Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …σου!

Ο Μαρκ Μάνσον (συγγραφέας του βιβλίου « Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …σου») λατρεύει τον Μπουκόβσκι και μαζί με αυτόν λατρεύει και τη βωμολοχία του, την ωμότητά του και  την ευθύτητά του.

Το βιβλίο αυτό είναι blow minding! Παίρνει όλα αυτά που γνωρίζεις και έχεις ως διδάγματα και παραδεδεγμένες αλήθειες και ξερνάει πάνω τους μηδενίζοντας κάθε αξία τους.

Μη μάθετε τον εαυτό σας, η αγανάκτηση είναι ένα είδος ηδονής, το να είσαι μέτριος είναι κάτι θετικό, κάνετε λάθος για όλα είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους που σε σκαλώνουν, σου κινούν την  περιέργεια και σε κάνουν να αναρωτιέσαι που θα καταλήξει! Τελικά όλα όσα έχουμε μάθει είναι ένα ψέμα; Ο Μαρκ Μάνσον μας παρουσιάζει ένα αρκετά καλογραμμένο βιβλίο και στηρίζει τις σοκαριστικές του απόψεις με παραδείγματα και ισχυρά επιχειρήματα.

1. Η επιθυμία περισσότερων θετικών εμπειριών είναι μια αρνητική εμπειρία και η αποδοχή αρνητικών εμπειριών είναι μια θετική εμπειρία.

2. Επικέντρωση στα πραγματικά σημαντικά πράγματα όπως η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας. Όλα τα άλλα είναι μικρομ****ς.

3. Όταν κατακλύζεσαι από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα αποδέξου τα και προχώρα! Πες πως δεν έχουν σημασία και γράψ’ τα στα … σου που λέει και ο Μάνσον!

4. Η αληθινή ευτυχία έρχεται μόνο όταν βρίσκεις προβλήματα που απολαμβάνεις να έχεις και τα οποία απολαμβάνεις να λύνεις. Γιατί προβλήματα θα υπάρχουν πάντοτε το θέμα είναι να βρίσκεις αυτά που θα μπαίνεις πιο ευχάριστα στη διαδικασία να λύσεις.

5. Θεμελιώδη ερωτήματα :

α) Για ποιο λόγο και για ποιο πράγμα είσαι έτοιμος να αγωνιστείς;

β) Τι είδους πόνο επιλέγεις να έχεις στη ζωή σου;

Ο πόνος είναι αναπόφευκτος, οπότε τουλάχιστον να πονέσεις για κάτι που αξίζει ή τουλάχιστον για κάτι που πιστεύεις ότι αξίζει.

Εξάλλου, μέσα από τον πόνο μαθαίνουμε αρκετά πράγματα για τον εαυτό μας και για τους γύρω μας. Ακόμη και η Αdele έγινε παγκοσμίως γνωστή γράφοντας και ερμηνεύοντας τραγούδια σε μα μαύρη περίοδο της ζωής της μετά από άσχημο χωρισμό και απόρριψη.

6. Για να πετύχεις αυτό που θέλεις θα πρέπει να το θέλεις πραγματικά και όχι απλώς να δηλώνεις πως θέλεις κάτι χωρίς όμως να θέλεις τη διαδικασία.

Για  παράδειγμα αν υποθέσουμε ότι θέλω να γίνω δισεκατομμυριούχος αλλά δεν θέλω να  κοπιάσω, να δουλέψω σκληρά για να το πετύχω , τότε απλώς επιθυμώ το αποτέλεσμα και όχι τη διαδικασία. Αν θέλω να γίνω ο μεγαλύτερος κιθαρίστας του κόσμου και να αποθεώνομαι από κοινό χιλιάδων θεατών αλλά δε διατίθεμαι να θυσιάσω αμέτρητες ώρες πάνω από την κιθάρα μου προσπαθώντας και δοκιμάζοντας, τότε δε το θέλω πραγματικά αλλά αντίθετα είμαι απλώς ερωτευμένος με την ιδέα του κουλ κιθαρίστα.

7. Είμαι καταπληκτικός και εσείς όλοι άχρηστοι άρα μου αξίζει ειδική μεταχείριση.

Ή είμαι άχρηστος και όλοι εσείς καταπληκτικοί και μου αξίζει ειδική μεταχείριση.

8. Ταύτιση μετριότητας με την αποτυχία. Μήπως, όμως, όλα αυτά τα μέτρια και συνηθισμένα είναι τόσο κοινότυπα ακριβώς επειδή είναι αυτά που έχουν σημασία; Ο Μαρκ Μάνσον στο βιβλίο του « Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα … σου » μας λέει πως σε ένα κόσμο που συνεχώς προβάλλεται το εξαιρετικό και αψεγάδιαστο από το πρωί μέχρι το βράδυ είναι λογικό να αισθανόμαστε πολύ μέτριοι άρα κατά συνέπεια και ανεπαρκείς. Όμως, το να είσαι μέτριος είναι κάτι το θετικό γιατί το μέτρο σου είναι μια πλασαρισμένη εικόνα και αν αλλάξεις το μέτρο σου με την αγάπη που δίνεις ή λαμβάνεις, αυτόματα.

«Μια τέτοια νοοτροπία είναι επικίνδυνη. Αν αποδεχθείς την αρχή ότι η ζωή σου αξίζει μόνο αν είσαι σημαντικός και σπουδαίος, τότε ουσιαστικά αποδέχεσαι το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι( μαζί με αυτούς και εσύ) είναι ανίκανοι και άχρηστοι. Αυτός ο τρόπος σκέψης γίνεται γρήγορα επικίνδυνος, τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους άλλους».

9. Το κρεμμύδι της αυτογνωσίας σύμφωνα με τον Μαρκ Μάνσον στο βιβλίοτου «Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …σου» χωρίζεται σε τρία βασικά επίπεδα :

α) Βασική αναγνώριση του συναισθήματος που νιώθω π.χ.θυμό, χαρά κτλ.

β) Ποια η ριζική αιτία που μου προκαλεί αυτό το συναίσθημα;

γ) Οι προσωπικές μας αξίες καθορίζουν και το πόσο σοβαρά θα λάβουμε το οτιδήποτε π.χ. τι είναι για εμένα επιτυχία;

10. Αξία + μέτρο : Για παράδειγμα, έχω ως αξία πως τα μέλη της οικογένειας μου θα πρέπει να είναι δεμένα και ως μέτρο το καθημερινό τηλεφώνημα , μήνυμα ως σημάδι θέλησης για επικοινωνίας. Όταν εγώ θέσω αυτό το μέτρο πάνω στην αξία της οικογένειας , αν η αδερφή μου  δεν μου απαντάει στα μηνύματα ή αν δε με παίρνει τηλέφωνο συχνά για να ρωτήσει τι κάνω , εγώ το λαμβάνω ως αδιαφορία και ως μια αποτυχημένη κλονισμένη σχέση. Στην πραγματικότητα, όμως, μπορεί να με νοιάζεται να με αγαπάει και να το δείχνει με διαφορετικό τρόπο όχι σε καθημερινή βάση αλλά σε μια κρίσιμη στιγμή.

11. Η επιλογή είναι πάντοτε δική μας ακόμη και αν φαινομενικά δεν είναι. Για παράδειγμα, αν κάποιος σου επιτεθεί δεν είναι σίγουρα δικό σου φταίξιμο όμως το πώς θα αντιδράσεις είναι αναμφισβήτητα δική σου επιλογή.

12. Η Μόδα της θυματοποίησης

Είναι ένα φαινόμενο σύνηθες στις μέρες μας. Όλοι είμαστε ξεχωριστοί και αξιολάτρευτοι. Ξεκίνησε στη δεκατία του 80 από την Αμερική και πέρασε στην πορεία και σε εμάς. Και έστω ότι δέχομαι πως όλοι είμαστε τα χρυσά παιδιά, τα χαρισματικά, τα ξεχωριστά. Μήπως, πατάμε πάνω σε αυτό και θεωρούμε πως φταίνε οι άλλοι; Δε φταίω εγώ σίγουρα γιατί είμαι ξεχωριστός. Μάντεψε κάτι όμως! Και όλοι οι άλλοι σκέφτονται πως είναι ξεχωριστοί άρα και σίγουρα δε φταίνε εκείνοι.

Η Μόδα της θυματοποίησης είναι η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ  της ευθύνης, του φταιξίματος που επιτρέπει σε όλους εμάς να μεταφέρουμε στους άλλους την ευθύνη για την επίλυση  των δικών μας προβλημάτων. ( » Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …σου » – Μαρκ Μάνσον)

13. Η Αγανάκτηση : ένα είδος ηδονής;

Η αγανάκτηση θεωρείται ένα είδος ηδονής και συνδέεται άρρηκτα με τη μόδα της θυματοποίησης. Ας κάνουμε ένα πείραμα. Μπείτε στην προσωπική σας σελίδα στο facebook και κάντε ένα γρήγορο scroll down στην αρχική σελίδα με τα νέα όλων σας των φίλων. Πάω στοίχημα πως τουλάχιστον μια από αυτές τις δημοσιεύσεις θα εκφράζει αγανάκτηση. Αγανάκτηση για την κατεστραμμένη οικονομία, την διεφθαρμένη πολιτική, τα αθώα παιδιά που σκοτώνονται ανά εκατοντάδες κά. και αυτό θα συνεχιστεί και αύριο και μεθαύριο και πάει λέγοντας. Στην πραγματικότητα όμως εκτός του ότι πρακτικά δεν μετακινούνται από τη θεσούλα τους οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, η οικονομία δε βελτιώνεται και άμαχοι άνθρωποι συνεχίζονται να σφαγιάζονται ανελέητα, εσύ νιώθεις καλά γιατί εξέφρασες την αγανάκτησή σου και αυτό το συναίσθημα το αποθηκεύει αυτός ο διάολος ο εγκέφαλος γι΄ αυτό ξαναγυρνάς και ξαναγράφεις κείμενα και κοινοποιείς την αγανάκτησή σου που αν το καλοσκεφτείς είναι ένα είδος ηδονής.

14. Τα λάθη είναι κάτι θετικό και η βεβαιότητα καταστροφική.

Από τα λάθη σου μπορείς να διδαχθείς πολλά έτσι ώστε την επόμενη φορά να κάνεις λιγότερο «βαριά» λάθη. Η βεβαιότητά σου, όμως,  μπορεί να είναι το μεγαλύτερο σου λάθος.

15. Δεκτικότητα του λάθους: Αναγνώρισε το, αποδέξου το και προχώρα.

Aπόσπασμα από το βιβλίο «Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …σου»:

«Ο μόνος τρόπος για να λύσουμε τα προβλήματά μας είναι πρώτα να παραδεχθούμε ότι οι ενέργειες και οι πεποιθήσεις μας, μέχρι εκείνο το σημείο, ήταν λανθασμένες και αναποτελεσματικές. Αυτή η δεκτικότητα προς το λάθος πρέπει να υπάρχει για να λάβει χώρα οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή ή ανάπτυξη».

16. Μη μάθετε τον εαυτό σας (ΤΙ; ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ ΜΑΡΚ ΜΑΝΣΟΝ;)

Αυτό που ακούω μια ζωή είναι «πώς να βρεις τον πραγματικό σου εαυτό;» «Μάθε ποιος στ’ αλήθεια είσαι» και εσύ έρχεσαι και μου λες ακριβώς το αντίθετο. Τι φάση; Απάντησέ μου σε παρακαλώ!

Οκ, Ελένη. Σου απαντάω :

«Εγώ, λοιπόν, σoυ λέω μη μάθετε τον εαυτό σου. Σου λέω ποτέ να μη  ξέρει ποιος στα αλήθεια είσαι. Επειδή αυτό είναι που σε σπρώχνει να αγωνίζεσαι και να ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου. Είναι αυτό που σε αναγκάζει να παραμένεις ταπεινή στις κρίσεις σου και να αποδέχεσαι τις διαφορές των άλλων». (μέρος από » Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …σου » – Μαρκ Μάνσον)

17. Όρια..όρια…όρια…

Θέσε όρια. Όταν δε θέτεις όρια κατά πάσα πιθανότητα πιέζεσαι.

18. Παράδοξο της επιλογής

Τι είναι το παράδοξο της επιλογής;

Όταν φορτωνόμαστε με ευκαιρίες και επιλογές, βομβαρδιζόμαστε με χιλιάδες από δαύτες, τελικά δεν ξέρουμε τι να πρωτοεπιλέξουμε και συνειδητά ή υποσυνείδητα μένουμε ανικανοποίητοι με ό,τι και να επιλέξουμε γιατί σκεφτόμαστε και όλα τα υπόλοιπα που θα μπορούσαμε να είχαμε επιλέξει.

Αν, όμως, είχες να επιλέξεις ανάμεσα σε δυο μόνο πράγματα για παράδειγμα στο μέρος που θα ήθελες να ζήσεις το πιο πιθανό είναι να σε ακολουθήσει ένα αίσθημα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης για την επιλογή σου αν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο μέρη και όχι τριανταδύο. Αυτό ονομάζεται από τους ψυχολόγους « παράδοξο της επιλογής».

baktoblog

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ