Περί Αγάπης και Σοφίας…
Είναι πολύ φυσιολογικό να θέλουμε να ευεργετηθεί ο φίλος μας, ο σύντροφός μας, ένας αγαπημένος άνθρωπος, από την ίδια Πηγή που ευεργετηθήκαμε κι εμείς...
Είναι πολύ φυσιολογικό να θέλουμε να γνωρίσει τον Εαυτό του,
αν βρισκόμαστε κι εμείς σε Δρόμο αυτογνωσίας...
να θέλουμε να θεραπεύσει τον εαυτό του, αν βρισκόμαστε κι εμείς σε Δρόμο θεραπείας...
΄Ομως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα προς τους άλλους, εκτός από το να δίνουμε εμείς το παράδειγμα του Δρόμου της αυτογνωσίας και της θεραπείας μας.
Στους ανθρώπους λείπουν τα παραδείγματα...Παραδείγματα που ο Δρόμος της αυτογνωσίας και της θεραπείας κάνει εμφανή μέσα μας, όχι από γνώση, αλλά από Αγάπη...Το να ωριμάζουμε πνευματικά, δεν έχει γνώση, αλλά Αγάπη και Σοφία...
Η γνώση, βλέπεις, μεταφέρεται εύκολα…
Εύκολα λέμε…δύσκολα Είμαστε…
Το να προσφέρεις με ανοιχτή Καρδιά δεν αφορά το χάρισμα ενός ανθρώπου, αλλά την ακεραιτότητα του…
Η προσφορά δεν σε στενοχωρεί, αν ο άλλος αρνείται να την λάβει…
Γιατί τότε δεν είναι προσφορά, αλλά κρύβει μέσα της την διττή σημασία της απαίτησης.
Το να δρας συμπονετικά προς τον κόσμο, σημαίνει ότι έχεις «θυσιάσει» αυτήν την φυσιολογική απαίτηση που υπάρχει στον φυσικό άνθρωπο, να θέλει οι άλλοι να είναι ίδιοι με εκείνον…Το πρώτο που «θυσιάζεις» όταν ανοίγει η Καρδιά, είναι η διττότητα…Αυτή η διπλή φύση της Αγάπης που είναι υπεύθυνη και για τον διαχωρισμό μας…
Δίνω, μα ο άλλος είναι αρνητικός στο να λάβει…
Ή κι αν λάβει, μου το γυρνάει πίσω με αχαριστία…
Η λέξη «αχαριστία» δεν βρίσκει έδαφος μέσα στην ανοιχτή Καρδιά, για να φωλιάσει…Δεν υπάρχει πνευματική ερμηνεία μέσα σου για την λέξη...
Αν ο κόσμος φαίνεται αχάριστος, οφείλεται σ’ αυτήν την διπλή φύση της Αγάπης…
Αυτή η διπλή φύση του δίνω για να λάβω, είναι και η αιτία όλων των πληγών της καρδιάς…γιατί για να μπορέσω να λάβω, χρειάζομαι μια ανοιχτή Καρδιά…
Ότι προσφέρω το προσφέρω στον Θεό, ότι λαμβάνω, το λαμβάνω από τον Θεό…
Αυτό λέει η ανοιχτή Καρδιά…Γιατί μέσα της έχουν γίνει όλα ΄Ένα και η Αγάπη επιδρά μέσα της μόνο με την Αληθινή της Φύση…Και επωάζεται μέσα στην Αυτό-επίγνωσή μας.
Τα επίπεδα πνευματικής εξέλιξης δεν μετρώνται με το πόσο συμπονετικός είσαι με τους άλλους, αλλά με το πόσο Ακέραιος είσαι μέσα στον Εαυτό σου…
Αν μας θλίβει το γεγονός ότι οι άλλοι δεν θέλουν να διανύσουν τον δρόμο της αυτογνωσίας κα της θεραπείας τους, σημαίνει ότι μας υπολείπονται κομμάτια της καρδιάς…
Η ανοιχτή Καρδιά δεν εξετάζει πως είναι ό άλλος, ούτε αν είναι θεραπευμένος…
Δίνει με απλότητα…
η απλότητα...
πόσο πολύτιμη Γνώση...
όλοι τρέχουν στο εξεζητημένο! Σ' αυτό που υπόσχεται...
Το Απλό όμως δεν υπόσχεται τίποτα...Είνα μόνο αυτό που είναι, Απλό!
Το "υπονοούμενο" κρύβεται μέσα στην πολυπλοκότητα...
Το Απλό όμως, δεν κρύβεται, αλλά ίσως κρύβει μέσα του την μεγαλύτερη Αλήθεια...
Και είπε ο Ποιητής…
«Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να ιππεύσει δύο άλογα, να τεντώσει δύο τόξα. Είναι αδύνατον ένας υπηρέτης να υπηρετεί δύο κυρίους. Ειδάλλως θα τιμά τον έναν και θα περιφρονεί τον άλλον»
(Ευαγγέλιο του Θωμά)
να θέλουμε να θεραπεύσει τον εαυτό του, αν βρισκόμαστε κι εμείς σε Δρόμο θεραπείας...
΄Ομως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα προς τους άλλους, εκτός από το να δίνουμε εμείς το παράδειγμα του Δρόμου της αυτογνωσίας και της θεραπείας μας.
Στους ανθρώπους λείπουν τα παραδείγματα...Παραδείγματα που ο Δρόμος της αυτογνωσίας και της θεραπείας κάνει εμφανή μέσα μας, όχι από γνώση, αλλά από Αγάπη...Το να ωριμάζουμε πνευματικά, δεν έχει γνώση, αλλά Αγάπη και Σοφία...
Η γνώση, βλέπεις, μεταφέρεται εύκολα…
Εύκολα λέμε…δύσκολα Είμαστε…
Το να προσφέρεις με ανοιχτή Καρδιά δεν αφορά το χάρισμα ενός ανθρώπου, αλλά την ακεραιτότητα του…
Η προσφορά δεν σε στενοχωρεί, αν ο άλλος αρνείται να την λάβει…
Γιατί τότε δεν είναι προσφορά, αλλά κρύβει μέσα της την διττή σημασία της απαίτησης.
Το να δρας συμπονετικά προς τον κόσμο, σημαίνει ότι έχεις «θυσιάσει» αυτήν την φυσιολογική απαίτηση που υπάρχει στον φυσικό άνθρωπο, να θέλει οι άλλοι να είναι ίδιοι με εκείνον…Το πρώτο που «θυσιάζεις» όταν ανοίγει η Καρδιά, είναι η διττότητα…Αυτή η διπλή φύση της Αγάπης που είναι υπεύθυνη και για τον διαχωρισμό μας…
Δίνω, μα ο άλλος είναι αρνητικός στο να λάβει…
Ή κι αν λάβει, μου το γυρνάει πίσω με αχαριστία…
Η λέξη «αχαριστία» δεν βρίσκει έδαφος μέσα στην ανοιχτή Καρδιά, για να φωλιάσει…Δεν υπάρχει πνευματική ερμηνεία μέσα σου για την λέξη...
Αν ο κόσμος φαίνεται αχάριστος, οφείλεται σ’ αυτήν την διπλή φύση της Αγάπης…
Αυτή η διπλή φύση του δίνω για να λάβω, είναι και η αιτία όλων των πληγών της καρδιάς…γιατί για να μπορέσω να λάβω, χρειάζομαι μια ανοιχτή Καρδιά…
Ότι προσφέρω το προσφέρω στον Θεό, ότι λαμβάνω, το λαμβάνω από τον Θεό…
Αυτό λέει η ανοιχτή Καρδιά…Γιατί μέσα της έχουν γίνει όλα ΄Ένα και η Αγάπη επιδρά μέσα της μόνο με την Αληθινή της Φύση…Και επωάζεται μέσα στην Αυτό-επίγνωσή μας.
Τα επίπεδα πνευματικής εξέλιξης δεν μετρώνται με το πόσο συμπονετικός είσαι με τους άλλους, αλλά με το πόσο Ακέραιος είσαι μέσα στον Εαυτό σου…
Αν μας θλίβει το γεγονός ότι οι άλλοι δεν θέλουν να διανύσουν τον δρόμο της αυτογνωσίας κα της θεραπείας τους, σημαίνει ότι μας υπολείπονται κομμάτια της καρδιάς…
Η ανοιχτή Καρδιά δεν εξετάζει πως είναι ό άλλος, ούτε αν είναι θεραπευμένος…
Δίνει με απλότητα…
η απλότητα...
πόσο πολύτιμη Γνώση...
όλοι τρέχουν στο εξεζητημένο! Σ' αυτό που υπόσχεται...
Το Απλό όμως δεν υπόσχεται τίποτα...Είνα μόνο αυτό που είναι, Απλό!
Το "υπονοούμενο" κρύβεται μέσα στην πολυπλοκότητα...
Το Απλό όμως, δεν κρύβεται, αλλά ίσως κρύβει μέσα του την μεγαλύτερη Αλήθεια...
Και είπε ο Ποιητής…
«Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να ιππεύσει δύο άλογα, να τεντώσει δύο τόξα. Είναι αδύνατον ένας υπηρέτης να υπηρετεί δύο κυρίους. Ειδάλλως θα τιμά τον έναν και θα περιφρονεί τον άλλον»
(Ευαγγέλιο του Θωμά)
Καλημέρα, καλή εβδομάδα
Βάσω Νικολοπούλου
ΠΗΓΗ
Αλέκος Χρυσόπουλος
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.