Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε το «τραίνο» τους… Χούφτα με την χούφτα, ο καθένας μας θα γεμίσει την Ζωή και την Αγάπη, γιατί είναι καιρός να μάθουμε που στο καλό «πέφτει» η Καρδιά μας...

Από την ανθρωπότητα λείπουν οι καθοδηγητές…
Πολιτικοί καθοδηγητές που θα της οριοθετήσουν Όραμα Ζωής
Πνευματικοί καθοδηγητές που θα της οριοθετήσουν Όραμα Αγάπης…

Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο…

Λες και η Ζωή είναι κάτι ευτελές…λες και η Αγάπη είναι κάτι που «συνταγογραφείται»

Και τα δύο τελικά πληγώνουν από την έλλειψη τους.
Και είναι και τα δύο άδεια…δεν γεμίζουν από νόμους και εντολές

Γεμίζουν μόνο από μια χούφτα Φως…
Από μια χούφτα Αγάπη…
Από ένα «κάτι», ας είναι και μια χούφτα, αρκεί να είναι από την Καρδιά μας.

Πως γίνεται όμως και αυτό το «κάτι» που θα κάνει την Ζωή μας πιο όμορφη, που θα κάνει την Αγάπη κατάσταση μέσα στην Συνείδησή μας, μετριέται πάντα από την τσέπη μας, αντί από την Καρδιά μας…

Οι καθοδηγητές μας, πολιτικοί και πνευματικοί, μας κοιτάνε ακριβώς εκεί…

Εκεί ακριβώς, που αδειάζει η Ζωή και η Αγάπη…

Στον πνευματικό δρόμο της ανθρωπότητας ένα πράγμα της απαγορεύτηκε
Η κάθε είδους διάκριση…
Τελικά η διάκριση έγινε δρόμος, μόνο που δεν ξέρουμε που μας οδηγεί…
Ή ξέρουμε?

Διάκριση θεού και ανθρώπου…
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς μας, πόσο εύκολα ο δούλος του θεού, γίνεται δούλος του ανθρώπου?

Και τότε δεν υπάρχει μια χούφτα από «κάτι» να προσφέρεις στην Ζωή, μα ούτε στην Αγάπη…

Με το «καλημέρα» βρίσκεσαι να υπηρετείς και να οφείλεις…
Αντί να Ζεις και να Αγαπάς…

Μια χούφτα Φως…
Μια χούφτα Αγάπης
Ένα «κάτι», ας είναι και μια χούφτα…
Αρκεί να είναι από εκεί που δεν υπάρχουν ζύγια που αδειάζουν την Ζωή, που δεν την κάνουν να φαίνεται ευτελής και μικρή…

Η ζωή τσουλάει σε ράγες αλαζονείας…Έχει μπράβους να την προστατεύουν, δανειστές να της παίρνουν τους χυμούς, θεούς αδίστακτους και αδιάφορους…

Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε το «τραίνο» τους…
Χούφτα με την χούφτα, ο καθένας μας θα γεμίσει την Ζωή και την Αγάπη, γιατί είναι καιρός να μάθουμε που στο καλό «πέφτει» η Καρδιά μας...

Είναι το μόνο Σημείο που δεν επιτρέπει σχοινιά για μαριονέτες…
Είναι το μόνο Σημείο που γεμίζει την Ζωή και την Αγάπη με μια ανώτερη δόνηση θειότητας και γκρεμίζει ότι ψεύτικο υπάρχει…θεό και άνθρωπο!
Είναι το μόνο Σημείο που εκτροχιάζει το «τραίνο» της δουλείας μέσα μας και μαζί του αφήνει τους «οδηγούς» του χωρίς «κοινό»…

Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη δυσκολία των ανθρώπων για να τιμήσουν την Ζωή και τον Θεό, είναι να διανύσουν την απόσταση από την τσέπη, στην Καρδιά τους…

Και αυτή η εποχή μας καλεί να το καταφέρουμε…
Ας είναι και δύσκολη η «ανηφόρα»….

Μια χούφτα Φως...
Μια χούφτα Αγάπης...

<<Ιδού ο Σπορεύς βγήκε...Το χέρι του είναι γεμάτο σπόρους και σπέρνει...
Εσπειρα την Φωτιά στον κόσμο και ιδού που την διατηρώ, ώσπου να απλωθεί παντού>>
(Ευαγγέλιο του Θωμά)

ΒΑΣΩ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ