Λίνα Γιάνναρου
Ανοίγω την κατάψυξη και βγάζω τα παγάκια. Βάζω τρία στο ποτήρι μου και άλλα τρία τα αφήνω κάτω από τα φύλλα της ορχιδέας, προσεκτικά, να μην ακουμπούν σε ρίζα. Το κόλπο μού το ψιθύρισε ο ανθοπώλης και προς το παρόν φαίνεται να λειτουργεί. Είναι η πρώτη ορχιδέα που μας έκανε την τιμή να διατηρήσει τόσο καιρό άνθη και καταπράσινα, υγιή φύλλα, οπότε συνεχίζουμε το πότισμα με παγάκια – και περνώντας τη φτύνουμε για καλό και για κακό.
Έτσι, στην καλύτερή της φάση μετά την παρορμητική αγορά της από το τρέντι μαγαζί του κέντρου, βρίσκεται και η αλοκάσια.
Στην αρχή δεν της άρεσε τίποτα, καμία θέση στο σπίτι, καμία συχνότητα ποτίσματος, κανένα παρακαλετό, αλλά εκεί που την είχαμε για ξεγραμμένη εμφανίστηκαν τρεις νέοι βλαστοί που ξεπέρασαν σε μπόι τους παλιούς σχεδόν εν μια νυκτί.
Την ίδια περίεργη συμπεριφορά δείχνουν και τα υπόλοιπα φυτά εσωτερικού χώρου, μα και τα φυτά στο μπαλκόνι: ξανάνιωσαν, εξαφανίστηκαν οι αρρώστιες, μέχρι και άδειες γλάστρες με χώμα είδαμε να πετάνε από μόνες τους μίσχους άγνωστης ταυτότητας – έκρηξη ζωής. Πρώτη φορά με βρήκα να γκουγκλάρω, αντί για «τι κάνω λάθος;», «τι κάνω σωστά;».
Δεν πρόκειται όμως για κάποιο ιδιαίτερο μυστήριο. Τους τελευταίους μήνες, οι περιορισμοί στις μετακινήσεις και τις επαφές, η αναστάτωση στην καθημερινότητά μας ήταν τέτοια που ρίξαμε όλη μας την προσοχή και τη φροντίδα σε όποιο ζωντανό οργανισμό βρισκόταν πρόχειρος, άλλοι στην οικογένεια, άλλοι στους συντρόφους τους, στα παιδιά, στα κατοικίδια, στα φυτά τους και σε κάθε συνδυασμό των παραπάνω.
Τόση η ανάγκη μας για επαφή και επικοινωνία που τα φυτώρια και τα καταστήματα με φυτά εσωτερικού χώρου κατέγραψαν έκρηξη στη δραστηριότητά τους.
Η ζωή έξω διακόπηκε, οπότε φυτέψαμε ζωή στο σπίτι. Δεν μπορούσαμε να δώσουμε τις αγκαλιές που θέλαμε, οπότε βγάλαμε όλη την τρυφερότητα σε μεγάλα, στιλπνά φύλλα φυτών με παράξενα ονόματα.
Και φυσικά αυτά ανταποκρίθηκαν, και με το παραπάνω, αφού τελικά εκτός από ήλιο και νερό, χρειάζονταν κι εμάς. Ποιος το φανταζόταν ότι στο άγγιγμα κρύβονταν οι υπερδυνάμεις μας;
(Ωραία όλα αυτά και συγκινητικά, θα μου πείτε, αλλά τώρα που γεμίσατε το σπίτι φυτά, θα πρέπει να βρείτε και ποιος θα τα φροντίσει όταν έρθει η ώρα των διακοπών. Σωστό κι αυτό.)
Πηγή: Καθημερινή
Ανοίγω την κατάψυξη και βγάζω τα παγάκια. Βάζω τρία στο ποτήρι μου και άλλα τρία τα αφήνω κάτω από τα φύλλα της ορχιδέας, προσεκτικά, να μην ακουμπούν σε ρίζα. Το κόλπο μού το ψιθύρισε ο ανθοπώλης και προς το παρόν φαίνεται να λειτουργεί. Είναι η πρώτη ορχιδέα που μας έκανε την τιμή να διατηρήσει τόσο καιρό άνθη και καταπράσινα, υγιή φύλλα, οπότε συνεχίζουμε το πότισμα με παγάκια – και περνώντας τη φτύνουμε για καλό και για κακό.
Έτσι, στην καλύτερή της φάση μετά την παρορμητική αγορά της από το τρέντι μαγαζί του κέντρου, βρίσκεται και η αλοκάσια.
Στην αρχή δεν της άρεσε τίποτα, καμία θέση στο σπίτι, καμία συχνότητα ποτίσματος, κανένα παρακαλετό, αλλά εκεί που την είχαμε για ξεγραμμένη εμφανίστηκαν τρεις νέοι βλαστοί που ξεπέρασαν σε μπόι τους παλιούς σχεδόν εν μια νυκτί.
Την ίδια περίεργη συμπεριφορά δείχνουν και τα υπόλοιπα φυτά εσωτερικού χώρου, μα και τα φυτά στο μπαλκόνι: ξανάνιωσαν, εξαφανίστηκαν οι αρρώστιες, μέχρι και άδειες γλάστρες με χώμα είδαμε να πετάνε από μόνες τους μίσχους άγνωστης ταυτότητας – έκρηξη ζωής. Πρώτη φορά με βρήκα να γκουγκλάρω, αντί για «τι κάνω λάθος;», «τι κάνω σωστά;».
Δεν πρόκειται όμως για κάποιο ιδιαίτερο μυστήριο. Τους τελευταίους μήνες, οι περιορισμοί στις μετακινήσεις και τις επαφές, η αναστάτωση στην καθημερινότητά μας ήταν τέτοια που ρίξαμε όλη μας την προσοχή και τη φροντίδα σε όποιο ζωντανό οργανισμό βρισκόταν πρόχειρος, άλλοι στην οικογένεια, άλλοι στους συντρόφους τους, στα παιδιά, στα κατοικίδια, στα φυτά τους και σε κάθε συνδυασμό των παραπάνω.
Τόση η ανάγκη μας για επαφή και επικοινωνία που τα φυτώρια και τα καταστήματα με φυτά εσωτερικού χώρου κατέγραψαν έκρηξη στη δραστηριότητά τους.
Η ζωή έξω διακόπηκε, οπότε φυτέψαμε ζωή στο σπίτι. Δεν μπορούσαμε να δώσουμε τις αγκαλιές που θέλαμε, οπότε βγάλαμε όλη την τρυφερότητα σε μεγάλα, στιλπνά φύλλα φυτών με παράξενα ονόματα.
Και φυσικά αυτά ανταποκρίθηκαν, και με το παραπάνω, αφού τελικά εκτός από ήλιο και νερό, χρειάζονταν κι εμάς. Ποιος το φανταζόταν ότι στο άγγιγμα κρύβονταν οι υπερδυνάμεις μας;
(Ωραία όλα αυτά και συγκινητικά, θα μου πείτε, αλλά τώρα που γεμίσατε το σπίτι φυτά, θα πρέπει να βρείτε και ποιος θα τα φροντίσει όταν έρθει η ώρα των διακοπών. Σωστό κι αυτό.)
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.