Η χώρα της αθωότητας και της κομψότητας

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια χώρα που χώνευε τα οικονομικά σκάνδαλα -ειδικά τα σκάνδαλα των πλουσίων και των πολιτικών- με χαρακτηριστική ευκολία.

Η χώρα αυτή δεν μάσαγε τον κώλo της και δεν άφηνε υποθέσεις όπως εκείνες της SIEMENS, των διαφόρων ειδών μίζας από τα πανάκριβα και εν πολλοίς άχρηστα εξοπλιστικά προγράμματα, τα λαδώματα της Novartis, τα “περίεργα” δάνεια σε κόμματα και ολιγάρχες απο τράπεζες όπως η Πειραιώς, η Αγροτική και το ΤΤ να διερευνηθούν κατά το πώς τους αξίζει.

Όλα τα αδικήματα παραγράφονταν σε χρόνο dt.

Και οι πολιτικοί όλοι αθώοι, με δυο-τρεις μονάχα εξαιρέσεις έτσι για ξεκάρφωμα.

Κι από όλους πιο αθώοι, οι πολίτες που πέφτουν συνεχώς στην λούμπα να εκλέγουν τα ίδια καθάρματα.

Η απόδοση δικαιοσύνης ποτέ δεν βρισκόταν στα ζητούμενα και αυτό είχε τρομακτικές συνέπειες σε κοινωνικό επίπεδο κι αντανακλούσε άμεσα στον τρόπο σκέψης και στην συμπεριφορά των ανθρώπων.

Χωρίς δικαιοσύνη, όμως, δεν υπάρχουν ελπίδες για ένα αύριο πολύ διαφορετικό από αυτό που βιώνουμε σήμερα.

Δεν είναι, όμως, μονάχα η αθωότητα στα πλεονεκτήματα της χώρας και του λαού που την κατοικεί.

Εκτός από αθώοι, είμαστε και … κομψοί!

Μπορεί, βέβαια, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων να είναι υπέρβαρο και να προσπαθεί να μιμηθεί τον εθνικό ολιγάρχη σε ύφος, ήθος και διαστάσεις, όμως η κομψότητα στο ντύσιμο και στους τρόπους αντικατοπτρίζει χωρίς καμία αμφιβολία τον ψυχικό τους κόσμο και την ανυπέρβλητη δύναμη του πολιτισμού τους.

Με έναν τρόπο, η κομψότητα επιβάλλεται πάνω στην κοινωνία, ιδίως όταν το πολίτευμα της χώρας είναι η μαφιοκρατία.

Θυμάμαι, για παράδειγμα, στον Νονό του Σκορτσέζε ότι δεν υπήρχε κανένας που να κάνει κάποιο υποτιμητικό σχόλια για την κοιλιά του αρχιμαφιόζου ή το χρώμα της γραβάτας του.

Επίσης, η κυρία που τον συνόδευε στις εκδηλώσεις της μαφίας -η κυρία Νονά δηλαδή- ήτανε a priori όμορφη και κομψή.

Κανένας δεν τολμούσε να μιλήσει υποτιμητικά για αυτήν, αφού κινδύνευε σοβαρά να νιώσει το υγρό τσιμέντο να κολλά ανάμεσα στις κάλτσες και την εσωτερική επιφάνεια των “παντοφλέ” παπουτσιών του.

Έτσι και στην χώρα των … γενναίων, το ένα χαστούκι κομψότητας διαδέχεται το άλλο!

Αααα τραγωδία θα σε πάω, ααααα γιατί σε νοιάζομαι και σε αγαπάω, ασααα Επίδαυρο και Σαντορίνη, σαν ερωτευμένοι μπαμπουίνοι!!! Τραγούδι του καλοκαιριού κι αυτό, δε νομίζετε;

Τώρα βέβαια που οι αποτυχίες και τα αδιέξοδα των κυβερνητικών επιλογών συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο, το δεύτερο (;) κύμα του κορονοϊού μοιάζει να είναι μια βολική διέξοδος για τους κυβερνώντες.

Από την οικονομική κατάρρευση και την εξάπλωση της φτώχειας μέχρι την περιστολή των στοιχειωδών δικαιωμάτων και κοινοβουλευτική δικτατορία που επιβάλλεται ο δρόμος δεν είναι μακρύς.

Άσε που η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον … κορονοϊό.

Οι πολιτικοί και οι πολίτες-πελάτες τους δεν ευθύνονται πουθενά. Ο κορονοϊος φταίει.

Όποτε θα προσαρμοστούμε ξανά. Όταν εκπνεύσει και η τουριστική περίοδος, και μεγάλο τμήμα του πληθυσμού έρθει αντιμέτωπο με το φάσμα της πείνας, η κυβέρνηση θα θυμηθεί την ευθύνη της απέναντι στην κοινωνία και θα επιβάλει ένα ακόμα lockdown!

Τα καράβια που τώρα ταξιδεύουν με 80% πληρότητα (εδώ γελάμε!) θα πάψουν να ταξιδεύουν.

Το lockdown βολεύει, αφού περιορίζει κατ;a πολύ τις όποιες πιθανές και απίθανες αντιδράσεις, λειτουργεί ως άλλοθι για όλους και βοηθά στην συστράτευση όλων των καλών πνευματικών -και συνήθως πλούσιων- ανθρώπων για την προάσπιση του κοινού καλού απέναντι στους κάθε λογής “ανεύθυνους” που το απειλούν.

Το lockdown δίνει επίσης την δυνατότητα στην κυβέρνηση να ενισχύσει οικονομικά εκείνους που θα χαροπαλεύουν από τις επιπτώσεις της κρίσης, μειώνοντας τις αναμενόμενες εν πολλοίς αντιρρήσεις των πιστωτών σε μέτρα που θα αυξήσουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού.

Ο πανικός, άλλωστε, που καλλιεργείται προετοιμάζει την αποδοχή του επόμενου lockdown και την υιοθέτησή περισσότερων μέτρων ελέγχου και καταστολής του πληθυσμού.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι τα πράγματα έχουν σημαντικά βελτιωθεί μέσα στους τελευταίους μήνες και η θνητότητα έχει περιοριστεί δραματικά.

Αυτό οφείλεται, κυρίως, στην καλύτερη αντιμετώπιση των περιστατικών λόγω της γνώσης και της εμπειρίας που αποκτήθηκε κατα την διάρκεια της πρώτης και συνάμα δραματικής φάσης της πανδημίας.

Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό προστατεύεται καλύτερα και δεν μετατρέπεται σε εστία διάδοσης της νόσου, όπως συνέβη αρχικά σε Ισπανία και Ιταλία.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση των βαριών κυρίως περιστατικών έχει βελτιωθεί δραματικά μετά την υιοθέτηση νέων πρωτοκόλλων· αλλαγές στις μεθόδους οξυγονοθεραπείας και κριτηρίων διασωλήνωσης των ασθενών, δεξαμεθαζόνη και anti-IL-6 / anti-IL-1 βιολογικοί παράγοντες για μείωση της θνητότητας σε ασθενείς με οξεία ανοσολογική απόκριση στον ιό, προφυλακτική αντιθρομβωτική αγωγή σε όλους, κλπ.

Επιπλέον, η ενημέρωση του πληθυσμού -και ιδίως των ευπαθών ομάδων- είναι πια ικανοποιητική.

Υπάρχουν, επίσης, αποθέματα σε μάσκες και άλλα υλικά καθώς και ένας πυρήνας μέσα στην κοινωνία που γνωρίζει γιατί και πώς πρέπει να προφυλαχθεί αποτελεσματικά.

Επίσης, οι μαζικοί θάνατοι σε οίκους ευγηρίας που παρατηρήθηκαν στην αρχική φάση, πολύ δύσκολα θα επαναληφθούν σε ένα δεύτερο κύμα.

Παρά το γεγονός ότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος για την αποτελεσματικότητα των καινούργιων εμβολίων που αναπτύσσονται, όλα τα στοιχεία που ανέφερα παραπάνω με κάνουν αισιόδοξο για την συνέχεια.

Δυσκολίες θα εξακολουθούν, βέβαια, να υπάρχουν και ίσως κατά διαστήματα να χρειαστεί να φοράμε σε πιο σταθερή βάση τις μάσκες μας και να αποφεύγουν μεγάλες συναθροίσεις ιδιαίτερα σε κλειστούς χώρες, όμως η ζωή και η οικονομική δραστηριότητα μπορεί να συνεχιστεί χωρίς πανικούς, υπερβολές και περιορισμούς των ανθρωπίνων και δημοκρατικών μας δικαιωμάτων.

Όπως είπα και στο τελευταίο μου podcast το Σουηδικό μοντέλο -βελτιωμένο φυσικά- θα μπορούσε να αποτελέσει την βάση αντιμετώπισης των επομένων κυμάτων.

Ο στόχος πρέπει να είναι η δημιουργία συνειδητοποιημένων πολιτών και όχι το μάντρωμα των ανθρώπων σε στάβλους.

Εκτός, βέβαια, κι αν επιθυμείς να τους μαντρώσεις μέσα για λόγους αρκετά διαφορετικούς από εκείνους που προφασίζεσαι.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ.1 Προσφατη μελέτη στην Ελβετία έδειξε ότι οι “μάσκες” σαν κάλυμμα του προσώπου στα κράνη που χρησιμοποιούν πολλοί επαγγελματίες όχι μόνο δεν είναι τόσο αποτελεσματική όσο η απλή χειρουργική μάσκα που καλύπτει μύτη και στόμα αλλά μπορεί να είναι και επικίνδυνη αφού κατακρατά τα μικροσταγονίδια.

Υ.Γ.2 Δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κάποιος -ακόμα και πολλά χρόνια πριν- ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γινόταν πρωθυπουργός της Ελλάδας. Άλλωστε, η ανοησία των εκ πεποιθήσεως ραγιάδων στην χώρα της Μαφιοκρατίας είναι παροιμιώδης και πολύ γνωστή. Δεν θα μου πήγαινε όμως ποτέ το μυαλό στο ότι αυτός και η γυναίκα του θα παρουσιάζονταν από μια μεγάλη μερίδα δημοσιοκάφρων ως το ελληνικό ανάλογο του ζεύγους … Πητ-Ατζολί! Εκείνος ως σούπερ sexy γκόμενος κι εκείνη ως ορισμός της κομψότητας επι της γης. Μόνο σε μένα μοιάζει ο Κούλης σαν τον δίδυμο αδερφό του Mr. Bean και η “καλή” του με διασταύρωση θείας από το Αγρίνιο και νεόπλουτης από το Κολωνάκι; Ήμαρτον!!!

Υ.Γ.3 Οι πρώτες δύο φωτογραφίες είναι από το remake της “Αλίκης στο ναυτικό”. Η τρίτη φωτογραφία δείχνει ξεκάθαρα πόσο πιο κομψή από την “δική μας” είναι η γιαγιά Μακρόν. Το παντελόνι τύπου Οβελίξ από το Αγρίνιο και το κόκκινο πουκαμισάκι με το πετραχήλι από το Κολωνάκι!

(Φίλε Ηλία, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η πανδημία αλλά ότι δεν αποδόθηκε Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία του 2010 και το τεράστιο χρέος της χώρας. Τώρα μαζεύτηκαν πολλά και το καζάνι θα κάνει μπαμ. Ηλία, εμένα μου πάνε όλα υπέροχα από τη μέρα που έγινε πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης. Καταλαβαίνω τους συριζοπασόκους που έχουν λυσσάξει αλλά αυτοί παλεύουν για τις καρέκλες τους· εγώ δεν έχω τέτοιο θέμα με καμία κυβέρνηση. Αν ο Μητσοτάκης κάνει εκλογές πολύ σύντομα, θα τις κερδίσει άνετα. Ηλία, εγώ δεν ψηφίζω πια αλλά σέβομαι την ψήφο των άλλων. Ούτως ή άλλως, αυτοί λούζονται αυτούς που ψηφίζουν. Τα ρούχα των πολιτικών, των συζύγων τους και οι προσωπικές τους ζωές, εμένα δεν με αφορούν. Είναι οι προσωπικές τους ζωές και είναι σεβαστές, όπως οι προσωπικές ζωές όλων μας. Νομίζω πως αυτό στην Ευρώπη -σε αντίθεση με τις ΗΠΑ- το έχουμε κατακτήσει εδώ και πολλά χρόνια. Και είναι πολύ λυπηρό που υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν αριστεροί και κάνουν αντιπολίτευση με τέτοια θέματα. Γιατί δεν κάνουν σάτιρα αλλά πολιτική. Πολύ μικροαστοί οι Έλληνες αριστεροί. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)

pitsirikos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ