Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: ΚΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΚΟΡΠΙΟ

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

ΚΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΚΟΡΠΙΟ - Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΡΝΑΙΑΣ ΥΔΡΑΣ

ΑΘΛΟΣ VIII

Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΡΝΑΙΑΣ ΥΔΡΑΣ

Ο Μύθος

Ο μεγάλος Προεστός, περιβλημένος με ακτινοβόλο γαλήνη, είπε μια μόνο λέξη.

Ο Δάσκαλος άκουσε τη χρυσή εντολή και κάλεσε τον Ηρακλή, τον υιό του Θεού που ήταν και υιός του ανθρώπου.

“Το φως λάμπει τώρα στην όγδοη Πύλη”, είπε ο Δάσκαλος. “Στο αρχαίο Άργος έπεσε ανομβρία.

Η Αμυμώνη ικέτευσε τη βοήθεια του Ποσειδώνα. Τη διέταξε να κτυπήσει ένα βράχο κι όταν το έκανε, ανάβλυσαν τρία κρυστάλλινα ρυάκια· όμως μια ύδρα έκανε εκεί τη φωλιά της.”

“Δίπλα στον ποταμό Αμυμώνη είναι το σάπιο τέλμα της Λέρνας. Μέσα στο αηδιαστικό αυτό έλος βρίσκεται η τερατώδης ύδρα, μια πληγή για την ύπαιθρο. Εννιά κεφάλια έχει αυτό το πλάσμα και το ένα είναι αθάνατο. Ετοιμάσου να πολεμήσεις μ’ αυτό το αηδιαστικό θηρίο. Μη νομίσεις ότι θα χρησιμεύσουν τα κοινά μέσα· καταστρέφεις ένα κεφάλι, δύο φυτρώνουν αμέσως.”

Ο Ηρακλής περίμενε προσδοκώντας.

“Μια συμβουλή μόνο θα σου δώσω”, είπε ο Δάσκαλος. “Σηκωνόμαστε γονατίζοντας· νικάμε παραδιδόμενοι, αποκτάμε αφήνοντας. Προχώρα, υιέ του Θεού και υιέ του ανθρώπου και νίκησε.”

Έπειτα ο Ηρακλής πέρασε από την όγδοη Πύλη.

Το λιμνάζον έλος της Λέρνας ήταν μια κηλίδα που τρόμαζε όσους έμπαιναν στα όρια της.

Η δυσωδία της μόλυνε την ατμόσφαιρα σε απόσταση επτά μιλίων. Όταν ο Ηρακλής πλησίασε, χρειάσθηκε να σταματήσει, γιατί μόνο η οσμή σχεδόν τον κατέβαλε. Ο λασπωμένος βόρβορος ήταν επικίνδυνος και πολλές φορές ο Ηρακλής τράβηξε τα πόδια του για να μη βουλιάξει στη γη που υποχωρούσε.

Τελικά βρήκε τη φωλιά του τερατώδους θηρίου. Σε μια σπηλιά με διαρκές σκοτάδι κρυβόταν η ύδρα. Μέρα και νύχτα ο Ηρακλής παραμόνευε στον ύπουλο βάλτο, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή που θα έβγαινε το θηρίο. Μάταια παραφύλαγε.Το τέρας παρέμενε μέσα στο δύσοσμο άντρο του.

Καταφεύγοντας σ’ ένα τέχνασμα, ο Ηρακλής βύθισε τα βέλη του σε φλεγόμενη πίσσα και τα έριξε βροχηδόν στο άνοιγμα της σπηλιάς όπου κατοικούσε το αποτρόπαιο θηρίο. Ακολούθησε φασαρία και ταραχή.

Πρόβαλε η ύδρα με τα εννιά άγρια κεφάλια της να πετούν φλόγες. Η φολιδωτή ουρά της μαστίγωνε με μανία τα νερά και τη λάσπη, πιτσιλίζοντας τον Ηρακλή. Τρεις οργιές ψηλά στάθηκε το τέρας, ένα άσχημο πράγμα που φαινόταν σαν να είχε γίνει απ’ όλες τις ρυπαρές σκέψεις που υπήρξαν απ’ την αρχή του χρόνου.

Η ύδρα πήδηξε στον Ηρακλή και προσπάθησε να τυλιχθεί στα πόδια του. Έκανε ένα βήμα στο πλάι και κατάφερε ένα τόσο συντριπτικό κτύπημα ώστε ένα από τα κεφάλια της κόπηκε αμέσως. Προτού ακόμη πέσει το τρομακτικό αυτό κεφάλι στο έλος, φύτρωσαν δύο στη θέση του. Ξανά και ξανά επιτέθηκε ο Ηρακλής στο λυσσασμένο θηρίο, αλλά αυτό γινόταν δυνατότερο, χωρίς να εξασθενίζει μετά από κάθε έφοδο.

Έπειτα ο Ηρακλής θυμήθηκε ό,τι του είχε πει ο Δάσκαλός του, “σηκωνόμαστε γονατίζοντας”. Πετώντας το ρόπαλό του, ο Ηρακλής γονάτισε, άρπαξε την ύδρα με γυμνά χέρια και τη σήκωσε ψηλά. Κρεμασμένη στον αέρα, η δύναμή της μειώθηκε. Στα γόνατά του κράτησε την ύδρα ψηλά για να μπορέσει ο καθαρός αέρας και το φως να έχει αποτέλεσμα. Το τέρας, δυνατό στο σκοτάδι και την ελώδη λάσπη, έχασε γρήγορα τη δύναμή του όταν έπεσαν πάνω του οι ακτίνες του ηλίου και το άγγιγμα του αέρα.

Πάλευε σπασμωδικά κι ένα ρίγος διαπερνούσε το αηδιαστικό κορμί του. Όλο και ασθενέστερος γινόταν ο αγώνας του ώσπου κερδήθηκε η νίκη. Τα εννιά κεφάλια έσκυψαν κι έπειτα με λαχανιασμένα στόματα και γυάλινα μάτια έπεσαν άψυχα. Μόνο όμως όταν έπεσαν χωρίς ζωή, ο Ηρακλής ξεχώρισε το μυστικό κεφάλι που ήταν αθάνατο.

Τότε ο Ηρακλής έκοψε το αθάνατο κεφάλι της ύδρας και το έθαψε κάτω από ένα βράχο, ενώ ακόμη σφύριζε άγρια.

Επιστρέφοντας ο Ηρακλής, στάθηκε μπροστά στο Δάσκαλό του. “Η νίκη κερδήθηκε”, είπε ο Δάσκαλος. “Το Φως που λάμπει στην όγδοη Πύλη έσμιξε πια με το δικό σου.”

Ψυχολογική Ανάλυση του Μύθου

Είπαν στον Ηρακλή να βρει την ύδρα με τα εννέα κεφάλια που ζούσε σ’ ένα βρωμερό βάλτο.

Το τέρας αυτό έχει το υποκειμενικό του αντίστοιχο. Κατοικεί στα σπήλαια του νου.

Ανθίζει στο σκοτάδι και το βόρβορο των αφώτιστων νοητικών κοιλοτήτων.

Μένοντας βαθιά στις υπόγειες περιοχές του υποσυνείδητου, άλλοτε ήρεμο κι άλλοτε ξεσπώντας σε ταραχώδη φρενίτιδα, το θηρίο εδραιώνει μια μόνιμη κατοικία. Δύσκολα ανακαλύπτεται η ύπαρξή του. Περνά πολύς καιρός ώσπου ν’ αντιληφθεί το άτομο ότι τρέφει και συντηρεί ένα τόσο άγριο πλάσμα. Τα καυτά βέλη της φλογερής έφεσης πρέπει να εξαπολυθούν προτού ανακαλυφθεί η παρουσία του.

Η μάχη μ’ έναν τόσο φοβερό εχθρό είναι πράγματι μια ηρωική πράξη για έναν υιό του ανθρώπου, έστω κι αν είναι υιός του Θεού. Κόβεις ένα κεφάλι κι ένα άλλο φυτρώνει στη θέση του.

Κάθε φορά που μια ποταπή επιθυμία ή σκέψη υπερνικάται, άλλες παίρνουν τη θέση της.

Ο Ηρακλής κάνει τρία πράγματα: αναγνωρίζει την ύπαρξη της ύδρας, την αναζητεί υπομονετικά και τελικά την καταστρέφει. Χρειάζεται διάκριση για ν’ αναγνωρίσει την ύπαρξή της· υπομονή για ν’ ανακαλύψει τη φωλιά της· ταπεινότητα για να φέρει τα λασπώδη στοιχεία του υποσυνείδητου στην επιφάνεια και να τα εκθέσει στο φως της σοφίας.

Όσο ο Ηρακλής πολεμούσε στο βάλτο, στη λάσπη, στην ακαθαρσία και στο βόρβορο, ήταν ανίκανος να νικήσει την ύδρα. Έπρεπε να σηκώσει το τέρας στον αέρα· δηλαδή να μεταφέρει το πρόβλημά του σε μια άλλη διάσταση για να το λύσει. Με όλη την ταπεινότητα, γονατίζοντας στη λάσπη, έπρεπε να εξετάσει το δίλημμά του στο φως της σοφίας και στην εξυψωμένη ατμόσφαιρα της ερευνητικής σκέψης. Απ’ αυτές τις επισημάνσεις μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι απαντήσεις σε πολλά προβλήματά μας έρχονται όταν επιτευχθεί μια νέα εστίαση της προσοχής, όταν εδραιωθεί μια νέα προοπτική.

Μας ειπώθηκε ότι ένα από τα κεφάλια της ύδρας είναι αθάνατο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε δυσκολία, όσο φοβερή κι αν φαίνεται, περιέχει ένα πετράδι μεγάλης αξίας. Καμιά απόπειρα να εξουσιάσετε την κατώτερη φύση και ν’ ανακαλύψετε αυτό το πετράδι δεν είναι ποτέ μάταιη.

Το αθάνατο κεφάλι, χωρισμένο απ’ το σώμα της ύδρας, τάφηκε κάτω από ένα βράχο. Αυτό σημαίνει ότι η συγκεντρωμένη ενέργεια που δημιουργεί το πρόβλημα, παραμένει ακόμη, εξαγνισμένη, ανακατευθυνθείσα κι αυξημένη μετά την κατάκτηση της νίκης. Μια τέτοια δύναμη πρέπει τότε να ελεγχθεί και να διοχετευθεί σωστά.

Κάτω από το βράχο της επίμονης θέλησης το αθάνατο κεφάλι γίνεται πηγή δύναμης.

(Συνεχίζεται...)