Η ιστορία της Μεγάλης Δούκισσας Αναστασίας,μεγάλη ιστορία με πολλά μυστήρια..

Γκρέγκορι Ρασπούτιν,ένας άνθρωπος,"άγιος" όπως τον αποκαλούσε η Τσαρίνα καθώς την είχε βοηθήσει σε πολλά προβλήματα & συγκεκριμένα με τον γιο της,Αλεξέι.Όμως πολλοί ισχυρίστηκαν διάφορα..Αποπλανήσεις,απάτες..Το τέλος του ήταν τραγικό..

Η μητέρα της Αναστασίας, Αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα, βασιζόταν πολύ στις συμβουλές του Γκρέγκορι Ρασπούτιν, ενός Ρώσου χωρικού και περιπλανώμενου «άγιου», που είχε γιατρέψει σαν από θαύμα το μικρό Τσάρεβιτς Αλεξέι σε διάφορες περιπτώσεις. Η Αναστασία και τα αδέρφια της διδάχτηκαν να θεωρούν το Ρασπούτιν φίλο τους και να μοιράζονται μυστικά μαζί του. Το φθινόπωρο του 1907, η θεία της Αναστασίας, η Όλγα Αλεξάνδροβνα, συνοδεύτηκε από τον Τσάρο στα παιδικά δωμάτια για να γνωρίσει το Ρασπούτιν. Η Αναστασία, οι αδερφές της και ο Αλεξέι φορούσαν όλοι τις μακριές λευκές νυχτικιές τους.

«Όλα τα παιδιά έμοιαζαν να τον συμπαθούν», θυμόταν η Όλγα Αλεξάνδροβνα στη συνέντευξή της.Η φιλία του Ρασπούτιν με τα αυτοκρατορικά τέκνα ήταν προφανής σε κάποια από τα σημειώματα που αντάλλασσαν. Το Φεβρουάριο του 1909, ο Ρασπούτιν έστειλε στα παιδιά ένα τηλεγράφημα, συμβουλεύοντάς τα να αγαπούν «το σύνολο της φύσης του Θεού, ολόκληρη τη Δημιουργία και ιδιαίτερη αυτή τη Γη. Η Μητέρα του Θεού ήταν πάντα απασχολημένη με τα λουλούδια και το κέντημα».
Ωστόσο μια από τις νταντάδες των κοριτσιών, η Σοφία Ιβάνοβνα Τιούτσεβα, ανακάλυψε με τρόμο το 1910 πως στον Ρασπούτιν επιτρεπόταν η είσοδος στα δωμάτια όταν τα κορίτσια ήταν με τις νυχτικιές και προσπάθησε να τον κλείσει απ’ έξω. Ο Νικόλαος ζήτησε από το Ρασπούτιν να μην το ξανακάνει στο μέλλον. Τα κορίτσια κατάλαβαν την ένταση και φοβήθηκαν πως η μητέρα τους θα εξαγριωνόταν. «Φοβάμαι πως η Σ.Ι. (Σοφία Ιβάνοβνα) μπορεί να πει... κάτι κακό για το φίλο μας», έγραψε η δωδεκάχρονη αδερφή της Αναστασίας, η Τατιάνα, στη μητέρα τους στις 8 Μαρτίου 1910. «Ελπίζω πως η γκουβερνάντα μας θα είναι ευγενική με το φίλο μας τώρα».Η Αλεξάνδρα τελικά απέλυσε την Τιούτσεβα.
Η τελευταία μετέφερε την ιστορία σε άλλα μέλη της οικογένειας. Αν και οι επισκέψεις του Ρασπούτιν στα παιδιά ήταν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, εντελώς αθώας φύσης, η οικογένεια σκανδαλίστηκε. Η Τιούτσεβα είπε στην αδερφή του Νικολάου, Μεγάλη Δούκισσα Ζένια Αλεξάνδροβνα της Ρωσίας, πως ο Ρασπούτιν επισκεπτόταν τα κορίτσια, τους μιλούσε ενώ ετοιμάζονταν για ύπνο, πως τα αγκάλιαζε και τα κανάκευε. Η Τιούτσεβα υποστήριξε πως τα παιδιά διδάχτηκαν να μην μιλούν μαζί της για το Ρασπούτιν και έκρυβαν επιμελώς τις επισκέψεις του από το προσωπικό. Η Ζένια έγραψε στις 15 Μαρτίου 1910 πως δεν μπορούσε να καταλάβει «...τη στάση της Άλιξ και των παιδιών απέναντι στον απαίσιο Γκρέγκορι (τον οποίο θεωρούν σχεδόν άγιο, ενώ είναι μόνο ένας khlyst!)».
Την άνοιξη του 1910, η Μαρία Ιβάνοβνα Βισνιάκοβα, μια γκουβερνάντα, υποστήριξε πως ο Ρασπούτιν τη βίασε. Είπε πως η Αυτοκράτειρα αρνήθηκε να πιστέψει τη μαρτυρία της για την επίθεση και επέμεινε πως «ό,τι κάνει ο Ρασπούτιν είναι άγιο».Στη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Αλεξάνδροβνα είπαν πως η υπόθεση της Βισνιάκοβα ερευνήθηκε αμέσως, μα αντίθετα «έπιασαν τη νεαρή γυναίκα στο κρεβάτι με έναν Κοζάκο της Αυτοκρατορικής Φρουράς». Μετά τις κατηγορίες της ενάντια στο Ρασπούτιν, η Βισνιάκοβα κρατήθηκε μακριά του και τελικά απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά της το 1913.
Ωστόσο οι φήμες επέμεναν και αργότερα ψιθυριζόταν στην κοινωνία πως ο Ρασπούτιν αποπλάνησε όχι μόνο την Αυτοκράτειρα αλλά και τις τέσσερις κόρες της. Το κουτσομπολιό τροφοδοτήθηκε από τα θερμά, αν και αθώας φύσης, γράμματα που έστελνε στο Ρασπούτιν η Αλεξάνδρα και τα κορίτσια, τα οποία έδειξε ο Ρασπούτιν και κατόπιν κυκλοφόρησαν παντού. «Αγαπημένε, ακριβέ, μοναδικέ φίλε», έγραψε η Αναστασία. «Πόσο πολύ θα ήθελα να σε δω και πάλι. Εμφανίστηκες σήμερα μπροστά μου σε ένα όνειρο. Ρωτώ συνέχεια τη μαμά πότε θα έρθεις... Σε σκέφτομαι πάντα, αγαπημένε μου, επειδή είσαι τόσο καλός απέναντί μου...»
Αυτά ακολουθήθηκαν από την κυκλοφορία κάποιων πορνογραφικών σκίτσων, που απεικόνιζαν το Ρασπούτιν σε τολμηρές σκηνές με την Αυτοκράτειρα, τις κόρες της και την Άννα Βιρούμποβα. Εξαιτίας του σκανδάλου, ο Νικόλαος διέταξε το Ρασπούτιν να εγκαταλείψει την Αγία Πετρούπολη για κάποιο διάστημα, προς δυσαρέσκεια της Αλεξάνδρας, κι έτσι εκείνος έφυγε για προσκύνημα στο Ισραήλ. Παρά τις φήμες, οι σχέσεις της αυτοκρατορικής οικογένειας με το Ρασπούτιν συνεχίστηκαν μέχρι τη δολοφονία του στις 17 Δεκεμβρίου 1916. Τη διέπραξε μια ομάδα από αριστοκράτες με αρχηγό τον Πρίγκιπα Φέλιξ Γιουσούποφ και τον Μεγάλο Δούκα Ντμίτρι Πάβλοβιτς, ξάδερφο του Τσάρου. «Ο φίλος μας είναι τόσο ευχαριστημένος με τα κοριτσάκια μας, λέει πως πήραν βαριά μαθήματα για την ηλικία τους και οι ψυχές τους εξελίχθηκαν πολύ», έγραψε η Αλεξάνδρα στο Νικόλαο στις 6 Δεκεμβρίου 1916.
Στα απομνημονεύματά του, ο Α. Α. Μορντβίνοφ ανέφερε πως οι τέσσερις Μεγάλες Δούκισσες έδειχναν «παγωμένες και εμφανώς αναστατωμένες» από το θάνατο του Ρασπούτιν, και κάθισαν «αγκαλιασμένες κοντά κοντά» σε ένα καναπέ σε κάποιο από τα δωμάτιά τους τη νύχτα που έμαθαν τα νέα. Ο Μορντβίνοφ θυμόταν πως τα κορίτσια ήταν μελαγχολικά και έμοιαζαν να αισθάνονται την πολιτική αναταραχή που επρόκειτο να ξεσπάσει.Ο Ρασπούτιν κηδεύτηκε με μια εικόνα υπογεγραμμένη από πίσω από την Αναστασία, τη μητέρα και τις αδερφές της. Παρευρέθηκε στην κηδεία του στις 21 Δεκεμβρίου 1916 και η οικογένεια της σχεδίαζε να χτίσει σε εκείνο το μέρος ένα ναό στη μνήμη του.


ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ