το Πνεύμα γελούσε κι έκλαιγε...

  

για κάποια θέματα έχουμε κατασταλαγμένες απόψεις, μοιάζουν ξακάθαρα

είναι όμως κάποια άλλα ¨ευαίσθητα¨ που όσο κι αν τα αναλύσεις οι σκέψεις σου θα μείνουν αποσπασματικές, με αρκετά αποσιωπητικά και ανοιχτές παρενθέσεις…

 παράξενες μέρες-ίσως πάντα έτσι να ήταν…

η φύση πάντα εκεί να μας ξαφνιάζει και να μας παρηγορεί

με τη μυρωδιά του νυχτολούλουδου, τη γεύση της παγωμένης λουίζας, τη λυτρωτική αγκαλιά της θάλασσας
 

γεμίζεις δέος και θαυμασμό νιώθοντας γύρω σου την παρουσία του θείου να σε τυλίγει σαν ένα κουκούλι απόλυτης γαλήνης , δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον, παρά μόνο η παρούσα στιγμή, γίνεσαι ένα με τον ουρανό και τη γη, σώμα και ψυχή ένα...

 

ένα πληγωμένο μικρό γεράκι επιχειρώντας να θεραπεύσει την πληγωμένη του φτερούγα βρήκε καταφύγιο στο κτήμα μας

"Η ψυχή στάλθηκε στον κόσμο με τη θεϊκή ανάσα καθώς το Πνεύμα γελούσε κι έκλαιγε. Η Ψυχή γεννήθηκε από τη χαρά και τον πόνο. Εμφυσήθηκε μέσα σε μια χούφτα χώμα.Το θείο επρόκειτο να ζήσει μέσα σ΄ένα πλάσμα φτιαγμένο από λάσπη...Αυτή είναι όλη η ιστορία. Βγάλε άκρη. Αλλά ακόμη και λογική, φαντασία, προσευχή, τέχνη, έρωτας, τραγούδι και σαξόφωνο δεν μπορούν να ανακαλύψουν το μυστήριο των ψυχών μας. Πολύ περισσότερο να το καταλάβουν…"1

και το ποτήρι με τις χαρές θα το απολαύσουμε μέχρι τέλους - προσφέροντάς το και σε διπλανές διψασμένες ψυχές -  αναζητώντας πηγές στο δρόμο μας να το ξαναγεμίσουμε 

 και ο πόνος που δεν μπορούμε να αποφύγουμε ας οργώσει τις ψυχές μας αποδίδοντας καρπό…

"Το πιο υπέροχο πράγμα γύρω από τους αγίους είναι πως υπήρξαν

ανθρώπινοι. Νευρίαζαν, πονούσαν, γκρίνιαζαν με το Θεό, ήταν εγωιστές ή ανυπόμονοι ή κακόκεφοι, έκαναν λάθη και μετάνιωναν γι΄αυτά.Κι όμως,συνέχιζαν επίμονα και καρτερικά να τραβούν το δρόμο τους προς τον ουρανό. "2

γιατί …

 

"...πίστη δεν είναι να βγάζεις θρησκοκατάνυκτους ήχους στο φως της ημέρας.Είναι να θέτεις ερωτήματα στο βαθύτερο εσωτερικό εαυτό σου τη νύχτα – και μετά, να σηκώνεσαι το πρωί και να πιάνεις δουλειά…"3

Ποτέ ν' αναζητούμε δεν θα πάψουμε 
Κι ο τελικός προορισμός κάθε αναζήτησής μας 
Είναι να φτάσουμε στον τόπο αυτόν απ' όπου ξεκινήσαμε
Και να τον γνωρίσουμε για πρώτη φορά…4

Τη σοφία Σου προσπαθώ να καταλάβω μυστήριε, γλυκέ, πικρέ, αινιγματικέ, Μοναδικέ Αγαπημένε μου…

Το θηρίο βρυχάται πάλι δείχνοντας προς μέση ανατολή…

 

 Καλό φθινόπωρο και καλή δύναμη φίλοι μου…

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ