3. Ποιοι είναι οι "αντάρτες" που θέλουν να ρίξουν τον Άσαντ; Επικίνδυνα παιχνίδια

Το τουρκικό μέτωπο 

Στην Τουρκία, μια χώρα- μέλος του ΝΑΤΟ εδώ και 60 χρόνια, που σύντομα θα στεγάσει τις εγκαταστάσεις για την αντιπυραυλική ασπίδα, ο πρώτος στις προτιμήσεις και αυτός που έχει την υπεροχή, είναι ο ASL.

Ο υποτιθέμενος αρχηγός του, Riyadh Al Assaad , έχει την έδρα του στην τουρκική επαρχία Hatay, που ανήκε στη Συρία, υπό την άμεση προστασία του Υπουργείου Εξωτερικών.

Όπως όλοι γνωρίζουν, η Τουρκία είναι ένας από τους μεγαλύτερους  εχθρούς του καθεστώτος της Δαμασκού. Μη θέλοντας να "περάσουν για ιμπεριαλιστικές", οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ ενθαρρύνουν την Άγκυρα να διασχίσει τον Ρουβίκωνα, ή μάλλον τον Ορόντη, και να ξεκινήσει πόλεμο κατά της Συρίας.


Υπάρχουν πολλές πηγές που αναφέρονται  στον άξονα Τρίπολης-Άγκυρας, στον πόλεμο κατά της Δαμασκού.Λίβυος έμπορος όπλων υπογραμμίζει την αγορά ελαφρού στρατιωτικού εξοπλισμού από Σύρους στη Misurata (15).

Ο πρώην αξιωματικός της CIA και διευθυντής του Council for the National Interest, PhilipGiraldi, μιλάει καθαρά για μεταφορά όπλων αεροπορικώς ,από το οπλοστάσιο του πρώην στρατού της Λιβύης προς τη Συρία, μέσω της αμερικανικής στρατιωτικής βάσης του Incirlik ,στη νότια Τουρκία, λιγότερο από 180 χλμ. από τα σύνορα με τη Συρία. Υποστηρίζει ότι το ΝΑΤΟ συμμετέχει ήδη χωρίς να φαίνεται,στον πόλεμο ενάντια στη Συρία υπό την ηγεσία της Τουρκίας.


Ο Giraldi επιβεβαιώνει και τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν τον περασμένο Νοέμβριο στο Canard enchaîné, ότι δηλαδή οι γαλλικές και βρετανικές ειδικές δυνάμεις βοηθούν  τους Σύριους αντάρτες, ενώ η CIA και οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ τους παρέχουν εξοπλισμό για επικοινωνίες και κατασκοπεία.

Ένας άλλος πράκτορας της CIA, ο Robert Baer, στα απομνημονεύματά του (16) που ενέπνευσαν την ταινία Syriana του Stephen Gaghan, με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνεϊ ως βασικό χαρακτήρα, δήλωσε το καλοκαίρι του 2011 ότι έστειλε όπλα για τους αντάρτες από την Τουρκία προς τη Συρία. (17)

Η μεταφράστρια του FBI Sibel Edmonds, που λογοκρίθηκε επειδή κατήγγειλε  παραβιάσεις από τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών, επισημαίνει ότι η προμήθεια όπλων προς τους αντάρτες Σύριους από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξασφαλισμένη ήδη από το Μάιο του 2011. Επιπλέον, οι ΗΠΑ έχουν συστήσει  στην Τουρκία ένα «τμήμα για την επικοινωνία»,κύριο έργο του οποίου η αυτομόληση των σύριων στρατιωτών του τακτικού στρατού, προς τις αντάρτικες δυνάμεις. (18)


Η συμμετοχή Λίβυων μισθοφόρων δεν παρατηρείται μόνο στον τομέα τεχνικής υποστήριξης. Σύμφωνα με πολλούς αυτόπτες μάρτυρες, ανάμεσα τους και δημοσιογράφος  της ισπανικής εφημερίδας ABC, Λίβυοι τζιχαντιστές  και μέλη της Ισλαμικής Ομάδας Λίβυων Μαχητών ((GICL)) στρατοπεδεύουν στα συρο-τουρκικά σύνορα. (19)


Στην περιοχή της Αντιόχειας στην Τουρκία, όπου ζουν κυρίως αραβόφωνοι, που συνορεύει με τη Συρία, ο τοπικός πληθυσμός βρίσκεται καθημερινά μπροστά σε ένα ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό Λιβύων. Διαμένουν στα πιο πολυτελή ξενοδοχεία της περιοχής και  δεν περνούν και απαρατήρητοι. Μερικοί από αυτούς τους  Λίβυους, είναι δράστες πολλών πράξεων βανδαλισμού σε τουριστικές περιοχές, όπως η Αττάλεια. Λίβυοι  μαχητές που σταθμεύουν στην Τουρκία έχουν επιτεθεί και καταλάβει περισσότερες από μία φορά την πρεσβεία τους στην Κωνσταντινούπολη, απαιτώντας την αμοιβή τους.


Σε αυτό το παράξενο σκηνικό να προστεθεί και η σύλληψη ενός Λίβυου άνδρα 33 ετών στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν 2, 5 εκατομμύρια δολάρια. Την 1η Απριλίου,ο Λίβυος αυτός έκανε στάση στην Κωνσταντινούπολη. Τελικός του προορισμός ήταν η Ιορδανία, μια χώρα όπου έχει αναφερθεί ένα σημαντικός αριθμός Λίβυων μισθοφόρων, στα σύνορα με τη Συρία. Ωραία, ωραία ... (20)

Και οι Ηνωμένες Πολιτείες τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
Παίρνοντας υπόψη τους ισχυρισμούς ορισμένων πρακτόρων της CIA σχετικά με την εμπλοκή των ΗΠΑ στην αποσταθεροποίηση της Συρίας, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα θα ήταν αδιάφορη, ή μάλλον θετική, ως προς την αποσταθεροποίηση μιας χώρας που εξακολουθεί να εμφανίζεται στη λίστα των "κρατών-παρίες", δεδομένης της υποστήριξής της  στην παλαιστινιακή αντίσταση και τη στρατηγική συμμαχία της με τη Χεζμπολάχ και το Ιράν;

Ετσι, η Συρία αναφέρεται μεταξύ των επτά χωρών για τις οποίες "η χρήση των πυρηνικών όπλων είναι δυνατή."


Για όσους πιστεύουν στην αδράνεια των δυτικών δυνάμεων στη Συρία και την καλή τους πίστη να υπερασπιστούν τους  Σύριους  πολίτες, να θυμίσουμε ότι μόλις πριν ένα χρόνο, το ΝΑΤΟ, η Οργάνωση Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, υπό αμερικανική διοίκηση, ορκιζόταν σε θεούς και δαίμονες ότι ενεργεί έχοντας την "ευθύνη προστασίας" των Λίβυων πολιτών, και υποσχόταν να συμμορφωθεί με το ψήφισμα 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, προκειμένου να "εμποδίσει το δικτάτορα Καντάφι να βομβαρδίσει  τους πολίτες της χώρας του", και, αμέσως μετά, η προστασία των Λίβυων πολιτών μετατράπηκε σε στρατιωτική ανάμειξη στον εμφύλιο, σε ένα πραξικόπημα, σε στοχευμένες επιθέσεις και τυφλές βομβιστικές επιθέσεις.


Θα θυμάστε επίσης ότι, αφού κατέστρεψαν την πόλη της Λιβύης, Σύρτη, όπου είχε οχυρωθεί ο ηγέτης της Λιβύης, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ τον παρέδωσαν στις συμμορίες εγκληματιών οι οποίοι τον βασάνισαν μέχρι θανάτου. Το  λιντσάρισμα το διευκόλυναν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, αφού προηγουμένως είχαν βομβαρδίσει και κυνήγησε τη συνοδεία του.


Ωστόσο, ο Andres Fogg Rasmussen και η παρέα του, οι οποίοι εξέφρασαν  την ικανοποίησή τους για το θάνατο του Καντάφι, έλεγαν και ξανάλεγαν επί μήνες ότι στόχος τους δεν ήταν ο ηγέτης της Λιβύης.

Η κυνική στρατηγική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, που είναι "να μη λες αυτό που κάνεις και να μην κάνεις αυτό που λες" είναι σαφές ότι έχει επιλεγεί και στη Συρία.

Επίσημα το ΝΑΤΟ λέει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να παρέμβει σε αυτή τη χώρα. Ο Rasmussenανέφερε ότι η οργάνωσή του δεν θα εξοπλίσει τους αντάρτες.


Ωστόσο, ορισμένα e-mail από μια ιδιωτική αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών, την StratforIntelligence Agency, Υπηρεσία Πληροφοριών Stratfor, τα οποία δημοσιεύθηκαν από το WikiLeaks στις 27 Φεβρουαρίου πέρυσι, υποδηλώνουν την παρουσία των δυτικών ειδικών δυνάμεων στη Συρία. Από τα πρακτικά μιας συνεδρίασης, με  ημερομηνία 6 Δεκεμβρίου 2011, φαίνεται ότι ειδικές δυνάμεις βρισκόντουσαν επιτόπου στα τέλη του 2011. Ως προς αυτό, ένα e-mail του διευθυντή ανάλυσης της Stratfor, Reva Bhalla, είναι αδιαμφισβήτητο. (21). Σ’ αυτό, γίνεται λόγος για μια συνάντηση μεταξύ "τεσσάρων νεαρών ανδρών, με βαθμό αντισυνταγματάρχη, μεταξύ των οποίων ένας γάλλος και ένας βρετανός εκπρόσωπος". Στη διάρκεια μιας συζήτησης που κράτησε περίπου δύο ώρες, ανέφεραν ότι ομάδες των Ειδικών Δυνάμεων βρισκόντουσαν ήδη επιτόπου, και ότι ασχολούνται με αποστολές αναγνώρισης και εκπαίδευσης των στρατιωτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης.


Οι Δυτικοί υπεύθυνοι  που συγκεντρώθηκαν στις ΗΠΑ φαίνεται να απορρίπτουν το μοντέλο μιας επίθεσης από αέρος τύπου Λιβύης, και να προσανατολίζονται προς ένα πόλεμο φθοράς μέσω επιθέσεων ανταρτών και δολοφονικών επιθέσεων, προκειμένου να "προκαλέσουν την κατάρρευση του καθεστώτος από τα "μέσα".

Θεωρούν την κατάσταση στη Συρία πολύ πιο περίπλοκη από αυτή της Λιβύης, και το αμυντικό σύστημα της Συρίας πιο αποτελεσματικό, ειδικά τους πυραύλους εδάφους-αέρος SA-17 που έχουν αναπτυχθεί γύρω από τη Δαμασκό και κατά μήκος των συνόρων με το Ισραήλ και την Τουρκία. Στην περίπτωση επίθεσης από  αέρος, η επιχείρηση θα πρέπει να γίνει από τις  νατοϊκές βάσεις στην Κύπρος. Αυτά είναι τα συμπεράσματα του πρακτορείου πληροφοριών Stratfor.


Εάν, μέχρι τώρα, οι ΗΠΑ δεν έχουν στείλει τα βομβαρδιστικά τους στη Δαμασκό, αυτό δεν είναι επειδή τους συμφέρει η διατήρηση του καθεστώτος της Συρίας, αλλά επειδή το καθεστώς αυτό δεν είναι μια εύκολη χαψιά γιαυτούς. Ωστόσο, παρέχοντας την υποστήριξή τους σε ένοπλες ομάδες, οι ΗΠΑ, γίνονται συνένοχοι των σφαγών στη Συρία.

Το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες έρχονται λοιπόν να ολοκληρώσουν την χαριτωμένη αυτή οικογενειακή τετράδα της αντι-συριακής τρομοκρατίας στο πλευρό των μοναρχιών του κόλπου, των Λίβυων μισθοφόρων, των προπαγανδιστών σαλαφιτών και της Αλ Κάιντα.


Συμπεράσματα

Η τρομοκρατία ενάντια στη Συρία είναι μια πραγματικότητα που ξεχωρίζει αμέσως, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Το ντεμπούτο της έγινε πολύ πριν την αραβική άνοιξη.

Τις  δεκαετίες του '70 και του '80, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Συρίας υπήρξαν πρωταγωνιστές γεγονότων. Αφού τύλιξαν τη χώρα στις φλόγες, συντρίφτηκαν από το συριακό στρατό, κυρίως στη Χαμά το 1982.


Η δικτατορία του κόμματος Μπάαθ χρησιμοποιούσε  στρατιωτικά μέσα για να εξαλείψει  αυτή τη μάστιγα, αλλά όπως συμβαίνει συχνά, η καταστολή φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα, την επέκταση ή ακόμα και την ενίσχυση της απειλή.

Με τη συριακή αποχώρηση από το Λίβανο το 2005, οι ομάδες της τζιχάντ εγκαταστάθηκαν  και ενισχύθηκαν στην περιοχή της Τρίπολης, του Λιβάνου, στα στρατόπεδα των Παλαιστινίων στη χώρα των Κέδρων.


Ξαναζωντάνεψαν και βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν το καθεστώς Μπάαθ, εξαπολύοντας επιθέσεις σε  συριακό έδαφος. Στη συνέχεια ξαναγεννήθηκαν για τρίτη φορά με την άνοιξη της Συρίας το Μάρτιο του 2011.

Με τη συμμετοχή όλων των εθνοτήτων της περιοχής, τα  αντισυριακά κινήματα της τζιχάντ υπερασπίζονται ένα ριζοσπαστικό αντι-εθνικισμο, που δεν αναγνωρίζει κανένα εδαφικό περιορισμό. Έτσι, δεν μπορεί να συνδεθούν στενά με μία και μόνο χώρα στην περιοχή. Στις τάξεις τους υπάρχουν Σαουδάραβες,από το Μαγκρέμπ, Ιορδανοί, Λίβυοι, αλλά και πολλοί Παλαιστίνιοι υπερσυντηρητικοί που απορρίπτουν την ιδέα ενός εθνικού απελευθερωτικού αγώνα στην Παλαιστίνη, ενώ τάσσονται υπέρ της στρατηγικής του θρησκευτικού πολέμου "κατά των Εβραίων και των Σταυροφόρων" .


Αυτές οι πολιτικο-στρατιωτικές ομάδες έχουν προκαλέσει σημαντικές ζημιές σε πολλά απελευθερωτικά κινήματα και σε αραβικές εθνικιστικές κυβερνήσεις. Για παράδειγμα, στο Ιράκ,η Αλ Κάιντα πολέμησε άγρια την αντίσταση των σουνιτών, οι οποίοι όμως, πολεμούσαν τα αμερικανικά στρατεύματα.


Επί του παρόντος, οι κυβερνήσεις του Λιβάνου και του Ιράκ, αντικειμενικά, σύμμαχοι του συριακού καθεστώτος και θύματα και οι ίδιες αυτών των ενόπλων ομάδων, προσπαθούν να σταματήσουν τη ροή τζιχαντιστών  προς τη Συρία. Η γνώση, όμως ,του εδάφους από τους τελευταίους, και η άφθονη και  εξελιγμένη υλικοτεχνική υποστήριξη από το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του στον Κόλπο, καθιστά διάτρητα τα σύνορα της.


Για παράδειγμα, ορισμένες σουνίτικες φυλές των συνόρων που είναι εναντίον των σιιτών και τώρα κατά  του καθεστώτος της Δαμασκού για λόγους ουσιαστικά θρησκευτικούς, μεταφέρουν όπλα, εξοπλισμό και μαχητές από την επαρχία Anbar του Ιράκ στη περιοχή Deir Ez-Zor της Συρίας.


Έτσι, το ΝΑΤΟ στρατιωτικά εμπλέκεται  πλήρως στη Συρία μέσω των αράβων συμμάχων του, αλλά κυρίως, μέσω της Τουρκίας, που σύμφωνα με τις συγκεκριμένες δηλώσεις του Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πρωταγωνιστεί στην υλοποίηση των σχεδίων των ΗΠΑ για μια Μεγάλη Μέση Ανατολή, ένα σχέδιο που στοχεύει να σπάσει τους  τελευταίους  θύλακες αντίστασης κατά των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή.


Το να μη  συγκρίνουμε τις σκηνές καταστροφής, σφαγών και ερήμωσης που μας έρχονται από τη Συρία με τις σκηνές του εμφυλίου πολέμου στην Αλγερία της δεκαετίας του '90, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο. Ειδικά η Συρία και η Αλγερία, οι χώρες φάροι  του αραβικού εθνικισμού, δύο χώρες με πολιτικο- στρατιωτικές κυβερνήσεις βγαλμένες από τον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Γάλλων αποικιοκρατών, που έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν μια τρομοκρατία της ίδιας φύσης.

Οι αλγερίνοι τζιχαντιστές ήταν βετεράνοι του Αφγανιστάν που είχαν πολεμήσει τα σοβιετικά στρατεύματα, όπως και οι  τζιχαντιστές που δραστηριοποιούνται σήμερα  στη Συρία, έχουν πολεμήσει στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή τη Λιβύη.


Στην Αλγερία της δεκαετίας του '90, όπως και στη Συρία του 2012, οι τρομοκρατικές ομάδες ακολουθούσαν μεθοδικά μια πολιτική εθνοκάθαρσης, ιδεολογικής και θρησκευτικής. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύοαυτών χωρών : αν και η αλγερινή τρομοκρατία αποτελεί απειλή, ωστόσο, έχει εξουδετερωθεί με πολιτικές μεθόδους, με το διάλογο και τη συμφιλίωση. Ένας από τους αρχιτέκτονες της ειρήνης στην Αλγερία ήταν ο Ahmed Ben Bella, ο επαναστάτης ήρωας και πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Αλγερίας. Ο Ahmed Ben Bella πέθανε τον περασμένο Απρίλιο του 2011. Εμείς τολμάμε να ελπίζουμε ότι η Συρία μπορεί να βρει το δικό της Αχμέντ Μπεν Μπέλα.

Μεταφράστηκε από τον Curzio Bettio του Soccorso Popolare της Πάντοβας

* Bahar Kimyongür, συγγραφέας του Syriana, la conquête continue, Ed. Couleur Livres etInvestig'action, 2011
 

Γεννημένος στις 28 Απριλίου 1974 στο Berchem-Sainte-Agathe, μέλος μιας οικογένειας Τούρκων, είναι Βέλγος πολιτικός ακτιβιστής, και ενεργός στο Εργατικό Κόμμα του Βελγίου, μια οργάνωση μαρξιστική-λενινιστική.
 Ο πατέρας του, από μία τουρκική μειονότητα Αράβων Αλαουιτών, μετανάστευσε  στο Βέλγιο για να εργαστεί στα ορυχεία άνθρακα της La Louviere, ενώ η μητέρα του ήταν εποχιακά εργαζόμενη στις φυτείες του βαμβακιού.

Ο Bahar Kimyongür αποφοίτησε από τη σχολή Ιστορίας και Αρχαιολογίας της  τέχνης, του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου των Βρυξελλών.

Ο Bahar Kimyongür ήταν το αντικείμενο ενδιαφέροντος των μέσων ενημέρωσης, ως ένας από τους πρώτους κατηγορούμενους που διώκονταν  με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Βασικά, τον κατηγορούσαν για τρομοκρατία επειδή μεταφραζε από τα τουρκικά  στα γαλλικά τα δελτία τύπου του DHKP-C, μια επαναστατική οργάνωση που θεωρείται τρομοκρατική από το τουρκικό καθεστώς και περιλαμβάνεται στον κατάλογο με τις τρομοκρατικές  οργανώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά τους Δίδυμους Πύργους.
 

Παραπέμφθηκε σε δίκη με βάση τη νομοθεσία κατά της τρομοκρατίας του Βελγίου, καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό τον Φεβρουάριο του 2006 και στο Εφετείο το Νοέμβριο του 2006,και  αθωώθηκε το 2007 και το 2009, μετά τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποφάσεις που ανέτρεπαν τις προηγούμενες .
 

Επίσης,η Τουρκία έχει ζητήσει την έκδοση του.
 

Στην υπόθεση DHKP-C και στην περίπτωση Kimyongür ήταν αφιερωμένη η ταινία "Résister n'est pasun crime – Η Αντίσταση δεν είναι αδίκημα", ένα ντοκιμαντέρ των Marie-France Collard, F.Bellaliκαι J.Laffont, το οποίο κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (FIFDH) το 2009 στο Παρίσι.
_________________________________________________________
Βιβλιογραφία:
 Kimyongür Bahar, " "Turquie, terre de diaspora et d'exil. Histoire des migrations politiques de Turquie", Éditions Couleur livres, 2008, ISBN 978-2-87003-509-2 (μετάφραση  Bahar Kimyongür), "Le Livre noir de la "démocratie" militariste en Turquie", Info-Türk, 2010, ISBN 978-2-9601014-0-9

Kimyongür Bahar, "Syriana. La conquête continue", Éditions Couleur livres (Coédition Investig'Action), 2011, ISBN 978-2-87003-590-0
 


Πηγές

(1) Με μια προειδοποίηση: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι υποχρεωτικά μουσουλμάνος.Αυτό το άρθρο του Συντάγματος παραμένει σε ισχύ στο πλαίσιο της νέας μεταρρύθμισης για να αποφευχθεί η απομόνωση της μουσουλμανικής πλειοψηφίας της χώρας.
(2) Σχετικά με τα ψέματα με τη θρησκευτική καταγωγή του σεΐχη Hassoune, βλέπε Envoyé Spécial, 19 Ιανουαρίου 2012. Σχετικά με τον Ali Mamlouk, βλέπε Le Figaro, 31 Ιουλίου 2011.
(3) Sunday Telegraph, 29 Οκτώβρη 2011
(4) Βλέπε Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, Foreign Terrorist Organizations (ξένες τρομοκρατικές οργανώσεις, 27 Ιανουαρίου 2012
(5) Ulrike Putz, The Burial Brigade of Homs στο Der Spiegel , 29 Μαρ 2012
(6) Maghreb Intelligence, 17 Φεβρουαρίου 2012
(7) Nir Rosen, Al Jazeera online , 13 Φεβρουαρίου 2012
(8) George Malbrunot, Le Figaro, 22 Φεβ., 2011
(9) Vicken Cheterian, Le Monde diplomatique, Μάιος 2010
(10) David Enders, McClatchy Newspapers, 1 Απρίλη του 2012
(11) Sabq (Σαουδική εφημερίδα on line), 26 Φεβ 2012
(12) The Jamestown Foundation, Terrorism Monitor, 2 Δεκέμβρη, 2005
(13) Peter Beaumont, The Guardian, 3 Οκτωβρίου του 2006
(14) Ayfer Erkul, De Morgen, 20 Μαρ, 2012
(15) Ruth Sherlock, The Telegraph, 25 Νοεμβρίου του 2011
(16) Robert Baer, La chute de la CIA : les mémoires d'un guerrier de l'ombre sur les frontsde   l'islamisme (μετ. Daniel Roche de See not evil, Three Rivers Press, New York, 2001)συλλογή Folio documents, Εκδόσεις Gallimard, 2002
(17) Hürriyet, 8 Μαρτίου 2012
(18) Συνέντευξη με Sibel Edmonds, Russia Today, 16 Δεκεμβρίου 2011
(19) Daniel Iriarte, Islamistas libios se deplazan a Siria para « ayudar» a la revolucion
(20) Milliyet, 2 Απριλίου 2012
(21) Russia Today, 6 Μαρτίου 2012

[--->]

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ