Ελληνική γλώσσα αποδίδεται ως εξής...
«Αυτό που ορίζεται απο την μοίρα».¨το μοιραίο¨
Σύμφωνα με την διδασκαλία ορισμένων θρησκειών
όπως ο Μωαμεθανισμός ή και άλλων φιλοσοφικών
συστημάτων τα πάντα είναι προγνωσμένα
και προκαθορισμένα απο τον θεό.
Επακόλουθο αυτής της ερμηνείας είναι η μοιρολατρία
(κισμέτ) ή η άρνηση της προσωπικής ελευθερίας,
(κοινώς αδράνεια).
Ο χριστιανισμός απορρίπτει αυτήν την αντίληψη
περί πεπρωμένου και δέχεται οτι η πρόγνωση
του θεού δεν αίρει την ανθρώπινη ελευθερία.
Κατά κάποιον τρόπο δηλαδή αν το ερμηνεύω
σωστά ολα οσα αφορούν την εξέλιξη
ή τη διαμόρφωση μας είναι..
θέλημα και πρόγνωση του δημιουργού
αμα τη λήξη της σκέψης ή πράξης.
Η σκέψη όμως μα και η πράξη επιδέχονται επιλογή.
Παραδοσιακά σε άλλες χώρες μα και
στην Ελλάδα χρησιμοποιείται σα κανόνας
το ρητό οτι...
«το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο».
Πολλοί Έλληνες, παρ’οτι χριστιανοί ορθόδοξοι
το μεγαλύτερο μέρος τους, πιστεύει οτι πράγματι
αυτό ισχύει.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που υποστηρίζουν
οτι αυτό είναι μοιρολατρία ή μεμψιμοιρία.
Ετσι οι απόψεις δυίστανται και ο καθένας αποδίδει
στη λέξη πεπρωμένο μια δική του ερμηνεία.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν οτι το πεπρωμένο
ουδεμία σχέση εχει με το ¨μοιραίο¨.
Η λέξη πεπρωμένο προέρχεται απο το ¨πέπραγμαι¨
που σημαίνει «εχω κάνει».
πέπραγμαι (εχω κάνει)=πεπραγμένο=πεπρωμένο.
Το πεπραγμένο, πεπρωμένο αν είναι δυο λέξεις
με την ίδια έννοια όπως αποδίδεται απο τους αρχαίους
Έλληνες τότε το πεπρωμένο προφανώς επενεργεί
ως αυτούσιος νόμος μιας τετελεσμένης συμπεριφοράς,
αμα την λήξη δηλαδή μιας σκέψης ή πράξης (πεπραγμένο).
Αν είναι ετσι.. «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο».
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η διαδικασία
αφορά συνολικά σκέψεις ή πράξεις? (πεπραγμένα).
Μπορούμε να αναφερθούμε και σε πεπρωμένα?
Σε αυτήν την περίπτωση η έννοια των λέξεων
πεπραγμένο, πεπρωμένο να διαφοροποιείται.
Αν η έννοια των δυο λέξεων είναι διαφορετική,
το πεπρωμένο είναι απόρροια του πεπραγμένου.
Μπορούμε να ομιλούμε και για ενα σύνολο
σκέψεων, πράξεων (πεπραγμένων)
τα οποία είναι απόρροια της δομής.
Τότε αμα την λήξη των σκέψεων ή των πράξεων
(πεπραγμένων), το πεπρωμένο πάλι επενεργεί
ως αυτούσιος νόμος ή ως παράγοντας που οδηγεί
ολα τα λογικά όντα στην νομοτελειακή κατάσταση
η οποία τους αποδίδει αυτό που τους ανήκει.
Όπως όμως και να εχει αυτή είναι η διαδικασία
η οποία επαναφέρει την αρμονία της συνύπαρξης.
Αυτό όμως δεν αναιρεί την ανθρώπινη ελευθερία.
Και αυτό γιατί πρίν την τέλεση της σκέψης, πράξης
ή (σκέψεων, πράξεων) ο άνθρωπος εχει ολα
τα περιθώρια επιλογής για να προσδιορίσει
και την σκέψη μα και την πράξη.
Τα πεπραγμένα του κάθε λογικού όντος συνεπώς
(τετελεσμένες σκέψεις, πράξεις) προσδιορίζουν
ή προδιαγράφουν και το αποτέλεσμα.
Το αποτέλεσμα το οποίο είναι η τελική έκβαση,
μιας συγκεκριμένης ή μιας διαμορφούμενης δομής
και μιας εξελικτικής πορείας στο χώρο και στο χρόνο.
Αν ομιλούμε περί πεπραγμένων και αυτό αφορά σύνολο
σκέψεων ή πράξεων μιας πορείας κάποιας χρονικής
διάρκειας, τα οποία είναι απόρροια μιας διαμορφούμενης
δομής, το «πεπρωμένο φυγείν αδύνατο» μεν
αλλά υφίσταται παρέκκλιση δε..
Η ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ.
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.