Φως στο σκοτάδι - Η επιστήμη συμμαχεί

Βρισκόμαστε ήδη στο λυκαυγές που προηγείται της ανατολής ενός νέου πνευματικού ήλιου. Ακόμη και οι χαοτικές μέρες που ζούμε δεν μπορούν να το διαψεύσουν. Όσο πυκνώνουν τα βαριά σύννεφα τόσο τα σημάδια υποδεικνύουν μια πολύ κοντινή έσχατη πάλη, όπου η θέληση για το κακό και η θέληση για το καλό θα σταθούν αντιμέτωπες για να παρθεί η οριστική απόφαση. Μόνο ένα μεγάλο ταρακούνημα της ανθρωπότητας έχει τη δύναμη να δώσει στο θεϊκό πνεύμα τη νίκη απέναντι σε κάθε τι εχθρικό για τη ζωή στοιχείο. Το 1864 ο σύγχρονος προφήτης Γιάκομπ Λόρμπερ σημείωνε στο μήνυμα που του δόθηκε μέσα από την εσωτερική φωνή: ‘’Έχω προνοήσει να είμαι Εγώ Εκείνος που θα υπερισχύσει τελικά στην αληθινή, εσωτερική ζωή των ανθρώπων, σαν μοναδικός Μεσσίας. Κι αυτός θα είναι ο αληθινός βράχος που δεν θα μπορέσουν να τον γκρεμίσουν οι δυνάμεις της κόλασης. Αλίμονο σ’ εκείνον που θα σκοντάψει πάνω σ’ αυτό το αγκωνάρι. Θα γίνει αμέσως συντρίμμια σαν ένα πήλινο τσουκάλι. Μακάριος αυτός που ανοίγει με πίστη την καρδιά του σε τέτοια μηνύματα και δεν εξοργίζεται με όσα σατανικά συμβαίνουν σ’ αυτόν τον κόσμο. Αυτά δεν θα κρατήσουν πολύ καιρό, διότι θα τα συντομέψω δραστικά για χάρη των εκλεκτών Μου’’. 

Είναι θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο επεμβαίνει ο Θεός στη ζωή μας και την κατευθύνει, όταν Του το επιτρέψουμε, και ήταν ανέλπιστη η βοήθεια που μου ‘’δόθηκε’’ όταν ξεκίνησα τη μεταφορά των χειρογράφων σε βιβλίο.
Για να γίνω πιο κατανοητή θα ξεκινήσω από πιο παλιά. Τα της μεταφυσικής θέματα είχαν αρχίσει να με ενδιαφέρουν από τη δεκαετία του ΄80. Ξεκίνησα όπως όλοι σχεδόν οι άνθρωποι. Από το φόβο του θανάτου και της ανυπαρξίας μετά από αυτόν. Ψάχνοντας λοιπόν εξηγήσεις, από τα χέρια μου πέρασαν εκατοντάδες βιβλία φιλοσοφικών θεωριών. Παρακολούθησα σεμινάρια, γνώρισα γκουρού, εντρύφησα στη θεωρία της μετενσάρκωσης, διάβασα την Καινή Διαθήκη. Κατάλαβα ότι η αλήθεια βρισκόταν παντού, από λίγο. Κάτι σαν τα κομμάτια του παζλ που περιμένουν να ενωθούν σε μια τέλεια εικόνα. 
Από τον 14ο Δαλάι Λάμα μαθαίνουμε ότι ο Βουδισμός είναι αθεϊστικός γιατί δεν πιστεύει σ' έναν Θεό που δημιούργησε τα πάντα. Ωστόσο αναγνωρίζει την ύπαρξη ανώτερων πλασμάτων που ανυψώθηκαν μέσα από μια διαδικασία εξαγνισμού. Κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να φτάσει σε αυτή την πνευματική ολοκλήρωση. Και συμφωνεί ότι η αγάπη και η συμπόνια κάνουν καλύτερους τους ανθρώπους, δηλαδή η ευσπλαχνία και το ενδιαφέρον για όλα τα πλάσματα είναι η πιο σημαντική αρετή. Και καταλήγει ο ‘’Κούντουν’’ πως στη δική του θρησκεία δεν είναι ο Θεός το επίκεντρο αλλά η Φώτιση. Ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τη ζωή του˙ ο ίδιος, μόνος του, δημιουργεί το πεπρωμένο του. Και φυσικά η εξέλιξη έρχεται με τις αλλεπάλληλες μετενσαρκώσεις.
Η μετενσάρκωση, όντως, εξηγεί πολλά. Την αδικία, την ανισότητα, τα βάσανα, τις προτιμήσεις, τη ροπή προς ορισμένα πράγματα και πολλά άλλα που συναντάμε στη ζωή. Δεν εξηγεί όμως ποιος έφτιαξε τον άνθρωπο και το λόγο για τον οποίο πρέπει αυτός να έρχεται και να ξανάρχεται στη γη. Που σημαίνει ότι ο καθένας από μας γεννιέται μ’ ένα ‘’βεβαρημένο’’ παρελθόν. Ειδάλλως γιατί να μην γεννιόμασταν εξαρχής τέλειοι, αλλά να πρέπει να κερδίσουμε με κόπους αυτήν την τελειότητα; 
Από την αντίθετη όχθη, ο χριστιανισμός που διδάσκεται σήμερα από την Εκκλησία, παραδέχεται την ύπαρξη ενός Θεού Δημιουργού του Σύμπαντος. Ελληνικές πέτρινες επιγραφές που ανακάλυψαν Πολωνοί αρχαιολόγοι σε πρωτοχριστιανικό μοναστήρι, βαθιά μέσα στην έρημο της Νουβίας (Βόρ. Σουδάν), αρχίζουν με τα λόγια: ‘’Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός…’’. Μία από αυτές, μάλιστα, βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.
Όμως η θρησκεία απορρίπτει, τελείως φανατικά θα έλεγα, έστω και την πιθανότητα να μετενσαρκώνονται τα πνεύματα των ανθρώπων, σε μια προσπάθεια σταδιακής τους βελτίωσης, μεταφράζοντας αλληγορικά τα εδάφια της Βίβλου που αναφέρονται σε αυτή. Όπως π.χ. το τελευταίο εδάφιο του Προφήτη Μαλαχία όπου λέει καθαρά: ‘’…και ιδού εγώ αποστέλλω υμίν Ηλία τον Θεσβίτην πριν ελθείν ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή’’ (4,5). Οι μαθητές του Ιησού, που γνώριζαν αυτή την προφητεία, Τον ρώτησαν ‘’τι ουν οι γραμματείς λέγουσιν ότι Ηλίαν δει ελθείν πρώτον’’ (Ματθ. 17,10), διότι δεν ήξεραν ποιος είχε έλθει σαν Ηλίας. Και τότε ο Ιησούς τους πληροφόρησε ‘’λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθεν και ουκ επέγνωσαν αυτόν’’ (Ματθ. 17,12). Και τότε οι μαθητές κατάλαβαν ότι μιλούσε για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. 
Έτσι, όταν δεν γνωρίζει, ο παρατηρητής δίκαια θα απορήσει: ‘’Μα δεν είναι άδικη η ζωή των ανθρώπων; Είναι δυνατόν να γεννιώνται άλλοι πλούσιοι και άλλοι φτωχοί, άλλοι ευτυχισμένοι και άλλοι γεμάτοι βάσανα και δυστυχίες; Τόσο άδικος είναι ο Θεός;’’

ΠΗΓΗ

Η επιστήμη συμμαχεί

Όχι, δεν είναι ο Θεός άδικος, αλλά οι άνθρωποι, που έκρυψαν την αλήθεια και έχουν πείσει έναν ολόκληρο κόσμο, επί αιώνες, πως ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή για μία και μοναδική φορά. Ο Χριστιανισμός των πρώτων αιώνων την παραδεχόταν όπως και οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας, Ωριγένης, Γρηγόριος Νίσσης, Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Ρουφίνος, Ιερώνυμος κ.ά. Επί πέντε αιώνες περίπου ήταν δόγμα της Ορθοδοξίας αλλά ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, σαν αρχηγός της Εκκλησίας, την αποκήρυξε με διάταγμα που επικύρωσε η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης το 553, μετά από προσπάθειες μιας δεκαετίας. Στη Σύνοδο αυτή απερρίφθη το δόγμα του Ωριγένη που, εκτός από τη μετενσάρκωση, ορθά υποστήριζε ότι η Κόλαση δεν είναι ατελεύτητη και ότι η ψυχή προϋπάρχει του σώματος.
Αυτή η λογική οδήγησε στο παράλογο συμπέρασμα ότι πρέπει ο άνθρωπος να γνωρίσει, αν έχει τύχη, τον Θεό στη μία και μοναδική φορά που έρχεται στη γη. Διαφορετικά τον περιμένει το πυρ το εξώτερον. Μα ακόμα και στα σχολεία οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να επαναλάβουν την τάξη που δεν κατόρθωσαν να περάσουν. Τι λέτε, φαίνεται σωστό, ο δίκαιος Θεός να μην δίνει δεύτερη ευκαιρία στους ανθρώπους; Όπως θα απαντούσε και ο Παύλος ‘’μη γένοιτο’’. Ο Θεός δίνει πολλές ευκαιρίες, μέχρις ότου αφυπνισθεί το πνεύμα του ανθρώπου και Τον αναζητήσει, για να σωθεί. Σε αυτό οφείλεται η καθυστέρηση της έλευσης του Χριστού, που περιγράφουν τα Ευαγγέλια σαν Δεύτερη Παρουσία, που την περιμένουν από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Αυτή την αναμονή την χρωστάμε στη μακροθυμία του Πατέρα και δεν είναι ‘’λόγια του αέρα’’ όπως υποστηρίζουν αρκετοί. Στο παρακάτω εδάφιο είναι έκδηλη η αγωνία του Ιησού ‘’…ο υιός του ανθρώπου ελθών, άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;’’ (Λουκ. 18,8)
Και επιπλέον, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βρισκόμαστε σε μια εποχή που κυριαρχείται από μια αλλοτριωμένη καταναλωτική κοινωνία χωρίς αξίες ζωής. Είναι σαν μια ομίχλη που την σκεπάζει και αισθάνεται απροστάτευτη, γεμάτη φόβο, εκτεθειμένη σε μύριους κινδύνους. Η ανθρωπότητα σήμερα τρέμει μια πολλαπλή καταστροφή από αρρώστιες, από βιολογικά όπλα, από ληστρικές και τρομοκρατικές επιθέσεις, που θα οδηγήσουν στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους. Ο φόβος αυτός όμως έχει δημιουργηθεί επίτηδες, για τη χειραγώγηση των λαών. Οι υπαίτιοι; ‘’Υμείς εκ του πατρός του διαβόλου εστέ και τας επιθυμίας του πατρός υμών θέλετε ποιείν˙ εκείνος ανθρωποκτόνος ην απ΄αρχής’’ (Ιωάν. 8,44). Όσοι λοιπόν προσπαθούν να εξοντώσουν την ανθρωπότητα είναι γνωστό από ποιο πνεύμα καθοδηγούνται.
Διακατεχόμενη από αυτές τις πεποιθήσεις, ήταν επόμενο η αφήγηση του σεβαστού ιερέα να με καταπλήξει με όσα μου μάθαινε. Ήρθε σαν δροσερό αεράκι να διαλύσει τους καυτούς ατμούς της αγνωσίας που πυρπολούν τους νόες. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου πως ο πατέρας-Θωμάς είχε ζήσει μια τόσο σπουδαία αποκάλυψη. Ούτε είχα σκεφτεί ποτέ να συζητήσω μαζί του τις ιδιαίτερες σκέψεις μου γύρω από τη θρησκεία. Ήταν ιερωμένος και θα του φαινόμουν ίσως "αιρετική". Να όμως που είχα πέσει έξω στις εκτιμήσεις μου. Απεδείχθη ότι η αλήθεια είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο πιστεύουμε, αλλά φανερώνεται μόνον όταν είμαστε ώριμοι να την αναζητήσουμε και να την δεχτούμε.

Αφού διάβασα λοιπόν τα τετράδια, στη συνέχεια άρχισα το ψάξιμο. Ήθελα να επιβεβαιώσω θεωρίες. Γιατί ο ενθουσιασμός μου ήταν υπέρμετρος, αλλά η λογική μου απαιτούσε διασταύρωση στοιχείων. Και βρήκα πολλά. Για να επιβεβαιωθεί το ρηθέν του Ευαγγελίου ‘’αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητήτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν’’ (Ματθ. 7, 7).
Από τη δεκαετία του 1920 που δόθηκε η διδασκαλία του Κόσμου των Πνευμάτων μέχρι σήμερα έχουν περάσει πάνω από ογδόντα χρόνια. Τον όρο ‘’ψυχική ενέργεια’’ τον έκανε γνωστό πρώτος ο Καρλ Γιουνγκ. Από τότε η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει τέτοια βήματα προόδου που μας έχουν αφήσει άναυδους. Και η ίδια η επιστήμη έρχεται ως μάρτυς υπεράσπισης των αληθειών που εμπεριέχει η διδασκαλία.
Ένας ερευνητής χημικός, ο Μαρσέλ Βόγκελ από την Καλιφόρνια, σε μια διάλεξή του το 1971, δήλωνε κατηγορηματικά:
«Είναι γεγονός. Ο άνθρωπος μπορεί και επικοινωνεί με τη φυτική ζωή. Τα φυτά είναι ζωντανά, ευαίσθητα, ριζωμένα στο διάστημα. Μπορεί να είναι τυφλά, κουφά και μουγγά από μιαν ανθρώπινη σκοπιά, αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία πως είναι εξαιρετικά ευαίσθητα όργανα για τη μέτρηση των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Εκπέμπουν ενέργεια, δυνάμεις που είναι ευεργετικές στον άνθρωπο. Μπορεί κανείς και τις νιώθει αυτές τις δυνάμεις!» Και συνέχισε: «Μια Δύναμη Ζωής, η Κοσμική Ενέργεια, που περιβάλλει όλα τα ζωντανά πράγματα μοιράζεται ανάμεσα σε φυτά, ζώα και ανθρώπους. Μέσα σ’ αυτή τη συμμετοχή, άνθρωπος και φυτό γίνονται ένα! Αυτή η ενότητα επιτρέπει σε φυτό και άνθρωπο όχι μόνο να επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά και να καταγράφονται αυτές οι επικοινωνίες πάνω σ’ ένα κομμάτι χαρτί».
Ο Βόγκελ παρακάτω επισημαίνει πως εφόσον όλα τα ζωντανά πράγματα έχουν μέσα τους υψηλό περιεχόμενο σε νερό, η ζωτικότητα ενός ατόμου θα πρέπει να έχει σχέση με το ρυθμό της αναπνοής του. Καθώς το νερό κινείται γύρω από το σώμα και μέσα από τους πόρους, δημιουργούνται φορτία. Η πρώτη ιδέα του οφείλεται στο γεγονός ότι ορισμένα ‘’διάμεσα’’ χάνουν αρκετά κιλά βάρους σε συνεδριάσεις, όπου ξοδεύουν ζωτική ή ψυχική ενέργεια. «Αν μπορούσαμε να ζυγίσουμε ένα άτομο που κάνει μία ψυχική έρευνα σε μια ευαίσθητη κλίμακα», λέει ο Βόγκελ, «θα βλέπαμε ότι σε κάθε περίπτωση σημειώνεται κάποια απώλεια βάρους. Αυτό που χάνεται είναι νερό». 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ