Κάρμα, οι απόψεις του δάσκαλου Αττεσλή Στυλιανού

Συλλογή επεξεργασία σχόλια από το Ζάχο Σκαφίδα

Μια σύντομη βιογραφία του Στυλιανού Αττεσλή

Ρεπορτάζ του Σπύρου Παπακυριακού πηγή ΡΕΠΟΡΤΕΡ

Για τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους ήταν γνωστός ως ο Δάσκαλος ή θεραπευτής. Από τους μαθητές του χαρακτηρίστηκε Μύστης και Ερευνητής της Αλήθειας  ενώ από άλλους ως ο «Μάγος» του Στροβόλου. Ο λόγος για τον Δρ. Στυλιανό Αττεσλή, ένα διαφορετικό διδάσκαλο του Χριστιανισμού , ένα θεραπευτή, ο οποίος κατοικούσε στην περιοχή του Στροβόλου.

Η ανακάλυψη των «μεταφυσικών δυνάμεων»

Ο Στυλιανός Αττεσλής αντιλήφθηκε ότι ήταν διαφορετικός από τους άλλους  σύμφωνα με τις ιστορίες που διηγιόταν ο ίδιος αλλά και οικογενειακά πρόσωπα, σε ηλικία 7 ετών.

Όταν σε ηλικία 7 ετών ζητήθηκε από τον δάσκαλο της Άλγεβρας να ανέβει στον πίνακα να λύσει μια άσκηση, ο μικρός Στυλιανός αρνήθηκε με την πρόφαση ότι ήταν αδιάβαστος. Ο δάσκαλος επέμενε και ο Στυλιανός σηκώθηκε δειλά στον πίνακα και ένιωσε κάποιο μέσα του να του λέει «Μην ανησυχείς θα σε βοηθήσω εγώ να απαντήσεις την άσκηση». ‘Έτσι και έγινε, ο Στυλιανός  απάντησε σωστά την άσκηση. Όταν τον ρώτησε ο δάσκαλος γιατί είπε ψέματα αυτός απάντησε « Κύριε δεν ήμουν εγώ αυτός που απάντησε την άσκηση αλλά ο πάτερ Δομήνικος, ο δομινικανός μοναχός που στέκεται δίπλα μου».

Μετά το συμβάν αυτό ο δάσκαλος της Άλγεβρας κάλεσε τους γονείς του Στυλιανού στο σχολείο έχοντας την διαίσθηση ότι το παιδί ήταν διαφορετικό. Στην αίθουσα τους περίμεναν  ένας καθηγητής Λατινικών και ένας καθηγητής Μαθηματικών και ζήτησαν από το μικρό Στυλιανό να απαντήσει σε μαθηματικές πράξεις που δεν είχε ποτέ διδαχθεί αλλά και να μεταφράσει Λατινικά κείμενα. Τα έλυσε όλα ορθά, πάντα με την βοήθεια του «πάτερ Δομήνικου».

Η φήμη και τα «θαύματά» του

«Μια μέρα λιποθύμησε η μητέρα του στον μπάνιο όταν ακόμη ο Δάσκαλος  ήταν 7 ετών, την άγγιξε με τα χέρια του και δίνοντας της «αιθερικότητα» αμέσως συνήλθε από την λιποθυμία! Αυτό μου είπε ο αδελφός του ο Ντίνος ο οποίος βρέθηκε μπροστά στο γεγονός», ανάφερε ο κ. Σπύρος.
Όντας σε μικρή ηλικία ήταν πολύ δύσκολο για τα τότε χρόνια να αναγνωριστεί ως φιλόσοφος ή ως χαρισματικός. Από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως «Μάγος». Με τα χρόνια όμως και την ικανότητα του να θεραπεύει αρρώστους , η φήμη του όλο και μεγάλωνε.

«Το σπίτι του είχε πάντα κόσμο. Όλοι τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν. Συνήθως έκανε πλάκες , έλεγε πολλά ανέκδοτα. Μια φορά θυμάμαι του κτύπησαν την πόρτα δύο γυναίκες και του είπαν να τους βγάλει την τύχη. Θεωρούσαν ότι αυτό έκανε. Αυτός αστειευόμενος είπε: Δεν ξέρω τι σας έβαλαν αλλά εγώ δεν μπορώ να σας το βγάλω», είπε γελώντας ο κ. Σπύρος.
Πέραν από την διδασκαλία του, πιο γνωστός έγινε ως θεραπευτής. «Ερχόταν κόσμος από πολλές χώρες. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έδειχναν οι Ινδοί, οι Βουδιστές αλλά και από Ευρωπαϊκές χώρες».

«Ήμουν μπροστά και τον βοήθησα με όσα ήξερα τότε, όταν έφτασε μια οικογένεια στην Κύπρο από το Βέλγιο γιατί το παιδί είχε το ένα πόδι πιο κοντό από το άλλο. Είχαν 4-5 εκατοστά διαφορά. Κρατούσα εγώ το κεφάλι του δίνοντας του ζωτικότητα και αιθερικότητα ενώ ο Δάσκαλος του αφαίρεσε τα βοηθητικά σίδερα και τον άγγιξε. Μάκρυνε το πόδι του. Ήταν πραγματικά από τις πιο συγκινητικές θεραπείες του Δασκάλου. Το παιδί σε διάστημα 5 λεπτών περπάτησε και τα πόδια του ήταν ίδια σε μήκος.  Οι γονείς του έκλαιγαν συγκινημένοι και φιλούσαν τα χέρια του Δασκάλου», δήλωσε ο κ. Σπύρος.

Η Διδασκαλία, τα βιβλία και η αγάπη για την Ζωγραφική

Ο Αττεσλής μελέτησε αρχαία ελληνική γλώσσα, την αρχαία ελληνική γραμματεία και αποκωδικοποίησε μύθους από την ελληνική μυθολογία. Ήξερε να μιλάει πολλές γλώσσες χωρίς ποτέ να τις διδαχτεί , ανάμεσα τους και αραμαϊκά. Τα οποία και χρησιμοποίησε σε βιβλία του.

Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη  μέχρι και την Βραζιλία ώστε να διδάξει την «Έρευνα της Αλήθειας». Χιλιάδες κόσμος διψούσε να μάθει για τον λόγο του Θεού όπως ο Στυλιανός Αττεσλής μετέφερε μέσα από το λόγο διδασκάλων με τους οποίους είχε επικοινωνία.

«Πολλές φορές καταλάβαινες ότι στις διαλέξεις του δεν μιλούσε ο ίδιος αλλά κάποιος άλλος. Συνήθως επέλεγε να έχει επαφή με τον πάτερ Δομήνικο», είπε ο κ. Σπύρος

Ο Δάσκαλος εργάστηκε 40 χρόνια ως δημόσιος υπάλληλος στο τυπογραφείο του κράτους της Κύπρου και παράλληλα ζωγράφιζε και πούλαγε τα έργα του σε χαμηλές τιμές. Ο κόσμος τα αγόραζε διότι αυτά λειτουργούσαν ως φυλαχτά και είχαν πολύ καλή επιρροή σε παιδιά με ανίατες παθήσεις. Κατα την διάρκεια της ζωής του πραγματοποιήθηκαν εκθέσεις των έργων του σε Ελλάδα και Κύπρο.
Τα έργα του στην πλειοψηφία τους είχαν ως κύριο θέμα τον Χριστιανισμό. Η πρώτη του ζωγραφιά ,σε ηλικία 15 χρόνων ,ήταν ο Ιησούς.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του

Πριν αφήσει την τελευταία του πνοή μετά από ένα βαρύ εγκεφαλικό ο Στυλιανός Αττεσλής έμεινε κατάκοιτος για ένα ολόκληρο χρόνο στο σπίτι του στο Στρόβολο. Δεν μιλούσε, ούτε περπατούσε. «Ο λόγος που ταλαιπωρήθηκε πριν πεθάνει είναι γιατί αγαπούσε τους ανθρώπους. Κουβάλησε στην ψυχή του τα προβλήματα όλων».

Του Στυλιανού Αττεσλή

         

Απόσπασμα από τον Μάγο του Στροβόλου του Κυριάκου Μαρκίδη

Η ιστορία του μωρού που τα πόδια του ήταν κολλημένα στο στέρνο

«Δάσκαλε - ρώτησα — μήπως μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα από την προσωπική σας πείρα, για το πώς πήρατε το Κάρμα κάποιου άλλου ;»

«Το Κάρμα είναι το πιο δύσκολο πράγμα να κατανοηθεί, απάντησε ο Δάσκαλος. Πάντοτε με προβλημάτιζε.» Τότε άρχισε να αφηγείται μια προσωπική εμπειρία.

«Πριν αρκετά χρόνια ένας ανιψιός μου, ζήτησε την γνώμη μου, εάν θα μπορούσε να παντρευτεί μια συγκεκριμένη γυναίκα η οποία ήταν χήρα. Θα έχεις την ευχή μου του είπα, με την προϋπόθεση ότι θ' αγαπάς επίσης και την κόρη της, η οποία ήταν τότε περίπου επτά χρονών. Είπε ότι αγαπούσε το κοριτσάκι και κατάλαβα ότι το εννοούσε. Έγινα κουμπάρος στο γάμο τους.

Μετά από ένα χρόνο απέκτησαν ένα αγοράκι, που όμως είχε ένα πρόβλημα γεννητικό, και το οποίο οι γιατροί δεν ήταν σε θέση να διορθώσουν. Το μωρό είχε γεννηθεί με τα δυο του πόδια κολλημένα στο στέρνο του. Ήλθαν σε μένα. Πήρα το μωρό στα χέρια μου και αμέσως κατάλαβα ποιος ήταν. Ο Θεοφάνης ήταν κοντά μου εκείνη την ημέρα και εκείνος επίσης το αντελήφθη. Του ζήτησα να μην αναφέρει τίποτα στους άλλους.

Είπα στους γονείς, ότι θα μπορούσα ν' αναλάβω την θεραπεία του παιδιού τους. Σιγά, σιγά, κατόρθωσα να ελευθερώσω τα πόδια του και να τα βάλω σε νάρθηκα. Κάθε λίγες εβδομάδες βγάζαμε το νάρθηκα, κάναμε μαλάξεις στα πόδια και τοποθετούσαμε καινούργιο. Το αγοράκι γινόταν καλά και ο πατέρας μου ζήτησε να το βαπτίσω. Ήταν τότε τριών μηνών.

«Εν τω μεταξύ, ένα πρωί καθώς πήγαινα απ' το σπίτι στο Ιερό, πάτησα κάτι και αισθάνθηκα πάνα, Όταν πήγα στο δωμάτιο μου, έβγαλα το παπούτσι μου για να δω τι συμβαίνει. Η εγγονή μου ήταν μαζί και μου είπε: «Παππού κοίτα, το πόδι σου είναι μαύρο». Τότε συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί. Πλήρωνα το Κάρμα του παιδιού. Η εγγονή μου έτρεξε στη μητέρα της. Αυτή ήλθε αμέσως και με πήγε στο νοσοκομείο. Ο επικεφαλής χειρουργός με εξέτασε και απεφάνθη ότι ήταν γάγγραινα. Το πόδι έπρεπε ν' ακρωτηριαστεί. Έδωσα την συγκατάθεσή μου, γιατί είχε ήδη εξαπλωθεί και είχε φτάσει στο γόνατο. Θα εγχειριζόμουν την επόμενη ημέρα.

Έκανα εισαγωγή στο νοσοκομείο σ' ένα δωμάτιο που έβλεπε στο ποτάμι. Είπα στον γιατρό την προηγούμενη της εγχείρησης, ότι για μιάμιση ώρα θα ήθελα να είμαι μόνος στο δωμάτιο, διότι συνηθίζω να διαλογίζομαι κάθε απόγευμα. Δεν είχε αντίρρηση. Έτσι με άφησαν μόνο. Κάθισα στο κρεβάτι, ατενίζοντας τον ποταμό.

Χαμογέλασα και απευθύνθηκα στον Θείο Λόγο: «Εάν νομίζεις ότι θα σε εκλιπαρήσω για να σωθεί το πόδι μου, κάνεις λάθος, ξέχασέ το. Αυτό είναι το πόδι μου και αυτό είναι το πόδι σου - είπε ο Δάσκαλος δείχνοντας το δεξί του πόδι. Εάν νομίζεις ότι πρέπει να θεραπευτεί, τότε άστο να θεραπευτεί. Εάν νομίζεις ότι πρέπει να κοπεί, άστο να κοπεί. Γεννηθώ το θέλημα σου, Πολυαγαπημένε». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μόλις τελείωσα την φράση μου, αισθάνθηκα κάτι σαν αύρα να φιλά το μάγουλο μου. Ξαφνικά είδα έναν άγγελο να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού, να κρατά το πόδι μου με το ένα του χέρι και με το άλλο να το θωπεύει».

«Εάν ήταν και κάποιος άλλος στο δωμάτιο, νομίζετε ότι θα μπορούσε να έχει δει αυτόν τον άγγελο;» ρώτησα διακόπτοντας.

«Δεν ξέρω - είπε ο Δάσκαλος σηκώνοντας τους ώμους του. Πιθανόν ναι, πιθανόν όχι. Εγώ όμως βεβαίως και τον είδα. Παρουσιάστηκε σαν ένας πολύ ωραίος νέος, ντυμένος στα λευκά. Δεν είχε φτερούγες. Δεν μου έδωσε καμιά σημασία. Απλά συνέχιζε να θωπεύει το πόδι μου. Όταν τελείωσε εξαφανίστηκε, το ίδιο και η γάγγραινα απ' το πόδι μου. Την επόμενη το πρωί ήλθε ο γιατρός, έτοιμος για την εγχείρηση. Κοίταξε το πόδι μου έκπληκτος. Υπήρχε μόνο ένα μικρό μελανό σημάδι στο μεγάλο μου δάχτυλο. Την επόμενη μέρα όλη η γάγγραινα είχε εξαφανιστεί».

Κατόπιν ανέλυσε τον Καρμικό σύνδεσμο που τον συνέδεε με το μωρό, τα βαφτίσια του οποίου ανεβλήθησαν για μια εβδομάδα, μέχρι ν' αναρρώσει ο Δάσκαλος από την δοκιμασία του.

«Πολλούς αιώνες πριν, αυτό το μωρό ήταν ένας ναύτης στον Βυζαντινό στόλο. Ήταν πολύ φτωχός και έπρεπε να λείπει μήνες και καμιά φορά χρόνια, μακριά απ' τη γυναίκα του, η οποία ήταν πολύ όμορφη. Κάποια φορά ενώ αυτός ταξίδευε, ένας αριστοκράτης την είδε, του άρεσε και δημιούργησαν δεσμό. Όταν αυτός επέστρεφε απ' το ταξίδι του, η γυναίκα του τον εγκατέλειψε για χάρη του εραστή της. Πάνω στην πίκρα και στην λύσσα του, πήγε με μια ομάδα πειρατών, οι οποίοι αργότερα τον έκαναν αρχηγό τους. Με τα τρία πλοία τους, έγιναν ο τρόμος των Βυζαντινών και όλων των άλλων πλοίων.

Εκείνη την εποχή εγώ ήμουν Ιταλός, γιος του επιτετραμμένου της Βενετικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Ζούσα στην Βενετία με την μητέρα μου, η οποία ήταν αποξενωμένη από τον πατέρα μου. Έτσι κάθε δυο χρόνια έκανα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη για να τον επισκεφτώ. Σε όλα μου τα ταξίδια με συνόδευε η γκουβερνάντα μου, μια παχιά ηλικιωμένη γυναίκα. Κατά την διάρκεια ενός τέτοιου ταξιδιού, ενώ επιστρέψαμε και περνάγαμε από την Σικελία, μας επιτέθηκαν πειρατές.

Τότε ήμουν δεκαέξι χρονών. Οι πειρατές μου έβγαλαν τα χρυσό κεντημένα μου ρούχα και μου φόρεσαν κουρέλια. Την γκουβερνάντα μου την σκότωσαν, μαζί με όλους τους άλλους ηλικιωμένους επιβάτες. Δεν θα είχαν ωφέλεια απ' αυτούς. Τους υπόλοιπους από μας, όσοι ήταν νέοι και γεροί, μας πήγαν στο οχυρό τους, που ήταν στα παράλια του Μαρόκου, για να μας πουλήσουν για σκλάβους. Υπήρχε ολόκληρη πόλη εκεί και είχαν και σκλαβοπάζαρο για άνδρες και γυναίκες. Ένας μελαψός Άραβας με αγόρασε , αφού με κοίταξε στα δόντια. Καθώς μ' έπαιρναν μακριά, κοίταξα πίσω μου και αισθάνθηκα μια συμπάθεια γι' αυτόν τον Βυζαντινό πειρατή. Δεν μπορούσα όμως να εξηγήσω το γιατί.

Ήμουν σκλάβος τρία χρόνια. Οι συνθήκες ζωής ήταν φοβερές, τραγικές. Έπεσαν τα μαλλιά μου, κιτρίνισα και έχασα τα περισσότερα δόντια μου. Αρρώστησα βαριά. Όταν ήρθαν πάλι τα  πειρατικά καράβια ο Άραβας αφέντης μου με πήγε στον πειρατή και του ζήτησε τα χρήματά του πίσω. Εκείνος αρνήθηκε και διαμαρτυρήθηκε. «Δεν ήταν έτσι όταν στον πούλησα. Περίμενα ότι θα τον χρησιμοποιούσες σαν προσωπικό σου υπηρέτη, όχι να τον αφήσεις ν' αρρωστήσει έτσι». Καυγάδισαν για λίγο και τότε ο πειρατής κάτι του έδωσε και με ξαναπήρε πίσω.

 Κάθισα σ' ένα βράχο και ακούμπησα το κορμί μου σ' ένα χαμηλό τοίχο. Κοίταξα στα μάτια τον πειρατή και του είπα: «Πώς μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο, σ' έναν ομόθρησκο σου Χριστιανό;» Τότε μου φώναξε αγριεμένα: «Δεν είσαι Χριστιανός, είσαι Καθολικός», και με χτύπησε στο πρόσωπο. Στη λύσσα του επάνω, έκανε νόημα στους άνδρες του να με αποτελειώσουν. Πήδηξαν επάνω μου και μου τρύπησαν την κοιλιά με τα μαχαίρια τους. Ο πειρατής μετάνιωσε, ίσως η συνείδησή του ξύπνησε με όσα του είπα, βιάστηκε να τους σταματήσει, αλλά ήταν ήδη αργά. Ξεψύχησα. Τότε πήρε το πτώμα μου, δίπλωσε τα κουρέλια που φορούσα, τα φίλησε και τα έβαλε στο στήθος του. Κατόπιν με τύλιξε με καθαρό λευκό ρούχο και με πήγε σ' έναν Ορθόδοξο ιερέα για την ταφή. Οι Βυζαντινοί πειρατές - συνέχισε να εξηγεί ο Δάσκαλος - συνήθιζαν να ιδρύουν αποικίες δικές τους, κατά μήκος των ακτών του Μαρόκου και είχαν ιερείς οι οποίοι είτε είχαν εκδιωχθεί απ' την εκκλησία, είτε ήταν επαναστάτες κατά κάποιο τρόπο.

«Ο ιερέας αρνήθηκε να κάνει την ιερουργία της ταφής διότι ήμουν «Καθολικός». Τότε ο πειρατής ο ίδιος μ' έθαψε και έψαλε όλες τις απαραίτητες προσευχές. Έβαλε σταυρό στον τάφο μου και έμεινε άγρυπνος όλο το βράδυ. Τότε αποφάσισε να παραιτηθεί από την πειρατεία. Πήρε ότι χρυσαφικά και νομίσματα μπορούσε να μεταφέρει και ανέθεσε την αρχηγία σε κάποιον από τους συντρόφους του. Τους είπε ότι κουράστηκε απ' αυτή τη ζωή και αποφάσισε να νοικοκυρευτεί. Τον έβλεπα απ' τον ψυχικό κόσμο και αισθάνθηκα συμπόνια γι' αυτόν. Πήγε σ' έναν άλλο Ορθόδοξο ιερέα στην Σικελία και εξομολογήθηκε, του ζήτησε και ένα ράσο διότι αποφάσισε να γίνει καλόγερος. Το πήρε και έφυγε. Κάθε βράδυ έβαζε τα ρούχα μου για προσκεφάλι. Μετά από ενάμιση χρόνο αρρώστησε. Η κοιλιά του πρήστηκε και πέθανε. Από τότε δεν τον ξανασυνάντησα.

«Απ' ότι ξέρω, τότε ήταν η πρώτη φορά και τώρα είναι η δεύτερη που τον συναντώ σαν μωρό. Ο Θεός μόνο ξέρει πόσο Κάρμα είχε πληρώσει όλο αυτό το διάστημα, για τα εγκλήματα και τις φρικαλεότητες που είχε διαπράξει σαν πειρατής.

«Όταν τον βάφτιζα — συνέχισε — το μωρό φερόταν κατά τρόπο περίεργο. Έπιασε το δάχτυλο μου και δεν το άφηνε. Έκλαιγε και με κοίταζε στα μάτια. Επίσης πίεσε τα χειλάκια του στο μάγουλο μου, καθώς το κρατούσα αγκαλιά. Ο πατέρας του είπε ότι ήταν η πρώτη φορά που το μωρό φίλαγε κάποιον.

«Βλέπετε πώς λειτούργησε το Κάρμα σ' αυτήν την περίπτωση;» είπε ο Δάσκαλος ολοκληρώνοντας την ιστορία του. «Κάποτε μου φώναξε ότι δεν ήμουν Χριστιανός και διέταξε τους άντρες του να με σκοτώσουν. Σ' αυτή τη ζωή πήρα μέρος απ' το Κάρμα του, τον θεράπευσα και έγινα ο νονός του ο Χριστιανός».

«Πολύ ποιητική δικαιοσύνη» θαύμασα.

«Παίρνεις το Κάρμα του συνανθρώπου σου, μόνο όταν το θέλεις» επανέλαβε.

Του Στυλιανού Αττεσλή

                             

Η ιστορία του συγγενή με γάγγραινα στο μπράτσο

Κατόπιν με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, άρχισε να αφηγείται μια άλλη εμπειρία που είχε, σαν επεξήγηση για το πώς ένας Δάσκαλος μπορεί να πάρει το Κάρμα ενός άλλου.

«Πριν έξι χρόνια ένας συγγενής μου επρόκειτο ν' ακρωτηριάσει το μπράτσο του. Είχε γυναίκα και τέσσερα παιδιά. Πριν εγχειριστεί δέχτηκα έναν περίεργο πόνο στο χέρι. Ο Θεοφάνης που ήταν στην Πάφο, αισθάνθηκε τον πόνο, μπήκε στο αυτοκίνητο του και ήλθε να με δει. Είχα πάθει πάλι γάγγραινα, αλλά αυτή τη φορά στο χέρι. Ακολούθησαν εξετάσεις αίματος και ο γιατρός απεφάνθη ότι έπρεπε ν' ακρωτηριαστεί. Ο Θεοφάνης άφησε την δουλειά του και κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου μέρα και νύχτα. Θυμάμαι μια μέρα, που η σύζυγος του Βρετανού Ανώτατου Αρμοστή ήταν στο σπίτι μου, - συνήθιζε να έρχεται για την περίπτωση ενός συγγενή της - και ενώ ήμουν στο κρεβάτι   κάποιος χτύπησε την πόρτα.

Μια Τουρκάλα ήρθε με κάποιο σωματικό πρόβλημα και δεν μπορούσε να περπατήσει κανονικά. Είπε «Άκουσα, Σπύρος Αφέντη, πολύ άρρωστο και ήρθα, γίνω καλά, πριν πεθάνει». Προσπάθησαν να την διώξουν, αλλά όταν μου το είπαν, τους ζήτησα να την στείλουν μέσα. Ανέβηκε τα σκαλιά με δυσκολία και μπήκε στο δωμάτιο. Έβαλα το χέρι μου επάνω της και της ζήτησα να σηκωθεί και να περπατήσει. Έκανε ότι της είπα και άρχισε να περπατά. «Αφέντη - είπε - τώρα είμαι καλά, τώρα μπορεί πεθάνεις αν θέλεις. Ο Δάσκαλος έσκασε στα γέλια καθώς θυμήθηκε την σκηνή.

«Μόλις έφυγε η Τουρκάλα - συνέχισε - ζήτησα από τον Θεοφάνη να καλύψει τα χέρια μου με το άσπρο σεντόνι. Έβαλα το υγιές χέρι μου πάνω από το άρρωστο και άρχισα την θεραπεία μου. Πρώτα προσευχήθηκα στον Θείο Λόγο. Κατόπιν συνέχισα με Το να περνώ το υγιές χέρι μου πάνω από το άρρωστο, πάλι και πάλι» και μας έδειχνε πώς το έκανε, επαναλαμβάνοντας την ίδια κίνηση.

«Συνέχισα να αφυλοποιώ και να υλοποιώ στρώματα ιστού το ένα πάνω στο άλλο, μέχρι που δημιούργησα ένα τελείως καινούργιο χέρι. Κατόπιν έβγαλα το σεντόνι και έδειξα το χέρι στον Θεοφάνη. Ήταν τελείως θεραπευμένο. Ο Θεοφάνης άρχισε να κλαίει, γονάτισε και φίλησε το μπράτσο μου. Την επομένη το πρωί ήλθε ο γιατρός. Κοίταξε το χέρι μου και κούνησε το κεφάλι του. «Το 'κάνες πάλι;» είπε μην ξέροντας τι να με κάνει. Το χέρι μου δεν κόπηκε, το Κάρμα είχε πληρωθεί και το μπράτσο του συγγενούς μου είχε σωθεί».

                          

 Όσο χρησιμοποιείς το υλικό σώμα σου σαν μέσο αντίληψης αυτού του κόσμου, υπάρχει μόνο ότι αισθάνεσαι. Είναι δυνατό να αντιληφθείς κάτι που είναι πέρα από τις αισθήσεις σου???

Ανάλυση και παρατηρήσεις

Για το κάρμα έχω γράψει και αναλύσει μέσα από αναδρομές στο άρθρο: Ο υπερδιαστατικός νόμος του Κάρμα μέσα από αναδρομές ζωών .

Θα συνοψίσω τις γενικές αρχές που στηρίζεται και δημιουργείται το σύμπαν. Πέρα από τους γνωστούς φυσικούς νόμους, το ψυχικό μέρος του σύμπαντος συνθέτουν και δημιουργούν κυρίως οι παρακάτω νόμοι.

  1^ος νόμος

Έχω αναφέρει στο άρθρο: Η επίδραση της σκέψης στο χωροχρονικό συνεχές, « Όλος ο χώρος γύρο μας είναι γεμάτος με ενέργεια πυκνών εγκεφαλικών κυματισμών. Στοχευμένη προσανατολισμένη εγκεφαλική δραστηριότητα σημαίνει αύξηση της πυκνότητας ενέργειας, άρα και της καμπυλότητας του χώρου, δηλαδή δημιουργία υλικής πραγματικότητας. Κατά προέκταση η εστιασμένη σκέψη δημιουργεί την μελλοντική υλική πραγματικότητα κάθε ατόμου». 

Προσέξτε. Τα εστιασμένα συναισθήματα, οι επιτυχίες και οι αποτυχίες της ζωής, η όμορφη ή άσχημη ζωή που έχετε περάσει, η υγεία ή οι ασθένειες που έχετε περάσει και πάρα πολλά άλλα που θα γεμίζαμε σελίδες, δημιουργούν μια στοχευμένη εγκεφαλική δραστηριότητα, δηλαδή αύξηση της πυκνότητας ενέργειας που συμβάλει στην δημιουργία της πραγματικότητας. Όταν στο χωροχρονικό συνεχές δημιουργηθεί λόγω μιας συγκεκριμένης ενέργειας, μια έστω μικρή καμπυλότητα, έλκει οτιδήποτε είναι όμοιο με την ενέργεια αυτή. Αυτό ερμηνεύεται σαν κάρμα ή νόμος της έλξης.  

Τέτοιες ενέργειες δημιουργήθηκαν σε αυτή την ζωή και όσους πιστεύουν στη μετενσάρκωση σε πλήθος προηγουμένων  ζωών. Πχ σε πειράματα που έχω γράψει ένα άτομο που κτυπήθηκε σε μια ζωή στην καρδιά θα παρουσιάσει προβλήματα ή έχει προβλήματα στην καρδιά, γι’ αυτό γίνεται διαγραφή ή σβήσιμο αυτής της ενέργεια με υπνωτικές υποβολές. 

Σε μια αναδρομή ένα άτομο δολοφονείται με κτύπημα στην κοιλιά. Αργότερα στη συζήτηση συστήνω την προσοχή σε εκείνο το σημείο, οπότε το άτομο θυμάται όταν ήταν σε νεαρή ηλικία είχε αφαιρέσει ένα καλοήθες ογκίδιο από εκείνο το σημείο. Σε αυτή την περίπτωση, που το γεγονός έχει υπάρξει σε αυτή τη ζωή, το έχω αναφέρει πολλές φορές ότι υπάρχει διπλή εξήγηση. 

Αν όμως εμφανιστεί σε μια αναδρομή ένα γεγονός που έχει σημαντικά επηρεάσει ένα άτομο και δεν έχει ακόμα εμφανιστεί κάτι παρόμοιο σε αυτή την ζωή και εμφανιστεί στο μέλλον, αυτό αποδεικνύει περίτρανα την παραπάνω αρχή. Τέτοια παραδείγματα έχω γράψει αρκετά στα διάφορα άρθρα που ανεβάζω και αυτό συμβαίνει διότι δεν δόθηκε μεγάλη σημασία στο σβήσιμο της άσχημης εμπειρίας.

2^ος νόμος

Μια άλλη σημαντική αρχή είναι ότι σαν συνδημιουργοί της πραγματικότητας επηρεάζομαι στο μέρος που μας αναλογεί την πραγματικότητα. Αν παρατηρήσουμε τα υποατομικά σωματίδια και ακόμα τα ατομικά που παρουσιάζονται σαν ένα απροσδιόριστο ασαφές κύμα και με την συνειδητή παρατήρηση γίνεται κάτι συγκεκριμένο, καταλαβαίνουμε τις άπειρες ελευθερίες που μας δίνει το σύμπαν για κάτι να είναι έτσι ή αλλιώς. Φυσικά οι οι ελευθερίες είναι μέχρι εκεί που δεν θα γίνει το σύμπαν κάτι τρελό ή κατά τα κοινά λεγόμενα, μπάχαλο. Η ασφαλιστική δικλείδα γι' αυτό είναι η τεράστια ενέργεια που απαιτείτε και δεν διαθέτουμε.

Στον υλικό κόσμο αυτή η δυνατότητα είναι περιορισμένη, στον ψυχικό κόσμο που είναι πιο εύπλαστος αυτή η δυνατότητα έχει μεγάλη ισχύ. Έτσι ότι αφορά πεδία της σκέψης και της ψυχής τα πράγματα είναι όπως θέλεις να τα βλέπεις Βλέπε το άρθρο: Υπάρχει Θεός και δεν υπάρχει Θεός. Ο καθένας δικαιολογημένα έχει δίκιο χωρίς να το γνωρίζει. Έτσι είσαι τυχερός εσύ που τώρα διαβάζεις το άρθρο, αν το αποδέχεσαι ή δεν το αποδέχεσαι έτσι είναι. Το παρακάτω βιντεάκι δίνει μια μικρή γνώση αυτού του διφορούμενου νόμου. 

(Στη ζωή βρίσκεις πάντα αυτό που ψάχνεις.
Πραγματικότητα είναι εκεί που εστιάζει το μυαλό)

                               

Παραδείγματα

Βλέπουμε το δάσκαλο Αττεσλή να πιστεύει ότι το κάρμα μπορεί εν μέρη να το φορτωθεί κάποιος άλλος. Η πίστη του αυτή ξεκινάει από το ότι ο Χριστός κατά τον σταυρικό θάνατο φορτώθηκε και ξέπλυνε το προπατορικό αμάρτημα. Φυσικά αυτό είναι εξήγηση των θεολόγων για να δικαιολογήσουν πως ο παντοδύναμος, πανάγαθος και πλήρης αγάπης Θεός άφησε τον υιό του να υποφέρει. Εδώ θέλει τεράστια συζήτηση που θα εγερθούν οι θεολόγοι και θα ακούσω, να μη πω. Τώρα δια του βαπτίσματος εμείς οι τυχεροί που είμαστε χριστιανοί, δεν φέρουμε το αμάρτημα. Οι περισσότεροι άτυχοι σε άλλα μέρη του κόσμου που δεν έχουν ιδέα για την βάπτιση είναι καταδικασμένοι.

Ερχόμαστε στα πιστεύω του Αττεσλή, τη στιγμή που πιστεύει το φόρτωμα του κάρμα, λόγω των χριστιανικών πεποιθήσεων του και ανήκει στα εύπλαστα ψυχικά πεδία, έτσι είναι, και λειτουργεί για αυτόν και το περίγυρο του. Βλέπε: Λευκή Υπερκοσμική Μαγεία εναντίον Μαύρης Κοσμικής Μαγείας και  Κοσμική, Υπερκοσμική και Χαοτική Μαγεία

 Στα παραπάνω άρθρα θα διαπιστώσετε ότι ο νόμος της δράσης αντίδρασης και του ισοζυγίου της ενέργειας, ισχύει για το σύμπαν μας. Δηλαδή όσο αντλείς ενέργεια από το σύμπαν υπόκεισαι στους παραπάνω νόμους. Αν βρεις τον τρόπο να κάνεις υπερσυμπαντική μαγεία που είναι πάντα λευκή, δεν ισχύουν οι παραπάνω νόμοι. Συνεπώς δεν είναι αναγκαία η μεταφορά του κάρμα.

Αν δεν γίνει αντιληπτό το μάθημα από κάτι και δεν σβηστεί πλήρως επαναλαμβάνεται. Θα σας αναφέρω ένα πρόσφατο γεγονός που μπορείτε να διαβάσετε στο: Την έριξαν κάτω 8 αδέσποτα σκυλιά και την σακάτεψαν. Η κοπέλα είχε δημιουργήσει μια φοβία με τα σκυλιά που δάγκωσαν το σύζυγο της την προηγούμενη βδομάδα οπότε όταν βρέθηκε σε άλλη ομάδα σκυλιών προκλήθηκε ένα χειρότερο γεγονός,αυτό είναι το κάρμα. Πολλοί θα πούμε τι λες, ήταν τυχαίο. Τέτοια πολλά τυχαία θα δείτε στα άρθρα: : Η επίδραση της σκέψης στο χωροχρονικό συνεχές και Εννιά Απίθανες Ιστορίες Σύμπτωσης.

Αν παρατηρήσετε τα ζώα της ζούγκλας κατασπαράζει το ένα το άλλο χωρίς να σηκώνουν κάρμα, διότι δεν έχουν καμία τύψη. Αν μελετήσουμε την ζωή μερικών εγκληματιών θα εκπλαγούμε. Διαβάστε για το ανθρώπινο κτήνος Αμίν Νταντά...  πέθανε εν ειρήνη 79 ετών ενώ κοιμόταν. Προφανώς διότι δεν ένιωθε ενοχές γι’ αυτά που έκανε, έτσι δεν συσσώρευσε ατομικό κάρμα και όχι κάρμα που αφορά τους άλλους προς αυτόν. Διαβάστε για το άλλο κτήνος Αδόλφο Χίτλερ που γλύτωσε από 27 απόπειρες αυτοκτονίας.

Τώρα μέσα από τις αναδρομές εκδηλώνονται και μορφοποιούνται οι καλές και οι άσχημες πεποιθήσεις των ατόμων, όποτε έχουμε μεγάλη δυνατότητα χειρισμού και ρύθμιση του κάρμα που αφορά τον εαυτό του και όχι ό, τι αφορά τους άλλους προς αυτόν. Οι υπόλοιποι πρέπει να ακολουθήσουν την μέθοδο που γράφω στο άρθρο: Ho'oponopono, Ιστορία, εξέλιξη, εφαρμογή στη Νέα εποχή και αν έχουν την υπομονή να δουν την υπέροχη ανάλυση του Ρόμπερτ Νατζέμυ:  Χο' οπονοπονο για θεραπεία του εαυτού και άλλων.

                         

Το εξαντλημένο βιβλίο του Στυλιανού Αττεσλή Free download 

Εσωτερική Διδασκαλία

Από το Ζάχο Σκαφίδα

skafidaszaxos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ