Μέρος Δεύτερο
Η τρίτη πινακίδα του Έπους διηγείται την πρώτη αποστολή του Γιλγαμές και του Ενκιντού που συμφιλιωμένοι πια επιχειρούν από κοινού την εξόντωση του επικίνδυνου γίγαντα, Χουάουα, κυρίαρχου του Δάσους των Κέδρων. Από τα στοιχεία που είναι γνωστά είναι βέβαιο πως η τοποθεσία αυτή υπήρχε όμως δεν αποσαφηνίζεται που ακριβώς βρισκόταν. Η πιο παλαιά εκδοχή αναφέρει πως ήταν κοντά στο όρος Ζάγρο στα ανατολικά της Μεσοποταμίας ενώ η νεότερη στα δυτικά. Όσον αφορά τον ίδιο τον Χουάουα περιγράφεται ως ένα τερατώδες πλάσμα, τεραστίων διαστάσεων που το μουγκρητό έμοιαζε με τον ήχο σφοδρής ανεμοθύελλας, το στόμα του έβγαζε φωτιά και η αναπνοή του ισοδυναμούσε με θάνατο. Η μορφή του γίγαντα απεικονίζεται σε πήλινο προσωπείο που βρέθηκε στην πόλη Σιππάρ με κείμενο χαραγμένο που λέει πως ήταν ένα τέρας πολύ αποκρουστικό με χοντρό και στρογγυλό πρόσωπο». Η περιπέτεια των δύο πρωταγωνιστών αρχίζει αμέσως μετά τη συμφιλίωσή τους. Ως σκοπός της προβάλλεται η φιλοδοξία του Γιλγαμές να διαιωνίσει το όνομά του στις μακρινές τους Σουμέρ χώρες. Στη συνέχεια οι Μεγάλοι Σοφοί και σύμβουλοι του κράτους που συνεδριάζουν για την απόφαση του βασιλιά τους Γιλγαμές, δίνουν τις νουθεσίες τους σε εκείνον και τις παραγγελίες τους στον βοηθό του τον Ενκιντού:
ΓΙΛΓΑΜΕΣ: «Δεν έχω αποτυπώσει το όνομά μου σε κεραμίδι,
έτσι όπως το όρισε η τύχη μου.
Γι' αυτό απόφασή μου είναι να πάω στη χώρα όπου κόβονται τα κέδρα.
Θα γράψω το όνομά μου εκεί όπου γράφουν τα ονόματά τους
όλοι οι δοξασμένοι και όπου δεν γράφτηκε ακόμα ανθρώπινο όνομα,μνημείο θα υψώσω στους θεούς.»
ΣΟΦΟΙ: «Γιλγαμές, μην εμπιστεύεσαι τη δύναμή σου την απέραντη.
Όταν τα μάτια σου χορτάσεις, το πρώτο σου το χτύπημα εμπιστεύσου.
Αυτός που πάει μπροστά σώζει τον σύντροφό του.
Προστάτης για τον φίλο γίνεται, εκείνος που το δρόμο καλά ξέρει.
Άσε τον Ενκιντού να πάει μπροστά.
Ξέρει το δρόμο που οδηγεί στο Δάσος το πυκνό των Κέδρων,
έχει δει μάχες και πείρα έχει στον αγώνα.
Ο Ενκιντού τον φίλο του θα προστατέψει,
τον σύντροφό του θα προφυλάξει […]
Ενκιντού! Εμείς στη σύναξη εμπιστευόμαστε τον Βασιλιά σε σένα.
Και εσύ με τη σειρά σου τον Βασιλιά φέρε μας πίσω.»
Ο Γιλγαμές και ο Ενκιντού δίνουν βαρύτητα στα λόγια των σοφών και ενημερώνουν τη βασίλισσας Νινσούν η οποία προσφέρει σπονδή θυμιάματος στον θεό του ήλιου Σαμάς για να εφοδιάσει με ψυχική και σωματική δύναμη τον Ενκιντού ώστε να εξασφαλίσει την ασφάλεια του Γιλγαμές. Μετά οι δυο πρωταγωνιστές αναχωρούν για το μακρύ ταξίδι τους.
Η συνέχεια δίνεται στην τέταρτη κατά σειρά πινακίδα. Εκεί περιγράφεται η διαδρομή και οι διανυκτερεύσεις των δύο φίλων στην άγρια φύση. Σε μια από αυτές ο ποιητής χρησιμοποιεί πάλι το τέχνασμα των ονείρων ώστε να προϊδεάσει ξανά τους αναγνώστες του για αυτά που θα συμβούν στη συνέχεια. Κάποια από τις νύχτες ο Γιλγαμές βλέπει και πάλι δύο περίεργα όνειρα και ανήσυχος τα διηγείται στον Ενκιντού. Εκείνος τον καθησυχάζει λέγοντάς του να μη φοβάται γιατί είναι σίγουρος πως πρόκειται για σημάδια της ευνοϊκής εξέλιξης που θα έρθει:
"Ενκιντού,φίλε μου είδα ένα όνειρο.
Στεκόμαστε σ' ένα στενό διάσελο του βουνού
και ξάφνου το βουνό σωριάστηκε κάτω.
Εμείς οι δυο μοιάζαμε σαν τις πιο μικρές μύγες του βάλτου.
Στο δεύτερό μου όνειρο, το βουνό ξανάπεσε.
Και το χώμα του πλάκωσε το πόδι μου. Κι ύστερα ήρθε μια
ανυπόφορη λάμψη φωτός που ξεχύνονταν από μια δυνατή
φλόγα. Και τότε φάνηκε κάτι που η χάρη του και η ομορφιά του
ξεπερνούσε την ομορφιά αυτού του κόσμου.Κι αυτό το κάτι με
πέταξε πέρα από το βουνό, μου έδωσε να πιώ νερό και η καρδιά μου συνήλθε κι ύστερα μου ξαναστήριξε τα πόδια μου στο χώμα."
Τότε ο Ενκιντού είπε στον Γιλγαμές:
«Το όνειρό σου είναι καλό,
το όνειρό σου είναι υπέροχο,Γιλγαμές.
Το βουνό που είδες είναι ο Χουμπαμπά.
Και τώρα πια σίγουρα θα τον πιάσουμε
και θα τον σκοτώσουμε.
Θα ξαπλώσουμε κάτω το σώμα του,
όπως και το βουνό έγινε επίπεδο.»
Η ιστορία συνεχίζεται στην πέμπτη πινακίδα που αφηγείται την άφιξη των δύο ηρώων στο Δάσος των Κέδρων μετά από ταξίδι τριών ημερών που αντιστοιχούσε σε χρόνο την απόσταση ενός και πλέον μήνα. Αφού οι δυο φίλοι πέρασαν επτά βουνά στο τέλος φτάνουν μπροστά στην πύλη του δάσους. Στέκονται έκθαμβοι μπροστά της γιατί το ξύλο της ήταν θαυμαστό και το μέγεθός της τεράστιο.Τα στηρίγματά της, ο κρίκος της κι οι παραστάτες της ήταν φτιαγμένα με μαεστρία από τεχνίτες της Νιππούρ, της ιερής πόλης του Ενλίλ. Παρόμοια περιγραφή γίνεται και για το δάσος που ήταν αντικείμενο εντελώς άγνωστο για τους μεσοποτάμιους λαούς που οι περιοχές τους ήταν ξηρές και χωρίς δάση:
«Στάθηκαν ακίνητοι κι ατένισαν το δάσος.
Κοίταζαν και κοίταζαν τους κέδρους τους ψηλούς.
Κοίταζαν και κοίταζαν την είσοδο τουδάσους.
Εκεί που περπατούσε ο Χάμπαμπα ήτανε μονοπάτι.
Ίσια ήταν τα μονοπάτια κι ήταν καλό το πέρασμα.
Το βουνό των κέδρων ατένισαν,
των θεών κατοικία, ιερό της Ιρνίνι.
Στην πλαγιά του βουνού οι κέδροι
υψώσανε το φύλλωμά τους το πυκνό.
Η σκιά τους ελαφριά, απόλαυση γεμάτη.
Βλάσταιναν τα χαμόκλαδα και πύκνωναν στο δάσος.»
Τότε ο Ενκιντού αρχίζει να εμψυχώνει τον Γιλγαμές και να τον
παροτρύνει να καλέσει τον γίγαντα για να ξεκινήσει η μάχη:
«Ω, Γκιλγκαμές, θυμήσου τώρα τις καυχησιές σου.
Εμπρός, χτύπησε παιδί της Ουρούκ, δεν πρέπει να φοβάσαι»
Όταν ο Γιλγαμές ακούει τα λόγια του φίλου του ξαναβρίσκει το κουράγιο του και χτυπά τον κρίκο της πύλης. Ο γίγαντας τους ακούει και πλησιάζει γεμάτος περιφρόνηση και ειρωνεία για το μικρό τους μέγεθος:
«Είστε τόσο πολύ μικροί που σας βλέπω όπως βλέπω μια χελώνα.»
Η απελπισία του Γιλγαμές επιστρέφει και αυτή τη φορά ο Ενκιντού δεν καταφέρνει να πει λέξη αντικρίζοντας τον θεόρατο αντίπαλό τους. Όλα δείχνουν πως το Έπος θα τελειώσει εδώ, πολύ άδοξα για τους δύο πρωταγωνιστές. Όμως η ευρηματικότητα του μύθου και τα τεχνάσματα του συγγραφέα καταφέρνουν να δώσουν διαφορετική τροπή στη συνέχεια, την οποία αγαπητοί φίλοι, θα δούμε στην επόμενη συνάντησή μας την ερχόμενη Πέμπτη την ίδια ώρα.
Έως σας χαιρετώ και σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο βράδυ!
Από Βάσω Μαγγανάρη
ΠΗΓΕΣ:
ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ, Henrieta Mc Call, εκδόσεις Παπαδημα
[PDF] ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΛΓΑΜΕΣ-ex-amaxis, google
«ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ» Εκδόσεις ΙΣΤΟΣ
Η τρίτη πινακίδα του Έπους διηγείται την πρώτη αποστολή του Γιλγαμές και του Ενκιντού που συμφιλιωμένοι πια επιχειρούν από κοινού την εξόντωση του επικίνδυνου γίγαντα, Χουάουα, κυρίαρχου του Δάσους των Κέδρων. Από τα στοιχεία που είναι γνωστά είναι βέβαιο πως η τοποθεσία αυτή υπήρχε όμως δεν αποσαφηνίζεται που ακριβώς βρισκόταν. Η πιο παλαιά εκδοχή αναφέρει πως ήταν κοντά στο όρος Ζάγρο στα ανατολικά της Μεσοποταμίας ενώ η νεότερη στα δυτικά. Όσον αφορά τον ίδιο τον Χουάουα περιγράφεται ως ένα τερατώδες πλάσμα, τεραστίων διαστάσεων που το μουγκρητό έμοιαζε με τον ήχο σφοδρής ανεμοθύελλας, το στόμα του έβγαζε φωτιά και η αναπνοή του ισοδυναμούσε με θάνατο. Η μορφή του γίγαντα απεικονίζεται σε πήλινο προσωπείο που βρέθηκε στην πόλη Σιππάρ με κείμενο χαραγμένο που λέει πως ήταν ένα τέρας πολύ αποκρουστικό με χοντρό και στρογγυλό πρόσωπο». Η περιπέτεια των δύο πρωταγωνιστών αρχίζει αμέσως μετά τη συμφιλίωσή τους. Ως σκοπός της προβάλλεται η φιλοδοξία του Γιλγαμές να διαιωνίσει το όνομά του στις μακρινές τους Σουμέρ χώρες. Στη συνέχεια οι Μεγάλοι Σοφοί και σύμβουλοι του κράτους που συνεδριάζουν για την απόφαση του βασιλιά τους Γιλγαμές, δίνουν τις νουθεσίες τους σε εκείνον και τις παραγγελίες τους στον βοηθό του τον Ενκιντού:
ΓΙΛΓΑΜΕΣ: «Δεν έχω αποτυπώσει το όνομά μου σε κεραμίδι,
έτσι όπως το όρισε η τύχη μου.
Γι' αυτό απόφασή μου είναι να πάω στη χώρα όπου κόβονται τα κέδρα.
Θα γράψω το όνομά μου εκεί όπου γράφουν τα ονόματά τους
όλοι οι δοξασμένοι και όπου δεν γράφτηκε ακόμα ανθρώπινο όνομα,μνημείο θα υψώσω στους θεούς.»
ΣΟΦΟΙ: «Γιλγαμές, μην εμπιστεύεσαι τη δύναμή σου την απέραντη.
Όταν τα μάτια σου χορτάσεις, το πρώτο σου το χτύπημα εμπιστεύσου.
Αυτός που πάει μπροστά σώζει τον σύντροφό του.
Προστάτης για τον φίλο γίνεται, εκείνος που το δρόμο καλά ξέρει.
Άσε τον Ενκιντού να πάει μπροστά.
Ξέρει το δρόμο που οδηγεί στο Δάσος το πυκνό των Κέδρων,
έχει δει μάχες και πείρα έχει στον αγώνα.
Ο Ενκιντού τον φίλο του θα προστατέψει,
τον σύντροφό του θα προφυλάξει […]
Ενκιντού! Εμείς στη σύναξη εμπιστευόμαστε τον Βασιλιά σε σένα.
Και εσύ με τη σειρά σου τον Βασιλιά φέρε μας πίσω.»
Ο Γιλγαμές και ο Ενκιντού δίνουν βαρύτητα στα λόγια των σοφών και ενημερώνουν τη βασίλισσας Νινσούν η οποία προσφέρει σπονδή θυμιάματος στον θεό του ήλιου Σαμάς για να εφοδιάσει με ψυχική και σωματική δύναμη τον Ενκιντού ώστε να εξασφαλίσει την ασφάλεια του Γιλγαμές. Μετά οι δυο πρωταγωνιστές αναχωρούν για το μακρύ ταξίδι τους.
Η συνέχεια δίνεται στην τέταρτη κατά σειρά πινακίδα. Εκεί περιγράφεται η διαδρομή και οι διανυκτερεύσεις των δύο φίλων στην άγρια φύση. Σε μια από αυτές ο ποιητής χρησιμοποιεί πάλι το τέχνασμα των ονείρων ώστε να προϊδεάσει ξανά τους αναγνώστες του για αυτά που θα συμβούν στη συνέχεια. Κάποια από τις νύχτες ο Γιλγαμές βλέπει και πάλι δύο περίεργα όνειρα και ανήσυχος τα διηγείται στον Ενκιντού. Εκείνος τον καθησυχάζει λέγοντάς του να μη φοβάται γιατί είναι σίγουρος πως πρόκειται για σημάδια της ευνοϊκής εξέλιξης που θα έρθει:
"Ενκιντού,φίλε μου είδα ένα όνειρο.
Στεκόμαστε σ' ένα στενό διάσελο του βουνού
και ξάφνου το βουνό σωριάστηκε κάτω.
Εμείς οι δυο μοιάζαμε σαν τις πιο μικρές μύγες του βάλτου.
Στο δεύτερό μου όνειρο, το βουνό ξανάπεσε.
Και το χώμα του πλάκωσε το πόδι μου. Κι ύστερα ήρθε μια
ανυπόφορη λάμψη φωτός που ξεχύνονταν από μια δυνατή
φλόγα. Και τότε φάνηκε κάτι που η χάρη του και η ομορφιά του
ξεπερνούσε την ομορφιά αυτού του κόσμου.Κι αυτό το κάτι με
πέταξε πέρα από το βουνό, μου έδωσε να πιώ νερό και η καρδιά μου συνήλθε κι ύστερα μου ξαναστήριξε τα πόδια μου στο χώμα."
Τότε ο Ενκιντού είπε στον Γιλγαμές:
«Το όνειρό σου είναι καλό,
το όνειρό σου είναι υπέροχο,Γιλγαμές.
Το βουνό που είδες είναι ο Χουμπαμπά.
Και τώρα πια σίγουρα θα τον πιάσουμε
και θα τον σκοτώσουμε.
Θα ξαπλώσουμε κάτω το σώμα του,
όπως και το βουνό έγινε επίπεδο.»
Η ιστορία συνεχίζεται στην πέμπτη πινακίδα που αφηγείται την άφιξη των δύο ηρώων στο Δάσος των Κέδρων μετά από ταξίδι τριών ημερών που αντιστοιχούσε σε χρόνο την απόσταση ενός και πλέον μήνα. Αφού οι δυο φίλοι πέρασαν επτά βουνά στο τέλος φτάνουν μπροστά στην πύλη του δάσους. Στέκονται έκθαμβοι μπροστά της γιατί το ξύλο της ήταν θαυμαστό και το μέγεθός της τεράστιο.Τα στηρίγματά της, ο κρίκος της κι οι παραστάτες της ήταν φτιαγμένα με μαεστρία από τεχνίτες της Νιππούρ, της ιερής πόλης του Ενλίλ. Παρόμοια περιγραφή γίνεται και για το δάσος που ήταν αντικείμενο εντελώς άγνωστο για τους μεσοποτάμιους λαούς που οι περιοχές τους ήταν ξηρές και χωρίς δάση:
«Στάθηκαν ακίνητοι κι ατένισαν το δάσος.
Κοίταζαν και κοίταζαν τους κέδρους τους ψηλούς.
Κοίταζαν και κοίταζαν την είσοδο τουδάσους.
Εκεί που περπατούσε ο Χάμπαμπα ήτανε μονοπάτι.
Ίσια ήταν τα μονοπάτια κι ήταν καλό το πέρασμα.
Το βουνό των κέδρων ατένισαν,
των θεών κατοικία, ιερό της Ιρνίνι.
Στην πλαγιά του βουνού οι κέδροι
υψώσανε το φύλλωμά τους το πυκνό.
Η σκιά τους ελαφριά, απόλαυση γεμάτη.
Βλάσταιναν τα χαμόκλαδα και πύκνωναν στο δάσος.»
Τότε ο Ενκιντού αρχίζει να εμψυχώνει τον Γιλγαμές και να τον
παροτρύνει να καλέσει τον γίγαντα για να ξεκινήσει η μάχη:
«Ω, Γκιλγκαμές, θυμήσου τώρα τις καυχησιές σου.
Εμπρός, χτύπησε παιδί της Ουρούκ, δεν πρέπει να φοβάσαι»
Όταν ο Γιλγαμές ακούει τα λόγια του φίλου του ξαναβρίσκει το κουράγιο του και χτυπά τον κρίκο της πύλης. Ο γίγαντας τους ακούει και πλησιάζει γεμάτος περιφρόνηση και ειρωνεία για το μικρό τους μέγεθος:
«Είστε τόσο πολύ μικροί που σας βλέπω όπως βλέπω μια χελώνα.»
Η απελπισία του Γιλγαμές επιστρέφει και αυτή τη φορά ο Ενκιντού δεν καταφέρνει να πει λέξη αντικρίζοντας τον θεόρατο αντίπαλό τους. Όλα δείχνουν πως το Έπος θα τελειώσει εδώ, πολύ άδοξα για τους δύο πρωταγωνιστές. Όμως η ευρηματικότητα του μύθου και τα τεχνάσματα του συγγραφέα καταφέρνουν να δώσουν διαφορετική τροπή στη συνέχεια, την οποία αγαπητοί φίλοι, θα δούμε στην επόμενη συνάντησή μας την ερχόμενη Πέμπτη την ίδια ώρα.
Έως σας χαιρετώ και σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο βράδυ!
Από Βάσω Μαγγανάρη
ΠΗΓΕΣ:
ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ, Henrieta Mc Call, εκδόσεις Παπαδημα
[PDF] ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΛΓΑΜΕΣ-ex-amaxis, google
«ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΚΙΛΓΚΑΜΕΣ» Εκδόσεις ΙΣΤΟΣ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.