Η ΠΡΩΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ

  Σιγά-σιγά και λόγω περαιτέρω πράξεων υποβιβασμού, τα επτά περιβλήματα έγιναν κέντρα ενέργειας - συνείδησης (τσάκρας) και απετέλεσαν την βάση σχηματισμού του υλικού - χονδροειδούς του σώματος.

  Διαμέσου των επτά κέντρων συνείδησης (chakras), που είναι ο πνευματικός σκελετός του ανθρώπου, τελειοποιήθηκαν τα όργανα του φυσικού του σώματος.

  Όταν η καρδιά, η κυκλοφορία του αίματος και τα όργανα της πέψης αναπτύχθηκαν ικανοποιητικά, οι οντότητες που ήταν όμοιες με τους ανθρώπους δεν ήταν πια σε θέση να τραφούν με τις αιθερικές δυνάμεις.

  Η αρχική τους τροφή αποτελείτο από χόρτα και φύλλα. Στη συνέχεια χόρταιναν με τους φλοιούς των τότε δέντρων.

  Με την προοδευτική συμπύκνωση της ατμόσφαιρας και με τους συνεχείς περιορισμούς στον τρόπο της ανθρώπινης σκέψης και αντίληψης, πάνω στην ύλη, άρχισαν ο χώρος και ο χρόνος. Οδηγημένα από κατάλληλες πλανητικές συνθήκες τα όντα της πτώσης κατέβαιναν συνεχώς πάνω στη γη, προερχόμενα από σφαίρες που είχαν πιο υψηλή δόνηση. Τα επτά κέντρα συνείδησης - ενεργείας, δηλαδή οι επτά δυνάμεις καθοδήγησης για την ανώτερη εξέλιξη, επηρεάζονταν αντίθετα από τα όντα της πτώσης έτσι που αυτά τα επτά θεμελιώδη δονούμενα πεδία αλλοιώθηκαν. Η συνέπεια ήταν ο περαιτέρω μετασχηματισμός των οργάνων του φυσικού σώματος, που έγινε διαμέσου του καθενός από τα επτά κέντρα συνείδησης. Στα συμπυκνωμένα όντα της πτώσης που ονομάζονται άνθρωποι, σχηματίστηκαν τώρα και τα γεννητικά όργανα. Σύμφωνα με τον υπολογισμό του χρόνου της εποχής εκείνης ένα ανθρώπινο σώμα ζούσε συχνά για χιλιάδες χρόνια ίσως και περισσότερα ακόμη. Αργότερα εμφανίστηκε στη ζωή τους η έννοια «θάνατος». Μόνο με το πέρασμα του χρόνου, όταν οι ανησυχίες και ο φόβος μπήκαν στη ζωή τους, άρχισαν να νοιώθουν το φόβο για τα μελλοντικά γεγονότα και για το θάνατο. Οι άνθρωποι που κοιμόντουσαν μέχρι τότε χωρίς κανένα φόβο, όταν καταλάβαιναν ότι πλησίαζε η διαδικασία μεταβολής κατέφευγαν σε βαθιές σπηλιές. Εκεί ξάπλωναν να ξεκουραστούν προσμένοντας υπομονετικά το λεγόμενο «απελευθερωτικό ύπνο». Αυτοί ήξεραν ότι θα συνέχιζαν την ύπαρξή τους με τη μορφή ουσιών μεταξύ αδελφών που ζούσαν σε άλλες σφαίρες και πως αν το επιθυμούσαν μπορούσαν να επιστρέψουν πάνω σ’ αυτό το γήινο πλανήτη (Μετενσάρκωση, Το Τρίτο Πνευματικό Αξίωμα).Θεωρούσαν το υλικό περίβλημα σαν μια στολή μάχης, για να ιδρύσουν -έτσι πίστευαν- από το οχυρό γη, το βασίλειο του πραγματικού πνεύματος, το βασίλειο του Εωσφόρου, από το οποίο τους είχαν υποσχεθεί ένα μεγάλο μέρος.

  Οι πρώτοι άνθρωποι πήγαιναν να ξεκουραστούν ξέροντας ότι θα συνεχίσουν μετά τη ζωή τους σε πιο υψηλούς κόσμους της πτώσης. Αργότερα άρχισε να χάνεται η βεβαιότητα της επανενσάρκωσης την οποία οι βαριές ενοχές και οι φόβοι κρατούσαν σε λήθη. Η συνεχής μετατόπιση προς την ύλη προκάλεσε την κατανάλωση τροφής και οδήγησε στην ηδονή και στη σεξουαλικότητα έτσι που οι άνθρωποι έπρεπε να ασχοληθούν με τη συντήρησή τους. Οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν τη γη με πρωτόγονο τρόπο.

  Έτσι αργά-αργά δημιουργήθηκε το ηλιακό σύστημα από τον ανίερο τρόπο σκέψης και δράσης των οντοτήτων της πτώσης. Μιλώντας όμως κατ’ ουσία ήταν ο Θεός ο Αιώνιος Αιθέρας που το Έπλασε. Από τον Θεϊκό Αιθέρα εκπήγασε το κάθε τι, ακόμα και οι υλικοί και ημιυλικοί κόσμοι, η ύπαρξη των οποίων βασίζεται αποκλειστικά στις παραβάσεις του νόμου από μέρους των οντοτήτων της πτώσης.

  Με την αύξηση της αντίθεσης προς το Νόμο, αυξήθηκε και η σεξουαλικότητα. Ο άντρας δεν αρκέστηκε πια στη γυναίκα του. Την αντάλλασσε όπως ήταν συνηθισμένος να ανταλλάσσει τα εμπορεύματά του. Η γυναίκα κατάλαβε τα πλεονεκτήματα που έχει όταν είναι ποθητή και αφέθηκε στις ανάγκες των αντρών. Δεν υπήρξε φρένο ούτε μπροστά στην αιμομιξία, κάτι που προκάλεσε βαριές συνέπειες για το ανθρώπινο είδος. Η αυξημένη σεξουαλικότητα απαίτησε μεγαλύτερη ενέργεια από το ανθρώπινο σώμα, που έτσι έγινε ένας ισχυρός μηχανισμός καύσης, και ζητούσε όλο και περισσότερη τροφή. Η αφοσίωση των πρώτων ανθρώπων στις σαρκικές απολαύσεις, και στον αισθησιασμό αφύπνισε μέσα τους την επιθυμία γαστρονομικών απολαύσεων. Έτσι ο άνθρωπος έγινε κυνηγός και καταστροφέας του ζωικού και του φυτικού βασιλείου. Ο άνθρωπος απομακρύνθηκε σταδιακά από την ενότητά του με τη φύση, δεν ζούσε πια μαζί της μα την κατέκτησε. Δεν χρησιμοποίησε τη γη με αγάπη και αρμονία, αλλά άρχιζε να τη βιάζει.

  Οι άνθρωποι δεν ήθελαν πια να ζουν σε μια κοινότητα. Διαχωρίστηκαν και δημιούργησαν με τις οικογένειές τους, τα μικρά τους βασίλεια. Η γη δεν ήταν πια κάτι το κοινό, αλλά ο καθένας ήθελε να έχει ένα κομμάτι δικό του («Διαίρει και βασίλευε»). Με την παρακμή των πέντε αιθήσεων και με την φιλοδοξία της καλοπέρασης και της απόκτησης αγαθών και οι γνώσεις σχετικά με τουςυποσταθμούς αρνητικής ενέργειας ξεχάστηκαν. Το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων προσέβλεπε στη σεξουαλικότητα και στην καλοπέραση και έτσι οι πέντε αισθήσεις αναπτύχθηκαν ολοένα και περισσότερο.

  Με την πάροδο του χρόνου, ο άνθρωπος δημιούργησε τους νόμους και τα προνόμιά του. Ο αναπτυσσόμενος πολιτισμός περιόρισε ακόμα περισσότερο την ικανότητα αντίληψης των ανθρωπίνων αισθήσεων και έτσι η ανθρωπότητα δεν ήταν πια σε θέση να σκεφτεί πέρα από τα όρια του χρόνου και του χώρου. Ο άνθρωπος άρχισε να κάνει τη ζωή του όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη. Ανέπτυξε την ατομικότητά του περιοριζόμενος ακόμα περισσότερο. Από τώρα και στο εξής σκεπτόταν και δρούσε μόνο κάτω από την άποψη του εγωκεντρισμού.

  Στους πρώτους καιρούς της μορφοποίησης του ανθρωπίνου γένους, ένα μέρος των ανθρώπων ήταν ακόμα σε θέση να θυμάται αμυδρά την ουδέτερη (άφυλη) φύση των αγνών όντων, που υπήρχαν στους αγνούς ουρανούς. Πιο ύστερα, όμως, σβήστηκε κι αυτή η αμυδρή ανάμνηση, επειδή η ανθρωπότητα προκάλεσε ένα ισχυρό έλλειμμα ενέργειας με τα σαρκικά ένστικτά της, με τις ανάγκες απόκτησης, με το να θέλει να είναι και να έχει, και με τη μη τήρηση των πνευματικών Νόμων. Από τις σφαίρες των κόσμων της πτώσης πολλές ψυχές παρακινούνταν για ενσάρκωση. Και από αυτές τις ψυχές ενθαρρυνόταν η φιληδονία των ανθρώπων, για να αυξηθούν έτσι οι δυνατότητες ενσάρκωσης μέσω της φυσικής γέννησης.

  Οι υποσταθμοί αρνητικής ενέργειας, άγνωστοι τώρα, που επηρεάζαν και επηρεάζουν, ακόμη και σήμερα, συνεχώς τους ανθρώπους που τρέφουν χαμηλά αισθήματα, σκέψεις και πράξεις, επαύξησαν και επαυξάνουν μέσα στις ψυχές και στους ανθρώπους την φιληδονία καθώς και το να επιθυμούν να είναι (Λέξη κλειδί του Ζωδίου του Κριού) και να κατέχουν (Λέξη κλειδί του Ζωδίου του Ταύρου).

  Σαν συνέπεια αυτής της αυξανόμενης διαχωριστικότητας δημιουργήθηκε η ανάγκη της αρχετυπικής εμπειρίας. έτσι ξεκίνησε να λειτουργεί πάνω τους ο Ζωδιακός Κύκλος και οι πλανήτες. Άρχισαν τότε να δέχονται με διαισθητικό τρόπο από τους αστερισμούς και τις πλανητικές ακτινοβολίες τις τάσεις προς τις οποίες είχαν κλίση. Αυτό σήμαινε ότι η ψυχή μετέδιδε στους ανθρώπους, ακόμα και μέσα στην ψευδαίσθησή τους, την πορεία προς την Θεϊκή καταγωγή τους, παρακινούμενη από επιδράσεις του Σύμπαντος.

  Αυτές οι λεπτές επιδράσεις της ψυχής ερμηνεύτηκαν λανθασμένα από τους θολωμένους ανθρώπους. Η συνείδηση τους έλεγε ότι πρέπει να αναπτύξουν τόσο μέσα στην ψυχή όσο και μέσα στον άνθρωπο τα τέσσερα ρεύματα του Θεϊκού Νόμου: την Βούληση (Στοιχειώδη Πνευματική Δύναμη της Φωτιάς), την Νοημοσύνη (στοιχειώδη Πνευματική Δύναμη του Αέρα), την Αγάπη-Σοφία (Στοιχειώδη Πνευματική Δύναμη του Νερού) και την Τάξη (Στοιχειώδη Πνευματική Δύναμη της Γης), για να μπορέσουν να επιτελέσουν ό,τι προέβλεπε ο Νόμος. Ο άνθρωπος μέσα στη θολή του κατάσταση δε ήταν σε θέση και δεν ήθελε να κατανοήσει τη σημασία αυτών των λεπτών θεϊκών μηνυμάτων και δημιούργησε τους θεούς της φωτιάς, του νερού, των κάμπων, του αέρα και πολλούς άλλους που ήταν προϊόντα της φαντασίας του.

  Στον μοναδικό θεό, που είναι η αιώνια Βούληση, Αγάπη, Νοημοσύνη και Τάξη που διαπερνά τα πάντα και διεισδύει στο κάθε τι, δεν μπορούσαν πια να πιστέψουν, επειδή η ζωή τους σημαδευόταν από αρρώστειες, βάσανα και ανησυχίες. Στη συνέχεια ο λαός των ανθρώπων εξέλεξε βασιλιάδες που τους εξύψωσε στο επίπεδο των θεών του. Μ.Μ  

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ