Παχυσαρκία

Το πάχος βασίζεται στη λειτουργία του ερπετικού εγκεφάλου, στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, Ο ερπετικός εγκέφαλος, όταν αισθάνεται κίνδυνο, μπαίνει στη διαδικασία φυγής ή επίθεσης (flight or fight). Τότε παύει να μεταβολίζει την τροφή, αλλά την αποθηκεύει σε λίπος και τρώει όσο το δυνατό περισσότερο για να έχει περισσότερη ενέργεια για να ξεπεράσει τον κίνδυνο. Όταν αισθανόμαστε αρνητικά συναισθήματα (φόβο, θλίψη, θυμό), ο ερπετικός εγκέφαλος το μεταφράζει σαν κίνδυνο και ξεκινά τη διαδικασία της μείωσης του μεταβολισμού και την επιθυμία για περισσότερο φαγητό.

Το πάχος, λοιπόν, είναι μια καθαρά ψυχολογική υπόθεση και λειτουργεί όπως ο εθισμός. Τρώμε για να καλύψουμε μέσα μας ένα τραυματικό κενό, μια απώλεια, μια εγκατάλειψη, μια απειλή, την έλλειψη αυτοεκτίμησης που οφείλεται στη συμπεριφορά των γονιών μας ή των ανθρώπων του στενού περιβάλλοντός μας, θα λέγαμε με μια κουβέντα λόγω έλλειψης αγάπης.Ενώ θέλουμε να αδυνατίσουμε, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να τρώμε, αλλά το χειρότερο μας ενδιαφέρει να τρώμε τροφές, όπως είναι τα γλυκά και τα λιπαρά φαγητά που παχαίνουν.

Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε μανία και τρώμε αυτές τις τροφές όχι για να τραφούμε, αλλά για να καλύψουμε έντονες ανησυχίες, οι οποίες δημιουργούν ανισορροπία στα επίπεδα της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης που υπάρχει μέσα μας. Όταν έχουμε έντονη ανησυχία και φόβο, τα επίπεδα της σεροτονίνης πέφτουν, με αποτέλεσμα να μην αισθανόμαστε καλά και να χρειάζεται να ψάξουμε για τροφές που θα μας ανεβάσουν τη σεροτονίνη για να αισθανθούμε καλύτερα, οι οποίες είναι τα γλυκά, οι σοκολάτες και τα λιπαρά φαγητά.
Όλες οι δίαιτες αποτυγχάνουν μακροχρόνια, διότι δεν καλύπτουν τα συναισθηματικά μας προβλήματα, δεν μας λύνουν τις εσωτερικές μας ανησυχίες και φόβους που οφείλονται σε τραυματικά γεγονότα που παρελθόντος, τα οποία έχουν μπλοκάρει την ενέργεια μέσα μας.

Σύμφωνα με τον κλινικό ψυχολόγο Dr David Feldstein, ο μηχανισμός των εθισμών είναι ο ίδιος με τον μηχανισμό που χρησιμοποιεί η φύση για να μας ενεργοποιήσει να προβούμε σε τρεις ενέργειες, που είναι θεμελιώδεις για την επιβίωσή μας και τη διαιώνιση του είδους μας. Αυτές είναι να τρώμε, να πίνουμε, να αποφεύγουμε να πληγωνόμαστε και να αναπαραγόμαστε (αυτοσυντήρηση, ασφάλεια, αναπαραγωγή). Η κινητοποίηση να προβαίνουμε στις παραπάνω ενέργειες έχει τη βάση της στο πρωτόγονο (ερπετικό) τμήμα του εγκεφάλου μας που ονομάζουμε «nucleus accumbens» και ρυθμίζεται από την αυξομείωση των δύο νευροδιαβιβαστών: της ντοπαμίνης και της σεροτονίνης.

Η ντοπαμίνη μας κινητοποιεί να πράξουμε ό,τι χρειάζεται για να βρούμε τροφή, να εξασφαλίσουμε ασφάλεια και αναπαραγωγή. Όταν αισθανόμαστε πλήρεις, ασφαλείς και ικανοποιημένοι, τότε εκκρίνεται η σεροτονίνη. Η σεροτονίνη περιορίζει τη δράση της ντοπαμίνης, απενεργοποιώντας την πρωτόγονη κινητοποίησή μας για να ικανοποιήσουμε τις πρωταρχικές ανάγκες της τροφής και της αναπαραγωγής. Αν λύσουμε το πρόβλημα της ισορροπίας της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης στον οργανισμό μας, τότε θα είναι εύκολο για εμάς να σταματήσουμε κακές έξεις (εθισμούς) όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, το πολύ φαγητό, τα γλυκά, τα ναρκωτικά. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα που διακατέχονται από τις παραπάνω έξεις, έχουν χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης.

Επίσης, όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα, διότι αισθανόμαστε να απειλείται η ασφάλειά μας, η διατροφή μας ή η σεξουαλική ικανοποίησή μας, τα επίπεδα της σεροτονίνης μας είναι πολύ χαμηλά, με αποτέλεσμα τα επίπεδα της ντοπαμίνης να είναι πάρα πολύ υψηλά και να αισθανόμαστε την έντονη λαχτάρα να φάμε, να πιούμε ή να κάνουμε σεξ. Άρα, όταν τρώμε, δεν έχουμε το αίσθημα της ικανοποίησης και του κορεσμού, αλλά θέλουμε να τρώμε και να πίνουμε συνεχώς, να καπνίζουμε, να παίρνουμε ναρκωτικά, αφού λόγω του φόβου τα επίπεδα της σεροτονίνης παραμένουν χαμηλά και δεν μπορούμε να έχουμε το αίσθημα της ικανοποίησης.

Άτομα τα οποία έβλεπαν τους γονείς τους να έχουν προβλήματα, έχουν τεράστιο πρόβλημα στις σχέσεις με τους συντρόφους τους, επιλέγουν, έλκονται από ακατάλληλους για αυτούς συντρόφους, δεν ικανοποιούνται σεξουαλικά, δημιουργούν προβληματικές οικογένειες και γενικά υποφέρουν όλη τους τη ζωή. Οι τραυματικές αυτές εμπειρίες αφορούν τον ερπετικό εγκέφαλο που εκεί υπάρχουν μόνο τρεις ανάγκες: της αυτοσυντήρησης, της αναπαραγωγής (σεξ), και της ασφάλειας.

Αν έχουμε τραυματικές εμπειρίες στα θέματα της αναπαραγωγής (σεξ) και της ασφάλειας, όταν βλέπουμε της γονείς μας να μας εγκαταλείπουν, να πεθαίνουν, να συγκρούονται έντονα, τότε μπλοκάρεται ή ενέργεια αλλά και απωθείται το συναίσθημα στον ερπετικό εγκέφαλο. Θα λέγαμε ότι βρίσκεται στα βάθη του υποσυνείδητου και με κάθε ερέθισμα βγαίνει στην επιφάνεια και μας καταστρέφει τη ζωή.

Το 1970, στο ΜΙΤ, o Dr Richard Wurtman ανακάλυψε ότι οι υδατάνθρακες δημιουργούν την σεροτονίνη στον εγκέφαλο. Αναλυτικότερα, ο εγκέφαλος παράγει σεροτονίνη όταν εισέρχεται στον εγκέφαλο η τρυπτοφάνη (tryptophan), η οποία είναι ένα από τα αμινοξέα που λαμβάνουμε με την τροφή. Για να μπει όμως στον εγκέφαλο το αμινοξύ αυτό, πρέπει να έχουμε σημαντική έκκριση ινσουλίνης. Η ινσουλίνη είναι αυτή που σπρώχνει τη γλυκόζη του οργανισμού μας στα κύτταρα και στους ιστούς μας, κι ενώ είναι μια παχυντική ορμόνη, εδώ όμως μας βοηθά, διότι συμβάλλει ώστε η τρυπτοφάνη να εισέλθει στον εγκέφαλο. Αν λοιπόν φάμε υδατάνθρακες, όπως τα φρούτα που έχουν φρουκτόζη και δεν έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, δεν βοηθούν στην έκκριση ινσουλίνης που θα μας ανεβάσει τη σεροτονίνη. Όμως, όπως γνωρίζουμε, η κύρια αιτία της δημιουργίας του πάχους είναι η έκκριση ινσουλίνης.

Πώς λοιπόν αυξάνουμε τη σεροτονίνη χωρίς να παχύνουμε; Στο ΜΙΤ ανακάλυψαν ότι αν φάμε ένα σνακ που έχει ζάχαρη και άμυλο μία ώρα πριν από το φαγητό το μεσημέρι ή τρεις ώρες μετά το φαγητό το απόγευμα, ή το βράδυ που αισθανόμαστε πλήξη, ανησυχία, τότε δημιουργούμε άμεση παραγωγή σεροτονίνης και αισθανόμαστε καλύτερα. Υπάρχουν σνακ με δημητριακά και λίγη σοκολάτα που έχουν 90 θερμίδες το καθένα. Ένα είναι αρκετό για να μας ανεβάσει τη σεροτονίνη και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αισθανθούμε καλύτερα και θα προσέξουμε τι θα φάμε στο φαγητό μας.

Όλα τα υποκατάστατα της ζάχαρης, παρ’ όλο ότι μας φαίνονται γλυκά, δεν μπορούν να ξεγελάσουν τον οργανισμό μας και δεν παράγουν σεροτονίνη. Αποφύγετε όλες τις τροφές που έχουν ασπαρτάμη και όλα που γράφουν light, γιατί είναι άκρως επικίνδυνα για την υγεία. Η Candace Pert γράφει ότι η ασπαρτάμη μετατρέπεται σε φορμαλδεΰδη, ένα τοξικό δηλητήριο που σε μεγάλες ποσότητες σκοτώνει.

Οι λιπαρές τροφές που τρώμε, όπως οι πίτσες, που το τυρί είναι σκέτο ανθυγιεινό λίπος, μας παχαίνουν υπερβολικά και μας δίνουν ένα ψεύτικο αίσθημα κορεσμού, διότι βαραίνουν το στομάχι και το έντερό μας και χωνεύονται δύσκολα. Το πραγματικό αίσθημα του κορεσμού το νιώθουμε όταν ανεβαίνουν τα επίπεδα της σεροτονίνης. Τότε αισθανόμαστε ένα αίσθημα πληρότητας. Θα αποφεύγαμε τη μανία για τα γλυκά, αν τρώγαμε ένα σνακ που έχει άμυλο και ζάχαρη που χρειάζεται ο εγκέφαλος για να παράγει σεροτονίνη, αλλά δεν έχουν τα άπειρα βούτυρα και λιπαρά που παχαίνουν και καταστρέφουν τον οργανισμό μας.

Με τις δίαιτες, αποφεύγοντας λοιπόν τους υδατάνθρακες, περιορίζουμε τη σεροτονίνη, αυξάνουμε το στρες και στο τέλος πέφτουμε ψυχολογικά και τρώμε άπειρες ποσότητες. Οι γυναίκες, μάλιστα, έχουν το διπλάσιο πρόβλημα από τους άνδρες, διότι ο εγκέφαλός τους συνθέτει 50% λιγότερη σεροτονίνη από τους άνδρες, γι’ αυτό βλέπετε τις γυναίκες να έχουν περισσότερα συναισθηματικά προβλήματα και προβλήματα στρες αλλά και κατάθλιψης. Η έλλειψη της σεροτονίνης κάνει τις γυναίκες να είναι πιο ευαίσθητες στο στρες.
Η διατροφή με άμυλο μετατρέπεται αμέσως σε πάχος, διότι με τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες που τρώμε ο οργανισμός μας δεν έχει την δυνατότητα, δεν έχει τα ένζυμα και τα στοιχεία, για να μετατρέψει το άμυλο σε γλυκόζη και να το απορροφήσει από τους ιστούς.

Σύμφωνα με τον Dr Barry Sears, η λεπτίνη είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από τον λιπώδη ιστό του εντέρου και δίνει το μήνυμα του κορεσμού στον εγκέφαλό μας. Βέβαια σε παχιά ποντίκια που τους χορήγησαν ενέσεις λεπτίνης, αδυνάτισαν, όμως αυτό δεν ίσχυσε και στους ανθρώπους. Γιατί; Οι υπέρβαροι άνθρωποι έχουν αντίσταση στην λεπτίνη, όπως γίνεται με την ινσουλίνη, που οι υποδοχείς των κυττάρων μας έχουν χάσει την ευαισθησία τους και έχουν αντίσταση σε αυτήν. Άρα, εκκρίνεται κανονικά η λεπτίνη, αλλά δεν είναι αποδοτική, γιατί εφόσον εκκρίνεται συνεχώς (στα υπέρβαρα άτομα) τα κύτταρα την έχουν συνηθίσει Το ίδιο συμβαίνει με τα άτομα που βρίσκονται σε συνεχές στρες, σε συνεχή συναγερμό. Τότε εκκρίνουν από τα επινεφρίδια συνεχώς κορτιζόλη που προκαλεί τη διαρκή έκκριση ινσουλίνης, με αποτέλεσμα οι υποδοχείς ινσουλίνης των κυττάρων να χάσουν την ευαισθησία τους και η ινσουλίνη να μην είναι αποδοτική. Όσο πιο παχύς είναι κάποιος, τόσο τα κύτταρα του εγκεφάλου του είναι λιγότερο ευαίσθητα στη λεπτίνη και έχει τόσο λιγότερο το αίσθημα του κορεσμού.

Όταν έχουμε φλεγμονές, είτε από διαρκές στρες είτε από κατανάλωση επεξεργασμένων υδατανθράκων ή υδατανθράκων με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, η C-Reactive Protein που εκκρίνεται από το συκώτι για να αντιμετωπίσει την φλεγμονή, εμποδίζει τη λεπτίνη να εισέλθει στον εγκέφαλο. Γενικά, όταν είμαστε σε κατάσταση στρες, η κορτιζόλη δημιουργεί αντίσταση στη λεπτίνη, διότι, όταν ο οργανισμός βρίσκεται σε κίνδυνο, χρειάζεται να πάρει όσο το δυνατό περισσότερη ενέργεια.

Το κακό με τους παχύσαρκους είναι ότι όταν αδυνατίσουν μειώνεται και η έκκριση της λεπτίνης. Όμως, τα κύτταρά τους συνεχίζουν να έχουν αντίσταση στη λεπτίνη και κατ’ αυτόν τον τρόπο η λεπτίνη που εκκρίνεται δεν είναι αρκετή για να έχουν το αίσθημα του κορεσμού όταν φάνε φυσιολογικές για το βάρος και το φύλο τους τροφές, με αποτέλεσμα να πεινάνε συνεχώς και στο τέλος να ξαναπαχαίνουν. Για τον λόγο αυτόν χρειάζεται συντήρηση και προσοχή πάνω από ένα χρόνο για να μειωθεί η αντίσταση στη λεπτίνη, δηλαδή οι υποδοχείς των κυττάρων να γίνουν πιο ευαίσθητοι και να δημιουργούν την αίσθηση κορεσμού όταν φάμε τη φυσιολογική για το φύλο μας και το σωματότυπό μας ποσότητα.

Από την άλλη πλευρά το αραχιδονικό οξύ (ΑΑ) που δημιουργείται από τα ζωικά και επεξεργασμένα λιπαρά, καθώς και τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες (η ινσουλίνη που εκκρίνεται από την κατανάλωση των επεξεργασμένων υδατανθράκων μετατρέπει τα ζωικά και επεξεργασμένα φυτικά λιπαρά σε αραχιδονικό οξύ) είναι η βάση δημιουργίας των κακών εικοσανοειδών, γνωστών ως endocannabinoids, τα οποία συνδέονται με τους υποδοχείς των κυττάρων που αυξάνουν την αίσθηση της πείνας.

Η κατανάλωση πρωτεϊνών διεγείρει το πάγκρεας να παράγει γλυκογόνο, το οποίο ισορροπεί την ποσότητα του σακχάρου στο αίμα και μειώνει την αίσθηση της πίεσης, διότι η κατανάλωση της πρωτεΐνης διεγείρει την ορμόνη, γνωστή ως Peptide PYY, που πάει κατευθείαν στον εγκέφαλο και κόβει το αίσθημα της πείνας. Το γλυκογόνο απενεργοποιεί το ένζυμο που δημιουργεί το αραχιδονικό οξύ, το οποίο αυξάνει την αίσθηση της πείνας. Το 2007, στο Harvard Business School βρήκαν ότι η αύξηση της ινσουλίνης προκαλεί αύξηση το κοιλιακού πάχους, μειώνει την καλή χοληστερίνη και αυξάνει τα τριγλυκερίδια. Η αύξηση της κορτιζόλης που προκαλείται από τα αρνητικά συναισθήματα αυξάνει την ινσουλίνη, η οποία με τη σειρά της αυξάνει το πάχος.
Ο καθηγητής Ernest Rossi στο βιβλίο του «Psychobiology of Gene Expression» εξηγεί ξεκάθαρα ότι τα συναισθήματά μας, οι σκέψεις μας, οι πεποιθήσεις μας επηρεάζουν την έκφραση των γονιδίων μας, τη δημιουργία νευρωνικών δικτύων και νευρικών κυττάρων, την επικοινωνία του νου, της διάνοιάς μας με τα κύτταρά μας (Candace Pert ο εγκέφαλος στέλνει πεπτίδια) σε τέτοιο βαθμό που προηγούμενες γενιές δεν μπορούσαν να ονειρευτούν (τα placebo επηρεάζουν, θεραπεύουν έως και 70%, ενώ παλαιότερα μόνο 10-15%).

Για να μειώσουμε το βάρος, μία είναι η λύση: να απενεργοποιήσουμε τα αρνητικά συναισθήματα (με EFT, με τη βοήθεια ενεργειακού θεραπευτή). Να οραματιζόμαστε συνεχώς και να λέμε: «το κανονικό μου βάρος είναι 75 κιλά και αυτό το βάρος έχω». Βέβαια, αν συνδυάσετε την απενεργοποίηση των αρνητικών συναισθημάτων με διατροφή, όπως σαλάτες, φύτρα και φρούτα, θα αδυνατίσετε μόνιμα χωρίς καμία στέρηση. Οι δίαιτες μας καταστρέφουν αντί να μας ωφελούν, διότι όταν αδυνατίζουμε, χάνουμε λιπώδη αλλά και μυϊκό ιστό και, επιπλέον, ξαναπαίρνουμε τα κιλά που χάσαμε (διότι αν έχουμε αρνητικά συναισθήματα χρειαζόμαστε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες επεξεργασμένων υδατανθράκων). Το κακό είναι ότι ύστερα από μερικές δίαιτες, έχουμε αντικαταστήσει το μυϊκό μας ιστό με λιπώδη, όμως, τα λιπώδη κύτταρα καίνε εβδομήντα φορές ενέργεια λιγότερο από ό,τι τα μυϊκά, με αποτέλεσμα στο τέλος να μην μπορούμε να αδυνατίσουμε παρόλο που κάνουμε δίαιτα. Οι άνθρωποι πάνω από 50 ετών συνήθως πάσχουν από προβλήματα θυρεοειδή αδένα, παχυσαρκίας, συνεχή έλκη στομάχου, αρθρίτιδας, πάρκινσον, σκλήρυνσης κατά πλάκας, κατάθλιψης, καρδιάς, καρκίνου.

Ο υποθυρεοειδισμός είναι η πρώτη αιτία που πάνω από το 50% των γυναικών έχουν βάρος παραπάνω από το κανονικό. Οι περισσότερες γυναίκες έχουν διαταραχή στον θυρεοειδή αδένα χωρίς να φαίνεται από τις εξετάσεις TSH (Thyroid Stimulate Hormone), δηλαδή εξετάσεις που μετρούν την ορμόνη που διεγείρει τον θυρεοειδή να παράγει θυροξίνη. Είναι εύκολο να διαπιστώσουμε αν έχουμε διαταραχή στον θυρεοειδή, αν πιέσουμε σφίγγοντας με τα δάκτυλά μας το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού. Αν πονάμε, σημαίνει ότι έχουμε ενεργειακή διαταραχή στον θυρεοειδή, και σίγουρα το περιττό βάρος που έχουμε είναι από την πλημμελή λειτουργία του λόγω των αρνητικών συναισθημάτων που μας διακατέχουν. Κάνοντας συνεχείς μαλάξεις στα πλάγια και στο κάτω μέρος των μεγάλων δακτύλων του ποδιού μας, διεγείρουμε τον θυρεοειδή να δουλέψει καλύτερα. Βέβαια, η οριστική λύση για τη αρμονική λειτουργία του θυρεοειδή αδένα είναι να απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα. Ο προορισμός του ανθρώπου είναι να ζει σε πλήρη υγεία και ευτυχία. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος από την ίδια ουσία με την Πηγή του, που είναι η απεριόριστη αγάπη και η γαλήνη. Όταν όμως αισθάνεται ξεκομμένος από την Πηγή του, μέσα του φωλιάζει ο φόβος, φεύγει η σιγουριά, η ομορφιά, η γαλήνη, που το παιδί αισθάνεται όταν είναι συνδεδεμένο με τον ομφάλιο λώρο από τη μητέρα του. Με την αίσθηση του φόβου το σώμα μας ετοιμάζεται για μάχη και όλοι οι αδένες του παίρνουν εντολή από τον εγκέφαλο (υποθάλαμο), μπαίνουν σε δράση και εκκρίνουν όλες τις ορμόνες που χρειάζεται για να παλέψει ή να τραπεί σε φυγή, όπως τα επινεφρίδια εκκρίνουν αδρεναλίνη και κορτιζόλη.

Ο Dr Kazuo Murakami, ένας από τους μεγαλύτερους γενετιστές στον κόσμο υποστηρίζει ότι τα γονίδιά μας έχουν τεράστιες δυνατότητες, τις οποίες δεν ενεργοποιούμε και τις περισσότερες φορές τα γονίδιά μας είναι ανενεργά. Όταν τρώμε και αισθανόμαστε ενοχές για αυτό, τότε ενεργοποιούμε όλα τα γονίδια που θα μας παχύνουν. Μη μεταβολίζοντας καλά τις τροφές μας, ενεργοποιούμε τα γονίδια που θα μας καταστρέψουν. Οι Γάλλοι πίνουν άπειρο κρασί, τρώνε όλα τα παχυντικά τυριά, βούτυρο, γλυκά και δεν παχαίνουν, διότι είναι στην κουλτούρα τους και το απολαμβάνουν.

Η λύση για να μην παχαίνετε είναι να αισθάνεστε ωραία. Μην επικεντρώνετε τη σκέψη σας στο πώς θα αδυνατίσετε, επικεντρώστε τη σκέψη σας στο πόσο όμορφοι, στο πόσο βάρος θέλετε να έχετε. Επικεντρώστε τη σκέψη σας στα φρέσκα, αν είναι δυνατόν, βιολογικά φρούτα, λαχανικά και φύτρα, που θα τρέφεστε. Πολλές φορές, όταν τρώμε επεξεργασμένες τροφές, μας ανοίγει η όρεξη και ο οργανισμός μας ζητά περισσότερο φαγητό για να αποκτήσει τα ένζυμα, τις βιταμίνες, τα φυτοχημικά και φυτοθρεπτικά στοιχεία που χρειάζεται απεγνωσμένα για να λειτουργήσει.

Οι επιστήμονες σήμερα απέδειξαν ότι ο βασικός λόγος της μακροζωίας, υγείας και κανονικού βάρους των ανθρώπων είναι η συνεχής επαφή με τους συνανθρώπους μας. Συγκεκριμένα, ο Dr Dean Ornish, καθηγητής της ιατρικής στο University of California, στο βιβλίο του «Love and Survival», εκθέτει μεγάλο αριθμό δεδομένων, όπου φαίνεται ξεκάθαρα ότι η μακροβιότητα και η υγεία των ανθρώπων εξαρτάται από τον αριθμό των κοινωνικών επαφών που έχει καθημερινά κι όχι από τον υγιεινό τρόπο ζωής που ζουν ή δεν ζουν.

Σύμφωνα με τον Dr Dean Ornish, το χρόνιο συναισθηματικό στρες διεγείρει τον εγκέφαλο, ο οποίος εκκρίνει ορμόνες, που με τη σειρά τους δημιουργούν βάρος γύρω από την κοιλιά, κάτι πολύ βλαβερό για την υγεία μας. Συγκεκριμένα, όταν έχουμε χρόνιο στρες, ο υποθάλαμος δίνει εντολή στην υπόφυση, στον θυρεοειδή και στα επινεφρίδια να εκκρίνουν ορμόνες, όπως κορτιζόλη, αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη και γλυκοκορτικοειδή (glycocorticoids) , αλλά κυρίως ινσουλίνη, η οποία είναι κατ’ εξοχή αποθηκευτική ορμόνη και μας προκαλεί τη δημιουργία πάχους γύρω από την κοιλιά. Οι χειρότερες ορμόνες, όμως, που εκκρίνονται είναι οι κυτοκίνες (cytokines) που δημιουργούν φλεγμονές.

Πώς το χρόνιο συναισθηματικό στρες δημιουργεί πάχος;

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι το χρόνιο συναισθηματικό στρες ενεργοποιεί την έκκριση από τον υποθάλαμο ενός πεπτιδίου, του πεπτιδίου Υ, το οποίο αυξάνει την όρεξη και κυρίως για τροφές με υψηλούς υδατάνθρακες, με άλατα, με ζάχαρη και μετατρέπει όλες αυτές τις θερμίδες σε πάχος στην κοιλιά. Η διατροφή αυτή δημιουργεί επίσης αντίσταση στην ινσουλίνη που οδηγεί σε διαβήτη, υψηλή χοληστερίνη, υψηλή πίεση και φλεγμονές. Όταν οι ερευνητές απομόνωσαν το πεπτίδιο Υ, τότε το προκαλούμενο από το στρες πάχος στη μέση μειώθηκε κατά 50%, χωρίς να μειωθεί η ποσότητα της τροφής.

Σε συνέχεια των ερευνών ανακάλυψαν ότι η αιτία της συσσώρευσης πάχους στην κοιλιά είναι τα γλυκοκορτικοειδή (glycocorticoids), ορμόνες που εκκρίνονται υπό την επήρεια του χρόνιου άγχους. Άρα, μπορεί να φάμε λιγότερα λιπαρά, λιγότερες θερμίδες και να παχύνουμε περισσότερο αν είμαστε αγχωμένοι, αν είμαστε δυσαρεστημένοι, αν όταν τρώμε φοβόμαστε ότι θα παχύνουμε. Έρευνες σε μεγάλο πληθυσμό ανθρώπων κατέληξαν ότι όσο περισσότερο στρες έχει ένας άνθρωπος τόσο περισσότερο πάχος δημιουργεί στην κοιλιά του. Η χρόνια ανησυχία και η κατάθλιψη δημιουργούν πάχος και ανεβασμένα επίπεδα ινσουλίνης και σακχάρου στο αίμα.

Πίνουμε για να ξεχάσουμε, για να ξεφύγουμε από τον έλεγχο της βαθύτερης συνείδησης που μας ελέγχει γιατί είμαστε σε λάθος δρόμο. Τρώμε γλυκά, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βιώσουμε την ύψιστη θεϊκή γλυκύτητα και ομορφιά που νιώθει η ψυχή μας όταν έρχεται σε επαφή με την Πηγή της και όταν είναι στη διαδικασία να επιτύχει τον σκοπό για τον οποίο έχει έλθει στη Γη.
Βέβαια, τα ποτά, τα γλυκά, τα ναρκωτικά είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Για να αδυνατίσουμε, εκτός των άλλων, οραματιζόμαστε κάθε μέρα τον εαυτό μας να έχει το ιδανικό του βάρος. Δεν χρειάζεται να ελέγχουμε πάντα τι τρώμε ούτε να αισθανόμαστε άσχημα όταν τρώμε κάτι παχυντικό. Εκείνο που έχει σημασία είναι να υπενθυμίζουμε και να επαναλαμβάνουμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι έχουμε το ιδανικό βάρος μας.

Χάσιμο περιττών κιλών και διατήρηση του βάρους μας σε φυσιολογικά επίπεδα

Οι επιστήμονες σήμερα συμφωνούν ότι η έλλειψη ή η ύπαρξη υπερβολικού βάρους, είναι καθαρά θέμα έλλειψης συναισθηματικής ισορροπίας.
Τα υπέρβαρα παιδιά έχουν πάντα πρόβλημα αυτοεκτίμησης, έχουν στερηθεί την αγάπη, τη στοργή, τον έπαινο. Πολλά από αυτά τα παιδία μεγάλωσαν από γονείς που τσακώνονταν κάθε μέρα, με αποτέλεσμα ο ψυχικός τους κόσμος να έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα. Η αυτοεκτίμηση και η αγάπη προς τον εαυτό μας είναι σαν το φως που διώχνει το σκοτάδι. Αν έχουμε αυτοεκτίμηση και αγάπη, τότε τα περιττά κιλά εξαφανίζονται.
Το κενό υπάρχει από την έλλειψη της επαφής μας με την Πηγή μας, που έχει επέλθει με την ανάπτυξη του εγώ, με τους αρνητικούς προγραμματισμούς που έχουμε δεχτεί από μικροί.

Το αποτέλεσμα των αρνητικών προγραμματισμών, της ανάπτυξης του εγώ και γενικά της άγνοιας της πραγματικής φύσης μας κάνει την ψυχή να ασφυκτιά, να παθαίνουμε κατάθλιψη, να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να απαλλαγούμε από τον εαυτό μας. Προσπαθούμε να απαλλαγούμε από τη συνείδηση του κόσμου που έχουμε, επειδή ο κόσμος αυτός που βλέπουμε αντιβαίνει στην ψυχή μας, αντιβαίνει στους νόμους του Σύμπαντος, αντιβαίνει στην Πηγή μας, κι έτσι στρεφόμαστε στο ποτό ή στα ναρκωτικά, για να απαλλαγούμε από τον εαυτό που δημιουργήσαμε οι ίδιοι και το περιβάλλον μας.

Όμως, όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα διότι αισθανόμαστε να απειλείται η ασφάλειά μας, η διατροφή μας ή η σεξουαλική ικανοποίησή μας, τα επίπεδα της σεροτονίνης μας είναι πολύ χαμηλά, με αποτέλεσμα τα επίπεδα της ντοπαμίνης να είναι πάρα πολύ υψηλά και να αισθανόμαστε την έντονη λαχτάρα να φάμε, να πιούμε ή να κάνουμε σεξ.

Άρα, όταν τρώμε, δεν έχουμε το αίσθημα της ικανοποίησης και του κορεσμού, αλλά θέλουμε να τρώμε και να πίνουμε συνεχώς, να καπνίζουμε, να παίρνουμε ναρκωτικά αφού λόγω του φόβου, τα επίπεδα της σεροτονίνης παραμένουν χαμηλά και δεν μπορούμε να νιώσουμε το αίσθημα της ικανοποίησης. Ο Dr Edward Howell, στο βιβλίο του «Food Enzymes for Health and Longevity», μας εξηγεί ότι σε μελέτη που έγινε στο Tuft School of Medicine ανακαλύφθηκε ότι η αύξηση του πάχους συσχετίζεται με ανεπάρκεια ενζύμων. Συγκεκριμένα, σε παχύσαρκα άτομα βρήκαν ανεπάρκεια σε λιπάση που είναι το ένζυμο που διασπά τα λίπη. Για να αδυνατίσουμε, πρέπει να απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα, επιπλέον πρέπει να οραματιζόμαστε κάθε μέρα τον εαυτό μας να έχει το ιδανικό του βάρος. Δεν χρειάζεται να ελέγχουμε πάντα τι τρώμε ούτε να αισθανόμαστε άσχημα όταν τρώμε κάτι παχυντικό, εκείνο που έχει σημασία είναι να υπενθυμίζουμε και να επαναλαμβάνουμε συνεχώς στον εαυτό μας ότι έχουμε το ιδανικό μας βάρος. Για να ξεπεράσουμε τη βουλιμία μας, εκτός από την απαλλαγή των αρνητικών συναισθημάτων που είναι η οριστική λύση, μπορεί για άμεση βραχυπρόθεσμη ανακούφιση να πάρουμε εκχύλισμα από άγριο σύκο, το οποίο επιδρά στον υποθάλαμο και σταματά (προσωρινά) τη βουλιμία. Επίσης, το χρώμιο βοηθά στην εξισορρόπηση του σακχάρου στο αίμα και βοηθά κατά της βουλιμίας.

Συμπέρασμα: Οι επιστήμονες σήμερα συμφωνούν ότι η έλλειψη ή η ύπαρξη υπερβολικού βάρους, είναι καθαρά θέμα έλλειψης συναισθηματικής ισορροπίας.
Το πάχος βασίζεται στη λειτουργία του ερπετικού εγκεφάλου, στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Όταν το «ζώο», το «ερπετό» που υπάρχει μέσα μας κινδυνεύει, τότε έχει την τάση να μην μεταβολίζει την τροφή, αλλά να την αποθηκεύει σε λίπος, καθώς και να τρώει όσο το δυνατό περισσότερο, για να έχει περισσότερη ενέργεια ώστε να ξεπεράσει τον κίνδυνο. Το πάχος μας δημιουργείται. Η υγεία μας, λοιπόν, καταστρέφεται από τη σκέψη ότι δεν είμαστε «αρκετοί», δηλαδή δεν είμαστε τέλειοι, δεν είμαστε ικανοί από μόνοι μας να διατηρήσουμε την υγεία μας. Οι δίαιτες δεν έχουν αποτέλεσμα. Με την πίεση προς τον εαυτό μας, δημιουργούμε στρες και ενεργοποιούμε γονίδια που χειροτερεύουν την κατάσταση παρά βοηθούν. Αδυνατίζουμε μόνο αλλάζοντας τρόπο ζωής, τρεφόμενοι με βιολογικά ακατέργαστα λαχανικά, φρούτα, φύτρα από σπόρους, καρύδια, αμύγδαλα, φασόλια και καρπούς, άγρια ψάρια που περιέχουν Ωμέγα-3, όπως η σαρδέλα, ο κολιός, το σκουμπρί, ο άγριος σολομός και τα βιολογικά αυγά, που περιέχουν Ω-3. Αν δεν μπορούμε να αποφύγουμε το κρέας, μπορούμε να τρώμε κρέας, γάλα, τυρί, γιαούρτι από κατσίκια που βόσκουν και τρέφονται βιολογικά στα βουνά μας, καθώς και κοτόπουλα ελεύθερης βοσκής. br/> Όλες οι παραπάνω βιολογικές ανεπεξέργαστες τροφές περιέχουν θεραπευτικές φυτοθρεπτικές ουσίες, οι οποίες ενεργοποιούν τα γονίδια που επιμηκύνουν τη ζωή, μειώνουν το σάκχαρο, τη χοληστερίνη και το πάχος.

Τα φυτοθρεπτικά στοιχεία των βιολογικών ακατέργαστων τροφών ενεργοποιούν τα γονίδια, για να κάψουν το λίπος και να επιβραδύνουν τη γήρανση. Με τις δίαιτες, αποφεύγοντας λοιπόν τους υδατάνθρακες, περιορίζουμε τη σεροτονίνη, αυξάνουμε το στρες, και στο τέλος πέφτουμε ψυχολογικά και τρώμε άπειρες ποσότητες.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ