησα ότι θα προτιμούσα να μην δω την τίγρη, παρά να το πληρώσει  αυτό η κατσίκα. 

Σύντομα, μετά από λίγη κουβέντα ο φίλος έφυγε και το απόγευμα ξαναγύρισε και είπε: «Ας πάρουμε το αυτοκίνητο να πάμε στο δάσος και ίσως να συναντήσουμε εκείνη την τίγρη». Έτσι, κατά το ηλιοβασίλεμα, προχωρήσαμε μέσα στο δάσος για πέντε ή έξη μίλια και φυσικά δεν υπήρχε τίγρη. Τότε γυρίσαμε πίσω, φωτίζοντας πια το δρόμο με τα μεγάλα φώτα.

 Είχαμε εγκαταλείψει κάθε ελπίδα ότι θα δούμε την τίγρη και προχωρούσαμε χωρίς να την σκεφτόμαστε, όταν παίρνοντας μια στροφή, νάτη στη μέση του δρόμου, τεράστια, με τα μάτια της λαμπερά και καρφωμένα επάνω μας. 

Το αυτοκίνητο σταμάτησε και το ζώο, μεγαλόσωμο και απειλητικό, ήρθε προς το μέρος μας γρυλίζοντας. Ήταν πολύ κοντά μας πια, ακριβώς μπροστά από το καπό.

 Μετά γύρισε και ήρθε δίπλα στο αυτοκίνητο. Καθώς περνούσε, άπλωσα το χέρι μου για να την αγγίξω, αλλά ο φίλος,  αμέσως μού άρπαξε το χέρι και το τράβηξε μέσα απότομα, γιατί κάτι ήξερε από τίγρεις. 

Ήταν πολύ μεγάλη και καθώς τα παράθυρα ήταν ανοιχτά μπορούσες να την μυρίσεις και η μυρωδιά της δεν ήταν απωθητική. 

Υπήρχε γύρω της μια δυναμική αγριότητα και μεγάλη δύναμη και ομορφιά. 

Εξακολουθώντας να γρυλίζει, χάθηκε μέσα στο δάσος κι εμείς συνεχίσαμε τον δρόμο μας, πίσω για το σπίτι».

paramithas

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ