Γιατί πάσχουμε όλοι από θυμό; Γιατί; Πολλές φορές ακόμα και όταν έχουμε άμεσα εντοπίσει (που δεν είναι δύσκολο) το αντικείμενο ή το αίτιο που προκάλεσε τον θυμό μας, παρ` όλο που στιγμιαία παίρνουμε μία ικανοποίηση - νιώθουμε χαρά και πόνο - τύψεις και μεγέθυνση του εγώ, στην πραγματικότητα αυτή η ικανοποίηση του εγώ μας αποχαυνώνει, μας καθησυχάζει, μέχρι την επόμενη φορά που θα θυμώσουμε, που μπορεί να είναι και αμέσως μετά.
Ακόμα και όταν ετεροχρονισμένα αντιμετωπίσουμε το θέμα του θυμού, με διανοητική ευσυνειδησία, ακόμα και όταν έχουμε εντοπίσει την ρίζα του, το πρόβλημα ξαναπαρουσιάζεται. Γιατί; Κατ` αρχάς είναι για εσάς πρόβλημα; Μήπως ο θυμός είναι ένα είδος εθισμού; που βέβαια έχει άμεση ή έμμεση σχέση με το αντικείμενο του, αλλά δεν παύει να είναι ένα είδος εθισμού;
Ποια όμως είναι η αιτία του εθισμού;
Η αιτία θα μπορούσε να ενεδρεύει στο γεγονός ότι δίνουμε υπερβολικά μεγάλη βαρύτητα στην γνώμη των άλλων - στις προσωπικές ή διαπροσωπικές μας σχέσεις. Και αυτό συμβαίνει διότι αναζητάμε την συντροφικότητα, την κοινωνικοποίηση μας καταναγκαστικά, με λανθασμένο τρόπο.
Έχουμε την ανάγκη όχι την βούληση, λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης να προσεταιριστούμε, να καταξιωθούμε, γρήγορα, επιτακτικά, ξέφρενα. Τότε, δεν είμαστε ο εαυτός μας, είμαστε μία αντανάκλαση της αγωνίας μας για επιβίωση, και αυτό μας γεμίζει κούραση, αγανάκτηση, θυμό.
Τελικά στην προσπάθεια μας να ισορροπήσουμε σε μία ανισόρροπη κατάσταση χάνουμε το δίκιο μας, χάνουμε τον εαυτό μας.
Μπορεί ο θυμός να έχει αντικειμενικές και αληθινές αιτίες; να είναι καθαρός και δικαιολογημένος; Ως ένα βαθμό ναι...
Ο θυμός είναι "δηλητήριο", όταν δεν μπορούμε να τον διαχειριστούμε πρέπει να βγαίνει, να εκτονώνεται, δυστυχώς μέχρι να αποκτήσουμε αυτοέλεγχο. Αυτό όμως εμπεριέχει και έναν κίνδυνο, να εθιστεί κάποιος σε αυτό το συν-αίσθημα και να μπλεχτεί σε έναν φαύλο κύκλο, εναλλαγής ηρεμίας-θυμού.
Θέλει διαρκή παρατήρηση. Το εγώ δεν μπορεί να εξαφανιστεί ποτέ τελείως; άρα δεν μπορεί να εξαφανιστεί ούτε ο θυμός τελείως, γι` αυτό και δεν είμαστε ένας ανθρώπινος γίγαντας από συγχώνευση δισεκατομμυρίων σωμάτων και ψυχών.
Προσανατολισμός στον δημιουργικό θυμό. Νομίζω όμως πως όσο εξελισσόμαστε εξελίσσονται και τα συναισθήματα μας. Τα συναισθήματα έχουν μια αρχέγονη δύναμη και καταγωγή, γι` αυτό, πρέπει να μεριμνούμε. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό.
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.