Γράμμα από έναν ολιγάρχη

 

Αγαπημένε μου πιτσιρίκο,

Έχω πεθάνει από τα γέλια!
Κάθε μέρα, πανηγυρίζω με τους πλούσιους φίλους μου και σπάμε πλάκα με το πόσο εύκολο είναι να εξουσιάζεις εκατομμύρια ανθρώπους, να τους αναγκάζεις να δουλεύουν σκληρά κάθε μέρα και αυτοί να σε ανταμείβουν, προσφέροντας τα λεφτά τους ελεύθερα, για την δική μου απόλαυση!

Εκστασιάζομαι με το ενδεχόμενο να συνεχίσω να ζω μέσα στην απόλυτη χλιδή, προστατευμένος χωρίς το ενδεχόμενο να αισθανθώ οποιαδήποτε ενόχληση ή ξεβόλεμα στη ζωή μου, στις ζωές των παιδιών μου, των εγγονών μου, των δισέγγονων μου κλπ κλπ.

Μια ζωή διακοπές! Το φαντάζεσαι; Αλλά πού να το φανταστείς εσύ, τι ξέρεις εσύ από πλούτο;

Όμορφα πολυτελή διαμερίσματα στις μεγαλουπόλεις, επαύλεις στα πιο όμορφα μέρη του κόσμου, υπηρετικό προσωπικό να εργάζεται σκληρά ώστε να μην σηκώσω καν το δάχτυλο μου για να κάνω οποιαδήποτε οικιακή δουλειά, γρήγορα πολυτελή αυτοκίνητα, γιώτ, ελικόπτερα, τζετ, για να μετακινούμαι άνετα και γρήγορα, και, φυσικά, όσες διασκεδάσεις μπορώ να φανταστώ.

Μασάζ στα καλύτερα health retreat, το καλύτερο φαγητό που μπορεί να μαγειρευτεί, με τα καλύτερα υλικά και μαγειρεμένο από τους πιο άρτια εκπαιδευμένους σεφ.

Στρατιές από όμορφα κορίτσια και αγόρια, διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για μένα, ώστε να γευτούν για λίγο τις απολαύσεις της χλιδής και του πλούτου που εγώ απολαμβάνω από τα γεννοφάσκια μου.

Όλα αυτα, στα δάχτυλα των χεριών μου, χωρίς κανένας να αμφισβητήσει ποτέ το δικαίωμα μου να εκμεταλλεύομαι τον ιδρώτα των εργαζομένων στις εταιρείες μου, καταδυναστεύοντας τις ζωές τους με αυστηρά ωράρια εργασίας, οργανώνοντας το δικαίωμα τους στην ξεκούραση και τον ελεύθερό τους χρόνο· δηλαδή τις άδειες τους- ανάλογα με το πόσο επηρεάζει τα κέρδη μου.

Αχ, μακάρι να μπορούσαν να δουλεύουν όλη μέρα, ξέρεις πόσα θα έβγαζα, πιτσιρίκο μου;

Αλλά χρειάζονται και ξεκούραση τα πουλάκια μου. Δεν τους φτάνει που έχουν δουλειά. Ουφ, δεν θέλω να το σκέφτομαι πόσο αχάριστοι είναι μερικές φορές, μου χαλάει την επιδερμίδα.

Άντε να προχωρήσει λίγο κι αυτή η ρημάδα η επιστήμη. Τι τους πληρώνουμε πια; Άντε να βγουν τα ρομπότ να μην τους έχουμε ανάγκη.

Πω πω, μου τρέχουν τα σάλια και μόνο που σκέφτομαι το πόσα λεφτά θα βγάλω με τους φίλους μου, αν έχουμε αυτόματες μηχανές αντί για υπαλλήλους.

Μια ζωή μούρλια!

Κι αν κάποιος τολμήσει να πει κάτι, δεν ενοχλούμαι καθόλου. Άσ’ τον να λέει. Ουφ, έχω ανθρώπους να ασχολούνται με αυτές τις λεπτομέρειες, νομίζεις πως με νοιάζει;

Απόλυσέ τον κύριε μάνατζερ, να δουν και οι άλλοι και να κάτσουν στα αυγά τους. Λίγος φόβος δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Έτσι, θα είναι και πιο παραγωγικοί, γιατί θα φοβούνται τα χειρότερα.

Άλλωστε, αυτοί έχουν και ταμείο ανεργίας, για λίγο, δεν θα τους πετάξουμε και στο δρόμο να πεινάσουν. Κάτι θα έχουν να φάνε.

Αχ, πιτσιρίκο μου, η ζωή είναι δύσκολη, αλλά κάποιος πρέπει να θυσιαστεί για όλον αυτόν τον πλούτο που απολαμβάνω.

Μα τι αστείο που είναι, να κολυμπάω στα λεφτά, καταστρέφοντας το περιβάλλον και την δυνατότητα οποιασδήποτε οργανωμένης ζωής στο μέλλον και αυτοί να κάθονται αμίλητοι και να το υπομένουν.

Τους λένε οι επιστήμονες ότι σε 80 χρόνια το φυσικό περιβάλλον θα έχει καταστραφεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε θα απειληθεί η ίδια η ύπαρξη του ανθρωπίνου είδους και του ανθρώπινου πολιτισμού, κι αυτοί πάνε την άλλη μέρα στη δουλειά σαν να μην συμβαίνει τίποτα!

Μα τι άλλο πρέπει να κάνουμε εμείς οι πλούσιοι για να αντιδράσουν; Αυτοί είναι αδιόρθωτοι! Χαχα!

Ό,τι και να τους κάνουμε, αυτοί συνεχίζουν να δουλεύουν σαν προγραμματισμένα ρομποτάκια, χωρίς να λένε ούτε ένα κιχ. Κάτι, βρε παιδάκι μου, να μας δυσκολέψουν λιγάκι.

Μα είναι τόσο εύκολο πια, να είσαι πλούσιος. Είναι τόσο εύκολο, που είναι βασανιστικά βαρετό.

Γιατί νομίζεις ότι κάνω τόσα ταξίδια με το ιδιωτικό μου τζετ, αγοράζω τόσα ακριβά ρούχα, τρώω στα καλύτερα εστιατόρια, διασκεδάζω στις πιο όμορφες αίθουσες και στα καλύτερα κλάμπ του κόσμου;

Βαριέμαι, πιτσιρίκο μου, βαριέμαι. Αν δεν δουλεύεις σαν αυτούς τους άπλυτους, κάπως πρέπει να γεμίσεις τη μέρα σου.

Θα σου πω ένα μυστικό. Έχω έναν φίλο, Αμερικάνο, πολύ καλό παιδί, που πουλάει όπλα.

Ναι, ξέρω τι θα μου πεις, αλλά δεν τα μπορώ αυτά τα ανθρωπιστικά, είναι τόσο βαρετά, πιτσιρίκο μου, εδώ μιλάμε για πολλά λεφτά!

Που λες, μου είπε πως από τον περασμένο Αύγουστο, που ο Τράμπ ακύρωσε τη συμφωνία Ρίγκαν-Γκορμπατσόφ (INF Treaty) και την συμφωνία με το Ιράν για τα πυρηνικά λίγα χρόνια πριν, πλέον μπορούν να κατασκευάσουν μίνι ατομικές βόμβες!

Και το καλύτερο; Τα κράτη τους δίνουν επιχορηγήσεις από τα λεφτά των φορολογούμενων για να τις αναπτύξουν!

Χαχα, εμείς τους σκοτώνουμε και αυτοί μας πληρώνουν!

Δεν είναι καταπληκτικά νέα; Μην ανησυχείς, είναι μίνι, δεν θα πεθάνουν τόσο πολλοί.

Δεν είναι απίστευτο που μπορεί ο φίλος μου να αναπτύξει ατομικές βόμβες και να βγάλει ένα κάρο λεφτά και κανένας δεν φαίνεται να ασχολείται; Δεν τους ενδιαφέρει καν!

Τώρα που οι συνθήκες για τα πυρηνικά ακυρώθηκαν, θα αναγκαστούν και οι Ρώσοι να αναπτύξουν μίνι ατομικές βόμβες, οπότε οι δικοί του θα αναγκαστούν να δώσουν ακόμα πιο πολλές επιχορηγήσεις στην εταιρεία του για να φτιάξει ακόμα περισσότερες και εξυπνότερες βόμβες.

Είναι τέλοιο ε;!

Αχ πιτσιρίκο μου, μην με κατηγορείς, δεν φταίω εγώ, έτσι τα βρήκα. Γιατί να αλλάξω κάτι, αφού περνάω υπέροχα;

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, άνθρωποι που ξοδεύουν τη μισή ζωή τους δουλεύοντας κάθε μέρα και δεν ενοχλούνται καθόλου, εγώ γιατί να ασχοληθώ;

Κάθε δέκα χρόνια, εγώ και οι φίλοι μου φτάνουμε σε ένα σημείο που το να βγάζουμε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, δυσκολεύει λιγάκι.

Ε, το γιορτάζουμε με μια κρίση, απολύουμε τον κόσμο και τους λέμε ότι δεν έχουμε λεφτά για να τους κρατήσουμε όλους στη δουλειά και αυτοί οι χαζοί ξέρεις τι κάνουν;

Μας δίνουν τα λεφτά από το περίσσευμα τους, μέσω των φόρων φυσικά, για να μην πτωχεύσουν οι εταιρείες μας και να τους ξαναπροσλάβουμε!

Καλά, οι χαζοί πληρώνουν φόρους. Μα δεν ξέρουν ότι υπάρχουν και φορολογικοί παράδεισοι;

Μα τι άλλο να κάνουμε, βρε πιτσιρίκο; Αφού είναι χαζοί, δεν καταλαβαίνουν.

Σόρρυ δηλαδή, αλλά δες εδώ στην πανέμορφη Ελλάδα μας, δέκα χρόνια σκληρής λιτότητας και αυτοί σκίζονται στη δουλειά και τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιός θα πάρει τη θεσούλα με τα 500 ευρώ!

Μα, δεν είναι αστείο;

Μην το πεις πουθενά, πιτσιρίκο μου, αλλά 500 ευρώ που παίρνει κάποιος δουλεύοντας 40-50-60 ώρες την εβδομάδα, εγώ τα δίνω για να αγοράσω ένα παντελόνι.

Να πεις στους αναγνώστες του μπλογκ ότι, τώρα με τον κορωνοϊό, πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να συνεχίσουμε να βγάζουμε πάρα πολλά λεφτά, γιατί, δυστυχώς, αν δεν το κάνουν, θα αναγκαστούμε να τους απολύσουμε.

Να τους πεις, ότι καταλαβαίνω μεν ότι μπορεί να αρρωστήσουν ή να πεθάνουν επειδή το δημόσιο σύστημα υγείας έχει καταστραφεί και δεν μπορεί να τους φροντίσει, αλλά έτσι είναι η ζωή, πιτσιρίκο μου, δεν είμαστε αθάνατοι, κάποια στιγμή θα πεθάνουν ούτως ή άλλως.

Τι να κάνουμε, έχω και φίλους που έχουν ιδιωτικές κλινικές και φαρμακευτικές, τι να κάνουν αυτοί, να πεινάσουν;

Αμάν και σεις, όλα δικά σας τα θέλετε και δωρεάν. Δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία, τι είναι αυτά τα πράγματα; Εμένα ο μπαμπάς μου ξέρεις πόσα ξόδεψε στα health retreat και στα πανεπιστήμια που με σπούδασε;

Ένα θα σου πω, δεν ήταν δωρεάν!

Το βασικό, να τους πεις, είναι να λειτουργεί καλά η οικονομία. Έχουν βγει κάτι καταπληκτικά Balenciaga και πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν δικά μου!

Φιλάκια πιτσιρίκο μου, με φωνάζουν οι φίλοι μου. Σήμερα θα κάνουμε island hopping με το ιστιοπλοϊκό!

Τα δικά μας πάρτι, βλέπεις δεν τελειώνουν τα μεσάνυχτα.

Από κάποιο πολυτελές γιώτ, στην μέση του Αιγαίου, με αγάπη,

Ένας οποιοσδήποτε πλούσιος

Υ.Γ. Σοβαρά τώρα, ΣΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ. Κώστας.

(Φίλε Κώστα, τι τραβάμε κι εμείς οι πλούσιοι. Δεν σχολιάζω τίποτα γιατί κάνουμε πάρτι στην πισίνα από προχτές το απόγευμα και τώρα θα βγει το μπαλέτο με τις Ρωσίδες που θα κάνουν συγχρονισμένη κολύμβηση γυμvές. Να είσαι καλά, Κώστα. Θα τα πούμε σε κάποιο κότερο σε κάποιο λιμανάκι για ζάπλουτους. Την πλούσια αγάπη μου.)

pitsirikos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ