Η ΜΑΪΜΟΥΔΟΣΦΑΙΡΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ

Η Μαϊμουδόσφαιρα : από τον David Wong
  
Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε. 
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! 
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ....ανακοινώσει το φοβερό νέο! 
Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! 
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" 
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" 
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα". 
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!" 
Και το βόδι απάντησε:"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!" 
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας! 
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. 
Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι... Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. 
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες… 
Έτσι ο αγρότης «έσφαξε την κότα» για να κάνει μια καλή κοτόσουπα! 
Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. 
Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να «σφάξει το γουρούνι». 
Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλίτωσε! Πέθανε! Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. 
Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να «σφάξει το βόδι». 
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'-έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη...

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:




Χάσαμε την ανθρωπιά μας. και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας...! 
Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο. 
Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή. 
Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας. 
Eίμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος. 
Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο...

ΤΕΛΙΚΑ

Εμείς είμαστε τα ποντικάκια.. 
Εμείς όμως είμαστε και οι κότες.. 
Εμείς και τα γουρούνια. 
Εμείς και τα βόδια. 
Δεν είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά.  
Η αιτία για ολη αυτήν την συμπεριφορά μια ομάδα του εξελικτικού ψυχολόγου του 
Robin Dunbar αποφανθηκε οτι οφείλετε στην Μαϊμουδόσφαιρα (Monkeysphere) .


"Ένας θάνατος είναι μια τραγωδία. Ένα εκατομμύριο θάνατοι είναι στατιστική." 
-Kevin Federline

Τι εχουν να κανουν οι μαιμούδες με τον πόλεμο, την καταπίεση, την εγκληματικότητα, τον ρατσισμό και ακόμα με ενα e-mail spam; Θα δείτε ότι θα βγαλετε ξαφνικά τέλειο νόημα με όλα τα τυχαία με επικεφαλής τη σκληρότητα του κόσμου όταν πάμε μέσα στην Μαϊμουδόσφαιρα.  
"Τι στο διάολο είναι το Monkeysphere ή Μαϊμουδόσφαιρα;"  
Πρώτον, η εικόνα μια μαϊμούς. Ένας πίθηκος ντυμένος σαν ένας μικρός πειρατής, αν αυτό σας βοηθά. Θα  τον ονομαζουμε Slappy.  
 
Φανταστείτε ότι έχετε τον Slappy για κατοικίδιο ζώο. Φανταστείτε μια προσωπικότητα γι αυτόν. Ίσως εσυ και αυτος έχετε μικρες πειρατικές μαιμούδο- περιπέτειες και ίσως ακόμη εχετε ενταχθεί μέχρι και στην καταπολέμηση του εγκλήματος. Σκεφτείτε πόσο θλιβερό θα ήταν αν ο Slappy έχανε την ζωή του.
Τώρα, φανταστείτε ότι έχετε αλλους τέσσερις πιθήκους. Θα  τους ονομασουμε Τίτο, , Bubbles Marcel και Shit Tosser. Φανταστείτε τωρα προσωπικότητες για τον καθένα  από αυτούς.Ίσως κάποιος είναι επιθετικός, ο άλλος είναι στοργικός, ο άλλος είναι ήσυχος, και ο άλλος πετάει ακριβώς σκατά όλη την ώρα. Αλλά όλοι αυτοί είναι οι  προσωπικοί πίθηκο φίλοι σας. 
Τώρα φανταστείτε εκατό πιθήκους.  
Δεν είναι και  τόσο εύκολο τώρα, έτσι δεν είναι; Ετσι πόσες μαϊμούδες θα μπορούσατε να έχετε σήν ιδιοκτησία σας εως ότου να μήν μπορούσατε να θυμηθήτε τα ονόματά τους; Σε ποιο σημείο, στο μυαλό σας,  τα αγαπημένα σας κατοικίδιά  γίνονται απλά μια απρόσωπη θάλασσα απο μαϊμούδες; Ακόμα κι αν ο καθένας είναι ενα κομμάτι του πιθήκου Slappy , υπάρχει ένα συγκεκριμένο σημείο όπου δεν θα σας ενδιαφέρει πλέον πραγματικά αν μία από αυτές πεθαίνει. 
Πόσες πολλές λοιπόν μαϊμούδες θα μπορέσετε να έχετε εως ότου να σταματήσει η φροντίδα σας για την κάθε μία ξεχωριστά; 
Αυτή δεν είναι μια ρητορική ερώτηση. Στήν ουσία γνωρίζουμε πραγματικά τον αριθμό.  
"Έτσι, όλο αυτό το πράγμα είναι μια σταυροφορία για τον υπερπληθυσμό των μαϊμούδων; θα ευνουχίσω την  μαϊμού μου σήμερα κιόλας!"  
Ω, όχι. Αυτό θα σας γίνει σαφές αμέσως τώρα.

Βλέπετε, οι εμπειρογνώμονες σε θεματα πιθήκων πραγματοποίησαν μια μελέτη   ( ο Robin Dunbar και η ομάδα του ) για τις μαϊμούδες, πριν λίγο καιρό, και ανακάλυψαν ότι το μέγεθος του εγκεφάλου  ενός πίθηκου είναι εκείνο  που καθορίζει και  το μέγεθος των ομάδων των πιθήκων που ο συγκεκριμένος πίθηκος  σχηματίζει .Όσο μεγαλύτερος ήταν ο εγκεφάλος, τόσο μεγαλύτερη ήταν και  η μικρή κοινωνία που έχτισαν.




Εχουν πειραματιστεί, κατακρεουργόντας τοσους πολλούς εγκεφάλους πιθήκων και στην πραγματικότητα,  βρήκαν ότι θα μπορούσαν να πάρουν έναν εγκέφαλο που δεν είχαν δει ποτέ πριν και από αυτόν θα μπορούσαν να προβλέψουν με ακρίβεια το μέγεθος των φυλών  και τα είδη των πλασμάτων που θα σχημάτιζε.  
Οι περισσότεροι πίθηκοι λειτουργούν περίπου σε αγέλες  των 50. Αλλά κάποιος απο αυτούς τους ξεγλίστρησε με  ένα ελαφρώς μεγαλύτερο εγκέφαλο και  εκτιμάται οτι η ιδανική ομάδα ή κοινωνία για το συγκεκριμένο ζώο ήταν περίπου 150. 
Αυτός ο εγκεφάλος που ξεγλίστρησε ηταν , φυσικά, ο ανθρώπινος πιθανώς από έναν άστεγο άνδρα που άρπαξαν από τους δρόμους.

 

"Έτσι, αυτή είναι η μεγάλη είδηση; Ότι οι άνθρωποι είναι η μεγαλη  συνέχεια στον  προϋπολογισμό του Θεού μετά τον πίθηκο; Ποιος δεν το ήξερε αυτό;"

Πηγαίνει πολύ, πολύ βαθύτερο από αυτό. Ας δοκιμάσουμε ένα παράδειγμα.  
Ο διάσημος παρουσιαστής ειδήσεων  Τιμ Ράσερτ λέει μια γοητευτική ιστορία για τον πατέρα του, στο βιβλίο του Big Russ and me (ο τίτλος αναφέρεται στο  ειδύλλιο του  με τον ηθοποιό  Ράσελ Κρόου ). Ο μπαμπάς του  Ράσερτ  έκανε πάνω  από  από μισή ώρα για να συσκευάσει προσεκτικά κάθε  σπασμένο γυαλί πριν  τη εναπόθεσή  του   στον  κάδο απορριμμάτων.  
Γιατί; Επειδή «Ο σκουπιδιάρης θα μπορούσε να  κόψει τα χέρια του."

Αυτό το  ασυνήθιστο πράγμα που έκανε περιγράφει το σημείο της μαϊμούς μου.Κανένας  από εμάς δεν ξοδεύει χρόνο για την υγεία του σκουπιδιάρη παρόλο που προσφέρει μια σημαντική υπηρεσία , στο να μη ζούμε σε ένα βουνό  απο τα σκουπίδια μας.Δεν λαμβάνουμε υπόψιν μας ούτε την ασφάλειά του, ούτε την άνεσή του και αν το κάνουμε  δεν θαναι όπως με τον καλυτερό μας φίλο ή την γυναίκα μας ή την φιλενάδα μας ή ακόμη και το σκύλο μας.

Οι άνθρωποι πετάνε μισογεμάτα μπουκάλια καθαριστικών αποχέτευσης στον κάδο χωρίς δεύτερη σκέψη για το τι θα συνέβαινε αν ο  σκουπιδιάρης πιτσιλiστεί στα μάτια του. Γιατί; Επειδή ο τύπος που μαζεύει τα σκουπίδια υπάρχει έξω από το Monkeysphere του.  
"Αντε παλι αυτή η λέξη ..."

Η Monkeysphere είναι η ομάδα των ανθρώπων που ο καθένας μας, χρησιμοποιώντας το πιθηκίσιο μας μυαλό , ήμαστε σε θέση να ορίσουμε ως άνθρωποι.Αν οι πιθηκό- επιστήμονες έχουν πιθηκίσιο δίκιο, είναι φυσικά αδύνατο για αυτήν την σφαίρα της μαιμούς, ο αριθμός νάναι πολύ μεγαλύτερος από 150.

Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε χώρο στην  Monkeysphere μας για το φιλικό εργαζόμενο σκουπιδιάρη της γειτονιάς μας. Έτσι, εμείς δεν τον σκεφτόμαστε ως άνθρωπο.Τον σκεφτόμαστε σαν το πράγμα που απομακρύνει τα σκουπιδια μας. 
Και ακόμα κι αν τύχει να τον ξέρετε και να τον συμπαθείτε κάπως ιδιαίτερα τον  άνθρωπο των  σκουπιδιών σας, έχουμε όλοι όρια φροντίδας και έγνοιας στην σφαίρα της μαϊμούς.

Είναι ο τρόπος που είναι χτισμέναος ο εγκέφαλός μας. Ο καθένας μας έχει ένα συγκεκριμένο κύκλο ανθρώπων που τους σκεφτόμαστε σαν άνθρωπους, συνήθως τους φίλους, την οικογένειά μας και τους γείτονες, και κάποτε  ίσως και κάποιους  συμμαθητές ή  συναδέλφους ή την εκκλησία ή την λατρεία αυτοκτονίας.  
Εκείνοι που υπάρχουν εκτός αυτού του πυρήνα της ομάδας μας, ο οποιος πυρήνας  είναι μερικές δεκάδες άνθρωποι δεν είναι άνθρωποι για εμάς. Είναι ενα είδος μονοδιάστατου ψηφιακού  χαρακτήρα.

Με τον ιδιο τροπο βλεπουμε και τα υπολοιπα επαγγελματα.Δεν βλεπουμε οικείους ανθρώπους,συνανθρώπους μας,αλλα βλέπουμε καποιους ξένους που οφείλουν να εξυπηρετούν τις δικές μας ανάγκες και αυτων που είναι μέσα στην δική μας σφαίρα της μαιμούς.

Θυμηθείτε την πρώτη φορά, ως παιδί, που συνάντησατε έναν από τους καθηγητές του σχολείου σας έξω από την τάξη; Τι νοιώσατε?

Ηταν οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν άνθρωποι σαν εσάς.

Αυτό το φαινόμενο ο Robin Dunbar το ονομασε η σφαίρα της μαιμούς, η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ της μαιμούς,  η Μαϊμουδόσφαιρα, η Monkeysphere.

"Έτσι; Ποιά είναι η μεγάλη διαφορά?

Ω, δεν είναι μεγάλη. Είναι ακριβώς ο ένας και μόνος λόγος που η  κοινωνία μας δεν λειτουργεί.

Παράδειγμα: Ποιο θα σας στεναχωρούσε περισσότερο, αν ο καλύτερος φίλος σας πεθάνει, ή αν μια ντουζίνα παιδιά σε όλη την πόλη σκοτωθούν;
Ποιο θα σας πονούσε  σκληρότερα, αν η μαμά σας πεθαίνει, ή βλέποντας στις ειδήσεις ότι 15.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο σεισμό στο Ιράν;  
Είναι όλοι  άνθρωποι και είναι όλοι εξίσου νεκροί. Αλλά οσο πιο κοντά στο Monkeysphere μας είναι κάποιος, τόσο περισσότερο  αξιζει  για εμάς. Ακριβώς όπως ο θάνατος σου δεν θα σημαίνει τίποτα για τους κινέζους ή, και  για σχεδόν  κανέναν άλλον άνθρωπο πάνω από 100 μέτρα περίπου από εκεί που κάθεστε αυτή τη στιγμή.

"Γιατί θα πρέπει να αισθάνομαι άσχημα γι 'αυτούς; Δεν τους ξέρω καν αυτούς τους ανθρώπους!" 
  

Ακριβώς. Αυτό είναι τόσο ριζωμένο μέσα μας ώστε ακόμα και η πρόταση οτι θα έπρεπε  να αισθανόμαστε τους  θάνατους τους τόσο βαθιά όπως αυτόν του καλύτερου φίλου μας ακούγεται λίγο γελοίο. Είμαστε καλωδιομένοι ισχυρά να έχουμε  δύο μέτρα και δύο σταθμά για τους ανθρώπους   μέσα στο Monkeysphere μας σε αντιδιαστολή με το 99,999% του παγκόσμιου πληθυσμού που βρίσκονται εκτός.

Σκεφτείτε το αυτό την επόμενη φορά που γίνεστε εξω φρενών στην κυκλοφορία, πρίν ξεκινήσετε να ρίχνετε μούτζες και να βγάζετε το κεφάλι σας εξω  από το παράθυρο για να ουρλιάξετε “μάθε να οδηγείς στραβάδι”.
Προσπαθήστε να φανταστείτε την ίδια σκηνή να συμβαίνει σε μια μικρότερη ομάδα. Όπως το να στέκεστε σε ένα ασανσέρ με δύο φίλους και συνεργάτες, και ο ενας ο φίλος πατάει ενα κουμπί λάθος.
Θα πλησιάζατε, το στόμα σας δύο εκατοστά από το αυτί του  και θα ουρλιάζατε  “μάθε να λειτουργείς τα κωλοκουμπιά του ασανσέρ στραβάδι;”

Θα νομίσουν οτι έχετε τρελαθεί. Γινόμαστε  όλοι όμως λίγο τρελοί , όταν φτάνουμε σε μια ομάδα μεγαλύτερη από την Monkeysphere μας. Αυτός είναι και ο λόγος που αισθάνεστε αυτό το παράξενο συναίσθημα της  ανώνυμίας και της αορατότητας  όταν κάθεστε σε ένα μεγάλο πλήθος, κραυγάζοντας κατάρες σε ένα ποδοσφαιριστή που ποτέ δεν θα τολμούσατε να τις πείτε κατά πρόσωπo.

"Λοιπόν, είμαι ωραίος στούς ξένους. Έχετε σκεφτεί ισως ότι είστε απλώς ένας  μαλάκας;"

Σίγουρα, δεν αλλάζετε για να γίνετε αρεστοί στους ξένους. Δεν αλλάζετε για να γίνετε αρεστοί ούτε για τα αδέσποτα σκυλιά..

Το πρόβλημα είναι ότι τελικά, οι ανάγκες σας, ή οι ανάγκες των ανθρώπων  μέσα στην Monkeysphere σας θα απαιτήσουν να χειραγωγήσετε κάποιους  έξω από αυτήν. Γι 'αυτό οι περισσότεροι από εμάς δεν θα σκεφτόμασταν να κλέψουμε χρήματα από την τσέπη της γιαγιάς απο την διπλανή  πόρτα, αλλά δεν μας πειράζει η  κλοπή σωλήνων, για να προσθέσουμε ένα σκιερό ή η απαλλαγή στην φορολογική δήλωση μας, ή να χαιρόμαστε όταν ξεχάσουν να μας χρεώσουν  για κάτι στο εστιατόριο.

Μπορεί να έχετε μια λίστα με εκλογικεύσεις αρκετές για να  κυκλώσουν ολόκληρη την Γη, αλλά η αλήθεια είναι ότι για τους πιθηκοειδείς εγκεφάλους μας η  ηλικιωμένη γυναίκα της διπλανής πόρτας είναι ένα ανθρώπινο ον, ενώ η  εταιρεία σωλήνων είναι μια μεγάλη, κρύα, απρόσωπη μηχανή. Ότι η εταιρεία δεν είναι, στην πραγματικότητα, τίποτε άλλο από μια ομάδα ανθρώπων που κάθε κομμάτι της αποτελείται απο εναν ανθρώπο, όπως η γιαγια, ή ότι κάποιες  ηλικιωμένες κυρίες πράγματι εργάζονται εκεί και θα χάσουν τις δουλειές τους, απο την δική σας κλοπή σωλήνων,αυτό δεν σας αφορά.


Με αυτήν την θεωρία μπορουμε να εξηγήσουμε πως μπορουν να κοιμούνται ήσυχοι ολοι αυτοι που δίνουν εντολές για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. 
  
Αυτό είναι ένα από τα ιδιοφυή πράγματα που χρησιμοποιούν και οι διαχρονικές θρησκείες. Οι  παλιοί θρησκευτικοί συγγραφείς ήξεραν  ότι ήταν πιο εύκολο να χειραγωγησεις έναν ξένο, έτσι ώστε μας διδάξαν να έχουμε μια προσωπική ιδέα του  Θεού στο κεφάλι μας που λέει, "Δεν έχει σημασία ποιον βλάπτεις, στην πραγματικότητα  βλάπτεις Εμενα . Επίσης λεγαν, “Μπορώ να σας συνθλίψω σαν σταφύλι." 
Πρέπει να παραδεχτούμε  ότι, αν υποθέσουμε οτι αυτά που έγραφαν δεν ήταν εμπνευσμένα από τον Παντοδύναμο,  τουλάχιστον κατανοούσαν  την θεωρία της Monkeysphere.

Είναι παντού αυτή η νοοτροπία. Μόλις αντιληφθείτε την έννοια, μπορείτε να δείτε παραδείγματα παντού γύρω σας. Θα περπατάτε στους δρόμους ζαλισμένοι , όπως ο Roddy Piper οταν φορούσε τα  X-ray γυαλιά του στην ταινία “Ζουν Ανάμεσά μας” .


Αλλά περιμένετε, γιατί αυτό γίνεται πολύ μεγαλύτερο και πολύ, πολυ πιο παράξενο....

Αυτες ηταν οι ανακαλύψεις του πανεπιστημίου του Λίβερπουλ απο επιστήμονες με πιθηκίσιο ανθρώπινο εγκέφαλο ψάχνοντας προφανώς και οι ίδιοι να εξηγήσουν την παράλογη συμπεριφορά μας ως ανθρώπινο είδος.

ΠΗΓΗ 
----------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Παραμένει πάντα επίκαιρη η ρήση του πάστορα  Martin Niemöller για την αδιαφορία των Γερμανών διανοούμενων επι Ναζισμού. 

First they came for the communists,
    and I didn't speak out because I wasn't a communist.
    Then they came for the trade unionists,
    and I didn't speak out because I wasn't a trade unionist.
    Then they came for the Jews,
    and I didn't speak out because I wasn't a Jew.
    Then they came for me
    and there was no one left to speak out for me.

Παραφράζοντας το στη σημερινή μας κατάσταση  
- Πρώτα ήρθαν για τους ταξιτζήδες και τους φορτηγατζήδες 
αλλά δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ούτε ταξιτζής ούτε φορτηγατζής 
Μετά ήρθαν για τους δημοσίους υπαλλήλους  και τους δασκάλους 
αλλά δεν μιλησα γιατι δεν ήμουν δημόσιος υπάλληλος,ουτε δάσκαλος 
Μετά ηρθαν για τους αγρότες και τους εργάτες  
μα και πάλι δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ούτε εργάτης , ούτε αγρότης 
Υστερα ήρθαν για μένα 
αλλά δεν είχε απομείνει κανένας να μιλήσει για μένα 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 
Ξεφύγετε από την ΜΑΪΜΟΥΔΟΣΦΑΙΡΑ ΣΑΣ