Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: ΔΗΜ.ΑΝΤΩΝΙΟΥ: ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ?

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

ΔΗΜ.ΑΝΤΩΝΙΟΥ: ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ?

Α. Μerkel κλαίουσα.

γράφει ο Δημ. Αντωνίου, ιατρός

Ορισμός: 1) Ρευστότητα: Μπορεί να νοηθεί με δύο μορφές: α) Ως οι τρέχουσες ανάγκες σε ρευστό του δημοσίου και των τραπεζών για διάφορος λόγους (όπως ακριβώς και σε άτομα), π.χ. μισθοδοσία, συντάξεις, υγεία, παιδεία, κοινωνική πολιτική (δημ/κά ελλείμματα), έκτακτες ανάγκες κλπ. Οι ανάγκες ρευστότητας της μορφής αυτής των εθνικών κυβερνήσεων και τραπεζών καλύπτονται αποκλειστικά από την Κεντρική Ευρωπαική Τράπεζα (ECB), σύμφωνα με την Συνθήκη της Λισσαβώνας («ευρωσύνταγμα»). Με άλλα λόγια, υπάρχει πάντα ένας αλληλόχρεος δανειακός λογαριασμός μεταξύ της ECB και των εθνικών κυβερνήσεων και τραπεζών για την κάλυψη των αναγκών ρευστότητας της μορφής αυτής. β) ως «αναπτυξιακή νομισματική επέκταση». Αυτή είναι ρευστό χρήμα που δίνεται από την Κεντρική Ευρωπαική Τράπεζα (ECB) προς την ελληνική κυβέρνηση (και σε κάθε κυβέρνηση) ως ένα σταθερό ποσοστό του εκάστοτε ετήσιου AEΠ της, δηλ. ανάλογα με τη παραγωγικότητά της (k-percentage). Π.χ. τώρα που το ΑΕΠ είναι χαμηλό (ύφεση) η παρεχομένη ρευστότητα «για την ανάπτυξη» είναι χαμηλή (με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ύφεση)!...αυτή είναι η πολιτική του Νεοφιλελευθερισμού, την οποία έχω αναλύσει σε πρόσφατη μελέτη μου στο διαδίκτυο και η οποία είναι ακριβώς αντίθετη με αυτήν του Κευνσιανισμού, στον οποίο η ρευστότητα δίνεται ως μηχανισμός αναθέρμανσης της ανάπτυξης και του AEL κι όχι ως παρεπόμενό του.

2) Η Συνθήκη της Λισσαβώνας θα αναφέρεται ως «Συνθήκη» και το Καταστατικό της Κεντρικής Ευρωπαικής Τράπεζας ECB) ως «Καταστατικό»

Το ερώτημα στο οποία θα απαντήσουμε εδώ είναι το εξής: Δεδομένου, ότι σύμφωνα με την «Συνθήκη» και το «Καταστατικό» η ρευστότητα των εθνικών κυβερνήσεων και των τραπεζών είναι στα χέρια της ECB, Τι θα γίνει με την ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας (όπως την όρισα παραπάνω) εάν η Τρόικα μας εκβιάσει με διακοπή της ρευστότητας σε περίπτωση που καταγγείλουμε μονομερώς τον Μνημόνιο, όπως έκανε και με την Κύπρο? Πως θα αντιμετωπίσουμε το γεγονός αυτό?

ΛΥΣΕΙΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ:

Α) Κάλυψη των αναγκών ρευστότητας του Δημοσίου και Ανακεφαλοποίηση των Τραπεζών της Ελλάδος (και Κύπρου) (χωρίς κούρεμα των καταθέσεων)

1) Η ελληνική (και κυπριακή) κυβέρνηση καλύπτει τις τραπεζικές ανάγκες ρευστότητας (ή ανακεφαλοποίηση) δια της απευθείας χρηματοδότησής των από τον κρατικό προυπολογισμό, μετατρέποντας τις τραπεζικές ζημίες σε δημόσιο χρέος και ταυτόχρονα κρατικοποιώντας τις τράπεζες. Ταδημοσιονομικά ελλείμματα, στην συνέχεια, καλύπτονται: α) είτε μεεσωτερικό (ή εξωτερικό) βραχυπρόθεσμο δανεισμό της κυβέρνησης (έκδοση έντοκων γραμματίων)(*), είτε με την έκτακτη φορολογία του μεγάλου πλούτου και μείωση δημοσιονομικών δαπανών, β) δια μιαςνομισματικής επέκτασης (κοπή νέου χρήματος) από την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος (Κύπρου)! (**) η οποία αγοράζει απευθείας-στην πρωτογενή αγορά- ομόλογα της ελληνικής (κυπριακής) κυβέρνησης. Ο προκαλούμενος εθνικός και ευρωπαικός πληθωρισμός από την μέθοδο αυτή, είναι μηδενικός, δεδομένης της επικρατούσας πανευρωπαικής ύφεσης και των επιπέδων των εθνικών ΑΕΠ κάτω από το μέγιστο δυνατόν επίπεδό των (ιδιαίτερα το ΑΕΠ της Ελλάδος είναι 18% κάτω από το μέγιστο δυνατό του επίπεδο). Ήδη αυτό εφαρμόζεται από την ECB για την Ισπανία και Ιταλία, χωρίς ανώτατο χρηματοδοτικό όριο (πλαφόν) (βλ. παρακάτω), γ) με ένα (μεσοπρόθεσμο) πρόγραμμα ανάπτυξης της οικονομίας

(*) το επιτόκιο δανεισμού είναι πάντα μικρότερο του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας (σε περίοδο ύφεσης δεν πληρώνουμε τόκους).

(**) το άρθρο 14.4 του Καταστατικού της η ECB και το άρ. 123.2 της Συνθήκης, επιτρέπουν στις εθνικές κεντρικές τράπεζες να λειτουργούν κατά παρέκκλιση του άρ. 21.1 του Καταστατικού της ECB και να ασκούν μιαεπεκτατική νομισματική πολιτική και συνεπώς να λειτουργούν ως «δανειστές τελευταίας καταφυγής», δυνατότητα που μπορεί να ακυρωθεί μόνο με αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 του ΔΣ της ECB. Αλλά κι αν ακόμα γίνει το τελευταίο, η νομισματική επέκταση μπορεί να επιβληθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος, με νόμο της Ελληνικής Βουλής!

2) Παράταση λήξης (για 40-50 χρόνια) των κρατικών ομολόγων πουκατέχουν οι τράπεζες, με ταυτόχρονη μείωση του επιτοκίου των με νόμο (*) και διοχέτευση του ποσού αυτού στην οικονομία, όπως παραπάνω.

3) Έκδοση Χρήματος με εγγύηση τα αποθέματα χρυσού στην ΤτΕ.

Η Κυβέρνηση καταθέτει ως εγγύηση στην Τράπεζα της Ελλάδος τα αποθέματα χρυσού που κρατάει σε άλλες τράπεζες (Αγγλίας και ΗΠΑ!) και της ζητά να εκδώσει αντίστοιχο χρήμα σε κυκλοφορία που να αντιστοιχεί στην αξία των αποθεμάτων αυτών, όπως καθορίζονται από την διεθνή τιμή του χρυσού (έκδοση χρήματος χωρίς πανευρωπαικό πληθωρισμό).

Η Ελληνική όμως Κυβέρνηση μπορεί να εκδώσει, με εγγύηση τα παραπάνω αποθέματα χρυσού, κι εσωτερικό εθνικό νόμισμα, το οποίο να αντιστοιχεί σε υπερτιμημένη τιμή του χρυσού της, καθοριζομένη από την κυβέρνηση (διπλό νόμισμα).

Η Τράπεζα της Ελλάδος, στην ετήσια έκθεσή της, αποκάλυψε ότι τα διαθέσιμά της και οι απαιτήσεις σε χρυσό είναι 4.7 εκατ, ουγγιές, ήτοι 147.5 τόνοι. Από αυτά ,σε μορφή ράβδων χρυσού (διεθνών προδιαγραφών) είναι τα 3.6 εκατ. ουγγιές, ή 112,4 τόνοι. Η συνολική αξία των διαθεσίμων και των απαιτήσεων είναι 4,7 δις. ευρώ. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 32^η θέση παγκοσμίως σε αποθέματα χρυσού.

Τα αποθέματα χρυσού της Ελλάδος

Η μισή (ακριβώς) ποσότητα χρυσού φυλάσσεται στο θησαυροφυλάκιο της Τραπέζης της Ελλάδος, εκεί όπου η πρόσβαση δεν επιτρέπεται σε κανέναν.

Η άλλη μισή ποσότητα φυλάσσεται σε τρείς τράπεζες.

Συγκεκριμένα ένα μεγάλο μέρος φυλάσσεται στην Bank of England του Ηνωμένου Βασιλείου και φυλάσσεται εκεί από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (αυτός είναι ο ''ιστορικός λόγος'' που επικαλείται η Τράπεζα της Ελλάδος).
Ένα άλλο μέρος του ελληνικού χρυσού φυλάσσεται στο θησαυροφυλάκιο της Ομοσπονδιακής Τραπέζης των Η.Π.Α. και ένα μικρό μέρος σε Τράπεζα της Ελβετίας. Ο ελληνικός χρυσός είναι απολύτως ασφαλής, λένε αυτοί που γνωρίζουν.
Αλλά δεν διαθέτει μόνον ράβδους χρυσού η Ελλάδα. Διαθέτει και χρυσά νομίσματα μη διεθνών προδιαγραφών (όπως χαρακτηρίζονται οι χρυσές λίρες). Στις 31.12.2009 ήταν 140.000 ουγγιές ή 4,4 τόνοι. Για την κατηγορία αυτή του χρυσού, στοιχεία για το 2010 θα δημοσιευθούν με την έκθεση του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, δεδομένου ότι, όπως αναφέρει η Τράπεζα, το ύψος του επηρεάζεται από τις συναλλαγές της Τράπεζας με το κοινό σε χρυσές λίρες.

Στις 28/8/2003 Σημίτης και Γκαργκάνας πούλησαν 20 τόνους χρυσού.

Links: http://paratiritirio-amarousiou.blogspot.gr/2012/10/32.html

http://www.tanea.gr/news/economy/article/5004104/sta-4-7-dis-eyrw-ta-apothemata-xrysoy-ths-elladas/

4) Ίδρυση μιας Δημόσιας Τράπεζας Ιδιωτικού Δικαίου +++

Με το αρ. 21.3 του Καταστατικού της ECB, εξαιρούνται από τους περιορισμού των άρ. 21.1 του Καταστατικού και του αρ. 123.1 της Συνθήκης, τα πιστωτικά ιδρύματα που ανήκουν στο δημόσιο!, τα οποία αντιμετωπίζονται από την ECB και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες ως ιδιωτικά !! (αρ. 3, 14.4,18, 19, 20, 21.3, 28, 29, 30.1, 30.2, 30.3, 32). Παράδειγμα η Γερμανική τράπεζα Kfw, η οποία δανείζεται με το βασικό επιτόκιο της ECB (0.75% τώρα) και είτε καλύπτει τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος της Γερμανίας, είτε δανείζει τις άλλες χώρες με πολύ υψηλότερο επιτόκιο (4.25% στην Ελλάδα με το 1^οΜνημόνιο!). Γιατί δεν το κάνουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις αυτό?...

5) Μονομερής και μόνιμη άρνηση αποπληρωμής των τρεχουσών δανειακών μας υποχρεώσεων (τόκων και χρεωλυσίων) σύμφωνα με το Ελληνικό και Διεθνές Δίκαιο (και στο βάθος μονομερής καταγγελία του συνόλου του Δημόσιου χρέους, εάν αυτό δεν γίνει συναινετικά).

Σχετικά δείτε το άρθρο μου: «Το δόγμα Calvo»: H Μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους στο Ελληνικό και Διεθνές Δίκαιο-Η έννοια του Δημοσίου Συμφέροντος (δικό μου άρθρο, γράφει ο Δημ. Αντωνίου)

α) http://www.elzoni.gr/html/ent/817/ent.14817.asp

β) http://enomenoi-ellines.blogspot.gr/2012/10/calvo-h.html

ΛΥΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ:

Είναι προφανές, ότι οι παραπάνω παρεμβάσεις της Kεντρικής Τράπεζας της Ελλάδος (Κύπρου) για την διάσωση των κυπριακών τραπεζών, θα είναι πολύ ευκολότερη στην περίπτωση εξόδου μας από το Ευρώ κι επιστροφής σε μια υποτιμημένη δραχμή, συνυπολογιζομένων βέβαια και των συνεπειών της εξόδου.

ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΥΣΗ:

Κάντο όπως η Ισλανδία. Δεν ανακεφαλοποιείς τις τράπεζες, αυτές χρεοκοπούν, και μπαίνουν σε εκκαθάριση, με προτεραιότητα την εξόφληση των ημεδαπών πολιτών.

ΕΡΩΤΩ: θα μπορούσαν να γίνουν αυτά που γίνονται εάν Πρωθυπουργοί της Ελλάδος ήταν ο Κων/νος Καραμανλής ο Μέγας και ο Α. Παπανδρέου?

Β) ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ H ECB, ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ?

Για την κάλυψη των παραπάνω προβλημάτων ρευστότητας του ελληνικού κράτους η ECB θα μπορούσε να επέμβει ως εξής (αρ.122 της Συνθήκης):

Χωρίς την δημιουργία δημοσιονομικών ελλειμμάτων και δημόσιου χρέους:

1) Με την αγορά τραπεζικών ομολόγων απ` ευθείας από την ECB(νομισματική επέκταση, κοπή νέου χρήματος). Ήδη αυτό γίνεται με τις Ισπανικές Τράπεζες. Ο προκαλούμενος εθνικός και ευρωπαικόςπληθωρισμός είναι μηδενικός, δεδομένης της επικρατούσας πανευρωπαικής ύφεσης και των επιπέδων των εθνικών ΑΕΠ κάτω από το μέγιστο δυνατόν επίπεδό των. Ο μηχανισμός αυτός απαιτεί προγράμματα δημοσιονομικής και χρηματοπιστωτικής πειθαρχίας και σταθερότητας («Μνημόνια»). Ήδη η ECBέχει προυπολογίσει 1.5 τρις. ευρώ για την διάσωση των τραπεζών στην Ευρώπη. Δεν θα μπορούσε να διαθέσει άραγε 50 δις και 5.8 δις. για τις Ελληνικές και Κυπριακές τράπεζες αντίστοιχα? Για να αποφευχθεί όμως ο «ηθικός κίνδυνος» μπορεί να επιλεγεί ο εξής τρόπος:

2) Έμμεση διάσωση και χρηματοδότηση των τραπεζών από την ECB, η οποία χρηματοδοτεί τον ESM (*) κι αυτός με την σειρά του απευθείας τις τράπεζες, παίρνοντας μετοχές των και καθιστάμενος ταυτόχρονα ο ιδιοκτήτης των, χωρίς μετακύλιση του ποσού διάσωσης στο δημόσιο χρέος (στον κρατικό προυπολογισμό του ενδιαφερομένου κράτους). Κι αυτός ο τρόπος συνιστά μια (έμμεση) νομισματική επέκταση (κοπή νέου χρήματος από την ECB).

Αυτό έγινε και στην Ελλάδα, με την πρόσφατη ανεκεφαλοποίηση των τραπεζών των 50 δις. ευρώ, με την διαφορά όμως ότι στην Ελλάδα, τα δάνεια του ESM για την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, μετακυλήθηκαν στο δημόσιο χρέος αποπληρωτέο από τους έλληνες πολίτες!, με την έκδοση ισόποσων ομολόγων από το ελληνικό κράτος στα χέρια του ESM.

(*) ESM: European Stabilization Mechanism: Κοινό Ευρωπαικό Ταμείο, για την διάσωση τραπεζών και χωρών με προβλήματα σταθερότητας (κάτι σαν τον ΔΝΤ).

Το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι το εξής: Mα πώς είναι δυνατόν να εφαρμοστούν οι παραπάνω λύσεις, που απαιτούν χρηματοδοτική παρέμβαση της ECB, δεδομένου ότι αυτή απαγορεύεται από το Καταστατικό της (αρ. 21.1 του Καταστατικού και αρ. 123.1 της Συνθήκης), το οποίο απαγορεύει η ECB «να δανείζει τις κυβερνήσεις με υπεραναλήψεις (overdraft) κι άλλες πιστωτικές διευκολύνσεις» (κάλυψη των δημοσιονομικών των ελλειμμάτων δια νομισματικής επέκτασης). Η απαγόρευση αυτή συνεπάγεται ότι η ECB δεν μπορεί να λειτουργήσει ως «δανειστής τελευταίας καταφυγής», με αποτέλεσμα, τα δημοσιονομικά ελλείμματα να καλύπτονται μόνο από εξωτερικό δανεισμό με δυσβάσταχτους όρους (υψηλά επιτόκια). Απάντηση: α) Λάθος, το άρθρο 14.4 του Καταστατικού της η ECB και το άρ. 123.2 της Συνθήκης, επιτρέπουν στιςεθνικές κεντρικές τράπεζες να λειτουργούν κατά παρέκκλιση του άρ. 21.1του Καταστατικού της ECB και να ασκούν μια επεκτατική νομισματική πολιτική και συνεπώς να λειτουργούν ως «δανειστές τελευταίας καταφυγής», δυνατότητα που μπορεί να ακυρωθεί μόνο με αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 του ΔΣ της ECB. Αλλά κι αν ακόμα γίνει το τελευταίο, η νομισματική επέκταση μπορεί να επιβληθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος, με νόμο της Ελληνικής Βουλής!

Σε εφαρμογή λοιπόν των παραπάνω εξαιρέσεων του άρ.21.1 του Καταστατικού της ECB:

α) Η ECB ήδη αγοράζει απεριόριστα από την πρωτογενή αγορά ομόλογα της Ισπανικής και Ιταλικής κυβέρνησης, κατά παρέκκλιση των αρ. 21.1 του Καταστατικού και του αρ. 123.1 της Συνθήκης, όπως ακριβώς κάνει και ηFED των ΗΠΑ επί 5 χρόνια τώρα!, η οποία αγοράζει κρατικά ομόλογα αξίας 85 εκατ. δολαρίων κάθε μήνα !

β) Η ECB χρηματοδοτεί το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα της Ελλάδος, δια της έμμεσης χρηματοδότησής της του ΕSM (EFSF), κατά παρέκκλιση των αρ.21.1 του Καταστατικού και αρ. 123.1 της Συνθήκης.

γ) Η ECB επιτρέπει στις εθνικές κυβερνήσεις να εγγυώνται (με ομόλογα εγγύησης) στην ECB, την δανειοδότηση από την τελευταία, των εθνικών ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες με την σειρά των, δανείζουν τις κυβερνήσεις των, καλύπτοντας τα ελλείμματά των. Αυτός είναι σημαντικός τρόπος έμμεσης (τριγωνικής) χρηματοδότησης των εθνικών κυβερνήσεων και νομισματικής επέκτασης από την ECB!

δ) Ήδη μελετάται-μετά την ενοποίηση του ελέγχου των εθνικών τραπεζών από την ECB εντός του 2013- η έκδοση ευρωομολόγων (Eurobonds),eurobills και redemption funds, για την χρηματοδότηση από την ΕΕ, των δημοσιονομικών χρεών των κρατών-μελών της ΕΕ.