Διάνοια και Κατανόηση

Ένα Μεγάλο Πρόβλημα της Ανθρωπότητας

                                               
O ανθρώπινος Νους είναι σκλαβωμένος σε δύο κολόνες, αρνούμενος σχεδόν πάντα να τις λυγίσει φτιάχνοντας μια γέφυρα που οδηγεί στο μέσο ανώτατο συνειδησιακό επίπεδο της αιτίας όλων των πραγμάτων…
Αυτές οι δυο πλευρές αλύγιστες και μη συνενωμένες σε έναν άνθρωπο, χαρακτηρίζουν την ανοησία και την ασυνειδησία των πράξεών του. Ο Άνθρωπος τελικά δεν βράζει σε ένα καζάνι, αλλά σε δυο απ'ότι φαίνεται. Μια κόλαση και μια αρρώστια της επονομαζόμενης συνειδήσεως του ανθρώπινου Νου.

Εδώ η κόλαση και ο παράδεισος ζουν στη κάθε μας στιγμή και ο Φόβος είναι ο Άρχων και δημιουργός τις πραγματικότητας που ζούμε...
"Φόβος, σκοτεινιά και άβυσσος"

Αυτή η Άβυσσος, ένα δημιούργημα του ίδιου του ανθρώπου και αυτός είναι πλέον σκλάβος της ίδιας του, της δημιουργίας.

Αυτή η δημιουργία ονομάζεται αλλιώς Διάνοια…
Λέμε Διάνοια έναν άνθρωπο υψηλού επιπέδου ικανοτήτων, έναν μαθηματικό, έναν φιλόσοφο ή έναν αστροφυσικό... Και από την άλλη λέμε πως ήταν μεγάλη διανόηση (ανοησία) το τάδε περιστατικό που διέπραξε ένας σχιζοφρενής δολοφόνος..

Λέμε επίσης πως η Διά-νοια μπορεί να μας βοηθήσει να διαιρούμε την προσοχή μας ανάμεσα στο αντικείμενο και το υποκείμενο, δηλαδή το υπαρκτό και το ανύπαρκτο, αλλά ποιος ξέρει πραγματικά, τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο?

Το μοιραίο λάθος που κάνει, είναι να εγκλωβίζει τον Νου μας σε μια μεγάλη μάχη αντίθετων καταστάσεων, ανάμεσα στο καλό και το κακό, έναν καθρέπτη που μπορεί να σου μιλήσει για την αλήθεια που κρύβει από πίσω της, τα πιο φρυκτά ψέματα, αλλά και το αντίθετο.

Έτσι ο ανθρώπινος Νους μπέρδεψε το καλό με το κακό και το κακό με το καλό, και από εδώ και πέρα μπορούμε να πούμε πως έτσι ξεκινάει ένας πόλεμος...

Πόλεμος στον Νου?.. πόλεμος και στη ζωή μας.

Οπότε μην αναρωτιόμαστε γιατί ζούμε σε έναν κόσμο τόσο άδικο... Αν το σκεφτούμε καλύτερα ο κόσμος μας είναι διαμορφωμένος στα μέτρα μας από τα Αίτια που δημιουργήσαμε... και αν τώρα δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε είναι φανερό πως όταν η ανθρωπότητα άρχισε να ακμάζει άφησε τα ηνία του Νου της να τα προστατεύουν "άλλοι"...

Πως εμπιστεύεσαι το πολυτιμότερο εργαλείο σου σε κάποιον ξένο Θεό ακριβώς την στιγμή που ξέχασες πως είσαι Θεός?

Ούτε Θεός φταίει ούτε οι διάφοροι συνωμοτές και εκμεταλλευτές...

Φταις εσύ ο Ίδιος!!!

Πάντα ένα πράγμα είναι Καλό όταν μας συμφέρει και Κακό όταν δεν μας συμφέρει. Το Καλό και το Κακό είναι υπόθεση εγωιστικής συμφεροντολογίας και καπρίτσιων της Διάνοιας του νου...

Με λίγα λόγια έχουμε εισχωρήσει μέσα στην σφαίρα της αβύσσου της αβεβαιότητας, του μη πραγματικού και μη λόγιου ανθρώπου...

Ο Λόγος ενός σημερινού ανθρώπου είναι μόνο αντιληπτικός και καθρεπτοειδής. Ότι αντιλαμβάνεται το λογικεύει χωρίς να γνωρίσει πραγματικά το τι αντιλήφθηκε στην ουσία. Το κάθε, τι που σκέφτεται, το κάθε, τι που αντιλαμβάνεται για κάποιον ή κάτι είναι μόνο εντυπώσεις που προβάλλονται από το κάτοπτρο του Νου του.

Η αντιληπτικότητα μεταλλάσσετε συνεχώς μαζί με τις εντυπώσεις του, αφού δεν έχει βάσεις να σταθεί από την ουσιαστική πραγματικότητα και έτσι ο Λόγος του είναι ανίδεος και ψεύτικος.

Μπορείς εύκολα να γίνεις Ψεύτης χωρίς να το'χεις καταλάβει καν, χωρίς να το ξέρεις, μόνο γιατί βασιζόμαστε σε μια θεωρία εντυπώσεων του "Αν" και του "Μήπως". Έτσι παρασύρεται ο Νους στο Διανοητικό επίπεδο στην Μάχη του "Εγώ ξέρω".

Για το μόνο που χρησιμεύει αυτή η Διάνοια είναι για να Δικαιολογήσει η να καταδικάσει, αλλά όχι για να κατανοήσει....

Με το να δικαιολογείς και να καταδικάζεις, δεν σημαίνει ότι κατανοείς...

Αν η ανθρωπότητα αποκτούσε κατανόηση έστω και για ένα δευτερόλεπτο θα σταματούσαν όλοι οι πόλεμοι δια μαγείας μέσα σε όλο αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, κάτι σαν ενεργειακή "συλλογική ακεραιότητα" που δηλώνει και αποφασίζει Αιτιατά ένα Θέλημα.

Αυτό εγώ προσωπικά μπορώ και το ονομάζω πραγματικά Θεϊκό, αυτό είναι μια συλλογική κατανόηση, αλλά για να μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο θα'πρεπε ο καθένας μας να κατανοήσει το τι είναι κατανόηση.

  Η κατανόηση είναι κάτι άμεσο, ευθύ, κάτι που συνειδητοποιούμε έντονα και δοκιμάζουμε πολύ βαθιά μέσα μας, η ικανότητα του ανθρώπου να μπορεί να συνενώνει δύο αντίθετες έννοιες χωρίς να φθείρεται η ουσία, η πρωταρχική μορφή της αλήθειας.

Αυτή σε οδηγεί σε μια πολύ ιδιαίτερη ικανότητα που ονομάζετε Αυτοσυνείδηση… Αλλά ποιος Άνθρωπος είναι πραγματικά συνειδητός για να μπορεί να κατανοήσει εις βάθος ακόμα και τι υπάρχει μέσα του?

Κατ'εμε ο άνθρωπος δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα και αυτό που είμαστε και λάθος επονομαζόμαστε άνθρωποι είναι απλά ένα Διανοητικό ή σκεπτόμενο Ζώο, και το χειρότερο απ' όλα τα είδη ζώων...

Η Διάνοια είναι ο εχθρός της κατανόησης, ότι διαβάλλει διαχωρίζει και ότι διαχωρίζει, πονά και εξευτελίζει. Και να που ο άνθρωπος διαβάλλει συνεχώς αφού έχει τοποθετήσει την Διάνοια για στέμμα πάνω από το κεφάλι του.

Κάποτε ο Φρόιντ περίγραφε μια θαυμάσια γραμματέα του Νου... αυτή είναι η Διάνοια, μια πανέμορφη γραμματέας του Νου, ότι σκεφτόμαστε περνά πρώτα από αυτήν, το επεξεργάζεται αναλόγως με το τι βολεύει το διψασμένο μας εγώ, χωρίς να σου δώσει το δικαίωμα να δεις τις εικόνες του αποτελέσματος…

Έτσι ο άνθρωπος βλέπει μόνο τα αποτελέσματα των αιτιών που δημιούργησε χωρίς να έχει την επίγνωση της δημιουργίας του και το μόνο που μπορεί να κάνει σε αυτές τις αμέτρητες περιπτώσεις είναι να δράσει στιγμιαία, γιατί μόνο "η στιγμή" μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της Αιτίας και να ξεπεράσει το διανοητικό…

Οπότε...
Η δημιουργία του αυτή θα είναι άχρηστη, αφού δεν την κατανόησε, και το λάθος που κάνει ο άνθρωπος συνήθως, είναι να θυμάται τα αποτελέσματα αυτά και να τους δίνει και αξίες και ιδανικά, είτε αρνητικά, είτε θετικά, που πολύ απλά τα ακολουθεί από γενιά σε γενιά μηχανικά και ασυνείδητα…

"Κληρονομικότητα"
Ένα πρόβλημα καθαρά μηχανικό... Έχω συναντήσει αρχικά τον εαυτό μου να λέω πως έχω κληρονομικά κάποιο πρόβλημα το οποίο στην συνέχεια το εξάλειψα γιατί έπαψα να το πιστεύω..

Εννοείτε πως γενετικά κυοφορούμε ένα φορτίο, λόγιο είναι όμως πως αν εξαλείψουμε σιγά σιγά αυτό το φορτίο δεν θα απομείνει στις επόμενες γενιές μας, οπότε, μήπως είναι καιρός να το εξαλείψουμε? 

Η Πίστη είναι ένα Ισχυρό εργαλείο αλλά εύκολα παγιδεύεσαι μέσα σε αυτό λόγο του Φόβου.
Πιστεύεις επειδή φοβάσαι να αντικρίσεις την αλήθεια κατάματα.

Η πίστη είναι και πάλι αντιληπτική, με λίγα λόγια πλανεύεις τον Νου με ένα είδωλο εσωτερικά και τις στιγμές που αντικρίζεις τον φόβο ξεπηδά η αντιδραστική Διάνοια με το ιερό της σύμβολο να εξαλείψει τον Δαίμονα-Αλήθεια..

Έτσι η Διάνοια έχει γίνει ο Θεός του Ανθρώπου.

Η πίστη είναι είναι ένας μηχανισμός του απόλυτου και το απόλυτο σε παγιώνει σε στάνταρ καταστάσεις και αντιλήψεις στην ζωή σου, σε παγιδεύει σε ένα πολύπλοκο διανοητικό σύμπλεγμα που πηγάζει από το υποσυνείδητο πεδίο του Νου, οπότε κάθε τέτοιος ασθενής έχει παραδοθεί στις σκιές του παρελθόντος και στις φοβίες του αύριο..

Την Διάνοια την συμφέρει να πιστεύεις με κλειστά μάτια σε "κάτι", έτσι ώστε ποτέ σου να μην αντιληφθείς πως ζεις στον εικονικό της κόσμο...

Συμπέρασμα?
Μην πιστεύεις τίποτα να είσαι ελεύθερος από το οτιδήποτε, να αφουγκράζεσαι οτιδήποτε, αλλά χωρίς πίστη, ΜΌΝΟ με πρακτική έρευνα.

Η πρακτική έρευνα θα σου δώσει το δικαίωμα να δημιουργήσεις την "Ουσιαστική Θεωρία" και όχι την "Υποκειμενική Θεωρία"...

Η κατανόηση είναι μόνο ουσιαστική...
Γιαυτό και η Διάνοια τρέμει απέναντι στην κατανόηση γιατί μόνο αυτή μπορεί να τη Δαμάσει…

Καλό και Κακό δεν υπάρχει.
Όποιος εγκλωβίζεται σε αυτές τις λανθάνουσες και ύπουλες έννοιες, θα είναι μόνο για να κερδίσει κάτι. Όποιος παίζει με τούτο τον καθρέπτη θα πρέπει να ξέρει πως ότι κερδίζει αυτόματα το χάνει, οπότε πιο το όφελος? Γιαυτό και ονομάζεται Διά-νοια…

Η Διάνοια ξέρει μόνο να προσθέτει και να αφαιρεί αυτά που την συμφέρει καλύτερα και από τον ποιο ευφυή φυσικομαθηματικό.

Επίσης έχουμε μπερδέψει την Διάνοια με την ευφυΐα και είναι μεγάλο λάθος. Η ευ-φυΐα είναι η ικανότητα ταχείας αντίληψης, κάτι ευ-θύ, κρίνει σωστά και ενεργεί αποτελεσματικά, ενώ η Διά-νοια έχει την ικανότητα να λειτουργεί αντιδραστικά σε κάθε κατάσταση χωρίς να αντιλαμβάνεται στην ουσία μια κατάσταση, ενεργεί αποτελεσματικά, αλλά μόνο προς όφελός της.

Η Ευφυΐα είναι ένα άλμα πέρα απ'την Δια-Νόηση, αλλιώς.. είναι η δουλειά για να μετατραπεί το "Διά" σε "Κατά" (Κατά-Νόηση)...

Κατανόηση, σημαίνει να ξέρεις να αγαπάς…

                                      

Αν η Διάνοια μας λέει, πως είμαστε ένα πανέμορφο δέντρο, γεμάτο καρπούς και φύλλα σε ένα γλυκό και καταπράσινο λιβάδι, θα είναι επειδή θα είμαστε ένα πανάσχημο και βδελυρό ξεροκούτσουρο, πεταγμένο σε μια στεγνή και παγωμένη άκαρπη περιοχή (και το αντίθετο).


Η Κατανόηση είναι ένα λεπτό και ατελείωτο ποτάμι, που διαχέεται ανάμεσα από τα δυό βουνά της Τρέλας του Ανθρώπου.
Το Φως και το σκοτάδι φλερτάρουν και μας γεμίζουν με τις μαγευτικές σκιάσεις τους, αλλά όταν το βέλος του Ερώτα θα κεραυνοβολήσει την ζωή και τον Θάνατο… μαζί θα είναι αιώνια για μια ολόκληρη στιγμή.
Σύννεφα θα μας θολώσουν, βροχές θα μας ποτίσουν και ουράνια τόξα θα δοξάζουν έναν απέραντο ουρανό.
Τα χρώματα αυτά, είναι ο καρπός του Άνδρα και της Γυναίκας όλου του σύμπαντος…

ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ