ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ
Ένας Πολεμιστής του Φωτός ξέρει πως μερικές στιγμές επαναλαμβάνονται.
Συχνά βρίσκεται μπροστά σε προβλήματα και καταστάσεις που έχει ήδη αντιμετωπίσει. Τότε νιώθει στενοχώρια και σκέφτεται πως είναι ανίκανος να κάνει προόδους στη ζωή του, αφού οι δύσκολες στιγμές παρουσιάζονται ξανά.
«Αυτό το έχω ήδη περάσει», παραπονιέται στη καρδιά του.
«Αλήθεια είναι, το έχεις ζήσει», απαντάει η καρδιά του. «Αλλά δεν το ξεπέρασες ποτέ».Τότε ο πολεμιστής κατανοεί πως η επανάληψη των εμπειριών έχει έναν και μοναδικό στόχο: να τον διδάξει αυτό που δεν εννοεί να μάθει".
Ένας πολεμιστής δεν αφήνει εκείνον που θέλει να του κάνει κακό να τον συνοδεύσει. Πολύ περισσότερο, δε θέλει να τον βλέπουν παρέα με εκείνους που επιθυμούν να «τον παρηγορήσουν».
Αποφεύγει εκείνους που βρίσκονται δίπλα του μόνο σε περίπτωση ήττας… αυτοί οι ψεύτικοι φίλοι θέλουν να αποδείξουν ότι η αδυναμία ανταμείβει. Φέρνουν πάντα κακές ειδήσεις. Προσπαθούν διαρκώς να καταστρέψουν την εμπιστοσύνη του πολεμιστή κάτω από το μανδύα της «αλληλεγγύης».
Όταν τον βλέπουν πληγωμένο, ξεσπούν σε κλάματα, αλλά βαθιά στην καρδία τους είναι ευχαριστημένοι που ο πολεμιστής έχασε τη μάχη. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό αποτελεί μέρος της σύγκρουσης.
Οι νικητές δεν επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος. Γι' αυτό ο πολεμιστής διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο.
Συχνά βρίσκεται μπροστά σε προβλήματα και καταστάσεις που έχει ήδη αντιμετωπίσει. Τότε νιώθει στενοχώρια και σκέφτεται πως είναι ανίκανος να κάνει προόδους στη ζωή του, αφού οι δύσκολες στιγμές παρουσιάζονται ξανά.
«Αυτό το έχω ήδη περάσει», παραπονιέται στη καρδιά του.
«Αλήθεια είναι, το έχεις ζήσει», απαντάει η καρδιά του. «Αλλά δεν το ξεπέρασες ποτέ».Τότε ο πολεμιστής κατανοεί πως η επανάληψη των εμπειριών έχει έναν και μοναδικό στόχο: να τον διδάξει αυτό που δεν εννοεί να μάθει".
Ένας πολεμιστής δεν αφήνει εκείνον που θέλει να του κάνει κακό να τον συνοδεύσει. Πολύ περισσότερο, δε θέλει να τον βλέπουν παρέα με εκείνους που επιθυμούν να «τον παρηγορήσουν».
Αποφεύγει εκείνους που βρίσκονται δίπλα του μόνο σε περίπτωση ήττας… αυτοί οι ψεύτικοι φίλοι θέλουν να αποδείξουν ότι η αδυναμία ανταμείβει. Φέρνουν πάντα κακές ειδήσεις. Προσπαθούν διαρκώς να καταστρέψουν την εμπιστοσύνη του πολεμιστή κάτω από το μανδύα της «αλληλεγγύης».
Όταν τον βλέπουν πληγωμένο, ξεσπούν σε κλάματα, αλλά βαθιά στην καρδία τους είναι ευχαριστημένοι που ο πολεμιστής έχασε τη μάχη. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό αποτελεί μέρος της σύγκρουσης.
Οι νικητές δεν επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος. Γι' αυτό ο πολεμιστής διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο.
Ένας πολεμιστής του φωτός κάνει πάντα κάτι έξω από τα συνηθισμένα.Μπορεί να χορέψει καταμεσής του δρόμου, να κοιτάξει κατάματα έναν άγνωστο και να μιλήσει γι' αγάπη στην πρώτη συνάντηση, να υπερασπιστεί μια ιδέα που μπορεί να φαίνεται γελοία. Οι πολεμιστές του φωτός έχουν τη δυνατότητα να επιτρέψουν στον εαυτό τους παρόμοια πράγματα.
Δε φοβάται να κλάψει για παλιούς πόνους ούτε να χαρεί για καινούριες ανακαλύψεις. Όταν νιώσει πως έφτασε η στιγμή, αφήνει τα πάντα κατά μέρος για την περιπέτεια που ονειρεύτηκε τόσο.
Δε φοβάται να κλάψει για παλιούς πόνους ούτε να χαρεί για καινούριες ανακαλύψεις. Όταν νιώσει πως έφτασε η στιγμή, αφήνει τα πάντα κατά μέρος για την περιπέτεια που ονειρεύτηκε τόσο.
Ένας πολεμιστής του φωτός δεν περνά τις ημέρες του προσπαθώντας να παίξει το ρόλο που επέλεξαν οι άλλοι γι' αυτόν.
Οι φίλοι του πολεμιστή του φωτός τον ρωτούν από πού προέρχεται η ενεργητικότητα του.
Αυτός απαντά: «Από τον μυστικό εχθρό».
Οι φίλοι τον ρωτούν ποιος είναι.
Ο πολεμιστής λέει: «Κάποιος που δεν μπορούμε να τραυματίσουμε».
Μπορεί να είναι ένα παιδί που τον νίκησε κατά τη διάρκεια ενός καβγά στα παιδικά χρόνια του, το κορίτσι που αγαπούσε και που τον άφησε στα έντεκά του, ο δάσκαλος που τον αποκαλούσε «γαϊδούρι». Όταν είναι κουρασμένος, ο πολεμιστής θυμάται πως δεν είδε ακόμα το θάρρος του.
Δε σκέφτεται την εκδίκηση, επειδή ο μυστικός εχθρός δεν ανήκει πλέον στην ιστορία του.
Αυτός απαντά: «Από τον μυστικό εχθρό».
Οι φίλοι τον ρωτούν ποιος είναι.
Ο πολεμιστής λέει: «Κάποιος που δεν μπορούμε να τραυματίσουμε».
Μπορεί να είναι ένα παιδί που τον νίκησε κατά τη διάρκεια ενός καβγά στα παιδικά χρόνια του, το κορίτσι που αγαπούσε και που τον άφησε στα έντεκά του, ο δάσκαλος που τον αποκαλούσε «γαϊδούρι». Όταν είναι κουρασμένος, ο πολεμιστής θυμάται πως δεν είδε ακόμα το θάρρος του.
Δε σκέφτεται την εκδίκηση, επειδή ο μυστικός εχθρός δεν ανήκει πλέον στην ιστορία του.
Γι' αυτό ο πολεμιστής είναι συνετός στη χρήση του σπαθιού και δέχεται μόνο τον αντίπαλο που είναι αντάξιός του. Στις στιγμές της οργής, αρχίζει να χτυπάει το βράχο και ματώνει το χέρι του.Στο τέλος το χέρι θεραπεύεται. Αλλά το παιδί που έφαγε ξύλο επειδή ο πατέρας του έχασε μια μάχη θα είναι σημαδεμένο για όλη τη ζωή του.
Κάθε πολεμιστής του φωτός σκέφτηκε ότι δεν είναι πολεμιστής του φωτός.
Κάθε πολεμιστής του φωτός σκέφτηκε ότι δεν είναι πολεμιστής του φωτός.
Κάθε πολεμιστής του φωτός αμέλησε τα πνευματικά καθήκοντα του.
Κάθε πολεμιστής του φωτός πλήγωσε κάποιον που αγαπούσε.
Γι αυτό είναι πολεμιστής του φωτός, επειδή πέρασε αυτές τις εμπειρίες και δεν έχασε την ελπίδα ότι θα γίνει καλύτερος.
Κάθε πολεμιστής του φωτός πλήγωσε κάποιον που αγαπούσε.
Γι αυτό είναι πολεμιστής του φωτός, επειδή πέρασε αυτές τις εμπειρίες και δεν έχασε την ελπίδα ότι θα γίνει καλύτερος.
Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, χωρίς να το θέλει, κάνει ένα λάθος βήμα και βυθίζεται στην άβυσσο.
Τα φαντάσματα τον τρομάζουν, η μοναξιά τον βασανίζει επειδή αναζητούσε τον καλό αγώνα, δεν πίστευε ότι θα μπορούσε ποτέ να του συμβεί κάτι τέτοιο κι όμως συνέβη.
Τυλιγμένος στο σκοτάδι, έρχεται σ' επικοινωνία με τον δάσκαλο του.
«Δάσκαλε, έπεσα στην άβυσσο», λέει. «Τα νερά είναι βαθιά και μαύρα».
«Να θυμάσαι ένα πράγμα» απαντάει ο δάσκαλος.
«Αυτό που σε πνίγει δεν είναι το ότι βυθίζεσαι, αλλά ότι παραμένεις κάτω από το νερό».
ΚΑΙ ο πολεμιστής καταβάλει κάθε προσπάθεια για να βγει από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Τα φαντάσματα τον τρομάζουν, η μοναξιά τον βασανίζει επειδή αναζητούσε τον καλό αγώνα, δεν πίστευε ότι θα μπορούσε ποτέ να του συμβεί κάτι τέτοιο κι όμως συνέβη.
Τυλιγμένος στο σκοτάδι, έρχεται σ' επικοινωνία με τον δάσκαλο του.
«Δάσκαλε, έπεσα στην άβυσσο», λέει. «Τα νερά είναι βαθιά και μαύρα».
«Να θυμάσαι ένα πράγμα» απαντάει ο δάσκαλος.
«Αυτό που σε πνίγει δεν είναι το ότι βυθίζεσαι, αλλά ότι παραμένεις κάτω από το νερό».
ΚΑΙ ο πολεμιστής καταβάλει κάθε προσπάθεια για να βγει από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
ΚΟΕΛΟ ΠΑΟΥΛΟ (Απόσπασμα) http://apokardiasmou.pblogs.gr
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.