Είσαι παντού..

Σε ψάχνω στο θρόισμα των φύλλων, στο κελάηδισμα των πουλιών, στα παιχνίδια του ήλιου με την θάλασσα, σε ψάχνω παντού..

Απεγνωσμένα προσπαθώ να βρω μια σκιά, να νιώσω μια διαφορετική αύρα για να πω πως είσαι εσύ.. Για να πω πως έχουν δίκιο όσοι λένε πως είσαι εδώ- πως μας βλέπεις..

Προσπαθώ να κάνω το φευγιό σου να μην πονάει τόσο, μα πως είναι δυνατόν;

Η απουσία σου είναι το ίδιο έντονη με την παρουσία σου..

Δεν ξέρω αν αυτός ο πόνος σταματήσει ποτέ, αν αυτό το γιατί απαντηθεί, αν πάψουν να υπάρχουν τα αν…


Ξέρω όμως πως είχα τόσα ακόμα να σου δώσω, τόσα ακόμα να μου μάθεις, τόσα σ’ αγαπώ που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

Θα γύριζα τον χρόνο πίσω για να σε αγκαλιάσω πιο σφιχτά, για να ρουφήξω την μυρωδιά σου, για να σου φωνάξω πόσο περήφανη είμαι για σένα..

Δεν ξέρω πως να το δικαιολογήσω, πως να με παρηγορήσω. Νιώθω κενή, παγωμένη, μετέωρη.. μα βαθιά μέσα μου νιώθω μια δύναμη να ξεπροβάλλει..

Και τελικά καταλαβαίνω πως είσαι εσύ μπαμπά..

Είσαι παντού..

Ως τον ουρανό & τούμπαλιν,

Η κόρη σου Βιργινία

awakengr

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ