Η συνύπαρξη είναι πανανθρώπινη ανάγκη

Η Αγάπη μεταξύ μας προκύπτει από την αληθινή μας Φύση και όχι από νόμους του ανθρώπου, σχετικά με τα συναισθήματα.
Αγαπάς το παιδί σου, και δεν αγαπάς κανένα άλλο παιδί στον κόσμο?
Αγαπάς τον σύντροφό σου και δεν αγαπάς κανέναν άλλον άνθρωπο στον κόσμο?

Υπάρχουν τα βάθη σε μια σχέση, που διαφοροποιούν την ίδια την σχέση...
Μπορεί να μην αγαπάς ούτε το παιδί σου, ούτε κανένα άλλο παιδί στον κόσμο, αλλά να το κάνεις εξ ανάγκης (γνωστό άλλωστε αυτό)
Μπορεί να μην αγαπάς ούτε τον σύντροφό σου, ούτε κανέναν άλλον άνθρωπο στον κόσμο, αλλά να το κάνεις από φόβο (κι αυτό άλλωστε γνωστό).

Η Αγάπη δεν εκφράζεται, ανάλογα με τον ποιόν έχεις μαζί σου. Αυτό δεν είναι κατάσταση Αγάπης, αλλά κατάσταση ανάγκης.

Όμως να μιλήσουμε για τα συναισθήματα και τα αισθήματα και όχι για την κατάσταση Αγάπης, που είναι η Φύση του Ανθρώπου.
Ας μην συγχέουμε τα αισθήματα Αγάπης με την κατάσταση στο Είναι μας...

Σαφώς μεταξύ μας αναπτύσσονται ιδιαίτερες σχέσεις που έχουν να κάνουν με την έλξη, την συμπάθεια, τον σεβασμό, την χαρά.
Το βάθος που θα πας με έναν άνθρωπο, ορίζει και όλα αυτά μαζί, αλλιώς η επιφάνεια ορίζει μόνον την έλξη.
Δεν μπορείς να πας σε βάθος με όλους τους ανθρώπους, με τους οποίους θα αναπτύξεις μια σχέση, είτε συντροφική, είτε φιλική...
Αν παρατηρήσουμε βαθύτερα, θα διαπιστώσουμε ότι η διαφοροποίηση σε μια σχέση, προκύπτει μόνο από το βάθος που θα αγγίξει ο ένας τον άλλον.

Αν μείνουμε στην έλξη, σε λίγο διάστημα, που κάτι θα μας ξινίσει, θα μας έλξει κάποιος άλλος, όπως το ίδιο μπορεί να συμβεί και στον σύντροφό μας. Έλξη και απώθηση είναι ένας φυσικός νόμος.

Όταν η καρδιά είναι γεμάτη άμυνες, τότε δεν μπορούμε να νιώσουμε βαθύτερα αισθήματα για κανέναν άνθρωπο. Ούτε καν την χαρά στο άγγιγμα, την επαφή, την σεξουαλικότητα, το μοίρασμα, την φροντίδα με τον σύντροφό μας.

Πως θα ανοίξεις να τον νιώσεις τον άλλον, όταν ήδη φοβάσαι να νιώσεις τον Εαυτό σου? Θα τον πολεμήσεις μέχρι εσχάτων, θα θέλεις να κυριαρχήσεις, να επιβληθείς, να τον αλλάξεις...Εκεί υπάρχει η ένταση και πουθενά αλλού.

Η διαφοροποίηση σε μια σχέση εξαρτάται από αυτό που είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε με τον άλλον.
Δεν θα μοιραστούμε με όλους τους ανθρώπους το ίδιο, ούτε θα πάμε βαθύτερα με όλους τους ανθρώπους. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι άλλοι δεν αξίζουν την Αγάπη μας.

Πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει ανάγκη σε έναν άνθρωπο να έχει συντροφική σχέση…
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια ανάγκη σε έναν Άνθρωπο, παρ' όλα αυτά ένας Άνθρωπος είναι έτοιμος να κάνει μια αρμονική συντροφική σχέση, γιατί μπορεί πολύ εύκολα να πάει βαθύτερα, χωρίς να έχει καμία άλλη ανάγκη από τον άλλον. Μπορεί πολύ εύκολα να δώσει και να πάρει, να μοιραστεί αισθήματα, χωρίς να χάσει την ακεραιότητά του...

Η ανάγκη της συντροφικής σχέσης, έτσι όπως προκύπτει σήμερα μεταξύ μας, καλύπτει συνήθως φόβους και πρότυπα ή απωθημένα.
Γι' αυτό άλλωστε δεν διατηρούνται εύκολα οι σχέσεις μας σε όμορφο επίπεδο κατανόησης και ελευθερίας και κυρίως σεβασμού.
Και όσες διατηρούνται, στο μεγαλύτερο ποσοστό, είναι από συνήθεια ή από όφελος.

Η αντίσταση στην Αγάπη, είναι μόνο ο φόβος μήπως χάσουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων, ενώ στην ουσία τον έχουμε ήδη χάσει, όταν τα αφήνουμε να δρουν ασυνείδητα και να εκφράζονται με πράξεις που δεν είναι αυτές που θα θέλαμε, ούτε καν τις είχαμε σκεφτεί.
Η πράξη, η σκέψη, τα συναισθήματα, λες και δρουν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, όμως εμείς επιμένουμε ότι αγαπάμε…

Και που πάει όλη αυτή η Αγάπη, όταν ο άλλος δεν είναι όπως θα θέλαμε?

Όταν ο Εαυτός μας δεν κερδίζει τις εντυπώσεις που θα θέλαμε, πόσο τον αγαπάμε, όταν τον στήνουμε στον τοίχο, για κάθε τι που θεωρούμε ατελές?

Πόσο νοιαζόμαστε για τον Εαυτό μας, όταν η σχέση μας βασίζεται μόνο στην προσδοκία που έχουμε από τον άλλον?
Αυτή η προσδοκία που μας κάνει να χάνουμε τα όρια αυτοσεβασμού μας, πολλές φορές...

Πώς να ευοδωθεί η σχέση μεταξύ μας, όταν δεν έχει ευοδωθεί η σχέση με τον Εαυτό μας πρώτα?

Κι όμως η συνύπαρξη είναι πανανθρώπινη ανάγκη…
Το ίδιο φαίνεται να έχει γίνει και ο πόλεμος όμως…


Και ο Ποιητής είπε
Οι άνθρωποι νομίζουν πως ξέρουν τι είναι απόλαυση, ενώ στην πραγματικότητα ξεριζώνουν τα φτερά τους για χάρη μιας αυταπάτης.
Τζελαλεντίν Ρούμι

Βάσω Νικολοπούλου

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ