Είναι επιλογή να βλέπεις το φως μέσα στο σκοτάδι

Γράφει η Γεωργία Μαυρίδου

Ψάχνεις να βρεις ότι σου λείπει σε κομμάτια ξεχασμένα.

Σε κομμάτια ξένα.

Προσπαθείς να τραγουδήσεις μελωδίες που πλέον δεν ηχούνε, από κιθάρες ξεκούρδιστες.

Χαμόγελα που σβήσανε σε μια φωτογραφία ξεθωριασμένη.

Μα πουθενά η ψυχή σου.

Την πνιγείς στο καπνό και ψάχνεις απαντήσεις που ποτέ δε σου της δίνει.

Σε πνίγει και πνίγονται μαζί τους τα γιατί.

Γιατί τέτοια μαυρίλα ξαφνικά.

Γιατί ο ήλιος που έδυσε προχθές δε ξαναβγήκε στο παραθύρι σου.

Πολλά γιατί μαζεμένα μα οι απαντήσεις μπροστά σου και εσύ δεν θέλεις να τις δεις.

Αρνείσαι να ζεις όμως πάλι με το κεφάλι κάτω.

Δεν θες αυτή τη συννεφιά που σε έχει περιβάλει.

Και ψάχνεις να βρεις διέξοδο.

Ψάχνεις την υπομονή να βρεις την πόρτα που θα σε βγάλει έξω πάλι στη ζωή.
Η λιακάδα είναι εκεί έξω και σε περιμένει.

Βαρέθηκα τα σύννεφα.

Βαρέθηκα να βρίσκω λόγους να σκοτεινιάζω.

Και είναι πάντα τόσο πολλοί οι άτιμοι.

Τους μετράω στα αποτσίγαρα που μαζεύτηκαν πάλι βουνό και ακόμα δεν έχει μεσημεριάσει.

Γιατί πάντα να με κυνηγάνε τόσα γιατί.

Δε θέλω να δώσω απάντηση.

Θέλω μόνο να γελάσω, να καθαρίσει το βλέμμα μου απ΄τις σκέψεις και το μυαλό μου απ’ το σκοτάδι.

Είναι επιλογή να διαλέγεις το φως απ΄το σκοτάδι.

Και εγώ για σήμερα θα διαλέξω το φως γιατί με το σκοτάδι έχουμε κάνει πολύ παρέα τελευταία και μου ήταν αρκετό.

Θα διαλέξω το φως, θα το ψάξω εκεί που το έβρισκα κάτι τέτοιες μέρες με τις κουρτίνες κλειστές.

Άσε το φως να μπει…

loveletters

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ