Αυτοί οι… άρρωστοι, οι τρελοί που μας κυβερνούν!

Ψυχίατροι, γιατροί, μελετητές, συγγραφείς που ασχολήθηκαν με το θέμα συμφωνούν: κάτι πάει στραβά στο βασίλειο της πολιτικής… ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΗΓΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ Τι είδους «λογική» έχουν όσοι παίρνουν παράλογες αποφάσεις για εμάς; Πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί για την ψυχική υγεία ηγετών που παίρνουν αποφάσεις έξω από κάθε λογική;  Στην πρωτότυπη μελέτη «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία» («Πόσο οι αρρώστιες επηρέασαν τους πολιτικούς τα τελευταία 100 χρόνια», εκδόσεις Καστανιώτη), ο λόρδος Ντέιβιντ Όουεν εξετάζει τη λεπτή σχέση πολιτικής και ασθένειας την περίοδο 1901 2007, και ιδιαίτερα πώς μια σωματική ή πνευματική νόσος και η αντιμετώπισή της μπορούν να σπρώξουν τους πολιτικούς ηγέτες σε παράλογες και απερίσκεπτες ενέργειες, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η διαδικασία λήψης αποφάσεων και η λειτουργία του κράτους.  «Ο συγγραφέας»,σημειώνεται, «εστιάζει ιδιαίτερα σε εκείνους τους πολιτικούς αρχηγούς, που, ενώ δεν έπασχαν από κλινικά νοσήματα, εμφάνιζαν το σύνδρομο της ύβρεως (δηλαδή μια αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας) καθώς και μια υπερβολική αυτοπεποίθηση και απαξίωση των αντίθετων απόψεων ή και όλων των απόψεων πλην των δικών τους». Πρόκειται για «ένα βιβλίο που φέρνει στο φως τις άγνωστες πτυχές των γνωστότερων προσώπων και γεγονότων του προηγούμενου αιώνα και ταυτόχρονα ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία ή την ιατρική». ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ Βαθύς γνώστης τόσο της ιατρικής όσο και της πολιτικής, ο λόρδος Ντέιβιντ Όουεν μελετά τις επιπτώσεις της ασθένειας στους κυριότερους πολιτικούς ηγέτες του 20ού αι. (Ρούζβελτ, Λόιντ Τζορτζ, Μουσολίνι, Χίτλερ, Τσάμπερλεν, Τσώρτσιλ, σάχης Ρεζά Παχλαβί, Μάο Τσε Τουνγκ, Aϊζενχάουερ, Ίντεν, Μακμίλαν, Ντε Γκολ, Τζον Κένεντι, Γουίλσον, Νίξον, Πολ Ποτ, Θάτσερ, Μουγκάμπε, Ρήγκαν, Μιτεράν, Γέλτσιν, Σιράκ, Μπλερ, Τζορτζ Μπους, Αριέλ Σαρόν), αναλύοντας επίσης τις εγγυήσεις που πρέπει να ζητήσει η κοινωνία προκειμένου να προστατευτεί από τις συνέπειες της ασθένειας των πολιτικών αρχηγών.  Σχετικά με το θέμα, ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασίλειος Κόκκινος έχει γράψει και για το βιβλίο που διαβάζαμε τον καιρό της πρώτης νιότης μας και κυκλοφορεί από τις «Διεθνείς Εκδόσεις», σε σχετικό άρθρο, όπου σημειώνει και τα εξής: «Οι τύχες του κόσμου και των κρατών είναι πολλές φορές στα χέρια ανθρώπων οι οποίοι δεν συμβουλεύονται τη λογική.  Στο βιβλίο “Αυτοί οι άρρωστοι που μας κυβερνούν”, των Pierre Accoce, δημοσιογράφου, και Pierre Rentchnick, ιατρού της Ακαδημίας Επιστήμων της Ν. Υόρκης, περιγράφονται οι ψυχοσωματικές ασθένειες των ηγετών του κόσμου και η επίδραση αυτών στις εξελίξεις των γεγονότων του Β΄ Π.Π.  Κατά τους συγγραφείς αυτούς ο Χίτλερ έπασχε από υστερία και νόσο του Πάρκινσον, ο Μουσολίνι από νευροσύφιλη, ο Τσάμπερλαιν από καρκίνο του εντέρου και κατάθλιψη, ο Γκαμελέν από νευροσύφιλη, ο Στάλιν από παρανοειδή προσωπικότητα, ο Τσώρτσιλ από κυκλοθυμικές διαταραχές και ο Ρούζβελτ από αρτηριοσκλήρυνση του εγκεφάλου.  Το μοίρασμα του κόσμου στη Γιάλτα, που είχε ως αποτέλεσμα τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης να υπαχθούν στο σιδηρούν παραπέτασμα επί μισό αιώνα, έγινε υπό το κράτος των ανωτέρω ψυχοπαθολογικών καταστάσεων των τριών ηγετών.  Ο Ρούσβελτ ήταν σχεδόν ετοιμοθάνατος (απεβίωσε μετά από 23 μήνες κατόπιν αρτηριακής πίεσης 300/170) και έκδηλα σημεία διανοητικής συγχύσεως και εκπτώσεως. Και ο Τσώρτσιλ είχε καταθλιπτική διάθεση και δεν ήταν πρόθυμος να αντισταθεί μόνος στις απαιτήσεις του Στάλιν.  Στο ίδιο σύγγραμμα περιγράφονται οι ψυχοσωματικές παθήσεις και χαρακτήρες των κάτωθι ηγετών: Ουίλσον, Χάρτιγκ, Αϊζενχάουερ, Κένεντι, Νίξον, Σαλαζάρ, Αντενάουερ, Ντε Γκολ, Πομπιντού, Λένιν, Κρούτσεφ, Μπρέζνιεφ, Ήντεν, Νασέρ, Τσου Εν Λάι και Μάο Τσε Τουνγκ, των οποίων οι δραστηριότητες έπαιξαν ρόλο στη ζωή των λαών τον 20ο αι.  Επομένως και σήμερα, ενδέχεται, ορισμένοι πολιτικοί ηγέτες που παρουσιάζουν μεταπτώσεις ή ελλείψεις επικοινωνίας με την πραγματικότητα, να χρήζουν ιατρικής παρακολουθήσεως!»...  Ο ψυχίατρος Δρ Κλεάνθης Γρίβας επισημαίνει πως οι «Εξουσιοφρενείς» χαρακτηρίζονται από ειδικά χαρακτηριστικά που τους εντάσσουν στις διαγνωστικές κατηγορίες των «Διαταραχών συμπεριφοράς», αναφέροντας ότι: • «Διαθέτουν ένα ανεξάντλητο οπλοστάσιο ανήθικων μέσων και τρόπων που κανένας αξιοπρεπής άνθρωπος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει.»  • «Εφευρίσκουν μια πληθώρα «λύσεων» για οτιδήποτε άλλο εκτός των πραγματικών προβλημάτων της κοινωνίας, καλλιεργώντας και εκμεταλλευόμενοι την ατομική και συλλογική μας βλακεία και την αυξανόμενη μακαριότητά μας απέναντι στην καθημερινή υπονόμευση όλων των πλευρών της ύπαρξής μας.»  • «Έχουν την ικανότητα να υποκύπτουν σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ στα λόγια της αντιστέκονται…» • «Καταφέρνουν να συνδυάζουν τη δημοκρατική φρασεολογία με τις πιο ολιγαρχικές ιδέες…»  • «Έχουν την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθενται όταν υποχωρούν, και πως υπερασπίζονται αυτούς που προδίδουν…»  • «Ξέρουν να χειρίζονται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνουν στην απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο…»  • «Ξέρουν να παίρνουν στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατού εναντίον του πιο αδύνατου…»  • «Ξέρουν να το βάζουν στα πόδια, αλαλάζοντας όλο θράσος και στόμφο…»  • «Και μέχρι σήμερα, η φιλία τους υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα μιας σίγουρης καταστροφής.» ΑΚΟΜΗ… …στο βιβλίο «Η Ψυχολογία των Ύβρεων και των Ιδιωματισμών» του Δρ Χαράλαμπου Γκούβα (εκδόσεις Ιδρύματος «Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας», Α’ έκδοση 2002), επισημαίνεται στην επικαιροποιημένη έκδοση ότι «Ο όρος “εξουσιοφρένεια” εισήχθη στην ελληνική γλώσσα παρά του ψυχιάτρου Κλεάνθη Γρίβα με την έννοιαν της ιδιότητος “ατόμων να επιθυμούν θώκους εξουσίας εις υπέρτατον βαθμόν, ούτως ώστε να είναι εις θέσιν να ανατρέψουν κάθε συνήθη ιεράρχησιν αξιών (κοινώς δηλαδή είναι ικανοί να “πατήσουν επί πτωμάτων” για την κατάληψη της εξουσίας).  Η λέξη “Εξουσιοφρένεια” προέρχεται από το εξουσία + φρένεια, γαλλιστί frein = φρένο, (βλέπε και σχιζοφρένεια). Πρόκειται περί επιστημονικού νεολογισμού και ουχί περί λεξιπαιγνίου.  Εξουσιοφρενής είναι ο πάσχων από εξουσιοφρένειαν, ο “παλαβός για καρέκλα εξουσίας”. Μεταφορικώς “εξουσιοφρενής” είναι και ο κατέχων θώκον εξουσίας και επαιρόμενος (= παίρνοντας τα μυαλά του αέρα) προσβάλλεται από παθολογική αλαζονεία, αίσθημα ατιμωρησίας και άλλα συναισθήματα αντίθετα από τα επικρατούντα εις έναν καθημερινόν άνθρωπο, με αποτέλεσμα να προβαίνει σε πράξεις βλαπτικές για τους άλλους αλλά και αυτοκαταστροφικές διά τον ίδιο ενίοτε.  Οι εξουσιοφρενείς διακρίνονται συχνάκις και από το εμφανισιακό προφίλ τους. Συνήθως είναι εξτρίμ (extreme). Για παράδειγμα, οι επώνυμοι ηγέτες με πολλά παράσημα άνευ αξίας. Οι απλοί μέσης εξουσίας με έντονα κουστούμια ή με σκόπιμο σπορτίφ ντύσιμο με σκοπό τη δήθεν προβολή λαϊκισμού και απλότητας.  Για παράδειγμα, δεν σας κάνει εντύπωση πώς απέκτησε τόσα παράσημα ο δικτάτορας Μουαμάρ Καντάφι ενώ δεν έχει πολεμήσει πουθενά; Τα παρεχώρησε μόνος του στον εαυτό του! Το ίδιο είχε κάνει και ο Στάλιν!  Επίσης δεν είναι παράξενο ο νεαρός τέως βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος Β, ηλικίας 20 ετών, να είναι γεμάτος παράσημα άνευ σημασίας; Πώς τα απέκτησε; Σε ποιον πόλεμο; Του τα έδωσαν οι κόλακες της Αυλής και αυτός ως αφελής εξουσιοφρενής τα απεδέχθη και τα φοράει.  Από ψυχιατρικής απόψεως η εξουσιοφρένεια κατά τον Κλεάνθη Γρίβα καταχωρείται στις ιδεοψυχαναγκαστικές νευρώσεις, αν και οι νοσολογικές ποικιλίες με αλληλοεπικαλύψεις είναι ατελείωτες.  Υπάρχουν και ψυχωσικοί εξουσιοφρενείς όπως ο δικτάτορας Ίντι Αμίν Νταντά, αλλά και ελαφρές περιπτώσεις στην καθ’ ημέραν πράξη, όπως ο πρόεδρος του “Συλλόγου της Άνω Κολοπετινίτσας” που επαίρεται λες και κυβερνάει κάποιο κράτος, αυθαιρετεί και αποφασίζει μόνος του σε ένα σύλλογοσφραγίδα.  Οι περιπτώσεις αυτές πρέπει να ταξινομηθούν στην ομάδα των Διαταραχών προσωπικότητας ή Ψυχοπαθητικής Προσωπικότητας. Το θλιβερό και επικίνδυνο με την εξουσιοφρένεια, είναι ότι ως ψυχική νόσος επιδεινώνεται με το χρόνο και ο πάσχων σταδιακά χάνει την επαφή με το περιβάλλον και η όλη συμπεριφορά του επιδεινώνεται, μη υπακούοντας πλέον σε συμβουλές και νουθεσίες.  Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο υπουργός Οικονομικών των ετών 2010 2011 στην αρχή είχαν συναίσθηση της καταστροφικής οικονομικής θέσης της Ελλάδας, σταδιακά όμως λόγω της σταθεροποίησης της εικόνας με τα δανεικά της ΕΕΕΚΤΔΝΤ, ξεχάστηκαν, προσεβλήθησαν από εξουσιοφρένεια, έχασαν την επαφή με την πραγματικότητα και τώρα δηλώνουν ότι “πάμε πολύ καλά” αδιαφορώντας για τη λήψη των ορθών μέτρων!  Συμπερασματικά, εξουσιοφρενείς θα συναντήσουμε σε υψηλά πόστα (ηγέτες, υπουργούς κ.λπ.), σε πόστα μέσης εξουσίας (δημάρχους κ.λπ.), αλλά κυρίως σε χαμηλά πόστα (προεδρία συλλόγων β’ διαλογής), όπου το φαινόμενο αποκτά και φαιδρό χρώμα!  Οι εξουσιοφρενείς χρειάζονται εποπτεία συνεχή στις αποφάσεις τους, για να μην πω χρειάζονται ψυχιατρική παρακολούθηση! Σε βιβλίο που κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια περιγράφονταν τα παθολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα διαφόρων ηγετών της ανθρωπότητας τον 20ό αι. Είναι απορίας άξιο πώς γλυτώσαμε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο…»! ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΑΡΑΝΟΙΑ… Το παρόν άρθρο γράφτηκε μετά από ώρες εκνευρισμού εμπρός στην τηλεόραση και ατέλειωτες, εξαντλητικές συζητήσεις με φίλους. Όλοι έχουμε προσέξει μια βουλευτή η οποία είναι αδύνατον να αναστείλει την παραληρηματικού τύπου ομιλία της επί παντός επιστητού, με φανερά ασυναισθηματικό τρόπο εκφοράς των όποιων, τυχαία χρησιμοποιούμενων, λέξεων.  Όλοι έχουμε δει υπουργούς με «μανιέρα» και «νεολογισμούς» στο μεταίχμιο της σχιζοφρένειας να μιλούν και να τσακώνονται επαναλαμβάνοντας κλισέ και φράσεις«συναξαρίσματα» χωρίς νόημα. Είναι «καλά» αυτοί; Όλοι έχουμε δει γνωστό υπουργό που κάνει μανιακόμορφες συσπάσεις και κινήσεις ανάλογες λ.χ. του Παπαδόπουλου ή του Ντούτσε.  Και «καλά» δεν τον λες με τίποτε. Φίλος ψυχίατρος έδωσε σχηματικά μια εκτίμηση για την εξέλιξη της ψυχοπαθολογίας του, την οποία, λόγω παλιάς γνωριμίας μαζί του δεν παρουσιάζω. Όλοι έχουμε δει μια πρώην υπουργό που, όταν άρχιζε να μιλά (με ψυχοπαθολογικά «υπερταχύ λόγο» και ένταση), παρέπεμπε στην καλύτερη περίπτωση σε αισθητικά αποτελέσματα νεύρωσης.  Έχουμε δει επίσης και δεκάδες πρωθυπουργούς που λένε ψέματα, παρουσιάζουν τον κόσμο διαφορετικό απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, εφευρίσκουν φανταστικούς αντιπάλους και απειλές, θεωρούν ότι τους καταδιώκουν ή τους υπονομεύουν, ότι έχουν σπουδαία αποστολή και πως όλοι οι άλλοι είναι εχθροί, κατώτεροι ή θύματα στην πορεία του σκοπού που εκείνοι εκτελούν!  Ναι, είναι ο πλήρης ορισμός της Σχιζοφρενικού Τύπου Παράνοιας.  Ο Θεός να μας φυλάει, λοιπόν, με τους «Εξουσιοφρενείς», μανιακούς, παρανοειδείς, μανιοκαταθλιπτικούς, εναντιωτικούςπροκλητικούς, επιθετικοπαθητικούς που μας κυβερνούν όταν έρθουν (κοντά είμαστε) τα χειρότερα…

 ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ